Fanboi Channel

หามู้ไม่เจอ มานินทากันเถอะ

สมัยเด็กๆกูต้องไปบ้านญาติบ่อยๆ แล้วก็ไปเล่นเกมเล่นอะไรเรื่อยเปื่อยกับญาติตัวเอง
ตอนนั้นสนุกมากๆเลย ไม่อยากกลับบ้าน สนิทกับเหล่าญาติๆมาก หลายๆปีผ่านไป กูก็เริ่มติดเรียนเริ่มไม่ว่าง ญาติก็แทบไม่เจอ
ปัจจุบันนี้มองหน้ากันไม่ติดแบบไม่อยากคุยไม่อยากเจอด้วยกันทั้งคู่ ท่าทีห่างเหินกว่าคนไม่รู้จักกันอีก ตลกดีเนอะ

>>2 ธรรมดา เดี๋ยวพอโตขึ้นอีกหน่อยก็กลับมาคุยกัน หลังเจอโลกเหี้ยๆ 555

>>2 อ้าว มึงเป็นญาติกูใช่มั้ย ตอนนี้มีญาติมีลูกไปล่ะก็ยังไม่คุย

>>4 อยากคุยก็ไปทางหลาน พาหลานเที่ยว สนุกดีนะมึง

>>2 เหมือนกันเลอ สนิทมาก กะน้องสาวแท้ๆ ด้วย คุยแต่พ่อ แม่ ยกเว้นกู เฮิร์ตมาก ทำไมวะ เมื่อก่อนนี้เพื่อนซี้กันเลยนะ ; ;

มันเริ่มเป็นตอนมันขึ้นปีสองอะนะ

>>6 แล้วมึงได้คุยกะเค้ารึเปล่าล่ะ บางทีก็รออีกฝ่ายเป็นคนเริ่ม
แต่ดันคิดเหมือนกันเลยไม่ได้คุยกันซักที
แต่ถ้ามึงเข้าหาแล้วเค้ายังดูไม่อยากยุ่งด้วยนี่ก็บาย

>>7 ต้องหากิจกรรมกระชับมิตรละ

>>2 >>6 กูไม่คุยกับน้องมาตั้งแต่ ม.ปลายว่ะ จนถึงวันนี้ก็เกือบๆ 10 ปีแล้วที่ไม่ได้พูดกัน นานๆทีเวลามีธุระจำเป็นถึงจะได้คุยกันบ้าง แต่ก็ถามคำตอบคำ แรกๆกูก็เครียดนะ เคยฝันบ่อยๆว่าได้คุยกับน้องตัวเอง แต่หลังๆมากูปลงว่ะ ช่างแม่งต่างคนต่างอยู่ก็ได้ พ่อแม่กูก็คงเลิกหวังให้พี่น้องคู่นี้กลับมาคุยกันด้วย ส่วนสาเหตุคือทะเลาะกันบ่อย แล้วกูคิดว่าน้องกูเป็นคนเห็นแก่ตัวไม่สนใจคนอื่น กูก็ไม่อยากยุ่งด้วยเพราะถือว่ากูไม่ได้ทำอะไรผิด

สำหรับกูกับน้องกูสนิทกันมากๆ แต่อายุกูกะน้องห่างกัน 10 ปีเลยว่ะ ตอนนี้มัน 17 กู 27 จริงๆน่าจะเป็นหลานได้ละมั้ง ปัญหามันก็ไม่มีอะไรหรอก เว้นกูจะพยายามหามาเองก็คือมันชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวอยากรู้อยากเห็นถามมากไปหมด

หลังจากที่แม่กูตายไป กูกำลังโดนญาติโกงที่ดินและบ้านโดยที่กูทำอะไรไม่ได้เลย

ป้ากูเห็นแก่ตัวมาก ลูกชายมันด้วย
ขี้ประจบถ้าเจอคนมีประโยชน์ กูเห็นแล้วเอียน

น้าแท้ๆ(น้องแม่)กูเป็นNEET ในวัยจะ 50 เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อตกงานมา 12 ปียังไม่ออกไปหางานทำ จริงๆตากูเป็นอัมพาท ตอนตกงานแรกๆน้ากูมาช่วยยายกูดูแลตา พอตากูตายยายกูอัมพาท น้ากูก็มาดูแลยายกูต่อ แต่ดูแลแบบขอไปที วันๆเสร็จงานบ้านก็เปิดทีวีดูMiracle channel ซื้อหวยซื้อกุมารทองมาเลี้ยงงมงายกับโชคลาภ แต่ไม่คิดจะหางานทำ

ตอนนี้ที่แย่กว่าเดิมคือน้าสะใภ้กูตกงาน มาอยู่บ้านยาย เดือดร้อนแม่กับป้ากูต้องคอยส่งเงินช่วย กูดูๆแล้วท่าทางจะเป็นพวกจมไม่ลงด้วย เมื่อก่อนเคยอยู่คอนโดซื้อมือถือแพงๆ มาตอนนี้ต้องขายคอนโดเหมือนจะยังลังเล จริงๆก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรกูหรอก แม่กูช่วยได้อยู่แล้ว กูแค่อนาจใจกับผู้ใหญ่บางคนที่เป็นญาติกู เหอะๆ เทียบกับของคนอื่นแล้วไม่ค่อยเหี้ยเท่าไรแฮะ บ่นๆให้พวกมึงฟังเฉยๆ

กูเข้ามาบ่นเรื่องบุพการีในห้องนี้ได้มั้ยวะ
กูอยากบ่นเรื่องพ่อกูมาก เร็วๆ นี้แม่กูเพิ่งจับได้ว่าพ่อกูมีชู้ แล้วแม่กูก็บอกว่าจะหย่า
สำหรับกูเฉยๆ แม่กูจะหย่ากูไม่คิดอะไรมากหรอก แต่กลัวแม่กูใจอ่อนจัง เดี๋ยวพอพ่อมาขอคืนดีก็อาจจะให้
แล้วมันจะเข้าลูปเดิมๆ หรือเปล่าวะเนี่ย..

กูเกลียดอีพวกผู้ชายเฮงซวยชอบมีเมียน้อยชิบหายเลยว่ะ ที่เกลียดมากกว่าคือพฤติกรรมเฮงซวยที่มันชอบทิ้งลูกเมียไปหาเมียน้อยเอาเงินของครอบครัวไปให้อีตัวที่เพิ่งเจอพอสุดท้ายก็เลิกกับเมียหลวงทิ้งลูกไม่ดูแลอีกเลยแล้วกูรู้สึกว่า อีดอกทองงงง ทำไมเห็นแก่ตัวงี้การเลี้ยงลูกซักคนมันไม่ง่ายนะโว้ยถ้ารู้ว่ามีสันดานแบบนี้ใครจะอยากมีลูกกับแม่งวะเพราะสุดท้ายก็ทิ้งภาระให้เรารับผิดชอบอยู่คนเดียวทีตอนแรกวาดฝันจะสร้างอนาคตร่วมกันแท้ๆ ทำให้นึกถึงหนังเรื่องนึงเลยที่เป็นอัตชีวะประวัติของนักดนตรีชื่อดังคนนึงที่แม่งแต่งงานตั้งแต่วัรุ่นเพราะอยากแต่ง พูดไว้ซะดิบดีว่าจะสร้างครอบครัว ทั้งๆที่ยังเด็กแต่เสือกอยากมีลูกผู้หญิงไม่ได้อยากมีแต่มันขอเลยยอมมีลูกด้วยแล้วแม่งก็ไปมีเมียน้อยเลยเลย สุดทิ้งฆ่าตัวตายหนีปัญหาปล่อยลูกเมียเผชิญโลกตามลำพัง ถ้ามึงจะเหี้ยขนาดนี้อย่าพยายามสร้างภาระให้ฝ่ายหญิงเลยอีดอก
แล้วที่เหี้ยกว่าคืออีพวกทิ้งลูกเมียไปมีเมียใหม่ไม่เคยเหลียวแล พอลูกโตมีการงานดีแม่งก็รีบมาขอส่วนบุญเชียว ทั้งๆที่มึงไม่เคยให้อะไรเค้าเลย มาขอให้ช่วยดูแลยามแก่ มาขอเงิน คือไร มึงไม่เคยให้อะไรเค้าเลย ไม่มีซักอย่างแต่พอตัวเองอยากได้ก็มาขอเอาดื้อๆ ดอกทองมาก เหมือนกรณีดาราคนนึงอ่ะ ทุเรศมาก เป็นผู้ชายที่เฮงซวยไร้ศักดิศรีมากเกลียด

เห็นพวกมึงแล้วกูนึกถึงข่าว แพท นปภา

เออกูนึกถึงแพทเลยว่ะ

>>15 ผู้ชายเหี้ยๆ มันเยอะ

ญาติกูเป็นพวกชอบดูถูกคนอื่นวะแนวแบบชอบด่าคนอื่นไปเรื่อยคิดว่าตัวเองดีประเสริฐที่สุดในสามโลกใครแปลกแยกรึเกเรรึโง่อะก็จะโดนพวกญาตินี่และนินทาเผลอๆพูดว่าให้ไปใช้นามสกุลอื่น อืม
ทีนี้กูอะก็เรียนไม่เก่งหรอกไหนกูจะติดคอมติดเน็ตเพื่อนในเฟสกูเยอะนะญาติก็ด่ากูสก๊อยเฟสบุ๊ก กูชอบคอสไรงี้ก็พูดแบบเออเนี่ยอย่าคอสนะไม่โอเคทำนองนั้น ทีนี้กูอะติด0ไรงี้จะไม่จบ ม.3 อยู่ละถ้าพวกแม่งรู้คงด่ากูกันชิบหายอะแต่คงไม่ถามกูหรอกว่าติดเพราะอะไรมีปัญหาอะไรไหมคือจะด่าแต่อย่างเดียวนั่นแล
มาถึงเรื่องพ่อ-กู แบบพ่อกูก็ค่อนข้างยศใหญ่ที่นามสกุลกูดังขนาดนี้ก็เพราะพ่อกูด้วยอะ แล้วพ่อกูรู้ว่ากูติดก็แนวแบบอายชาวบ้านด่ากูตะคอกกู อยากให้กูเข้า รร. อันดับดีๆ ท๊อป เขาก็ว่าๆกูบังคับกูให้กูเข้าให้ได้ คือกูมีปัญหาโดนเพื่อนเกลียดไหนจะครูไม่ค่อยชอบหน้ากูอีกกูเลยกลายเป็นแนวซึมๆไม่อยากทำห่าไรเลยติด 0 รัวๆเลย เขาก็เอาแต่ด่ากูอะไม่เคยถามกูว่ากูเป็นอะไรไหมตั้งแต่เด็กๆแล้วเขาไม่ค่อยมีเวลาให้กู ส่วนแม่กูก็ป่วยทางจิต กูก็รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวนะ ไหนจะโดนบีบบังไหนกูจะกดดันหลายๆเรื่องๆ กูแค่อยากให้เขาสนใจกูบ้างตั้งแต่เด็กๆกูมีเรื่องไรก็ไม่กล้าบอกเขากลัวเขาดุเขาว่ากู ตอนนี้พี่กูก็มีอนาคตดีๆ กูก็แบบคืดว่าเออถ้ากูหายไปก็คงไม่เป็นไรมั่งเพราะกูสร้างแต่ปัญหาให้เขาอายนี่ที่มีลูกแบบกูถัาญาตืรู้ก็คงไล่กูใช่นามสกุลอื่น กูรู้สึกแย่วะชีวิตจิงเพื่อนก็ลืมกูกันหมดแล้วพ่อแม่ญาติพี่น้องก็ปรึกษาไม่ได้ มีบอร์ดโม่งนี่และที่ทำให้กูได้ระบาย ขอบคุณบอร์ดโม่งรู้สึกโล่งมากตอนนี้ 555

>>19 ง่ายสุดก็ผลักดันตัวเอง อย่าให้เขาด่า เพื่อตัวเองด้วยทอนาคตมึงจะทำไร คิดด้วยนะเหี้ย

กูเซ็งว่ะ กับนิสัยมีอะไรบอกพ่อแม่หมดแทบทุกอย่าง หลายรอบและที่กูบอกแล้วมีปัญหา คือพ่อแม่กูบอกว่ามีอะไรให้พูดกันตรงๆไม่ว่าอะไรหรอก พอกูพูดก็ค้านมั้งแหละ ด่ากูบ้างแหละ ล่าสุดนี่กูเซ็งมาก คือกูรับติวเตอร์ตัวต่อตัวแต่มันต้องจ่ายค่าแนะนำก่อนใช่ปะ ค่าแนะนำ 1500 แล้วหักลบกับที่สอนทั้งหมดแล้วได้ 4500 คือกูบอกแม่เว้ยว่าต้องจ่ายค่าแนะนำก่อน แม่กูค้านหัวชนฝาเลยด่ากูอีกแถมโทรฟ้องพ่อให้พ่อมาด่ากูอีกเพราะบอกว่ากูจะโดนหลอกบลาๆๆ(ทั้งที่ตอนนี้มันทำแบบนี้กันทุกที่) สรุปกูก็ต้องทิ้งปฎิเสธงานตรงนั้นเพราะกูเบื่อที่จะต้องโดนด่าโดนว่า(ทั้งที่หางานติวเตอร์แถวบ้านกูนี่หายากสัสนอกจากฟลุ๊ค) เดี๋ยวกูค้านดื้อมากๆก็ร้องไห้อีก ปวดหัวเครียดมะเร็งกำเริบอีก กดดันตัวเองเหี้ยๆ แต่กูคิดว่ากูมีเหี้ยอะไรจะไม่บอกล่ะ โคตรน่าเบื่อ ตัดสินเองอย่างเดียวดีกว่าสัส

>>21 ทำใจว่ะ กูก็เป็น พอบอกตรงๆก็โดนด่า ทำฮึดฮัดไม่พอใจ ต้องโกหกเนียนๆถึงพอรอดได้ //บาปกรรมอีกกู

>>19 เอาจริงๆนะ มึงมันกระจอกอะ
ถ้ามันไม่ถึงขั้นเพื่อนมึงเผางานมึงทิ้งทำให้มึงไม่มีงานส่ง
การที่มึงติด 0 คือมึงกระจอก

ชีวิตแม่งไม่ง่ายหรอก ไม่มีเหี้ยอะไรง่าย มีแค่มึงต้องเจ๋งพอแล้วบอกทุกคนว่า fuck off ให้ได้ ด้วยผลงานของมึง

ทำเหี้ยไร ทำให้สุด อย่าเอาปัญหานู่นนี่มาเป็นข้ออ้างในความกระจอกของตัวเองว่ะ

>>23 มึงเป็นอาจารย์เฉลิมชัยเหรอวะสัส สำเนียงคุ้นๆ 55555555

>>24 กำ โม่งแตก

>>25 จาร ขอตังสิบล้านดิ

แม่กูตาย ที่ดิน บ้าน และของอื่นๆกำลังถูกยายกูเอาไปหมด โดยที่กูก็รู้แต่ทำอะไรไม่ได้ กูอยากรู้ว่ามมีทางไหนที่กูจะได้ของๆกูกลับคืนมาได้มั่งไหม กูอายุ 18

>>27 โดยปกติ ถ้าแม่มึงตาย มึงควรได้ข้าวของเพราะตามกฎหมายถือว่ามึงคือ ผู้สืบดาน แต่มึงอายุ 18 ยังไม่ 20 เค้าเลยให้ยายมึงเป็นผู้ดูแล แล้วยายมึงเลยจะฮุบไว้เอง
ถามว่ายายมึงฮุบได้มั้ย ต้องไปถามคนกูคิดว่าไม่ได้ เพราะผู้สืบสันดาน จะนับจากรุ่นลูกลงไปเรื่อยๆ ก่อน (ลูก หลาน เหลน โหลน) ถ้าไม่มี ค่อยนับขึ้นมาข้างบน (ยาย ย่า อะไรก็ว่าไป)
กูว่าลองหาทนายคุยดู ทนายฟรีก็มีนะ ต้องไปติดต่อสภาทนายความมั้ง ถ้ากูจำไม่ผิด
แต่ปัญหาคือ มึงยังไม่ 20 นี่สิ..

ญาติกูนี่มีแต่เหี้ยกับเหี้ยทั้งนั้นเลยว่ะ
เรื่องคือยายกูแก่มากแล้วแถมป่วยบ่อยๆ เข้าออกรพ.เป็นว่าเล่น เสียเป็นแสนๆเกือบล้านละมั้ง
แล้วทีนี้น้ากู(แทนว่าน้า1)บอกว่าจะขายที่ดินของยาย
แม่กูก็บอกว่าอย่าขายเลยเก็บไว้ก่อนเพราะถ้าขายแล้วหาซื้อใหม่มันยาก ยังไม่ถึงกับจวนตัวจริงๆไม่ต้องขาย
อีน้าก็หน้าเงินอยากจะขาย ไปให้ญาติคนอื่นเป็นนายหน้า เรื่องมันเริ่มตรงนี้แหละ
คือน้ากูไปติดต่อญาติ แล้วที่นี้ผัวน้า(แทนว่าน้า2)ที่เป็นลูกของพี่สาวยายรู้(งงไหม)ก็อยากได้ แม่กูก็โอเคจะขายก็ขายตามใจเลยจะคุยเรื่องราคา แม่กูถามว่าจะซื้อเท่าไหร่ ผัวน้า2บอกห้าแสน ที่ไร่นึงขับรถจากกรุงเทพไม่ถึงชั่วโมง ขายห้าแสน บ้ารึเปล่า แม่กูเลยบอกน้า1ว่าอย่าขาย ถ้าขายต้อง2ล้านเพราะที่มันดีติดถนน
อีผัวน้า2ก็โทรมาตื้อให้ขาย อีน้าก็อยากจะขายจนจะลงแดงตาย มาบอกแม่กูว่าขายแค่ล้านสองพอกลัวไม่มีคนซื้อ
ล่าสุดแม่งผัวน้า2โทรมาจิกให้ขาย แถมมาหลอกน้า1ว่าที่ของมันปลูกบ้านไว้แล้วยังขายแค่ล้านห้าเอง อีน้า1ก็ยิ่งอยากจะขาย แต่แม่กูโชคดีที่น้องสาวยายโทรมาบอกว่าที่พร้อมบ้านของผัวน้า2น่ะขายไปสองล้านเจ็ด
แม่กูเลยโมโหมาก คนนึงก็หน้าเลือด คนนึงก็หน้าเงิน แม่กูรำคาญเลยบอกว่าจะซื้อเอง สองล้านนี่แหละแต่เงินผ่อน อีน้า1เสือกบอกว่าไม่เอาจะเอาเงินสด
แบบเหี้ยมาก แม่กูเลยรู้ว่าจริงๆแล้วน้า1อยากขายเพราะจะเก็บเงินไว้เองมากกว่าไม่ได้เป็นของยาย
อีกเรื่อง ผัวอีน้า1ก็เหี้ย แม่งตกอับจนต้องมาทำงานกับแม่กู แต่แม่งสันดานเหี้ยมาโกงแม่กู
กูอยากให้แม่ตัดญาติแม่งไปเลย แต่แม่กูก็ใจอ่อนอีกน่ะแหละ เฮ้อออ ไม่อยากทนดูแม่โดนพวกญาติเหี้ยเกาะแดก

>>27 จริงๆมันฟ้องศาลได้เเหละ เเต่เรื่องมาก อย่าเลย ไปคุุยดีๆขอเอาไว้เองคุยตกลงกันน่าจะดีกว่า
>>29 บอกยายลงนามที่ดินเป็นของยาย เงินก็จะเข้าบัญชียาย ไม่ก็ให้ยายตั้งบัญชีเเม่เป็นบัญชีที่จะโอน เเล้วค่อยเเบ่งน้า ส่วนเรื่องโกงก็ต้องหาหลักฐานจับเเบบคาหนังคาเขาเเหละ เเล้วถ้าจับได้ก็ค่อยไล่ไปเรื่องที่ดิน บอกว่ากันโดนโกงบลาๆ เพราะงั้นขายผ่านเเม่หรือบัญชียาย เเล้วค่อยเเบ่งจะได้ไม่โกง บลาๆ

มู้นี้ปรึกษาปัญหาได้ใช่มั้ยวะ รึต้องนินทาญาติพี่น้องด้วย
คือกูจะปรึกษาหน่อย กูกำลังสงสัยว่าตัวเองเป็นคุว่ะ พวกมึงช่วยวินิจฉัยหน่อยกูไม่ได้อยากเป็นนะกูรู้ว่าแม่งเป็นแล้วไม่มีเหี้ยไรดี แต่อาการงี้มันเริ่มยังวะ
คือกูคุยกับเพื่อนในไลน์แล้วบางคนมันจะส่งสติ๊กเกอร์เป็นตัวอนิเมะมาก็สาว 2D อ่ะแหละ แต่แทนที่กูจะสนใจเนื้อหาที่มันคุยก่อนกูสนใจสติ๊กเกอร์ก่อนอ่ะว่ะ แบบสติ๊กเกอร์ตัวนั้นแม่งน่าร๊ากกก ทำกูเพ้อได้เลย คือกูเติมตังซื้อทันทีปกติกูไม่เคยซื้อพวกสติ๊กเกอร์นะ แล้วกูก็เอามาวาดแบบหลายตัวมากในสมุดกูแบบมองแล้วรู้สึกฟินแปลกๆ ไอ้เหี้ยกูกลัวตัวเองจะเป็นคุว่ะ แม่งคงเป็นกรรมกูชอบไปล้อพวกมันไว้เยอะ

การที่มึงชอบการ์ตูนชอบวาดรูปไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกับการเป็นคุ
และก็ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกับกระทู้นี้ด้วย

>>31 มึงไปมู้นักวาด มู้ช่างถามอะไรพวกนี้ดีกว่า ถ้าปัญหามึงมันไม่เกี่ยวกะญาติพี่น้องเลยมันก็คนละเรื่องกะมู้นี้แล้วล่ะ

ขอบ่นหน่อย คือแม่กูเนี่ย ตากับยายเขาหย่ากัน แล้วแต่งงานใหม่แม่กูก็อยู่กับตา เมียใหม่ตากูชื่อยายจิ๊ว(นามสมมุติ)
ทีนี้ม่องกันไปเกือบหมดแล้วล่ะ แม่กูก็ติดหนี้ยายไว้3แสนกว่านานละ ยืมมาลงทุน ทีนี้ยายแกป่วย เข้าโรงบาล แม่กูก็ออกนู้นออกนี้ให้ ไปดูแลให้ทุกวัน
น้ากู(ลูกยายแหละ) แม่งก็ไม่มีคิดจะโผล่มาช่วยดูแลเล้ย มาเป็นบางครั้ง บอกไม่ว่าง(อย่างกะแม่กูว่างนักนิ) อึฉี่เยี่ยวขี้แม่กูก็ทำมให้หมด
ยังจะเสือกมาขอให้ช่วยค่าเลี้ยงดูกับจะทวงเงินที่แม่กูติดยายไว้อีก แม่กูเลยคิดค่าโรงบาลกับค่าแพมพงแพมเพิ้ดค่านางพยาบาลหมดเลย
จาก3แสนเหลือแสนกว่า หายบ้าไป กูนี้อยากตัดญาติขาดมิตรกับบ้านยายจริงๆให้ตาย น้าชายกูแหละหล่ะ งานไม่ค่อยทำ เห็นแก่เงินสัดๆ
ส่วนอีน้าสาวนี้ก็ติดยาตอนยายเข้าโรงบาลนี้ไม่เห็นเงาหัวซักรอบ ผัวมันบอกไปทำงานภูเก็ต แต่ได้ยินว่าติดคุกเลยออกมาไม่ได้ กูละเซ็งจริง
ภาระแม่กูแท้ๆ ถึงจะออกโรงบาลมาแล้ว แต่ยายก็เสือกไม่เดินกายภาพก็ทำแล้ว กลับบ้านก็ไม่ยอมเดิน ไม่รู้เป็นห่าอะไรแม่กูว่าอ้อนลูกมั้ง
แต่ก็ภาระแม่กูอีก ต้องจ่ายเงินเดือนให้คนแถวนั้นดูแลเช็ดขี้เยี่ยวให้ยาย รอก่อนนะสัด จ่ายหมดแสนนึงแล้วหมดกันทีไอ้บ้านนี้ พอกันที

กูกำลังโดนไอ้โรคจิตที่ไหนไม่รู้ตามสตร๊อคเกอร์อ่ะมึง โดนมา 2 อาทิตย์กว่าแล้ว คืองี้ เริ่มเรื่องวันแรกกูไปตากผ้าเว้ย แล้วก็เก็บผ้าที่แห้ง แต่ชั้นในกูมันหายไปไหนไม่รู้ กูก็ไม่ได้สงสัยอะไรนะ ไม่นึกว่าจะมีคนปีนบ้านมาขโมยเพราะรั้วก็สูงพอสมควรคิดว่าคงลืมไว้ไหนนี่แหละ แต่วันต่อมาแม่งไม่ใช่ละผ้าที่กูพึ่งตากเมื่อวานแม่งหาย คราวนี้หนักกว่าเก่าคือหายไปทั้งชั้นในทั้งชุดนักเรียนกูเลย กูเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาพ่อแม่แล้วนะ กลางคืนพ่อกูนั่งส่องเฝ้ายามบนระเบียงรอแม่งมาก็ยิงแม่ง แต่ก็ไม่เจอ มันไม่มาแล้ว ก็นึกว่าเรื่องจบถือซะว่าให้หมาเอาไปก็แล้วกัน

แต่แม่งไม่จบ มีคืนนึงกูอยู่บ้านคนเดียวพ่อแม่กูไปทำงานราตรี มันมีเบอร์แปลกๆโทรมา กูคิดว่าคงโทรมาจากโปรแกรมในคอมชัว เสียงแม่งแบบเหี้ย คือหื่นมาก มันบอกว่าพี่แอบตามน้องมาแล้ววันแล้ว พี่อยากมีอะไรกับน้องจัง ตอนนี้อยู่คนเดียวรึเปล่าจ๊ะ กูก็บอกไปว่าถ้าโทรมาอีกจะแจ้งตำรวจแล้วรีบตัดสายเลย กลัวตัวสั่นอ่ะมึงวันนั้นน่ากลัวชิบหาย พอพ่อกูกลับมากูแทบจะร้องไห้กลัวแม่งทั้งคืน ก็ว่าจะแจ้งตำรวจแล้วนะ แต่มันไม่มีเบาะแสอะไรเลย กูสงสัยมากว่ามันรู้เบอร์กูได้ยังไง เพราะกูก็ไม่ใช่คนดังอะไร เบอร์ก็มีแต่เพื่อนที่รู้ แล้วถ้าเป็นเพื่อนโทรมาแกล้งกูต้องรู้แล้วกูจำเสียงได้

มีอีกคือผ่านไป 2-3 วันกูก็ยังระแวงอยู่นะ พ่อกูไปรับไปส่งทุกวันไม่ให้กลับเองแล้วทีนี้ ซื้อกล้องมาจะติดหน้าบ้านด้วย แล้วว่าจะหาหมาบางแก้วดุๆมาเลี้ยง แต่วันนั้นแหละพ่อกูไปเปิดตู้จดหมายแล้วแบบตกใจโคตรๆ เจอซองกระดาษมีรูปกูเต็มไปหมด 7-8 ใบอ่ะมึง แล้วเป็นรูปที่กูไม่ได้เป็นคนถ่ายด้วยคือโดนแอบถ่าย มีภาพใต้กระโปรงกูด้วยแล้วคือภาพอื่นมันก็ถ่ายหน้ากูชัดมากๆ กูแบบใจเสียมากมันเขียนในซองว่าถ้าไปแจ้งความจะเอารูปกูไปปล่อย พี่ไม่คิดจะทำอะไรน้องพี่ดูคนเดียว กูพยายามนึกแล้วนะว่าโดนถ่ายตอนไหนบ้างเห็นใครถือกล้อง บ้างเวลานั้นกูก็นึกไม่ออกจริงๆ แล้วภาพที่โดนใต้กระโปรงกูจำฉากหลังได้ว่าไปซื้อกาแฟฝั่งตรงข้ามโรงเรียน แต่ไม่รู้ว่าใครถ่ายคนมันก็เดินผ่านไปผ่านมา เหี้ยยย กูควรจะทำไงดีอ่ะ แล้วล่าสุดมันมีเฟสปลอมส่งรูปกูมาด้วยคือเป็นรูปที่กูไปเรียนพิเศษ แสดงว่ามันรู้เรื่องกูเยอะมาก ถ้าแจ้งความกูว่าอาจจะมีโอกาสจับได้เพราะมันใช้เฟสแต่ก็กลัวถ้ามันซ่อนไอพีกูจะทำไงภาพกูก็คงหลุดถ้ามันรู้ ถึงตอนนี้มันเงียบไปแล้วก็จริง แต่กูผวาจนไม่กล้าไปเดินนอกบ้านคนเดียวแล้วพ่อกูเค้าก็แบบระแวงแทนกูไม่เป็นอันทำงานทำการ กูนึกว่าพ่อกูเป็นสายลับแล้วเนี่ยบางวันเลิกงานใส่ชุดสูทพกลูกโม่ตลอดเวลาโคตรจะเหมือน แล้วเค้าย้ายห้องทำงานไปชั้น 2 เลยคือกะนั่งเฝ้าจากระเบียง คือเสียสุขภาพจิตกันทั้งบ้านแล้ว กูควรจะทำยังไงดีวะ ฮืออ พ่อกูก็กลายเป็นสตร๊อคเกอร์ไปด้วยเวลากูไปเที่ยวกะเพื่อนเค้าก็แอบตามกูห่างๆเสียงานเสียการหมด

>>35 มึงถามเพื่อนยัง เอาเบอร์มึงให้ใครไปไหม เวลามึงไปไหน มึงเดินห่างๆ จากคนอื่นแค่ไหน คอยสังเกตดูว่าถ้ามึงเจอไอ้หน้าเดิมๆ บ่อยๆ ในสถานที่แปลกๆ ที่มึงไม่คิด นั่นแหละ ไอ้โม่งที่ตามส่องมึง

ปกติ ไอ้พวกหื่นระดับนี้ ถ้ามึงมีหลักฐาน จ้างนักสืบ จ้างตำรวจให้คอยจัดการได้ง่ายๆ เลยนะเว้ย

จับจากทางเฟสนั่นแหละมึง แต่ต้องแจ้งตำรวจเอาหลักฐานไปให้ดูว่าโดนอะไรบ้างจนมาถึงเฟส ถ้าหาipได้แม่งก็รู้ละว่าเป็นใคร ลองปรึกษาทนายดู ว่าจะเล่นไงได้บ้าง

>>36 กูลองถามคนที่สนิทๆหมดแล้วนะ ไม่มีใครนะ แต่กูรู้สึกสงสัย คนในห้องวิชาการที่โรงเรียนคนนึงว่ะมึง แบบกูว่ามันรู้ข้อมูลของเด็กทุกคนเว้ย แล้วหน้าตาดูไม่น่าไว้ใจยังไงไม่รู้กูก็บอกไม่ถูกใส่แว่นดูจิตๆแปลกๆ เคยเจอมันมาเดินแถวบ้านครั้งนึงด้วย แต่ไม่ได้ผ่านบ้านกูนะก็ยังสรุปแน่ไม่ได้ ที่ยังไม่แจ้งตำรวจตอนแรกเพราะกูกลัวว่ามันจะปล่อยภาพหรือคลิปกูนี่แหละ แต่ก็ช่างแม่งละแค่ถ่ายใต้กระโปรงกูก็ใส่กางเกงในด้วย โคโยตี้แม่งหนักกว่ากูเขายังไม่อาย พ่อกูว่าจะพาไปลงบันทึกแจ้งความอยู่เดะรอเขาว่างๆอ่ะ แต่ก็ยังไม่รู้นะกูยังลังเล

>>37 ต้องมีทนายเลยอ่อ แล้วงี้ถ้าจับมันได้ มันจะโดนโทษไรบ้างอ่ะ กูเห็นพวกโรคจิตมันก็โดนแค่เสียค่าปรับแล้วก็ปล่อยแม่งจะแค้นกูป่าวอ่ะงี้ เผลอๆกูว่าจะเป็นกูที่อายตำรวจแฮะ มันต้องเอาหลักฐานไปให้ตำรวจดูด้วยอีกอ่ะมึงกูอายเขา -*-

>>38 ที่แนะนำให้หาทนายเพราะกระบวนการทางกฏหมายบางอย่างมันต้องอาศัยคนรู้กฎหมายว่ะ แจ้วความ ฟ้องศาลข้อหาไรได้บ้างงี้
ส่วนเรื่องความผิด เท่าที่ดูมันคล้ายๆกระทู้นี้ว่ะ
http://www.decha.com/main/showBTopic.php?id=7201
ลองอ่านดูนะ แม่งยิ่งทำยิ่งผิดเพิ่มหลายกระทง
ถ้ามีทนายดีๆน่าจะจับยัดคุกได้

ถ้ามึงกลัวมันแค้น แล้วอยู่แบบนี้ดีแล้วเหรอวะ ถ้ารู้ว่าเป็นใครน่าจะดีกว่า จะได้ระวังมากขึ้น

เหมือนจะขอหมายศาลห้ามเข้าไกล้ได้ด้วยนิคิดว่า

>>39 ขอบใจพวกมึงมาก

กูเบื่อตรรกะพูดกับผู้ใหญ่แล้วกลายเป็นเถียงมาก
โม่งคนไหนมีวิธีแก้หรืออะไรดีๆแนะนำบ้าง

กูมีปัญหาเรื่องการขอความเป็นส่วนตัวกับครอบครัวว่ะ คือแม่กูชอบม่คุ้ยเรื่องของกูคือ เมื่อก่อนกูเขียนไดอารี่ไว้อ่านตอนแก่ๆ เขียนไปซักพักแม่ก็มาแอบอ่าน กูเลยเผาเล่มนั้นทิ้ง พอกูเขียนนิยายบ้างแม่ก็ไปปริ้นให้ญาติอ่าน กูเลยต้องลบทิ้งให้หมด ล่าสุดก็ไปเที่ยวยุ่นแล้วโดนคุ้ยของฝาก ว่าซื้ออะไรมาให้้ใครมั่ง ตอนนี้อยากรู้ว่ากูจะพูดยังไงกับแม่ดีวะ

>>42 แค่เงียบแล้วบอกว่า "ครับ" ทำใจนิ่งๆแล้วทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ คือดื้อเงียบไปเลย ดีสุด

>>43 ถ้ามึงจะคุยมึงก็บอกแม่ตรงๆไปเลย ว่ามึงอึดอัด มึงรู้สึกไม่ดีนะ ถ้าแม่มึงไม่ฟัง มึงก็ซ่อนไว้ในอะไรก็ได้ที่มีกุญแจ เก๊ะมีกุญแจอะไรงี้ ซ่อนไม่ให้เจอเลยอ่ะ

>>43 ทำใจวะ ไม่ให้ยุ่งก็จะเกิดอาการน้อยใจ งอแง งี่เง่า พอยุ่งมากก็มีเรื่องให้วุ่นวายอีก อาการพ่อแม่เสือกเรื่องลูกมากไปเนี่ย เป็นกันเยอะ แก้ไม่ได้หรอก ถ้าพ่อแม่มึงไม่ตายหรือมึงไม่หนีหายไปเลยอ่ะ

เพื่อนรุ่นพี่กูโดนมา ขนาดจะแต่งงานล่ะ ยังโดนคุ้ยของบ่อยๆ มีอะไรพ่อแม่ก็เสือกจะรู้ให้ได้ ไปไหนก็มีการตามเช็กว่าทำอะไรอยู่ จนสุดท้าย แม่งหนีหายไปกะผัว ตัดการติดต่อจากทางบ้านทิ้งหมดเลย บัดนี้ก็ยังเห็นใช้ชีวิตดีมีสุขอยู่นะ แค่ไม่มีครอบครัวกวนใจ

เอาน่ามึง เขาทำให้มึงเกิดมาจากเลือดจากเนื้อเขาก็สละอะไรนิดหน่อยให้เขามีความสุขมั่งเถอะ
เดี๋ยวอีกหน่อยพอพวกมึงเป็นพ่อคนแม่คนมึงจะรู้ ว่าห่วงลูกเป็นยังไง ต่อให้ลูกโตเท่าไหร่สำหรับพ่อแม่ก็ยังเด็กอยู่ดี
ดูน้ากูกลับบ้านค่ำ ยังโดนยายดุเลย

กูเบื่อแม่กูจัง ทำอะไรๆก็หาว่ากูเอาแต่เล่น กูอ่านนิยายฝรั่งฝึกภาษาอังกฤษไปกูยังผิดเลย โดเรม่อนสอนแมททริคกูเอามาอ่านกูก็ยังผิด เห้อ เปิดคอมนี่จะหาว่ากูเล่นเกมตลอดทั้งๆที่ไม่เคยดูว่ากูกำลังทำงานทำอะไรอยู่ ออกนอกบ้านวันเสาร์อาทิตย์ก็หาว่ากูบ้าผู้ชาย ทั้งๆที่กูแทบจะไม่มีเพื่อนผู้ชายสักคนไม่ถามซักคำว่ากูไปไหน แต่ใช้วิธีโทรมาแทนซึ่งน่ารำคาญมาก กับข้าวกับปลาก็ไม่ยอมทำเอาแต่เล่นไพ่ ทำงานก็เป็นงานที่น่าเกลียดปล่อยเงินกู้งี้ กูโคตรจะไม่ชอบเลย แล้วแบบเค้าบ้าแฟนใหม่มาก(หย่ากับพ่อเก่าแล้ว) มาบังคับให้กูเรียกพ่อๆ อีพ่อใหม่ก็ใช่ว่าจะดีนะสักยันมาเต็มตัว แล้วไม่รู้คิดจะทำไรกูป่าวบางวันมาด้อมๆมองๆเดินผ่านห้องกูบ่อยๆ พอกูถามก็ทำเป็นคนดี พ่อจะไปครัวน่ะ แต่จริงๆกูรู้ว่ามาแอบมอง เพราะกูแอบดูซ้อนอีกทีกูเห็นเลย แต่ช่างเถอะ สงกรานกูก็จะย้ายไปอยู่กับพ่อเก่าละ น้องกูก็อยู่กับพ่อเก่า เห้อ เบื่อช่วงเวลาที่ต้องรอจริงๆ

>>48 ดูแลตัวเองดีๆละเพื่อนโม่ง ด้วยความเป็นห่วง

>>48 รีบไปให้ไวเลยเชื่อกุ อยู่แบบนั้นกุก็ไม่เอา

>>48 ระวังตัวให้มากๆนะเว่ย เป็นห่วงมึง

>>48 ดูแลตัวเองดีๆ นะมึง อย่าให้พ่อเลี้ยงมึงมีโอกาส ไม่งั้นมึงเสียตัวแน่

>>48 โทรไปบอกพ่อจริงมึงเลยว่าแม่มึงทำเรื่องเหี้ยๆแบบนี้กับมึง เผื่อพ่อมึงจะรีบมารับมึงในทันใด

>>48 ตอนนี้มึงเป็นไงบ้างแล้วอะ โอเคมั้ย
กูขอบ่นมั่ง จริงๆไม่ใช่บ่นหรอก ระบายมากกว่าอะ คือพ่อกูกับแม่กูนี่ไม่ลงรอยกันมาตั้งแต่กูยังเด็กแล้วว่ะ ปีนี้ก็ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ เพราะว่าพ่อกูกับแม่กูอายุห่างกันมาก ความต่างระหว่างวัยมันเลยชัดจนทำให้แม่กูเริ่มที่จะเบื่อพ่อกู ในขณะที่พ่อกูก็เพิ่งจะมารู้สึกตัวอยากให้ครอบครัวเป็นครอบครัวซักทีหลังจากที่ไม่สนใจมาตลอด กูเองก็ไม่ได้อยากหวังอะไรมากเพราะตอนนี้กูรู้ว่ามันสายเกินไปแล้ว พ่อกูเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แต่ถึงอาจจะไม่ทันหรืออาจจะได้แค่นิดเดียวแต่อย่างน้อยกูก็อยากให้เขารักกันมั่งจัง มีวิธีไหนบ้างมั้ยที่จะทำให้คนบ้านเดียวกันที่ไม่คุยกันมาเกือบสิบปีมายิ้มด้วยกันได้อะ//กูขอโทษที่พูดจาจูนิเบียวและเป็นเด็กโลภมาก กูขอโทษ แต่กูไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะพูดให้คนรู้จักรู้ได้น่ะนะ เหอะๆ

>>48 เฮ้ย ตัวผู้เวลามันเงี่ยนอ่ะไว้ใจแม่งไม่ได้สักตัวหรอกเชื่อกู รักษาระยะห่าง หัดพกของป้องกันตัวเองไว้มั่งพวก มีด ที่ช็อตอะไรๆแนวๆนี้

>>54 พ่อแม่กูก็คล้ายๆบ้านมึง ไม่คุยกันมาเป็นสิบปีแล้ว คืพ่อกูเค้าพยายามนะ ถึงจะติด KY บ้างในหลายๆโอกาส ซึ่งแม่กูเซ็งพ่อกูที่เป็นแบบนี้มาก กูไม่รู้จะแนะนำยังไงดี แต่สู้ๆนะมึง ทำเท่าที่ทำได้ บางทีก็ชวนไปกินข้าวพร้อมหน้ากันบ้าง ถึงเค้าอาจไม่คุยกัน แต่ก็อยากให้มีเวลาพร้อมหน้ากันบ้างในตอนที่ยังทำได้

คล้ายพ่อกูมาก พ่อกูเมื่อก่อนไม่เคยสนใจครอบครัวเลย ทำงายหาเงินนะ แต่คือไม่สนใจความรู้สึกคนในบ้านน่ะ เป็นใหญ่ ไม่ฟังใคร ด่าแหลกไม่ไว้หน้า บังคับทุกอย่าง เหมือนทุกคนในบ้านเป็นทาส ไม่มีสิทธิออกความเห็นใด แทบไม่มีใครในบ้านกล้าพูดด้วย คือพูดไรไม่รู้รู้แต่โดนด่าแน่นอน
พอแก่มาตอนแรกกูนึกว่าจะอาการหนักกว่าเดิมเพราะวัยทอง ตรงข้ามว่ะ เหมือนพยายามใจเย็นลง ปรับตัว แทบไม่ด่าใครเลยเดี๋ยวนี้ แต่แม่กูจำไง ไม่ลืมง่าย แม่กูเหมือนแก้วที่ร้าวไปแล้ว โดนมาเยอะ ทนมาหลายสิบปี คงมามองให้ดีภายในไม่กีปีไม่ได้
แต่กูเฉยๆ ว่ะ กรรมใครกรรมมัน กูไม่ได้เคียดแค้นพ่อ แต่กูก็เข้าใจแม่ถ้าแม่จะทำใจให้ลืมไม่ได้ กูไม่คิดจะไปบังคับจิตใจแม่ให้ฝืนแอ๊บครอบครัวชื่นมื่นทั้งที่ในใจเจ็บปวดไม่ลืม แต่กูก็ไม่ได้สงสารแม่มากมายหรอก เพราะกูบอกให้หย่าตั้งแต่เด็กแล้วก็ไม่หย่าเอง มาอ้างว่าทำเพื่อกูอยากให้ลูกมีพ่อ ทั้งที่กูก็บอกไปล้านรอบแล้วว่าให้หย่า กูเลยถือว่าทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง กูคงไม่สามารถไปช่วยแบกได้ กูก็มีกรรมของตัวกูเหมือนกัน

>>54 กูกำลังสับสนอยู่อ่ะ ว่าตกลงพ่อเลี้ยงเขาดีรึไม่ดี ที่มาแอบดูรู้สึกแม่จะบอกให้มาดูเองว่ากูทำอะไรอยู่มั้ง ว่านอนรึยัง
เมื่อวานกูลืมปิดทีวีนอนตากแอร์พ่อเลี้ยงเข้ามาปิดให้แถมห่มผ้าให้กูด้วยแต่กูแกล้งหลับ กูเลยสับสนละ ว่าตกลงกูไปดูคนที่รอยสักหรอไง

แต่แม่กูก็แบบเดิมแหละ เล่นไพ่ ปล่อยเงินกู้ วันไหนเก็บดอกมีตังค์ก็ไปเที่ยวกับเพื่อน เหอะๆ

>>54 ส่วนครอบครัวมึงกูแนะนำให้มึงแหละเป็นตัวเชื่อม ลดอคติลงไปลองชวนไปดูหนังกินร้านอาหารทำกิจกรรมอะไรกันดูสิ อาจจะดีขึ้นก็ได้นะ
ก็เหมือนกูแหละที่มีทิฐิกับพ่อใหม่มากไป

>>58 ไม่ต้องถึงกับระเเวง เเต่อย่าไว้ใจจนเกินไปละกัน
ไปหาพ่อเก่าก็ดี เเต่ถ้าอยากอยู่ที่เดิมก็อย่าระเเวงพ่อใหม่จนเสียน้ำใจกันละกัน

กูขอบ่นหน่อยนะ คือแม่กับพ่อกูหย่ากันแล้วแม่กูทิ้งไว้ให้ยายเลี้ยง พอยายตายตอนกูอายุสิบห้าก็มารับกูไปอยู่ด้วย เขาไปทำงานก็ทิ้งกูอยู่บ้านคนเดียวตลอด กูหุงข้าวเอง ทำกับข้าวง่ายๆกินเอง เขากินมาจากข้างนอกแล้ว บางทีกูทำกับข้าวเผื่อเขาก็ไม่กินอะนะ สงสัยกูจะทำกับข้าวห่วยแตก กูไม่มีความผูกพันกับเขาเลยเพราะเจอหน้ากันไม่กี่ครั้งเอง แต่เขาจะชอบทำเหมือนครอบครัวเราอบอุ่นมีความสุขมาก กูรู้สึกเหมือนกูเป็นคนแปลกหน้า เป็นใครก็ไม่รู้มาอยู่บ้านเขาแล้วทำงานบ้านแลกข้าว เงินกับที่ซุกหัวนอนว่ะ กูไม่รู้สึกรักเขาเลย ไม่รู้สึกว่าอยากยินดี อยากเสียใจ กูยังกลัวตัวเองเลย ว่าถ้าเขาตายกูคงเฉยๆ ไม่เสียใจอะ หลังๆเขาเริ่มมาถามไถ่นั่นนี่กู คงอยากทำหน้าที่แม่มั่งว่ะ แต่กูเสือกรำคาญซะงั้น กูตั้งกระทู้ในพันทิปคงโดนด่ากระจายอะ เขาก็ไม่ได้ทุบตีหรือปล่อยให้อดอยากนะ แค่เอาเงินวางไว้หลังตู้เย็นให้กูหาแดกเองเท่านั้นอะ

>>61 กูเข้าใจว่ะ กูถึงขั้นรำคาญยายกูเลย
ยายกูไม่จริงใจเท่าไหร่ มีอะไรไม่เคยพูดตรงๆต่อหน้า คือต่อหน้าจะยิ้ม ทำเสียงแหลมๆเหมือนชม แต่ลับหลังเอากูไปนินทาให้ญาติๆฟังว่ากูเที่ยวกลางคืนบ้างล่ะ(ซึ่งกูไม่เที่ยว) กูเล่นยาบ้างล่ะ (ซึ่งจริงๆมันคือยาแก้แพ้ที่กูต้องกินช่วงหน้าฝน...) หลังๆมาเจอหน้าทีไรด่าประชดกูตลอด กูอยู่เฉยๆก็มาประชดกู กูอยู่บ้านนั้นแบบ...อยู่เพื่ออะไรวะ? ถ้าแม่ไม่สั่งให้อยู่กูก็คงออกมานานมากแล้ว ช่วงหลังแค่เจอหน้าก็อยากอ้วกแล้ว แค่เห็นหลังกูนี่หูกูก็ไม่สงบละ ต้องประชดตลอด ไม่รู้เป็นไรนักหนา แต่พอแม่กูมาทีไรชอบทำเหมือนรักกูมาก แม่โทรมาตอนกูไม่อยู่ก็บ่นว่าเหงา อยากเล่นกับหลาน
คือไร? คือไม่เคยเล่นกับกูเว้ย สิ่งที่เกิดขึ้นคือการยืนด่ากูตั้งแต่หัวยันปลายตีน
ถ้านี่คือการเล่น ก็เป็นการเล่นที่จังไรมาก ไม่รู้จะใช้คำไหนนอกจากตอแหลแล้ว แต่ก็ด่าตรงๆไม่ได้ เพราะถือว่าเป็นยาย

จะปรึกษาใครก็ไม่เข้าใจ บอกแม่แม่ก็ด่าว่าแค่นี้ต้องทนได้สิ กูทนมานานมาก จนช่วงนึงกูถึงกับต้องไปหาจิตแพทย์ แถมไมเกรนขึ้นรัวๆจนต้องกินยาอีก

รู้สึกว่าถ้ายังอยู่ต่อไป กูจะเกลียดยายมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันที่เค้าตายกูคงยืนหัวเราะหน้าโลง นั่นไม่ดีมากๆแน่

แจ้งจับพ่อตัวฐานปลอมแปลงเอกสารธนาคารโดยไม่แจ้งชื่อคนแจ้งได้ไหมวะ ชักเอือมพ่อตัวเองและ
สร้างแต่ปัญหา พอตำรวจตามเรื่องเช็คเด้งหรือเห็นตำรวจมาบ้านก็รีบแจ้งหนีเข้าห้อง ปัญหาเคยติดคดีเช็คเด้งแล้วครั้งนึง
แต่ย่ากุสงสารเลยให้ประกันตัววางหลักทรัพย์ ซึ่งตอนนั้นกุบอกไม่ต้องไปช่วยให้อยู่ไป แต่แม่งไม่สำนึกเลยเพราะคงอยู่คุกแค่ 5 วัน
น่าเบื่อชิบหาย เอาแต่กระดิกตีนไม่ทำงานการที่สุจริตคิดแต่สบายอยากทำงานง่ายๆรวยเร็ว ห่าไร้สาระชิบหาย 50 กว่ายังกระโหลกกะลา
กุบอกมันมา 10 กว่าปีเรื่องหางานไม่ต้องเงินเดือนเยอะ แค่หาได้ทุกเดือนก็พอ ที่บ้านย่า อา เขาก็จ่ายค่าบ้านกันเองอยู่แล้ว เขาคงสมเพสพ่อกับกุสุดๆ
แค่ไม่สร้างปัญหามันจะตายไหม ดูแม่งก็ไม่เข็ด กุละอยากแจ้งตำรวจลากไปสำนึกในคุกอีกชิบหาย
ปล. กุแอบไปเปิดไฟล์คอมพ่อแล้วเจอเอกสารปลอมเยอะเลย แถมปลอมไม่เนียนอีกเหมือนใช้ paint ตะโกนด่าไปรอบมันก็ทำหูทวนลม

แถวนี้มีทนายมั่งปะวะ ขอปรึกษาเบื้องต้นหน่อยได้ไหม

หลังบ้านแม่งมันมาเปิดร้านเหล้าเสียงดัง กูรำคาญมากจะหลับจะนอน ก็เปิดเพลงมีแต่เสียงเบสดัง ครืนๆ มา ดึกมาก็ล้างจาน เข้าห้องน้ำ โทรศัพท์ จนตีหนึ่งตีสอง

เท่าๆ ที่อ่านดูมันเปิดใกล้หอพัก(ที่ลงทะเบียนถูกต้องตามกฏหมาย) โรงเรียน สถานที่ทางศาสนา ไม่ได้ใช่รึเปล่า
ซึ่ง ซ้ายหอ ขวามันมีโบสถ์ หน้ามันมีหอ หลังมันบ้านกู บ้านกูก็โดนหอพักประกบสองด้าน

กูร้องเรียน ฟ้องร้อง ราชการส่วนไหนให้มันปิดๆ ไปได้มั่ง

พรุ่งนี้ว่าจะไปแจ้งความเป็นหลักฐานไว้ก่อน

>>64 อัดเสียงไว้เป็นหลักฐานประกอบด้วย

>>64 อัดเสียง แจ้งโรงเรียน ตำรวจ

กูเกลียดแม่กูมากว่ะ เกลียดแบบที่เขาตายกูก็คงไม่รู้สึกอะไร
ไปพูดที่อื่นคงโดนด่า

>>67 อธิบายมาสิ ถ้าไม่อธิบายเดี๋ยวมึงจะโดนด่า

>>64 ของกูบ้านเป็นโรงงานทำพริกปุ่นกลิ่นฉุนเหี้ย เปิดใกล้โรงเรียน ใกล้แหล่งที่อยู่อาศัย โรงเรียนก็เคยโวยแต่คงโดนยัดตังค์เลยเงียบปากไป แม่งยัดตังค์อุตสาหกรรมจังหวัดอีก เรื่องเลยเงียบ แม่กูจะรวมกลุ่มไปแจ้งอุตสาหกรรมจังหวัด(สุดท้ายแม่กูไปคนเดียวเพราะไม่มีใครเปรี้ยวเท่าแม่กูแล้วตอนนั้น) แม่งมายืนด่าหน้าบ้านกู เกลียดแม่งชิบหาย เมื่อไรจะเจ๊ง สรุปทำเหี้ยอะไรกับแม่งไม่ได้จ้า อยากเผาโรงงานแม่งชิบหาย

มึงไป ลองคุยกะทหารดูมึง ช่วงนี้พวกทหารกำลังทำผลงานกันอยู่มึง : ) กูมั่นใจพวกมันเอาเงินยัดตำรวจแต่ยังไม่ได้เอาเงินไปยัดทหาร

โม่ง กุเครียดว่ะ
กุสามสิบแล้ว ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง ยังสร้างชีวิตยังอะไรไม่ได้เลย
คือกุทำงานกับพี่นะ แต่ก็แรงงานพี่น้องอะ ใช้คุ้มกว่า เงินได้บ้างไมไ่ด้บ้าง
แต่กุก็เข้าใจเพราะสภาพเศรษฐกิจมันฝืดเคือง กุอาศัยเค้าอยู่กุก็อยากช่วย
อีกอย่างบ้านกุก็มีหนี้เยอะ กุก็อยากช่วยเค้าแบ่งเบาภาระเรื่องการจ้างงานคนแพงๆ

แต่ใจกุจริงๆก็อยากออกมาทำอะไรของตัวเองบ้างนะ เพราะกุต้องอาศัยเค้าอยู่
ทำงานกับเค้าก็ต้องรองรับอารมณ์อะ เหมือนแบบกุทำไรเค้าก็ไม่เห็นค่า ต้องคอยมองสีหน้าเค้าไรงี้
กุอยากออกมามาก แต่ก็ไม่อยากให้เค้ามองว่ากุเห็นแก่ตัว เอาตัวรอด แต่กุทำงานอยู่กับเค้า รับเงินจากเค้า
กุจะสามารถแบ่งเบาภาระหนี้สินอะไรจากที่บ้านได้วะ

พอกุบอกกับแม่ว่าจะออกมาทำเอง ไปอยู่เอง แม่กุก็ร้องไห้ ดราม่า หาว่าไม่มีใครเลี้ยง ไม่มีใครเอาเค้า
คือทำให้กุเหมือนรู้สึกว่าการทำในสิ่งที่กุอยากทำมันคือความอกตัญญู เป็นบาทปอย่างร้ายแรง
คือกุสับสนอะ กุแม่งอยากตายทุกวัน เห็นแม่ร้องไห้ก็หดหู่ เห็นใบเรียกเก็บเงินแต่ไม่มีเงินจ่ายก็หดหู่

>>71 ทำงานที่ได้ดูแลแม่ได้ป่าววะ แบบว่างานใกล้บ้าน

>>71 เงินได้บ้างไม่ได้บ้างมึงยังจะทำอีกหรอวะ เรื่องงานเรื่องธุรกิจมันไม่มีพี่น้องกันหรอกมึง กูว่ามึงยังขาดความเด็ดขาดว่ะ ตัดสินใจอะไรยังโลเล กูก็พอเข้าใจนะว่ามึงห่วงแม่สงสารแม่ แต่มึงออกไปทำข้างนอกมึงคอยส่งเงินให้แม่จะดีกว่าทำงานที่ได้เงินบ้างไม่ได้บ้างแบบนี้ป่าววะ ส่วนเรื่องพี่มึง มึงจะไปแคร์มันทำไมวะในเมื่อทำงานเงินยังได้บ้างไม่ได้บ้าง มึงไม่ต้องเป็นเห็นใจใครมากหรอก อายุก็ปาเข้าไป 30 มึงมีเวลาชีวิตเหลืออีก 40-50 ปี ทำงานได้อีก 20 กว่าปี กูว่าควรเอาเวลาเหล่านี้ไปบริหารงานที่มันมั่นคงเป็นของตัวเองดีกว่ารองานที่ได้บ้างไม่ได้บ้างอบบนี้ว่ะ

>>71 อย่างน้อยความคิดมึงยังดีกว่าพี่ชายกูนะ จะสามสิบแม่งยังไม่มีห่าไรเลยรถไม่ทีบ้านก็อาศัยพ่อแม่กูอยู่ จบโทม.นานาชาติชื่อดัง ความคิดอย่างหี ได้ตังค์มาเอาไปผลาญกับหีหมด กู 18 ทำงานมาบางทีก็ให้ตังค์แม่บ้างเลี้ยงข้าวหนมแม่บ้าง ส่วนเรื่องทำงานกับพี่น้องกูว่าระหว่างนี้ทำไปก่อนแล้วค่อยหาไปเรื่อยๆ(เพราะมึงทำไปก็โอกาสรุ่งยาก) ถ้าโปรไฟล์มึงดีเงินเดือนพอไหวก็ออกมาอยู่นอกดีกว่า จริงๆ นอกจากมึงแล้วไม่มีใครอยู่ใกล้แม่หรอวะ ถ้ามึงอยู่ห่างกับเขามึงก็โทรหาเขาทุกวันเขาก็ไม่เหงาแล้ว

พ่อแม่กูโคตรบงการ ตีกรอบชีวิตกูทุกอย่าง กูไม่เคยได้เลือกอะไรซักอย่างในชีวิต กูพูดอะไรก็โดนด่าตลอด กูอึดอัดมากกกกกก. แล้วเค้าพูดตลอดว่ากูต้องเป็นข้าราชการ ต้องดูแลเค้าตอนแก่ ต้องทดแทนบุญคุณเค้า ต้องเก็บเงินซื้อบ้านอยู่กันแฮปปี้พ่อแม่ลูก ทะเลาะกันตลอดเพราะกูรู้ตัวดีว่ากูเป็นคนรักอิสระ กูโตแล้วก็อยากจะมีชีวิตของตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ดูแลพ่อแม่แต่กูอยากมีสเปซของตัวเอง อยากตัดสินใจเอง ใช้ชีวิตของตัวเอง แต่สุดท้ายก็จบที่พ่อโมโหขู่จะไล่ตัดพ่อตัดลูก แม่ร้องไห้เสียใจว่าให้ทุกอย่างแต่กูไม่รักดี สุดท้ายกูก็ต้องยอมเพราะกูเองก็ยังไม่มีปัญญาอยู่เอง(ถ้าตัวคนเดียวก็ไปละ พอดีมีหมาที่กูรักมากอยู่ด้วย) แต่กูตัดสินใจละ กูจะไม่ทนล้าว กูแอบเก็บเงินก้อนได้แสนนึงละ ปีหน้าเรียนจบก็จะไปตามทางของกูละ วู้ฮูววว

กุโม่ง 71 นะ

กุขาดความเด็ดขาดจริงๆมึง บางทีกุก็คิดนะว่า ให้เค้าร้องไห้รวดเดียวตอนนี้แล้วกุเอาตัวรอดไปหารายได้ทางอื่น
หรือจะกอดคอกันจมแล้วร้องไห้ไปทั้งชีวิต กุก็พูดกับเค้าแบบนี้นะ ให้เหตุผลไปเยอะแยะ เพราะจริงๆกุก็ทำเพื่อเค้า
แต่เค้าก็ไปตีความว่ากุตัดช่องน้อยแต่พอตัว พูดดีแต่จริงๆแล้วกุก็แค่อยากไปอยู่สบายๆ ไม่อยากอยู่กับเค้า
คือกุโดนบุญคุณท่วมหัวกดทับ และรู้สึกว่าทำเหี้ยอะไรก็อกตัญญูอะ ยิ่งเค้าพูดกุยิ่งเสียใจ เพราะกุรักเค้ามากนะ แต่ความคิดต่างๆนาๆของเค้าทำรา้ยตัวเอง ซึ่งกุก็ไม่รู้จะช่วยยังไง คนเราก็ต้องจัดการความคิดของตัวเองป่าววะ

เค้าเลี้ยงลูกเหมือนไม่อยากให้ลูกโตอะ กุเคยบอกว่าถ้าต่อไปแม่ไม่อยู่แล้วจะให้กุอยู่ยังไงถ้ากุยังไม่มีอะไรของตัวเองเลย
เค้าก็ประมาณให้กุอยู่กับพี่ พี่ต้องดูแลน้อง ซึ่งมองโลกตามความเป็นจริงหน่อยดิวะ สภาพเศรษฐกิจแบบนี้เอาตัวกันให้รอดก่อนเหอะ
แล้วมึงคิด ต่อไปกุแก่ลง 5-60 แล้วให้กุยังเกาะพี่ อาศัยพี่แดกให้เค้าดูถูกเหรอ ทำไมไม่เข้าใจวะ

กูทะเลาะกับแม่มา กูรู้สึกผิดมากอยากขอโทษชิบหาย แต่กูเป็นคนปากหนักว่ะ กูพูดไม่ออก กูควรทำไงดี

มีน้องสาวบิทช์ทำไงดีวะเพื่อนโม่ง คือกูอยากจะให้มันเลิกทำตัวบิทช์ว่ะ พออยู่บ้านมันเรียบร้อยนะ พ่อแม่เลยไม่รู้เรื่อง แต่กูเห็นหมดว่ามันทำอะไรลับหลังบ้าง กูควรจะบอกพ่อแม่ดีมั้ยวะ หรือไงดี

>>78 เยะดัดนิสัยเลยเพื่อน
//โทดทีเพื่อนโม่ง ของยังงี้ยากว่ะ แม่งอยุ่ที่สังคมรอบตัวน้องเขา มึงควรสนิทกับน้องให้มากขึ้น แล้วค่อยๆชี้แนะไปตามเรื่องว่ะ สร้างเครดิตให้ดูเป็นที่ปรึกษาดีๆ น่าจะเปลียนได้บ้าง แต่ทั้งหมดนี่ก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยรอบตัวมันจะเอื้อด้วยรึเปล่านะ
กุเข้าใจนะ น้องเพื่อนกุก้เหมือนกัน กุเห็นมาแต่เด็กๆ ครอบครัวก้ดี พอขึ้นมัธยมเท่านั้นแหละ เพื่อนแม่งพานิสัยแย่ลงหมด

>>77 ใช้ปากไม่ได้ ใช้อย่างอื่นแทนสิเพื่อน การกระทำอ่ะ คือปรนนิบัติเขาหน่อย ซื้อของฝาก บลาๆ ทำไงก็ได้ให้ดูสำนึกผิด พอจังหวะเหมาะๆปากมันจะเปิดเองแหละ
สู้ๆเว้ย

>>79 อือ ตอนนี้กูเริ่มกลัวๆว่าน้องอีกคนนึงจะตามพี่มันดิ ต้องรีบกันไว้แต่เนิ่นๆ

>>81 อืม ค่อยเป็นค่อยไป เข้าหามากๆ สนใจเขาหน่อย ไม่รู้ดิ ความสัมพันของมึงกับน้องเป็นแบบไหน กุก็ไม่รู้แนะนำไม่ถูกว่ะ 55
แต่ทำตัวบิทชนี่แบบไหนวะ คำนี้แม่งกว้างสัสแถมมีหลายระดับ บอกมาหน่อย ถ้าโม่งหลุดก็ไม่ต้อง...

โม่งกูกำลังจะมีปัญหาใหญ่กับพ่อแล้วอ่ะ คืองี้ กูเป็นเด็กตจว.มาเรียนเมืองกรุง พ่อกูเค้าอยากให้กูเป็นวิศวะมากๆ พวกพระจอมเกล้าไรงี้อยากให้กูเข้าได้สุดๆ แต่กูไม่ได้อยากเป็นกูอยากเล่นดนตรีแล้วกูก็สอบเข้าวิศวะแบบที่เค้าหวังไม่ได้ แต่กูไปได้ดนตรีมหิดลแทนซึ่งเค้าก็นึกว่าได้วิศวกรรมหรือหมอ เพราะกูไม่ได้บอกว่าได้คณะไรบอกแค่ได้ที่นี่ กูก็รู้แหละว่าปิดได้ไม่นาน แต่กูจะพูดยังไงให้เค้าเข้าใจดีวะ กูเกลียดพวกวิทย์ คำนวนทั้งหลายมากแต่กูชอบดนตรีสุดๆ ถ้าไปบอกก็คงโดนสวนประมาณว่าจะเอาไรแดก พ่อกูค่อนข้างหัวโบราณด้วย - - เห้อ

>>78 http://www.welearnbook.com/index.php?lay=show&ac=cat_show_pro_detail&pid=681103
เล่มนี้ใน B2S มีขาย ลองหามาอ่านดู เล่มแรกไม่ต้องสนใจก็ได้

https://www.facebook.com/smillybookworm/posts/571184379679136 เกี่ยวกับเล่มที่ว่า

>>83 เปิด channel ของมหิดลให้พ่อมึงดู หรือถ้ามีโอกาส ก็พาพ่อมึงมาศาลายาซะ ให้เค้าดูว่าตึกคณะมึงอลังการแค่ไหน อยู่ติดถนน มีฮอลล์แสดงคอนฯของตัวเอง มหิดลสิทธาคารก็สร้างขึ้นมา support วงออเคสตราพวกมึง ตึกใหม่ก็กำลังสร้างยังไม่เสร็จ มันเป็นคณะที่ถูกสปอล์ยเหี้ย ๆ เลยนะ ถ้ามันไม่มีอนาคต เค้าไม่สร้างอะไรต่อมิอะไรอลังการขนาดนี้ให้เปลืองเงินเค้าเล่นหรอก คณะมึงอะพื้นที่ใหญ่สุดแล้วศาลายา เป็นหน้าเป็นตาอีกต่างหาก

>>83 อ่านเรื่องของมึงแล้วกูนึกถึงหนังเรื่อง Seasons Change เลยว่ะ ขอให้พ่อแม่มึงยอมรับความชอบของมึงได้ซักวันเหมือนในหนังก็แล้วกันนะ
>>86 จริงตามนั้น คณะไอซีทวยที่มหาลัยชอบเอามาโปรโมทค่าเทอมน้อยกว่ากันนิดเดียวแต่เด็กแทบไม่ได้ห่าอะไรเลย กูเสียจึย

>>86 ใจเย็นเพื่อนโม่ง ที่เขาสร้างตึกอลังการไม่ได้เกิดจากมีอนาคตนะ มันเกิดจากเด็กกลุ่มที่สามารถเรียนสายดนตรีได้บ้านมีปัญญาจ่ายค่าเทอมแพงๆ กุไม่ได้หมายถึงทุกคน แต่คนส่วนใหญ่เป็นแบบนั้น

กุอยากให้โม่งที่มาถามคิดดีๆว่าจะตอบพ่อมึงยังไงว่าจะเอาอะไรแดกจริงๆ จบมามึงจะทำมาหากินอะไร แล้วจะเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ยังไงด้วยนะ

>>88 เอาจริง ๆ ขี้หมูขี้หมาเป็นครูสอนดนตรี จะเปิดเองหรือไปสมัครตามโรงเรียนดนตรีก็ตามใจ ได้ชั่วโมงละตั้งเยอะแล้วนะ

>>89 งั้นก็ต้องถามตัวเองว่ามึงพร้อมเป็นครูสอนดนตรีรึเปล่า นักดนตรีไม่ได้สอนเก่งกันทุกคน และมึงต้องเจอเด็กที่พ่อแม่บังคับมาเรียน เด็กโดนสปอยล์ มึงพร้อมไหม

พูดถึงดนตรี ปีนี้กุสอบติดวิศวะดนตรีที่พระจอมที่นึง กุอยากเรียนนะ แต่ค่าเทอมแม่ง80000 กูสู้ไม่ไหวว่ะเลยสละสิทธิ์ไป
มึงคิดว่าถ้ากุอดทนเรียนเทอมละแปดหมื่นนี้ไป4ปี(รวม640000) ผลตอบแทนที่ได้มันจะคุ้มไหมวะ (กุกู้ กยศ ยังไม่พอเลยห่า ได้แค่"ปีละ70000" กำบาย)

โม่งกูปรึกษาอะไรหน่อย มีใครเป็นทนายมั่งวะ

>>90 โม่ง มึงวางถุงกาวลงก่อนนะ เค้าไม่ได้มาให้มึงแนะแนวการศึกษา เค้ามาให้ช่วยหาวิธีคุยกับพ่อเปล่าวะ

ปู่กูเป็นโรคซึมเศร้าว่ะจะดูแลเค้ายังไงดี อายุ 98 ละแต่ร่างกายยังแข็งแรงนะยังไม่ต้องใช้ไม้เท้าก็ดีไปอย่าง แต่อาทิตย์นึงผ่านมานี้เริ่มจะหลงๆแล้ว
อาการแกจะเป็นๆหายๆ บางทีอยู่ๆก็ร้องไห้ไปนั่งซึม บางทีก็บอกว่าระเบิดลง ตะโกนภาษาอิตาลีมาด้วย(ปู่กูเป็นคนอิตาลี) แต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นแบบนี้
จะอารมณ์ดีตลอด ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงว่ะยิ่งปลอบแกยิ่งกลัวนึกว่าจะไปทำร้ายบ้างล่ะ ให้ไปหาหมอก็ไม่ไปบอกเด่วก็หายเอง (ก็หายจริงๆ แต่ก็กลับมาเป็นใหม่) มีวิธีพอจะเกลี้ยกล่อมให้แกไปหาหมอบ้างป่าวโม่งแนะนำการพูดให้ทีกูเป็นคนพูดไม่เก่งด้วยอ่ะ จะว่าไงดี ปู่กูมีปมด้วยมั้งเมื่อก่อนเป็นทหารอิตาลีเก่า ตอนนั้นอิตาลีเป็นไงก็พอจะรู้อยู่แต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไง เห้อ อยู่กับคนแก่นี่ลำบากว่ะ

>>94 https://m.facebook.com/permalink.php?story_fbid=229315667236410&id=210667475767896
กูคงช่วยได้แค่นี้ว่ะ

>>91 คือมึงสละสิทธิ์ไปแล้วป้ะวะ อย่าไปคิดถึงมันเลย คิดไปคิดมาอาจเสียดายเปล่านะมึง

>>94 มีอาการแรกเริ่มของอัลไซเมอร์หรือเปล่ามึง ลองพาไปหาหมอมั้ย ดูเหมือนมันจะมียาที่ชลออาการได้นะ

กูท้อจังเลยว่ะโม่งกูอยากลาออกจากครอบครัวนี้ กูได้เงินเดือนมาก็ต้องให้แม่คือแบ่งกันไง
แต่กูก็ยังโดนขออยู่เรื่อยๆกูเหนื่อยว่ะ เพราะเค้าเล่นหวยกะต้องไปสมาคมแม่บ้านซึ่งก็ต้องใช้เงิน เหมือนเค้าจะน้อยหน้าคนในกลุ่มไม่ได้อ่ะ
ส่วนพี่น้องกูนี่ยิ่งเหี้ย อย่าว่าแต่จะให้แม่เลย มันยังจะมายืมกูอีก มีลูกกันหมดแล้วแต่ยังมาขอยืมกูยิกๆๆ
ค่าเทอม ค่ารถโรงเรียน ค่าขนมค่านมหลาน ค่าหนังสือ เหมือนกูมีลูกโดยไม่ต้องมีผัวเลย
ขนาดค่าซ่อมรถยังมายืมกู กูให้เพราะสงสารหลานแต่ทุกวันนี้กูยังต้องนั่งรถตู้รถเมล์ไปทำงานอยู่เลย
มือถือพวกแม่งใช้ล้ำกว่ากูเยอะ ของกูเก่าจะตายห่าก็ยังต้องทนใช้เพราะกูอยากเก็บเงิน
สุดท้ายกูก็เก็บไม่ได้ซักทีเพราะคนนั้นคนนี้ยืม พอทวงกูก็โดนดราม่าใส่ ขนาดทวงแม่ตัวเองกูก็โดนด่าว่างก
ไม่ให้กูงกได้ไง เพราะกูลำบากถึงขั้นอยู่ในบ้านมืดๆไม่มีไฟเพราะโดนตัดไฟ ไม่มีอะไรกินเพราะไม่มีเงินกินแต่น้ำอยู่3วัน
กูไม่อยากเจอชีวิตแบบนั้นแล้ว ไม่ต้องถามถึงพ่อกูล่ะเพราะเค้าไปมีเมียเด็กอายุเท่ากูเลยแค่เอาเวลาไปงอนง้อเมียเด็กของเค้าก็หมดเวลาแล้ว
กูเหนื่อยหน่าย เหมือนกูประหยัดแทบตายแต่กลายเป็นกูไม่ได้ใช้เงินคนอื่นมาช่วยใช้
กูเบื่อเวลาพี่มายืมแล้วแม่ก็ให้เค้าไปเถอะสงสารหลานๆๆๆกูอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก มันจุกมากกว่าบางทีก็อยากถามเค้านะว่าไม่สงสารกูบางหรอ
อ่อ พวกพี่กูไม่ทำงานนะ รองานที่ใช่ๆๆ ทำแป๊บๆออก ตอนนี้ไม่พอแดกก็มาไถกูนี่ไง
กูท้องานก็ยาก ต้องมาเจอเรื่องที่บ้านแบบนี้ บางทีกูก็อยากหนีไปไกลๆไปให้พ้นครอบครัวนี้ไปจากชีวิตแบบนี้

>>98 สังคมไทยก็แบบนี้แหละ
มึงน่าจะออกมา ให้เค้าทำด้วยตัวเองบ้างอ่ะ โตมาเป็นควายแล้วยังคิดไม่ได้ มัวแต่ดัดจริตโลกสวย กระดิกตีนรอแดกก็นะ....(หมายถึงพี่มึง)
มึงเห็นแก่ตัวเองบ้างเถอะ //กอดเพื่อนโม่ง

>>98 มึงพูดคำว่าไม่มีเป็นมั้ย

>>98 กูแนะนำนะ มึงต้องบอกเค้าเลยว่าตอนนี้ "ไม่มี" โม่งกูจะแตกมั้ยวะถ้าคนรู้จักมากอ่าน เอาเป็นว่ากูแนะนำด้วยวิธีเดียวกับที่บ้านกูแนะนำแม่บ้าน แม่บ้านกูเป็นลูกคนโตแล้วก็โดนครอบครัวเกาะเหมือนมึงเลย ที่เค้ากล้ามาขอแล้วแม่มึงยังพูดว่าให้ ๆ เค้าไปเถอะเพราะเค้าเห็นว่ามึงยังไม่มีครอบครัวเว้ย เค้าคิดว่ามึงไม่มีภาระอะไรต้องเลี้ยงดู และครอบครัวไทยส่วนมากยังคิดว่าการที่คนที่ยังไม่แต่งงานมีลูกต้องเลี้ยงคนอื่นในครอบครัวกันแบบนี้ยังมีอยู่เยอะมาก

มึงต้องใจแข็งแล้วตอแหลว่าไม่มี ไม่ต้องให้เหตุผลด้วยว่าเพราะอะไร บอกแค่ว่าไม่มี คำเดียว จบ อย่าต่อความนาวสาวความยืดอะไรทั้งนั้น ของเก่าที่ยืมไปแล้วถ้ามึงทำใจได้ก็ช่าง ๆ มันไป อย่าไปทวงเพราะจะยิ่งมีปัญหา แต่หลังจากนี้ห้ามให้ยืมเด็ดขาด นอกจากกรณีฉุกเฉินจริง ๆ อย่างมีใครป่วยใกล้ตายต้องเข้าโรงพยาบาล ไม่อย่างนั้นมึงจะตายเองโดยไม่มีใครมาเหลียวแล กูบอกเลย
ถ้าไม่จำเป็นต้องเจอยิ่งดี เพราะมันจะบอกปัดง่ายขึ้น ถ้าโทรมาทวงก็บอกไม่มีแล้วปัดตัดสายไป จะได้ไม่ต้องคุยยาว สู้ ๆ นะมึง ขอให้หลุดพ้นได้เร็ว ๆ

>>99 >>100 >>101 ขอบคุณพวกมึงมากนะ ขอบคุณมากจริงๆ
ขั้นแรกกูต้องบอกไปเลยสิว่าไม่มีไม่ให้ จะได้ไม่มายืมกูอีก
กูเบื่อชีวิตเป็นมนุษย์บัตรกดเงินสดให้พวกแม่งเต็มทีแล้ว จะให้หรือไม่ให้สุดท้ายกูก็โดนด่าอยู่ดี งั้นไม่ต้องให้เลยดีที่สุด

>>98 คนที่ไม่รู้กำหนดการ หรือไม่รู้จักรับผิดชอบมึงไม่ต้องให้ยืมหรอกถ้ายืมแล้วเป็นแบบนี้
กูก็เป็นคล้ายๆมึง ใครยืมก็ยืมได้แต่ถึงกำหนดถ้าไม่คืน มันจะไม่ได้อะไรจากกูอีกแล้วกูจะตามทวงไม่ไว้หน้าด้วย
กูว่าคนไทยมันขาดระเบียบวินัยเกินไปว่ะ กูไปติดนิสัยฝรั่งมานัดเที่ยงต้องมาเที่ยงเป๊ะ กำหนดคืนเช้าเงินต้องมาหน้าบ้านกูแล้ว มึงควรจะเด็ดขาดนะโม่ง

หามู้นี้ตั้งนาน ในที่สุดก็หาเจอ

คือกูไม่ไหวแล้วว่ะพวกมึงงง ;_;

ช่วงสงกรานต์กูกลับบ้านไปหาพ่อแม่ว่ะ แล้วพี่กูจะไปขุดทอง เอ๊ย เป็นโรบินฮู้ด ตปท. ความเหี้ยของมันคือ เอารถที่บ้านให้เมียมันใช้ กูก็เตือนแม่ว่าอย่าไว้ใจคนง่าย เห็นกระทู้พันดริฟท์เยอะจนกูไม่ค่อยไว้ใจใครเท่าไหร่ เกิดวันนึงมันสองตัวเลิกกันก็งามไส้

จู่ๆ พี่กูมันออกจากห้องมาด่ากูแว้ดๆ เรื่องกูไปพากพิงถึงมัน กูกับพี่อีกคนงงเป็นไก่ตาแตก

ด่ามากๆ เข้า กูก็ด่ากลับ ด่าเรื่องที่มันทำตัวเป็นแมงดา เกาะผู้หญิงแดก พอเลิกกับหญิงก็มาเกาะพ่อแม่แดก สงสัยกูพูดแทงใจดำมันมั้ง มันพยายามทำร้ายกู กูช็อคเหี้ยๆ เลยด้แต่ยืนนิ่งๆ คือกูไม่เคยคิดว่าพี่แท้ๆ จะฆ่ากูลงคอ

พี่กูอีกคนก็ช่วยกันไว้จนเริ่มจะกันไม่ไหว เพราะพี่กูที่มันบ้าไปแล้ว มันทั้งเตะ ทั้งถีบ หยิบอะไรได้ก็จะเอามาทุบกู รอบสุดท้ายมันจะเอาเก้าอี้พับตัวใหญ่ฟาดกู พ่อแม่กูก็พูดห้ามพี่กู แต่ไม่กล้าเข้ามาใกล้ สุดท้ายพี่อีกคนเลยพากูหนีออกจากบ้านมาเลย ออกมาแบบตัดขาดกันไปเลย พี่กูคนที่พากูหนียังบ่นเลย ว่าพี่กูอีกคนมันเหี้ยชิบหาย ทำร้ายผู้หญิง นี่ถ้ามันไม่อยู่แล้วช่วยกันไว้ กูคงเละคาตีนพี่กูไปแล้ว ซึ่งมันจริงว่ะ อันนี้กูเห็นด้วย

จะไปแจ้งความก็แจ้งไม่ได้เพราะไม่มีบาดแผล มีแต่รอยโดนถีบกับโดนเตะนิดหน่อยที่ขากับตูดกู

คือกูช็อคจริงๆ นะมึง กูร้องไห้ตั้งแต่ออกจากบ้านจนถึง กทม. เลยว่ะ กูไม่เข้าใจว่า ทำไมพ่อแม่ไม่เคยฟังกูเลย พี่กูมันถลุงเงินไปต้งเยอะตั้งแยะ เรียนก็ไม่จบ ต้องมานั่งเรียนสุโขทัยทีหลัง ทำไมถึงฟังแต่มัน? ในขณะที่กูเป็นเด็กดี แบกความหวังของพ่อแม่ไว้ที่บ่าตลอด แต่พ่อแม่ไม่ฟังอะไรกูเลยยยยย

กูยอมรับนะว่ากูอาจหาเงินให้ที่บ้านไม่ได้ตลอด แต่กูมีศักดิ์พอที่จะไม่ไปขอที่บ้านแดก กูถือว่ากูโตแล้ว กูต้องจัดการปัญหาตัวเองให้ได้ ถ้าจัดการไม่ได้ก็อย่าไปกวนที่บ้าน พี่อีกคนที่ช่วยกันกูไม่ให้ถูกกระทืบสอนกูมาแบบนี้ กูเลยเห็นเค้าเป็นต้นแบบไป

พี่กูบอกว่า รอสักพักค่อยโทรไปคุยกับพ่อแม่ใหม่ แต่กูคิดว่า ในเมื่อกูตัดขาดแล้ว กูจะกลับไปอีกทำไม

เหี้ย ตอนที่กูพิมพ์นี่กูก็ร้องไห้ด้วยว่ะสัด คือกูไม่เข้าใจพ่อปม่กับพี่เหี้ยๆ ของกูคนนั้นเลย พวกมึงมีความเห็นอะไรมั้ยวะ T_T

>>104 กูว่าถ้าถึงขนาดนี้แล้วมึงตัดขาดไปเลยก็ได้ หรือถ้ามึงยังรักพ่อแม่อยู่ ก็ส่งเงินให้เค้าบ้างแต่ไม่ต้องกลับไปอีกแล้วก็ได้ กูมองว่าที่พ่อแม่ยังฟังแต่พี่มึงเพราะเค้าเป็นลูกคนโต(รึเปล่าวะ)และเป็นลูกชายด้วย บางครั้งมันไม่ได้ขึ้นกับความดีที่เราทำแต่ความรักมันบังตาคนเป็นพ่อเป็นแม่

ตัวอย่างเช่นพ่อกู ไม่ได้เป็นลูกคนโต ปู่กูรักแต่ลุงสองคนโตของกู ส่งเสียให้เรียนจบสูงส่ง มีงานการที่ดีทำ ได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ส่วนพ่อกูได้ป้าช่วยส่งให้เรียนจบมหาลัย(ปู่กูไม่แลพ่อกูเลยเว้ย ไม่ใช่ลูกรักไง) เค้าก็รักแต่ลุงสองคนมาตลอดนั่นแหละ จนกระทั่งเค้าป่วยเป็นมะเร็งต้องเข้าโรงพยาบาลลุงกูที่เป็นที่รักนักหนาโทรตามพ่อกูให้พาปู่ไปหาหมอ พ่อกูจ่ายค่ายา ค่าหมอ ค่าผ่าตัดทุกอย่างแต่ลุงกูไม่ออกอะไรเลยซักแดงเดียว ไม่มีการมาถามด้วยว่าค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ จนปู่กูเหมือนจะรู้สึกตัวมั้งว่าพ่อกูซึงเป็นลูกชายที่เค้าไม่เคยเห็นค่ากลับกลายเป็นคนมาดูแลเค้า เค้าก็เอาเงินมาคืนพ่อกูค่าหมอค่ายา บอกว่าอย่าไปทวงกับลุงกู หลังจากนั้นปู่กูต้องใช้ออกซิเจนถัง(แกป่วยมะเร็งปอด)ลุงกูก็ให้พ่อกูเป็นคนออกค่าถังค่าออกซิเจน เวลาออกซิเจนหมดก็โทรตามพ่อกูให้ขับรถไปเอาถังเปล่าไปเติมให้ จนหลัง ๆ ป้ากูทนไม่ไหวเลยบอกเดี๋ยวทำให้แต่เงินก็เอาจากพ่อกูอยู่ดี สุดท้ายพอปู่กูเสียลุงกูก็เก็บชุดถังออกซิเจนนั่นไปขายเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง จบ...

ก็สรุปว่า ต่อให้ทำดีเป็นลูกที่ดียังไงเค้าก็ไม่เห็นค่ามึงหรอกเพราะรักบังตา ถ้ามึงทำอะไรให้เค้าได้ก็ทำบ้างในฐานะลูกที่ดี แต่ถ้าเค้าไม่ฟังจริงมึงก็ดูแลอยู่ห่าง ๆ ไปละกัน แต่ถ้าทนไม่ไหวจริงจะตัดขาดไปเลยก็แล้วแต่สะดวกใจ กูให้คำแนะนำได้เท่านี้แหละ

>>105 เรื่องกูว่าแย่แล้ว เรื่องพ่อมึงหนักกว่ากูอีก ฝากบอกพ่อมึงด้วยว่าท่านโครตเก่งว่ะ อดทนได้ถึงขนาดนี้ กูนับถือจากใจ ถ้าไม่กลัวโม่งแตกกูอยากไปนั่งคุยกับท่านจริงๆ ว่ะ ;__;

คือตอนนี้กูเคว้งว่ะ กูไม่รู้ว่ากูจะทำยังไงมห้เค้ามองว่ากูเป็นลูกที่ดี กูยอมรับว่าเก็บกดมาแต่เด็กแล้ว กูตั้งหน้าตั้งตาเรียน พี่กูคนเหี้ยๆ นั่นไม่เรียนเลย แต่พ่อแม่ก็ออกมอไซค์ให้ กูไม่อยากเรียนไกลบ้าน พ่อแม่ก็บัคับให้กูไปเพราะเป็นมหาลัยดัง กูไม่อยากทำงานที่ๆ พ่อแม่ฝากให้แต่ก็จำใจต้องไป สุดท้ายกูก็ชิงลาออกแล้วหางานใน กทม. เลย มาอาศัยบ้านพี่กูอีกคนซุกหัวนอนเอา ตอนมีเงินกูส่งให้พ่อแม่ตลอดนะ พี่กูอีกคนก็ยังชมว่ากูเก่ง ส่งเงินให้พ่อแม่ ช่วยแกออกค่าใช้จ่ายในบ้าน เลี้ยงผู้ชาย (กูโดนเกาะแดก รู้ตัวช้าว่ะ 555) แถมยังช่วยแกเก็บเงินซื้อรถ

กูว่ากูทำทุกอย่างดีที่สุดแล้วว่ะ พอเจอแบบนี้กูเลยไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ถ้าพี่กูอีกคนที่พาหนีมาไม่ขอร้องให้กูอยู่ กูคงฆ่าตัวตายไปแล้ว เพราะกูไม่ไหวจริงๆ กูยอม กูทนมาตลอด แล้วดูสิ่งที่กูได้รับสิวะ ฮือ T_T

ขออีกนิด ถ้ากูตัดขาดไปเลย กจะถูกมองว่าเนรคุณมั้ยวะ???

เรื่องนี้พี่กูอีกคนแกยังเน่าในเหมือนกัน ปัญหาคนละแบบ พอกูถามแกเรื่องนี้ แกก็ตอบไม่ได้

ทางพี่กูอีกคน ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ไง อยู่กับลุงป้าแต่เล็ก พ่อแม่ยกให้ ก็โอเค พี่กูมันไม่ได้คิดน้อยอกน้อยใจอะไร แต่มันเริ่มมาระเบิดก่อนกูเจอเรื่องนี้ไม่นาน คือในบ้านโน้น พี่กูคนนี้มันเป็นคนเล็กสุด แต่เพราะบ้านโน้นมีแต่ลูกผู้หญิง พี่กูเลยกลายเป็นลูกคนโตไป ความรับิดชอบมาเต็ม มีอะไรก็เหนื่อยก่อน

พอเมื่อเร็วๆ นี้ พี่สาวพี่กู (ลูกพี่ลูกน้องสินะ) มันมีผัวฝรั่ง ไอ้ฝรั่งเสือกตืด ลุงป้ากูโครตเห่อฝรั่ง เอะอะก็ (ชื่อฝรั่ง) แล้วพี่กูที่ทำงานส่งเงินให้งกๆ ทุกเดือน ที่บ้านเรียกไปก็ยอมลางานไป ใช้เป็นทาสก็ทำ พี่กูมันก็ไม่ไหว ระเบิดกับทางโน้นไปยกนึง ลุงป้ากูเหมือนจะดีขึ้นพักนึง แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม

ไม่เห็นหัวพี่กูไม่ว่า เสือกใช้เงินเก่งกันเหลือเกิน สร้างปัญหาให้พี่กูไปตามล้างตามเช็ดตลอดเลย พี่กูไม่สติแตกก็บุญแล้ว มันก็บ่นกับกูว่า มันอยากตัดขาดมากเลย แต่ติดที่คำว่า บุญคุณ นี่แหละ

ตอนนี้มันเลยมองว่ากูสบายกว่ามันตรงที่ตัดขาดกับที่บ้านแล้ว แต่ของมัน ยังทำไม่ได้ - -' กูเองก็ไมรู้จะช่วยมันยังไง

>>106 คือตัวกูไม่เดือดร้อนอะไรเพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยกูยังเด็กมาก ปู่กูเสียไปตั้งแต่กูยังเล็ก ๆ อยู่เลย กูมาได้ยินจากแม่ไม่นานมานี้เอง(บ้านกูไม่ค่อยถูกกับญาติทางพ่อ) แต่พ่อกูเป็นคนดีมากจริง ๆ ถึงจะหัวแข็งในบางเรื่องก็เถอะ กูยังงงว่าเค้าก็เลี้ยงกูมาดีไม่ได้ลำบากอะไรทำไมกูโตมาเป็นคนเย็นชา 555

ส่วนเรื่องมึง กูฟังธงให้ไม่ได้ว่ะเพราะกูได้ฟังเรื่องจากมึง กูเลยมองว่าถ้ามึงจะตัดขาดมันก็ไม่ได้ผิดอะไร ไม่ได้ไปหนักหัวใครด้วย แต่ถ้ามึงรู้สึกผิดก็อย่างที่บอก ส่งเงินให้เค้าบ้างแต่ไม่ต้องติดต่ออะไร
ถ้ามองจากมุมมองกูที่ก็โดนที่บ้านบังคับอะไรมามากพอสมควร พอโตมาขนาดนี้แล้วกูมองว่าเค้าหวังดีกับมึงนั่นแหละ การได้เรียนมหาลัยที่มีชื่อย่อมดีกว่ามหาลัยใกล้บ้านแต่ระดับต่ำกว่า ซึ่งมันจะส่งผลกับอนาคตเรื่องการหางานของมึงเอง(อย่าบอกว่าจบที่ไหนก็เหมือนกัน ไม่เหมือนกูฟันธงทั้งสังคมและระดับของอาจารย์ และเมืองไทยยังยึดติดกับสีมหาลัย) เรื่องงานที่เค้าฝากให้เค้าก็คงมองว่ามันดี ได้งานง่าย ๆ ไม่ต้องไปเดินตากแดดเที่ยวสัมภาษณ์ไปเรื่อย ๆ จะได้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่คนทำงานนั้นคือมึงเองเพราะฉะนั้นถ้าทำแล้วไม่ชอบออกมาก็ไม่ผิดอะไร และยิ่งถ้ามึงมีความสุขกับงานที่ทำตอนนี้ก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ มองซะว่างานที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ให้เราได้ก้าวขึ้นสูงไปอีก

เรื่องพี่มึงกูคิดว่าบ้านลุงป้าเค้ามองเหมือนสิ่งที่พี่มึงทำมันกลายเป็นชีวิตประจำวันไปแล้ว เพราะฉะนั้นเค้าถึงเรียกร้องโดยที่ไม่ได้รู้สึกขอบคุณอะไร(เหมือนมีคนทำให้ตลอดจนเคยชินคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้อัตโนมัติ) กูให้คำแนะนำได้แค่ว่าพี่มึงอาจจะต้องปฏิเสธบ้าง อย่างเรื่องเงินก็อาจจะต้องมีปฏิเสธ บอกไปว่าไม่มีเหมือนโม่งข้างบน ไม่อย่างนั้นก็จะโดนสูบไปเรื่อย ๆ เงินที่ส่งให้ถ้าเป็นจำนวนที่ไม่ได้ทำให้พี่มึงลำบากก็ส่งไปแต่ส่วนเกินที่จะมาหยิบยืมเพิ่มเติมให้ปฏิเสธไปว่าไม่มีซะ เรื่องปัญหาที่ต้องตามแก้นี่ไม่มีรายละเอียดกูไม่ขอออกความเห็นละกัน

>>107 เรื่องกู โอเคขึ้นแล้ว หยุดร้องไห้แล้ว ขอใจมากนะมึง

แต่เรื่องพี่กู แกเป็นคนยังไงก็ได้ไง เวลากูไปบ้าน กูต้องหนีบมันไปด้วย ไม่งั้นกูตีกับพี่กูที่เหี้ยๆ ตลอด กูไม่ชอบที่มันเกาะพ่อแม่แดก หลังๆ กูหนีบพี่กูคนนี้ไปด้วยบ่อย มันเขม่นที่พี่กูคนนี้ช่วยงานบ้านกู (เดินสายไฟ ต่อเครื่องทำน้ำร้อน ขุดดิน ฯลฯ) อันนี้กูไม่รู้หรอก พี่กูเพิ่งมาพูดให้กูฟังตอนกูแตกหักกับที่บ้านนี่แหละ กูก็เอ็ดพี่กูคนนี้เหมือนกัน ว่าทำไมไม่บอกกูแต่แรก ไปยอมให้พี่กูที่เหี้ยๆ เขม่นทำไมมมมม พี่กูคนนี้ก็บอกว่า มันยังโอเค แล้วไอ้พี่เหี้ยมันยังไม่ทำอะไรมากด้วย แกเลยไม่บอกกู

หลังๆ กูยุให้พี่กูเลิกเป็นคนยังไงก็ได้เหมือนกันนะ คือหลังๆ แกผลิตเงินไม่ทัน ขนาดกูช่วยผลิตแล้วยังตึงเลย พอบอกทางลุงป้าว่าไม่มี ลุงป้ากูดันลำเลิกบุญคุณ แถมว่าพี่กูว่าไม่ช่วยเหลือกันอีก กูได้ยินไกลๆ เวลาพี่กูคนนี้คุยโทสับกัน (เสียงดีจัด กูพลอยได้ยินไปด้วย) กูยังกุมขมับเลยว่ะ ถ้าบอกว่าไม่ช่วยๆ แล้วที่ผ่านมันคืออะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร คือแกพยายามปัดแล้ว แต่ลุงป้ากูแม่งไม่ฟังนี่สิ เฮ้อออ กูละหน่ายแทน

พี่กูคนนี้แม่งไม่ค่อยชอบพูดชอบเล่าอะไรซะด้วย กูต้องคอยสังเกตมัน กลัวมันสติแตกแบบกู่ไม่กลับซะจริงๆ เวลาโกรธหรือเครียดมากๆ โครตน่ากลัว อย่างกูแค่แว้ดๆ บ่นๆ เดี๋ยวก็หาย (ยกเว้นเรื่องที่บ้านนะ อันนี้กูเฟลจนถึงตอนนี้ เป็นแผลในใจไปเรียบร้อย - -' )

กลับมาเรื่องกูนิดนึง คืองี้ สมัยเรียน กูได้โควต้า ม. ใกล้บ้าน วึ่งกูมองว่า เออ ดี ไม่ต้องไปไกล ม. ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร ภาคตะวันออกก็มีชื่ออยู่ แต่ที่บ้านกูดันให้กูไปเรียนโน่นนนนนนนนนน ตะวันตก!!! กูเหนื่อยมากเวลากลับบ้าน โควต้าได้เหมือนกัน แต่ที่นี่ไม่ได้ช่วยค่าเล่าเรียน

เรื่องงาน กูได้ทำแถวบ้าน โครตมีความสุข พักกลางวันก็เดินกลับมากินบ้าน เย็นก็เดินกลับบ้าน เช้าก็มาสายได้ ไม่กี่ก้าวถึง โครตสบาย บ่องตง แต่ที่บ้านกูดันจัดแจงฝากกูให้ไปทำงานแถวเขตชายแดน รถก็ไม่ค่อยมี กูโครตลำบาก กูบ่นกับพี่คนกลางที่ไม่เหี้ย แกเลยมาดูกู แกตกใจว่ากูอยู่เข้าไปได้ยังไง คือกูแดกมาม่าจนกูผอมเลย เพราะไปตลาดมันลำบากมาก รถกูไม่มี มีแต่จักรยานเน่าๆ 1 คัน 4 โมงรถหมด เช้ากูก็แหกขี้ตาไปทำงาน เลิกเย็น ไม่มีเวลาไปซื้อของกิน ตู้เย็นก็ไม่มี

ถึงจุดๆ นึงที่กูทนไม่ได้ กูลาออกเลย เพื่อนร่วมงานมันเหี้ยกับกูด้วย มันแกล้งอะไรกูแปลกๆ เช่น ล็อกอาคาร ไม่ให้กูที่ทำงานดึกได้กลับบ้าน กูต้องนอนในอาคารถึงเช้า คือในสายตาพวกนั้นกูคงดูปะหลาด ต่างถิ่นเกินไปมั้ง แต่กูยันได้เลยว่ากูไม่ได้ไปทำอะไรพวกมันเลยยยยย

แต่ขอบใจอีกครั้งนะมึง เรื่องนี้กูไม่กล้าบอกใครเลยว่ะ มันบัดซบเกินกว่าจะให้คนอื่นรู้ ก็มีโม่งนี่แหละที่กูจะคุยด้วยได้ อย่างน้อยก็ไม่รู้ว่าใครล่ะวะ ช่วงนี้กูจิตตกเพราะเรื่องครอบครัวด้วย ดีว่ากูไม่ได้ทำงานประจำแล้ว ไม่งั้นกูคงแย่กว่านี้ ตอนนี้กูก็พักตัวพักใจไป แต่เดี๋ยวก็ต้องกลับไปหางานแล้วล่ะ

>>108 กูฟังมึงเล่าแล้วกูงงพ่อแม่มึงเลย เรื่องงานนี่หรือเค้าไม่รู้วะ อาจจะได้ฟังมาว่างานมันดีงั้นงี้ละมั้งเลยส่งมึงไป แต่เรื่องเพื่อนร่วมงานเหี้ยนี่มีผลกับการทำงานจริง กูก็ออกจากที่ทำงานเก่าเพราะเพื่อนร่วมงาน ขอให้มึงได้งานใหม่ดี ๆ เร็ว ๆ ละกัน

เรื่องพี่มึงการจะเปลี่ยนนิสัยมันคงยากว่ะบอกเลย แต่ถ้าพี่มึงไม่ได้อาศัยบ้านลุงป้าอยู่แล้วและเค้าทวงเงินทางโทรศัพท์ก็อย่างที่กูบอก ต้องใจแข็งบอกปัดว่ะว่าไม่มี กูรู้ว่าทำยากแต่ลองคุยกับพี่มึงดูนะเผื่อเค้าจะยอมเข้าใจ สุดท้ายแล้วถ้าลุงกับป้าตายไปกูไม่คิดว่าเค้าจะทิ้งมรดกอะไรให้พี่มึงหรอก เพราะฉะนั้นเก็บเงินไว้เพื่อตัวเองตอนแก่ด้วย บอกเค้าไปว่างานตอนนี้ทำให้มีรายได้เท่านี้ ให้ได้เท่านี้ต่อเดือนจริง ๆ (ตอแหลก็ได้เหอะ)

>>109 โห กูนึกว่ามึงจะไปนอนแล้วนะนั่น กูเลยไปนอนก่อน 5555 ขอโทษนะมึงที่ตอบช้าจุ๊บๆ

ก็ตามประสาคนโบราณที่คิดว่าทำงานราชการมันดีไงมึง หารู้ไม่ว่าการไปเป็นลูกจ้างเค้านี่มันนรกชัดๆ พอมาอยู่ กทม. ถึงเข้าใจ อย่างน้อยก็ไม่มีแกล้งกันแบบเหี้ยๆ แบบนั้น เรื่องพูดนินทาส่อเสียดกูยังเฉยๆ อย่างน้อยคำพูดก็ไม่ทำให้กูต้องนอนในอาคารล่ะว่ะ T_Tb

เออ มึงพูดเรื่องมรดกแล้วกูนึกได้เลย พี่กูที่ไม่เหี้ยตั้งข้อสังเกตว่า ที่พี่กูคนเหี้ยๆ มันคลั่งขึ้นมา สงสัยมันกลัวกูไปแย่งสมบัติมันว่า กูร้องเหี้ยเลยมึงเอ๊ย ที่ กทม. กูลงขันกับพี่กู ซื้อคอนโดไว้ปล่อย ซื้อรถ ซื้อของเยอะแยะ ให้พูดตรงๆ คือ กูกับพี่คนนี้ไม่ได้อยากได้ห่าอะไรจากที่บ้านสักนิดเลย ของที่ซื้อเยอะกว่าที่ๆ บ้านที่ ตจว. กูมีอีกว่ะ แล้วกูจะไปนึกอยากแย่งสมบัติทำไม!!!! ส่วนพี่กู เห็นว่าลุงป้ามีที่อยู่นครปฐมหลายไร่ แต่พี่กูบอกว่ามันไม่สนหรอก ขอแค่มันได้อยู่สงบๆ ไม่มีคนมาวุ่นวายกับมันก็พอ

เรื่องบอกปัดท่าจะยาก เมื่อวานลูกคนโตลุงอีที่มีผัวฝรั่งมันโทรมาขอยืมเงินพี่กูอีกล่ะ ตลอดดดดดดด พอไม่ให้มันก็ไปฟ้องลุงกับป้า ลุงกับป้าก็โทรก่นด่า จิกพี่กูจนกว่าจะยอม กูงงบ้านโน้นชิบหาย เลี้ยงไก่แล้วทำตัวเหมือนไก่ กูจะบ้าตาย

แต่ยังไงกูจะลองคุยกับพี่กูจริงๆ จังๆ ดู ณ เวลานี้กูสงสารมันนะ เงินเก็บก็ไม่มี จะไปจีบสาวก็ลำบาก คือมีรถมีห้องพร้อม แต่ลองนึกถึงเวลาที่บอกสาวว่าไม่มีเงินสิวะ พอพี่กูบอกแบบนี้ กูเก็ตเลย กูก็ได้แต่ปลอบใจมันไปว่าเดี๋ยวถึงเวลาผู้หญิงก็วิ่งหามันเอง มันก็แอบบ่นต่อว่า หล่อมันกินไม่ได้ เงินสิกินได้ กูงี้ฮาเลย 555

ตัวละครพวกมึงชักเยอะแล้วว่ะ กูเริ่มลำดับไม่ถูก แต่เอาใจช่วยมึงนะ
กูเบื่อมากเลยพวกลำเลิกบุญคุณ ยิ่งลุงป้าห่าเหวอะไร พ่อแม่ก็ไม่ใช่อีก
ต่อให้เป็นพ่อแม่ ถ้าเกินไปแม่งก็ไม่ใช่อยู่ดีว่ะ

เรื่องรักลูกไม่เท่ากันนี่กูเห็นบ่อยนะ แต่ส่วนมากเป็นกรณีลูกคนเล็ก นี่เพิ่งเคยเห็น
ลูกคนโตนี่แหละ แต่จากที่สังเกต น่าจะเป็นกับลูกคนที่ดูอ่อนแอที่สุด เหมือนอยากช่วย
แล้วก็ดึงคนอื่นให้ช่วยจนอีรุงตุงนังแบบนี้

ปล. พี่มึง(ที่ไม่เหี้ย)หล่อเหรอวะ กูชักสนใจ 555555

มึง กูขอระบายหน่อย คือแม่กูเนี่ยเป็นพวกบ้าการกราบไหว้ ถือโชคลาง ห่าเหวอะไรก็ตามที่กูมองว่างมงายเหี้ยๆ แต่ที่ทำให้กูหงุดหงิดที่สุดก็คือเขาพยายามบังคับให้กูทำตามในสิ่งที่เขาเชื่อ ทั้งเรื่องบูชาตุ๊กตาปูนปั้นโง่ๆตัวละหลายร้อย(บางตัวถึงหลักพัน) ให้กูเรียกรูปปั้นว่าปู่บ้าง พี่ชายบ้าง แถมตอนสอบเข้าแม่กูก็ไปบนไว้ พอกูสอบติดด้วยความสามารถตัวเองแม่กูดันบอกให้กูไปแก้บน ไอ้เหี้ย กูอ่านหนังสือแทบตายแต่จะบอกว่ากูสอบติดเพราะ#$%$Q#!@เหรอวะ โว้ยยยยยยยย
ตอนนี้กูรำคาญลูกตามาก ห้องพระบ้านกูมีแต่ตุ๊กตากับรูปปั้นโง่ๆเต็มไปหมด พุทธสัสเหอะ อยากจะย่องเอาไปโยนทิ้งแม่งให้หมด

>>111 ขอบใจมึง กูก็เบื่อ สงสารพี่กูเหมือนกัน แต่กูเองก็เอาตัวไม่รอดเหมือนกัน

ถามว่าพี่กูหล่อมั้ย ไม่รู้สิ กูเห็นมาจนชินเลยเฉยๆ แต่รู้ว่ามันพวกสุภาพบุรุษโครตๆ อย่างน้อยมันก็ไม่พยายามซ้อมกูแบบที่พี่เหี้ยๆ ของกูอีกคนทำล่ะวะ 5555

พอคุยกับโม่งเมื่อคืน กูสบายใจขึ้นเยอะ อย่างน้อยก็ปลงได้จริงๆ ว่าชีวิตแม่งก็งี้

>>112 มึงลองคุยแม่มึงสิ ว่าเอาผีมาเลี้ยงเยอะๆ ระวังเลี้ยงไม่ไหว เดี๋ยวผีตีกันตาย ลองต่อรองขอแม่ให้เลี้ยงแค่ผีตัวที่ชอบหรือนับถือที่สุดพอ

เรื่องไสยศาสตร์กูเคยเล่นมาก่อน คือกูเป็นพวกผีรักมาแต่เด็ก แล้วกุเกลียดผียังกับอะไร กูไม่ชอบให้มาตามไม่โน่นนี่กับกู อยากได้ส่วนบุญก็บอกแล้วไปซะ เดี๋ยวกูทำให้เอง

กูพูดจริงนะ เห็นหลายคนแล้ว เอาผีมาเลี้ยงโน่นนี่ เลี้ยงหลายตัวเกินไป สุดท้ายพอขี้เกียจก็ไม่เลี้ยง ผีเลยแกล้งจนจากมีอันจะเป็นเป็นแทบหมดตัว พวกนี้มันถือว่าเลี้ยงมันต้องเลี้ยงตลอด ไม่เลี้ยงมันก็ทำให้เราจน แบบที่มึงเคยดูในหนังไทยทั้งหลายนั่นแหละ

ส่วนมึง ไม่เชื่อไม่เป็นไร กูเข้าใจว่าคนเรามีความเชื่อที่แตกต่างกัน แต่อย่าไปขัดแม่มึงเลยว่ะ พูดไปก็โดนหาว่าเป็นลูกไม่เชื่อฟังพ่อแม่อีก ชีวิตรันทดสัดๆ

>>112 เหมือนย่ากูเลย สมัยกูเด็กๆชอบพากูไปหาเจ้าพ่อแขกอะไรไม่รู้ ตอนกูสอบเข้าเรียนก็ไปบนไว้ แล้วให้กูไปแก้บนอีกแน่ะ แถมแม่กูก็เป็นไปด้วย เชื่อเรื่องพวกนี้กันชิบหาย กูไม่เข้าใจว่าทำไมโรงเรียนมันถึงได้ปลูกฝังให้งมงายกันวะ สมัยก่อนแม่กูอยู่วัดระฆังโรงเรียนสอนให้ไหว้เจ้าพ่อ แก้บน งมงายกันชิบหายมาถึงทุกวันนี้ นรกสวรรค์ไรไม่รู้เอามาขู่กูได้ทุกวี่ทุกวัน

>>113 คือแม่กูเลี้ยงกุมารทอง 4 ตัว มีชูชกอีก 2 นางกวัก 2 ว่ะ แค่นั้นไม่พอแม่กูยังไปสักกับอาจารย์ที่ไหนด้วยไม่รู้ กูจะบ้าตาย เรื่องนี้กูคุยกับแม่หลายรอบแล้วว่าต่างคนต่างเชื่อนะแม่ อย่ายัดเยียด ทุกวันนี้แม่กูก็ยังยัดเยียดกูอยู่ดี แล้วคิดดูว่าไปแก้บนแต่ละทีแม่งใช้เงินเท่าไหร่แม่กูยังมีหน้ามาบอกว่าเงินไม่พอใช้
เลิกงมงายแล้วทำงานไปสิวะ....แต่พูดไปงี้สงสัยกูจะโดนตีนพ่อเอาว่ะเลยต้องมาพูดในนี้

>>115 อาการหนักแล้ว แบบนั้น ไม่ได้บ้านะ แต่โดนพวกไอ้อาจารย์ทั้งหลายนั่นแหละล้างสมอง กุมงกุมารมันมีจริงที่ไหนกัน ตอนเด็กๆกูเอาไปผูกกับเบ็ดตกปลายังไม่มีไรเลย

กูว่ามึงต้องพิสูจน์ให้แม่มึงเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงและเป็นเรื่องหลอกเด็ก ไม่เชื่อต้องพิสูจน์ไม่ใช่อย่าลบหลู่ ไม่งั้นจะไม่มีวันรู้ว่ามันมีไหม แต่คนมีอายุส่วนใหญ่เขาหัวแข็งไปแล้ว ใช้วิธีนี้ไม่ได้ผลเท่าไหร่ กูใช้วิธีหาหนังสือวิทยาศาสตร์มาอ่านให้เขาฟัง พูดอะไรหรือดูข่าวอะไรวิเคราะห์เหตุผลไปให้เข้าฟัง คือทุกอย่างจะมีเหตุผลที่พิสูจน์ได้เสมอ จนเค้าเริ่มคล้อยตามกูแล้วก็เริ่มมองเหตุผลมากขึ้นว่าตุ๊กตาพวกนี้มันไม่ใช่อะไรไหว้มันก็ไม่ต่างจากไหว้พลาสติก ตอนนี้เขาเลิกงมงายเอาไปทิ้งหมดละ ย่ากูนะ

>>116 มันก็ยากอยู่นะเขาเชื่อมาค่อนชีวิตแล้วจู่ๆให้เลิกเชื่อเขาก็จะรู้สึกเหมือนกลายเป็นคนโง่นะ

>>117 คนส่วนใหญ่จะเลิกโง่ต่อไปหรือเลิกโง่ล่ะถ้ารู้ว่าตัวเองกำลังโดนหลอกให้เสียเงีนเสียทองไปกับพิธีที่ไม่เกิดประโยชน์ใดๆเลย

>>118 กูว่ายากว่ะ ขนาดแชร์ลูกโซ่ UF*N ยังมีลูกหาบออกมาปกป้องเลย ไอ้พวกผู้บริหารมันหนีไปชาติเศษแล้วววว คือคนเราถ้ามันเชื่อแบบไม่ลืมหูลืมตาก็จะเป็นแบบนี้แหละ รู้ว่าผิด แต่กูจะเชื่อ กูสบายใจ มีอะไรมะ อะไรแบบนี้น่ะ

>>119 เรื่องยูฟวยนี่ทำกูนึกถึงแชร์ปีเตอร์กับอีชม้อยสมัยก่อนเลย คนแม่งก็ยังหลับหูหลับตาเชื่อกัน เออกูเห็นด้วย
คนเคยเชื่ออะไรแบบฝังใจ มันจะไม่ถอนความเชื่อง่ายๆหรอก เว้ยเสียแต่จะรู้ว่าโดนหลอก จึงค่อยมาคิดได้

>>110 กูกลับมาแล้ว 555
เออ ถ้ามึงรู้สึกดีขึ้นก็ดีแล้วล่ะ ชีวิตมันมีอะไรเหี้ย ๆ มากกว่านี้อีกเยอะ มันมีบางช่วงที่กูคิดว่าชีวิตกูเหี้ยจังแต่พอกูเข้ามาอ่านโม่ง เจอคนมาขอคำปรึกษากูก็รู้สึกว่าชีวิตกูยังดีนะ ไม่มีปัญหาแบบนี้แล้วก็พยายามให้มากขึ้นอีก

เรื่องงานราชการก็อย่างว่า เจอที่ดี(หน่อย)ก็ดีไปแต่ส่วนใหญ่ขัดขาเลื่อยเก้าอี้ ไม่อยากเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองนั่นแหละ หน่วยงานราชการส่วนใหญ่มันถึงได้ยังจมปลักอยู่
เรื่องพี่มึง อย่างที่บอกก็ตัดสายไปเลย เค้าโทรมาทวงมาตามก็บอกปัดแล้ววางสายไป ใจแข็งหน่อย ไม่ได้อยู่ต่อหน้ากันเพราะงั้นไม่ต้องเกรงใจมากหรอก สู้ ๆ นะเว้ย ว่าแต่ลูกพี่ลูกน้องมึงนี่มีปัญญาให้ผัวฝรั่งมาเกาะแล้วก็มาสูบเลือดพี่มึงต่ออีก เจริญจริง ๆ

>>111 เรื่องลำเลิกบุญคุณนี่กูก็เห็นด้วยกับมึงว่ะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็อ้างแล้วจะทิ้งหรอ จะเนรคุณหรอ คือต้องตามใจทุกอย่างรึไง อะไรถูกกูก็ให้อะไรผิดกูก็ไม่ให้ อย่างเรื่องจะขอตังไปเล่นหวยงี้ ไปแทงบ่อนงี้ไปไกลๆเลยแม่เอ้ย

>>120 ตราบใดที่คนยังโลภ ก็จะยังมีอะไรพวกนี้อีกเรื่อยๆ ว่ะกูว่า มันเล่นกับความโลภของคน
>>121 ยินดีต้อนรับกลับมาจุ๊บๆ
วันนี้พี่กูชวนไปทำงาน ตปท. ว่ะ บริษัทจะส่งตัวไปคุมสาขาระยะยาว อาจจะตลอดชีพ ปกติพี่กูไม่เก่งภาษาเลยนะ มันเลยไม่คิดจะไป ตปท. เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่รอบนี้มันจะไปซะงั้น จะหนีบกูไปเป็นล่ามให้มันด้วย กูร้องเลย ภาษากูไม่ได้ดรเด่อะไร แต่พี่กูว่าอย่างน้อยก็ดีกว่ากัน (กำ..) สงสัยคงเบื่อลุงป้าจริงๆ ถึงคิดจะไป แต่ก็ยังตัดไม่ขาด ยังบ่นกับกูว่า ถ้าไปแล้วเค้าจะอยู่กันยังไง กูเลยพูดเลยว่า บางครั้งก็ต้องปล่อยเค้าบ้างงงง พี่กูก็บอกว่า ถ้าตัวแกไม่ส่งเงินให้ ก็ไม่มีใครส่ง แต่กูพยายมยุให้ไปอยู่ 55555
เรื่องลุงป้ากับบรรดาลูกๆ ของแก (หรือลูกพี่ลูกน้องกู) สร้างปัญหาเยอะ คนที่ดีๆ ไม่สร้างปัญหา ช่วยพี่กูส่งเงินให้ลุงป้าจริงๆ จังๆ ก็ดันตายไว ไอ้พวกที่เหลือก็ดีแต่สร้างปัญหา เฮ้อ ช่างแม่ง
>>122 คือมันเกินไปว่ะ พวกพ่อแม่ที่ไถเงินลูกไปเล่นการพนัน ไปทำเหี้ยๆ แบบที่มึงว่านี่มันไม่ไหวว่ะ เป็นกูกูคงไม่เอาเหมือนกัน

>>123 ถ้ามีโอกาสไปได้ก็ไปเถอะ มันเป็นประสบการณ์ที่ดีแล้วบริษัทส่งไปด้วย ไม่ได้ต้องไปลำบากเดินหางานเองในต่างประเทศ เรื่องส่งเงินถ้าคิดจะส่งจริงมันก็โอนข้ามประเทศได้ แต่การไปก็คงทำให้ตัดเรื่องการโดนโทรทวงเงินยิก ๆ ไปได้ ถ้ามึงไปด้วยได้ก็ดี ไปหาประสบการณ์ เมืองนอกมีอะไรให้เรียนรู้เยอะทั้งเรื่องดีและไม่ดี ต่อให้มึงกากแค่ไหน หรือไปแล้วภาษาไม่ได้ดีขึ้นแต่คนที่เจอ เรื่องที่เจอ มันจะช่วยให้มึงมองโลกได้กว้างขึ้น เป็นประโยชน์ในอนาคตแน่นอน

>>124 อันนี้กูเล่าเฉยๆ นะ อย่าคิดว่ากูอวยพี่กูคนนี้นะ พี่กูมันพวกยังไงก็ได้ อยู่ไหนก็ได้ ทำงานก็ไม่มีปากเสียงอะไร ไม่เคยมีปัญหาอู้จนงานเสียเลยนะ คงเพราะแบบนี้มั้งพวดเจ้านายพี่กูเลยไว้ใจมาก ที่กูฮามันมากคือ ยิ่งหนียิ่งเจอ ปีก่อนๆ บริษัทจะส่งไปคุมบริษัทลูกที่ตปท. มา 2 รอบแล้ว มันก็ชิ่งสำเร็จตลอด ปีนี้เจออีก กูล่ะขำมันจนน้ำตาเล็ดอ่ะ ยิ่วหนียิ่งเจอจริงๆ 555555555555555 รอบนี้มันไม่ชิ่ง กูเลยคิดว่าลึกๆ มันคงอยากหนีลุงป้ากับพี่สาวกากๆ ของมันแหละ

แล้วชีวิตมึงโอเคมั้ยวะ มึงช่วยแนะนำกูเยอะเลย แล้วตัวมึงเป็นไงมั่ง

>>125 ถ้าเจ้านายรักก็ดีแล้วล่ะ ถ้านายไม่ใช่พวกรักแต่คนชอบเลียเค้าก็จะช่วยสนับสนุนคนที่ขยันจริง ๆ ที่เค้ามาพูดทุกปีก็เพราะเค้าอยากจะสนับสนุนและไว้ใจนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นเค้าไม่มาตื้อสามปีซ้อนหรอก ถ้าดูแล้วไม่มีอะไรเสียก็ลองไปเถอะ โอกาสแบบนี้ไม่ได้หาได้ง่าย ๆ หรอก

ส่วนเรื่องกู ครอบครัวกูก็ดี ไม่มีปัญหาอะไรหรอก พ่อแม่กูเลี้ยงกูอย่างดี ถึงกูจะไม่ถูกกับญาติทางพ่อแต่พ่อแม่กูก็ไม่ได้เอากูเข้าไปยุ่งกับปัญหา(ถ้ามี) ถ้าคุยในนี้เดี๋ยวจะผิดหัวมู้ กูควรไปมู้ชีวิตสิ้นหวังไม่ก็มู้เพื่อนมากกว่า

ยังไงก็ดีใจที่คำแนะนำกูมีประโยชน์กับมึงนะ สู้ ๆ

>>126 ส่วนตัวกูมองว่ามู้นี้กับมู้สิ้นหวังมันต่อเนื่องกันนะ เจอปัญหา->สิ้นหวัง เดี๋ยวว่างๆ กูตามไปอ่าน
ปกติกูอ่านมู้นั้นเรื่อยๆ นะ แต่ช่วงมีปัญหากับพี่เหี้ยๆ กูไม่เข้า อ่านแล้วเดี๋ยวเฟลหนักจนฆ่าตัวตายกันพอดี -_-

สู้ๆ เช่นกันนะมึง เอาใจช่วยนะจุ๊บๆ

ตอนนี้กูเซ็งแม่ตัวเองชิบหายเลยว่ะชอบทำเหมือนกูเป็นเด็กอมมือ เป็นไอ้โง่ที่ไม่รู้จักโต เป็นพวกซื่อบื้อเอาตัวรอดไม่ได้ทั้งๆที่กุก็โตอายุตั้ง 20กว่ามีงานมีการทำแล้ว แม่ชอบวุ่นวายกะชีวิตกูมากแล้วกูก็เป็นคนเงียบๆโลกส่วนตัวสูงมาก คือกูก็เข้าใจนะว่าพ่อแม่เป็นห่วง(ไม่ได้อยู่ด้วยกัน)แต่บางทีกูก็รู้สึกว่ามันมากมาย มันวุ่นวายเกินไปแบบอยากรู้แม่งทุกๆเรื่องของกู กูไม่อยากพูดก็จะบังคับให้พูดให้ได้กูคิดอะไรก็ต้องมาอยากรู้ๆๆๆๆๆทุกๆๆๆๆอย่าง ชอบมาตัดสินใจโน่นนี่นั่นให้พอกูไม่ชอบก็มีขึ้นเสียงอีก พออะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะมาตัดพ้อต่อว่า ว่ากูซื้อบื้อ กูมันโง่ไม่เคยเข้าใจแม่เลยกูแม่งก็เก็บเข้าไปๆๆจนจะกลายเป็นโรคจิตแล้ว อะไรๆก็ให้มันพอดีได้มั้ยวะทำไมกูต้องมาคอยแบบตอบคำถามบ้าบออย่าง วันนี้ทำอะไร วันนี้ไปทำงานมั้ย ทำอะไรๆๆๆ กินข้าวกับอะไร นอนกี่โมง แล้วพอกูตอบไลน์ช้าก็โทรมาว่ากูอีกว่าไม่ยอมอ่านไลน์ เอ้า กูก็ไม่ได้ว่างมานั่งเล่นโทรศัพท์ทั้งวันป่ะวะชีวิตตินไลน์ 24 ชั่วโมงเนี่ย แล้วต้องมารายงานชีวิตตัวเอง 24 ชั่วโมงมันน่ารำคาญนะ พอตอบกลับแค่เป็นสติกเกอร์ก็ด่ากูอีกว่าตอบไม่ตรงคำถามบ้างไรบ้าง คือบางเรื่องที่กูไม่อยากพูดถึงก็เว้นที่ไว้ให้กูบ้างซักเรื่องได้มั้ยวะ ชีวิตกูไม่ต้องรู้มันทุกเรื่องก็ได้ ทำไมต้องตามจิกๆวะ

>>128 อะไรตอบได้ก็ตอบๆไปเหอะมึง เขาว่ามึงก็เงียบๆไปก็เท่านั้นไม่ต้องไปตอบโต้ เมื่อก่อนกูก็คิดแบบมึงแหละ แต่ของกูเป็นยาย
กูคิดเหมือนมึงเลยอะไรกันนักกันหนาวะ โทรอยู่นั่น โทรแทบจะ 24 ชม.กลับรึยังๆๆๆๆๆ อยู่บ้านนี่เรียกตลอดทั้งวี่ทั้งวันน่ารำคาญสุดๆ เอาแต่บ่นๆๆๆ
จนกูแทบไม่มีเวลาส่วนตัว แต่ว่าจนตอนนี้กูอยากให้เค้ามาเรียกมาบ่นเหมือนเดิมละว่ะ ตอนนี้เค้าไม่อยู่ซะแล้ว แม่งคิดถึงเสียงบ่นเสียงตะโกนปลุกขึ้นมาเลย

>>128 แต่จะว่าไปมึงก็ดูเด็กจริงๆนั่นแหล่ะนะ ทำงานแล้วนะเว้ยภาวะทางอารมณ์มึงมีแค่นี้หรอวะ กูไม่ได้จะดูถูกนะ แต่มึงควรจะเข้าใจคนรอบข้างบ้าง ไม่ใช่หมกอยู่ในโลกส่วนตัว แล้วโลกส่วนตัวสูงยังงี้มึงไม่รำคาญรึไงวะ เวลาบอสเรียกบ่อยๆ รึลูกค้าโทรรัวๆ เค้าทักบ่อยคุยบ่อยกูว่ามันก็ดีกว่าไม่คุยเลย ถ้ารบกวนเวลางานมึงก็บอกไปสิวะว่าไม่ว่างเด่วไว้คุยเย็นๆ ตอนไหนคุยได้ไม่ได้มันจะไปยากไรนิ เขาอยากรู้ว่ามึงทำอะไรเป็นยังไงเพราะเป็นห่วงนะเว้ยไว้มึงมีลูกแล้วจะเข้าใจเอง

กูขอปรึกษาปัญหาที่อาจจะไร้สาระ(รึเปล่า)หน่อยนะ คือกูยืมไอโฟน5พ่อมาเล่นแล้วเสือกทำตกพัง พ่อกูก็ไม่ด่าไม่ว่าอะไรซักคำ ซึ่งแน่นอนว่ากูจะรับผิดชอบซื้อเครื่องใหม่ให้ เพราะโดยอายุมันก็หมดประกันละ คงไม่คุ้มที่จะซ่อมหรือเคลม แต่พ่อกูก็บอกว่าไม่ต้องซื้อ เพราะตัวกูจนกว่าพ่อมาก เงินเดือนน้อย กูเองยังใช้แอนดรอยด์เครื่องสองพันกว่าบาทอยู่เลย แต่กูก็เครียดเพราะรู้สึกผิด คิดว่าคนเราทำอะไรควรต้องรับผิดชอบ แม้มันจะเป็นอุบัติเหตุ ไม่งั้นกูจะเสียสันดานไหม ทำอะไรแล้วลอยตัว แต่พ่อกูก็มองว่าแค่กูคิดสำนึกจะรับผิดชอบก็พอแล้ว ไม่ต้องเสียเงินหรอก คงสมเพชกูว่างั้น กลัวกูหมดตูด แต่กูมีเงินเก็บนะ ซื้อได้ไม่เดือดร้อนเลย แค่เงินเก็บหายไปส่วนนึง
กูเครียดจนนอนไม่หลับเลย มึงว่ากูฝืนคำสั่งพ่อ แอบไปซื้อมาให้เลยดีไหม แต่กลัวจะยิ่งทำให้พ่อเครียดว่ามีลูกไร้หัวคิด กูคิดมาตลอดเลยว่ากูโง่อ่ะ ชอบทำเรื่องโง่ๆ หลายครั้งแล้วที่น่าจะเชื่อพ่อแม่ แต่ก็ดึงดันเพราะปรารถนาดี กลัวครั้งนี้จะเป็นแบบนั้นอีก เช่น ถ้าบอกจะซื้อชดใช้ให้พ่อก็บอกชัดเจนเด็ดขาดแล้วว่าไม่ต้อง ถ้ากูไปแอบซื้อมา เกิดซื้อมาซ้ำซ้อนกับพ่อ เหี้ยอีก เอาไปขายต่อยังไงก็ขาดทุน (กูไม่คิดจะใช้เองอยู่แล้วมันเกินตัวกู) แต่ถ้าไม่ให่ชดใช้ไรเลยกูก็เครียด รู้สึกตัวเองเหี้ย เป็นลูกที่สร้างแต่ความเสียหายให้พ่อแม่แล้วลอยตัว กูควรจะทำไงดีวะ เครียด กูว่าพวกมึงต้องมองว่าไร้สาระแน่เลยเพราะปัญหาคนอื่นส่วนมากนักหนามาก แต่กูเครียดจริงๆ ว่ะ ฮือ มันเป็นอารมณ์แบบเกลียดตัวเองมากๆ รู้สึกตัวเองเป็นลูกที่แย่ ทำให้พ่อแม่ต้องมาห่วงกลัวกูจะเปลืองเงิน ทั้งที่กูทำของเขาพังแท้ๆ

ถ้าจะเอาเงินให้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง พ่อไม่เอาแน่นอนอยู่แล้วว่ะ พอมีทางไหนให้กูได้ชดใช้ได้รับผิดชอบในความสะเพร่าของตัวเอง โดยที่ไม่เป็นการทำเรื่องโง่ๆ ให้พ่อแม่ทุกข์ใจอีกบ้างวะ ;_;

ความจริงมันคงไม่ใช่เรื่องมือถือแล้วล่ะ มันคงเป็นแค่จุดเล็กๆ ที่ทำให้กูทบทวนตัวเองว่ากูดีแต่ทำเรื่องโง่ๆ ทำให้พ่อแม่ผิดหวังบ่อยแค่ไหน ถ้ากูรวย หางานเงินเดือนเยอะๆ ได้ พ่อแม่ก็คงไม่ต้องมานั่งเป็นห่วงสมเพชกูกะอีแค่ค่าไอโฟนไม่กี่ตังค์ ยิ่งโตยิ่งโง่ ยิ่งคิดยิ่งเฟล ขอโทษที่ทำให้รกนะล่อซะหลายเม้น แต่กูไม่มีที่อื่นให้ระบาย กูไม่อยากให้คนรู้จักรู้ คิดคนเดียวในหัวก็จะเป็นบ้าต้องระบายออกมาบ้าง

>>131 ถ้าไม่ซื้อคืนก็พาพ่อแม่ไปกินข้าวดิ แล้วมื้อนั้นมึงจ่าย บอกพ่อว่าถ้าไม่เอาเครื่องใหม่อย่างน้อยให้เลี้ยงข้าวขอโทษ กูว่าเค้าคงโอเคแหละ กินร้านดี ๆ หน่อยนะเว้ย ไม่ใช่ตามสั่งข้างถนน 555

>>134 ขอบคุณมากเลย ได้ระบาย มีคนรับฟังให้คำแนะนำไม่ซ้ำเติมก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ แต่เรื่องกินข้าวนอกบ้านกูพาไปกินและเป็นคนออกทุกครั้งอยู่แล้วว่ะ มันก็เหมือนไม้ได้ชดใช้อยู่ดี อีกอย่างมื้อนึงดีๆ สำหรับบ้านกูก็ไม่เกินพันอ่ะ ซัก 800-900 มากกว่านี้พ่อแม่กูก็ไม่ยอมแดกบ่นว่าเปลือง แต่ไอโฟนมันตั้งหลายหมื่นนะ อย่างน้อยกูอยากชดใช้ซักหมื่นห้าอัพ ก็กูทำพังคามือทั้งเครื่อง พ่อไม่ยอมให้ซื้อใหม่ เคลมก็ไม่คุ้ม ใจนึงคิดจะเอาไปซ่อมร้านตู้แต่กูคิดว่ามันคงจะเป็นการกระทำโง่ๆ อีกตามเคย เสียเงินซ่อมไปหลายพันได้เครื่องรวนๆ ไม่เต็มสภาพกลับมา ขยันทำแต่เรื่องโง่ๆ จนกูเกลียดตัวเอง ไม่กล้าที่จะทำอะไรแล้ว

พ่อมึงเขาไม่ว่าอะไรเพราะเข้าใจแล้วว่ามึงเองก็รู้สึกผิด จะชดใช้ไปมันก็ลำบากกันทั้งสองฝ่ายเปล่าๆ
มึงเครียดเกินไปหรือเปล่า พ่อมึงเขายังไม่เครียดเท่ามึงเลย อายุขนาดนี้จะเพิ่งสำนึกกลัวนิสัยเสียอะไรตอนนี้
ถ้านิสัยมึงเสียก็เสียไปนานแล้ว อย่างที่ >>134 บอกแหละ มึงก็หาทางทำอะไรทดแทนหน่อย พาไปกิน
แพงกว่าปกติก็ได้ หรือทำอะไรที่ปกติเขาอยากทำแต่ไม่ได้ทำ ปัญหามันไม่ใช่เรื่องจำนวนเงิน
ที่ทัดเทียมกันหรอก มันเป็นเรื่องของความรู้สึกมากกว่า ยิ่งมึงชดใช้แพงจะยิ่งทำให้พ่อมึงไม่สบายใจเข้าไปอีก

>>136 ขอบคุณมาก ฮือออ ใช่เลย กูเครียดมากเกินไปมาก เป็นผีบ้า แค่ทำมือถือตกแตกใครๆ ก็ต้องเคยทำกัน แต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่เรื่องมือถือแล้ว ดันคิดโยงไปถึงความเฟลในตัวเอง คิดย้อนว่าตัวเองทำแต่เรื่องโง่ๆ นอกจากจะไม่เคยทำให้พ่อแม่ภูมิใจยังทำแต่เรื่องโง่อีก ซึ่งมันไม่เหมือนพวกทำตัวเหี้ยนะ ทำตัวเหี้ยถ้าตั้งใจจริงก็กลับใจได้ กูไม่เหี้ยกับพ่อแม่แต่เสือกโง่ ไม่อยากโง่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ตัดสินใจอะไรก็มักจะผิดพลาดตลอด กูเลยมาถามพวกมึงนี่แหละ ถ้าไม่มาถาม พวกมึงไม่มาเบรค ตัดสินใจแบบตัวกูเอง วันนี้กูคงออกไปซื้อไอโฟนเครื่องใหม่ให้พ่อแล้ว ซึ่งก็อย่างมึงว่า แทนที่จะมีอะไรดีขึ้นก็มีแต่จะทำให้พ่อกูไม่สบายใจ หรือถ้าโชคร้ายกว่านั้นก็ซื้อมาซ้ำซ้อน ยิ่งกูทำเรื่องโง่บ่อย กูยิ่งเฟลตัวเอง แถมไม่ว่าจะทำเรื่องโง่ซักกี่ครั้งก็ไม่เคยทำให้กูฉลาดขึ้น เพราะถึงแม้กูจะไม่ได้ทำเรื่องโง่เดิมซ้ำซาก กูก็จะเปลี่ยนไปทำเรื่องโง่ๆ เรื่องใหม่เสมอ ตอนนี้กูคิดได้ละ เรื่องมือถือปล่อยให้พ่อซื้อใหม่เองตามที่พ่อต้องการ กูโง่กูก็จะไม่ดันทุรังคิดเองทำเองอีกแล้ว เชื่อพ่อแม่ไปนั่นแหละ ขอบคุณทุกคนมากจริงๆ ที่อุตส่าห์เสียเวลาอ่านและช่วยแนะนำผีบ้าอย่างกู

กูขอพื้นที่บ่นหน่อยเพื่อนโม่ง ถ้าผิดที่+กูเล่นในโทรศัพท์ถ้ากูเว้นวรรคแปลกๆพิมพ์ผิดถูกอะไรก็ขอโทษด้วยละกัน

เมื่อคืนที่ผ่านมาเนี่ยแหละกูนอนประมาณเที่ยงคืน แล้วปกติกูเป็นคนนอนหลับยากมากกว่าจะข่มตาหลับได้ก็ตี1นู่นมั้ง
แล้วทีนี้ตอนตีสองนิดๆกูก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงน้ากู กูหันไปดูก็เห็นน้าบ่นพึมพำไรไม่รู้กูก็นึกว่าละเมอ คิดว่าอีกแปปนึงก็คงเงียบไปเอง
ผ่านไปซักพักน้ากูก็เงียบ กูก็คิดว่าคงคุยเสร็จแล้วจะได้นอนต่อสบายๆซักที ...ที่ไหนได้ไอเหี้ยยย กูนอนไม่หลับยาวเลยมึง นอนยังไงแม่งก็ไม่หลับ ยิ่งเป็นคนหลับยากนี่โครตชิบหาย กูไม่รู้จะทำไงกูเลยเปิดเพลงฟังแม่งเลย เปิดพวกเพลงเบาๆสบายๆเผื่อจะกล่อมได้ ปรากฏว่าแม่งได้ผลว่ะ กูนี่กำลังเคลิ้มๆใกล้หลับละอีกนิดเดียวเท่านั้น
อยู่ดีๆน้ากูเปิดโทรศัพท์เล่นเฉย แล้วแสงหน้าจอแม่งสว่างมาก ทะลุเข้ามาในเปลือกตาไหนจะเสียงซาวน์เอฟเฟคอีก ตะดึ๊งๆฉึกๆ โอ๊ยยยยยย เหรี้ยอะไรนักหนาเนี่ยยยยยยยยย
ซักพักก็เงียบไปอีกและ อารมณ์ง่วงๆก่อนหน้านี้แม่งบินหายไปเลยสัสเด๊ยยยยย คืนนี้กูจะได้นอนมั้ยยยยยยย กูหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู ตอนนั้นก็ประมาณตีสามเกือบตีสี่ บอกตามตรงกูง่วงมาก คือตอนนี้อย่างน้อยให้ในห้องมันไม่มีเสียงรบกวนก็ยังดีวะ
.....ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดดด
อยู่ดีๆมีเสียงโทรศัพท์สั่นเหมือนมีคนโทรเข้าอ่ะมึง ซึ่งมันไม่ใช่โทรศัพท์กูแน่นอนเพราะกูปิดสัญญาณไว้ กูคิดในใจเลย มันต้องใช่แน่ๆ...อีกแล้วใช่มั้ย...
ตามที่กูคิด น้าคุยโทรศัพท์อีกแล้วจ้าาาาาาาาาาาา รอบนี้ดันคุยนานกว่าครั้งแรกด้วยนะ แล้วแบบงุ้งงิ้งๆ ตอนนั้นกูอยากหยิบโทรศัพท์เสียบหูฟังเปิดเพลงอัดหูตัวเองมากแต่ก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวน้ารู้ว่ากูตื่นกูโดนด่าอีก แล้วเรื่องที่คุยกันมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่อ่ะมึงซึ่งกูก็ต้องทนฟังไปจนจบ เป็นอีกครั้งในชีวิตที่กูรู้สึกว่าเวลามันเดินช้าเหลือเกิน แม่งยาวนานชิบหาย พอน้าคุยจบดันแชทคุยกันต่ออีก เล่นเกมส์ต่อด้วยนะ เสียงตะดึ๋งแม่งกลับมาอีกแล้วสัสเด๊ย กูรำคาญมากจนต้องแกล้งทำเป็นเดินไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งจริงๆแล้วกูออกไปเล่นกับหมากูที่นอนอยู่นอกห้อง... แต่อยู่เล่นนานก็ไม่ได้ยังไงก็ต้องเข้าห้องมานั่งฟังเสียงเกมอยู่ดี
จนในที่สุดน้ากูก็เลิกเล่นแล้วหลับไปซักที กูปริ่มมากน้ำตาแทบไหล กูหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูก็ตีห้ากว่าแล้ว... หันไปดูที่หน้าต่างพระอาทิตย์แม่งขึ้นเรียบร้อย

สรุปจนถึงตอนนี้กูก็ได้นอนไปแค่ชั่วโมงเดียว คือกูจะย้ายไปนอนอีกห้องก็เจอเสียงกรนอีก คืนต่อไปจะเจออีกรึเปล่ายังไม่รู้เลย จะนอนกลางวันก็ยังมีงานที่ทำค้างไว้+กูไม่ชอบนอนกลางวัน เรียกว่านอนยังไงก็ไม่หลับอ่ะมึง

ขอบคุณมากสำหรับที่ระบาย เห้อออออออ

>>138 นอนกับหมาเลยครับกูแนะนำ

>>138 น้ามึงไม่หลับไม่นอนเลยเหรอวะ

กูขอพื้นที่บ่นหน่อยมึง
คือกูโคตรเบื่อยายกูอ่ะ แม่ง ชอบเอากูไปเปรียบเทียบกะญาติคนอื่น คือญาติกูแม่งมีแต่เด็กดีตั้งใจเรียนสอบได้ที่โน้นที่นี ปิดเทอมก็ไปเรียนพิเศษกลับสองทุ่มสามทุ่ม ยายกูนี้แม่งโคตรรักอ่ะ แล้วแม่งมีกูคนเดียวที่ปิดเทอมวันๆไม่ทำห่าอะไร นั่งวาดรูปอ่านนิยาย ร่อนไปร่อนมาตามร้านของแดก เลยโดนยายด่า คือด่าเฉยๆก็ไม่เป็นไร เพราะกูรู้ตัวเองดีว่าไม่ค่อยตั้งใจเรียน แต่ทำไมต้องเปรียบเทียบกูกะญาติด้วยวะ คือกูไม่ชอบเลย
//ส่วนตัวกูคิดว่าอีญาติกู(อ่อนกว่ากูสองปี)แม่งมีดีแค่เรียนเก่งกับนิสัยดีว่ะ เรื่องเอาตัวรอดนี่ติดลบ

>>102 ชีวิตมึงเหมือนจา พนมกะโก๊ะตี๋ ต้องตัดขาดที่บ้านก่อนวะ ถึงจะอยู่สบายตามอัตภาพ

>>141 เรื่องปกติวะ เปรียบเทียบและเกทับกันเองระหว่างญาติพี่น้อง ถ้าครอบครัวใหญ่ๆ นะ มึงจะไม่อยากยุ่งเลยล่ะ มากคนมากความ

>>141 มึงแน่ใจว่าเขาดีกว่ามึงแค่นั้น คนเราไม่ได้โชว์ดอ้อวดหรอกกูเลยเป็นคนโดนเปรียบแล้วไอ้ที่ไปว่าเขามึงทำได้ดีแค่ไหนแล้วละ เหอะ แค่ความคิดมึงยังเป็นแบบนี้กุว่าไม่แปลกใจเลยวะ

>>141 เอะอะเหี้ยไรก็อ้างไว้ก่อนว่าคนอื่นเอาตัวไม่รอด แล้วคนเรียนไม่เก่งความคิดไม่ดีอย่างมึงล่ะเอาอะไรรอด
ข้ออ้างคลาสสิคของคนขี้อิจฉากะคนขี้เกียจเหรอวะ ทำไมต้องชอบเข้าข้างตัวเองแล้วปัดขี้ตัวเองให้คนที่เค้าตั้งใจวะ

>>141 การที่มึงจะทำให้ใคร ไว้ใจ หรือมีศรัทธาในตัวมึงได้ คือมึงต้องแสดง ต้องทำให้เห็น ไม่มีใคร respect มึงโดยอัตโนมัติหรอก
ถ้าขี้เกียจเกินกว่าจะทำ หรือไม่มีน้ำยาจะทำได้ กูว่าก็สมควรแล้วที่จะโดนว่ะ

กู 141เอง ขอบใจพวกโม่งมากที่ด่าเตือนสติกู กูลองคิดไปคิดมา กูอิจฉาญาติกูจริงๆน่ะแหละ กูเลยพยายามหาข้อเสียของมันมาอ้างเพื่อให้กูไม่รู้สึกด้อยกว่ามัน กูว่ากูจะพยายามตั้งใจเรียนว่ะ เผื่อยายกูจะเลิกเปรียบเทียบกูกะญาติซักที แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ยนะ ถถถถ

>>146 สาส กลับตัวกลับใจซะหล่อเลยว่ะมึง ถถถถถ

>>146 เฮ้ยไม่เป็นไรเว้ย พยายามปรับตัวให้ดีขึ้นแล้วกันมึง มึงคิดได้ก็ไม่เหี้ยแล้วสำหรับกู5555

กูบ่นน้าชายกูหน่อยละกัน กูอยู่ต่างจังหวัดมันอยู่กรุงเทพฯ แม่กูมีพี่น้องหลายคน นัดไปเที่ยวกันนานๆทีพาลูกพาหลานตัวเองไปด้วย แล้วไอน้าคนนี้แม่งเป็นสลิ่มสนธิ ช่อง astv พูดเหี้ยไรแม่งก็เชื่อทุกอย่าง แล้วมันมาเล่าพ่อแม่ลุงป้าน้าอาของกูอีกที พวกนี้ก็เชื่อแม่งหมด ทั้งเรื่องมะนาวโซดารักษามะเร็ง มาโม้ว่าดีกว่าคีโมหมื่นเท่าอย่างนู้นอย่างนี้ ไอสัสคนทำคีโมผมร่วงหมดหัว ทำคีโมติดกันหมื่นครั้งไม่ตายเหรอวะ แล้วบอกว่ามะนาวเป็นด่าง ด่างดีต่อร่างกาย ควย ที่ดีมันต้องเป็นกลางมั้ยสัส งั้นมึงไปแดกผงซักฟอกเลยไป ด่างเหมือนกัน เวลาไปแดกอะไรมันก็จะบอกว่าเมนูนี้เป็นกรด เมนูนี้เป็นด่าง บลาๆๆ อะไรดีๆแม่งจะบอกว่าเป็นด่างหมด แล้ว astv นี่มันขายเครื่องทำน้ำด่างใช่มะ ไอ้นี่ก็ซื้อมาแล้วใส่น้ำเปล่าลงไป แล้วไอเครื่องนั้นมีใบพัดหมุนๆๆๆซักไม่กี่นาที บอก เสร็จละน้ำด่าง มันบอกน้ำด่างจะหนืดกว่าน้ำทั่วไป คือ ด่างเนี่ยมันต้องลื่นๆมั้ยไอสัส แล้วพอมีคนพูดว่าหมอออกมาแย้งว่าไม่จริง ตรรกะคนพวกนี้จะคิดว่าหมอต้องทำธุรกิจ ทำคีโมได้เงินเยอะกว่า หมอเลยตอแหลปิดบังความจริง ไอเหี้ยคีโมต้นทุนมันก็มีนะสัด ลดต้นทุนมาปลูกฟาร์มมะนาวคุ้มกว่าเยอะ
อีกเรื่องนึง เวลากูทำไรแปลกๆมันจะบอกว่ากูโง่ ทำแบบนี้ทำให้โง่ กูเล่นคอมในที่มืดมันบอกว่าจะทำให้โง่ คือมึงเตือนว่าสายตาเสียก็ได้ กูอายุไม่ถึงทำใบขับขี่ไม่ได้ กูเลยไม่จำเป็นต้องขับมอไซด์เป็น พอรู้ว่ากูขับมอไซด์ไม่เป็นมันก็บอกว่ากูโง่??? คือไรวะ บ้า

>>149 ปล่อยน้ามึงไป ถ้ามันป่วย ดูซิมะนาวจะช่วยได้เปล่า อย่าไปเถียง ยิ่งเป็นพวกเสื้อสียิ่งบ้า แค่อย่าให้มันแพร่ความเชื่อผิดๆให้คนอื่นไปมากกว่านี้ ถ้าอ้างหมอตอแหลเพราะจะขายของ ก็สวนกลับไปว่าแล้วที่พวกมันทำไม่ใช่การขายของเหรอวะ

กูเพิ่งทำงานหลังจากตกงานมาหลายเดือน เมื่อวานเงินเดือนออกเดือนแรก กูยังไม่ทันจะซื้อของตัวเอง จ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าหอตัวเอง ที่บ้านกูโทรมาละ ให้โอนเงินไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าเช่าให้หน่อย เอาไปสองในสามของเงินเดือนกูเลย ทำไมคนไทยต้องมีทัศนคติว่าถ้าไม่ให้เงินพ่อแม่คือกตัญญู บาป เนรคุณวะ โอเค ตอนยังเรียนอยู่กูใช้เงินเขา แต่กูทำงานแล้วกะไม่ให้กูตั้งตัวได้ก่อน เก็บเงินได้ก่อนรึไงวะ กูร้องไห้แล้วว่ะ หันไปทางไหนก็มีแต่หนี้ หนี้ที่บ้านก่อไว้ กูจะประสาทแดกอยู่แล้ว เงินไม่ค่อยจะมีแต่เสือกเอาไปลงทุนตามเขา ไม่ศึกษาข้อมูลแล้วก็โดนโกงก็เจ๊ง หวังจะรวยหวยรวยหุ้น แต่มีหนี้งอกมาเป็นล้าน จะยัดเยียดให้กูใช้หนี้แทนอีก กูไม่ได้ทำงานรวยเป็น CEO ผู้บริหารอะไรนะ แค่เงินเดือนเด็กจบใหม่หมื่นห้า หวังจะให้กูผ่อนหนี้ธนาคารเดือนละหมื่นและต้องส่งให้เขาใช้อีก เหี้ย มันมีทางแก้ไขมั้ยวะ กูสิ้นหวังสัส

มึงก็บอกที่บ้้านกูช่วยได้แค่นี้ ไม่มีตังค์จะให้ ที่บ้านโวยก็ช่างแม่ง เพราะถ้ามึงยิ่งกู้มา มึงก็ยิ่งตาย
การลงทุนนั้น จะทำได้ก็ต่อเมื่อมึงไม่มีหนี้นะมึง ถ้ามึงมีไม่ควรจะลงทุน จำไว้ ถ้ามีเงินเอาเงินเคลียร์หนี้ให้หมดซะก่อน

กูโคตรเกลียดแม่กูเลย อีนี่โคตรเอาเปรียบพ่อ เกาะพ่อกูแดกไปวันๆ เมื่อก่อนพ่อกูทำงานพ่อกูก็เอาตังให้แม่ ขายที่ได้พ่อกูก็ให้แม่ พ่อกูมีเงินเก็บอยู่ก็มีน้อยเพราะให้แม่หมด ตอนนี้พ่อกูเกษียณแล้ว เงินเดือนก็เหลือแค่ครึ่งเดียวจากที่เคยได้แต่อีเหี้ยนี่จะเอาส่วนแบ่งเท่าเดิม พ่อกูก็ต้องถอนเงินเก็บไปให้จนแม่งจะไม่เหลืออยู่ละ พอพ่อกูจะทำธุรกิจอะไรเล็กๆน้อยๆให้มีเงินเก็บเข้าบ้านมั่งก็ไม่ให้ทำ แต่เงินตัวเองก็ไม่เอาไปจัดการให้มันเพิ่มขึ้นมา ค่าใช้จ่ายก็ไม่เคยออกอะไรสักอย่าง ค่าเทอมกูพ่อกูก็ออก ค่าอาหารพ่อกูก็ออก ค่าใช้จ่ายบ้านกูพ่อกูออกหมดเลย อีเหี้ยนี่จะเอาเงินเยอะๆแต่ไม่ทำห่าอะไรสักอย่าง จะมาให้พ่อกูขายที่บ้านพ่อกูจะเอาเงินอีก แต่พอพ่อกูบอกให้ไปจัดการเงินตัวเองเรื่องดอกเบี้ยให้มันเพิ่มขึ้นมาก็มาด่าพ่อกูว่าเห็นแก่เงิน โคตรเหี้ย แล้วด่าพ่อกูอยู่นั่นแหละด่าเช้าด่าเย็น ลุงป้าไม่ทำอะไรให้ก็ด่า พี่น้องพ่อตัวเองยังด่า กูก็โดนด่าว่าเป็นเมียน้อยพ่อ อีเหี้ยหน้าส้นตีน เกลียดอีเหี้ยนี่สัสๆ แม่งเหี้ยกว่านี้แต่กูโกรธจนกูนึกไม่ออกว่ะแม่ง อยากให้มันตายๆไปซะ

ในที่สุดวันนี้กูก็เป็นอิสระจากบ้านกูซักที กูได้พูดคำที่กูอยากพูดมานานเป็น 10 ปีแล้วโว้ย "บ้านผมครับ ผมไม่ทำ" โคตรสะใจ
แม่กูเมื่อก่อนชอบใช้ชิบหายให้ทำนู่นทำนี่ตอนที่กูไม่ว่าง ไอ้ตอนว่างๆดันไม่ใช้นะมึง พอเห็นกูคุยโทรศัพท์ กูเล่นดอทเอกับเพื่อนก็รู้ว่ามันหยุดกระทันหันไม่ได้ ก็ยังจะใช้พอกูบอกแปปนึงก็ด่ากู แล้วบอกนี่บ้านกูไม่ทำมึงก็ออกไป แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว อา กูฟินมากที่ได้ขัดคำสั่งที่กูไม่อยากทำได้ซะที

>>153 มึงก็ทนๆเอาหน่อยละกัน ระหว่างนี้ก็ดูแลพ่อมึงให้ดี ไม่ก็พอทำงานมีเงินก็ออกมาอยู่กับพ่อสองคนก็ได้
>>154 หลังจากนั้นแม่มึงว่าไงบ้างวะ 5555555

มึงทำไงถึงที่ดัดนิสัยแม่กูได้วะ
แม่กูเป็นพวกไม่ยอมแพ้ตัวเองถูกตลอด
ปกติเวลาทะเลาะกันถ้ากูไม่ยอมแพ้เค้าก็จะงอนกูไม่คุย
ซึ่งบางทีกูเป็นคนถูกอ่ะ กูก็ต้องยอมเค้าตลอด
แล้วล่าสุดกูทะเลาะกับเค้า ทีนี้กูจะไม่ยอมแล้ว
กูเลยไม่ง้อเค้า นี่ไม่คุยกันสามเดือนละมั้ง
คือกูก็อยากคืนดีนะแต่ถ้าเป็นอย่างนั้นแม่กูก็จะเป็นเหมือนเดิม
กูอยากให้แม่ยอมอ่อนลงบ้าง ทำไงดีวะ

>>153 แม่แท้ๆหรือเปล่า ถ้าไม่ก็รวมหัวกับญาติไล่แม่งไปเหอะ

สวัสดีโม่ง พ่อกุเพิ่งทะเลาะกับแม่มาว่ะ กุเซ็งมากตรงที่พ่อกุเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วแม่กุก็ชอบไปกวนตีน นี่พ่อกุเพิ่งคว่ำโต๊ะกับข้าวไป เหี้ย แกงเลอะเต็มโซฟา (โซฟาผ้าด้วยสัส) เพราะเรื่องแม่ลงมาจัดหาของกินให้ช้า คือกับข้าวมันก็วางอยู่นะ แต่มันรอแม่กุใส่จานชามให้ ตอนกุลงจากห้องไปเห็นสภาพบ้านก็เละเป็นขี้แล้ว ตอนนั้นกุแบบ.. พ่อก็พ่อเถอะสัส พอกุไปพูดนะว่า ทำทำไม จะอารมณ์เสียก็ให้มันมีสติหน่อย แต่มันไม่ฟังกุเลยว่ะ แล้วก็หอบกระเป๋าขับรถออกไปล่ะ โคตรเสียใจที่ตัวเองเป็นแค่เด็ก ทำไมทีกับแม่ล่ะเก่งจัง จริงๆกุเป็นกลางนะ กุโคตรเกลียดเวลาแม่มายัดเหยียดว่าพ่อมึงมันเหี้ยนะ มึงต้องช่วยกุนะ แต่กุก็เกลียดสิ่งที่พ่อทำเหมือนกัน เออแล้วอีกอย่าง ไม่รู้บ้านอื่นเป็นกันมั้ย คือพ่อกุเป็นเสาหลักของบ้านอ่ะ ทำงานหาเงิน (แม่ก็ทำแต่เงินน้อยกว่า) มันเลยเกิดกฎที่ว่าพ่อทำงานมาเหนื่อย ดังนั้นเมื่อถึงบ้านพ่อจะเป็นใหญ่ ไม่ต้องทำอะไรเลย เวลาจะกินข้าวก็ต้องหยิบจานชามให้ ไม่งั้นหิวแค่ไหนก็ไม่ยอมขยับหากินเอง

กุอยากโตไวๆจัง จะพาน้องออกไปอยู่ที่อื่น

>>158 บ้านกูก็เปน อย่างกะโขลกกันมา พ่อใจร้อน ชอบด่า ไม่ฟังใคร ไม่หยิบจับอะไรเลยถือว่าตัวเองเป็นคนหาเงินเยอะ บ้าน รถ เงินพ่อหมด แม่ทำงานแต่เงินไม่เยอะ+ ทำงานบ้าน แม่ก็รมณ์เสียมาลงกะกูทั้งที่กูก็ช่วยงานบ้าน เรียนดี ความประพฤติดี ด่าคำเดียวกันเลยมึง พ่อมึงบลาๆ ใช่ พ่อกู แต่อยากถามว่ากูได้เป็นคนเลือกไม๊ ใครเลือกมา? ตอบ 555555 เป็นเด็กทำไรไม่ได้ได้แต่ทน แต่ของบ้านกูโตมาดีขึ้นเยอะนะ พอกูจบมาหาเงิน เป็นคนรับภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน เหมือนพ่อก็รู้ตัวละไงว่าอำนาจตัวเองลดลงละ แม่ก็มีทางเลือก กูพร้อมพาชิ่งทุกเมืี่อ เดี๋ยวนี้ไม่ด่าไม่ใจร้อนเลย เรื่องยังไม่ค่อยหยิบจับไรยังเหมือนเดิม แต่พอกูเรียนจบ แม่ก็ไม่ต้องทำงานละ เป็นแม่บ้านอย่างเดียว ไม่เหนื่อยมาก ก็ไม่รมณ์เสียมาก (แต่ส่วนของกุกุก็ทำเองหมดนะ แม่ทำงานบ้านเฉพาะของตัวเองกะพ่อ) พ่อแม่เย็นลงทั้งคู่ เห็นนั่งดูทีวีแล้วเม้ามอยกันนี่กูอย่างอึ้งอ่ะ สมัยก่อนนี่อย่าหวัง หน้ากันยังแทบไม่มอง หวังว่าบ้านมึงจะดีขึ้นแบบกุนะ เอาใจช่วย ตอนแรกกุก็คิดแบบมึงเลยว่าเรียนจบมีงานทำเมื่อไหร่กุไปแน่ ไม่คิดเลยว่าบ้านจะดีขึ้น คิดว่าพอพ่อแม่วัยทองจะหนักกว่าเดิมซะอีก กลายเป็นดีขึ้นแบบหน้ามือหลังตีนเลยว่ะ มึงก็สู้ๆ นะ

อีกเรื่องที่เหมือนกันคือแม่ชอบจงใจไปแหย่ให้พ่อโมโห เขาเก็บกดน่ะ กูก็เห็นใจ ผู้หญิงนะแก ต้องการให้คนรัก คนเอาใจใส่ แต่กลับมาเจอคู่ชีวิตที่ปฏิบัติแบบนี้กับตัวเอง ก็จะแค้นมาก เกลียดมาก บางอารมณ์กูก็โมโหอย่างที่บอก เลือกกันมาเองนะโว๊ย กูไม่ได้เป็นคนเลือกเลย แล้วมาลงกะกู? แต่บางอารมณ์ก็สงสาร พ่อแม่เราก็คนธรรมดา ไม่ได้ดีพร้อม มีงี่เง่า มีตัดสินใจผิดพลาด มีโหมดสับสนไม่รู้ว่าควรทำยังไง พอโตมากูเข้าใจเลย บางทีอายุก็ไม่ได้ช่วยอะไร เราก็ยังพร้อมที่จะทำเรื่องโง่เง่าเฮงซวยได้เสมอ

พ่อแม่มึงเหมือนพ่อแม่กุสัสๆ ขอบคุณมากเลยว่ะเพื่อน ;_;

>>158 มึงอย่าว่านะ กุว่าพ่อมึงมีบ้านเล็กว่ะ เอะอะขัดใจก็เก็บของหนี

กูไม่เคยไว้ใจครอบครัวตัวเองเลยว่ะ กูไม่เคยบอกเรื่องส่วนตัวกับเขาเลย เพราะเขาไม่เคยเข้าใจกูซักนิด พอบอกไปก็มีแต่คำด่า กูเลยไม่บอกอีก
เชี่ย กูอยากนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยว่ะ กูรำคาญสังคม รำคาญคนรอบๆตัวจริงๆ

ของครอบครัวกูนี่เข้าใจกูจนมากเกินไป จนบางทีกูรู้สึกว่าพวกเขาไว้วางใจกูมากไปหรือเปล่าวะเนี่ย
บางครั้งก็เครียดนะว่าเขาจะคาดหวังอะไรในตัวกูมากมั้ย กูจะทำให้ได้หรือเปล่าอะไรแบบนี้ พูดแล้วก็เครียด

>>164 พ่อแม่เป็นแค่สองคนในโลกนี้ที่กูไว้ใจ นอกนั้นกูไม่ไว้ใจใครเลย แต่ก็แอบเครียดกับการถูกคาดหวังเหมือนกันนะ ความจริงตัวพวกเขาก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับกูหรอก กูนี่แหละคาดหวังกับตัวเอง อยากตอบแทนเขาให้ดีกว่านี้ อยากรวยกว่านี้ อยากให้พ่อแม่สบายกว่านี้ เฮ้อ พูดละเครียดเนอะ

>>165 กดดันตัวเองแบบนี้กูเป็นเหมือนกันว่ะ

กูคือ >> 164 นะ
ล่าสุดกูมีประเด็นเรื่องงานใหม่ มีสองที่ที่รับตัวกูแล้ว กูตกลงไปกับที่แรกที่รับกูไป อีกที่ก็โทรมาบอกว่าผ่านพอดี
ที่นี้แม่กูอยากให้กูไปทำที่หลังมากกว่ามากๆ เข้าขั้นมาขอร้องกับกูว่า ยกเลิกที่แรกไปทำที่หลังดีกว่าอะไรแบบนี้ (แต่ที่แรกกูยังไม่ได้เซ็นต์สัญญา)
ถามใจกูก็อยากทำทั้งสองที่นะ ยังไงก็ได้ ที่นี้แม่กูก็พูดขึ้นมาประมาณว่า
"แม่เป็นห่วงอนาคตลูกนะ กว่าลูกจะเงินเดือนเท่านี้ บลาๆ" (ที่แรกให้กูน้อยกว่านะ)
"ถ้าลูกไม่ทำ แม่จะพยายามรักตัวเองให้มากขึ้น จะรักลูกให้น้อย ไม่อยากผูกพันธ์อะไรกับลูกมากอีกต่อไปแล้ว"

...........กูร้องไห้เลย แบบกูผิดเหรอ โอเคกูอยากจะผิดที่ไม่ได้ตามใจแม่กูเรื่องนี้ กูเข้าใจความหวังดีของเขานะ
แต่เจอมาพูดแบบนี้ใส่ กูนี่อึนมาก ไม่รู้จะทำอะไรยังไงต่อเลย หรือกูควรจะไปที่หลังตามความอยากของแม่กู?

>>167 ก็ไปที่หลังได้นี่ ใจก็ได้ทั้งสองที่อยู่แล้ว ที่หลังเงินก็ได้มากกว่า
ย้ายไปที่หลัง ความสัมพันธ์ก็ไม่เสีย ปัญหาก็ไม่เกิด

>>167 ชีวิตกูตรงข้าม กูอยากไปที่ใหม่ที่เงินมากขึ้น แต่เป็นบริษัทเล็กหน่อย ไม่มีชื่อเสียงเท่าเดิม ความมั่นคงน้อยลง
ซึ่งกูไม่แคร์มากเพราะกูมองว่าตัวเองยังอายุไม่เยอะ ยังอยากลองอะไรใหม่ๆ และก็ไม่ได้ต้องเอาที่มันมั่นคงอะไรมากมาย
แต่แม่ไม่ยอมให้ไป ถึงกับโทรเรียกญาติมาช่วยไซโคถึงบ้านเลยทีเดียว

>>168 กูพูดกับที่แรกดิบดีว่ากูจะไปแล้วไง คือส่งอะไรไปเยอะแยะแล้วด้วยไรงี้ ทางนั้นก็ Welcome กูสุดๆ
กับที่หลังกูก็โอเค แต่มันเริ่มงานเร็วกว่าที่แรกนะ
>>169 ที่แรกที่เงินน้อยกว่า เป็นบริษัทที่เขาเพิ่งมาขยายสาขาในไทยว่ะ กูเลยอยากลองไปทำ อยากลองเรียนอะไรใหม่ๆ ในเชิงคนละสายที่กูทำอยู่นะ ในขณะที่ที่หลังมันก็ใช้สกิลเดิม ก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ จากสกิลเดิมด้วย

ตอนนี้แม่กูไม่พูดกับกูแล้ว (. v . ) กูไม่โกรธแม่กูนะ แต่แค่แบบว่าอยากระบายออกมานะ

>>170 ถ้าเหตุผลมีแค่นั้น คือมึงขี้เกียจยุ่งยากมากกว่า
ความสัมพันธ์ของแม่งมึงมีค่าน้อยกว่าความขี้เกียจยุ่งยากอีกเหรอเนี่ย

สุดยอดเลย

แนะนำให้เปนนีทสักปี ทีนี้เค้าจะบอกว่าที่ไหนๆมึงก็ทำๆไปเหอะ

เกลียดแม่ตัวเอง ชอบมาระบายอารมณ์กับลูก

กูว่าแม่ที่เลิกยุ่งกับลูกเพราะเลือกงานที่ได้เงินน้อยกว่านี่สุดยอดกว่าว่ะ คำพูดดูแล้วเชิงขู่ให้ทำที่ได้มากกว่าเลย แย่ว่ะ

>>174 กูว่าคำพูดแย่จริงว่ะ อ่านได้ใจคว่ามเหมือนจะตัดขาด จะไม่รักแล้วถ้าลูกไม่เลือกงานที่แม่ชอบ กูไม่เข้าใจว่าโม่งมันแย่ยังไงเห็นโม้่งบนประชดว่ามันเห็นแม่มีค่าน้อยกว่าความยุ่งยาก กูก็สงสัยถ้าเราไม่เลือกงานที่แม่ชอบนี่แม่งแปลว่าไม่เห็นหัวแม่หรอวะ แบบนี่มันชัีวิตกุป่ะ

>>172 นีทสองปีหลังบวชสิครับ ที่บ้านมึงจะไม่ยุ่งอะไรเลย

อ่านกระทู้พวกมึงกูไม่แปลกใจจริงๆว่าทำไม
ไม่มีใครอยากเอาโรฮิงญามาดูแล แถมด่าซ้ำพวกหาเหามาให้อีกต่างหาก

Base on true story (กูก็เจอแบบเนี้ย มาเกาะอยู่ฟรี)

พวกมึงเคยได้ยินคำว่าคนแปลกหน้าที่อยู่ใกล้ตัวมั้ย บ้านกูเป็นแบบนั้นแหละ กูอยู่คอนโดกับน้อง 2 คนมานานละ พ่อแม่ไปทำงานตปท.ครึ่งปีจะกลับที
แต่กูกับน้องแทบจะไม่เคยคุยกันเลย ที่พูดกันก็มีแค่เรื่องเดิมๆ อย่าลืมกุญแจ ให้ไปรับป่าว จะให้ซื้อไร ฯลฯ ก็มีอยู่แค่นี้แหละประโยคเหมือนคนแปลกหน้าคุยกัน เลิกเรียนกลับมาคอนโดก็แยกย้ายหมกตัวเข้าห้องตัวเอง กับข้าวน้องกูเป็นคนทำกูเป็นคนซื้อ ทำเสร็จมันก็เคาะกระดิ่งเรียกแต่เชื่อมั้ยอยู่กันมาจะ 4 ปีละ พวกกูแทบไม่เคยกินข้าวด้วยกันเลยว่ะเว้นตอนพ่อแม่กลับมา แต่ถึงกลับมาก็ไม่ได้ต่างจากเดิมมีเพิ่มมาแค่พ่อกับแม่กูไปนั่งดูทีวีห้องโถงกลางแค่นั้น ไม่ได้คุยอะไรด้วย มีครอบครัวแม่งก็เหมือนไม่มี นับวันชีวิตพวกกูเหมือนเสือขึ้นทุกวันทำอะไรด้วยตัวเองตัวคนเดียว แก้ปัญหาอะไรได้เองหมดไม่ต้องพึ่งใคร แต่กูก็ยังรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปว่ะ

กูเลยคิดว่าบางทีกูอาจจะทำตัวห่างเหินคนรอบข้างไปรึเปล่า ไม่ใช่รอเวลาให้เขาเข้าหาก่อนอย่างเดียว แต่กูก็ไม่รู้จะเข้าหายังไงมันกดดันแปลกๆ เพราะมันก็ทำหน้าตาเบื่อโลกอยู่ทุกวันเหมือนคนห่อเหี่ยว แล้วพักนี้ดูเหมือนจะมีปัญหาอะไรซักอย่างดูเบื่อหน่ายยิ่งกว่าเดิม พอกูถามเป็นอะไรก็บอกไม่เป็นกูกูก็เลยไม่รู้จะทำยังไงพอเข้าหาก็ทำเหมือนกูเป็นคนแปลกหน้าแล้วก็โดนดีดออกห่างซะเอง

>>178 ลองชวนไปดูหนัง หรือหางานอดิเรกที่เข้ากันได้มาทำดูยัง

กูว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะ ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันสักหน่อย มึงพอใจ น้องมึงพอใจ น้องมึงก็ไม่ได้อยากให้มึงช่วยแก้ปัญหาอะไรนี่ ไม่ใช่เด็กๆกันแล้ว

>>178 หากิจกรรมทำร่วมกันถามสารทุกข์สุกดิบเล็กๆน้อยๆนะมึง อย่าให้ห่างเหินมาก บ้านแม่กูตาเค้าเลี้ยงแบบนี้ ไม่มีใครสนใจใคร พอมีปัญหากันเรื่องมรดกคุยกันทีตกลงกันไม่ได้เพราะไม่เข้าใจกันจะขึ้นศาลกันอย่างเดียว คุยกันทีเหมือนหุ้นส่วนทางธุรกิจคุยกันว่ะ ยุ่งมากๆ

>>180 กูว่า >>178 มันไม่พอใจนะ อีกอย่างถ้าคนในครอบครัวเป็นแบบนั้นในบ้านกูก็ไม่พอใจว่ะ

>>178 มึง พี่น้องมึงก็มีกันอยู่แค่นั้น พ่อแม่มึงตายแล้วมึงก็จะเหลือกันอยู่แค่นั้น เลือดข้นกว่าน้ำนะเว้ย

กูเองกับพี่ก็ไม่ได้สนิทกันเหมือนคุยกันได้ทุกเรื่อง

กูว่าที่น้องมึงทำหน้าเบื่อโลก เขาอาจจะคิดว่าเขาเหลือตัวคนเดียวก็ได้นะเว้ย

ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลาในการเข้าหา เหมือนมึงเลี้ยงสัตว์ซักตัวอ่ะ เป็นอาทิตย์ เป็นเดือนกว่าแม่งจะเชื่อง

น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนเว้ย สู้ๆนะ

และแนะนำ มึงพูดกับพ่อกับแม่ไปตรงๆเลยว่ามึงอึดอัด มึงรู้สึกว่าไม่ค่อยได้คุยกับพ่อกับแม่เลย
กูก็เคยคิด แล้วพอพูดออกไปมันก็โล่งอ่ะมึง น้ำตางี้ไหลพราก แต่แม่เขาไม่เคยคิดอย่างที่กูเคยคิดไปเองเลยนะมึง

ไม่ลองออกปากพูดไปดูซักครั้งวะ ถือว่าได้ลองไม่มีไรเสียหาย ถ้าสำเร็จ เพื่อนโม่งจะได้อะไรใหม่ๆ

ถ้าไม่สำเร็จ มึงก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม

อันนี้ในความคิดกูนะโม่ง สู้ๆมึง

>>178 อีกเรื่องมึง ที่มึงถามละน้องมึงบอกไม่มีอ่ะ เพราะน้องมันไม่สนิทใจกับมึง แต่ก็เป็นปกติมั้ยวะที่คนถามแล้วมันก็จะตอบว่าไม่มีอ่ะ

มึงควรจะแสดงความจริงใจของมึงออกมานะว่ามึงเป็นห่วงน้องจริงๆ มึงเป็นพี่ เข้าหาน้องง่ายกว่านะ เพราะอย่างน้อยมึงก็อายุเยอะกว่า

นี่ถ้าปัญหานี้มึงเป็นน้องมันจะเป็นหนังอีกม้วนเลยมึง

>>178 นี่กูเองนะ โทษทีที่อ่านเม้นพวกมึงละไม่ได้มาตอบ ปัญหามันเรื้อรังเก็บกดอาการหนักกว่าที่กูคิดอีกว่ะ น้องกูมันคิดไปถึงขั้นอยากตายเลยซึ่งกูว่ามันอันตรายแล้ว เมื่อวานดราม่ากันหนักมากพอกูเข้าไปคุยด้วยจริงๆจังๆ กูก็พึ่งรู้ว่ามันมีปัญหามากขนาดนี้มาร้องไห้กับกูใหญ่ร้องเหมือนเด็กเลยมึง แต่ก็เด็กแหละพึ่งม.4 กูก็ช่วยมันปรับทุกข์ได้บ้างก็ดีขึ้นมาก >>183 แล้วก็จริงอย่างที่มึงบอกเลย มันนึกว่าตัวเองจะต้องอยู่ตัวคนเดียวอีกเพราะตอนม.ต้นก็โดนแกล้งตลอด เลยกลัวเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ได้ กูดันไปนึกว่ามันจะเหมือนกูที่รักสันโดษ อยู่คนเดียวมันก็ไม่ได้แย่แต่โดนทำให้อยู่คนเดียวโดยไม่อยากสิแย่จริงๆ แล้วก็มีอีกหลายๆเรื่องค้างคาใจมันก็เล่าให้กูฟังก็คุยกันยาวๆ มันบอกว่าอยากคุยกับกูนานแล้วแต่เห็นกูทำงานเคลียดๆเลยไม่กล้าทัก แต่ก็จบด้วยดีแล้วล่ะเมื่อวานกูก็ขอไปนอนด้วยเห็นมันพูดว่าอยากตายเพราะไม่อยากอยู่คนเดียวกูก็เป็นห่วง กูก็เพิ่งได้เห็นนิสัยน้องตัวเองจริงๆเนี่ยแหละว่ามันไม่ใช่คนเบื่อโลกแบบกู ดูสดใสร่าเริงพูดมากขึ้นเยอะพอได้คุยปัญหาคาใจอะไรๆแล้ว แต่ก็น่าห่วงอยู่ดีว่ะเพราะคนที่บ่นว่าอยากตายมันมีแนวโน้มเสมอกูจะระวัง แต่ยังไงก็ขอบคุณพวกมึงมาก ถ้ากูไม่ได้เก็บมาคิดแล้วถามคงแย่ไปละตอนนี้ไม่มีกำแพงในครอบครัวกูแล้ว ถ้ากูไม่ชวนไปเที่ยวแบบที่พวกมึงแนะนำมาก่อนคุยปรับความเข้าใจมันก็อาจจะไม่เล่าให้กูฟังก็ได้ คิดไปคิดมากูว่ากูมาแคร์น้องตัวเองมากๆแบบนี้มันจะทำให้เป็นซิสค่อนป่าววะเนี่ย คิดแล้วก็แปลกๆ แต่ยังไงก็ขอบใจพวกมึงละกันนะโม่ง

>>185 แคร์น้องก็ไม่เห็นแปลก โดยเฉพาะน้องสาว สังคมสมัยนี้มันอันตรายขึ้นทุกวัน มึงอย่าไปบ้าตามคุที่บอกว่าชอบซิสค่อนๆ นัก คนในครอบครัวเดียวกัน เลือดเดียวกันจะแคร์จะห่วงใยกันไม่ใช่เรื่องแปลก กูอายุป่านนี้ทำงานแล้วเวลาต้องกลับดึกๆ พี่ชายกูยังบอกให้โทรมามันจะเดินออกไปรับเพราะซอยบ้านกูมันเปลี่ยว มันคือความห่วงใยที่มีให้คนในครอบครัว
กูดีใจกับมึงด้วยที่มึงเข้าหาน้องปรับความเข้าใจกันก่อนที่อะไรๆ มันจะสายเกินแก้ พี่น้องกันมีอะไรปรึกษากันได้กูว่าดี ที่บ้านกูก็เป็นแบบนี้

>>185 ดีแล้วเพื่อนโม่ง กูยินดีด้วย อย่างน้อยน้องมึงจะทำอะไรตอนนี้เขาจะคิดว่ายังมีคนที่ห่วงที่แคร์เขาอยู่ มึงก็คุยกับน้องให้มากๆให้สนิทกันกันล่ะ

อย่าไปสนว่าคนจะว่าเป็นซิสค่อนเลยมึง

ตราบใดที่มึงยังไม่อยากเยกับน้องมึง นั่นไม่ใช่ปัญหา =w=;

กูยินดีจริงๆที่บอร์ดนี้ยังมีมนุษย์ธรรมหลงเหลืออยู่ ไม่ได้โม่ยแดกปัญญาอ่อนไปทั้งหมด

รัก

ขอระบายหน่อยได้ปะวะ งานกลุ่ม10คนมีกุทำอยู่คนเดียว แล้ววันนี้เปิดมางานเสือกหายไปสิบกว่าหน้า แบบหายไปเลยอะ ไอสัสเอ้ยนั่งพิมนั่งคิดเองทั้งหมดเลยนะไม่มีก็อบมา ชีวิตนักศึกษาหัวควยจริมๆ

>>189 เห้ยเหี้ยละมาผิดมู้ กำท่ด

ขอระบายหน่อยคือแม่กูกับกูมีปัญหาเรื่องค่าขนม คืองี้บ้านกูพ่อแม่กูแยกจ่ายค่าต่างๆให้กูพ่อกูให้ค่าเทอม+อุปกรณ์ ส่วนแม่ให้ค่าขนม เมื่อก่อนกูไปเรียนแถวๆรังสิตได้ค่าขนมวันล่ะ200บาทแล้วที่นี้กูซิ่วลาออกจากคณะแล้วมาเรียนพิเศษแถวๆบ้านและสยาม พ่อกูออกตังค่าเรียนให้เหมือนเดิม แต่ที่นี้แม่กูไม่ออกค่าขนมด้วยเหตุอันใดไม่ทราบ กลายเป็นว่าพ่อกูต้องออกค่าเรียน+ค่าขนมอีก กูสงสารพ่อกูมากๆ แต่กูเห็นแม่กูชื้อนู้นชื้อนี่เช่นยาเสริมสวย เบอร์มงคลหินนำโชคไรงั้น แล้วกูได้แต่คิดอ้าวเงินค่าขนมตูล่ะแม่ ตอนนี้ผิดใจกับแม่สัสๆแทบจะโวยทุกครั้งทีเจอเลย กูควรทำไงดีวะ หรือ กูเป็นลูกเหี้ยไม่รู้จักพอ แต่กูต้องการค่าขนมนะ ไหนๆจะค่ารถไปเรียนอีกแบบนี้ ในใจกูตอนนี้กูอยากยกเครดิตให้พ่อกูสัสๆถ้ากุสอบติดนะ อืมขอบใจที่ให้ระบายนอนล่ะ ฝันดีแจร้

>>191 ทำงานดิ ไม่ต้องไปเรียนทุกวันนี่ มือมี ตีนมี

>>192 พ่อกุเค้าให้ลาออกจากงานมาโฟกัสเรื่องเรียนอะ

>>193 งั้นแปลว่าไม่ลำบาก ไม่ต้องไปห่วงพ่อ จบ

>>191 เหมือนแม่กุเลยว่ะ แต่ก่อนให้เงิน พอขึ้นม.ปลายพ่อต้องให้ทั้งกูทั้งพี่ที่อยู่มหาลัยส่วนแม่เอาเงินที่พ่อให้ไปเก็บเก๋ๆบางทีก็สั่งซื้อสินค้าจากเว็บ (สรุปพ่อกุให้สามคนเลย) นี่ค่าเรียนค่าหนังสือพ่อกุออกให้หมด จบไปหางานทำได้กุคงให้ตังพ่อคนเดียว

>>191 เรื่องนี้แม่มึงเขาคุยกับพ่อมึงแล้วหรือยังนะ บางทีผู้ใหญ่เขาก็ปรึกษากันเองแล้ว เขาแค่ไม่ได้มาบอกให้เราฟังถึงเหตุผลว่าทำไม
อารมณ์แบบเรื่องนี้เด็กไม่จำเป็นต้องรู้ ประเด็นอยู่ที่พ่อมึงทำหน้าลำบากใจที่จะให้เงินมึงมั้ยละ? ถ้าลำบากใจก็เครียดไป
แต่ถ้าไม่ ก็อยากให้คิดแบบที่กูพูด ค่าใช้จ่ายในบ้านบางทีมันอาจจะมีอะไรซ่อนเร้นเกินกว่าที่เด็กอย่างเราจะรับรู้จริงๆ

กูเซ็งพ่อกูมาก เกลียดเลยแหละแม่งชอบเมาแล้วทำร้ายคนในครอบครัวแถมยังชอบเอาญาติมารุมด่าแม่กูเวลามีปัญหากัน เกลียดผู้ชายจริงๆ

>>197 แจ้งตำรวจสิวะ กลัวเหี้ยไร

>>198 แจ้งไม่ได้ดิวะ อยู่ในบ้านเค้าสมบัติเค้าอยู่กับญาติเค้าแจ้งตำรวจจับแล้วแม่กุจะยังสามารถอยู่ในบ้านนั้นได้หรอ

>>199 มึงห่วงสมบัติมากกว่าความสุขสินะ พูดตรงๆนะ เด่วแม่มึงก็ตายห่าแล้ว ใช้ชีวิตให้มีความสุขดีกว่ามึง บ้านมันแล้วไงมึงกับแม่ไม่มีมือมีตีนหรอวะ เช่าหอเช่าคอนโดสิวะ ไม่มีเงินก็ทำงาน มึงนี่มัน Loser จริงๆที่ยอมให้แม่ตัวเองโดนเรื่องเหี้ยๆแบบนั้น

ถ้าไม่อยากแจ้ง มึงก็ให้แม่มึงหย่าสิวะ เป็นกู กูหย่าไปแล้วหาผัวฝรั่งรวยๆเหาะไปเมืองนอกเสพสุขสบายดีกว่าทนแบบนั้นหรือถ้าไม่เป็นแบบนั้นกูขออยู่ลำบากๆหน่อยแต่มีความสุข ดีกว่าอยู่แบบ loser ยังงั้น

มึงพูดยังกับว่ามันง่าย แม่กูมีเงินก่อนแต่เอาไปลงทุนกับกิจการที่บ้านแล้วอยู่ๆจะให้ทิ้งทั้งหมดออกมาเริ่มต้นใหม่เนี่ยนะ แล้วสิ่งที่แม่กูลำบากหาทั้งชีวิตล่ะ มันปล่อยผ่านไม่ได้หรอก กูก็ยังเรียนไม่จบจะเอาอะไรกิน เอาบ้านที่ไหนอยู่ มันมีปัญหาอย่างอื่นอีกมากมายที่กูพูดไม่ได้ สมบัติที่หามาเองเป็นใครก็ต้องหวงดิ

กูขอระบายแปปเพื่อนโม่ง คือตอนนี้กูอยู่วงนอก บ้านกูฝั่งแม่มีลูกชายคนเดียว คนโต+รองเป็น ญ แม่กูคนที่3 น้าชายกูคนที่4 น้าสาวอีก2คน

คือฝั่งแม่กูอ่ะ ตากูเขาไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้ เขาไปสบายแล้ว พอพินัยกรรมไม่มี ไอ้สัด ปัญหามาเลย อีป้าเบอร์1เบอร์2เนี่ย อยู่ดีๆแม่งมาแหกปากโวยวายว่าส่วนแบ่งไม่ยุติธรรม เขาลำบากกว่าคนอื่น เขาต้องได้เยอะกว่าคนอื่น คือประมาณว่า แบ่งกันเป็นส่วนๆเรียบร้อยแล้ว ลงตัวแล้ว อีป้ากูสองคนเนี่ย เสือกไม่พอใจ คือเหมือนกับ คนอื่นได้เท่าไหร่ได้ไปมันไม่สน มันจะเอาเยอะกว่าคนอื่น น้าชายกูเลยซวยต้องมาสู้รบปรบมือกับอีป้า1+2นี่ เพราะอีป้ามันจะจู้จี้จะเอานู่นนี่นั่นทั้งๆที่ไม่เคยทำเหี้ยไรเลยจ้า ดีแต่ตอแหลชูคอกอดอีโก้ไปวันๆ หึ!

ทีนี้เหล่าลูกๆของคุณยายเลยแบ่งตี้กันอ่ะมึง แบบ อี2ป้าคนโตกับคนรองเนี่ย อยู่ตี้เดียวกัน ทีมแม่กูมี3คน อีกคน1นี่เขาไม่ยุ่งแต่เหมือนจะอยู่ตี้ฝั่งน้าชายกู ทีนี้ อีป้า2คนเนี่ย ยื่นฟ้องยายกูว่าไม่ให้จัดการมรดก แม่งแอบพายายไปหาหมอจิตเวทเพราะจะให้หมอเซ็นรับรองว่ายายกู ไม่สามารถตัดสินใจอะไรเองได้แล้วก็ยื่นฟ้องศาลเพราะอีป้าคนโตเนี่ย มันจะจัดการมรดกเอง อีเหี้ย เงินแค่แบบ 3ล้านกว่าๆกับที่คนละ1ไร่แล้วก็บลาๆที่กูเสือกมาไม่ได้555

แล้วนี่ก็เลยเรื่องไม่จบ กูสงสารยายมากเลยมึง แต่พวกหลานๆก็ได้แต่นั่งเผือก เข้าไปยุ่งไรไม่ได้ ฝั่งตี้แม่กูเขาก็กวนตีนไง รอได้รอไปไอ้สัด ยื่นเรื่องให้ไม่จบต่อไปเรื่อยๆ /ตรบมือ// กูแค่อึดอัดใจอยากมาระบายเพราะกูสงสารยาย แต่กูมาโม่งในนี้ก็เห็นว่าทุกบ้านแม่งมีปัญหาหมด

กูเลยเลว ทำตัวเหมือนดูละครหลังข่าว กูรอวันเขาจะบวกกัน กูนี่จะซัพเต็มที่เลยถ้าวันนั้นมาถึง 5555 ตัดญาติแม่งอีป้าทั้ง2ของกูเนี่ย กูก็ไม่นับญาติละ ทำห่าไรทำไป มึงทำอะไรเดี๋ยวได้อย่างนั้นเองนั่นแหละ บ๊ายยย

ญาติเหี้ยๆนี่มีทุกบ้านจริงๆ มรดกไก่กาแม่งก็ดิ้นซะอย่างกับบ้านทรายทอง

>>204 มากกกอ่ะมึง กูนี่ลุ้น ตบเลยๆ เย้ 555555555555555555 กูก็จะ30ละนะ ไม่ถือว่าเด็ก แต่เขาก็ไม่ให้กูเข้าไปยุ่งว่ะมึง กูเลยมาดูละครหลังข่าวอยู่รอบนอกเลย

มีใครไม่ชอบให้พ่อแม่มาดูงานส่วนตัวป่ะวะ

คือกูวาดรูปเล่นดนตรีนี่กูเลี่ยงการที่พ่อมาเจอรูปวาดกูหรือเจอกูเล่นดนตรีมากเลยสัส คือกูไม่ได้ปิดแต่กูไม่ชอบให้เขาดูงานกูแล้วเอาไปวิจารณ์ ตอนหลัง ๆ เลยกลายเป็นกูไม่ยอมให้เขาดูงานกูเลย ทั้งที่ถ้าเป็นแม่กูก็ไม่ได้อะไร
คือกูไม่ได้รับคำวิจารณ์ไม่ได้นะ กูโอเคเลย แต่ไม่ใช่กับพ่อกูอะ คือพ่อกูทำเป็นรู้มาก หรือไม่งั้นจะพูดอะไรแบบที่ทำให้กูรู้สึกแย่ (แต่ถ้ากูโต้ตอบกลับกูจะโดนด่าระยำนะกูเลยต้องยอม ๆ...) ยกตัวอย่างกูวาด SD ลงซีจีอยู่ (มันคือการ์ตูนสัดส่วนหัวต่อตัวประมาณ 1:2-4) วิจารณ์ว่าเนี่ยวาดอะไรลายเส้นอย่างกับเด็กป. 3 กูก็ต้องแกล้งทำเถียงแบบง้องแง้งไปทั้งที่ในใจนี่โคตรโกรธ

คือกูก็รู้ว่าพ่อกูหมายความว่าพ่อกูชอบสัดส่วนแบบคนจริงไรงี้มากกว่า แต่กูก็ไม่พอใจอยู่ดีว่ะ คือพ่อกูทำให้มันตลกแต่กูไม่ขำเลย

หรือกูเล่นดนตรีกำลังแกะโน้ตอยู่ พ่อกูถามว่าเล่นอะไรเนี่ย อย่างกับเด็กอนุบาล ทำเป็นขำ แต่กูก็โกรธว่ะ
บางทีกูเล่นเพลงดี ๆ แต่เอาต้นฉบับมาเปิดหลังกูเล่นจบกูก็โกรธเหมือนโดนเปรียบเทียบว่ะ

มีใครมีวิธีทำให้กูทำใจได้บ้างวะ หรือทั้งหมดเป็นเพราะกูขี้โมโหเอง?

คือพ่อกูตลกแต่ก็น่ากลัว แล้วกับบางเรื่องกูไม่ชอบให้มาตลกด้วยอ่ะ ตอนหลังกูปิดหมดเลย พ่อโผล่มาปุ๊บกูเปลี่ยนหน้าจอ เลิกเล่นดนตรี พ่อกูก็หาว่ากูโลกส่วนตัวสูง บางทีถึงไม่เล่นตลกแต่หาวิธีมาดูงี้กูก็โกรธอ่ะเพราะแม่งฝังใจจากครั้งเก่า ๆ

ปล. กูเคยอธิบายเขาแล้วนะ เขาโกรธกูแบบไม่พูดกับกูสามวันหาว่ากูแม่งเยอะ ไม่อยากมีส่วนร่วมกับครอบครัวใช่ไหม ฟด่กาหฟวเฟวนหก กูลองถามแม่ดูแม่กูก็บอกว่าพ่อกูอยากมีส่วนร่วมกับกิจกรรมของกู ซึ่งกูมองว่ากูไม่อยากได้ T__T

>>206 ถ้ามึงลองมองในอีกแง่ พ่อมึงก็พยายามเข้าหามึงอยู่นะ อาจจะอยากสนิทกับมึงให้มากขึ้น เพียงแต่บางทีผู้ใหญ่เขาก็ทำตัวไม่ถูก เข้าหาไม่เป็น เลยต้องทำเป็นแซวให้ดูตลก(แต่ไม่ตลกในสายตามึง) อะไรแบบนี้ว่ะ คือกูเข้าใจทั้งพ่อมึงและมึงนะ ถ้าพ่อกูแซวกูคงบอก งั้นป๊าวาด/เล่นเก่งกว่านี้อ๋อ วาดให้ดูเลย หึฟ์ -_-+

คนแก่ก็แบบนี้ เหมือนพ่อกูปากหนักอยากชมลูกตัวเองแต่เขิน เลยทำเป็นสั่งสอนไว้ก่อน

>>207 >>208 อืม ขอบคุณมาก พวกมึงทำให้กูรู้สึกดีขึ้น แต่สายไปหน่อยตรงที่พ่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของกูและโกรธกูไปแล้ว
กูคงโลกส่วนตัวสูงด้วยแหละ แก้ไงดีวะ... orz;;;

กูนี่ตรงข้ามกับมึงเลย กูทำตัวไม่ถูกเวลามีคนชม มันเหมือนไม่เชื่อว่าตัวเองจะดีอย่างนั้นจริงๆแต่ก็ดีใจที่ได้ชมอะ แต่เพราะไม่ชินแถมเขินด้วย พ่อแม่กูเคยชมกูเวลาวาดรูป แต่กูก็จะประมาณ ชมทำไมหวังอะไรอยู่รึไง ไม่ได้อยากให้ชมซักหน่อยแต่ก็ขอบคุณแล้วกัน อะไรงี้ TT//สงสารพ่อกับแม่โคตรๆ กูเกลียดตัวเองงง แต่กูพยายามแก้แล้วนะ TT

>>210 กูก็ไม่ชอบให้คนชม เพราะกูคิดว่าคนชมมันตอแหล ชีวิตกูไม่เคยทำอะไรดีขนาดพอให้ชม กูมักจะโดนคนด่าว่ากูประเมินตัวเองต่ำกว่าความเป็นจริงเสมอ แต่กูจะคิดว่าตัวกูคิดถูกแล้ว คนอื่นต่างหากที่ประเมินกูสูงไป หรือไม่ก็แค่ตอแหลชมไปงั้นๆ อีกอย่างกูเกลียดการถูกคาดหวัง ถ้าโดนชม แปลว่าเขาคิดว่าเราทำได้ดี มันก็อาจจะคาดหวังว่าเราจะทำได้ดีตลอดไปหรือดียิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งมันกดดันมาก แถมกูยังเป็นประเภทยิ่งทำยิ่งห่วยอ่ะ พอทำอะไรไปนานๆ performance กูจะยิ่งตกต่ำลงเรื่อยๆ กูว่าน่าจะเป็นเพราะกูเบื่อ เลยไม่มีแรงใจ แต่เวลาทำอะไรใหม่ๆ กูจะรู้สึก fresh ตื่นเต้น และจดจ่ออยู่กับมัน

>>210 สงสารพ่อแม่มึง มึงนี่มันซึนจริงๆ เอางี้ เวลาพ่อแม่หรือมีคนชมมึง มึงก็แค่พูดว่า "ขอบคุณค่ะ/ครับ แต่ยังต้องฝึกอีกเยอะเลย มีคนเก่งกว่าเราอีกเยอะ" ไม่ถ่อมตนจนดูแย่และก็ไม่ได้อวยตัวเอง แถมคนที่ฟังเค้าก็ไม่เสียใจด้วย

>>211 โดนคนธรรมดาชมเก็บไว้เป็นกำลังใจพอ ไว้มีงโดนคนวงการเดียวกันชมค่อยเก็บไปภูมิใจ

กูเวลาถูกชมกูจะยิ้มให้แต่บางทีก็จะยิ้มแต่คนชมไม่เห็นเพราะกูหันหลังแต่กุรู้สึกแปลกๆที่ต้องหันไปยิ้มรับอ่ะ ทำแบบนค้แย่ป่ะ

หลบมามู้นี้มั่ง ปกติกูสิงอยู่มู้หัวใจ
ตอนนี้กูมีปัญหาเรื่องน้องกูว่ะ มันไปชอบพี่ชายของสาวที่กูชอบ ปัญหาคือกูคิดว่ามันไม่ได้ชอบเค้าจริง เหมือนเห็นมีรถมีบิ๊กไบ้เลยคิดว่าท่าทางจะมีเงินเลยไปชอบเค้า ไม่รู้มันไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แต่กูขอเดาว่าจากเพื่อนมันเพราะเห็นเพื่อนมันเม้นคุยหน้าดฟชเรื่องหาผัวกันอยู่
พอกูบอกให้ไปหาชอบคนรุ่นเดียวกันมันก็ไม่เอา บอกพวกดีแต่หน้าตา ไม่มีปัญญาพาเที่ยวพากิน มันไม่อยากได้ กูก็เฉ่งมันไปว่า แล้วมึรู้ได้ไงว่าคนแก่แบบพี่อาเจ๊จะมีปัญญาพามึงเที่ยว มันก็ง้องแง้งอะไรใส่กูไม่รู้ แต่สรุปว่ามัอยากได้ผัวรวยไปอวดเพื่อน แถมมันย้อนกูอีกว่ากูชอบอาเจ๊เพราะเค้าหุ้นดี กูเลยสวนไปว่ากูก็มีเหตุผลที่ชอบ ไม่ใช่ชอบใครมั่วซั่วแบบมึง
คือตอนนี้น้องกูไม่เชื่อฟังกูเลย ปกติกูไม่เคยไปสนใจชีวิตมันนะ ตราบใดที่มันยังไปเรียน ไม่ทำพ่อแม่น้ำตาตกกูก็ปล่อย แต่เรื่องคราวนี้กูว่ามันไม่เวิร์ก ทำไงดีวะพวกมึง

>>215 >>>/netwatch/

>>216 >>>/meta/

>>216-217 พวกมึงเล่นอะไรกัน...

>>215 ตบแม่งเหอะทำตัวทุเรศ

>>219 กูเงิบเรื่องความคิดสาวๆสทัยนี้ว่ะ ผัวหล่อไม่เอาืจะเอาผัวรวย แก่จนเป็นพ่อได้นี่มันน่าควงไปอวดตรงไหนวะ
ถ้าตบแล้วดีขึ้น สมองกลับ กลายเป็นเด็กเนิร์ดกูคงตบไปแล้ว แต่กลัวตบแล้วทำตัวเหี้ยกว่าเดิม แถมไม่เห็นหัวกูเป็นพี่มัน คราวรี้คงแย่กว่าเดิมว่ะ แต่จริงๆ กูก็ไม่ชอบพวกทำร้ายญเท่าไหร่ ดูไม่แมน

>>220 แก่จนเป็นพ่อ แต่ถ้ายังหล่อแซ่บแบบคอลิน เฟิร์ธนี่กูเอา 55555555555555555555555
อะๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้าเรื่อง น้องมึงน่ากลัวไปว่ะ ประเด็นคือเพื่อนของน้องมึงด้วย =_=a อี"หาผัวรวยแบบกูได้ยัง"นี่ ...
ขนาดกูแรดๆ มองดูบ้าผู้ชาย กูยังไม่คุยเรื่องผัวกับเพื่อนหน้าเฟซเลย
น้องมึงความคิดเด็ก(หรือความคิดเกินตัวดีวะกูใช้คำไม่ถูกเลยว่ะ) เออ เอาจริงๆเด็กดื้อๆแบบนี้สอนไปก็เท่านั้นอะ บางทีก็ต้องให้เจอเองมันถึงจะเข้าใจว่ะ
หรือไม่ถ้ากูมีน้องแบบนั้นกูจะคุยกับน้องแบบใช้เหตุผลให้มากๆ แบบพยายามไม่ใส่อารมณ์ บอกให้น้องลองคิดเป็นกลาง เช่นบอกว่าถ้ามึงเป็นบุคคลที่3ที่มองมามึงรู้สึกยังไงที่เห็นว่าอีเด็กนี่อยู่แค่ม.ต้นเสือกอยากมีผัวรวย เอาความจริงที่สังคมมองอย่าเอาความคิดตัวเอง แล้วก็บอกไปในฐานะพี่ชายว่า ถ้ามึงคิดว่ามันดีกูจะมาด่ามึงยังงี้มั้ย จะมาคุยกับมึงแบบนี้มั้ย ให้เวลาคิด แต่ถ้าคิดไม่ได้ก็ .........................................

5555555555555 มึงไม่ต้องใช้คำพูดมึงกูก็ได้นะมันดูฮาร์ดคอและชวนให้เด็กดื้อเพิ่มขึ้นด้วย ใช้ความเย็นเข้าสู้แล้วมันจะคิดมากขึ้น ลองดู

>>221 ขอบใจนะมึง จะพยายามคุยดู

>>212 กูกำลังพยายามอยู่ แต่มันกระดากแปลกๆอะ งี่เง่าชิบหายที่มาอายอะไรกับเรื่องแค่นี้ แต่กูไม่ได้ซึนนะโว้ย แค่กับคนที่กูสนิทหรือไว้ใจในขั้นหนึ่งๆแล้วกูจะทำตัวด้วยไม่ค่อยถูก(กูเป็นคนที่ต่อหน้าก็ดูยิ้มๆชิลๆแต่จริงๆแล้วกูเว้นระยะห่างกับคนอื่นไว้เยอะ ถ้ากูไม่มั่นใจว่าจะสนิทกับเขาได้จริงๆ เหมือนกูกลัวว่าถ้าสนิทกันไปแล้ว กูก็จะทุ่มใจให้เต็มร้อยเลย แต่ถ้าทำแบบนั้นไปแล้ว เขาเกิดหักหลัง เกิดไม่ชอบในสิ่งที่เราทำขึ้นมาล่ะ กูเลยไม่กล้าจะแสดงตัวตนจริงๆให้ใครเห็นเท่าไหร่) เหมือนว่าคนที่ไม่รู้จักกันจะคุยง่ายกว่าเพราะถ้าเป็นคนที่ไว้ใจแล้วกูก็จะกลัวที่จะแสดงตัวตนจริงๆออกมาให้เห็นแต่ในขณะเดียวกันกูก็อยากให้เขายอมรับในตัวกูที่เป็นแบบนี้แต่ก็ดันกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับ ถ้าเป็นอย่างนั้นกูก็จะเสียใจแล้วกูก็จะไม่กล้าเจอกับเขาอีกเลย กูเลยทำตัวกับคนที่สนิทไม่ค่อยถูก orz กูเกลียดตัวกู TT

มึง กูเซ็งพ่อกูมาก ทั้งเบื่อ ทั้งเซ็ง ทั้งกลัว
เมื่อก่อนเค้าสนิทกับกูมาก กูรักเค้ามากเลยตอนเด็กๆ พอกูเริ่มโตเป็นสาวเค้าก็ห่างๆไป ทีนี้เค้าเริ่มงี่เง่าใส่กู เค้าไปอารมณ์เสียจากที่อื่นมาก็มาลงที่กู
เค้าไม่เคยเข้าใจกูเลย เอะอะเค้าก็บอกว่าจะตบกูให้ดิ้นเลย หรือไม่ก็บอกเดี๋ยวเถอะมึงๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนพูดเพราะกันมาก
ตอนที่กูเป็นซึมเศร้าถึงขั้นฆ่าตัวตายก็เพราะเค้า เค้ายังมาด่ากูว่าทำเหี้ยอะไร ทำตามหนังตามเกมละสิ เค้าไม่เคยเข้าใจว่าโรคซึมเศร้ามันเป็นเพราะกุควบคุมตัวเองไม่ได้ เค้าหาว่ากูประชดเค้า
เค้าไม่เชื่อใจกูเลย ปากคุยอวดเพื่อว่ากุเก่ง กุสอบเค้ามหาลัยดีๆได้ แต่คือโคตรกดดันกุ ชอบด่าว่ากุตอแหล ไม่เคยรู้ว่ากุชอบทำอะไร มีเพื่อนกี่คน ชอบดูหนังแนวไหน ตอนมัธยมจำห้องกูไม่ได้ด้วยซ้ำ
แล้วก็ด่าว่ากูติดเกมมาก ทั้งๆที่มันเป็นช่วงพักของกูช่วงสุดท้ายก่อนจะไปมหาลัย
เวลาเค้าด่ากูทีกูก็จะนิ่งๆ แต่ในใจกูอ่ะ กุรู้ว่าไอ้ซึมเศร้ากูมันขึ้นมาอีกแล้ว กูอยากหนีไปไกลๆไม่ก็ตายๆไปเลย กูไม่อยากอยู่กะเค้า เค้าพูดอะไรกูก็กลัวจะตายห่าอยู่แล้ว นี่ยังมาด่ากูหยาบๆคายๆ ขู่จะตบตีกู กูยิ่งเสียใจ #ยาวหน่อยขอโทษทีนะ เค้าเพิ่งด่ากูตอแหลอีกแล้วเมื่อกี๊ กุยังแอบร้องไห้อยู่เลย

ควยยยยยยยยๆๆๆๆกุเกลียดญาติตัวเองเหี้ย ตอนแม่งหางานก็มาขอให้แม่กุช่วย ลำบากไรก็มาละช่วยหน่อยๆ สัสพอตอนนี้ครอบครัวกุลำบาก แม่งเปิดบริษัทแล้วมาขอให้แม่กุไปเป็นเซลล์หรืออะไรสักอย่างให้ พอแม่กุหาแหล่งซื้อมาได้ พวกแม่งก็แอบไปสั่งตัดหน้ากะไม่ให้ค่านายหน้า ตอนนี้ก็ถีบหัวแม่กุไปละ พวกหัวควยเดี๋ยวกุทำงานเมื่อไรนะ กุจะพาครอบครัวกุให้หลุดจากพวกเหี้ยนี้ล่ะ เสือกมีมาพูดอีกว่าแบบเห็นกุเรียนเก่ง อยากได้เงินเรียนมหาลัยไหม เดี๋ยวให้ยืมนะ แหวะอีส้นตีน

>>224 มึงสนิทกับแม่ด้วยป่าว หรือญาติคนอื่น ๆ ที่มึงสนิทใจด้วยก็ได้ ลองปรึกษาปัญหากับเขา ระบายให้เขาฟัง เพื่อนมึงด้วย หาคนที่ทนฟังมึงได้ มันจะดีขึ้นไม่มากก็น้อย เล่าปัญหามึงในโม่งก็ช่วยได้ระดับนึง
ตอนนี้ให้มึงลองหาสาเหตุที่เค้าทะเลาะกับมึงก่อน หลีกเลี่ยงของพวกนั้น เพราะมันชวนให้ทะเลาะกัน ทั้งฝ่ายมึงและพ่อ (กูเคยเป็น แม่งไม่มีสาเหตุอะไรมาก แต่มันเป็นตัวจุดชนวนบ่อย ๆ สมมติพ่อเริ่มด่ามึงทะเลาะกับมึงตอนมึงเล่นเกม มึงก็ลองเว้น ๆ ไปหรือหาเวลาเล่นที่เค้าจะไม่เจอมึง)
สู้ ๆ นะมึง ถ้ามึงเล่นโซเชียลแบบติดมาก ๆ แนะนำให้ลดละเลิก กูเคยติดแล้วทำอารมณ์กูดิ่งหนักกว่าเดิมอีก...

มีแม่ใครชอบวีนแตกที่บ้านบ่อยๆปะวะ แต่ก็ชอบบอกว่าตัวเองรักคนในครอบครัว ทำทุกอย่างเพื่อคนในครอบครัว ไอ้ทุกอย่างที่ว่านั่นมันรวมถึงการระบายอารมณ์ด้วยใช่มั้ย ทำไมแม่กูไม่เคยรู้ตัวสักทีว่าที่ครอบครัวมันจะไม่เป็นครอบครัวก็เพราะความรักในแบบนี้เนี่ยแหละ

ขอเล่าหน่อย เครียดๆ
คือพ่อ-แม่กูหย่ากันใช่ป่ะ ได้ปีกว่าๆละ พ่อบอกแม่ว่าอย่าเพิ่งบอกกู แต่พี่กูรู้ และญาติฝั่งแม่กับพ่อบางคนก็พอรู้
กูเพิ่งมารู้เมื่อปลายปีที่แล้ว(แม่บอก) กูก็อึ้ง+งงหน่อยๆนะแต่ก็ไม่ได้เศร้าอะไร ทีนี้บ้านที่กูอยู่เนี่ยมันเป็นบ้านของฝ่ายแม่
ครอบครัวแม่ฐานะค่อนข้างดีกว่าฝ่ายพ่อ พ่อย้ายเข้ามาอยู่บ้านแม่ และบ้านที่อยู่มันเป็นบ้านใหญ่ มีปู่กับย่าอยู่ และน้าสาว1คน เพราะไม่ได้แต่งงาน
ตอนหย่ากันพ่อบอกขออยู่กับลูกได้ไหม แม่กูก็โอเค เพราะแยกห้องนอนกันมาสักพักแล้ว ก็เหมือนต่างคนต่างอยู่

แล้วเมื่อวานนี้น้าสาวกูอยู่กับแม่บอกกูว่า ให้ไปถามพ่อว่าเมื่อไหร่จะย้ายออกไปสักที บ่นว่าอยู่ฟรี ไม่ได้ออกค่าน้ำค่าไฟ(ทางบ้านแม่จ่าย)
ก็คืออยากให้ย้ายออกนั่นแหละ เพราะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว แต่กูเป็นลูกนี่หว่า จะให้ไปพูดเชิงไล่พ่อได้ไง
ถึงค่าที่บ้านจะไม่ได้จ่ายแต่ก็ยังจ่ายค่าเทอมให้กูอยู่ ก็ประมาณนี้แหละ มาระบายนิดหน่อย ใครมีอะไรนำนำบ้างก็ว่ามาได้นะ

กูคล้ายๆมึงเลยว่ะแต่สลับกัน ของกุพ่อแม่ทำธุรกิจร่วมกันเปิดบริษัทเล็กๆบนที่ดินของพ่อแล้ววันนึงเค้าจะหย่ากันพ่อกูก็จะไล่แม่ออกจากบ้านจะไม่ให้อะไรซักอย่างทั้งๆที่แม่กุเอาเงิบเก็บของจัวเองมาลงทุนกับบริษัทเหี้ยนี่ คือเหี้ยมากเลยตอนนี้ พวกญาติก็กดดันให้แม่กูออกไม่ได้สำเหนียกเลยว่าที่ที่ตรงนั้นมันมีมูลค่าขึ้นมาได้เพราะแม่กูคิดลงมือทำ แถมตอนนี้เหมือนว่าจะเข้ามาดูแลบริษัทให้กลายๆกูวาสถ้าแม่กูออกไปโดนฮุบแน่นอนแล้วครอบครัวกูก็จะไม่เหลืออะไรเลย ส่วนพ่อกูสบายอยู่แล้วเพราะพี่น้องเค้าเลี้ยง ไม่แฟร์เลยทั้งๆที่นั่นมันน้ำพักน้ไแรงแม่กุแท้ๆ ทำไงดีวะ ตอนแรกไม่มีใครแลแต่พอมันอยู่ตัวขึ้นมามีคนจ้องกันเยอะดีเนอะ เหอะๆ

>>229 ไปดูๆกฏหมายหย่าเรื่องฟ้องเเบ่งทรัพย์สินหรือปรึกษาทนาย กุว่าถ้ามันตกลงไม่ได้ก็ต้องเอากฏหมายช่วย

วันนี้ทะเลาะกับแม่กับยายเรื่องไร้สาระมากๆ
คือตอนแรกก็คุยกันดีๆ แล้วเรื่องที่คุยวันมาถึงเรื่องไปเที่ยว
ทีนี้กูพูดแบบกึ่งขำกึ่งจริงจังว่าอยากเที่ยวเองบ้างจัง อยากไปญปเอง
กูพูดชื่อเพื่อนบอกแม่ไปว่าเนี่ยมันอ่ะนะไปเที่ยวเองด้วยแหละ
ยายกูก็พูดชื่อเพื่อนอีกคนอ่ะ ว่าทีเนี่ยยังไม่เห็นเที่ยวเองเลยทุกววันนี้ยังติดพ่อติดแม่เที่ยวเลย
กูงงเลย ยายกูพูดแบบเริ่มหาเรื่องกูอ่ะ คือกูผิดอะไร
แล้วยายก็มาทะเลากับแม่กูต่อ
แล้วบ้านกูพอกูจะเถียงกลับเถียงไม่ได้ไง แม่ชอบบอกยายแกก็แม่ฉัน ฉันไม่อยากให้แกเถียงยาย
คือกูแย้งเหี้ยไรไม่ได้เลย โอเคมันทะเลาะเรื่องไร้สาระมาก
แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะมักจะจบที่ยายพูดโดยาี่กูห้ามพูด ห้ามแย้ง ห้ามเถียง
ดีค่า ดีจังเลย เรื่องเที่ยวกูรู้ว่ากูยังเด็กในสายตาเขา แต่ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเองนะ
ครั้งก่อนไปเที่ยวกับแม่กูทะเลาะกับแม่เรื่องไม่ยอมถ่ายรูปให้แม่อ่ะ คือเหี้ยมาก
5555 ขอบคุณที่มีเว็บโม่งให้กูระบาย กราบรัว

กูเกลียดพ่อกูชิบหาย เสียใจกว่าคือที่ต้องมาเกลียดเขาแบบนี้ กูอยากตายไปให้พ้นๆปัญหาแต่อยู่ๆก็มีความคิดอยากให้เขาตายแทนว่ะ เหี้ย ทำไมกูต้องกลายมาเป็นคนอกตัญญูวะ เมื่อไหร่พ่อกูจะตายซะที

=_= คนงานทำตะบองเพชรที่กุรัก ตก แล้วมันมีหลายต้นในกระถางเดียว กระถางเล็ก ๆ
แม่งกว่ากูจะมาเห็นก็แห้งกรอบแล้ว เหลือรอดอยู่3ต้น กูเลยเอาเข้ามาในห้องนอนกูแม่งเลย ไอเหี้ย
กูก็บอกแม่ว่าทำไมเป็นงี้ ใครทำ แม่ก็ดันตะคอกกูว่า จะอะไรนักหนากับต้นไม้5ยบาท 10บาทวะ รำคาญ
=_=................ อะไรวะ กูแค่ถามว่าทำไมเป็นงี้เองนะ แม่งเอ้ย แล้วต้นไม้ต่อให้5บาท 10บาท ในเมื่อกูรักของกูมันก็มีค่ากับกูอ่ะ
กูเลยตะคอกกลับไปว่า จะตะคอกทำไมวะ ไม่เข้าใจอะไรก็อย่ามาพูดไป๊
ไอ้เหี้ย กูรู้สึกผิดนะ แต่เขาชอบทำงี้กับกูบ่อยมาก พูดกับแมวที่สนิทกับกู จนวันนึงมันโดนหมากัดตาย กูทำหน้าซึมก็ด่ากูว่า ก็แค่แมวตายอะไรนักหนาวะ
เฮ้อ =_=

ไม่ต้องรู้สึกผิดเหี้ยไรหรอก

เพราะเขาสมควรได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว พวกผู้หญิงที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่อะ

ปัญญา

กูรู้สึกว่าครอบครัวกูไม่ใช่คนที่บ้านว่ะ ใครมีอาการเดียวกะกูบ้าง

มีใครรู้กฏหมายบ้างมั้ย คือกูจะขอถามหน่อย ถ้าสมมติมีครอบครัวนึงพ่อเป็นคนขี้เมาทำร้ายร่างกายแต่แม่ไม่แจ้งความก็คือยอมๆไปเพราะอยากให้ครอบครัวไม่มีปัญหา จนวันนึงพ่อป่วยเป็นตับแข็งเพราะเหล้าหมอห้ามกินเหล้าเพราะจะทำให้ตาย แม่รับรู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกันและพยายามห้ามพ่อมาตลอดแต่พ่อก็ไม่ฟัง เมื่อเข้าไปห้ามแล้วบางทีก็จะโดนทุบหรือมีความเสี่ยงจะโดนทำร้ายร่างกาย ช่วงหลังๆแม่เลยไม่กล้าเข้าไปพูดด้วย แล้ววันนึงพ่อตายเพราะเหล้า แม่จะมีความผิดฐานที่ไม่ห้ามปล่อยให้เค้าตายมั้ยวะ

>>236 มันจะผิดได้ไงวะ - -

>>236 ปล่อยให้ตายไปเหอะ ไม่ผิดทางกฏหมาย
แต่อาจจะมีญาติมาด่าทีหลัง

>>237 >>238 กูไปอ่านกฎหมายมาคือการกระทำของตัวพ่อเหมือนกับเป็นการฆ่าตัวตาย ถ้าแม่ซึ่งอยู่บ้านเดียวกันไม่ช่วยแม่จะมีความผิดที่ปล่อยให้ฆ่าตัวตาย กูเลยงงว่าแล้วถ้ามันห้ามไม่ได้จะผิดมั้ย หรือว่าการกระทำของพ่อในที่นี้ไม่ถือว่าเป็นการฆ่าตัวตายวะ

>>239 ความผิดโลกไหนวะนั่น

>>240 ปล่อยให้ลูกฆ่าตัวตาย พ่อผิด เพราะเป็นการงดเว้นการป้องกัน แม้ลูกทำเอง << นี่อ่ะ กูอ่านประโยคนี้มาจาก http://hijack-007.blogspot.com/2011/09/blog-post_3102.html ตรงหัวข้อ "งดเว้น"

>>241 ต่อ ที่กูสงสัยคือการกระทำของพ่อมันเข้าข่ายการฆ่าตัวตายหรือเปล่า(ตามที่โพส>>236 ) เพราะหมอบอกว่าถ้ากินเหล้าจะตายแต่พ่อมันก็ยังกินต่อ ตัวแม่ก็รู้ว่าถ้ากินเหล้าแล้วจะตายและได้พยายามห้ามแล้วแต่ไม่สำเร็จ(แต่การกระทำของแม่ไม่ได้ถึงกับเอาไปบำบัดเลิกเหล้า มันจะถ้าว่าฃ่วยไม่สุดความสามารถหรือเปล่า ช่วยแล้วหยุดตามประโยค "งดเว้น เป็นการตัดโอกาสผู้อื่นเข้าช่วย ผู้เสียหายแล้ว เช่น เข้าช่วยแล้ว หยุดช่วย เป็นงดเว้นกระทำการ" อะไรแบบนี้หรือเปล่า คือภาษากฎหมายกูก็งงๆอยู่

กูสะใจสัสๆวันนี้ลูกกูกลับจากเยอรมัน อีพวกญาติขี้อวดแม่งดิ้นกันเหมือนมดโดนขี้หมาทับเลยสัส ตอนลูกกูอยู่ไทยมันเรียนโรงเรียนเอกชนธรรมดาๆ อีญาติกูฐานะมันดีกว่าส่งเข้า ภปร. นานาชาติระดับ C แม่งพามาอวดใหญ่ไอ้สัส ลูกสาวเรียนได้เกรดอะไรคะๆๆๆๆ ว้าย 3.5 เองหรอ ลูกชายน้าได้ 4 นะ เกรด 4 แล้วไม่ทำให้หีมึงฟิตขึ้นหรอกสัส แพล่มทุกทีที่เจอกูเลยมึง มีช่วงนึงบ้านกูเกือบถูกยึดมันเอาใหญ่ มาเป็นคนอาศัยบ้านน้าก็ได้นะ คำพูดแม่งดูถูกเหี้ยแต่กูก็ผ่านมาได่

ตอนนี้ลูกกูชิงทุนเหาะไปเยอรมันได้ ตอนนี้ใกล้จะจบแล้ว แม่งดิ้นกันฟั่บๆๆๆๆหน้าแม่งดูอิจฉามาก ลูกแม่งก็แอดไม่ติด กร๊ากกก เก่งนักไอ้สัสถากถางคนอื่นน่ะ พออยู่สภาพเดียวกันแล้วหมองไหมล่ะมึง จริงๆกูก็ไม่ได้อยากจะสมน้ำหน้าลูกมันนะ แต่แม่งก็ไม่ต่างจากแม่มันหรอก ไอ้เด็กเหี้ยนี่แม่งเคยมาเยาะเย้ยลูกกูถึงบ้านด้วย แต่ตอนนี้นอกจากจะแอดไม่ติด พวกแม่งยังทำธุรกิจเจ๊งอีกกูสะใจมาก แต่ก็ได้แค่ถามเบาๆว่า การเงินเป็นยังไงบ้างขรั่บ อ้อๆผมไม่มีให้ยืมนะขรั่บ ลูกผมมันเรียนฟรีน่ะสบ๊ายสบายโอนอะไรนิดหน่อยแค่ไม่กี่หมื่นเอง ว้ายยย ไอ้สัสสะใจชิบหายโว้ย

>>243 สะใจด้วยคน

จะรักษาโรคจูนิเบียวยังไงดีโม่ง พี่ชายกูอายุปาเข้าไป 28 ละยังเบียวไม่เลิก ก็ไม่เชิงเบียวหรอก แต่มันดูไม่เป็นผู้ใหญ่เลยซักนิด
เมื่อกี้กลับบ้านมายืมตังกู 800 เชี่ยยย กูจะมีมั้ยยยกูเพิ่งม.5 แล้วกูอยากจะว่าหลายรอบละ คิดจะเข้าห้องกูก็เปิดพรวดเข้ามาไม่มีเคาะอะไรเลย บางวันกูใส่ชั้นในอยู่ในห้องตกใจชิบหาย มันโตแล้วจริงๆเรอะ แล้วกูให้ยืมอะไรไปไม่เคยได้คืน กูก็ไม่ทวงนะ เพราะกูจะดูความรับผิดชอบมันหน่อย ชัดเลยมันลืมรึไม่อยากคืนไม่รู้ของกูหายไปตลอดกาล แล้ววันเกิดกูก็ไม่เคยได้อะไรจากมันเลยมีแต่กูให้มันอย่างเดียว ตอนนั้นกูยังใสๆอยู่ แต่ยิ่งโตกูยิ่ง be harsh no remorse มากขึ้น แถมไร้ความรับผิดชอบไม่พอมันยังทำตัวเป็นเด็ก ต้องให้กูไปปลุกทำงาน เพราะแบบนี้มึงเลยไม่ได้แต่งงานยังไงล่ะคะโอนี่จัง มีแฟนกี่คนก็ทิ้งหมด แล้วที่อุบาทกว่านั้นมันมีรถแต่ไม่เคยขับไปส่งกูที่รร.ซักวัน ทางเดียวกับที่ทำงานมันด้วย ขากลับวันไหนฝนตกมันก็ไม่เคยโทรมารับ ห่า ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดบางวันกูต้องเดินตากฝนไปรอแท็กซี่ร่มก็ไม่มี

>>245 ทั้งบ้านเลิกโอ๋เมื่อไหร่ กลายเป็นผู้ใหญ่เลย

>>245 พ่อแม่เลิกให้เงินใช้แค่นั้นแหละจบ ต้องออกไปหางานทำเดี๋ยวก็เลิกเบี้ยวเอง ของมึงยังดี อายุ 28 ยังมีโอกาสกลับเนื้อกลับตัว(ถึงจะยากมากแล้วก็เถอะ) ของกูนี่อายุจะ 50 และ เป็นน้ากูเอง เรียนราม8ปี หางานทำได้10กว่าปีแต่ไม่มีเงินเก็บไม่มีทรัพย์สมบัติ ตอนกูม.2 น้าตกงานกลับมาอยู่กับพ่อแม่ ดูแลตากูที่เป็นอัมพาท ระหว่างนั้นไม่มีงานทำ จะอ้างว่าดูแลพ่อก็ฟังไม่ขึ้นเพราะตอนนั้นยายกูยังแข็งแรงอยู่ สรุปว่าเป็น NEET รุ่นใหญ่ ที่กูเห็นแล้วสมเพช อายุ40กว่าๆ ไม่หางานทำ วันๆเอาแต่หวังพึ่งโชคลาภดูรายการช่องMiracle ดูไอ้ริว ดูหมอห่าเหวอะไรแล้วก็งมงายต่อ จนถึงวันนี้จะ 50 แล้ว

ตอนนี้ยายกูอัมพาทน้ากูก็ดูแลอยู่ แต่ถ้ายายกูตายสงสัยแม่กูต้องเลี้ยงต่อเพราะอายุแม่งหางานไม่ได้แล้ว เป็นภาระให้แม่กูจริงๆ หรือถ้าโชคดีหน่อยมันอาจจะเลือกฆ่าตัวตายไปเอง เห็นมันบ่นๆอยู่ กูว่ามันมีอาการซึมเศร้าด้วยล่ะแต่กูสงสารไม่ลงเพราะแม่งทำตัวเองทั้งนั้น ท้อแท้สิ้นหวังคิดว่าตัวเองไม่เก่งเหมือนคนอื่น แทนที่จะพัฒนาตัวเอง

>>247 มึงเคยเล่าเรื่องนี้ในกระทู้ก่อนๆเปล่าวะ คุ้นๆ

>>247 หวัดดีคุณหลาน

>>249 หวัดดีน้าเขย

>>248 กูเคยบ่นไปแล้ว

คุณ(ไอ้)สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีผนังเซลล์(สัตว์)เอ๊ยยยยย
ทำไมนับวันปัญหาในบ้านข้าพเจ้า(กู)ถึงลุกลามครับ(วะ)
เหมือนน้ำผึ้งหยดเดียว ข้าพเจ้า(กู)จะแก้ได้ไหมเนี่ย

ผม(กู)อยากบ่นเฉยๆ ส่วนภาษานี่ทำแก้เบื่อ ขอบคุณ(จัยส์)

พวกมึงกูควรวางตัวยังไงดีวะถ้าต้องอยู่กับผู้หญิงสองต่อสอง เข้าไปคุยด้วยมากเขาจะคิดว่ากูไปม่อป่าววะ ถ้าไม่คุยอะไรนักจะโดนหาว่าหยิ่งมั้ย
คืองี้ พ่อกูแต่งงานใหม่ แล้วแม่เลี้ยงกูมีลูกติดมาด้วยเป็นผู้หญิงอายุน้อยกว่ากู 2 ปี พรุ่งนี้จะย้ายมาเรียนที่เดียวกับกูแล้วก็อยู่คอนโดเดียวกับกูแล้วว่ะแต่ก็ไม่ได้ 2-2 ตลอดเวลามีญาติกูอยู่ด้วยอีกคน แต่มันจะเลิกงานประมาณตี 2-3 นู่นมันต้องไปเล่นดนตรีกลางคืนเลยไม่ต่างเท่าไหร่

กูพูดตรงๆเลยละกัน กูคือไออ้วนติดเมะ แต่ไม่ถึงขั้นคุกูเข้ากับคนอื่นได้กูยังมีสังคมอยู่ แต่กูวางตัวกับผู้หญิงไม่ถูกว่ะ จะว่าดีใจก็ดีใจกูมีน้องสาวเหมือนในเมะแล้ว จะเสียใจก็เสียเพราะโลกส่วนตัวกูกำลังจะหายไป แล้วน้องสาวในเมะกับชีวิตจริงมันไม่เหมือนกันหรอก กูยังไม่เคยคุยกับน้องเขาเลยว่ะเพิ่งได้เฟสมาวันนี้แต่ก็ดึกละคงไม่ออนแน่ๆ กูกลัวว่ะถ้าเจอแล้วพูดอะไรตะกุกตะกักคงคิดว่ากูชอบรึอะไรแบบนั้นแน่เลย ยิ่งแม่เขาไว้ใจส่งมาอยู่คอนโดเดียวกับกูยิ่งลำบากใจ แต่ส่องดูในเฟสโปรไฟล์ดีทีเดียวนะไม่ใช่คนแรงแน่ๆเห็นบอกตื่นเต้นด้วย

กูควรจะแทนตัวเองว่าพี่ดีมั้ยเวลาคุย เขาจะได้เรียกกูพี่ รึแค่ทักแล้วกลับเข้าห้องดีวะ ไปคุยมากกูกลัวจะโดนมองเป็นไอ้อ้วนหน้าม่อหน้าตาเขาสวยน่ารักด้วยสิ - - เหี้ยกดดันว่ะ

253 ทำตัวสุภาพๆ อย่าเพิ่งไปแซว ไปทำตัวตื่นเต้นไรเดี๋ยวเขาเข้าใจผิด เจอตอนแรกก็พูดอะไรดีๆหน่อย

>>254 พรุ่งนี้เด่วเขาจะบินมาถึงตอนประมาณเย็นๆ กูต้องไปรับที่สนามบินจะพูดยังไงดีวะ

สวัสดีครับ พี่...ครับ แล้วอะไรต่อดีวะ ชื่อก็รู้แล้ว รึไม่ต้องพูดอะไรนักทักทายแล้วบอก เด่วไปยกกระเป๋าให้รถอยู่ทางนั้น
พอไปถึงก็พาเขาไปดูห้อง นี่ห้องน้องนะครับ ทำตัวตามสบายที่นี่เป็นบ้านน้องแล้ว แล้วกูค่อยกลับห้องกู มึงว่าโอเคป่าววะกูไม่ค่อยมันใจเลยว่ะ
ยิ่งกูอ้วนๆหุ่นเหี้ยๆแบบนี้ด้วยแล้ว ความมั่นใจแม่งเท่าตาตุ่ม

ก็แนะนำตัวพอประมาณแบบ ตอนนี้เรียนที่ไหน ปีอะไร ยินดีที่ได้รู้จัก ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะ คือคนเจอกันครั้งแรกก็โอภาปราศัยหน่อย
หรืออาจจะถามแบบ น้องมาไกลๆ เหนื่อยไหม นี่ห้องนะ เรียนอยู่ไหน คณะอะไร พอประมาณก็พอ
ถ้าจะทำตัวเป็นพี่ชาย ก็ทำให้เขาเห็นว่าอยากเป็นพี่ชาย จริงใจจริงๆ ที่เหลือก็แล้วแต่ฝ่ายโน้นแหละ

หรือลองคิดว่าเขาไม่ใช่น้องสาว แต่เป็นเพื่อนใหม่คนนึง ถ้าเป็นงี้อาจจะรู้สึกกระดากน้อยกว่าป่ะวะ เวลาเจอเพื่อนใหม่อยากสนิทกันไงก็แบบนั้นแหละ เดี๋ยวก็ไหลไปเรื่อยๆเอง

>>257 เออแฮะ โอเคกูจะพยายามทำแบบที่มึงแนะละกัน แต่เรื่องคุยกูคิดไม่ค่อยออกหรอก เพราะรู้หมดแล้วพ่อกูเล่าให้ฟัง ทางนู้นก็คงเหมือนกันยังไงก็ขอบใจละกันเพื่อนโม่ง

>>253 เหยดดดดด พล็อตพระเอกการ์ตูนจีบสาวเลยว่ะ แต่ก็เหมือนที่โม่งเม้นบนๆแนะนำไป วางตัวดีๆไว้ก่อน

>>253 เอาแบบ256ว่านี่โอเคเลยนะมึง จากความเห็นผญคนนึง

กูสงสัยจังว่ะโม่ง ไอ้ที่สอนๆแพล่มกันมาตั้งแต่เด็กๆเลยกูโคตรจะสงสัยมานมนาน

ที่ว่าพ่อแม่ลำบากเหนื่อยยากแค่ไหน จนยังไงก็หาของมาให้ลูก ฟังดูเหมือนจะซึ้งใช่ไหมมึง
แต่กูไม่คิดว่ามันซึ้งนะ กูคิดว่ามันคือความเห็นแก่ตัวของพ่อแม่ที่ให้เด็กเกิดมาลำบากมากกว่าว่ะ
รู้ตัวว่าจน ดูแลให้เด็กมีคุณภาพชีวิตที่ดีไม่ได้จะมีทำหอกอะไร บางบ้านแม่งจนชิบหาย หลังคาสังกสีกากๆ มีลูกไป 8 คน
ไม่มีใครโตมาเป็นเด็กที่ดีซักคน เพราะพ่อแม่ส่งเรียนไม่ไหว ไอ้เด็กพวกนี้บางคนก็ไปเสพยาเป็นขี้ยาไป บ้างก็เป็นโจรเป็นมาเฟีย
บ้างก็ไปขายตัวเป็นกะหรี่แลกเงิน เพราะไม่มีความรู้เลยเนื่องจากไม่ได้เรียน แบบนี้ควรโทษเด็กรึไงวะว่ามันไม่รักดี ไอ้ห่า

ประเทศไทยมีเหี้ยไรก็โทษแต่เด็กๆๆๆ กูไม่เห็นผู้ใหญ่แม่งโทษตัวเองเลยวะ อย่างกู กูว่ากูมีฐานะพอสมควรกูยังไม่กล้ามีลูกคนที่ 3 เลย

>>261 อ่านดูไม่น่าใช่สิ่งที่มนุษย์ลูกสองจะพูด

นิยาย เชิญพันทิปครับ

>>253 เป็นไงบ้างแล้ว โอเคป่าว

>>261 เอาจริงกูเห็นด้วยเรื่องที่ถ้าไม่พร้อมจริงๆก็อย่ามีลูกนะ เกิดมาพากันลำบากกว่าเดิมกุว่าคนเป็นพ่อแม่ควรจะมีฐานะพร้อมที่จะเลี้ยงลูกก่อนแล้วค่อยมีนะ เพราะถ้าเลี้ยงให้ดีไม่ได้เยี่ยปัญหาสัสๆ แล้วมันน่าสงสารเด็กจนๆที่ไม่มีโอกาสอะไรในชีวิตเลย ต้องพยายามเอาตัวรอดไปวันๆแทนที่จะได้ใช้ชีวิตจริงๆ

เห็นบนๆ พูดถึงเด็ก เรื่องตรงกับที่กูอยากบ่นพอดีเลยว่ะ

กูคือมนุษย์น้องที่เคยเกือบถูกพี่ชายแท้ๆ กระทืบคาบ้านแต่ญาติกูพาหนีทัน กูเลยมาอยู่กับญาติแบบตัดขาดบ้านตัวเองไป หวังว่าคงยังจำกูได้

ช่วงนี้กูเซ็งพ่อแม่ญาติกูหรือลุงๆป้าๆชิบหาย คือลุงป้าเค้ามีตรรกะเพี้ยนๆ อย่างนึงว่า "ลูกต้องเลี้ยงพ่อแม่ได้" ซึ่งญาติกูมันก็พยายามทำหน้าที่ลูกที่ดีตลอดนะ ส่งเงินให้ งานไม่ยุ่งก็ไปหา

แต่หลังๆ ชักหนักข้อขึ้นว่ะ เช่น งอแงแบบไร้เหตุผลเหี้ยๆ โทรให้ญาติกูไปหาเดี๋ยวนี้ วันรุ่งขึ้นญาติกูมันทำงานป่ะว่ะ ไปกลับคนละภูมิภาคมันลำบากนะสัส แล้วพอญาติกูพยายามบอกว่า เดี๋ยวไปหาวันหยุด ก็ด่าญาติกูแบบสาดเสียเทเสีย

คือเหมือนมีลูกไว้เป็นที่รองรับอารมณ์กับเป็นที่ไถเงินว่ะบ้านนั้น เงินก็มีเสือกเอาไปกินเอาไปเที่ยวจนหมด เอาไปซื้อฟอร์จูนเนอร์เพื่อไม่ให้น้อยหน้าเพื่อน เอาไปซื้อเบ๊นซ์เพื่อให้ดูรวย จนต้องแอบขายบิ๊กไบค์คันที่ญาติกูรักที่สุดที่ฝากจอดไว้ ญาติกูน้ำตาตกในแต่ว่าอะไรไม่ได้

ตอนพี่สาวญาติกูมีฝรั่งมาติด อีนี่หลอกเอาเงินฝรั่งมา ลุงป้าก็อวยมันจนญาติกูน้อยใจ มันให้เงิน 5-6 พันทุกเดือน เสือกมีค่าสู้ฝรั่งที่มาเลี้ยงข้าวให้เงินปีละ 2 ครั้งไม่ได้

แล้วเมื่อคืนเว้ย อีป้าเดินสะดุดตอไม้ ขาทิ่มเศษไม้ อีลุงโทรหาญาติกู บอกให้พาพวกมันไปรพ. แล้วญาติกูอยู่ กทม. เพิ่งกลับจากทำงานเสร็จตอน 2 ทุ่ม!!! ใครเค้าจะไป!!! ตัวเองมีรถก็ไปกันเองสิวะ!! พอญาติกูไม่พาไป อีลุงด่าญาติกูซะเสียหมาเลย ด่าว่าเป็นลูกอกตัญญู ไม่รักพ่อแม่

โธ่ไอ้เหี้ย!! กว่าจะขับไปถึง มึงก็เลือดออกหมดตัวกันพอดี ช่วยเหลือตัวเองกันไม่เป็นรึไง

สรุป ด่าซะใหญ่โต เอาเข้าจริง เย็บ 8 เข็มแล้วกลับไปพักได้

ญาติกูมันเคยบ่นกับกูนะ ว่ามันอยากตัดขาดที่บ้านแบบกูมาก มันบ่นว่ามันก็พยายามเป็นลูกที่ดีแล้ว แต่พ่อแม่มันคิดว่า ลูกที่ดีต้องรับใช้ได้ตลอด 24 ชม. ซึ่งมันไม่ใช่ว่ะ

>>265 เยอะว่ะ พ่อแม่แบบนี้ ผลของmindsetเหี้ยๆที่บอกว่าลูกต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ แม่มก็ไม่ดูก่อนเลยว่าลูกตัวเองต้องมีการมีงานมีครอบครัวมีหีมีแตดอะไร กูให้มันเกิดมาแล้วต้องทำตามที่กูบอกตลอด แบบนี้มันใช่เหรอวะ?
คือบางคน กูย้ำนะว่าบางคน เลี้ยงลูกมาแบบหว่านพืชหวังผลว่ะ ปากบอกว่ารักๆเลี้ยงดูให้ข้าวให้นม ส่งเสียเรียนแล้วสุดท้ายหวังให้ลูกเลี้ยงตัวเอง แต่ตัวเองไม่คิดจะพึ่งตัวเองก่อนเลย เอะอะอะไรก็อ้างลูกต้องกตัญญู เรียนจบปุปต้องส่งเงินให้กูทุกเดือนเลยนะ อีแบบนี้แม่มแย่ว่ะ

>>266 กูไม่เข้าใจเรื่องนี้เหมือนกันว่ะ จริงๆ ความหวังสูงสุดของพ่อแม่ควรเห็นลูกมีอนาคตดี มีความสุขไม่ใช่เหรอวะ ทำไมกลายเป็นเรื่องต้องกลับมาเลี้ยง ต้องทำให้พ่อแม่พอใจทุกอย่างไปได้
เอาจริงนะ ถ้าพ่อแม่มันไม่งี่เง่าขนาดนี้ มันจะมีความสุขมาก ทุกวันนี้กูเห็นมันห่อเหี่ยวลงทุกวันๆ แล้วสงสารชิบหาย มันควรได้มีใครสักคนแล้วมีลูกเป็นของตัวเองแล้ว ไม่ใช่ต้องเอาเงินไปประเคนให้พ่อแม่อยู่ กูไม่เข้าใจพ่อแม่ประเภทนี้จริงๆนะ
ถ้าวันไหนมันฟิวขาดขึ้นมา มันทิ้งหมดทุกอย่างแน่ ปลายปีมันหิ้วกูหนีไปตปทแน่นอน

>>267 ฝรั่งมันถึงรีบไล่ลูกออกไปพอโตยังไงล่ะ จริงๆก็ไม่ใช่การไล่ ลูกมันเต็มใจออกไปเองด้วยซ้ำนะ

>>268 เคสญาติกู มันออกมาอยู่เองตั้งแต่เรียนปโทแล้วว่ะ แต่บ้านมันจิกเหลือเกิน ไม่รู้จะง่อยแดกอะไรกันนักหนา คือมันเกินขอบเขตไปแล้วว่ะ เหมือนใช้ลูกเยี่ยงทาสมากกว่า

>>263 เอ้อ นี่กู >>253 นะ กูก็ยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่ว่ะ แต่น้องเขานิสัยดีเหี้ยๆรู้สึกโชคดีเลย เช้าๆกูกับญาติมีหนมปัง ไข่ดาวกิน มีกาแฟเสิร์ฟทุกวันโคตรน่ารัก เห็นเขาบอกชอบครัวคอนโดกูมันกว้างดี แต่ดูเขาจะสนิทกับญาติกูมากกว่าเพราะมันคุยเก่งกว่ากู ช่วงอยู่กัน 2 คนตอนเย็นๆกูหวั่นไหวเหี้ยๆพวกมึงลองนึกภาพสาวอายุประมาณ 17 ขาวๆใส่กางเกงขาสั้นเดินไปมาใกล้ๆสิ ยิ่งบางทีกูนั่งดูทีวีอยู่ห้องโถงได้ยินเสียงอาบน้ำข่มใจยากชิบหายไม่ให้คิดอะไรไม่ดี แต่ช่วงนี้ก็เริ่มจะชินมั่งละ แต่ยังไงก็เกินความคาดหมายกูมากไม่คิดว่าเขาจะดีขนาดนี้ เช้าทำกับข้าวชงกาแฟให้ เย็นดูดฝุ่นทำความสะอาด กูกับญาติไม่ต้องทำอะไรเลย นิสัยเฟรนลี่เข้ากับคนง่ายมากขนาดมาอยู่แค่ไม่กี่วัน แต่ซื่อไปหน่อยถ้าไม่ใช่พวกกูเป็นพี่ชายแล้วอยู่คอนโดเดียวกันงี้เสร็จแน่ๆ

เดะพรุ่งนี้กูกับญาติว่าจะไปซื้อของขวัญต้อนรับว่ะ แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะเอาไรดี กูว่าจะซื้อต้นกระบองเพชรต้นเล็กๆให้มึงว่าดีไหมวะ เพราะคุยกันเขาบอกอยากปลูกต้นไม้ในคอนโดกูบ้างจะได้มีอะไรเขียวๆบ้าง แต่คิดๆไปกูว่ามันดูห่วยๆแฮะเสื้อผ้ากูก็เลือกไม่เป็น รึซื้อกระทะดีป่าววะ ดูเขาชอบทำอาหารตอนนี้ก็ไม่มีอะไรให้ต้องคิดมากละทุกอย่างโอเคลงตัว กูรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหวยจริงๆความฝันคุๆกูเป็นจริงแล้ว แค่นี้ก็ตายตาหลับแล้วที่ดีใจที่สุดคือเขาเรียกกูว่าพี่แต่เรียกญาติกูว่าเฮีย

>>270 ไอ้สัส มีน้องสาวไม่แท้เรียกโอนี่จัง ทำไมคนมีน้องสาวแท้ๆอย่างกูต้องอิจฉานิดๆด้วยวะ

>>270 เขาดีกะมึง มึงก็ดีๆกะเขาน่อ หักห้ามใจไว้ รู้ว่าห้ามยาก 5555555
อืมมม ถ้าพูดถึงของที่กูเคยอยากได้ก็ ต้นไม้ที่ฉีดๆน้ำใส่แล้วจะงอกขึ้นมาจากหัวตุ๊กตารูปคนอ่ะ เหมือนของเล่นหลอกเด็ก ไม่ก็ตู้เพาะปลา ที่เป็นไข่แห้งๆ ใส่น้ำแล้วไข่จะฟัก ต้นไม้แบบใบรูปหัวใจก็น่ารักดี ถ้าจะเอาตะบองเพชรเอาแบบมีดอกก็ดีนะ พวกปลาหางนกยูงปลาทองจะวุ่นวายไปมะ อีกเรื่อง กูชอบทำอาหาร แค่ซื้อซอสมาให้กุหลายๆแบบก็ดีใจแล้วว่ะ =w= ไม่รู้ผู้หญิงคนอื่นเขาชอบแบบกุป่ะนะ เขาอยากได้ต้นไม้ ก็ซื้อต้นไม้เถอะ ชัวร์กว่า

>>272 อยากได้มึงเป็นแฟนจัง 555

>>271 ไม่อิจฉาดิวิมิ สนใจมีน้องเขยเปล่า?

>>274 นั่นไม่ใช่กู แต่กูก็อิจฉา

>>275 แล้วสนใจมีน้องเขยเปล่า???

>>276 อย่าแย่งพี่เขยกุสิ

ใจเย็ดๆ ไว้ปีหน้าเข้ามหาลัย เจอคนนามสกุลกูก็ลองม่อดูนะ

>>278 น้องพี่จะเข้า ม ไหนว่ามาเลยดีกว่าครับพี่เขย

>>273 ถ้าหากูเจอกูจะยอมเป็นแฟนมึงเลย 555555555 ขอพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่า สเน่ห์ปลายจวักกูเนี่ยแม่ผีเรือนที่สุดแล้ว 555555

>>280 จะหาได้ยังไง ทิ้ง clues ให้กุหน่อย

-จากโม่งผู้มีชื่ออยู่ในเครดิต mv เพลง ขอ

>>272 เอ้ยย กูอยากได้ไข่ปลาแห้งมาฟักอ่ะ หาซื้อที่ไหนอ่ะ

>>282 กูเคยเดินผ่านในห้างอ่ะ แต่ไม่เคยซื้อ เห็นเหมือนมีขายที่ Loft แต่ปิดไปแล้วนิ ลองหาในเน็ตนะ Wonder Fish, killifish คิลลี่ฟิช
แต่ดูแล้วเลี้ยงยากอยู่นะ พอโตมาต้องเลี้ยงด้วยไรแดงอาหารเม็ดไม่กิน แต่ปลาตัวอวบๆ สีส้มส๊วยสวย หาในเน็ตเอาน้า
>>281 ขอบคุณมากที่มึงสนใจกูขนาดนี้ กูรู้สึกเป็นเกียรติแห่งลูกเสืออย่างยิ่ง ฟอลเฟส'บางคน'ตามรายชื่อใน MV ไปแล้ว
ถ้ามึงหรือเพื่อนโดนคนฟอลในระยะสามสี่วันนี้ก็กูนั่นแหละ ยูสกูเป็นชื่อเมะสาวดุ้น 55555 แต่ถ้าหาไม่เจอเราคงมีวาสนาต่อกันเท่านี้นะจ้ะ จุ้บๆ

>>283 ไม่มีแฮะ ลาก่อน

กูชอบทะเลาะกะพ่ออยู่เรื่อยว่ะ คือเหมือนไม่ถูกกันมาตั้งแต่เด็กๆ

เข้าเรื่อง พอกูโตแล้ว กูพยายามญาติดีกะเขาว่ะ หาเรื่องนู่นนั่นไปคุย แต่บางทีถ้ากูไม่ระวังตัว ก็จะโดนสวน โดนเทศน์หลายๆเรื่อง
ถ้าถามว่ากูเข้าใจไหม เออ เข้าใจ บางเรื่องกูก็ผิด แต่เวลามีอะไรดีๆ เขาจะไม่พูดกะกู แต่ไปเล่าให้แม่กูฟังแทน เวลามีอะไรไม่ดี เขาจะอบรมกูซึ่งหน้า
กูรู้ว่าพ่อรักกูนะ แบบไปทำประกันให้กู ทำประกันสุขภาพตัวเองเพราะกลัวว่าแก่ไปเป็นอะไรขึ้นมา กูต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายรักษาพ่อ
แต่คือ เขาไม่มีเวลาให้กูว่ะ บางทีกูอยากไปนู่นมานี่กับเขากูต้องนัด พ่อกลับบ้านดึกๆ(เพราะงานบ้าง แต่ส่วนใหญ่ไม่ใช่เพราะงาน) ฯลฯ
กูรู้สึกแบบ เนี่ย กูอ่อนให้ขนาดนี้แล้ว พยายามเข้าใจกูบ้างสิ หลายๆเรื่องกูต้องนับ 1-10 ที่จะไม่โวยวายขึ้นมาเพราะเขาก็เป็นพ่อ
เหมือนกะพ่อกะกูโตมาคนละโลกว่ะ ยายStrictและไม่เอาใจพ่อ แถมกูยังเหมือนแม่และติดแม่ 80% ในชีวิตกูแม่เป็นคนเลี้ยง

กูไม่อยากทะเลาะกับพ่อ ทะเลาะกันที่ไรแม่ก็เหนื่อยใจ แต่กูไม่พอใจเวลาพ่อกูชอบแหย่ต่อมอารมณ์โมโห เวลาทะเลาะกัน บางทีพ่อก็ไปพาลอารมณ์ใส่แม่ต่อ -*- แม่ยังบอกเลยว่าพ่อกวนจริงๆ

อีกอย่างที่หงุดหงิดคือ รู้สึกเหมือนพ่อประเมินกูต่ำไปว่ะ เขากลัวมาตลอดว่ากูจะเรียนไม่จบมหาลัย -*- เหมือนญาติกูบางคนเคยแบบเรียนดีมว๊าก แล้วไปไงมาไงไม่รู้ ไม่จบมหาลัย คือตอนนี้ "กูจบแล้ว" จบมหาลัยดีๆในไทย เกรดกูก็ดี แต่กูเป็นคนขี้เกียจ ไม่ได้เอางานเอาการเท่าไหร่แต่กูฉลาด คือกูอยากให้เขาเข้าใจกูบ้าง เชื่อใจกูบ้าง ทำไมมันยากนักวะ......

ทำยังไงให้เเม่เลิกห่วงวะ...
คือกูก็ลูกสาวอ่ะนะ ตอนนี้เข้ามหาลัยละ เเต่เเบบทำกิจกรรมเลิกทุ่มนิดๆ เเล้วกูถึงบ้านสองทุ่ม เขาก็บอกกูว่ากูกลับดึกไปละ
ก็เข้าใจอ่ะว่าผญเดินคนเดียวมันอันตราย เเต่คือบ้านกูมันติดถนนใหญ่เลยอ่ะ ไม่ค่อยเปลี่ยวมาก กูอยากให้เขาเลิกห่วงกูเกินพิกัดสักที กูอึดอัด อยากทำกิจกรรมเว้ยยยยยย

>>286 ของมึงยังดี ของกูนี่เหี้ยกว่ามาก กูเป็นลูกชายแต่แม่ยังห่วงจนเข้ามหาลัยอ่ะมึง กูจำวันแรกๆได้จนถึงตอนนี้เลยนะ แม่โทรมาหากูแล้วร้องไห้ เป็นแบบนี้อยู่เกือบเดือน แกบ่นว่าอยู่กับลูกมา 18 ปี ไม่เคยห่างกันเลย อ่อลืมบอก กูเข้าใจว่าแม่กูเป็นโรคซึมเศร้า ตอนพ่อกูไปทำงานต่างจังหวัดก็เกิดอาการนอนไม่หลับต้องไปหาหมอ ทุกวันนี้อาการดีขึ้นแต่ก็ยังไม่หายขาด

ปล.ตอบคำถามมึง หาเพื่อนผู้ชายที่มึงสนิทด้วยมาเป็นไม้กันหมาป้องกันคำถามจากแม่ สมมุตว่าเป็นไอ้ A เวลาแม่ถาม "ไม่ต้องห่วงหรอกมแ่ ไอ้Aมันก็อยู่กับหนู" หรือ "ไม่ต้องห่วงนะแม่ เด๊่ยวเย็นนี้ไอ้ A มันจะมาส่งหนู" น่าจะช่วยให้แม่หายห่วงได้บ้างล่ะนะ

กูว่าหาเพื่อนผู้ชายมาผปคoverprotectiveจะไม่ยิ่งกังวลเหรอวะ สำหรับกูจะใช้วิธีเอาเพื่อนผญกลุ่มใหญ่ๆมาอ้างอะ แบบคนนู้นคนนี้เต็มเลยแม่ ไม่ต้องห่วง ไรงี้

กูอยู่หญิงล้วนมาทั้งชีวิต (เน้นเเรงๆ เลยว่าทั้งชีวิต) เรื่องเพื่อนผู้ชายนี่ไม่ผ่านเลยว่ะ ขนาดกูจะไปเที่ยวยังอ้างเพื่อนเเถวบ้านคนโน้นคนนี้ นี่มีทริปไปต่างจังหวัดกันแม่ยังไม่ปล่อยให้กูไปเลยเนี่ยยยย /กูร้องไห้หนักมาก

มีโม่งเคยบอกประมาณพ่อแม่ยังไงเขาก็ไม่เปลี่ยนไปหรอก มึงต้องทำความเข้าใจแล้วก็อ่านทางให้ออกมากกว่าอะไรประมาณนี้

พูดถึงเพื่อนเยอะๆ พาเพื่อนมาเที่ยวบ้านบ้างให้แม่รู้จัก
เวลามีอะไรก็บอกไปกับพวกเพื่อนนี่แหละ
กลับดึกมากๆ ก็บอกว่าเนี่ยมีเพื่อนกลับพร้อมกัน (ส่วนกูนั้นตอแหลว่าเพื่อนขับรถมาส่ง...)
ถ้าเขาไม่ได้เยอะมาก เขาน่าจะเข้าใจมากขึ้น

พวกมึงเวลาให้ญาติยืมตังหลักหมื่นพวกมึงเขียนสัญญากู้ยืมกีันป่ะ

>>292 แล้วแต่น่ะ ถ้าญาติสนิทมีบุญคุณกันมาก่อน แล้วกูเสียเงินไปหลักหมื่นไม่เดือดร้อน กูก็ให้ๆไป อย่างว่า ถ้าอยากนับญาติอย่าให้เรื่องเงินเป็นเรื่องใหญ่ เดี๋ยวจะเสียน้ำใจกันซะเปล่าๆ แต่ก็ใช่ว่าจะโง่ให้มาเกาะกูกินได้ง่ายๆนะว้อย

จะทำยังไงกับน้องวัยมอปลาย ดื้อด้าน สันดานเสียดีวะ รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นเด็กก้าวร้าวไปซะละ พอกูกับพ่อแม่ด่าก็กลายเป็นลำเอียงเฉย คือพ่อแม่ก็ด่ากูนะ แต่กูออกแนวดื้อเงียบไม่เปรี้ยงปร้างแบบมัน พ่อแม่กูพูดไรมันก็ไม่เห็นหัวละตอนนี้ กูนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย หนักข้อขึ้นทุกวันเฮ้อ

กูอยากแก้แค้นไอ้ลุงเหี้ยของกูว่ะจะยังไงดีวะ คือหลังจากยายกูตาย ที่ดินก็แบ่งกันเป็น 3 ส่วน ตามรูป
https://imgur.com/DOaPQgH
ทีนี้จะว่ากูไร้สาระก็ได้แต่กูแค้นแม่งว่ะ ก่อนยายกูตายแม่งไม่เคยมาช่วยดูแลเหี้ยอะไรเลย แม่ตัวเองแท้ๆ มันมีตังค์นะมึงแต่แทบจะไม่ช่วยออก
แม่กูต้องกลับจากเมืองนอกเพื่อมาดูยาย แต่มันหรอไอ่สัสมาวันที่แกจะตายแล้วน่ะ วันเผาศพแม่กูออกค่าใช้จ่ายซะ 75%
มีมันหาข้าวต้มกับค่าใช้จ่ายเล็กๆนิดเดียวควยๆๆๆๆ แล้วพูดจาเหี้ยๆใส่ทั้งแม่ทั้งน้ากู แถมทวงเงินประกันยังกับว่าพวกกูจะโกงเงินไม่กี่แสนไอ้สัส

เพราะงั้นกูเลยอยากจะรวมที่ดินให้เป็นของกูโดยสมบูรณ์แต่จะกดราคาแม่งให้ถูกที่สุด ที่ดินของมันรถเข้าไม่ได้มีแต่ทางเดินแคบๆ
ที่หลังบ้านของมันก็เป็นคลองเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่มึงรู้ไหมมันเสนอขายกูเท่าไหร่ 10 ล้านไอ่สัส
คือมันไม่คิดจะขายให้พวกกูเว้ย ทั้งๆที่บ้านมันก็มีอยู่แล้วนะเก็บไว้ทำเหี้ยอะไรวะ ที่มันแค่ 7 แสนก็หรูแล้วสัส

จริงๆก็ไม่มีใครคิดจะซื้อที่จากพวกมันนอกจากกูหรอก ที่มันต้องการคือให้ไปก้มหัวขอร้องมันน่ะซึ่งพวกกูจะไม่ทำแน่ๆคนสวะแบบนี้
แต่กูเริ่มจะคิดหนักเพราะบ้านข้างๆฝั่งซ้ายติดกับที่ดินของมันอาจจะขายในอีก 10-15 ปีว่ะ เพราะเห็นว่ามีแต่ลุงแก่กับป้าอยู่กัน 2 คน
แล้วถ้าแกขายขึ้นมามีความเป็นไปได้ว่ามันจะขายที่ของมันรวมกับเจ้าของบ้านข้างๆใหม่ ซึ่งตรงบ้านกูก็มีโอกาสต้องขายด้วยเช่นกัน
เพราะที่หลังบ้านจะไม่มีอีกแล้วใน 10-15 ปีอาจจะมีถนนถมทับคลองไปเพราะเริ่มมีหมู่บ้านจัดสรรค์มาทำแล้ว

กูไม่อยากเสียที่ที่ยายกูเก็บมาร่วม 50 ปีให้ใคร แล้วที่ในกรุงเทพถ้าเสียไปกูอาจจะไม่มีปัญญาหากลับมาได้อีก แล้วทำเลก็ดีมากเพราะใกล้ BTS
แค่ 4 โลนั่งมอไซค์รับจ้างแถวๆนั้นก็ไปถึงง่ายๆแล้ว มีรถประจำทางผ่าน มีโรงเรียนอยู่ใกล้ๆ 4-5 ที่ ใกล้ตลาดน้ำกับถนนใหญ่ ย่านธุระกิจเริ่มจะมาเปิดมีห้างอยู่ใกล้ๆประมาณ 7 กิโลใกล้สถานีขนส่ง ใกล้ทางรถไฟด้วยคือยังไงกูก็จะไม่ยอมเสียตรงจุดนี้ไปเพราะมันโคตรของโคตรทำเลดี

>>295 วางแผนฆ่าแม่งในห้องปิดตาย

ต่อนะ ตอนนี้กูมีงบอยู่ 10 ล้านพอดีในบัญชีรวมกับแม่นะ แต่บ้านข้างๆมันน่าจะขายประมาณ 25-35 ล้านในอีก 10 ปีเพราะที่กว้างกว่ากูประมาณ 1.5 เท่า แล้วเป็นบ้านตึกใหญ่ ซึ่งถ้าขายขึ้นมาเจ้าของใหม่ต้องซื้อที่ไอ้ลุงเหี้ยกูแน่ๆราคาคงเพิ่มจากที่ไร้ประโยชน์โขเลยล่ะ
ถ้ากูทำงานเก็บเงินไป 10 ปีก็น่าจะได้ประมาณ 80-90 ล้านถ้าไม่มีเหตุฉุกเฉินหรือวิกฤติอะไร ก็คงชิงซื้อที่ฝั่งซ้ายได้ทำให้ที่ของแม่งอยู่กึ่งกลางระหว่างที่กูทีนี้แหละมันได้เป็นที่ไร้ประโยชน์ของแท้แน่ๆเพราะจะขายให้ใครไม่ได้อีกจะเก็บไว้จนตายก็ให้มันรู้ไป

แต่ว่ากูไม่คิดว่าจะซื้อได้แม้จะมีเงิน 80-90 ล้าน เพราะตอนนี้กูอยู่ตปท.ว่ะ แล้วก็กะจะซื้อบ้านที่นี่ด้วยเพื่อไม่ให้ขาดสิทธิพลเมืองในเร็วๆนี้
แล้วราคาก็ประมาณ 8-9 ล้าน ถ้าเป็นที่ใกล้เมืองหลวงประมาณ 80 โล คือสถานการณ์มันบีบให้กูต้องซื้อแน่ๆล่ะเพราะจะซื้อคอนโดมันก็ไม่ใช่
สถานะการงานกูมันค่อนข้างมีผลกระทบ แต่จะไปซื้อที่ไกลๆในบ้านนอกก็ไม่ได้อีกเพราะศูนย์หลักองค์กรมันอยู่ในเมืองหลวงแล้วบางทีมีงานฉุกเฉินกูต้องออกไปทันทีมันจะไม่ทันเอา ไหนจะค่าภาษีบ้านค่าอื่นๆประมาณ 100,000 อีก
เอาไปหักแล้วกูคงเก็บได้แค่ประมาณ 40-45 ล้านในอีก 10 ปีหน้าแน่ๆ แล้วมันจะทำให้กูมีเงินสำรองไม่พอ งานกูก็ค่อนข้างเสี่ยงเลยอาจจะซื้อที่ไม่ได้
แต่จะให้เอาตังค์ตรงนี้ไปซื้อที่ไอ้ลุงกูเลยกูไม่ทำแน่ถึงจะซื้อได้ก็เถอะ กูเกลียดแม่งยิ่งกว่าอะไรในโลกแล้วล่ะกูอยากแก้แค้นแม่งว่ะ
ตอนนี้มันจะทำงานเกี่ยวกับการประมูล กูเลยคิดว่าจะให้น้องกูกลับไปเป็นคู่แข่งคอยทำลายการเงินแม่งแล้วของที่ประมูลบางอย่างก็เป็นของลักลอบนำเข้าแม่งล้มละลายแน่ๆถ้าหาหลักฐานได้ แต่น้องกูไม่ได้ตามเกมส์ธุรกิจหรือสืบหาข้อมูลเก่งอะไรเลยกลัวจะสู้มันไม่ไหวเพราะแม่งเจ้าเล่ห์พอตัวกูเลยกลัวจะเปลืองเงินกูเปล่าๆแต่ไม่ลองก็ไม่รู้แค่เดินตามที่กูบอกคอยส่งข้อมูลให้กูก็พอ
แต่ก็มีปัญหาคือน้องกูมันไม่น่าจะเอาด้วยแล้วแม่กูก็ไม่อยากให้ไปยุ่งกับมันอีกจะว่าไงดี น้องกูมันเป็นพวกไม่เอาไหน- - แม่งมาเรียนถึงเมืองนอกเสือกอยากเป็นคนขับรถบรรทุก ถึงคนขับรถที่นี่จะไม่เหมือนเมืองไทยก็เถอะเพราะแม่งต้องเรียนตั้ง 2 ปี แล้วเงินเดือนพอๆกับหมอเมืองไทยเลยนะมึงแต่จะว่าไงดีมันไม่ได้ใช้สมองอะไรเลยนอกจากขับชิลๆไปวันๆ กูเลยไม่รู้จะเกลี้ยกล่อมมันยังไงดีว่ะ ให้หันไปเรียนธุรกิจช่วยกันแก้แค้นแม่งให้ล้มละลายแล้วกดราคาแม่งให้เหลือ 2 แสน 5 เลยสัส ถ้าเป็นพวกมึงจะทำยังไงวะ? ไลฟ์โกลล์กูตอนนี้มีแค่แก้แค้นว่ะ คนอื่นไม่แค้นแต่กูรับไม่ได้กับคนพฤติกรรมจัญไรแบบนี้ว่ะ แล้วเพื่อนร่วมงานของมันหลายๆคนเลย โดนมันถ่วงดุลคอยแย่งข้อมูลหักหลังเขาจนหลุดจากวงการมาเยอะแล้วคือกูปล่อยคนเห็นแก่ตัวโลภมากแบบมันไม่ได้แล้วล่ะ กรรมเกิมเหี้ยไรมันไม่มีจริงหรอกถ้าไม่มีคนคอยตามให้มันเกิดขึ้นจริง

>>296 ตายมันง่ายไปป่าวมึง กูอยากให้พวกมันลำบากเหมือนตอนที่แม่ น้า แล้วก็ยายกูเป็นมั่งว่ะ จะได้รู้ว่ามันรู้สึกยังไงพอไม่มีใครเหลียวแล
ทั้งๆที่มีคนคอยให้ความหวังแบบห่างๆ กูอยากทำให้มันล้มละลายไม่ก็โดนจับขังคุกมากกว่าว่ะ
พูดตรงๆถ้าจะให้ฆ่ามันซะกูคิดว่ากูทำได้บินกลับไปซัก 2 เดือน คอยปล่อยข่าวโจมตีคนในกลุ่มประมูลของแล้วโบ้ยให้มันเป็นตัวบงการ
ไม่ช้าก็เร็วคงโดนยิงตายห่าไปเอง หลักฐานไม่มีถึงตัวด้วย แต่ก็อย่างที่บอกมันง่ายไป จะว่าไปมันเริ่มผิดกฏบอร์ดแล้วละมั้งวางแผนประทุษร้ายแบบนี้

>>298 ลุงมึงอายุเท่าไร มีครอบครัวมั้ย

http://pantip.com/topic/33909225?

หยั่งกะรีเพลย์ชีวิตกูตอนเช่าหอที่เชียงใหม่ ลูกป้าจะไปเที่ยวเชียงใหม่แต่ไม่อยากเสียเงินค่าที่พักเลยมาขออยู่กับกูสองสามวัน คิดได้เนอะ แต่เอาเข้าจริงอยู่อาทิตย์นึง แล้วชีเป็นคุณหนูทำห่าอะไรไม่เป็น ชอบมาใช้กูแบบเนียนๆเห็นกูเป็นคนใช้มั้ง กูเลยด่าไป ไปฟ้องแม่มันให้มาด่ากูอีก กูด่าถอนหงอกจนป่านนี้ยังสาปแช่งกูไม่เลิกเลยมั้ง ก็ลูกมึงเหี้ยจริงๆนี่หว่า แล้วปกติกูนอนเปิดพัดลมเอาเพราะอยู่คนเดียว มีแอร์นะแต่ไม่ใช้เพราะกูขี้หนาว ชีแอนด์เพื่อนเปิดแอร์ทั้งวันเลยจ้า ไม่ยอมปิดด้วยเพราะชีบอกกลับมาจะได้เย็นไวๆไง ไหนๆกูเลิกเรียนก็ต้องกลับหออยู่แล้วนี่ ที่เด็ดกว่านั้นคือช่วยค่าใช้จ่ายกูในเดือนนั้นห้าร้อยบาทถ้วน ดอกกกกส์ กูโทรไปด่าป้ากูเลยว่าอบรมลูกยังไง โคตรเหง้าไม่เคยสั่งสอนเหรอ ทุกวันนี้กูกับป้าก็ตัดญาติไปแล้ว เจอหน้ากันตอนรวมญาติเขาจะชอบเอาเรื่องนี้มาเหน็บ ซึ่งกูก็ด่ากลับ เรื่องอะไรกูจะยอมวะ ลูกมึงเหี้ยเองยังไม่ยอมรับความจริงอีก

กูรำคาญน้องตัวเองจังเลยว่ะ กูจะนอนมันก็มาเล่นเกมส์ ทั้งเสียงทั้งไฟเลยน่ารำคาญชิบหายแล้วแม่งเป็นเด็กจะตื่นตี 5 ได้ก็ไม่แปลก
แต่เสือกวิ่งเสียงดังไอ้สัสกูจะนอน เป็นแบบนี้มาอาทิตย์กว่าละกูก็ไม่รู้จะเตือนยังไง พ่อแม่เลี้ยงตามใจมาตั้งแต่เด็กไปดุมันก็ไม่ได้ร้องไห้น่ารำคาญหนักกว่าเก่า

>>301 หาหูฟังให้มัน แบบครอบหูถูกๆก็500

>>301 เป็นกู(ซึ่งกูทำไปแล้ว)ยอมทะเลาะเลยอะ เดินไปถอดปลั๊กแม่งทุกวันอะ
ถ้าพ่อแม่ด่าก็ให้มันไปเล่นให้ห้องพ่อแม่มันละกัน จะได้ซึ้ง ครอบครัวอบอุ่น

>>302 มันใช้แล้ว แต่เสียงกดคีย์บอร์ดแม่งก็ยังน่ารำคาญอยู่ดีว่ะ ปั่กๆๆๆไอ้สัส กูว่าจะไปซื้อที่ปิดตากับที่อุดหูอยู่คงจะแก้ได้ทั้งเสียงเดินเสียงเกมส์

>>303 กูทำงานเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่สิจะไปนั่งทะเลาะกับเด็กแม่งก็ไม่ใช่เรื่อง อีกอย่างพ่อแม่กูนั่นแหละที่ส่งมันเรียนที่นี่เลยต้องมาอยู่กับกู
3 เดือนแรกนี่ก็ดีนะเรียบร้อยเลย แต่พอมีคอมมีเกมส์เล่นแม่งไม่ไปไหนไม่ทำอะไรเลย
กูคิดๆไปแล้วแบบนี้แม่งไม่ดีแน่ๆกลับบ้านมาโดดไปหาคอมอย่างเดียวไม่ได้ช่วยกูทำงานบ้านเลย โตไปมันเป็นเด็กขี้เกียจชัวๆแต่กูก็ไม่อยากจะดุว่ะ
ส่งมันไปเรียนพิเศษดีมั้ยวะจะได้ไม่ต้องมาหมกตัวอยู่กับคอม กูก็เลี้ยงเด็กไม่เป็นด้วยแล้วพ่อแม่กูไม่ได้ช่วยอะไรเลยโญนภาระมาให้กูชัดๆ
บอกอย่าไปบังคับใจน้องล่ะ ก็เพราะเลี้ยงแบบนี้ถึงได้เป็นภาระกูนี่ไง เห้อ

จริงๆมึงควรฝึก DONT GIVE A SINGLE FUCK mode
เอาไว้ชัทดาวน์มลภาวะรอบๆตัว ในเมื่อปิดอะไรไม่ได้ก็ปิดใจตัวเองแม่งเลย ควย พวกเด็กเหี้ย

กูทำจนชินละ อยากเรียกอะไรกูมาสะกิดเอา ไม่งั้นกุเข้าโหมดพวกมันไม่มีตัวตน

>>304 ถ้าเป็นงั้นกูตบหัวคว่ำเลย ห้องกู แล้วก็มาตกลงกันว่าจะเอาไง คนละครึ่งทาง จะได้ฝึกให้แม่งเกรงใจคนอื่น+รู้จักประณีประนอมกะคนอื่นบ้าง
ยิ่งถ้ามึงไม่พึ่งเงินพ่อแม่แล้วยิ่งง่าย ยิ่งมีสิทธิ์ลงโทษเยอะ ถ้าพ่อแม่ไม่ยอมก็ส่งกลับ
แต่อายุมึงกะน้องห่างกันมากเหรอวะ ทำไมอ่านๆดูเหมือนมีช่องว่างระหว่างวัย?

>>305 กูก็ว่าจะใช้วิธีมึงนี่ล่ะถ้ามันทำตัวงอแงปัญญาอ่อนไม่ยอมโต

>>306 กูแก่กว่ามัน 11 ปีน่ะ มันเพิ่งม.1 เองมึงยิ่งเป็นผู้หญิงกูไปตบกบาลแบบนั้นไม่ลงว่ะ
บ้านกูก็ไม่นิยมความรุนแรงใช้เหตุผลคุยกันมากกว่า แต่ก็เข้าใจว่ามันยังเป็นเด็กอารมณ์เลยมาก่อนเหตุผล
เลยพยายามคิดหาวิธีอยู่ร่วมกันดีๆอยู่เนี่ย จริงๆมันคงผิดที่กูไปทำตัวใจดีมากไปด้วยละมั้ง - -

เออ แต่กูเพิ่งได้ไอเดียมาเมื่อกี้ว่ะ ถ้าทำตามกฏของกูมึงจะได้ทุกอย่างไม่ทำตามหรืองอแงมึงจะไม่ได้อะไรเลย
พยายามหาเหตุผลมาให้มันฟังเยอะๆถ้าร้องไห้กูก็จะเมินมันไป ก็เริ่มได้ผลแล้วว่ะเมื่อวานนี้มันไปนอนเร็วแล้ว
กูบอกมันไปว่าเล่นเกมส์เกินเวลาเปลืองค่าไฟ ถ้าค่าไฟเกินเดือนหน้ากูจะหักจากตังค์รายสัปดาห์มันนั่นแหละ
แล้วก็ไปคำนวนให้มันดูเริ่มฟังกูละเว้ย กูเลยจะใช้วิธีนี้ล่ะเรียนดี ไม่ขี้เกียจกูจะพาไปเที่ยวอยากได้อะไรมึงได้
ในเมื่อเลี้ยงแบบตามใจมาแต่แรกก็ต้องตามใจกูด้วยแฟร์ๆกันไป น่าจะเวิร์ค

ส่วนส่งกลับถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆกูไม่คิดจะทำหรอก พ่อแม่กูอยู่บ้านนอกแล้วแถวนั้นมีทั้งแว๊นทั้งขายยาโรงเรียนแถวนั้นก็กาก
มีข่าวรับน้องปัญญาอ่อนออกมาไม่นานนี้ด้วยจะเอาอนาคตมันไปทิ้งก็คงไม่ใช่ยังไงก็ครอบครัวกูละนะ
ยังไงก็ขอบใจที่ให้กูได้ระบายความเคลียดก็แล้วกัน

>>307 เห้ย กูว่าดีแล้วนะ รอดูต่อไปเว้ย แต่กูก็ว่าละว่าต้องมีage gap เพราะน้องมึงดูเป็นเด็กน้อยมาก

ทำไงดีว้ะ คือพวกญาติกูมันจะส่งน้องไปรร.ประจำว่ะ คือน้องกูพึ่งอยู่ป.ห้า แล้วจะให้ไปเรียนต่างจังหวัดอีก กูว่ามันไม่ไหว และคือพวกกูโตมาแบบอิสระ เลี้ยงตัวเอง ไปรร.เอง หาข้าวแดกเอง ซึ่งพ่อไม่ค่อยดูแลนอกจากให้เงิน แต่สำหรับกูมันก็ไม่แย่นะ และกูก็อยู่มาได้จู่ๆจะให้น้องกูไปงี้ กูบอกใผ้ถามคห.น้องก่อน ถึงมันจะเด็กก็มีเสียงป่ะ ชีวิตมัน แต่เค้าบอกว่าเด็กอยู่ถึงไม่ยอมก็จะพาไป บอกเด็กๆ ร้องไห้อาทิตย์เดียวก็ลืมแล้ว กูว่าไม่ใช่นะ ตอนกูเด็กเท่านั้นกูก็มีความคิดเองแล้ว ทำไงดีว้ะ เขาพยายามหว่านล้อมให้กูเห็นด้วย แล้วให้ไปกล่อมน้อง

>>309 อย่าไปยอมนะมึง ใช้สิทธิ์ในการเป็นพี่โวยไปเต็มที่เลย กูว่าถ้าเค้ามีเหตุผล+หวังดีกะน้องมึงจริงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องดิ ไม่ใช่จะบังคับทำไรกันตามใจชอบ ตอนกูอายุเท่านั้นก็รู้เรื่องละ เกลียดพวกผู้ใหญ่งี่เง่าแบบนี้จังวะ

>>309 อิเหี้ยนึกถึงตัวเองสมัยป.6 เลย ตอนนั้นกูก็เกือบจะโดนส่งไปประจำจุฬาภร แต่พอโทรไปถามข้อมูลเสียงครูแม่งน่ากลัวสัส
ตอนนั้นกูโดนบังคับเหมือนกันนี่หล่ะ กูก็พยายามหาเหตุผลมาแล้วนะแต่ทำยังไงก็โดนบังคับให้ไปให้ได้อยู่ดี
กูเลยทำข้อสอบมั่วๆแม่งให้ไม่ติดแต่เพราะเหี้ยอะไรไม่รู้กูติดเฉยเลยมั่วไปหมดทุกข้อกาแล้วนะมึงแต่คะแนนคาบเส้นผ่าน - -
แต่กูไม่อยากเข้าประจำที่นี่เลยแอบให้น้าที่เข้าข้างกูพาไปสมัครหฤทัย เออนั่นล่ะติดคะแนนระดับต้นๆด้วย

แรกๆนี่ทะเลาะกันบ้านจะแตกแต่ตอนหลังเขาก็เข้าใจกู ถ้าไปเรียนที่ไหนแล้วไม่มีความสุขการเรียนมันก็ไม่ได้เรื่องหรอก
เพราะมันไม่มีกำลังใจจะเรียน ลองให้น้องมึงอธิบายแบบนี้ดูนะเขาอาจจะเข้าใจ

>>310 >>311 เออ กูก็บอกเค้าว่า ตอนกูเด็กเท่านั้นก็คิดได้แล้ว เขาเสือกบอกกับมาว่านี่พูดถึงน้องไม่ใช่กู กูแม่งไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ แต่กูไม่เห็นด้วยแน่ๆ

ญาติกูที่ไม่ได้เรื่องอยู่คนเดียวในบรรดาทุกคนในครอบครัวหนีไปบวชแล้วว่ะ ไปเลิกเหล้าด้วย (อายุ 40) หลังจากเละมาตลอดจนจบแค่ม.3 โชคดีที่แม่งแค่ติดเหล้าหนักจนได้แต่ทำงานขับรถไม่ลามปามไปเป็นโจร (แต่สมัยก่อนแม่งเสือกขโมยของบ้านกูนี่แหละ สัตว์) หวังว่าแม่งจะคิดได้แล้วก็ซึ้งในรสพระธรรมจนกลับตัวกลับใจได้ซะทีนะ เป็นหลานชายคนแรกของบ้านเลยโดนตามใจจนเหลิง

กูมีญาติคนนึง แม่งโคตรน่าหมั่นไส้เลยว่ะ คือแบบไปอยู่ต่างประเทศแล้วโม้นั่นโม้นี้ พูดอกฤษแล้วบอกกูว่าแปลว่านี้นะ ๆ ซึ่งกูฟังออก แค่พูดไม่ได้ แต่คือบางครั้งชอบพูดภาษาอื่น ที่แม่งไม่ใช่อังกฤษรัวๆ แล้วถามกูเข้าใจมั้ย (น่าจะสเปน) กูยอมรับว่าเขาเก่งนะ แต่แม่งชอบทับคนอื่น

กูไม่รู้มาก่อนว่า มีกระทู้แบบนี้ด้วย กูนินทาแม่ตัวเองได้ปะวะ
มึงจะทำไงถ้าแม่มึงนิสัยคล้ายอีแย้ม มีวิธีรับมือไหม? ที่จะเปลี่ยนหรือแก้นิสัยเขา
กูพยายาม มา หลายปี แต่ไม่เป็นผลเท่าไหร่วะ ทะเลาะกันวันเว้นวัน

แม่กูชอบคิดว่า เขาทำดีที่สุด ถุกต้องที่สุด
มึงตู้เย็นซื้อมาจนผุ ไฟรั่ว นางยังบอกของนางดีอยู่เลย กูใช้ของไม่เป็นเลยเจ๊งเร็ว (จะเป็น 10ปีละ)
แล้นางชอบไปซื้อของมือสอง มาแล้วยัดยียดให้กูใช้ ซึ่งบางอันหนังมันดีก็จริงแต่มันเหม็นมาก พอกูไม่ใช้นางก็ดราม่า
พ่อกูอายุ 50กว่าแล้ว นางดันชอบซื้อขนมไทยกระทิ ไม่ก็ผลไม้กระป๋อง มาให้กินหลังกินข้าวเย็น กูบอกเขาแล้วมันไม่ดี เขาก็เถียงไม่ยอม

และน้องกูติดแม่มากเปิดร้านขายของแม่ต้องไปที่ร้านทุกวัน ซึ่งมันยังใช้แม่ขายของ แล้วมันไปทำอย่างอื่น
ซึ่งแม่กูก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่นางเหนื่อยกลับบ้านนางมาลงกับกู
แล้วกูบอกให้ กูหรือสะใภ้มาช่วยน้องขายแทน นางบอกว่าไม่มีใครขายได้แบบนางเว้ย แต่พอเหนื่อยก็เอาแต่ด่า

แล้วบ้านกูเปิดเป็นร้านขายของ พอได้เงินน้อยนางก็บ่น ที่นี้สะใภ้กูหยิบเงินไปซื้อ ข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างทุกวัน
ตอนนางไม่รู้ก็ไม่ดราม่า พอรู้ว่าหยิบเท่านั้นแหละ นางบอกไม่มีเงินเพราะสะใภ้เอาเงินไม่ซื้อข้าว ไม่ให้มันแดร๊กซะงั้นให้ไปขอน้องเอา
กูขายได้วันละ 3-4 พัน (เหล้าด้วย) นางยังเถียงบอกชิ้นนึงกำไรกี่บาท หักทุนแล้วไม่เหลือกำไร ..
กูที่ซีดกับความคิดเชิงลบนางมาก มึงอยากให้มันน้อยๆลงหน่อย

นางโทษคนอื่นหมด มีแค่นางกับลุกชายนางดีอยู่สองน อะมึง กูละเซ็ง

>>315 เข้ามาเขียนว่าอ่านจนจบ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องแก้ยังไง แม่งหนักมาก

ไม่มีทางที่จะไปเปลี่ยนความคิดคนแก่ได้ว่ะ ที่นายจะทำได้คืออดทนกับมัน+เซฟตัวเองให้ดีที่สุดนั่นล่ะ -*-
จริงๆที่เวิร์คสุดคือไม่ไปยุ่งด้วยเลยนั่นแหละ แต่ก็แม่เนาะ คงเลี่ยงไม่ได้

>>316 >>317 กู 315นะ เลี่ยงไม่ได้หรอกมึง สุดท้ายกูก็ต้องเป็นดูแลเขาอยู่ดี แต่เส้นประสาทกูด้านชาอยู่นะ ชินไปส่วนนึงแล้ว ข้อดีเขาก็มีอยู่ (ตกมาไม่ค่อยถึงกู) แต่คือบางที่เขาชอบคิดอะไร เชื่ออะไรผิดๆ แล้วมันไม่ดี ต่อตัวเขาเองด้วย พ่อกูด้วย ซึ่งกว่าเขาจะรู้สึกก็ตอนมันเกิดเรื่องแล้วแหละ (แต่ยังพยายามแถ) กูลอง โพสเพื่อใครพอมีประสบการณ์ แลกเปลี่ยนเพื่อกูจะได้ลองไปใช้บ้าง

จริงๆเรื่องพวกนี้กูไม่กล้าปรึกษาคนข้างนอกที่รู้จักกูนะ เหมือนเอาแม่ตัวเองมาพูดไม่ดี แต่ก็ตามอ่าน ตามศึกษาเวลาคนอื่นมีปัญหาแล้วแอบเอามาใช้บ้างแหละ

กูมาถูกห้องไหม?
ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า แต่กูว่าพ่อกูมีคนอื่นว่ะ ยังไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่แต่กูว่าน่าสงสัยอยู่ เกือบปีที่แล้วเห็นพ่อกูคุยกับคนนึงในไลน์บน กูก็หยิบไลน์พ่อมาส่องผ่านๆ ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มที่ทำงาน/เรียน อะไรก็ว่าไป มีคุยเดี่ยวไม่กี่คนและส่วนใหญ่ก็ดูเป็นงาน มีของคนนี้(สมมติว่าชื่อ น.)ที่น่าสงสัย ดูแชทเดี่ยวๆ ที่พ่อกูคุยปกติจะไม่ลบแชทออกนะ เลื่อนได้ยาวถึงข้างบนเรื่อยๆ แต่แชทของ น. มันสั้นๆ เหมือนพ่อกูลบออกอะ แล้วก็มีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ อะไรแบบนี้ (ขนาดแม่กูยังไม่ส่งให้แบบนี้เลย ให้ตายสิ55) พอมาเช็คอีกก็ลบอีก ล่าสุดแอบเห็นพ่อกูตอบทีลบที อยากบอกพ่อเหมือนกันว่าคุยใน hidden chat ก็ได้ จะได้ไม่ต้องนั่งลบ แต่กลัวพ่อรู้ว่ากูแอบดูอยู่55

งานพ่อกูปกติจะมีเดินทางไปต่างจังหวัดอยู่แล้ว ทีนี้กูเลยไม่รู้ว่าอันไหนไปทำงานจริงหรือไปหาใคร คุยโทรศัพท์ก็ปกติ รับสายคุยงานคุยอะไรต่อหน้ากูกับแม่เลย กูพยายามไม่คิดมากนะ เพราะทุกอย่างที่บ้านกูก็ดูปกติดี(มั้ง) จนวันนี้กูไปเล่นคอมพ่อ จะล็อกอิน youtube ซะหน่อย โป๊ะเลย มีไอดีนาง น. เซฟไว้ในคอมพ่อกู น่าเสียดายไม่มีพาส กูเลยลองเปิดเฟสดูต่อ โป๊ะอีกรอบ ได้เมลมาลองหาเฟสดูปรากฎแอดเฟสพ่อกูไว้ด้วย ไม่เจออะไรน่าสงสัย(แต่กูไม่ได้แอดเฟสพ่อไว้นะ) เห็นเขาก็แอดกันไว้แต่ไม่เห็นมีคุยหรือไลค์รูปกัน หรือล็อกเฟสไว้ก็ไม่รู้ ทำงานคนละที่กับพ่อกู กูสงสัยว่าถ้าเป็นเพื่อน ทำอีท่าไหนถึงต้องมาใช้คอมทำงานพ่อกูเล่น youtube เล่นเฟส แล้วทำไมต้องมาใช้คอมพ่อกูเล่น แล้วไปเจอกันตอนไหน ทำงานคนละที่แบบนั้น

โอเคกูพิมพ์มายาวมาก กูสับสน ยังไม่แน่ใจเลยว่าที่กูคิดมันจริงหรือเปล่า กูควรคุยกับใครก่อนดี พ่อหรือแม่ กูสนิทกับแม่มากกว่านะ กูไม่ค่อยคุยกับพ่อเท่าไหร่ ถ้าคุยคุยในไลน์ดีไหมจะได้ส่งหลักฐานไปให้ดูได้(กูถ่ายรูปหน้าจอที่มีไอดี น. ขึ้นไว้) กูสงสารแม่อะถ้าพ่อกูมีกิ๊กจริง ถ้าพ่อกูไม่ได้มีจริงๆ กูก็กลัวพ่อเสียใจที่กูสงสัย แต่กูก็อยากถามให้มันจบๆ ไปซะที คาใจกูมานานแล้ว

ถ้าพ่อกูมีคนอื่นจริงๆ มันก็เป็นอิสระของเค้าอะ แต่ก็ไม่อยากให้ปิดบังเป็นความลับ กูสงสารแม่ แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแม่กูพอใจจะรู้หรือไม่รู้ดีกว่ากัน กูยังไม่อยากอยู่แยก บ้านแตก แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปกูก็ไม่มีความสุข

>>319 ลองแย็บถามส่วนตัวดูมั้ยล่ะ

มึงเหมือนกูเลยเชี่ย พ่อกูกลับดึกๆ ในไลน์มีผญ.ส่งติ้กเก้อมาให้ พอไปเช็คดูมีกดล้งกดไลค์รูปหัวใจให้กัน
กุวีนบ้านแตกเบย พ่อบอกว่าไม่ใช่ๆๆ แต่กุไม่เชื่อว่ะ ยึดมือถือพ่อไว้จะเอาไปปลดล็อกให้ได้ สุดท้ายโดนขู่เอาคืนไป
ปัจจุบันพ่อยังล็อกพาส ในมือถือมีเบอร์แค็ดดี้ผญ.หลายคน แต่กุไม่มีหลักฐาน จนปัจจุบันกุเลือกจะปิดหูปิดตาไปซะ
เพราะแบบ ต่อให้พ่อมีจริง กุก็สั่งให้เลิกไม่ได้ ต่อให้ได้กลิ่นตุๆ แต่ถ้ายังจับหางไม่ได้ ก็พยายามๆลืมไปซะ

>>321 ทำไมมึงไม่ลองคุยดีๆใช้เหตุใช้ผลก่อนวะ มาถึงระเบิดบ้านกุมองหาทางลงสวยๆไม่ออกเลย

>>320 คิดเหมือนกันว่ะ กะจะรอจังหวะกูอยู่กับพ่อสองคนก่อนค่อยถาม เพราะพ่อกับกูใจเย็นพอควร แต่แม่กูต้องด่าบ้านแตกแหงๆ ที่เหลือก็แค่หวังว่าพ่อกูจะไม่โกหก
>>321 กูปิดหูปิดตามาหลายเดือนแล้ว กูทนไม่ไหวแล้ว กำลังอดทนให้ถึงบ้านพรุ่งนี้อยู่แล้วค่อยถามจะได้มีที่ให้หลบหน้าพ่อได้ตอนกูต้องการ ตอนนี้กูอยู่ ตจว. พ่อกับแม่กูหลับอยู่ข้างๆ อยากจะปลุกมาล้อมวงคุยกันตอนนี้เลย แต่กลัวจบไม่สวย เฮ้อ

แม่งไม่ใช่เรื่องที่ใครจะมาพูดความจริงหรอก เซ้นส์กูบอก เพื่อนพ่อกูก็มีเมียน้อย ตัวดีเลย ชักนำพ่อกูแหงๆ
พ่อกูอยู่ๆก็ลดนน.ฟิตหุ่น ซื้อมือถือแพงๆจากที่ใช้แบบขาวดำ ติดไลน์ ล็อกพาส มึงยังต้องการข้อสรุปอะไรอีกเหรอ
วันที่มาจับเข่าคุย พ่อกุบอก ที่ไม่ปลดล็อกให้ดูมือถือ เพราะเพื่อนส่งรูปโป๊ในไลน์มาให้ ไม่อยากให้ลูกดู
แหมมมมมม... ไอ้วันนั้นนะปฏิเสธเสียงแข็งรูปปงโป๊ไรไม่เห็นจะพูดถึงสักคำ ข้ออ้างชัดๆ
ใช้เหตุผลเหรอ จะถามว่าทำไมพ่อมีเมียน้อย ทำไมพ่อไม่ซื่อสัตย์ ฯลฯ กูมองหาเหตุผลไม่ออกว่ะ คุยกันดีๆ คำตอบแม่งก็เหมือนเดิมป้ะ

กูไม่ได้แนะนำแบบนั้นเพื่อโพรเทคคนมีเมียน้อย แต่กูแนะนำแบบนั้นเพราะว่าการแรงใส่แม่งมักจะได้แรงกลับ
แล้วสุดท้ายสิ่งที่แตกหลังจากนั้นคือครอบครัว หรือถ้ามึงแน่ใจแล้วว่ามึงต้องการแบบนั้นทันที
ตัดสินใจแทนแม่มึงเสร็จสรรพ มึงจะจัดเต็มเลยแต่แรกกูก็โนคอมเม้นหวะ

มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วโม่ง เขาจะทำอะไรตอนนี้กูไม่รับรู้ทั้งนั้น กูแค่เจ็บ แล้วก็เชื่อเขาไม่เต็มร้อยเหมือนเดิม แต่กูไม่ได้ไปไล่เบี้ยอะไรแล้ว

กูก็อยากช่วยพวกมึงนะ
แต่ถ้าเป็นกู กูคงไปคุยกับพ่อก่อน หลังจากนั้นค่อยไปบอกแม่ตามที่พ่อกูบอกและตามที่กูสังเกตุและเห็น หลังจากนั้นจะเป็นไงก็เป็นเรื่องของพวกเขาว่ะ ถ้านอกใจจริงผลออกมาคือแยกทาง มันก็เพราะทำตัวเอง

>>326 เออ สู้ๆว่ะมึง

อันนี้ต้องดูพ่อมึงด้วย ว่าเขาจริงจังกับทางนั้นมากไหม? (ติดหี)ไหม
ถ้าเขาแค่กินแล้วไป มันเป็นสันดานเขาวะ เขาอาจก็ไม่อยากทิ้งแม่กับมึงแต่เขาแค่สนุกชอบเที่ยวเจยๆ

แต่ถ้าไปกิ๊กกั๊กมีแค่ไม่กี่คนอันตรายกว่ามีเยอะๆมาก(เพราะปกติเหมือนไม่ใช่คนเจ้าชู้ ถ้าไปติดใครแปลว่าถูกใจมากส่วนนึง) เพราะถ้าเขาหลงขึ้นมาแล้วจริงจัง แล้วเขาทำใจตีปีก จากไปได้ก็มีเลิกกัน

เรื่องครอบครัวมันเป็นเรื่องพูดยาก แต่มึงเป็นลูกมึงอยากมีพ่อมีแม่พร้อมหน้า เพราะคิดว่ามันมีความสุขก็จริง
แต่บางทีมึงต้องเข้าใจ พ่อแม่มึงก็ผู้ชายกับผู้หญฺิงแปลกหน้าที่อยู่กันมานาน ถ้าเขาไม่มีความสุขก็ให้เขาไปจากกันเถอะวะ
ตัวมึงเป็นลุกมึงรู้ดีที่สุดแหละ ว่าพ่อแม่มีความสุขไหมถ้าอยู่ด้วยกัน

บ้านกูภาพลักษณ์ดี เหมือนครอบครัวอบอุ่น แต่ที่ไหนได้ พ่อกูอัธยาศัยดี หยอดไปทั่ว สาวติดเพียบ
แม่กูระแวงมาก ทะเลาะกันทีกูจะร้อง
ตอนนี้พ่อ-แม่กูมีอายุแล้ว
พ่อกูไม่หล่อเหมือนก่อน แล้วเขาไปติดเพื่อน ดูพระแทน มีแต่ผู้ชายก็เงียบลงหน่อย
แต่แม่กูอะ เหมือนเป็นโรคประสาทอ่อนๆไปแล้ว = =.......
กูไม่รู้ว่า เลิกกัน หรืออยู่ด้วยกันชีวิตจะมีความสุขกว่านะ แต่กูอยู่กลางภายุหลายปีกว่าจะถึงจุดสงบวะ

โอ๊ย มันอะไรนักหนาวะ ครอบครัวกูตอนนี้ พ่อกูเกษียณแล้วดูเอาแต่ใจขึ้นว่ะ แม่กูก็ขายของหาเงิน คือตอนนี้เหมือนแกเป็นแหล่งรายได้หลักว่ะ พี่กูก็แม่งแต่งงานเร็ว นี่มีลูกละ จะคลอดละ แล้วทีนี้พ่อกับแม่เสือกโกรธอะไรก็ไม่รู้ กูไม่อยากยุ่ง แต่พอรู้ประมาณว่าพ่อกูเหมือนหลังเกษียณก็จัดวางแผนชีวิตตัวเองตามใจชอบ แม่กูก็บ่นว่าไม่ช่วยเรื่องครอบครัวอะไรเลย (เค้าเกษียณตอนช่วงทำบ้านใหม่พอดี นี่กย.ก็เตรียมตัวจะไปอเมริกาหาป้ากูละ ตัดสินใจเองด้วย) แล้วก็งอนถึงขั้นลบไลน์พ่อทิ้ง นี่กำลังนั่งบ่นกับพี่กูอยู่เนี่ย เป็นมาหลายเสาร์ละ วันธรรมดาก็เงียบใส่กัน วันเสาร์พี่กูมา ทีนี้ล่ะบ่นใหญ่ กูละอยากตะโกนเหลือเกินว่าก็คุยกันต่อหน้าเลยเซ่ จะคุยรู้เรื่องมั้ยกูไม่รู้แต่คุยกันตรงๆซะที แต่ก็นะ เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก เฮ้อ...

กูมีน้องสาวที่สนิทมากคนนึงอยู่ แล้วทีนี้กูอยากจะทำเรื่องกองทุนรวมหุ้น น้องกุเลยชวนให้กูเอาเงินลงบันชีเดียวกับน้องว่ะแล้วพอได้เงินปันผลมาแบ่งกัน แต่ทีนี้กุกลัวมีปัญหาว่ะเพราะชื่อบัญชีมันเป็นชื่อน้อง กูกลัวว่าอนาคตกูจะเสียเงินก้อนนั้นไป กุเชื่อใจน้องเค้านะแต่กูก็เคยเห็นพวกญาติพี่น้อยตัดขาดกันเพราะเรื่องพวกนี้มาแล้ว กูจะทำไงดีวะ
แต่กูยังอยากลงกองทุนรวมหุ้นนะแต่อยากได้เป็นบัญชีของตัวเอง จะพูดยังไงดีวะ

>>331 มึงก็บอกไปตรงๆมีเหตุผลดีๆ เรื่องเงินกะญาติพี่น้องนี่ถ้ามึงไม่อยากมีปัญหาตามความคิดกูนะคือมีแค่สองตัวเลือกว่ะ ให้แบบให้เลย กะ ไม่ต้องให้

กูเกลียดนิสัยแม่กูจังว่ะ คือกูก็ 18 เป็นผู้ใหญ่มีเงินเดือนมีงานของกูเองแล้วนะ แต่กูยังแทบไม่มีอิสระในการใช้เงินของตัวเองเลยว่ะ
บัตร Visa กูก็ใช้ชำระออนไลน์เหี้ยอะไรไม่ได้เลยเพราะไปทำไว้ว่าไม่ให้ชำระผ่านเว็บ แล้วเวลากูจะสั่งซื้อของออนไลน์ ก็ไม่ได้ ซื้อเกมส์สตรีมก็ไม่ได้
พอบอกเงินกูก็บอกเด่วอนาคตก็เสียหรอกเล่นเกม แล้วยุ่งอะไรล่ะว่ะเงินกูนี่มาล๊อกมาเสือกอยู่นั่นแหละสัส หามาเองยังไม่ได้ใช้สัส

จะไปทำเรื่องธนาคารเองก็ไม่ได้อีก ควยเอ้ย

รออีก 2 ปี มึง 20 แล้ว ไปทำบัตรเองเลย

>>331 อย่าาาาเชียวมึงงงง ของกู บัญชีร่วม 2ชื่อ(เวลาเบิกถอนเซนต์ด้วกกัน 2คน) กูยังโดนโกง แม่กูเอาไปประเคนให้น้องกู ล้านหก เสียไปฟรีๆกับเงินที่กูเก็บมา
มึงเป็นพี่ถ้ามึงปกติ มึงต้องใจกว้างกับน้องมึงอยู่แล้ว พอทีหลัง มันจะมี 108 เหตุผลจนสุดท้ายมึงก็เสียเปรียบอยู่ดี(ถ้ามึงไม่ยอมก็ต้องทะเลาะกันอย่างที่มึงกลัว) ส่วนแม่มึงอะ ห่วงน้องมึงมากกว่ามึงแน่นอน ไม่งั้นทำไม ต้องเป็นชื่อน้องคนเดียวไม่แบ่งเท่าๆกัน ?
กูไม่ได้ยุนะ แต่มึงยังอยากรักน้องมึงอยู่อย่าทำ !

>>333 จากที่มึงบ่นกูเข้าใจมุมมองแม่มึงวะ 55 หาผัวรวยๆ แล้วออกจากบ้านไปสิไป

>>331 มีทางเลือกอีกอย่างคือแบ่งก้อนนึงเอามาลงทุนกะน้อง ก้อนนึงเป็นของตัวเอง ที่ให้ลงทุนกะน้องนี่ถือว่าให้เปล่าเลย ได้เงินคืนคือกำไร

>>334 กูไม่รู้จะบอกย้องยังไงดี ขริงๆกูอยากมีบัญชีของตัวเองแต่ไม่รู้จะพูดกะเค้าไงดีให้เค้าไม่รู้สึกแย่
>>336 กูคงให้เปล่าไม่ได้ คือเงินเดือนกูน้อยกว่าจะเจียดมาเก็บได้นี่ลำบากโขอยู่แล้ว ถ้าต้องให้เปล่าคิดว่าไม่ทำเลยจะดีกว่า

>>337 ก็บอกตรงๆ ว่าแยกกันเก็บ มันประหลาดนะเมิง เงินเราแล้วทำไมชื่อน้อง
บอกว่า แยกกันเวลาไปทำอะไรจะได้ไม่ต้องลำบาก เวลาฉุกเฉินก็จะได้ใช้ได้จัดการเองได้เลยไม่ต้องวุ่นวาย อะไรอย่างงี้

จริงๆถ้าน้องมึงก็คิดถึงมึง เหมือนที่มึงคิดเหมือนมัน แค่มึงบอกว่า แยกบัญชีไม่ได้หรอ? ก็น่าจะเข้าใจแล้ววะ

กูขอปรึกษาหน่อยนะ กูเพิ่งทะเลาะกับเเม่มาว่ะ
คือกูเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบสังคม ไม่ชอบญาติพี่น้องเท่าไรชอบอยู่กับเพื่อน กับสังคมของตัวเอง
ทีนี้เเม่กูก็ชอบบังคับกูไปงานสังคม งานวัดอะไรต่างๆ ทีนี้กูก็เซงเลยหลุดไปว่า ไม่อยากไปไม่ไปได้ไหมเเม่
เเม่กูก็บอกว่าทำไมไม่ไปเเล้วจะอยู่บ้านอย่างเดียวรึไง กูก็ดันหลุดไปอีกว่าคือเเม่ ทำไมต้องมาบังคับสิ่งต่างๆด้วย
โอเคถ้ามันไม่ดีเเบบพวกดื่มเหล้าสูบบุหรี่อะไรจะไม่ว่าเลย เเต่นี่เป็นการใช้ชีวิตเเค่ไม่ไปวัด ไม่ไปงานต่างๆได้ไหม
เพราะไม่ชอบที่คนเยอะๆ ชอบอยู่เงียบๆอยู่เเล้ว ขอมีสังคมของตัวเอง

เเม่กูก็ขึ้นเลยด่ากูกระจุย ไอ้ลูกเนรคุณไม่รู้จักบุญคุณเป็นคนไทยรึเปล่าทำไมไม่ไปทำบุญ ไม่ไปพบญาติจะอยู่คนเดียวรึไง
ไปตายเลยไปถ้าไม่ชอบเข้าวัดเข้าวา อยู่เมืองไทยเขาก็นับถือศาสนาพุทธทั้งนั้น

ทีนี้เเม่กูก็ยาวเลยลากไปเรื่องต่างๆเรื่อยๆ กูก็เงียบทำอะไรไม่ได้

กูไม่เข้าใจว่าผิดไหมที่กูเป็นเเบบนี้ กูชอบอยู่คนเดียว ชอบอยู่บ้าน ชอบอยู่กับเพื่อนเเต่ไม่ชอบรวมๆญาติ ไม่ชอบเข้าวัดทำบุญสวดมนต์
กูเครียดว่ะ กูอายุ22เเล้วจะมีงานการทำเเล้วกูก็มีอิสระพอสมควรเเหละ อยากเล่นเกมส์อยากทำอะไรก็ทำได้เเต่เรื่องสังคมนี่กูไม่ค่อยชอบ
ไม่อยาก สิ่งที่ไม่ชอบกูก็โดนบังคับ กูไม่เข้าใจว่ามันผิดมากปะวะถ้ากูจะไม่ชอบญาติ ไม่ชอบศาสนาพุทธไม่ชอบกิจกรรมที่มันคนเยอะๆ พลุกพล่าน

เเล้วกูโดนหาว่ากูเนรคุณ กูปวดใจว่ะคุยกับเเม่ไม่ถูก พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป กูไม่เคยด่าเเม่ ไม่เคยขัดเเม่เเต่พอขัดเรื่องนี้เพราะเป็นสิ่งที่ไม่ชอบเลย

ทำไมวะ กูผิดสินะ เชี่ย

>>339 ลองคุยกันตรงๆว่าไม่ชอบ ขอไม่ไปได้ไหม ถ้าคุยแล้วเขาไม่เข้าใจ ใช้วิธีอ้อมๆ
เช่น แม่เราอยากให้เราผูกสายสิญจน์ พอเราไม่อยากผูก แม่ก็จะโน่น นั่น นี่ ทำไมไม่ผูก ตอนไปไกลๆแม่เป็นห่วง
ตอบ เราไม่ชอบผูกอะไรที่ตัวเลย ดูดีๆ เราไม่คล้องสร้อย ไม่ใส่นาฬิกา แหวน ต่างหู ฯลฯ เพราะงั้นไม่ได้ไม่ดีที่สายสิญจน์ แต่เราแค่ไม่ชอบผูกๆ จบ
พอตอบแบบนี้แม่ก็จะเถียงไม่ได้ .__.
เวลาไม่อยากไปวัดก็บอกว่า ติดงานก็ได้ ไม่อยากเจอญาติ ก็หาทางไปที่อื่นดิวะ บอกมีธุระ เพื่อนนัด บลาๆๆ
ปัญหาทุกอย่างบางทีชนตรงๆไม่ได้ก็อ้อมซะ นี่ก็อ้อมจนที่บ้านเหนื่อยขี้เกียจบังคับแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

>>339 อ้างงานอ้างเรียนไว้นะมึง บอกมีมีธุระ แล้วหัดทำตัวยุ่งๆ แล้วบ่นๆ ว่ามึงทำงานแล้วเหนื่อย บ้างอะไรบ้าง
เล่าว่า หัวหน้ามึงเยอะ ดุโหดสั่งงานยาก ใช้แต่มึง ว่าเพื่อนที่ทำงานมึงงั้นงู้งี้ มีโอทีเยอะๆ
แล้วกูไม่แนะนำว่า อ้างเพื่อนบ่อย อย่าให้เขารู้เยอะว่ามึงไปกับเพื่อน เพราะ เวลาแบบนี้เขาจะเทียบแหระ ทำไมไปกับเพื่อนได้ทำหาญาติไม่ได้
เห็นคนอื่นดีกว่าครอบครัว

แม่มึงเป็นคน ตจว ปะวะรู้สึกเขาจะมีค่านิยมแบบนั้น มีญาติพี่น้องเวลาใครลำบากก็ช่วยกัน(มโนของแม่มึง) ทั้งหมดทั้งสิ้นก็กลัวมึงไม่มีที่พึ่งเวลาลำบากแหละ

มึงกูขอปรึกษาเรื่องกฎหมายหน่อย
เรื่องมีอยู่ว่าพ่อกะแม่กูได้ทำการขายบ้านที่กรุงเทพหลังนึงที่เค้าร่วมสร้างร่วมผ่อนกันมาแล้วแบ่งเงินกันคนละครึ่ง พ่อเอาเงินไปเที่ยวจนหมดตัวภายในเวลาไม่ถึงปี แม่เอามาลงทุนให้กับร้านขายของที่เป็นสินสมรสเหมือนกันแต่ที่นั้นตั้งอยู่บนที่ดินของพ่อซึ่งเป็นมรดก ทีนี้ที่นี่มันติดแบงค์อยู่เพราะก่อนหน้านั้นไปกูเงินมาทำร้าน แม่กูทำงานใช้หนี้คนเดียวส่วนพ่อก็สำมะเลเทเมางานการไม่ทำแดกเหล้้าของร้านขาดทุนไปไม่รู้เท่าไหร่ แล้ววันนึงแม่งจะขอหย่าโดยจะเอาทรัพท์สินทั้งหมดมาหารสอง บ้านแบ่งกันอยู่คนละครึ่งถ้าแม่ไม่ยอมก็ไม่ต้องเอาไรเลยซักอย่าง แม่กูที่เอาเงินมาหมุนร้านก็ไม่เหลือไรซักอย่างแล้วแม่งก็จะหารสองให้ได้แต่สมบัติก็มีไม่มากจะเอาเงินเก็บ เงินลงทุนที่แม่กูมีมาหารอ่ะแหละ แม่กูไม่ยอม แม่กูจะขอทั้งบ้านไว้เพื่อทำงานต่อจะได้ผ่อนแบงค์ได้แม่งก็ไม่ฟัง จะเอาหารครึ่งหมดทั้งๆที่แม่งก็มีบ้านอีกหลังอยู่แล้ว ทีนี้แม่กูจะทำไงดีวะเพราะแม่กูอยู่บ้านเดียวกะเค้าไม่ได้เค้าชอบทุบแม่ แม่กูก็ไม่เคยเก็บหลักฐานไรไว้เลย แต่ถ้าแม่กูไม่ทำงานต่อโดนแบงค์ยึดแน่นอนเพราะแม่งไม่ทำเหี้ยไรเลยเพราะงั้นแม่เลยย้ายมาอยู่กะกูไม่ได้ บ้านก็ไม่ยอมขายแต่จะบังคับให้แม่อยู่บ้านเดียวกะมัน ทีนี้แม่กูควรทำไงต่อไปดีวะ แล้วพ่อจะมาเอาเงินเก็บที่กูออมมาแต่เด็กด้วย บอกว่าเป็นสินสมรส กูจะไม่ให้ทำไงดีวะ

>>342 ติดต่อทนาย มึง
ถ้าไมมีตังส์ ลองปรึกษา ติดต่อมูลนิฐิ ที่ให้คำปรึกษาปัญหาครอบครัว เช่นมูนิฐิประวีณา อะไรพวกนี้
http://www.jaisamarn.org/webboard/question.asp?QID=1292 (รายชื่อมิูลนิะีให้คำปรึกษาอาจติดต่อยากนิดนึงเพราะคนมีปัญหาเยอะ)
เพื่อช่วยเหลือเรื่องกฏหมาย

สำคัญที่แม่มึงพร้อมที่จะหย่าไหม? ถ้าเขาตัดผู้ชายคนนี้ขาด มึงไม่ต้องห่วงเรื่องแบ่งพวกนี้หรอก แม่มึงเป็นผู้หญฺิงถ้าหาคนปรึกษาดีๆ ไม่โง่เสียรู้เขา ได้เยอะอยู่ ที่เสียๆ คือ ไปตบปากรับคำยอมข้อตกลงเขาเอง

- เงินเป็นชื่อลูก ไม่ใช่สมสมรส แบ่งไม่ได้ เป็นของมึง ไม่ต้องกลัว อะไรก็โอน เป็นชื่อมึงก็ดีนะ
นอกจากมึงไม่ถึง 20 เขาจะอ้างสิทธิ์เลี้ยงดูมึง เขาจึงมีสิทธิ์ในเงินของมึง
แต่ถ้ามึงเกินแล้ว เขา ต้องยื่นฟ้อง แยกว่า มึงละเลยบุพการีไม่เลี้ยงดู ขอยึดเงินมรดก แต่ถ้ามึงสู้ดีๆ ก็เสียค่าเลี้ยงดูให้เขา นั่นแหละ

- เวลาแบ่งสมบัติ ให้ไปเปิด กฏหมายดู กูรู้สึกว่า ของบางอย่างจะยกให้ภรรยาไปหมดนะ เช่นเครื่องประดับเพชรพลอย (รวมแหวนทองสร้อยด้วยหรือเปล่าไม่รู้ ) จะยกให้เป็นของภรรยาทั้งหมด มึงก็เล่นแร่แปรธาตุกันเอาเอง (เปิดอากู๋ดูเอาเอง)

แม่มึงเรียกร้องได้หลายรายการ นะ เพราะเป้นผู้หญฺิง ยิ่งมีลุกเล็กด้วยเนี่ย มึงฟ้องดีๆได้เพียบเลย

แต่ประเด็น คือหนี้ ..มึง ถ้าหาร สินสมรส เนี่ยไม่ใช่หารแค่เงินนะ หารหนี้ด้วย
มึงควรติดต่อหาคนปรึกษา วะ แบ่งดีๆ
แล้วก็พวกนี้มักจะนัดไกล่เกลี่ย ถ้าเงินไม่ถึงเขาจะบีบให้มึงรีบๆเซนเพื่อจบเคสไป ใครไม่รู้ก็นึกว่าได้แค่นี้ ....
ถ้ามึงไม่ยอมเซน (เรื่องไม่จบ ) ก้ไม่หย่า ...
ถ้าตกลงแล้วต้องให้ผู้ชายเซนหย่า เป็นหนังสือก่อนแล้วค่อยให้ของนะมึง บางทีได้ของไปเบี้ยว ข้องตกลงกันง่ายก็มี ผู้ชายหน้าด้าน

แล้วก็ กูว่าแปลกๆที่ ให้อยู่ร่วมบ้าน กูว่าพ่อมึงแค่อยากได้เงินเอาไปผลาญ แต่ไม่ปล่อยแม่มึงมากกว่า มึงควร หอบเงินหนีให้เยอะที่สุด ทิ้งบ้าน ทิ้งหนี้ไปเลย
ไม่ควรยึดติดวะ

เหมือนพ่อมึง ถือไพ่เหนือกว่า สุดท้าย คอยเกาะแดก ไม่ยอมไปจากบ้านหรอก สูบแต่เงิน จนเปรม เพราะแม่มึงอยากได้บ้าน ดูท่าเป้นที่เขาด้วย

>>343 เค้่าจะให้แม่กูออกไปแต่ห้ามเอาไรไปเลย คือเค้่จะเอาสมบัติไปคนเดียวถ้าแม่กูอยากได้อยากแบ่งก็ต้องตามเงื่อนไขเค้าคือแบ่งครึ่งทั้งหมด อยู่บ้านคนละครึ่งบ้าบอคอแตก
แล้วถ้าหารหนี้กูฟันธงเลยว่าบ้านโดนยึดชัวร์เพราะพ่อกูไม่มีปัญญาผ่อน ที่ดินสมัยปู่ย่าก็จะโดนเอาไปหมด ถ้าป้ากูมาผ่อนไม่รู้ว่ามันจะเป็นของป้ามั้ย ถ้าเป็นของป้ากูรับรองว่าได้เป็นของลูกเค้าแน่กูหมดสิทธิแน่นอน
แล้วจริงๆนั่นควรจะเป็นมรดกของกูแต่เค้าไม่ยอมโอนให้กูซักที เอาแต่บอกให้รอเค้าตายกูถึงจะได้ เพราะงั้นตอนนี้กูไม่ได้อะไรเลย แม่กูทำงานลงทุนกะบ้านนั้นมาแทบตายพ่อกูไม่ทำอะไรเลยแต่จะได้ไปเพราะนั่นเป็นที่ของเค้า

>>344 เจอกันที่ศาล ปรึกษาพวกกฏหมาย

แต่บ้านเป็นชื่อพ่อ คงต้องทำใจวะ ยอมเสียเหอะ บางที่หลุดพ้นไป ปี สองปี แม่มึงอาจสบายก็ได้ หาเอาใหม่ข้างหน้า
แล้วเรื่องแบ่งครึ่งอย่าไปเซน เขาทำจริงไม่ได้หรอก ไม่มีสิทธิ์จะทำ ถ้าแม่มึงไม่ยอม โยนขึ้นศาลไป ลองดูลิ้งที่ให้แล้วโทรไปปรึกษา เปิดๆ พวก กฏหมายดู เห็นชัดๆ
เขาก็ไม่รู้กฏหมาย แม่มึงก็ไม่รู้กฏหมาย พ่อมึงแค่พูด ตุ๋นมึงกับแม่งมึงมั่วๆ บีบให้ยอมแหละ

ฟ้องเอา

>>345 เค้าชอบขู่แม่กูด้วยว่ะ แบบถ้าไม่ยอมก็ไป ถ้าจะอยู่แบบไม่ยอมแบ่งครึ่งคืนนี้ตายแน่อะไรงี้หลายทีละ แม่กูไม่เคยเก็บหลักฐานเ
ลย แบบนี้แจ้งความอะไรได้มั้ย แล้วมันจะช่วยเรื่องคดีแม่กูได้ป่ะ
กูเกลียดมากๆที่พ่อเป็นคนแบบนี้ เกลียดๆๆๆๆๆ

>>346 จริงๆ มึงควรอัดคลิป อัดเสียง เวลาโดนทำร้ายร่างกาย หรือแค่ด่าขู่ฆ่า (โทษแรงนะมึง) แล้วถ้าจะขาดกันจริงๆ ควรไปโรงพยาบาลให้ โรงพยาบาลรับรอง เซนมา เวลาโดนทำร้ายร่างกาย
แล้วก็ผัวเมียตีกัน มึงไปแจ้งความ ลงบันทึก แล้วมึงควรถามตำรวจนั่นแหละ เขาบอกได้ว่าทำไรได้มั่ง ส่วนใหญ่ลงบันทึก ขอใบแจ้งความเป็นหลักฐาน
ไว้ ถ้าเวลาติดต่อกฏหมายถ้าจะฟ้องร้องกัน จะได้มีหลักฐานเข้าข้างเราได้เยอะ

จริงๆตำรวจเขาก็รู้เรื่องพวกนี้นะ มึงปรึกษาเขาได้ ถ้ามึงจะขาดกันจริงๆ เขาก็แนะนำได้

แต่คนที่ ต้องถามให้แน่ใจที่สุดอะคือแม่มึง ว่า เขาอยากเลิกไหม?
เขาใจปะมึง บางทีก็ ยอมเพราะผูกพันธ์ ให้เงินให้ทองเสียกันไปเยอะ พอสัก 3-6 เดือน ผู้ชายก็ตามมาเหมือนเดิมแม่มึงก็ยอม ตัดกันไม่ขาด
ทำเรื่องใหญ่โตไป ก็เสียของฟรีๆ

... คุยกับแม่มึงก่อนแล้วลอง ออกจากโม่งไปปรึกษาตำรวจหรือ โทรสายด่วนดู ที่มึงให้ลิ้งมึงไป
แล้วมึงต้องแน่ใจว่าแม่มึงพร้อมที่จะออกมา ... เป้นกำลังใจวะ
(กุว่าแม่มึงอะรู้ว่าทำไง แต่เขายังอยากจะทน )

>>347 แม่กุเค้าไม่เก็บหลักฐานไว้เลยกูก็ไม่ได้อยู่บ้านจะช่วยอะไรก็ไม่ได้มาก ความผูกพันธ์ก็ส่วนนึงด้วยแหละมึง
พ่อกูแม่งเหมือนคนบ้า กินเหล้าจนหลอน คิดว่าบ้านรวยคิดว่าแม่กุเม้มเงิน คิดว่าตัวเองเหนื่อยทไงานหนักทั้งๆที่ไม่ได้ทำไร คิดว่าแม่กูมีเงิยหลายล้านแล้วไม่ยอมให้เค้า ไอเหี้ย เงินสดบ้านกูมีไม่ถึงห้าแสนด้วยซ้ำแล้วนี่คือเงินลงทุน ไหนจะค่าโน่น ค่านี่อีก พ่อกูจะเอาๆอย่างเดียวแต่ไม่ช่วยทำมาหากิน แดกเหล้าให้ขาดทุนไปวันๆ แม่กุต้องปลูกผักกินเองด้วยซ้ำ แล้วจะมารีดไถคนในบ้าน จะเอาแม้กระทั่งเงินเก็บที่กุหยอดกระปุกตั้งแต่เด็กกุจะเอาไปเรียนโท แม่งไม่เคยรู้หรอก ควยๆๆ ตอนกุเด็กๆก็เอาเงินไปเล่นพนัน เที่ยวผู้หญิง ตอนไม่มีจะกินแม่กุก็ช่วยพาครอบครัวมาจนถึงจุดที่สุขสบาย พอชีวิตจะดีขึ้นหน่อยก็มาทำแบบนี้ หาว่าแม่กูเอาเงินไปหมดไม่เคยสำนึกเลยว่าตัวเองเคยทำอะไรลงไปบ้าง เห็นแก่ตัวที่สุด กูจะไม่แต่งงานแล้ว

>>348 อย่งน้อยเงินมึงก็ของมึงนะ ไม่ต้องไปให้

จะถึงวันแม่แล้ว มีใครอึดอัดกับวันนี้แบบกูบ้าง 555

>>350 เข้าใจ... เฮ้อ เดี๋ยวต้องมี คุณแม่นั้นต้องซาบซึ้ง จงทดทแทนคุณแม่ กระแสสังคมกดดันอีกละ

ทีวันพ่อไม่เห็นมีคนซาบซึ้งงี้มั่งเลยสัส กุล่ะไม่เข้าใจ

>>352 ก็ซาบซึ้งกันทุกวันพ่อทุกปีอยู่แล้วนิ

>>352 คนละพ่อแต่ก็ต้องซึ้ง อิห่า

กูขอระบายหน่อย คืองี้ บ้านกูมีกัน 5 คน พ่อ แม่ กู (พี่สาวคนโต) น้องสองคน (ฝาแฝด) คือพ่อกูมาจากครอบครัวคนจีนที่ให้ผู้หญิงทำทุกอย่างอ่ะ ส่วนแม่นี่มาจากบ้านที่ค่อนข้างมีเงินเลยจะติดนิสัยนิ่งๆ เงียบๆ ไม่ชี้หน้าด่าใคร แล้วพ่อกูนับวันยิ่งโมโหร้าย เอาแต่ใจขึ้นทุกทีว่ะ ปกติก็ปากร้าย ชอบด่า ใช้อารมณ์อยู่แล้ว แต่นี่ยิ่งตั้งแต่ออกจากโรงบาลมายิ่งเอาแต่ใจ เหมือนติดที่ตอนป่วยมีแต่คนดูแล ส่วนแม่กูคือแบบ ไม่พอใจอะไรก็เก็บเงียบ เอามาบ่นให้กูฟัง พอกูบอกให้ไปคุยตรงๆ ก็บอกว่ามันเป็นสามัญสำนึกที่คนปกติต้องคิดได้ กูแทบจะกลอกตาเป็นเลขแปดไทย

ยังไม่พอนะ คือเมื่อก่อนตอนสอบเข้า กูสอบแข่งโน่นนี่นั่นได้รางวัลหมด (ตอนนี้กูจะเอนทรานซ์ละ) แล้วสอบเข้าโรงเรัยนม.ปลายที่มีชื่อเสียงมากๆ ได้ พ่อเลยจะตามใจกูมาก ส่วนน้องสาวสองคน แฝดพี่ติดแบบเฉียดฉิว ส่วนแฝดน้องไม่ติด พอพ่อกูต้องไปรับแฝดน้องที่โรงเรียนแม่งก็มีปัญหา คือจะด่าน้องกูแรงๆ เวลากลับช้า (พ่อกูชอบไปก่อนเวลา คือถ้ามาช้าห้านาทีนี่โดนยับอะ) ต่อให้น้องกูมีประชุมงานโรงเรียนก็ไม่สนใจ ด่าเอาด่าเอาจนน้องกูคนนี้จากเรียบร้อยก็ก้าวร้าวใส่พ่อ พ่อกูก็ยิ่งเกลียด คือครั้งนึงตอนโมโหออกปากกับแม่กูเลยว่า จากเกลียดอยู่แล้วก็ยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่ (ขนาดกูคุยกับพ่อตอนปกติ พ่อยังเคยหลุดปากว่าไม่ชอบน้องคนเล็ก) แม่กูก็ของขึ้นค่ะ แต่ก็ไม่พูดอะไรแบบเปิดสงครามเย็น ไม่มองไม่พูดไม่สนใจ

ทีนี้น้องคนรองก็พยายามทำตัวดีๆ ผิดกับกูที่บางทีก็เกเรบ้างอะไรบ้าง คือบ้านกูพี่น้องจะทะเลาะกันบ่อย แต่ทะเลาะจบคือจบ ทีนี้เว้ย หลังๆ เวลาพวกกูทะเลาะกัน พ่อจะเข้ามาแทรกแล้วด่าน้อง แฝดแม่งก็เข้าข้างกันไง ยิ่งโดนด่าหนักเข้า มันก้าวร้าวใส่พ่อไม่ได้มันก็มาเกลียดกู หลังๆนี่คือแบบถ้ามันจ้องหน้ากูแล้วกูเหลือบตาไปมองนี่จะโดนมันด่าเช็ดอะ

แล้วล่าสุด เมื่อกี้ น้องคนเล็กกูไปรร. ส่วนพวกกูสองคนได้หยุดเพราะระเบิด พ่อก็อยู่บ้านด้วยแต่เอาแต่ดูทีวี แม่ทำงานบ้าน กูนั่งอ่านนส.พร้อมกับฟังเพลง น้องเพิ่งตื่นและเอาแต่นั่งเล่นคอมพ์ทั้งวัน พอแม่ลงมาจะเปิดหาข่าวเรื่องการเรียน น้องกูที่โดนไล่ที่ก็เดินมาจะเเย่งแท็บเล็ตกูไปเล่น กูหงุดหงิดเลยไม่ยอม ก็ทะเลาะกัน ปรากฏพ่อเข้ามาด่าน้องจ้า น้องกูร้องไห้เลยแล้วกำมือถือแน่นจนได้ยินเสียงอะมึง กูคิดว่าน้องจะชักแล้วเนี่ย แม่กูก็มากอดน้อง แต่พ่อกูก็ยังไม่หยุดด่า พอกูบอกว่าพอเถอะน่าก็ตวาดกูว่าอย่ามาสั่งพ่อ คือน้องกูแม่งโกรธจนหอบแล้วเว้ย พ่อกูก็ไม่หยุด แม่กูเลยพาน้องขึ้นห้อง ส่วนพ่อกูก็คว้ากุญแจรถออกไป

...แล้วแม่กูก็ลงมาบอกกูว่ากูเป็นพี่ ต้องหยวนๆ ให้น้อง (ทั้งๆที่ห่างกันแค่ปีเดียว เรื่องหยวนๆ นี่กูไม่มีปัญหา แต่สงสัยว่าถ้าเทียบตอนอายุเท่ากัน กูสามารถขึ้นรถตู้กลับบ้านตอนทุ่มนึงคนเดียวได้ แต่น้องกูไม่ยอมขึ้นรถตู้คนเดียว) แล้วก็ข่าวดี น้องกูยิ่งเกลียดกูเข้าไปใหญ่ ซึ่งแม่กูก็รุ้สาเหตุว่าน้องเกลียดกูเพราะพ่อ แต่เวลาแม่ไปคุยดีๆ กับพ่อ พ่อก็ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรผิด และไม่เชื่อว่าที่พ่อทำจะมีผลกับลูกๆ อย่างพวกกูแบบนี้ด้วย กูนี่แทบอยากกรี๊ด มีวิธีไหนมั้ยวะที่ให้พ่อไม่อยู่บ้าน แบบกลับมาเย็นๆ ดึกๆ อ่ะ เดี๋ยวนี่แม่งนอนดูทีวีทั้งวันไม่ทำอะไรเลย เพราะงานพ่อกูแค่เป็นที่ปรึกษาบ.ของเพื่อนพ่อ เลยโคตรชิล แต่กูและแม่เครียดที่พ่ออยู่บ้านมาก

ขอบคุณที่ให้ที่ระบายค่ะ กูระบายข้างนอกไม่ได้เพราะไม่อยากให้คนนอกมองบ้านกูไม่ดี แม้กูอยากจะด่าแค่ไหนก็ตาม

>>355 โอย อ่านละเครียด

>>355 กูว่าตัวมึงเองก็สมควรโดนเกลียด ระวังอยู่ไปนานๆ มึงจะคิดว่าแม่มึงรักน้องมากกว่ามึง โอ๋แต่น้อง น้องทำไรไม่เป็นสู้มึงก็ไม่ได้ แต่แม่ก็เอาแต่ตามใจแล้วไม่สนใจมึง แล้วพาลนอกจากพ่อแล้วก็เกลียดทุกคนด้วย
จากที่มึงระบาย ดูเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือเปล่า? แล้วโลกหมุนรอบตัวเอง อีโก้สูง คิดว่าตัวเองเก่งแต่ขาดน้ำใจ เหมือนมึงจะคล้ายพ่อมึงนะ (จากที่อ่านที่มึงเขียน) แต่เหมือนจะดียังรู้ตัว(หรือเปล่า) ว่าตัวเองทำผิด ทำร้ายคนอื่น? (ดูที่ตัวมึงเองก่อนว่าเป็นบ้างไหม?)

พ่อมึงเหมือนจะรักมึง? ภูมิใจในตัวมึง แต่ว่าดูมึงจะไม่รักเขาเลย บ้านเขาแท้ๆ ช่วยกันทำงานมาส่งพวกมึงเรียนแต่มึงคิดกลับจะไล่เขาออกจากบ้านเขาเอง
น้องมึงก็เหมือนกัน รู้ว่าพ่อไม่ชอบน้อง แต่มึงเคยกันไม่ให้เป็นเรื่องไหม? หรือมึงมีความสุขที่เวลาน้องมึงทำอะรไไม่ถูกใจมึง แล้วพ่อด่าน้อง แล้วมึงมาโทษพ่อเวลาเขาด่าน้องเกินไปเอา ตัวเองไม่เกี่ยว?
กูมโนจากที่อ่านอย่างเดียวเพราะกูไม่ใช่ลุกบ้านมึง ไม่ใช่มึง คหสต ล้วนๆ

แต่บ้านกูก็คล้ายๆ แบบนี้ แต่พ่อกูไม่ดุ (สำหรับกู) แต่พ่อกูไม่ชอบน้องกูแบบอยู่บ้านน้องกูต้องไปอยู่กับแม่ อยู่ในห้องเดียวกันทะเลาะกันตลอด (แต่เดี่ยวนี้ดีขึ้นแล้ว)

วิธีแก้ที่กูเคยใช้นะ
ถ้าเขากลับบ้านแล้วเขาได้อย่างใจ เรื่องก็จบ ถ้าเขาไม่ใช่พวกชอบจิกกัดกระแหนะกระแหนะ

- จำกัดพื้นที่ที่เขาอยู่ เขาไม่ใช่พวกเดินทั่วบ้านแน่นอน มึงจะดูว่าวันนึงเขาทำอะไรบ้าง แล้วให้เขาทำแบบนั้น ที่เป็นชีวิตประจำวันเขาแบบไม่สะดุด
เช่นเขาตื่นจะอาบน้ำตอน 8โมง ห้องน้ำต้องว่าง แปรงอยู่ตรงที่เดิม ผ้าขนหนูเขาไม่ต้องเดินหา เขาไปอาบได้เลย
กินข้าว - มึงก็หาเตรียมวางไว้เลยให้เขากิน แบบ มาถึงกินได้เลย แล้วมึงก็เก็บกันไป ปล่อยเขาไปทำอย่างอื่นต่อ ตามความเคยชินเขา
เขาทำอะไรก็ตามนั้น ส่วนใหญ่ถ้าดูดีๆ เขาจะติดนิสัยทำเดิมๆซ้ำๆ พอมึงทำเป็นระบบ วางแผนดีๆ มึงก็ทำไม่กี่อย่างหรอก อีกอย่างพวกมึงไม่ค่อยได้อยู่บ้านทั้งวันแม่มึงหรือเปล่าที่ต้องเหนื่อย

-พอมึงจำกัดที่เขาแล้ว มึงจำกัดการเจอกันของพ่อมึงกับน้องคนเล็ก แบบรู้ว่าเขาไม่ชอบก็หนีหน้าไป เช่นเขาดูทีวีอยู่ น้องมึงก็นั่งหลบๆ ห่างตาเขาเช่นด้านหลังเขา หรืออกจากห้องไป อย่าไปตัดหน้าทำอะไรขวางเขา

- พ่อเขาชอบเข้าข้างมึง ช่วยด่าเอามันส์ มึงก็อย่าทำตัวมีปัญหานักเลย ดูแม่มึงเป็นตัวอย่างบ้าง ถ้ามึงทะเลาะกับน้อง น้องมึงก็โดนพ่อด่า แล้วมึงจะทะเลาะก็ตามนั้นละ

- ถ้างานแม่งจุกจิกมึงทำไม่ได้ ไม่คิดจะช่วยแม่มึงดูแลเขา เพราะคิดว่าเขาก็ไม่เคยดูแลมึง ก็จ้าง แม่บ้านมาดูเขา ถ้าทำไม่ได้ก็จมกับปัญหา สู้ต่อไปทาเคชิ!

ความเห็นของกูจริงๆ จากการเป็นคนโปรดของพ่อนะ กูว่าผู้ชายทุกคนอยากให้คน ดูแลเอาใจ เห็นความสำคัญ ถึงจะเยอะไปหน่อย แต่ก็เอาใจเขาหน่อย ยิ่งแก่ตัวยิ่งเยอะ เพราะเขาคิดว่า เขาทำหน้าที่ของเขาแล้ว ทำดีแล้ว พวกมึงต้องดูแลเขา ทำงานในส่วนของมึง...

พ่อกู ไม่ตักข้าวกินเองนะ ถ้าไม่มีใครตักให้ เขาเงียบแล้วก็ไม่กินเลย
ไม่หาเสื้อผ้าใส่เอง ไม่เปลี่ยนช่อง ทีวีเอง
ไม่ก้มหยิบรองเท้าออกจากชั้นเอง ถ้าได้เวลาไปทำงานแล้วไม่มีใครเตรียมรองเท้าให้เขาจะยืนนิ่งๆอยู่หน้าบ้าน ถ้าไม่มีใครเห้นเขาจะ ถามสั้นๆ รองเท้าเขาละ แต่ไม่หยิบ

พ่อของมึงดูจะโหดเพราะดูโมโหร้าย แต่ถ้าไม่ขี้หงุดหงิด หรือทำให้เขาหงุดหงิด ก็คง พอได้มั้ง เขาอยู่คนเดียว แล้วบ่นหรือโมโหบ้างไหม?

บ้านกุเป็นครอบครัวคนจีน แต่เคร่งเรื่องพี่น้องต้องรักกันมากเลยว่ะ กุนึกว่าเป็นงี้กันหมดซะอีก ทำไมไม่ลองเปิดใจคุยกับน้องดูล่ะ อาจจะรักกันมากขึ้นก็ได้

มึงทำตามที่มึงคิดว่าถูกไปเลย พ่อแม่บางทีก็ไม่ได้ดีเสมอไป เคสมึงนี่พ่อไม่เลยชัดๆนะ
>>357 กูก็ครอบครัวคนจีน พ่อต้องเป็นใหญ่ แต่กูไม่แคร์ไงโว้ย
พ่อกูก็เป็นแบบนี้แหละ ขี้น้อยใจ อยากให้คนเอาใจใส่ ตัวเองเป็นศูนย์กลาง ความถูกต้องในบ้านมีตัวเองเป็นหลัก
กูเห็นแล้วรำคาญพ่อตัวเองชิบหาย คิดเล็กคิดน้อย แค่ผิดใจเค้าหน่อยโวยวายบ้านแตก อยู่บ้านกูก็ใช้ชีวิตปกติน่ะแหละ แต่ถ้ากูเห็นพ่อทำตัวแบบนี้กูด่าเลย
กูเลยมีเรื่องในบ้านบ่อย แต่กูไม่เสียใจซักนิด กูรู้สึกดีมากกว่าด้วยซ้ำ

>>356 ไม่เอามึงอย่าเครียดนะ ถถถถ

>>357 เออ ตอนนี้กูหัวเย็นลงละ พอมึงพูดงี้กูก็รุ้สึกว่ะว่ากูคล้ายพ่อ แต่กูอาจจะคิดช้าไป เพราะบางทีกูนั่งๆ อยู่กูก็โดนหาเรื่อง แบบ
น้อง : เจ้ หนูขอโทษที่หนูว่าเจ้เมื่อกี้นะ
กู : อืม ไม่เป็นไร
สักพัก น้องด่ากูใหม่
น้อง : ขอโทษนะเจ้ หนูเครียดไปหน่อย
กู : อืม...
ผ่านไปอีกแปบนึง ด่าใหม่
น้อง : ขอโทษนะ...
กู : ...
น้อง : เงียบทำไม หยิ่งนักเหรอ!
...ทั้งหมดนี่เกิดในเวลาครึ่งชั่วโมงโดยที่กูนั่งอยู่เฉยๆ นี่ไม่ได้ใ่ส่สีนะ พรุ่งนี้มันจะสอบไรงี้ เลยมักจะเหวี่ยงใส่กู
บางกรณีกูก็สวนกลับแบบลืมว่าพ่อนั่งอยู่ไง แต่กูไม่ได้มีความสุขที่พ่อด่าน้อง กูรู้สึกผิดจะตายห่าถึงแม้ว่าเคสนั้นกูไม่ผิดก็เถอะ
แต่เวลาพ่อกูไม่หงุดหงิดนี่น่ารักมากเลยนะ แค่หงุดหงิดง่ายชิบหาย ส่วนแม่กูจะเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับพ่อ แต่วันไหนอารมณ์ดีก็โอเคล่ะนะ ขอบคุณมึงมาก กูจะอยู่เงียบๆ สงบปากสงบคำ บ้านกูจะได้ไม่เครียด ส่วนเรื่องที่กูจะไปเกลียดน้องคงไม่ว่ะ คือกูเป็นคนไม่คิดมาก แม่จะโอ๋น้องก็โอ๋ไป กูหลบไปร้องไห้ในห้องน้ำเสร็จกูก็หายโกรธแล้วล่ะ

>>358 ดูเผินๆ น้องก็รักกูดีอะนะ ยกเว้นแค่เรืองจิกกัดแล้วก็หาว่าทุกอย่างเป็นความผิดของกู กูจะพยายามทำตัวเป็นพี่ที่ดีละกัน คงพอช่วยอะไรได้

>>359 นั่นพ่อกูเลย ที่มึงกล่าวมา แต่กูตามใจเขาวะ ลืมวันเกิดเขานี่ งอนเป็นเดือน แล้วกูชินกับเขาแล้วถ้าเตรียมให้เขาตามปกติ ก็ไม่เกิดปัญหาสบายใจทุกคน กูทำดีกับพ่อกู กูรู้สึกหว่านพืชได้ผลงามนะ ทำกับแม่นี่เหมือนทำดีเขาก็ไม่เห็นความดีแอบน้อยใจเหมือนกัน

>>360 ดีแล้ว ถ้ามึงยังรู้สึกผิดเวลาพ่อด่าน้อง พี่น้องตอนนี้น่าจะไม่เกลียดกันจริงๆหรอก เรื่องที่เล่า น้องมึงรู้จักขอโทษตัวมันเองก็คงพอรู้ตัวแหละ แต่มันเหวี่ยง(น่าจะ)แบบช่วยไม่ได้ มันก็หงุดหงิด มันก็อิจฉา ห้ามใจตัวเองไม่ได้ โดนด่าโดนเปรียบเทียบ ความมั่นใจมันก็หดหาย
ประสาทจะแดก กันทั้งบ้างนะเนี่ย
พ่อมึงขี้หงุดหงิดเนี่ยอาจลำบาก ของกูแค่จิก แล้วบ่น ไม่สนใจแล้วจะโมโห
สันติสุขในบ้านที่เป็นโจทย์ ยาก มาก วะมึง

ปล. พ่อมึงไม่มีบ้านน้อยแล้วหาเรื่องทะเลาะใช่ปะ เป็นมานานแล้ว (ถามเฉยๆ)

เออนอกรื่อง น้องมึงนี่อนาคตจะกลายเป็นมนุษย์ป้า ที่ชอบทำตัวหรูๆมาอวด อวยลูกตัวเองทับถมมึงไหมวะ?

ขอพื้นที่ระบายหน่อย
กูอิจฉาพี่กูว่ะ อิจฉาจนกูจะเป็นบ้าตายห่าละสัด อิจฉาที่ไม่ต้องทำเหี้ยอะไรก็มีแต่คนชอบคนโอ๋ จะเข้ามหาลัยแล้วยังนั่งเล่นเกมไปวันๆ ไม่อ่านหนังสือ ไม่ตามข่าวสอบอะไรสักอย่าง งานบ้านก็ทำไม่เป็น มีแต่กูกับแม่ทำให้ ขี้บ่นแถมเอาแต่ใจยิ่งกว่ากูอีก แต่ผู้ใหญ่ชอบหาว่ากูเอาแต่ใจอยู่คนเดียว ทั้งที่นั่นมันก็ตอนเด็กไหมวะ กูปรับปรุงตัวแล้ว ตามใจคนทั้งบ้าน ไม่พูดไม่เถียงเหี้ยอะไรก็แล้ว ทำไมกูยังทำอะไรผิดอยู่อีกวะ กูอยู่หน้าคอมน้อยกว่าพี่กู ทำไมกูถึงสายตาสั้นกว่ามันวะไอ้สัส กูเลิกเล่นโทรศัพท์ตอนกลางคืนแล้ว ปรับแสงน้อยๆด้วย เลิกอ่านหนังสือในที่มืดก็แล้วยังแย่ลงเรื่อยๆ พี่กูแม่งทำกลับกับกูหมดสายตามันยังเท่าเดิม นี่มึงกับกูพ่อแม่คนเดียวกันไหมไอ้ห่า ทำไมมึงไม่ได้พันธุกรรมเหี้ยๆแบบกูบ้าง กูพยายามดูแลตัวเอง รักษาความสะอาด พยายามออกกำลังกาย กินอาหารที่มีประโยชน์แล้วตัวยังอ้วนแถมสิวขึ้นเยอะจนลักษณะภายนอกกูแทบจะเป็นคุ แต่พี่กูไม่ดูแลเหี้ยอะไรเลยปล่อยตัวสุดๆ แดกทียังกะห่าลงยังหุ่นดีแถมหน้าใสอีก ว้อย ไอ้สัด เกลียดชิบหาย ถ้ากูโง่กว่ามันกูคงไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างอะ
แล้วพ่อกูก็ประเคนแต่ของดีๆให้มันอีก ซื้อคอมใหม่ให้แล้วยังพาไปอัพสเป็กบ่อยยิ่งกว่าซักกางเกงใน ในขณะที่ของกูใช้มาตั้งแต่ป.1ยันม.4แล้วก็ยังไม่เปลี่ยนเหี้ยอะไรเลยนอกจากการ์ดจอ ฮาร์ดแวร์ก็เปลี่ยนไปตามอายุการใช้งาน พังค่อยเปลี่ยน ยังดีที่อัพวินโดว์7ให้กูเลยพอจะเล่นเกมบนเว็บได้ แต่เกมออกใหม่ๆนี่ไม่ต้องพูดถึง ปรับต่ำสุดยังกระตุกไอ้สัด แต่ของพี่กูยังไม่ทันพังก็เปลี่ยนใหม่ละ เก้าอี้ก็นั่งยังไงของแม่งไม่รู้ พังได้พังดี ไม่ถึงปีเปลี่ยน ของกูโดนทั้งแมวข่วนใส่กระโดดใส่เดินชนไปชนมาเป็นปีๆยังไม่พังเลยสัด พอพ่อซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้แม่ พ่อก็ยกไอโฟนห้าสภาพดีงามที่เป็นของเก่าแม่ให้พี่กู แต่เอาไอโฟนสี่มือที่เท่าไรไม่รู้อัพiosไม่ได้เพราะพื้นที่ไม่พอมาให้กู ลบแอพทิ้งหมดก็แล้ว รูปกับเพลงก็มีนิดเดียว แค่เข้าทวิตกับเล่นเกมเลี้ยงแมวยังเสือกค้าง ลบมัลติทาสต์ออกหมดเปิดแค่แอพเดียวยังจะเสือกช้าอีก ควย คิดว่ากูไม่อยากเล่นเกมหรือเล่นแอพเหี้ยอะไรในมือถือบ้างเลยเหรอ เห็นกูใช้แค่โทรเข้าโทรออกบ่อยขนาดนั้นเลยไหม
กูแค่น้อยใจอะ กูอยากได้ของใหม่แต่กูกลัวจะเป็นภาระกูเลยไม่อยากเรียกร้องอะไร พี่กูก็ไม่ได้ร้องขออะไรเลยแท้ๆแต่กลับได้หมดทุกอย่าง พอกูลองขอบ้างก็บอกว่าไม่จำเป็น ใช้ให้มันพังไปก่อนค่อยซื้อใหม่ อืมก็ได้ กูคงเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปจริงๆนั่นแหละ

หากบ้านไม่น่าอยุ่จงอดทนจนกว่าจะรับผิดชอบตัวเองได้แล้วแยกตัวมาอยุ่คนเดียวโลดสบ่ยตัวสบ่ยใจ

>>362 เคยระเบิดลงซักทีรึยังล่ะ

>>362 ที่บ้านกูไม่ค่อยมีปัญหาว่ะ อารมณ์ประมาณว่าน้องต้องมาก่อนง่ะ เพราะกูดันเรียนเก่งกว่าน้องมาก กูเลยรู้สึกเหมือนแย่งความภาคภูมิใจของพ่อแม่มาจากน้องว่ะ ดังนั้นอะไรที่ให้มันได้กูก็ให้มันตลอด ไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะกัน พ่อแม่ดูแลน้องมากกว่าก็ไม่น้อยใจอะไร ก็กูดูท่าจะเอาตัวรอดได้มากกว่าอ่ะนะ

อ่ะเข้าเรื่องของมึง กูถือคติว่าพ่อแม่ไม่ให้อะไรต้องหาเองว่ะ มึงอยากได้มือถือ? เก็บตังค์สิวะ เดี๋ยวพอโตมากๆอยากได้อะไรก็หาเองอยู่ดีว่ะ ไม่อยากน้อยใจก็เหมือนเรปบนอ่ะ แยกมาอยู่คนเดียวสบายใจ

>>355 มึงก็แค่รอน้องแฝดมึงอยู่พร้อมหน้า แล้วลากแม่งเข้าห้องไปคุยกัน บอกว่าพ่อมึงเป็นโรคประสาทนะ กูไม่ได้มีปัญหาเหี้ยอะไรกับพวกมึง กูรักพวกมึงนะ จบ ไอ้สัส ต่อให้น้องๆมึงจะมีท่าทีไม่ชอบขี้หน้ามึงเหมือนเดิม แต่ข้างในใจจริงๆแล้วกูว่ายังไงก็ต้องรู้สึกดีกับมึงมากขึ้นล่ะว่ะ อย่างน้อยๆ มันก็คงไม่ถึงขั้นหยิบมีดมาแทงมึงตอนหลับนะ

อ้อ และจากที่กูอ่านมึงพิมพ์ ทำไมกูรู้สึกว่าพวกมึงสวยวะ แฮ่กๆๆ เป็นแฟนกะกูมั้ย

>>366 ชอบแค่เพราะว่าสวยเรอะ

>>367 เปล่า ชอบที่นิสัยใจคอ

>>362 เศร้าว่ะ มึงสู้ๆนะ อดทนต่อไป

ขอปรึกษาชาวโม่งหน่อย ไม่รู้ถูกมู้เปล่านะT^T
คือปกติเราไม่ได้กลับบ้ายเองบ่อยหรอก แต่พอกลับเองทีไรมันจะมีเรื่องให้ระแวงตลอด อย่างครั้งนึงตอนเดินกลับ ในซอยที่เรียนพิเศษมันมีแก๊งวิน มันก็มองๆ (หน้ายันเท้าเลย แล้วก็มองแถวๆหน้าอกอีก) แล้วก็พูดแหย่เล่น แต่คือคำที่ใช้มันทำให้เรากลัวอะ มันระแวงนะ
อีกครั้งนี่ก็ตอนนั่งแท็กซี่ อิคนขับแม่งมองเราผ่านกระจกบ่อยมาก แล้วก็ยิ้มๆ คือตอนแรกเราก็ไม่รู้ตัว แต่พอหันไปดูเท่านั้นแหละ..-*-
ตอนแรกมันบอกเดี๋ยวส่งให้ถึงหน้าบ้านเลย แต่เราบอกให้ส่งที่หน้าซอยพอ ตอนลงมันก็มองเราแล้วก็ยังยิ้มๆอีก พอลงไปแล้วยังจอดรออีกนะ

คือไม่ใช่ไร เราไม่กล้าบอกคนในบ้านว่ะ แต่ก็ไม่รู้ทำไง บางทีใันต้องกลับเองจริงๆอะ ยิ่งจะปิดเทอมเรียนพิเศษหลายวันติดก็ต้องไปกลับเอง ทำไงดี ต้องระวังตัวมั้ย พยายามคิดว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอคนแบบนี้แต่ก็อดระแวงไม่ได้อะ

>>370 พกสเปรย์พริกไทย

>>370 ทำไมไม่กล้าบอกคนในบ้านวะ ปากหนักในเรื่องแปลกๆ นะมึงนี่ เป็นอะไรขึ้นมาจริงจะทำไงวะ ให้คนที่บ้านช่วยระวังก็ดีออก
เป็นกูจะบอกพ่อบอกพี่ชายไว้ก่อนเลย ส่วนใหญ่ถ้ากลับบ้านดึก พี่ชายกูจะให้โทรบอก เค้าจะเดินออกมารับกูที่หน้าปากซอยเลย

>>370 ถ้ากูเป็นพ่อมึงกูคงปวดหัวตาย
บอกที่บ้านซะ มีอะไรเค้าจะได้รู้
รอให้เกิดอะไรขึ้นแล้วค่อยมาบอกมันไม่ช่วยอะไรหรอก

กับคนพวกนี้อย่าไปสนใจมาก คือมองๆให้รู้ว่าแม่งทำอะไร ระแวดระวังไว้
อย่าไปโต้ตอบ มีปฏิกิริยา อะไรกับแม่ง

เรื่องที่กูบ่นเรื่องที่คนบ่นไปเยอะแล้วหน่อยได้ป่าววะ คือกูก็รู้นะว่าพ่อแม่น่ะหวังดีกับลูก แต่หลายเรื่องที่พ่อแม่ยัดเยียดหรือคิดเอาเองว่านู่นดีนี่ดีโดยไม่เคยจะถามกูก่อน (หรือบางครั้งถามไปงั้นแหละ กูพูดอะไรไปเค้าก็ไม่ฟังอยู่ดี) มันก็ทำให้กูรู้สึกเริ่มจะทนไม่ได้ว่ะ
กูก็ทำงานได้ซักพักแล้วแต่เค้ายังตามมาให้กูต้องทำตัวอย่างงี้อย่างงั้นไปหมด ควบคุมชีวิตกูไปหมดทุกเรื่อง ที่เหี้ยคือบางเรื่องไปอ่านฟอร์เวิร์ดเมลล์มาแล้วเชื่อเป็นตุเป็นตะ

เรื่องที่เชื่อเค้าไปหรือโดนเค้าบังคับผลลัพท์ออกมาแย่แทบทุกเรื่อง แต่เค้าก็หลับหูหลับตาเชื่อว่านี่แหละดี ผลมันออกมาเหี้ยเพราะตัวกูเองอยู่ตลอด
คืออย่างน้อยๆถึงผลมันจะออกมาแย่ก็ขอให้กูได้เลือกเองบ้างเถอะ

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเค้าชอบพูดว่าตัวเองเป็นพ่อแม่ที่ให้อิสระลูกนักหนางู้นงี้ แต่พอกูโตขึ้นมาได้รู้จักคนเยอะๆกูถึงได้รู้ว่าเค้าคิดไปเองล้วนๆเลยว่าตัวเองให้อิสระลูกมากกว่าคนอื่นเนี่ย

ทุกวันนี้ กูพูดจริงๆว่าทุกวันนี้กูก็ก้มหน้าทนเพราะยังต้องพึ่งเค้าอยู่ แต่ตอนนี้กูมองไม่ออกแล้วว่าวันไหนกูอยู่เองได้จริงๆกูจะทนอยู่กับเค้าต่อไปอีกทำไม

>>374 บังคับเรื่องอะไรบ้าง ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อยสิ บอกอายุมึงด้วยหรือจะบอกเป็นช่วง ม.ต้น ม.ปลาย มหาลัย ก็ได้

>>374 นี่มันร่างโคลนกู มึง กอด พ่อแม่กูเป็นงี้เป๊ะเลย กูก็อยู่เพราะยังต้องพึ่งเหมือนกัน

>>374 กูก็มีคล้ายงี้เหมือนกัน กูทำงานแล้วที่บริษัทเอกชน แต่พ่อแม่กูอยากให้รับราชการมากๆบอกกูแม่งทุกวันว่าอย่าลืมไปสอบราชการนะ อย่าลืมตามข่าวนะ บลาๆ กูค่อนข้างเซ็งพอสมควรเพราะกูเกลียดระบบงานราชการมากๆ เคยไปฝึกสอนโรงเรียนรัฐแล้วเจอมาแบบละไว้ในในฐานที่เข้าใจละกัน พ่อแม่ก็จะเอาแต่ให้รับราชการ กูก็เบื่อนะ กูอยากทำงานที่ชอบก็โดนบังคับให้ทำนู่ยนี่ คือกูก็เข้าใจแหละว่าพ่อแม่หวังดีแต่บางทีชีวิตกู คนที่ต้องอยู่กับงานนี้คือกู กูคือคนที่ต้องเผชิญกับชีวิตกูเองทุกวัน กูควรจะเลือกเอง พูดไรไปก็บอกว่า อย่าพูดงี้ อย่าเถียง คือกูอายุ 23แล้วนะเพื่อน กูรักแม่นะแต่กูก็รักตัวเองเหมือนกัน กูไม่อยากมีชีวิตอยู่แบบทนอยู่อ่ะ แม่ง

เหมือนกูเลย พ่อกูทำงานไฟฟ้า ตอนนี้เกษียณละ นีี่ก็ชอบให้กูไปสอบจัง เรียนก็ไม่ตรง(เรียนพวกสายนิยายวรรณกรรม)จะให้ไปทำไรวะ ครั้งล่าสุดนี่เป็นไงหวังมากว่าอยากให้เข้าได้ๆ สุดท้ายสอบสามพันรับสามคน เเม่ง... เวลากูไปสมัครงานที่ไหน เเม่กูก็บอกไว้เลยว่าห้ามไกล โอเค กูก็ขี้เกียจเดินทางเเต่มีที่นึงรับกกูเเล้วเสือกอยู่บางกรวยเเน่ะ ทีนี้พ่อกูบอกไปอยู่หอด้วยก็ได้เเต่เเม่กับคนอื่นๆนี่ห้ามสุดๆ เลยต้องสละสิทธิ์ ที่ช้ำใจยิ่งกว่าคือเพื่อนกูเสือกได้ทำงานที่นั่นเเทนเเถมบ้านใกล้กว่าอีก อ๊าก!! พอกูจะหางานอย่างที่กูอยากทำก็ขัด บอกไม่จำเป็นต้องตรงก็ได้ สายนี้หางานยาก เรียนได้เกรดน้อยยังไม่รู้ตัวอีก บลาๆ เออ กูรู้ว่าเรียนไม่เก่ง รู้ว่าเกรดสู้คนอื่นไม่ได้ เเต่ขอลองมั่งจะได้มั้ยวะ ตอนนี้อายุ25ละ ได้งานฟรีเเลนซ์ก๊อกๆเเก๊กๆไปวันๆ เห็นเพื่อนร่วมรุ่น รุ่นน้อง รุ่นพี่ได้ดีกว่าก็อดอิจฉาไม่ได้จริงๆ ตกงานมาสองปี สู้เพื่อนไม่ได้ นี่ต้องมาสู้กับเด็กจบใหม่อีก เฮ้อ กูว่าคงเลิกหางานบ.ทำดีกว่า กูคงเหมาะกับฟรีเเลนซ์ เเต่ก็ยังไม่มั่นใจฝีมือตัวเองอยู่ดี โอย เครียด

>>378 จับมือ
ทำฟรีแลนซ์ไรวะ งานแปลหรอ ตะก่อนกูก็เคยอยากเรียนวรรณกรรม กูชอบอ่านแล้วตีความอ่ะสนุกดี แต่สุดท้ายก็มาเรียนศิลปะเพราะชอบมากกว่า
แม่กูพูดงี้เลย ทำงานไม่ต้องตรงสายเรียนก็ได้ อยากให้มาทำงานการไฟฟ้าที่แถวบ้าน โอ้ว ก๊อด กูเรียนศิลปะมา ของถนัดกูคือสีน้ำแล้วแม่จะให้หนูไปทำไรที่การไฟฟ้าคะ เพ้นเสาไฟเรอะ 5555

>>379 เขียนบทความเเนวผู้หญิงๆลงเว็บว่ะ ค่าจ้างบทละร้อยเองมึง เฮอะๆ

>>380 ลองไปสอบภาษาดูนะมึง มึงเรียนด้านวรรณกรรมน่าจะถนัดด้านภาษา ถ้าTOEIC 650ขึ้นไปกูว่าหางานเอกชนที่เงินเดือนโอเคหน่อยก็น่าจะไม่ยากแล้วนะ หรือเรียนภาษาอื่นเพิ่ม กูแนะนำไม่จีนก็ญี่ปุ่น

>>381 ขอบใจมึง กูมั่นใจว่าอังกฤษน่ะได้อยู่ ญี่ปุ่นก็เคยเรียนมานิดหน่อย เเต่ไม่เคยสอบวัดระดับซักภาษา 555

>>382 ถ้ามั่นใจเรื่องภาษาอังดฤษลองเริ่มจากงาน Call canter ENG ดูก็ได้นะ เงินเดือนเริ่ม 15000+ ได้ฝึกภาษาไปในตัวด้วย
ส่วนญี่ปุ่น แนะนำว่ามึงลองซื้อหนังสือมาอ่านเอง สอบไปให้ถึง N3 มันยังไม่ยากมากเท่าไร ถ้าได้ทั้งอังกฤษได้ทั้งญี่ปุ่นมันช่วยให้มึงไม่ต้องมานั่งสอบหางานราชการได้เลยนะ พยายามเข้าเพื่อนโม่ง

กูเบื่อกูเหนื่อยกับแม่กูมาก เป็นมนุษย์ป้าแล้วซึ่งกูเตือนอะไรกูก็เป็นเด็กอกตัญญู ด่ากูที่สาธารณะ แบบไม่ต้องพูดมาก*ใส่น้ำเสียง* อะไรแบบนี้ คือกูเหนื้อยกูปวดหัวมาก ตอนนี้กูมีปัญหาส่วนตัวเยอะมากๆ เครียดจนเหมือนตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า กูก็บอกแม่ แม่ก็บอก บ้า คิดมาก คิดไปเอง เดี๋ยวก็เป็นแบบอาหรอก(อาเป็นโรคซึมเศร้า) กูรู้สึกกูไม่ได้กำลังใจเลย
คือปกติกูกับแม่ก็ดีๆอยู่หรอก แต่พอออกมาจะเป็นมนุษย์ป้าตลอด นั่งใต้ดินก็ต้องได้นั่ง พอมีที่นั่งก็จะ บังคับ ให้กูนั่งตลอด ซึ่งกูอยากให้ครอื่นนั่ง คนแก่ คนถือของ เด็กๆ หรือใครก็ได้ กูไม่ได้อยากนั่งขนาดนั้น พอกูไม่นั่งก็โกรธกู ชักสีหน้าตรงนั้นเลยใส่กู อย่างวันนี้กูต่อคิวอยู่ ก็ไปยืนหน้าเคาท์เตอร์(มีพนักงานสองคนกู)เหมือนแม่กูจะให้ถามจำนวนคิวตรงนั้น แล้วก็กวักมือเรียกกูไป ซึ่งกูก็ต้องไปตามระเบียบ พอกูไป คนก็เลยมาต่อคิวเก่ากูซึ่งเขาต่อกันตรงนั้น แม่ก็เห็นแม่ก็ด่าตามมาทำไม ทำไมไม่ไปต่อ กูก็บอก ก็แม่เรียกหนูมาเอง แล้วเขาก็ด่า ไม่ต้องพูดมาก +ชักสีหน้าใส่กู โอ้ยมึง กูเครียด ทำไงให้แม่กูเลิกป้าสักที

กูคิดถึงพี่ชายกูจัง ตอนกูอายุ 12 เขา 16 ไปเที่ยวทะเลด้วยกันทั้งบ้าน แต่อยู่ๆก็หายตัวไป พ่อแม่แจ้งความก็แล้วแต่คดีไม่คืบหน้า
ไม่มีเบาะแสใดๆ ตอนนี้กู 18 ละก็ยังหาเขาไม่เจอไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง พ่อกับแม่กูเชื่อว่าพี่หนีออกจากบ้าน เพราะตอนนั้นก็ทะเลาะกันอยู่
แล้วพี่แกก็ขู่จะหนีออกไปตั้งหลายรอบ แต่ไม่มีใครเชื่อว่าจะทำจริง กูเห็นทะเลาะกันแบบนี้เลยชวนไปทะเลปรับความเข้าใจกันแต่ก็กลายเป็นว่าแกหายไป

แต่ส่วนตัวกูไม่เชื่อว่าแกจะหนีไปหรอก แถบนั้นติดอ่าวประมง มองในแง่ลบอาจจะถูกลักพาตัวไปก็ได้ เพราะถ้าหนีไปตำรวจมันต้องหาเจอเบาะแสบ้างแล้ว แต่เอาเถอะจะเป็นตายร้ายดียังไงแกก็ยังเป็นพี่กู สมัยเด็กๆเล่นกันตลอด เข้าใจกูมากกว่าพ่อแม่อีกเพราะคุยกันได้ทุกเรื่อง สนิทกันมากด้วย
กูเลยมั่นใจว่าไม่หนีไปแน่ๆ ถ้าหนีไปอย่างน้อยต้องมาลากูไม่ก็ทิ้งอะไรไว้บ้าง มูลนิธิตามหาคนทั้งหลายนี่ก็ไม่ช่วยอะไรเลย ส่งเรื่องไปตั้งหลายรอบแล้ว
แต่ก็เริ่มจะปลงๆแล้วล่ะ ป่านนี้อาจจะตายไปแล้วก็ได้ เพราะเป็นคนหัวดื้อ ไม่ยอมใครง่ายๆ ขนาดโดนพ่อต่อยตอนทะเลาะกัน แถมพ่อโมโหแบบถึงขีดสุดเอาปืนมาจ่อยังเดินไปจับปืนแบบไม่กลัวเลย ถ้าโดนจับขึ้นเรือกูว่าตายแน่ๆแล้วล่ะ แต่ใครบ้างไม่ตายล่ะ เฮ้อ

>>385 ตอนหายนี่ครอบครัวมึงอยู่ไหนกัน ฝั่งจากที่เล่ามาพี่มึงน่าจะหนีเองนะ เพราะถ้าโดนลักพาตัวมึงที่ตอนนั้นอายุน้อยกว่าน่าจะจับง่ายกว่า
และถ้าพี่มึงหายไปตอนพ่อแม่มึงนอนหลับอยู่ก็คงหนีออกจากบ้านเองว่ะ

ขอปรึกษาหน่อย กูอายุ15จะ16และกูยังไปไหนเองตัวเดียวไม่ได้เลยว่ะ แค่ไปห้างไปเจอเพื่อนนะ คือกูไปไหนเองคนเดียวไม่ได้เลยว่ะ เวลากูไปพ่อกูจะไปส่งกูและมารับกู และซึ่งพ่อกูไม่ค่อยมีเวลาไปส่งหรือรับกูด้วย และกูก็อยากลองไปเองว่ะ แต่พ่อกูชอบห้ามให้ไปเองคนเดียว กูรู้ว่าเป็นห่วงอะ และกูเป็นคนไม่ค่อยชอบไปเที่ยวไหนบ่อยๆด้วย ปกติกูชอบอยู่บ้านอยู่แล้ว แต่กูอยากออกไปมั้งวะ กูอยู่บ้านจนเป็นคนเก็บตัวแล้วว่ะ แบบไม่อยากเข้าสังคมอะ อยู่แต่บ้านอยู่แต่ในห้อง ปิดเทอมมีเดือนนึงที่กูไม่เคยออกจากบ้านเลยเป็นหลายๆอาทิยต์เลยว่ะ กูกลัวว่าโตไปกูจะเป็นนีทว่ะ กูควรจะทำยังไงดีวะ

>>387 แอบสิเห้ย แต่ก่อนจะออกไปศึกษาเส้นทางให้ดีซะก่อน แล้วก็อย่าไปกลัวคน ตอนกู 14 ออกจากบ้านไปเซ็นทรัลครั้งแรกก็แบบนี้ล่ะ
ยายกูขังยังกับอยู่ในคุก กูทนไม่ไหวก็เลยวางแผนจะออกไปเอง ตอนแรกก็กลัวหลงเลยเปิดเน็ตศึกษาเส้นทางทั้งหมด จดเบอร์รถที่ต้องขึ้น
ขากลับต้องขึ้นรถอะไร เตรียมเงินไปเท่าไหร่ถึงจะพอ เตรียมกุญแจบ้าน โทรศัพท์กระเป๋าตังค์ พอออกไปได้ก็รู้สึกโล่งมากเหมือนได้รับอิสระภาพ

อ้อ แต่อย่างน้อยก็ควรส่งข้อความไปบอกด้วยล่ะ ว่าตอนนี้ถึงแล้วนะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงจำทางได้แล้วกลับรถเบอร์นี้ๆนะ แรกๆกูก็โดนด่าแหละ
พ่อข้อความมาด่าเลย แต่ก็ช่างสิปิดเครื่องซะ พอเที่ยวเสร็จขากลับก็ซื้อของไปง้อแกกับยาย จากนั้นเขาก็ปล่อยกูเลย 55555 ผู้ใหญ่เนี่ยอย่าไปเชื่อฟังมาก ต้องกล้าแหกกรอบบ้างเชื่อแต่พอประมาณ คิดวิเคราะห์เอา ถ้าเราเชื่อเขาไปซะทุกอย่างเขาก็จะคิดว่าเราเนี่ยคิดเองไม่เป็นแล้วทีนี้ก็จะยิ่งวางอำนาจใส่ ไงก็ลองออกไปดูนะ

บางทีกูก็สงสัยว่าทำไมคนไทยชอบเลี้ยงลูกแบบนี้กันนะ คือ ทำเป็นไข่ในหิน เด็กกว่าจะทำอะไรเองเป็นก็โตนู่นเลย เชื่อมั้ยตอนป.5 ยายกูยังป้อนข้าวให้กูอยู่เลย คิดแล้วตลกตัวเองมาก ตอนนี้กูอยู่ในสังคมฝรั่งเด็ก 3 ขวบที่นี่มันกินข้าวเองได้แล้ว ล้างเองด้วยนะ 5 ขวบนี่ขึ้นรถเมลล์ไปเรียนเอง กูอึ้งมาก
แต่ก็อีกล่ะ เมืองไทยมันปลอดภัยไม่เท่าเมืองเขา

>>387 อยากไปก็ทำตามเม้นท์บน
อยากทน ก็... มีเคสเพื่อนกูจนตอนนี้จะ 25 ก็ยังเป็นแบบมึง

ไอ้เหี้ย ตรงข้ามกะบ้านกูเลยว่ะ ส่งกูไปอยู่หอเรียนต่างจว.คนเดียวตั้งกะม.ต้น

แล้วแต่บ้านมั้ง ตจวกูเห็นให้เด็กป.1ขึ้นสองแถวไปกลับโรงเรียนเองเยอะแยะไป

>>388 บ้านกุอย่างงี้เหมือนกัน จนกุพิสูจน์ตัวเองว่าไปไหมาไหนคนเดียวได้ตอนอายุ14
แอบขึ้นรถแท๊กซี่กับน้องกลับจากที่เรียนพิเศษ คือกลับมาโดนด่าวายวอด แต่สุดท้ายเลยปล่อยให้ไปไหนมาไหนเอง....

อนุบาลกูก็หนีออกจากบ้านพร้อมหุ้นกันดั้มแล้วสัส

>>384 น้ำตาจะไหลเจอร่างแยกอยุ่ที่นี่ แม่กูก็เป็น ไม่รู้จะแก้ยังไงเหมือนกัน

ขอระบายหน่อยวะสดๆร้อนๆเช้านี้เลย กูรู้สึกเครียดมาก เวลาอยู่กับแม่กู
มึงกูไปช่วยแม่กูขายของ เพราะพี่กูไม่สามารถไปช่วยได้เพราะเหตุผลบางประการ
แต่กูก็ไม่คิดว่ามันลำบากอะไร เพราะปกติกูช่วยที่ร้านพ่อกูอยู่แล้ว
แต่ทีนี้ กุกับแม่กูเหมือนเข้ากันไม่ได้อยู่แต่แรกแล้ว แม่กูชอบข่มกู ด่ากู ชอบตวาดกู
แล้วพูดเหมือนตัวเองเก่งมาก ที่ทำงานอย่างนี้เลี้ยงลูกได้ แต่เขาจะคอยด่ากูว่าไม่มีประโยชน์เป็นภาระ มาเกะกะเขา
พอกูจะหยิบทำอะไร เขาก็บอกว่าไม่ใช่เวลาทำ ไม่ให้กรุทำ พอสัก 10นาทีเขาจะใช้ เขาก็ด่าว่าทำไมเอาแต่ยืนเฉยๆ(กุไม่เฉยนะทำอย่างอื่นอยู่ แต่ทำให้ตายเขาก็ว่ากูยืนเฉยๆ) ว่างแล้วไม่เตรียมไว้ให้เขา
แล้วเวลากูถามเขาเวลาเขาทำอะไรว่าทำยังไง เขาจะทำท่ารำคาญกู และไม่ตอบ พอจากนั้นวันทัดไปจูู๋ๆก็สั่งให้กูทำ พอทำไม่ได้กูด่ากูอีก
เวลาเก็บของเขาเป้นคนเก็บเอง ซึ่งกุเก็บเขาก็ด่าว่าเก็บแบบนี้ไม่ได้ เขาเก็บเอง แต่พอจะใช้เขาก็ให้กูเป้นคนหา หาเจอมั่งไม่เจอมั่ง ที่สำคัญ หยิบยากมากนานมาก แล้วเขาก็ด่ากู
แล้วแม่กูสั่งอะไร พูดอะไรไม่รู้เรื่อง อยู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมา แล้วพูดผิดๆถูกๆ พอกูทำให้เขาตามที่สั่งแต่มันผิดเขาก็ด่ากู แล้วไม่ยอมรับ ถ้ารับก็ย้อนอีกว่าทุกทีทำยังไง แล้วทำไมไม่ทำตามที่เคยทำ แต่ถ้าเขาหมายถึงตามที่เขาพุดจริงๆ กูทำตามปกติ งานก็เข้ากุอีก เขาไม่อธิบายว่าทำไม สั่งอย่างเดียว แล้วไม่รู้เรื่องด้วยนะ

กูไปช่วยเขาเก็บร้านเขาก็ด่ากูว่า กูแค่มารอเกาะแดก ไปซื้อของกินที่ตลาดกับเขาไม่ได้หวังมาช่วยฟรีๆ
แล้สเขาชอบด่ากู ให้ลุกค้าฟัง แต่บางทีเขาชอบพูดชมกูข่มลูกค้าก็มี กูอายมาก (เหมือนเป็นไพโบลาร์วะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย)
เขาเอาแต่คิดว่าเขาลำบาก คนเดียวขยันคนเดียว ทุกคนในบ้านแม้แต่พ่อกูก็ต้องพึ่งเขา ค่อยจะมาโกงเขา
ทั้งที่พ่อกูไม่ค่อยจ่ายเงินค่ากับข้าวก็จริง แต่อย่างอื่นพ่อกูจ่ายหมด แล้วเขาก็ให้เงินแม่กูใช้ด้วย เงินขายได้แม่กูก็ไม่ได้ให้พ่อกูนะไม่ได้รวมกัน
กูเครียดและกูเหนื่อยกับนิสัยแม่กูกว่างานที่ทำอีก

ที่กูได้กลับเร็วเพราะ ทะเลาะกันมา ตอนนี้กูคิดว่า เขาคงด่ากู ฉิบหายแล้ว กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะทำไงดี ...

>>394 อาการคนไม่เคยทำงานร่วมกับคนอื่น ทำด้วยตัวเองมาตลอด พอมีคนมาทำด้วยไม่ได้ดั่งใจ 100% ก็ด่า
คือแม่มึงต้องเข้าใจศิลปะของการเป็นนายคน ต่อให้มึงออกคำสั่งดีขนาดไหน
เขาก็ทำไม่ได้ดั่งใจมึงทำเองหรอก ได้แค่ 70% นี่ก็ถือว่าหรูแล้ว
เท่าที่ดูแม่มึงด่ามึงเยอะก็จริง แต่มึงก็ไม่ได้พยายามเข้าใจแม่มึงก็อยู่ดี
ลองคิดดูว่าทำแบบไหนจะทำให้ร้านมึงขายดีขึ้น ทำงานได้ไวขึ้น มีของขายหลากหลายขึ้น ทุ่นแรงเข่ามากขุ้น
ถ้าแค่ยืนขายของไปวันๆ มันก็เหมือนที่แม่มึงด่านั่นแหละ
เขาขายเองก็ได้เท่ากัน เอามึงมาช่วยก็ไม่ได้ดีขึ้นอะไรแถมต้องจ่ายค่าจ้างอีก

>>395 กูว่าส่วนนึงอะเขาอคติกับกู และกูอคติกับเขาด้วยแหละ
เวลาเขาด่ากู เขาใช้คำต่ำนะ พวกสัตว์นรกอะไรแบบนี้ กูเลยไม่ชอบเขา
แล้วพูดเหมือนกูขอเขากินตลอด
พวก ขายดีนี่กูไม่รู้ แต่กุไม่ชอบทำงานซ้ำซ้อน เพราะงั้น ไวขึ้น กับทุ่นแรง กูทำประจำ
แต่ไม่ใช่ใช่ขี้เกียจนะ แต่มันสดวกกว่า แล้วกูก็โดนเขาด่าให้ทำแบบเดิมๆ ยกถังน้ำหนักๆเป็น 100เมตร แทนใช้สายยางไรแบบนี้อะมึง
แล้วก็บ้านกูช่วยงานบ้าน กูไม่ได้เงินสักบาท กูได้เป็นค่าขนมที่พ่อให้กู ไม่เคยได้เพิ่มจากที่ทำงานเลย
นานๆ ทีเขาก็ซื้อขนมให้กิน 10-20บาท กูไม่อยากช่วยร้านแม่กูกูอยากกลับไปทำกับพ่อเหมือนเดิมวะ

โครตเครียดเลย

>>396 ชีวิตมึงเหมือนน้องสาวกูเลย อิอิ แม่ของน้องกูแม่งเคยพยายามใช้กูแต่เจอกูจ้องหน้าไปแม่งไม่กล้ามาใช้กูอีกเลย (เรื่องไรใช้กูวะแม่ก็ไม่ใช่เงินกูก็ไม่เคยเอาของมัน)

>>395 มึงพูดจากมุมคนนอกมันก็ง่ายดิวะ กูไม่ใช่เจ้าตัวแต่จากประสบการณ์คล้ายๆกัน ขอบอกว่าเปลี่ยนความคิดคนมันไม่ง่ายเว้ย แล้วกี่ปีถึงจะเห็นผล? 3ปี? 5ปี? แล้วระหว่างนั้นคือโดนด่าไปเรื่อยๆ คิดถึงสภาพจิตใจคนโดนดู

กูอยากปรึกษาหน่อย
ครอบครัวเมทกูอ่ะ ไม่ใช่กูนะแต่อยากรู้

เมทกูมีปัญหาร้ายแรงกับแม่ คือแม่ผลาญเงินเก่งสุด ขายบ้านได้9ล้าน ใช้เงินหมดภายในสี่ปี ขายบ้านได้มาอีก2.6ล้านหมดภายในปีครึ่ง เมทก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่กูว่าคงเล่นพนันไม่งั้นไม่ฮวบเร็วแบบนี้หรอก แล้วเขาก็ไม่ทำงาน ตังก็หมด

เมทกูเรียนมหาลัยอยู่ คณะที่ทำงานในโรงพยาบาลนี่แหละ หกปี
เงินค่าเรียนแม่มันก็ไม่ช่วยสักบาท กู้กยศ และมีป้าที่สงสารออกให้เดือนละสองพัน

ก็ต้องหาเงินมาให้แม่มันใช้ +มีน้องเป็นฮิคิโคโมริคนนึง

แม่หลอกขอตังลูกเยอะๆ ไปหาฝรั่งไรงี้ หลอกแดกแต่ไม่สำเร็จ +ยืมคนอื่นไปทั่วจนเมทก็ทนไม่ไหว ให้เงินน้องอย่างเดียวเดือน500บาท

ที่เริ่มพีคคือแม่ทิ้งน้องให้อยู่คนเดียว คือคงทิ้งแบบจริงจังอ่ะแต่กลับมาเพราะเงินหมด ตบตีถีบน้องอีก
เมทกูอยากย้ายให้น้องไปอยู่คนเดียว รอเรียนจบค่อยไปอยู่ด้วยกัน

อยากถามว่าเราวามารถตัดแม่ลูกแยกทะเบียนบ้านตามกฎหมายได้มั้ยวะ เมทกูอยากทำอยู่ เพราะตอนนี้แม่ดันเสือกมีหนี้บัตรเครดิทอีกไม่มีปัญญาจ่ายน่าจะโดนฟ้องเป็นบุคคลล้มละลาย งงไปหมด อยากออกจากวงโคจรของผู้หญิงคนนี้ มีหีไว้เบ่งลูกอย่างเดียวไม่ทำห่าอะไรเลย

>>399 ให้น้องสัปดาห์ละ500สิ แก้

>>399 ตามจริงแล้วทำได้นะ ต้องลองขึ้นศาลดู และหาผู้ปกครองแทน

>>399 ทำได้ ปรึกษาทนายยื่นฟ้องต่อศาล
กูแนะนำ ให้น้องของเมทเก็บหลักฐานที่โดนทำร้าย และอะไรไม่ดีๆอะ ใช้ได้หมดแหละ

แต่ที่นี้เมทมึงถึง 20หรือยัง? ถ้าถึงแล้ว ง่ายเลย
แต่คนแบบนี้เขาไม่เคารพกฏหมายแยกไปก็คงตามมาผลาญอีกนั่นแหละ ทนกันไปจนกว่าจะตายวะ ตัดไม่น่าขาด นอกจากจะไปอยู่กันคนละประเทศแหละ
แล้ว ตัดกันไปเก็บหลักฐานให้ดี ด้วย เพราะ วันดีคืนดี หมายศาลจะบินมาถึงบ้าน ว่าโดนฟ้องข้อหาทอดทิ้งบุพการี แล้ว โดนร้องขอค่าเลี้ยงดู

กุอยากให้พ่อกุที่ชอบสร้างแต่หนี้และเห็นแก่ตัวได้รับบทเรียนแรงๆวะ
กุอยากโทรเรียกตำรวจมาลากมันเข้าคุกแล้วไม่ต้องเจอหน้ากันอีก
มีที่ไหนสามารถเช็คประหวัดอาชญากรรมหรือบุคคลที่โกงเงินในการทำธุรกิจไรงี้มีเปล่าวะ สร้างหนี้เป็นล้านแต่ให้ครอบครัวย่ากุจ่ายเฉย
ครอบครัวมันก็ไม่เคยดูแล ให้คนอื่นเขาเลี้ยงดูแล้วจะทวงบุญคุณอย่างเดียว ทำตัวยังกับมีบุณคุณอะไรหนักหนา กุไม่อยากเกิดเป็นลูกมันด้วยซ้ำ
กุทนอยู่กับคนเห็นแก่ตัวที่ไม่เคยจะปรับปรุงตัวแบบนี้ได้อีกแล้ว พอที 20 กว่าปีที่่กุต้องทนที่ครอบครัวกุต้องทนกับแม่ง
กุไม่อยากฆ่าเพราะกุยังคิดว่ามันเป็นพ่อ แต่กุรอวันที่มันมาต่อยกุแล้วกุจะต่อยกลับให้แม่งเดินไปไหนไม่ได้แล้ว
กุอยากให้มันได้รับบทเรียนราคาแพง ติดคุกแค่ 3 เดือนมันยังออกมาใช้ชีวิตสบายเฉย ทั้งบ้านแม่งโอ๋มันไปหมด ทั้งย่า ทั้งลุง ทั้งป้า
มีแต่กุกับอานี่หละที่รู้สันดานมันดี กุอยากให้มันได้รับกรรมที่มันไว้ซะที ทำไมคนที่เลวแบบนี้

เพื่อนโม่ง มึงช่วยกูด้วย
ที่บ้านกูพ่อติดการพนันมาก เล่นจนจะหมดตูดอยู่แล้ว สมัยเด็กๆเค้าก็เคยทำแบบนี้จนหมดตูดโดนเจ้าหนี้ตามล่าเลิกเล่นไปยาวเลย จนตอนนี้เริ่มกลับมาเล่นอีกละสมบัติที่มีชิ้นสุดท้ายคือที่ดินมรดกที่เค้าได้จากปู่ ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ทำกินของกูกับแม่(เปิดร้านอาหาร กูกับแม่ช่วยกันทำงานเลี้ยงเค้า ต้องผ่อนหนี้แบงค์ที่เอามาเปิดร้านอีกเกือบล้าน ส่วนเค้าเอาเงินไปเล่นพนันหมด) แล้วคือกูกลัวว่าตอนนี้เค้าจะเอาที่ไปเล่นพนันด้วยอ่ะดิ กูกะแม่ไม่มีสมบัติอย่างอื่นเลยขายทุกสิ่งอย่างเพื่อมาลงทุนกะร้านนี้ แล้วดูเค้าทำดิ ถ้าร้านนี้โดนยึดไปกูจะไม่มีอะไรเหลือเลย บ้านก็จะไม่มีอยู่ งานก็ไม่มี ที่ก็เป็นชื่อเค้าบอกให้โอนมาให้กูก็ไม่ยอมโอนให้ซะที เคยพูดว่าเค้าจะไม่ให้กูด้วยอยากได้ก็รอเค้าตายก่อนละกัน แบบนี้อ่ะ ทำไงดีวะ ทำไงดี

>>404 ไม่รู้จะช่วยไงว่ะ แต่จากปสก ที่มีพ่อต
ิดกานรพนันติดยาทำร้ายแม่ ตอนนั้นเกลียดพ่อมากๆเลยหล่ะจนเค้ารู้สึกผิดเลิกทุกอย่างเลย สู้ๆ
เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง

>>404 มันมีวิธีที่จะโน้มน้าวให้เค้ายอมโอนที่เป็นชื่อมึงได้ป่ะวะ

>>404
ถ้าที่ดินเป็นชื่อพ่อกูว่าหมดแน่ ความจังไรของผีพนันคือยิ่งเสียยิ่งจะเอาคืน จนสุดท้ายไม่เหลือเหี้ยอะไรซักอย่าง
ควรจะปรึกษาแม่ หาวิธีรับมือ เริ่มจากคุยกันในครอบครัวว่าที่ดินผืนนี้ห้ามเอาไปจำนอง เพราถ้าไม่หรือแม้แต่ที่ทำกินครอบครัวมึงก็จะไม่เหลือวิธีหารายได้แล้ว เน้นด้วยว่า "การพนันไม่ใช่การหารายได้"

วิธีแก้ผีพนันคืออย่าให้มันมีเงิน การที่พวกมึงยังให้เงิน ก็เหมือนต่อวิญญาณให้ผีพนันนั่นแหละ มีข้าวให้กิน มีที่ให้นอน แต่อย่าให้ถือเงินเด็ดขาด ลิ้นชักต้องล๊อกทุกอัน ตู้ต้องล๊อกทุกช่อง เลิกยายังไง เลิกพนันก็เหมือนกัน

>>404 ร้องขอต่อศาลขอให้พ่อมึงเป็นคนเสมือนไร้ความสามารถ

>>409 ถ้าพ่อเมาจนไม่สามารถควบคุมสติได้ เราร้องขอให้เค้าเป็นคนไร้ความสามารถได้มั้ย แล้วมันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง บ้านและที่ดินจะถูกโอนไปให้ใครถ้าเป็นอย่างงั้น

กู>>410 มีปัญหาที่ว่าพ่อขู่จะเผาบ้านเพราะเค้าเมา บ้านนั้นคือที่อยู่และแหล่งทำกินของกูและแม่ จะขอให้เป็นคนไร้ความสามารถแล้วกูจะสามารถทำให้บ้านโอนมาเป็นชื่อกูได้มั้ย

>>411 ควรปรึกษาดีกว่าคนในเนตหลายเท่านัก

แก้ควรปรึกษาทนายก่อนปรึกษาคนในเนตหลายเท่า

มึง คือกูแรดอ่ะ รู้ตัว และยอมรับ เวลาไปเที่ยวกับแฟน ก็ต้องแอบไปนอนเล่นหอแฟน คือไปดูหนัง เล่นเกม ก็มีอะไรกันบ้างแหละ มีบ้างไม่มีบ้างตามความรู้สึกผิด (ป้องกันทุกครั้งดูแลตัวเอง) พ่อแม่ไม่รู้ด้วยว่ากูแอบไป

คือพ่อหวงมากไม่ให้ไปค้างคืนกับเพื่อน ไม่เคยเที่ยวดึก เคยไปค้างตจว1คืนกับเพื่อนครั้งเดียวในชีวิต(อายุ21แล้ว)และไปรับกลับบ้านด้วย รู้สึกแย่ว่ะ ต้องมาโกหกเขา ทำไงดีว่ะ รู้สึกผิดชิบหาย แต่ก็ชอบที่จะไปเล่นที่หอแฟนนะ รู้สึกตัวเองโคตรแรดเลยแม่ง ทำไงดี บอกก็ไม่ได้ ไปหอ ก็อยากไปนั่งเล่น เกลียดตัวเองเหมือนกัน เซง

21 แล้วแค่นี้ไม่เรียกแรดว่ะ

>>414 มึงระวังคนอื่นเขาจะไปบอกพ่อมึงแทนที่มึงจะได้บอกเองนะ ถ้าเป็นไปได้ลดๆไปเหอะ พ่อมึงเป็นห่วงเพราะเขาเป็นผชไง เขารู้ว่าผชคิดยังไง

อ้อแล้วก็ระวังด้วยถ้ามึงทำท่าจะเลิกกับแฟน ดูดีๆว่าเขาไม่มีอะไรมาแบล็กเมล์มึงได้ ดูให้ดีๆว่าเขาไม่ได้ถ่ายรูป/ถ่ายคลิปเก็บไว้ อันนี้กูเตือนด้วยความเป็นห่วงนะ ของบางอย่างลบไปแล้วก็จริงแต่ข้อมูลยังกู้ได้อยู่(ลบแบบ permanent ก็กู้ได้ กูรู้วิธีกู้ ง่ายมากๆ ได้ไฟล์ครบเลย นี่แหละที่คลิปจะหลุด ชอบหลุดไปกับร้านคอมร้านเน็ต) กูเจอมาหลายคนละ เสียคนเพราะไว้ใจผัวเนี่ย อย่าประมาทนะ กูเป็นห่วงจริงๆ ถึงจะ 21 แล้วก็เหอะ

>>416 ขอบคุณมาก แต่กูอายนิดๆเวลามีอะไร กูทำใต้ผ้าห่ม ไม่ก็ปิดไฟทุกครั้ง แต่ก็ขอบคุณมาก
กลัวคนอื่นไปบอกเหมือนกัน แต่แถวบ้านกุ เหมือนเข้าอยู่กัน ไม่ค่อยสนใจ ใส่ใจอะไรกันสักเท่าไหร่ว่ะ ต่อไปอาบต้องแอบดูแอบเช็คกล้องบ้างล้ะ ขอบคุณมาก

ปัญหาคือเรื่องจึ้กกะดึ๋ยก่อนแต่งนี่ผู้หญิงเสียเปรียบกว่าเยอะหว่ะยังไงก็รักตัวเองให้มากๆหน่อยเหอะ ที่คนที่บ้านเป็นห่วงก็เรื่องจะเสียใจทีหลังมากกว่า

มึงอย่ารำคาญพ่อมึงนะ กูเข้าใจว่าอารมณ์พ่อห่วงลูกสาวมันเป็นยังไง

>>417 อืม ดีแล้วล่ะที่ระวังตัว :) กูดีใจที่มึงห่วงตัวเอง
เออกูเตือนสาวๆคนอื่นด้วย ที่ชอบไปเข้าห้องน้ำที่บ้าน/หอคนอื่น
มันเคยมีข่าวบ่อยๆ ที่มีกล้องซ่อนในขาแว่น/ปากกา/นาฬิกาติดผนัง/บางทีมีม้วนทิชชู่อีก หาซื้อง่ายๆเลยนะมึงสมัยนี้ กล้องอย่างดีอันเล็กโคตรๆ ถ่ายในที่มืดได้ด้วย ราคาแพงสุดก็ไม่ถึง1000 แต่ได้วิดีโอแบบชัดโคตรๆ เข้าห้องน้ำถ้าเห็นอะไรผิดสังเกตก็ลองจับๆพลิกๆเขย่าๆกันดูบ้างนะมึง
กูลองหาดูละแม่งมีสั่งซื้อออนไลน์ด้วย โคตรสะดวกสำหรับพวกโรคจิต มีแม่งทุกแบบเลย ถูกสุดราคา 100 ต้นๆก็มี แต่กูไม่ชี้ทางนะ บอกให้รู้ไว้เฉยๆว่าเรื่องแบบนี้แค่เด็กม.ต้นก็ทำได้ถ้ามันจะทำ

กูไม่รู้จะโพสที่ไหนดี เอาเป็นมู้นี้ละกัน เห็นหลายคนเคยบ่นเรื่องพ่อแม่ชอบบังคับลูก
พอดีกูไปเจอคลิปล้อนิสัยพ่อแม่คนเอเชียที่คนวัยรุ่นเอเชียในอเมริกาทำ แม่งฮามาก
https://www.youtube.com/watch?v=Z5wEC2k16jc
https://www.youtube.com/watch?v=o6gLi7K38ck

โม่ง ถ้ากูวางยานอนหลับลงในน้ำดื่มของคนที่ติดเหล้ามากๆ เป็นโรคตัดและมีแนวโน้มเป็นมะเร็งปอดเนี่ย เค้าจะตายมั้ยวะ กูอยากให้เค้าหลับไปเฉยๆอ่ะ กูรับมือไม่ไหวแล้วจริงๆ ยานอนหลับซื้อได้ที่ไหนบ้าง

>>422 ถ้ามึงจะทำจริง มึงไม่ควรมาถามโต้งๆแบบนี้ บอร์ดนี้มันเข้าถึงง่ายกว่าที่มึงคิดนะ

>>423 กูไม่อยากให้ใครตายไง แค่อยากให้แน่ใจก่อนว่ามันจะไม่เป็นอันตรายจริงๆ ไม่รู้ว่าจะถามที่ไหนดี

อันตราย ยานอนหลับ มันกดประสาท. ,ถ้าเจอคนกินเหล้า อัตราดารดูดซึมยามันจะเยอะขึ้น. ผลข้างเคียงก็เยอะ. เดี๋ยวได้หลับแล้วไม่หายใจจ้า.

ไม่เคยได้ข่าวคนโดนมอมเหล้า,ยา แล้วตายเรอะ

>>425 งั้นมีวิธีทำให้คนเมาหนักๆสร่างภายในหนึ่งชั่วโมงมะ หรือไม่ก็ถ้าไม่ใช้ยานอนหลับจะทำไงให้คนเมาหนักๆหลับไปเลย

ถึงจะเป็นวันสิ้นปีแล้ว พ่อกูก็ยังเหี้ยอยู่จ้า เกลียดสัส เหี้ยกันข้ามปีเลยนะ ตัวเองหาเงินมาได้เอาไปซื้อหวยหมดแล้วก็โดนหวยแดก หลังจากนั้นก็มาไถตังแม่กูแดก พอเมาก็เอาเงินแม่กูไปแจกชาวบ้านกันฟรีๆทำตัวป๋า กูจะอดตายก็ช่างหัวแม่ง บอกกูว่ากูต้องดิ้นรนเอาเอง ส่วนตัวเองก็มาเกาะคนที่บ้านแดก มีเงินไม่เคยจุนเจือครอบครัว เกาะแดกอย่างเดียว เอาเงินแจกคนอื่นหมด แถมเงินที่แจกก็เงินแม่กูไง ไอ้เหี้ย
พอแม่ไม่ให้ก็มาหาว่าแม่เอาเงินไปหมดตัวเองลำบาก ลำบากเหี้ยไรล่ะ เอาเงินไปซื้อหวยได้ทีสี่ห้าพันเนี่ยอีเหี้ย ปีนึงเสียไปเกือบแสน ครอบครัวหาเงินแทบตายแม่งไม่เคยเอาเงินมาช่วยเลย มาเกาะแดกอย่างเดียว สัส แล้วยังมีหน้ามาพูดว่าคนอื่นเอาเงินไปหมด ควย
แล้วมาบอกว่ารักกูๆ รักกูแต่ปล่อยกูตาย รักกูแต่เอาเงินที่ควรจะเป็นของกูไปให้คนอื่นกูไม่เคยได้ ต่อไปอย่ามาหาประโยชน์จากกูละกัน กูจะไม่แต่งงานอีกแล้ว พวกผู้ชายน่ารังเกียจ

กูว่าพ่อมึงมีปัญหาทางจิตแล้วหว่ะเอาจริงๆนะไม่มีใครเอาเงินตัวเองไปแจกคนอื่นง่ายๆนะมึง. เอาเป็นว่าตะล่อมไปหาจิตแพทย์หรือปรึกษาจิตแพทย์ได้แล้วหว่ะ.

ย้ายบ้านหนี ตัดหางปล่อบวัดสิวะ

เพื่อนโม่ง พอดีกูอาศัยอยู่กับญาติ
แล้วกูโดนบ่นเรื่อง กูไม่ค่อยซื้อของมาแบ่งญาติอะไรเทือกนี้ คือ กูเป็นพวกไม่ชอบคุยกับผู้ใหญ่ด้วยแบบว่า วันนี้อยากกินไรจะซื้อให้ จะเอาอะไรไหม แบบนี้ เรื่องพวกนี้กูไม่ถนัด

>>430 อันเป็นมารยาท ที่จะไปไหนมาไหนมึงควรบอกเขาก่อน(เซเว่น,บิ๊กซี,ห้าง) ส่วนของกินก็ของที่มึงกินนั่นแหล่ะ หรือเห็นอะไรดีดี เหมาะสมกับกำลังทรัพย์ก็ซื้อมาแบ่งเขาบ้าง.
หัดๆไว้บ้างนะมึง สกิลเอาใจคนรอบข้างจำเป็นสำหรับคนทำงาน

กูปรึกษาหน่อย กูเครียดว่ะช่วงนี้ ยาวหน่อยนะ
คือพ่อกูเสียตั้งแต่กูยังเด็ก สมัยกูเด็กๆซักป.3มั้งจำไม่ได้ แม่ก็แบบมีแฟนใหม่
ตอนแรกๆกูก็ไม่โอ แต่ไปๆกูก็โอ ช่วงซักกูม.3 อีเนี่ยเสือกแบบนอกใจ แต่เขายังไม่ได้แต่งกับแม่กูนะ

แล้วแม่กูเลยไม่ได้อะไรคบใครอีก เนี่ยจนมาตอนนี้กูปี1ละ ช่วงนั้นแม่ก็บอกกู
แบบว่าไม่คิดจะแต่งงานใหม่หรือมีแฟนแล้ว อายุก็เริ่มเยอะแล้ว อยู่กับลูกกับแม่(ยาย)ดีกว่า

แล้วมาตอนนี้มีคนมาจีบแม่กู เขาเป็นแบบลูกค้าที่ขายของให้บริษัทที่แม่กูทำงานด้วย
แล้วตือช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาเขาแบบมาจุ้กจิ้ก คุยกับแม่กูเยอะมาก จนกูรำคาญอ่ะ
แล้วแม่เคยเล่าเรื่องลูกสาวของอีผชคนเนี่ยใผ้กูฟัง แล้วกูเป็นคนขี้เสือกไง
เลยตามไปเสือกดูเฟสลูกสาวเขา คือกูยิ่งไม่โอเคอ่ะ เขาดูแรดมากเหมือนจะเป็นเด็กไม่ค่อยดีมากๆในสายตากู
แบบไม่โอจริงๆ กูรับไม่ได้มาก แบบเที่ยวผับด้วย อายุน้อยกว่ากู
แต่กูถามแม่กูนะแบบว่าชอบผชคนนี้หรอ แม่ก็บอกไม่ชอบ
แต่คือกูเหมือนไม่อยากจะเชื่อใจแม่กูเลยว่ะ นี่วันนี้กูเลยคุยกับแม่อีก

>>432 คุยเคลียๆไปเลยมึง ถ้าเเม่มึงรับฟังก็คุยไปเลยทั้งเรื่องที่มึงไม่ชอบนั่นเเหล่ะ บอกไม่โอเคไปยังไม่วางใจอะไรก็ว่าไปเลย
เรื่องใหญ่นะมึงถ้าสมมุติเเต่งงานกันเเล้ว ผช. คนนั้นไม่ดีจริงๆ เเต่อีกอย่าง ผญ ลูกเค้าอาจดูเเรดเเต่คนเเรดดีๆก็มี(?) ก็ก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเท่ามึง ยังไงก็ดูนิสัยรึอะไรไปด้วย เเต่เรื่องเข้าผับตอนเด็กเนี่ยคือ 20 ยัง? ยังไงก็สอนเค้าหน่อยวัยคึกอยากเที่ยวถ้าไม่ติดเเสงสีเเล้วมาคิดได้ทีหลังก็ดีไป

พวกมึง พ่อแม่กูมีปัญหาเรื่องเงิน แบบมีญาติโกงไรงี้อะ กูควรทำตัวยังไงดี;-;

>>434 เหมือนกู มึงเล่ารายละเอียดมากกว่านี้หน่อยเผื่อช่วยไรได้

กูอยากให้พ่อแม่กูหาอะไรทำแล้วลาออกจากโรงงานของญาติกูว่ะ ญาติเส็งเคร็งมาก ใช้งานพ่อแม่กูอย่างกับทาสจนแม่กูได้โรคมาเพิ่ม แถมหักเงินเดือนพ่อแม่กูจนเหลือแค่พอส่งค่าบ้านบอกว่าเศรษฐกิจไม่ดี ทั้งที่ตัวเองเพิ่งจะไปดาวน์บ้านกะรถให้ลูกน้องขี้ประจบ แถมออกเงินสินสอดให้อีกนะมึง พ่อแม่กูไม่เคยได้เหี้ยอะไรเลยทั้งที่เป็นญาติ แถมลูกสาวโรคจิตยังชอบมาบลัฟกูเรื่องฐานะนั่นนี่อีด ตอนนี้กูทำไซด์ไลน์ว่ะ เอาตรงๆว่ากูชอบเรื่องแบบนี้ ถ้าได้เงินด้วยมันจะวินๆมาก แต่กูไม่ได้รับถี่ทุกวันนะเพราะกูเรียกบัตเจทสูง กูว่าจะไปเรียนแต่งหน้าเพิ่มแล้วรับจ้างแต่งหน้าเป็นจริงเป็นจังสักที กูมาโพสถึงที่นี่แล้วหวังว่าคงไม่มีใครจำกูได้นะ

>>436 กูจำมึงไม่ได้หรอก แต่กูสนใจเผื่อใช้บริการ

เพื่อนโม่งใครเคยเป็นแบบกูมั้ยอาการหวงพี่ชายเนี่ยกูยังปกติอยู่รึเปล่า รึกูเป็นกรรีพิเศษก็ไม่รู้
คือบ้านกูพ่อกับแม่เสียตั้งแต่ยังเล็กๆเลยอยุ่กับยายแล้วก็พี่ชายกูแค่นั้น ทีนี้พอขึ้นม.ปลายยายก็เสีย
กลายเป็นว่าต้องอยู่ด้วยกันสองคน พี่ใหญ่กูอีกคนก็ต้องออกไปทำงานหาเลี้ยงส่งพวกกูเรียน กูกับพี่ก็เลยสนิทกัน
แต่หลังๆนี่กูรู้สึกว่าตัวเองติดพี่มากเกินไปแบบจะไปไหนก็ต้องไปด้วยกันแทบจะตลอด ถ้าห่างไปนานเกินรึไม่ตอบไลน์ก็เริ่มคิดมาก
ล่าสุดคือเค้าไปจีบผู้หญิงคนนึงแล้วไม่ยอมบอกกู พอกูรู้กูก็โกรธมากไม่รู้ทำไมแต่มันชวนหงุดหงิดมากๆ พักหลังๆพอคบกันเป็นแฟน
กูแบบรู้สึกอ้างว้างมากบางวันก็ไปนอนร้องไห้ คือเขาก็ยังคุยกับกูปกตินะแต่กูว่าตัวกูเริ่มแปลกๆแล้ว จะว่ากูรักเกินพี่ชายก็ไม่น่าใช่
เพราะไม่มีรู้สึกเหมือนตอนอยุ่กับผู้ชายคนอื่น รึว่ากูอาจจะคิดมากไปเองอ่ะ คงแค่เหงารึเปล่า

>>438 คุณเป็นบราค่อนครับ

>>438 ตาม >>439 มึงมันบราค่อน
แนะนำให้มึงหาเพื่อนหาแฟนบ้างนะ
มึงแค่เหงาเท่านั้นแหละ กลัวจะเสียพี่มึงไปอีกคน ซึ่งการมีแฟนแม่งก็ทำให้คนคนนึงออกห่างจากเราน่ะแหละ
มึงต้องตั้งสติดีๆไว้ ถ้ามึงวีนเหวี่ยง พี่มึงคงยิ่งไม่อยากอยู่กับมึง สุดท้ายคนที่อ้างว้างต่อไปก็มึงนั่นแหละ

>>437 ชอบคนอ้วน หน้าพิมพ์นิยมผ่านเลยนะมึง กูหน้าอาซิ่มสัสๆ แต่ลีลาไม่แพ้ใคร บิบิ

อ่ะ นี่เรื่องเพื่อนสนิทกุนะ เพื่อนกุเป็นเด็กเรียน ใจดี ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบ แต่ประเด็นคือมันชอบทุกข์ตรงที่ว่า ตามใจทุกคนในบ้านกับแฟนมากๆ
ใครให้ทำอะไรก็ไม่หือไม่อือ เหมือนเคยบอกไปแล้วเขาไม่สนใจฟัง มันก็เลยเลือกที่จะไม่พูดแล้วอดทนเอา
ทุกวันนี้ดูมันเครียดๆอ่ะ เหมือนมันทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น แล้วเขาไม่เห็นค่า มันบอกว่า ถ้ามันทำตามใจตัวเองแล้วกลัวทุกคนไม่รักมัน กลัวหมดประโยชน์แล้วจะทิ้งไป
พามันไปหาหมอดีไหมวะ พูดเรื่องนี้มันก็จะร้องไห้ท่าเดียว คือมัน Self-Esteem ค่อนข้างต่ำมากอ่ะ อยากให้มันมีความสุขมากกว่านี้

>>442 เออเราเป็นเหมือนกันSelf-Esteemต่ำมาก แก้ยากมากสิ้นหวังในตัวเองชิบหาย

กูเกลียดพ่อกูจริงๆ พ่อกูไม่เคยทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีเลยสักครั้ง ตั้งแต่เลิกกับแม่กู ก็เอาแต่ไปกินเหล้า ติดเพื่อน
ตอนยังไม่เลิกกับแม่ก็ทำแต่หนี้มาให้แม่

แล้วหลังเลิกกันไปแทบจะไม่เคยโทรมาหากูเลยซักครั้ง จะมีโทรมาหาก็เฉพาะตอนเมาแค่นั้น แล้วไม่ได้โทรมาแบบว่าคิดถึงอะไรนะ
โทรมาอวดเพื่อน ว่านี่ลูกสาวผม เรียนนอกแล้ว สวยไหมๆ กลับมาอย่าลืมซื้อของฝากลุงด้วยล่ะ คือไม่ได้มีความคิดถึงอะไรกูเลย
แคร์แต่ไอ้แก่กากๆที่ชอบชวนไปกินเหล้าด้วย จะถามไถ่กูบ้างก็ไม่มี กูเกลียดจริงๆ

พ่อเผาบ้านกูแล้ว ดีดับไฟทันแต่ห้องนอนไปแล้ว เสียไปหลายหมื่น สัส ควยๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดมาก

มีเรื่องจะนินทาและขอคำปรึกษาเว้ย! คืองี้ กูเด็กมหาลัยละมาพักอยู่บ้านญาติแล้วคือที่บ้านนี่มีแต่กูอยู่กับพวกหลานๆวัยมัธยมเว้ย ส่วนพ่อแม่หลานก็อยู่ที่อื่น ก็กึ่งๆจะส่งกูมาดูแลแหละ แล้วหลานกูเนี่ยชอบเข้าห้องน้ำแล้วไม่ราดว่ะ บางทีราดนะแต่ไม่ลง(ราดแม่งขันเดียวแล้ววิ่งหนีออกจากห้องน้ำ ไฟก็ไม่ปิด ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรนักหนา) เหม็นไปทั้งบ้านจนปวดหัวอะ ตามมาราดให้กลิ่นมันก็ไม่หายง่ายๆไง กว่ากูจะมาเจอ
อีกปัญหา เรื่องห้องน้ำเหมือนกัน คือบ้านนี้ใช้ฝักบัวเปิดน้ำใส่ถังอาบไง แล้วเด็กมันชอบใช้น้ำจนหมดแล้วไม่เปิดเว้ย หมดคือหมดไม่เปิดใช้ก็เน่ากันอยู่แบบนั้น ต้องรอให้กูมาเปิดให้เต็มถังแล้วมาใช้ แม่งปวดหัว คือกูแม่งบอกก็แล้วสอนก็แล้ว คุยกะพ่อแม่มันให้จัดการคุยกะเด็กก็แล้ว ติดโพสอิทในห้องน้ำแม่งก็แล้ว(แต่พ่อแม่มันมาดึงออก) หลานกูมันก็ไม่เปลี่ยนพฤติกรรมเลยว่ะ กูต้องทำวิธีไหนดีวะให้พวกมันหายขาดจากนิสัยแบบนี้ คือรำคาญมาตามล้างตามเปิดน้ำให้เหลือเกิน

>>446 ช่างแม่ง อย่าได้แคร์

เมิงลองชิงขี้ก่อนแล้วไม่ราดดูไม่ก็ตอนเช้าชิงอาบน้ำก่อนแล้วเทน้ำออกถังให้หมด
พวกเด็กๆโดนบ่อยๆมันอาจคิดได้นะถ้าคิดไม่ได้ก็โชคดีก้มหน้ารับกรรมต่อไป

>>446 แต่พ่อแม่มันมาดึงออก <---- แค่มีอันนี้อันอื่นไม่ต้องพูดถึงแล้ว หาเหตุย้ายออกไปอยู่คนเดียวโดยด่วน แต่เอาแบบจากกันด้วยดีนะ ถ้ามึงอยู่ต่อไปสักวันมึงจะกลายเป็นขี้ปากพ่อแม่เด็กว่าทำลูกเค้าเสียคน
>>448 ขอโทษเหอะ ไม่ขำว่ะ ถ้าทำภาพพจมันติดลบแบบกู่ไม่กลับแน่

>>49 แต๊งมึง กูก็อยากออกนะเพราะก่อนหน้านี้กูอยู่หอคนเดียวสบายใจกว่า แต่คือที่มาอยู่เนี่ยเพราะพ่อเค้าเป็นพี่น้องพ่อกูไงเค้าเลยติดต่อให้มาอยู่เป็นเพื่อนเด็กๆให้ กูก็อยากหาวิธีช่วยมันด้วยไง ยังไงก็มัธยมแล้วอีก3-4ปีก็ออกไปเป็นเด็กหอ ไปสู่สังคมภายนอก กูแม่งเป็นห่วงการใช้ชีวิตมันจริงๆ แต่นึกวิธีดีๆอะไรไม่ออกก็เลยลองถามดู เด็กมันไม่เหี้ยด้วยไงเรียนเก่งกันทั้งนั้น แต่ใช้ชีวิตไม่ผ่านหลายเรื่องเลย กูก็อยากช่วย
ส่วนเรื่องเป็นขี้ปากนี่กูไม่ห่วงหรอก เดี๋ยวนี้ญาติๆกูมีแต่แบบนี้แหละ ไม่จริงใจต่อหน้าอย่างดีกับกูอะ ลับหลังนินทากูฉิบหาย ช่างหัวพวกแก่ๆมัน กูนี่ขี้ปากเค้ามาตั้งแต่ก่อนเข้ามาอยู่บ้านนี้ละ เพราะกูเคยมีปัญหาหนีออกจากบ้านไง เพราะกูมารู้ว่ากูแม่งลูกเลี้ยง ไม่มีสายเลืิอดพวกเค้าเลย ตอนนั้นกูช็อกทะเลาะเป็นเรื่องราวใหญ่โตจนญาติๆรู้หมด ตอนนี้กลับมารักกันดีกะพ่อแม่กูละ แต่ยังเป็นขี้ปากพวกแร้งสายเลือดอยู่

เอ๊า!! ตก 4 ไปตัวนึง โทษๆ >>450 >>449

ลุงกูแอบมาคุยกับกูให้ไปเซ็นกู้ซื้อบ้านหน่อย น่าจะเป็นซื้อบ้านให้เมียน้อยอยู่ (ไอ้นี่มารู้ทีหลัง)
กูไม่ยอม บอกว่าวงเงินกู้กูเต็มแล้ว เพราะกู้ซื้อบ้านอยู่
แล้วมาถามต่ออีก ว่ามีเงินก้อนไหม ไอ้บ้านที่จะซื้อนี่มันล้านนึง
กูก็ตอบปัดเลยว่าไม่มี กูหวังว่าจะเขาเลิกราเรื่องนี้ไปได้

กูรู้สึก เก็บกดเหี้ยๆเลยหวะขอระบายหน่อย คือเรื่องมันเกี่ยวกับครอบครัวของกูและพวกเหี้ยๆประเด็นของเรื่องอยู่ที่แม่กู
แม่กูอะเป็นคนที่เชื่อคนง่าย+รักเพื่อน(ตัวเหี้ยทั้งนั้น) โดนเพื่อน(เหี้ยๆ)หลอกเงินไปเยอะสัสๆ
ตั้งแต่ปัญหายื้มแล้วไม่คืน > ค้ำหนี้ให้เพื่อน > เลี้ยงเหล้าเพื่อนอย่างต่ำอาทิตละ 2000+ คร่าวๆ
แต่ไม่เคยมาเลียงกูเลย จำได้ล่าสุดก็แค่วันเกิด200 บาท
เอาจริงๆกูก็ไม่ใสใจหลอกถ้าเป็นเงินของเค้าเองอะนะ แต่พอดีว่านั้นเงินของพ่อกู(คนเดียว)
พ่อกับแม่กูทะเลอะกันตั้งแต่ ป.6 ตอนนั้นทุกอย่างกูตกต่ำหมด+เครียดด้วย ใช้เวลาหลังเลิกเรียนทั้งหมดตั้งแต่ บ่าย 3 ถึง 2 ทุ่มหมกตัวอยู่ร้านเกม
เอาจริงๆบ้านกูก็มีคอม แต่กูไม่อยากกลับบ้านเลยตอนนั้น พอกลับไปปุบก็เจอแต่เรื่องเดิมๆ
จนมาตอนม.2 พ่อแม่กูแยกกันอยู่ เหตุที่แยกไม่ใช้เรื่องเงินแต่เป็นเรื่องชู้ของแม่กู
(ถามว่าทำไมไม่อย่า 1.ก็เพราะมีเหตุจำเป็นหลายๆอย่างจึงทำให้ตอนนี้ยังอย่ากันไม่ได้)
ชู้ไม่ใช้ชู้ปกติ เป็นชู้ที่มีอาชีพการงานต่ำต้อยไม่ต่างจากขยะ เงินเก็บไม่มีเป็นขี้เหล้าเหมือนกันบ้านก็ไม่มี
อยู่ในห้องเช้าเล็กๆเอาง่ายๆ ขยะยังมีค่ากว่าแม่ง ตอนแม่กูพากูไปเจอพ่อใหม่กูบอกเลยหน้าแม่งสถุนสัส
ตอนแม่กูให้เลือกว่าจะอยู่กับใครกูเลือกพ่อ(เก่า)แบบไม่ลังเลช่วงเวลานั้นกูรู้สึกผิดยังไงไม่รู้แต่โชคดีตอนนั้นปิดเทอมพอดี
กูเลยใช้ชีวิตแบบเป็นนีทไปวันๆอย่างสินหวัง ยังมีต่อ

ถ้าเป็นผู้หญิงด้วยมึงมีสิทธ์เป็นเหยื่อโดนพ่อเลี้ยงข่มขืนแบบที่เป็นข่าวทุกวันนี้เลยว่ะ

เราไม่รู้ว่าเรามาเล่านี่ทำไม แต่เราไม่สามารถเอาเรื่องแบบนี้ไปเล่าให้ใครฟังได้แม้แต่เพื่อนที่สนิทที่สุด มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เพราะพ่อกับแม่เราเป็นข้าราชการ เราไม่สามารถเล่าให้คนรู้จักได้เลย เพราะมันจะมีผลกับชื่อเสียงพ่อแม่แน่นอน

ตอนอยู่ประถม พ่อกับแม่ยังไม่หย่ากัน แต่แม่ไปมีผู้ชายคนใหม่
มีครั้งนึงแม่พาไปบ้านผู้ชายคนนั้น พวกเขาสองคนดื่มเบียร์กัน ทิ้งเราไว้ในห้องนอนชายคนนั้น ตอนแรกไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัน แต่พอจะจับต้นชนปลายได้เลยเข้าใจความสัมพันธ์ของแม่กับผู้ชายคนนั้น แถมเป็นเด็กซนเลยไปค้นนู่นนี่เล่น เจอรูปโป๊(ทั่วๆไปตามนิตยสาร) กลัวมากและโกรธแม่มาก กลัวเขาจะทำอะไรเรา (ผู้ชายเมาอะ ดูในทีวีมันชอบข่มขืนนางเอก) แต่ทำอะไรไม่ได้ตอนกลับบ้านเลยขโมยรีโมททีวีบ้านนั้นออกมา (พอจังหวะคนที่บ้านเผลอๆก็ใช้ค้อนทุบรีโมทอันนั้นแล้วเอาไปทิ้ง/มีปัญญาทำได้แค่นี้อะ ทำไงได้)

อีกทีนึงตอนแม่หย่ากับพ่อแล้ว(ยังประถมอยู่) แม่พาผู้ชายอีกคน(ไม่ใช่พ่อเรา) มาที่บ้านทั้งวันแล้วก็นอนค้างคืนกัน เราเกลียดผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิตแม่เราแบบเชิงชู้สาว เราเลยขังตัวเองอยู่ในห้องทั้งวันไม่พบปะใคร ตอนกลางคืนอยากเข้าห้องน้ำ เดินผ่านห้องแม่ ได้ยินเสียงเตียงกระทบผนังแบบเป็นจังหวะ กึกๆๆๆ ถึงจะเด็กแต่ก็ชอบค้นเว็บโป๊มาตั้งแต่ป.3 เลยเข้าใจอีกนั่นแหละว่านั่นคือเสียงคนมีอะไรกัน แต่จำไม่ได้ว่าตอนนั้นรู้สึกยังไง
เอาเรื่องเสียงที่ได้ยินไปเล่าให้เพื่อนร่วมงานแม่ฟังด้วยความซื่อ เพราะเขาถามมาเราก็ตอบไปตามประสาเด็กอะ(ก็รู้แหละว่าแม่เอากับผู้ชายคนนั้น แต่เจตนาตอนเล่าไม่ได้คิดร้ายกับแม่นะ)
พอแม่รู้ว่าเอาไปเล่าก็มาตัดพ้อว่าเราไม่รักแม่แล้วเหรอ ตอนนั้นรู้สึกเลวขึ้นมาทันที จากที่ไม่คิดอะไร

ถึงพ่อกับแม่จะหย่ากัน ตอนพ่อมีผู้หญิงคนใหม่ แม่บอกเราว่ามีข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ (เราก็ไม่เคยชอบคนใหม่ของพ่อและของแม่อยู่แล้ว มันเหมือนมีอคติตลอดเวลา แก้ไม่หายทั้งที่เขาไม่ได้ทำไรผิดกับเราเลยนะ คบกับพ่อเราตอนพ่อเป็นหม้ายอะ แต่เราก็พยายามทำตัวเฉยๆกับเขาอะ) และแม่พยายามให้เราพูดกับพ่อให้เลิกกัน (เราลองแล้วแต่พ่อไม่เลิก เราก็ไม่ได้ทุกข์อะไรด้วยเลยไม่ได้ย้ำอีก) เราอยู่กับพ่อ แม่ย้ายไปเช่าบ้านอื่นอยู่ ตอนนั้นเพื่อนเรามาเล่นที่บ้านคนหนึ่ง แล้วผู้หญิงคนนี้ก็มาบ้านเราพอดี(มาหาพ่อ) แม่ก็มาบ้านเรา(มาแวะดูความเป็นอยู่เรา)
แล้วแม่กับผู้หญิงคนนี้ทะเลาะกัน ต่อหน้าเพื่อนเรา เราอายมาก จำคำพูดที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกับแม่เราได้ว่า "ผัวเก่าเธอ เอาคืนไปเหอะ ไม่อยากได้แล้ว เอาไม่มัน" เราหน้าชามาก ไม่รู้ควรทำยังไง อยากตะโกนให้หยุดทะเลาะกัน แต่ไม่กล้าพอ เลยเงียบไว้
เราจำไม่ได้ว่าการทะเลาะนั้นจบยังไง แต่เรากับเพื่อนหันหน้าเข้าหาคอมทั้งคู่ เพื่อนแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทุกวันนี้มันไม่เคยเอาเรื่องนี้มาพูดถึงอีกเลย
แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น แม่มาว่าเรา บอกว่าเราไม่ช่วยปกป้องแม่ แม่บอกว่าเราทนเห็นแม่ถูกด่าได้ยังไง แม่บอกว่าถ้าเราออกปากไล่ผู้หญิงคนนั้นก็ย่อมได้ เพราะนั่นเป็นบ้านของเรา เป็นอีกครั้งที่แม่ทำให้เรารู้สึกผิดกับการตัดสินใจของเรา

เคยลองเลียนแบบในเน็ทจะกรีดข้อมือตัวเองด้วย แต่กลัวเจ็บ เลยได้รอยเท่าแมวข่วนมา แต่ทำแมวข่วนอีกหลายรอบมากจนไม่กลัวการโดนมีดกรีด ไม่รู้กรีดทำไม ไม่ได้กะเอาตายนะ แค่อยากให้มีรอยเฉยๆ ตอนนั้นคิดว่าเท่ ถ้ามีใครบอกให้ลองเอาแม็กเจาะนิ้วตัวเองก็ไม่ลังเลอีกต่อไปแล้ว

ทุกวันนี้พ่อตายแล้ว ผู้หญิงคนนั้นหายไปจากชีวิตเรา เราอยู่กับแม่ ผู้ชายของแม่แวะมาบ้างครั้งคราว แม่ชอบหักหลังเราด้วยการบอกว่าจะพาไปนู่นนี่ พอไปถึงก็จะพบผู้ชายของแม่รออยู่เพื่อเที่ยวพร้อมกันแบบครอบครัว เหมือนแม่พยายามจะให้เราเจอผู้ชายคนนั้นให้บ่อย (เราไม่ชอบเลย พับผ่า)

แม่เคยถามว่าทำไมเวลาชายคนนี้มาบ้านแล้วเราไม่ออกมาจากห้อง เราเคยคุยกับแม่ตรงๆแล้วว่าไม่ชอบผู้ชายคนนี้ แต่พอแม่ถามเหตุผล เราก็ตอบไม่ได้ แม่ก็เอาแต่พูดว่าแม่เหงาอยากมีเพื่อน เดี๋ยวเราโตก็รู้เองแหละไรงี้ เราก็ยังไม่เข้าใจอะว่าทำไมเราถึงแทบจะร้องไห้เวลาเห็นหน้าผู้ชายคนนี้

ทุกวันนี้เราพูดดีๆกับแม่ไม่ได้ พยายามแล้ว แต่ถ้าจิตไม่นิ่งพอจะชอบเผลอสะบัดเสียงใส่ บางทีเผลอกระชากเสียง คุยเรื่องเล็กๆน้อยๆเราก็โมโหแล้วอะ หงุดหงิดกับแม่ง่ายมาก แม่ทำอะไรนิดหน่อยก็ขัดหูขัดตาไปหมด เหมือนเราทำตัวเป็นมนุษย์เมนส์กับแม่ ทั้งที่จริงแล้วเราเป็นคนอารมณ์ดี เป็นคนตลกประจำกลุ่มเลยอะ หรือเราแม่งหนีความจริงอยู่นะ -_-
อยากแก้ไขวิธีพูดกับแม่ให้มันดีกว่านี้นะ รู้หรอกว่าการกระทำมันก็เกิดจากตัวเรา แต่พอเจอแม่จริงๆแล้วมันทำไม่ได้เลย เรามีปมอะไรในใจหรือเปล่านะ?

ยาวไปมั้ยนะ ขอโทษด้วยละกันแค่อยากลองระบายสิ่งที่เก็บไว้ออกมา

เอาเข้าจริงไม่ต้องอ่านหมดก็ได้ คิดซะว่าเลื่อนข้ามๆมันไปเหอะ 55555

>>455 กูขอโทษที..แต่มึงคุ้นๆว่ะ เหมือนกูรู้จักคนพิมพ์สำนวนคล้ายมัง แต่ยังไงก็เอาเหอะ มึงกับกูแม่งไร้ตัวตนในนี้ จะพูดจะอะไรก็ระบายมาเหอะ ไม่เป็นไรหรอก
กูเคยมีประสบการณ์คล้ายกับมึง แต่กูแสดงออก ซึ่งมันก็ไม่ได้ดีหรอก พอมามองย้อนดูตอนนี้รู้สึกว่างอแงพิกล ความสัมพันธ์กูกับคนในครอบครัวร้าวกันไปพักนึง แต่กูไม่ใส่ใจ ไม่คิดจะสนใจ
ส่วนลึกในใจกูก็ยังนึกถึงวันที่พวกเขายังดีๆกันอยู่ เพราะงั้นเวลาเห็นสภาพตอนนี้กูเลยคิดว่าไม่อยากรับรู้อะไรเท่าไหร่ สิ่งที่ทำให้เรายังเจ็บก็คือความทรงจำนี่แหละ เพราะภาพติดตามันยังอยู่ เราถึงเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นที่แม่มึงพามา มึงดูแล้วคิดว่าเป็นคนดีมั้ย ถ้ากูเป็นมึง ถ้าเขาดี กูจะพยายามพยายามพยายามมองครอบครัวตัวเองใหม่ เผื่ออย่างน้อยก็ได้มีความทรงจำดีๆในอนาคตติดเอาไว้บ้าง ถ้ามัวแต่คิดติดลบ ระวังจะเสียดายเวลาต่อๆไปนะ
กูไม่เข้าใจพวกพ่อแม่ที่ไปมีกิ๊กมีอะไรซักเท่าไหร่ กูรับไม่ได้และคิดว่าเด็กไม่สมควรต้องมาถูกรองรับความเลวพวกนี้ด้วย(กูขอโทษที่กูแรงไป) มึงเจอแต่เด็ก ความเชื่อใจในตัวแม่มึงอาจจะพร่องไปเยอะเลยก็ได้ มันไม่แปลกหรอก
และกูเองก็เด็ก เพิ่งสิบเจ็ดเอง กูไม่มั่นใจว่าจะพูดอะไรที่พอจะช่วยมึงได้รึเปล่า แต่กูคิดว่ากูก็มีเรื่องอะไรเยอะเหมือนกัน กูเป็นเด็กรั้นและจะไม่ยอมเชื่อฟังใครแม้แต่พ่อแม่ตัวเองจนกว่ากูจะคิดว่าเขาทำตัวให้กูยอมรับได้ ซึ่งก็ไม่หรอก กูยังระแวงและทำตัวเป็นแมวจรจัดกับพวกเขาอยู่ แต่เพราะชีวิตแม่งเกิดมาครั้งเดียว 1.กูไม่อยากมีความแค้นอะไรติดไปชาติหน้า2.เมื่อก่อนมันเคยดี ตอนนี้ก็น่าจะพอดีได้ล่ะวะ3.กูเริ่มสงสารพ่อแม่กู
กูจะพยายามลบอคติในใจออกไปให้ได้มากที่สุด ถึงกูจะเหวี่ยงตลอดทุกคำที่พ่อแม่พูดก็เหอะ กูผิดกูรู้แต่กูไม่อยากยอมรับ แต่ลึกๆจริงๆก็ยอมรับและอยากแก้ แต่มันกระด้างมานานแล้วไง กูสิ้นหวังมานานจนไม่อยากจะหวังอีกต่อไปแล้ว
และดูเหมือนอีกอย่างคือมึงกลัวว่าแม่จะหักหลังมึงอีกครั้ง เพราะงั้นถึงไม่กล้าเชื่อใจเต็มร้อย
มึงลองเปิดช่องให้เขามาคุยบ้างก็ได้ ไม่ก็ลากแม่ไปปรับทัศนคติ ไม่ก็คุยกับผู้ชายคนนั้นตรงๆว่าไม่โอยังไง
เพราะคนมีปากนี่แหละ บางอย่างเลยพูดออกมายาก พยายามเข้าใจแม่มึงด้วยว่ามึงเหมือนเป็นคนที่เขาเห็นมาแต่เด็กแต่เล็ก คลอดเองอะไรเองมานานแต่ดูเขาไม่เข้าใจมึงเลย เพราะงั้นกูคิดว่ามึงกับแม่ควรพยายามคุยให้มากๆ อย่างน้อยคุยแล้วเหวี่ยงก็ดีกว่าเงียบหายไปเลย กูมั่นใจว่าสิ่งที่แม่พูดมึงได้ยินทุกอย่างและแม่มึงก็รู้ว่ามึงฟังเขา ไม่งั้นคงไม่เหวี่ยงหรอกเนอะ ต่างคนก็ต่างรู้ว่าฟังกัน ถ้างั้นก็ไม่น่ามีปัญหา ของมึงอะถ้าทำตามขั้นตอนไป เดี๋ยวก็ดีเอง ไม่เป็นไรหรอก กูรู้ว่ามึงกังวลและไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ลองเขียนกระดาษแลกกันคุยก่อนก็ได้
(กูเคยวางแผนเอาไว้สมัยก่อน กูทำเป็นเมินทุกคนในบ้าน ไม่สนอะไรใคร เก็บตัวอยู่ในห้องประมาณสองสามอาทิตย์ จากนั้นกูค่อยเขียนกระดาษไปวางไว้หน้าห้องว่าอยากได้อะไรหรือยังไง พ่อแม่กูที่ทะเลาะกันเรื่องกูก็จะดีใจที่กูยอมออกจากห้องละ(แน่นอนว่าตอนแรกโกรธจนจะพังประตู) พอเขาเอาข้าวเอาขนมมาให้ การที่กูกินข้าวฝีมือเขาเขาก็จะดีใจมากขึ้น จนพอกูออกจากห้องน่ะแหละ เขาก็จะพยายามเข้ามจกูมากขึ้นเพราะจิตใต้สำนึกจะคิดว่ากูเคยปิดกั้นเขาไปครั้งนึง ครั้งนี้เขาจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อลูกจะได้เชื่อใจเขาอีก ทำนองนี้ ดูกูน่ากลัวแฮะ เหอะๆ)
มึงอย่าลืมว่าวันที่แม่มึงอยู่คนเดียวมีเยอะกว่าวันที่มึวได้เกิดมาและใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ อย่าทำให้ชีวิตของมึงเสียหายเลย ไม่เคยคุ้มหรอกนะ ฆ่าตัวตายน่ะ
สู้ๆ มันไม่เป็นไรหรอก

พ่อแม่กูเกลียดกูที่กูเสือกเกิดมากูผิดด้วยหรอ?สึดกูก็ไม่อยากเกิดเป็นลูกคุณเหมือนกันชอบทำไม่ดีกับกูหวงข้าวของสมบัติเงินทองเออกูไม่เอากูไม่แดกก็ได้ของๆคุณแม่งชอบทำเหมือนกับไล่ไม่อยากให้กูอยู่ก่อกวนกูให้กูอยู่ไม่เป็นสุขรู้ไหมกูเจ็บปวดแค่ไหนกูกลับบ้านมาทีไรก็มีแต่แบบนี้แทนที่จะเอามารับผิดชอบเลี้ยงดูกูเสือกเอาไปกินไปเล่นบำเรอความสุขตัวเองจนหมดกูต้องเป็นทุกข์ลำบากหาเงินทำบาปกูแม่งเห็นแก่ตัวเวรกรรมมีจริงคุณต้องได้รับเมื่อถึงเวลาอย่างสาสม

กูแทบไม่เป็นอันกินอันนอนเลยเหี้ยมากมายจะนอนก็ก่อกวนกูเสียงดังโยนข้าวโยนของกูแทบจะทนไม่ไหวถ้าไม่ใช่พ่อใช่แม่กูวิ่งไปต่อยละจะจองเวรอะไรนักหนาพอกูกินข้าวจะให้แดกดีๆไม่ได้หรอกทั้งที่กูไม่ได้ไปขอเงินซื้อแดกเลยเงินกูทุกวี่ทุกวันหาเรื่องด่ากูอยากด่าอะไรก็ด่าพอกูเถียงว่ากูผิดอะไรยังไม่ทันทำอะไรตั้งแต่นานแระแม่งก็ด่าหยาบๆว่ากูเสือกไรบ้างล่ะเรื่องของกูกูจะด่าทำไมๆไปโน้นด่าแม่งบ้านกูงั้นงี้ปากแม่งอย่างร้ายมีลูกแม่งมีไว้รังแกใช่มั๊ยเกลียดกูมากนักอ่อพอกูไม่มีเงินแม่งไล่อย่างกับหมูกับหมาพ่อแม่เหี้ยอะไรพูดมาได้ไม่เงินก็ไม่มีใครมาใครกินแม่งบาปนักเอากูไปทิ้งไว้กับยายพอยายไม่เลี้ยงแก่จนแก่ช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้ก็ยัดเยียดให้แกแม่งทำบาปกูกับยายถ้าไม่มียายก็คงได้อยู่ข้างถนนบ้านเด็กกำพร้ารึไม่คงถูกมึงฆ่าตายไปแล้วแม่งเคยทำแท้งลูกด้วยพอเป็นถึงคราวกูด่ากูหัวเเข็งขับไม่ออกแม่งเอ้ยมันเวรกรรมอะไรกูว่ะคนบนโลกตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องเป็นโรคจิตสองคนนี้ด้วย

ขอให้จากกันเร็วๆวันเร็วคืนและอย่าได้พบเจอกันอีกเลยทั้งชาตินี้และตลอดไป

>>459 เดี๋ยวพอเรียนจบแล้วมึงก็เลือกทางเดินชีวิตให้ตัวเองได้ ตอนนี้ก็ทนๆไปก่อนแต่กูกังวลเรื่องพ่อแม่จะมาเรียกร้องค่าเลี้ยงดูทีหลังนี่สิ ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่เคยเลี้ยงดูให้ความรักเลย

>>456 ขอบใจมากนะ เราไม่อยากตายหรอก เรามีคนที่เรารักและรักเรา(เรามีพี่สาว) เราชอบอยู่กับเพื่อน เป็นคนติดเพื่อนมากถึงบางครั้งจะดูออกว่าเพื่อนหวังผลประโยชน์จากเรา แต่เราก็พอใจที่เป็นแบบนั้นเพราะเราก็ไม่เดือดร้อนอะไร เรื่องปรับทัศนคติกับแม่น่าจะยากแล้ว เพราะเราเป็นเด็กตจว.แต่เรียนมหาลัยที่กทม. จากวันนี้ไปจนเรียนจบก็ได้กลับบ้านปีละไม่กี่ครั้ง คงไม่ได้ใช้แผนเก็บตัวในห้องนานๆแล้ว แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่น่าเป็นคนดีเท่าไรเพราะเขามีเมียอยู่ก่อนแล้วเหมือนกัน(แม่เรามีชู้และเป็นเมียน้อยเขานั่นแหละ)

พอมาอยู่ห่างกันแบบนี้ เราก็คิดถึงแม่นะ แต่ไม่ได้คุยอะไรจริงจังแม่ชอบส่งรูปดอกไม้ให้ เราก็ส่งสติกเกอร์กลับไป หรือไม่ก็รายงานค่าใช้จ่ายที่ต้องขอเพิ่มในแต่ละเดือน มีเพื่อนเป็นเด็กตจว.เหมือนกัน ก็เห็นโทรหาที่บ้านทุกวัน อ้อนแม่บ้างไรบ้าง บางคนก็แทบเขียนเรียงความเรื่องชีวิตในมหาลัยของฉันส่งแม่ทางไลน์เลย เราก็อยากทำบ้าง แต่ความสัมพันธ์เรากับแม่มันไม่ได้ไปทางนั้นอะ เคยคิดถึงมากแล้วโทรไปหา แม่ตกใจนึกว่ามีปัญหาใหญ่โตเลยไม่เคยโทรหาอีกเลยถ้าไม่จำเป็น 5555555

เดี๋ยวได้พิมพ์ยาวอีกแล้ว โทษๆ เราเป็นคนพูดมากน่ะ
เรื่องของเธออะ เราอ่านแล้วเธอดูเครียดกว่าเราด้วยซ้ำเป็นวัยรุ่นนี่เหนื่อยเนอะ อายุประมาณนี้ใกล้เข้ามหาลัยแล้วสิ กลัวว่าถ้าเธอห่างที่บ้านมาแล้วจะอยู่ได้ด้วยตัวเองจนไม่ต้องพึ่งที่บ้านแล้วก็จะเผลอตัดขาดกันเลย 555555

กูเคยมาบ่นในนี้เรื่องญาติ ตอนนี้ญาติกูไปบวชแล้ว สบายใจมาก ๆ ญาติกูก็รู้สึกเหมือนตัวเองมีประโยชน์ ส่วนคนอื่น ๆ ก็รู้สึกหมดห่วงได้สักที เฮ้อ

มีใครเคยได้กับลูกพี่ลูกน้องบ้างมั้ยคะ

>>463 ถามเพราะจะคิดแต่งงานกันหรือจะถามว่าพวกมึงสนใจศีลธรรมIncest,NTR กัน
กูตอบให้นะถ้าเป็นญาติห่างหน่อยใบ้คนละนามสกุลแต่งงานกันได้นะไม่ผิดผี
แต่ถ้ามึงถามว่าแอบเย็ดกับคนที่นอนใต้หลังคาเดียวกัน มันก็มีบ้างแต่ผิดศีลธรรมไหมต้องดูเป็นกรณี

ของกูนี่แม่งซวยเพราะมีน้องเหี้ยๆพาล่มจมสัสๆอ่ะ มันเป็นเด็กที่เลวระยำสุดๆจนกูฉุดความชั่วมันไว้ไม่อยู่เลยนะเว้ย กูทำอะไรมากไม่ได้เพราะครอบครัวกูกับผู้ใหญ่รอบข้างที่กูรู้จักแม่งชอบถือคติว่าพี่ต้องดูแลน้องไง แต่เชื่อมั้ยหล่ะว่ามันเป็นน้องแท้ๆที่มีสันดานจัญไรกว่าที่กูคิดอีก

ตอนมันห้าหกขวบมันไม่เชื่อฟังใครทั้งนั้นเลย แล้วการที่มันเป็นแบบนี้นี่แหละที่ทำให้ชีวิตกูตกอับมาเกือบจะสิบปีละนะ แม้แต่แม่กูยังต้องยอมมันอ่ะ มันทำให้แม่กับกูต้องไปทำงานและไปเรียนสายจนแม่กูโดนไล่ออกส่วนกูนี่ถึงขั้นมีคณะกรรมการมาตัดสินกูเลยนะ(ดีที่รอดมาได้) แล้วอีกอย่างนึงคือ มันเป็นเด็กที่สันดานเหี้ยแล้วก็โง่ไปในตัวด้วยนะ(กูยอมรับว่ากูก็เหี้ยแต่กูก็รู้จักเก็บนะและไม่โง่เท่ามันด้วย) โง่สัสๆอ่ะ อายุมัน15แล้วนะเว้ยแต่แม่งทำกับข้าวยังไม่เป็นเลยอ่ะ ทอดไข่เป็นอย่างเดียว หุงข้าวไม่แฉะก็ดิบ(3กษัตริย์ไม่ได้เพระาใช้หม้อหุงไฟฟ้า) ขี่จักรยานไม่เป็น เรียนก็โง่ กวาดบ้านหรือถูพื้นก็ทำไม่ได้ แค่นั้นยังไม่พอ โง่แล้วแบบพอใครสอนก็ทำตัวอวดฉลาด ทำเป็นว่ารู้แม่งซะทุกเรื่องทั้งๆที่ในหัวกลวงชิบหาย

ตอนนี้กูเครียดมากและอยากเริ่มคิดที่จะกำจัดมันออกไปจากบ้านเต็มทีละหว่ะ ใครเคยมีญาติเหี้ยๆมาอยู่ในบ้านแล้วทำให้มันออกจากบ้านได้สำเร็จมั่งวะบอกกูที กูจะได้ลองเอาไปใช้กับมันดู ให้มันตายได้ก็ดีแม่กูจะได้สบายขึ้นที่ไม่มีภาระเพิ่ม กูสงสารแม่กูนะอายุเยอะละยังทำงานเป็นลูกจ้างอยู่เลย กลับมาบ้านกูก็คอยเอาใจให้ทุกอย่าง แม่กูโมโหง่ายก็เพราะไอเด็กเหี้ยนี่แหละ

>>465 มึงอาจจะไม่รู้นะแต่กูขอบอกคร่าวให้มึงคิดและควรทำตัวยังไง

พ่อแม่ส่วนใหญ่มักจะรักลูกเท่ากันแบบประคองให้มันไปด้วยกัน ไม่ใช่โอ๋คนที่เก่งกว่า
ส่วนพวกสังคมในโรงเรียน,ืี่ที่ทำงานมันจะโอ๋คนที่มีความสามารถ,มีประโยชน์ ถ้ามึงคิดว่ามึงทำำตัวดีแล้ว จะทิ้งทุ่นน้องมึงนี่คิดผิดเหี้ยๆแบบใจดำอำมหิตมากๆเลย เพราะใครๆก็ต้องคิดว่าพ่อแม่มึงรักลูกไม่เท่ากัน มึงกล้าปล่อยคนสายเลือดเดียวกับมึงเน่าตายโดยไม่ช่วยได้ป่ะน้องมึงยังเรียนไม่จบเลยมึงก็หาวิธีทิ้งทุ่นแล้วหรือแม่มึงวันไหนมีปัญหามึงจะทิ้งทุ่นคนแก่ที่หาเงินไม่ได้หรือเป็นภาระให้มึงหรือเปล่า

น้องมึงยังไม่บรรลุนิติพาวะด้วยซ้ำกูรู้ว่าเป็นเด็กสปอยด์แหล่ะ แต่หน้าที่ของครอบครัวคือช่วยทำให้มันกลับมาเป็นคนที่มีประโยชน์กับสังคม
แต่ถ้ามึงเองยังตั้งแง่กับมันกูว่าน้องมึงได้เป็นนีทหรือไม่ก็ไปทำอาชีพโง่ๆผิดกฏหมายแน่ๆ แถมถ้าโดนจับได้มึงก็จะเสียหน้าเพราะมึงเลี้ยงมันไม่ดีอีก

ถ้ามึงอยากให้กูรู้สึกเกลียดน้องมึง มึงต้องเล่ารายละเอียดว่า ทำไมมึงถึงบอกว่าทำให้ทำงานสายได้หลายๆวันติด เผิ่อกูเปลี่ยนใจ

แม่มึงคงร้องไห้เวลามึงบ่นๆถึงน้องมึงนะ เสียใจที่ครอบครัวควรเป็นกำแพงหนุนชิ้นสุดท้าย แต่น้องมึงไม่สามารถพึ่งพิงมึงได้กลับคิดจะฆ่าให้ตายซะงั้น

หัดอดทนอดกลั้นทำตัวเป็นต้นไม้ใหญ่ให้สัตว์เล็กๆเข้ามาอาศัยหากินผลไม้จากต้นที่เรียกว่าพี่ชายนะ
ทุกวันนี้ต้นของมึงคือพุ่มไม้มีหนามแถมมีพิษด้วย สัตว์เล็กใหญ่เข้าใกล้มึงก็ป่วยแล้ว แถมไม่เคยจะมีผลให้คนรอบข้างกินด้วย
ส่วนต้นของแม่มึงเป็นต้นไม้แก่ที่ทรุดโทรมเพราะ พี่น้องสัตว์ที่มาพึ่งพิงตัวเล็กมันคอยแทะรากแทะใบส่วนตัวโตมันคอยจ้องจะทำร้ายตังเล็กอยู่

>>465 ให้น้องมึงเป็นเด็ก "ส่งของ" ซิรวยกว่าเยอะ ว่างๆก็ขอเงินมันใช้ดูแลครอบครัว ถ้ามันโดนจับบอกไม่เกี่ยวข้องกันง่ายๆแค่นี้ สักพักก็ออกมาใช้ชีวิตตามปกติแล้ว

>>467 อายุ15แต่สมองกับวุฒิภาวะแม่งยังก่ะ11ขวบมึงจะให้กูส่งมันไปทำงานให้ขายหน้ากูแทนเหรอ? แค่งาน"ส่งของ"กูก็คิดหนักซะยิ่งกว่าให้แม่งทำงานสุจริตละ อีกอย่างนึงนะ นามสกุลมันบ่งบอกอยู่ว่าต้องเกี่ยวข้องกันถ้าโดนจับได้กูกับครอบครัวก็โดนหางเลขป่ะวะ? มึงเอาสมองส่วนไหนคิด

>>465 ที่กูเกลียดไม่ใช่แค่แม่งทำตัวเป็นเด็กไร้แก่นสารนะ มันยังทำตัวมือไม่พายเอาเท้าราน้ำอีกหว่ะ กูกับแม่ทำงานกันงกๆแต่มันเสือกนั่งๆนอน พอจะใช้งานหน่อยแม่งบ่นจะเป็นจะตาย แล้วพ่อแม่กูก็พูดนะว่ารักเท่ากันอย่างที่มึงบอกแต่การกระทำมันไม่ใช่ไง มันทำอะไรเสียหายกูโดนด่าตลอดอ่ะ มันทำแม่กูโมโห แม่กูมาลงที่กูทั้งๆที่ฝีมือมันด้วยนะ บางทีพวกเค้าก็ไม่รู้ว่าน้องกูมันทำตัวเหี้ยจริงๆ ถึงรู้ก็ปล่อยปะละเลย แล้วอีกอย่างนะ คนในสายเลือดกูเค้ารู้จักทำมาหากินหว่ะ มีจุดมุ่งหมาย ไม่ใช่เด็กแบบมัน ถึงได้คิดจะตัดหางปล่อยวัดไง ส่วนให้ตายห่าทำได้ก็เอา กูอยากให้มันออกจากชีวิตกูกับแม่ไปก็แค่นั้น อีกอย่างนึงนะ มันเป็นเด็กที่ไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับกูเหมือนกับแม่กู อย่ามาตั้งคำถามเปรียบเทียบกันดิว่ากูจะทิ้งแม่กูเหมือนกับที่ทิ้งมันมั้ย

กูว่ามึงไม่เข้าใจปัญหาทางจิต,วัยรุ่นด้วยอ่ะ ยิ่งมึงคิดว่าตอนนี้มึงปกป้องมันอยู่แย่ฝั่งมันบางทีก็อยากลองทำอะไรบ้าง,พอทำแล้วเฟลก็โดนด่า ,ทำแล้วเฟลก็โดนด่า มันจะกลายเป็นนีทที่สมบูรฯ์แบบเลยเพราะ มึงไม่ได้สอนให้มันสตรอง

มึงคิดดิ่ตอนเด็กเล่นเลโก้ตั้งเลโก้ แล้วถล่ม เล่นแล้วถล่มวันนึงเป็นร้อยครั้งมีใครไปด่าเด็กว่ามันเล่นไม่เก่งไหม เด็กมันจะได้เรียนรู้ว่าชีวิตมันก็เป็นการทำอะไรซักอย่างแล้วถล่ม ซ้ำๆกันเป็นร้อยครั้งจนกว่าจะฉลาดพอทำให้ถูกวิธี ถึงจะสำเร็จแต่มึงอ่ะตอนนี้จ้องจะแดกมันอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวหัดให้มันทำอะไรบ้างไม่ใช่ไปสั่งกระโชกโฮกฮาก มันรักใครมากก็ให้คนนั้นสั่งมันทำอย่างนึงก็จ้องชมมันเข้าไป

>>468 มึงไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ เดี๋ยวไม่มีเงิน มันก็ทำเองแหละ ทักษะ ฝีมือ ความรู้ ไม่มี ตามที่มึงเล่า จะไปทำอะไรได้ เริ่มๆ "ส่งของไปก่อน" หรือเริ่มไปเป็น"ลูกน้อง" ไปก่อน

>> 470 "ส่งของ"ที่มึงบอกมานี่อะไรวะ? ถ้าเป็นของผิด กม. แล้วให้น้องโง่ๆแบบกูไปทำกูแนะนำว่ามึงไปทำเองเถอะนะ อีกอย่างนึงคือ ถ้าตัวกับสมองโตไม่ตามกันอันนี้ก็ไม่แน่ใจละว่าจะแก้ไขยังไงดี

>>471 แล้วมึงจะให้น้องไปทำอะไร เรื่องมากกุว่าให้มันอยู่เฉยๆ ทำตามในสิ่งที่ใจมันเรียกร้องดีกว่ามั้ย

โม่งที่บอกให้น้องไปส่งของนิก็ปัญญาอ่อนดีนะ ชม เคยทำมาก่อนรึไงถึงได้ชวนคนอื่นเขาไปทำจังง /ฉีดน้ำหอมกลิ่นทุ่งลาเวนเดอร์หอมฝุ้งตลบอบอวลลลล์

>>473 ง้ันมึงจะปล่อยให้มันทำแบบนี้ต่อไปเหรอ

>>474 ปล่อยมันไปกูดูแล้วว่ามันยังไม่รู้ตัวว่าแก้ปัญหาตัวเองไม่ได้แถมไม่รับความเห็นคนอื่นด้วย

>>475 งั้นไปทำงานที่โฮสบาร์ ก็ได้จะได้ฝึกความรับผิดชอบต่อหน้าที่

>>476 บารเกย์ดีกว่ากระเทยเฒ่าเงินหนักกว่าป้าๆ

ไปเป็นทหารก็ดีนะ ให้โดนครูฝึกจัดระเบียบชีวิตบ้าง อาจจะดีขึ้น กุเรคคอมเมนดึ
ไม่ก็ไปบวช แต่เอาจริงๆ ถ้าคนใจมันไม่ไปด้วย บวชไปก็อาจไม่ดีขึ้นหรอก

>>478 ทำตัวเหี้ยแบบนั้นรด.ก็ไม่รอดหรอก เขาสอนไม่ให้แหลม

น้องมันติดยาหรือเปล่ามันอาจจะไม่รู้ด้วยนะ เพราะพวกโรตจิตตั้งแต่วัยรุ่น มักเกี่ยวกับยากระตุ้นประสาท

มึงใจร่มๆแล้วมองน้องมึงเป็นคนอื่นไปไม่ต้องสนใจเมินมันซะ เกิดเหตุไรขึ้นมาก็ช่างหัวมันไป ไม่มีความสามารถห่าไรเดี๋ยวก็ตายไปเอง มึงต้องเข้าใจว่าจะเอาตัวมึงไปเปรียบกับน้องมึงไม่ได้ คนเรามันเกิดมาไม่ได้เท่ากันสมองไม่เท่ากัน สามัญสำนึกไม่เท่ากัน เรื่องแม่มึงก็ฟังๆไปแต่ไม่ต้องเอามากระเดียดให้โมโหอีก ถ้ามันทำมึงไปรร.สายมึงก็หาทางไปเองซะ หาทางแก้ปัญหาที่ตัวมึงเองง่ายกว่า ทำชีวิตให้มันอีซี่ๆ

กูเบื่อพ่อแม่ตัวเอง พ่อกูมีเมียน้อย แม่กูก็รู้ จับได้หลายรอบล่ะ กูก็รู้มานานล่ะ แรกๆพวกนั้นพยายามปิดกู หลังๆแม่กูเริ่มทนไม่ไหว เข้าขั้นประสาทแล้วมั้ง มาบ่นให้กูฟังเช้าเย็นเลย ปัญหาคือกูเบื่อ แม่งเมื่อไหร่จะหย่ากันซะทีวะ ในบ้านแม่งแต่ละคนแทบจะเป็นคนแปลกหน้าไม่คุยกันอยู่แล้วจะทนอยู่บ้านเดียวกันไปทำไมวะ ที่แย่คือถ้าหย่ากันจริง กูก็ต้องไปอยู่กะแม่ ซึ่งแม่นี่ตัวดีเลยทำกูเครียดอยากฆ่าตัวตายมาหลายรอบแล้ว ไปอยู่กะพ่ออย่างน้อยก็มีตังค์ให้ใช้และเค้าก็ไม่มายุ่งอะไรกะกู แต่แม่งต้องทนเห็นหน้าเมียน้อยด้วยเนี่ยดิ ห่า

ถ้าแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องหรือญาติสนิท สังคมภายนอกและภายในหมู่ญาติๆ มองยังไงคะ

>>483 ถ้าคนละนามสกุลลูกพี่ลูกน้องยังแต่งกันได้เลย แต่พวกวงในถ้าเขาอายเขาจะไม่พูดมากน่ะ. ถ้าก่อนหน้านี้ไม่ได้เติบโตใต้หลังคาเดียวกันด้วยยิ่งเป็นเรื่องโคตรจะปกติ

>>484 แล้วถ้านามสกุลเดียวกันล่ะ ประมาณว่าฝ่ายชายนามสกุลเดียวกับฝ่ายหญิง เป็นลูกของลุงล่ะ

>>485 ตจว. กูก็เห็นเยอะนะ เอาจริงๆแล้ว คนนินทาก็คงมีบ้าง แต่หลักๆพวกนี้เป็นเรื่องเงินๆทองๆ ประมาณว่าตระกูลรวยไม่อยากให้ใครมาแบ่งเงิน

>>486 แล้วเคยเห็นแบบที่มีลูกด้วยกันป่าว ลูกปกติดีมั้ย

>>487 แต่งงานกับพี่น้องหรือญาติ มันแค่เพิ่มโอกาสการเป็นโรคทางพันธุกรรมเท่านั้นเอง ไม่ใช่ทุกคนจะมีลูกเอ๋อหรือเป็นโรคนะ

อธิบายง่ายๆคือ ถ้ามึงมียีนด้อย(ที่ทำให้เกิดโรค) พี่น้องหรือญาติที่มึงแต่งงานด้วย ก็มีโอกาสมียีนด้อยนั้นมากกว่าคนอื่น(เพราะมันถ่ายทอดทางพันธุกรรม) คือจะมีหนือไม่มีก็ได้ แต่โอกาสมีมันมากกว่าคนอื่นที่ไม่ใช่ญาติอ่ะ ถ้าสมมุติว่ามียีนด้อยนั้นทั้งคู่ ลูกที่ออกมาก็จะมีโอกาสเป็นโรคนั้นสูง

>>488 กูว่าญาติพี่น้อง เย็ดกันได้ แต่งงานกันได้ มีลูกกันได้ สมัยก่อนสังคมชนชั้นสูงหลายๆประเทศก็แต่งงานกันภายในเครือญาติ มีลูกปกติทั่วๆไป ส่วนน้อยมีลูกแล้วไม่ปกติ

>>489 ใกล้ชิดมากมันผิดผีหว่ะ. แล้วไอ้ที่ต้องจัดตระกูลเพื่อไม่ให้ญาติใกล้ชิดแต่งกันก็มีหลักฐานตั้งแต่สี่พันปีก่อนที่ราชาประดิษฐ์แซ่ขึ้นมาเพื่อบ่งบอกว่าเป็นคนตระกูลไหนจะได้ลดปัญหาเรื่องพวกนี่ พวกอียิปต์ที่แต่งแบบพี่น้องมันเห็นผลชัดเลยว่าปลายๆตระกูลจะได้ทายาทที่อ่อนแอขี้โรคประจำ ตรวจกระดูกแล้วผิดปกติล้วนๆ

>>490 ของไทยก็มีนะลูกพี่ลูกน้องแต่งงานกัน มีลูกปกติดีทุกอย่าง แต่กูไม่กล้ายกตัวอย่างว่ะกลัว....

>>491 พูดมากเดี๋ยวมึงปากเจ๋อ

กุไม่ใช่ >>491 แต่กุอยากรู้ว่า ปากเจ๋อ แม่งเป็นไงวะ เพิ่งเคยเห็น/ได้ยิน

>>489 ยุโรปสมัยก่อนมีเจ้าชายคนนึงของรัสเซีย ชื่ออเล็กเซย์มั้ง เป็นโรคธาลัสซีเมีย สืบไปสืบมาถึงได้รู้ว่าคนแรกที่เป็นพาหะโรคนี้คือควีนคนนึงของอังกฤษ แต่งงานข้ามไปข้ามมาในวงเครื่องญาติแหละ สุดท้ายราชวงศ์ยุโรปเป็นพาหะโรคนี้กันหมด 55555

มีครั้งนึงที่ไม่มีคิงปกครองอังกฤษ ก็เลยไล่เชื้อสายใกล้ชิดของราชวงศ์ สุดท้ายไปเชิญเจ้าชายคนนึงของเยอรมันมาปกครองอังกฤษ(น่าจะเป็นจอร์ชที่ 1) พูดอังกฤษยังไม่ได้เลย

>>493 เหมือนปาก -3- ไง นึกภาพปากภราดรหนาๆดู

>>494 ฮีโมฟีเลียเปล่ามึง

>>494 ฮีโมฟีเลียเป็นโรคบนโครโมโซม X ผู้หญิงต้องมียีนของฮีโมฟีเลียบนโครโมโซม X ทั้งสองตัวถึงจะเป็นโรค แต่ผู้ชาย แค่ตัวเดียวก็เป็นได้แล้ว และโครโมโซมนี้ ลูกชายจะได้มาจากแม่

ควีนวิคตอเรีย (ที่เป็นพาหะ) ส่งลูก ๆ ไปแต่งงานกับราชวงศ์อื่น ๆ ทั่วยุโรป เลยทำให้ราชวงศ์ทั่วยุโรปเป็น หรือเป็นพาหะของโรคนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกันกับการแต่งงานระหว่างเครือญาติ ถ้าผู้หญิงที่เป็นพาหะแต่งงาน ไม่ว่าจะเป็นญาติหรือไม่เป็น ลูกชายก็มีสิทธิเป็นโรคนี้ห้าสิบเปอร์เซนต์อยู่แล้ว

>>494 ไอ้เหี้ยนิข้อมูลจริงๆเลยนะ คนที่เป็นพาหะไม่เกี่ยวว่าจะเป็นหรือไม่เป็นญาติ แต่งงานมีลูกมีโอกาสเป็นพาหะ

ไอ้เรื่องนี้มันดังเพราะมีแฝงในปวศ.ยุโรปเช่นองค์ชาย อเลกซิส โอรสคนเล็กของพระเจ้าซาร์คนสุดท้ายของรัสเซีย เป็นโรคเลือดไหลไม่หยุดเลยไปเรียกบาทหลวงเถื่อน รัสปูตินเข้าราชสำนักเพื่อใช้วิธีสะกดจิตห้ามเลือด ซึ่งไอ้รัสปูตินนี่ก็เป็นโหรเหี้ยยิ่งกว่าหมอแหยมเป็นเหตุให้ราชสำนักอ่อนแอ จนโดนปฏิวัติด้วย

เรื่องพวกนี้เป็นโดมิโน่หน่ะ กรรมพันธ์ไม่ดี,เป็นโรคร้าย,จิตใจอ่อนแอ,พวกเหี้ยหวังผลประโยชน์จะเข้ามาล่อลวง,ความเสื่อมของวงศ์ตระกูล

การที่ทายาทสมบูรณ์แข็งแรงไว้ก่อนย่อมเป็นสิ่งที่ดี

ณ ตอนนี้ญาติลูกพี่ลูกน้องนามสกุลเดียวกัน แต่งงานกันเยอะมั้ย

ฟ้องหย่านี่ขั้นตอนดำเนินการยุ่งยากมากมั้ยวะ คือกูอยากให้แม่เลิกกับพ่อมากๆแต่ทุกวันนี้ที่ต้องทนอยู่เพราะแม่กูหารายได้เองไม่ได้และพี่กับกูก็ยังเรียนอยู่แค่มัธยม ที่ผ่านมาทำร้ายจิตใจไม่พอ วันนี้แม่งเริ่มกลับมาทำร้ายร่างกายแล้วว่ะ กูสุดจะทนละจริงๆ แต่ก็เป็นห่วงเรื่องเงิน ถ้าเราฟ้องหย่าแล้วให้เค้าจ่ายค่าเลี้ยงดูได้มั้ย

>>501 ฟ้องหย่าน่ะง่าย แต่หวังว่าเขาขะจ่ายค่าเลี้ยงดูนี่ขึ้นกับความเมตตาล้วนๆ ถ้าศาลตัดสินว่าต้องจ่ายเท่านี้ๆ แต่ถึงเวลาจริงคนที่ไม่เต็มใจจะจ่ายมันก็เลี่ยงจนคนรับเงินเพลียก็แล้วกัน

เซงว่ะ พ่อแม่กูเป็นโรคห่วงลูกมากๆ กู20แล้วยังโดนห้ามไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ขนาดไปแค่เช้าเย็นกลับนะยังโดนห้าม โคตรอยากจะร้องไห้

อยากเอาลูกพี่ลูกน้องว่ะ เห็นตอนเปียกน้ำแล้วมีอารมณ์เลย กูมองเค้าแล้วเค้ามองกลับมา แล้วมาล้อกูว่าหน้าแดงด้วย

>>504 ส่วนตัวกูคิดว่าลูกพี่ลูกน้องมีโอกาสเอาได้มากที่สุดว่ะ แต่ถ้าเอาแล้วเลิกกันจะมองหน้ากันไม่ติดว่ะ ยิ่งเป็นญาติสนิทแล้วจะลำบากว่ะ ถ้าเย็ดกันแล้วไม่เลิก แต่งงานกันไป ก็ดีเลยแหละ

>>503 ถ้ามึงยังหาตังเองไม่ได้+ยังอยู่บ้านพ่อแม่อยู่ ก็ทำตามที่พ่อแม่มึงว่าไปเถอะ คิดสะว่ามีตังให้ใช้ มีบ้านให้อยู่ ดีกว่ามานั่งหาเอง ถ้าเมิงหาตังได้เอง+แยกบ้านอยู่คนเดียว จะเช่า ซื้อ สร้าง อะไรก็แล้วแต่ มึงจะทำเหี้ยไรก็ได้ชีวิตเป็นของมึงแล้ว

ญาติทางแม่ที่เป็นลุงกูแมร่งขี้เหนียวและงกมากๆที่แย่กว่านั้นคือครอบครัวมันทั้งลุง เมีย ลูกๆมันไม่เคยมางานศพพ่อกูวันเดียวทั้งที่ตอนมันมีปัญหาก็ได้พ่อกูมาช่วย โม่งๆทั้งหลายบอกกูทีว่าจะเอาไงดี

กูนี่โทรมาทุกวันวันล่ะห้าเวลาเลย ราวกับกลัวกูฆ่าตัวตาย
>>507 ญาติเหี้ยๆนี่ตัดไปไม่ได้เหรอวะ มีชีวิตก็ไม่ได้ดีขึ้น มาหาเอาแต่ผลประโยชน์ ไม่ไปงานศพเลยกูรู้สึกว่ามันแย่อ่ะ คืองานก็จัดหลายวัน ไปตอนกลางคืนก็ได้ ถ้าติดธุระจริงๆเช่นอยู่ตปททั้งครอบครัวงี้ ส่งข้อความมายังได้
ลุงมึงไม่ไปเพราะอะไร ขี้เกียจเหรอ หรือเกลียดพ่อมึง

>>508 เกลียดพ่อกูและอิจฉาครอบครัวกูที่ดีกว่ามันว่ะ

แต่กูก็ไม่นับญาติกับพวกนั้นมาปีนึงเต็มๆแล้ว

กูละเพลียเพื่อนกูชิบหาย แม่งไม่โทรหากูนานละสัส อยู่ดีๆแม่งโทรมาบอกจะเข้ามาหากูที่บ้าน จะให้กูพาไปเติมน้ำมันปั้มป้ากูฟรีๆ ควยเถอะครับ พอกูบอกไม่ให้แม่งบอกขี้เหนียวอีกสัส ต่างคนต่างทำงานแล้ว ใช้ตังมึงเองสิวะ

อีแม่หน้าหีอีสัส กูละเบื่อมันชิบหายอยากออกไปจากบ้านนี้จริงๆเลยหว่ะ แต่มันไม่ยอมให้กูไปไง มันอยากได้ขี้ข้าประจำบ้าน กูก็ต้องเป็นโถขี้โถเยี่ยวให้มัน ถ้าเกิดเลือกที่เกิดได้จริงๆกูก็ไม่อยากเกิดมาอยู่ในที่ๆอับจนqโคตรจัญไรที่มีแม่เหี้ยๆกับพ่อเวรๆอยู่หรอกไอห่า วันนี้อีกเหมือนกันกูต้องมาแก้งานให้แม่สัสหมาที่เรื่องมากของกูอีก พอกูแก้งานไม่ได้ก็มาด่ากู!!! กูละเบื่อและเซ็งกับมันมากๆ จะฆ่ามันให้ตายห่าก็ไม่คุ้มขนหน้าแข้งกูที่จะต้องติดคุกเพราะมัน กูละเซ็งจริงๆเลยที่ต้องมาอยู่ในบ้านเหี้ยๆกับอีแก่เหี้ยๆแบบนี้! อีสัสนรกแม่เหี้ย!กับไอพ่อระยำอัปรีย?ที่มีดีแค่ใช้หัวควยเย็ด สัสห่า!!!!!!!

>>511 ใจเย็นๆมึง กูไม่รู้ว่าปัญหามึงใหญ่ขนาดไหนนะ แต่เรื่องช่วยงานมันก็เป็นปกติทุกครอบครัวปะวะ แต่กูว่าจากลักษณะการพิมพ์ของมึง มึงควรไปพบจิตแพทย์

>>512 ถ้ามึงมารับรู้แบบกูมึงจะต้องรู้บ้างหล่ะว่าทำไมมึงถึงมองกูแบบนี้ มึงไม่รู้หรอกนะว่ามันแย่แค่ไหน ต่อให้กูพบหมอทางจิตเป็นร้อยๆคนก็ทำให้กูมีชีวิตที่ดีขึ้นไม่ได้หรอก ชีวิตที่อยากหนีได้แต่หนีไปอย่างยากลำบาก ถ้าหนีได้แล้วโดนตามกลับมาชีวิตกูไม่ต่างจากทาสเน่าๆในบ้านเส็งเครงหลังนึงเลยนะกูบอกไว้ก่อน

กูก็เกลียดแม่เหมือนกันว่ะ

>>513 ถ้ามึงยืนบนลำแข้งของตัวเองตามลำพังได้ทำไมมึงต้องทน การที่มึงยังทนอยุ่แสดงว่ามึงยังเด็กเกินกว่าจะแยกตัวออกมา หรือไม่มึงก้ไร้น้ำยาเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ดีแต่ปากยังไงล่ะ