กุรู้สึกไม่เก่งเลย ถึงจะรู้ว่าไม่ควรมานั่งหดหู่แต่ควรเอาเวลาไปพัฒนาตัวเอง แต่ก็อดไม่ได้ว่ะ คือมันหดหู่มันไม่มีสมาธิจดจ่อกับการพัฒนาตัวเองเลย ยิ่งกุมาได้งานที่ชอบตอนอายุมากแล้ว แล้วต้องมาเรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเองหมด พอมาเจอเด็กที่อายุน้อยกว่า 6 ปี แต่รู้ไปทุกสิ่งทุกอย่างจนกุต้องขอให้มันสอนนู่นนี่ กุรู้สึกแบบ กูโง่อ่ะ กุควรเป็นที่พึ่งพา แต่กุยังกากสัสอยู่เลยอ่ะ อิจฉาคนที่รู้ตัวเร็วและรู้ว่าจะทำยังไงเพื่อเดินทางที่ชอบจัง ถ้าย้อนกลับเป็นเด็กได้ กุตะเทรนตัวเองมาเพื่องานนี้โดยตรงเลย