"จุดเปลี่ยนชีวิตจากการลอกข้อสอบ"
สมัยเข้าม.ต้นใหม่ๆด้วยอายุ 10 ขวบ ชีวิตยังคงเป็นเด็กเรียนคนหนึ่งที่วันๆทำอยู่สองอย่างคือเรียนและฝึกเขียนโปรแกรม
ด้วยความเด็กและไร้ความมั่นใจแต่จับพลัดจับผลูมาอยู่ห้องคิงได้โดยไม่รู้สาเหตุ รอบตัวประกอบด้วยคนเก่งจนตัวเองหดเหลือตัวนิดเดียว
จึงไม่ต้องแปลกใจที่ตอนสอบกลางภาคครั้งหนึ่ง ถึงจะจำวิชาไม่ได้ แต่จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างดี ...
ถึงแม้ตัวเองจะไม่ใช่คนชอบลอกข้อสอบ แต่สายตาเจ้ากรรมดันไปเหลือบเห็นคำตอบของคนข้างๆที่ใครก็ยกย่องว่า "เก่งมาก" แต่ข้อนั้นมั่นใจเต็มตัวว่าที่เราตอบมันถูกแล้ว แค่มันไม่ตรงกับคนนั้น ...
สุดท้ายเราก็หยิบยางลบมา บรรจงลบคำตอบแล้ว ... ไปกาข้อเดียวกับที่เพื่อนตอบ
หลังจากสอบเสร็จทุกคนก็ออกมาคุยกันหน้าห้องตามประสาคนสอบเสร็จ จึงได้รู้ว่า ... "ที่เรากาไว้ตอนแรกอ่ะถูกแล้ว ส่วนเพื่อนคนนั้นที่ทุกคนบอกว่าเก่งมากกลับตอบผิด" ... แต่เราเจือกไปลอกเค้าจนผิดตาม
เหตุการณ์เล็กๆนี้กลับทำให้ตระหนักได้จนความคิดและชีวิตเปลี่ยนมาจนถึงวันนี้
"ทำไมมนุษย์เราถึงเอาแต่เชื่อคนอื่น แต่กลับไม่คิดจะศรัทธาในตัวเองนะ"
"ทำไมถึงเอาแต่ดูถูกตัวเอง ทั้งๆที่จริงๆตัวเองก็ทำได้"
"แล้วเมื่อไหร่จะเติบโตได้?"
และตระหนักได้ว่าปัญหามันไม่ใช่คำตอบเพื่อนผิดหรือคำตอบเราผิด แต่เป็นความผิดที่ "เราไม่รู้ว่ามันผิดมั้ยตะหาก" หรือง่ายๆคือเป็นเพราะเราเก่งไม่พอ ... แค่นั้นเลย
แก้ปัญหาให้ถูกจุดสิ ...
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากวันนั้นคือมุ่งพัฒนาตัวเองเรื่อยมาและเปลี่ยนจากมุมมองคนที่เอาแต่พึ่งพิงคนอื่นมาเป็นพึ่งพาตัวเองและหากมีโอกาสก็จะคอยช่วยเหลือคนอื่นเรื่อยๆ
หยุดที่เอาแต่เชื่อหรือไม่เชื่อใคร หากอยากรู้อะไรก็ทดลองด้วยตัวเอง เรียนรู้ด้วยตัวเองและดำเนินชีวิตในแนวทาง "ยิ่งเจอปัญหายิ่งเก่ง" และ "ไม่เชื่อใครง่ายๆ" มานับตั้งแต่ตอนนั้น
ต้องขอบคุณการลอกข้อสอบครั้งเดียวในชีวิตที่คอยพร่ำเตือนบอกให้ชีวิต "อย่าหยุดพัฒนาตัวเอง"
บางทีสิ่งดีๆก็เกิดมาจากสิ่งร้ายๆ ...
ในขณะเดียวกันสิ่งร้ายๆก็เกิดจากสิ่งดีๆ ...
เนอะ smile emoticon