เมื่อกี้กดผิด >>656 เรื่องปกติมึง โลกมันอยู่ยากขึ้นทุกวัน พ่อกูพูดไว้ตั้งแต่กูยัง 10 ขวบ ตอนนั้นกูยังไม่เข้าใจ ตอนนี้ซึ้งแล้ว บ้านกูค้าขายตั้งแต่เด็ก สมัยก่อนค้าขายง่ายมาก บ้านกูนี่เริ่มจาก 0 เลย อย่างจน ทุนเทินเหี้ยอะไรน้อยมาก แค่ซื้อมาขายไป ขยันหาของแปลกใหม่มาขาย พอมีเจ้าอื่นขายตามเราค่อยหนีไปหาอย่างอื่นมาขาย ปลาใหญ่สมัยก่อนก็ขายแต่ whole sale เดี๋ยวนี้ปลาใหญ่แม่งลงมาขายรายย่อยเองหมด ปลาเล็กก็ตายห่า งัดสกิลมาต่อสู้กันทุกวิถีทาง ช่องทางอะไรๆ มันก็เยอะ จะหาของแปลกใหม่ที่คนอื่นยังไม่เอามาขายนี่ยากแสนยาก แถมเจอปัญหาเดียวกันคือไม่รู้มันไปรับมาจากไหน ถูกกว่าทุนที่กูหาได้อีก เหนื่อยๆ ค้าขายสมัยนี้เหนื่อยมาก ดีว่าสมัยกูยังเด็ก (ก็คือพ่อแม่กูยังหนุ่มยังสาว) หาเก็บไว้เยอะพอสมควร เลยพอปลดระวางได้ ตอนนี้เหมือนทำไปงั้นๆ แก้เบื่อมากกว่า ส่วนกูหนีออกมาเป็นมนุษย์เงินเดือนแทนแล้วว่ะ รายได้น้อยกว่าสมัยค้าขายนิดหน่อยแต่มั่นคงดี กะว่าคงทำเหมือนพ่อแม่แหละ หาเงินไว้เยอะๆ ตอนอายุยังน้อย ประหยัดอดออม แก่ตัวมาก็เน้นกินดอกผลจากเงินเก็บ แล้วก็หาอะไรทำจุกจิกพอแก้เบื่อยามแก่