Last posted
Total of 1000 posts
กูสิ้นหวังมาก พอมันหมดหนาว ยุงแม่งก็กลับมาหนักกว่าเดิม กูเกลียดยุง รู้สึกได้ถึงความหิวโซของมัน
วันนี้กูตื่นมากะจะเขียนเรื่องสั้นเล่นๆฝึกมือซะหน่อย เปิดเฟสเจอรุ่นน้องเขียนดีกว่า มีคนไลค์ ก็ทำเอาเฟลเลยว่ะ เหอๆ พยายามปลอบใจตัวเองแต่ก็นะ...อดไม่ได้จริงๆ
กูเอาเรื่องเขามาคิดเล็กคิกน้อยเป็นตุเป็นตะ กลัวว่าเขาจะโกรธเกลียดเรา เพราะกูแอบปลื้มเขาอยู่(ไม่ใช่ในเชิงคนรักนะ) กูกลัวมากๆ เห็นเขาคุยกับเพื่อนๆ โพสอะไรลงเฟส กูก็ได้แค่มองเค้าจากอีกฟากของจอว่ะ แล้วก็มาน้อยใจว่านี่กูทำอะไรผิดเหรอ หรือว่าไปทำแย่ๆให้เค้าหมั่นไส้ไว้ บ้าเนอะ ทั้งที่เค้าอาจจะลืมเรื่องเราไปหมดแล้ว หรือไม่เคยโกรธเกลียดเราเพราะไม่เห็นเราอยู่ในสายตาตั้งแต่แรกแล้ว ในขณะที่เรามองหาเค้าอยู่ตลอดเวลา
ชีวิตของแต่ละคนก็มีปัญหาแตกต่างกันไป...กูเองก็มีปัญหา ปัญหาที่แก้ไม่ตก...จนกูเองก็ปลงแล้ว ไม่คิดจะแก้แล้ว ก็ใช้ชีวิตอยู่แม่งไปงี้แหละ กูเคยมาเล่าว่าพ่อกูป่วย เป็นโรคที่รักษาไม่หาย เขาเริ่มเอาแต่ใจและใช้ความป่วยเป็นข้ออ้างให้ทุกคนเอาใจและไม่ขัดใจ ก่อนหน้านี้กูปรับตัวไม่ได้นะ ตอนนี้กูก็เริ่มเฉยๆแล้ว ก็ปล่อยให้เขาทำตามใจเขาไป แต่ที่กูทนไม่ได้...ก็คือการที่เข้าคุยกับผู้หญิงคนอื่น...ซึ่งเขาบอกว่าเป็นคนที่นับถือเขาเหมือนพ่อ คือวันดีคือดีผู้หญิงคนนี้ก็มาเยี่ยมที่บ้านเว้ย มาเรียกเขาว่าป๊าเรียกแม่กูว่ามี้ แต่ลับหลังกูเห็นแชทอีนั่นเรียกแทนตัวเองว่ามี้ไง....คือแม่กูก็รู้เว้ย...ที่ตลกคืออากูก็รู้เว้ย คือทุกคนรู้เว้ยแล้วบอกกูว่าเป็นความสุขของพ่อปล่อยไปเถอะ...เดี๋ยวนะ...คือเดี๋ยวก่อน กูแปลกใจ อยากรู้จริงๆว่าผู้ชายที่คิดนอกใจสมองกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่คิดบ้างหรอวะว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดอ่ะ? คือกูก็อยากพูดกับพ่อนะ...แต่พ่อกูกำลังป่วยหนักจริงๆว่ะ กูก็ได้แต่แบบ...เอ้อ...ปล่อยไปเถอะ บางครั้งกูเห็นใจแม่นะ...แบบรู้ทั้งรู้ แต่แม่กูก็ยังดูแลพ่อแบบไม่บกพร่องนะ กูว่ามันตลกดี ทำไมผู้ชายถึงคิดว่าการนอกใจภรรยา ทั้งกาย วาจา ใจ มันเป็นเรื่องที่สามารถทำได้วะ....แต่พอผญ.ทำมีแต่คนประนามว่าเป็นกระหรี่ว่าร่าน แต่พอผู้ชายคนกลับบอกว่าเป็นสันดานเจ้าชู้ ผู้ชายทุกคนเป็น แนะนำว่าผู้ชายคนไหน ไม่พร้อมที่จะลงรากกับใครสักคน ก็อย่าแต่งงานเลย...มันเห็นแก่ตัวป่ะ
กูมีปัญหาชีวิตดังนี้
คือแม่กูเป็นคนไม่ทำกับข้าว เวลาจะแดกไรต้องออกไปหาร้านไกลๆ เพราะหมู่บ้านกูไกลปืนเที่ยง
1.กูทำเอง >>นานๆกูก็เบื่อฝีมือตัวเอง
2.โทรสั่ง >>กูแดกแมคแดกเคเอฟซีจนขนปีกแทบงอกแล้ว
3.ข้าวกล่องแช่แข็ง >>สัสสสส มันเป็นทางเลือกที่กูไม่อยากจะเลือกเลย
4.โทรสั่งข้าวกล่องในหมู่บ้าน >>ป้าแม่งปิดๆเปิดๆ ไม่อร่อยด้วย
กูอยู่ในช่วงรอเรียนต่อโท คืออยู่กับบ้าน กูขับรถเป็น แต่ที่บ้านไม่ให้กูออกไปไหนคนเดียว รถที่ใช้ก็เป็นของที่บ้าน
กูเบื่ออาหาร ทำยังไงดี รึกุต้องเข้าเมืองไปกักตุนอาหารแล้วเวฟเอา เพราะบ้านกูไกลปืนเที่ยงเหลือเกิน ออกไปแดกข้าวทีไรเป็นชั่วโมงทุกที
กูซื้อมักโรนี สปาเกตตี้ มาตุนไว้เบื่อๆก็ต้มเส้น ราดน้ำซุบมะเขือเทศข้นๆเอา เปลี่ยนสูตรน้ำซุปไปเรื่อยก็ได้หลายมื้ออยู่
กุไม่ได้สิ้นหวังเรื่องข้าว แต่กุทะเลาะกับแม่เพราะอิเรื่องเล็กๆน้อยๆเนี่ยแหละ แม่กุไม่ออกจากบ้าน แต่กุทนกินอะไรซ้ำๆไม่ได้ พอกุออกไปกินก็ระเบิดลงอีก แค่อยากหาจุดที่บาลานซความต้องการของคนสองคนได้
แล้วมึงจะให้กุไปตอบมู้ไหนหะ ตอบดิ๊
https://fanboi.ch/lifestyle/1579/recent/ มู้นี้น่าจะแทนกันได้
ไลฟ์สไตล์มันซ้อน ๆ กันที่ปรึกษาปัญหา แต่มันมีหัวข้อแยกย่อยแยะอะ
กูทำงานหาย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คือกุพยายามจะคุยรึจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น แม่กุก็ถามว่ากุทำหน้าเหี้ยอะไร ทำตัวเหมือนคนปกติไม่เป็นรึไง พอกุเงียบหลีกเลี่ยงคนม่างก็บอกว่าชีวิตกุแม่งมีแต่บ้านรึไง ไม่คิดจะออกไปเจอคนอื่นบ้างเหรอ กุอยากรู้มากว่ากุต้องทำตัวห่ายังไงให้แม่กุพอใจ
ป.ล. กุเป็นโรคกลัวสังคม (social phobia) คุยกับคนอื่นได้เกินสิบคำนี่ถือว่าปาฏิหาริย์ แล้วกุรู้สึกว่าการกุสามารถทำให้ไอ้ปาฏิหาริย์นี่เกิดขึ้นได้อย่างน้อยวันละครั้งนี่กูสมควรจะได้รับคำชมไม่ใช่คำพูดบั่นทอนจิตใจ ห่านเอ๊ย ถ้ากูแม่งตายๆไป จะโดนด่าตามหลังอีกมั้ยว่าทำตัวแปลกๆให้ชาวบ้านเค้ามองอีก สัด
>>989 กูไม่ถึงขนาดมึงนะ แต่โดนบอกคล้ายๆกัน อยู่เฉยๆ กำลังคิดอะไรเพลินๆ โดนหาว่าทำหน้าบึ้ง พออยู่บ้านเพราะทำงานฟรีแลนซ์ก็โดนหาว่าเป็นโรคซึมเศร้า ไม่เอาคน คุยกับเพื่อนแค่ในโซเชียล คือแบบเค้าก็ทำงานป่ะ จะให้โทรคุยทุกวันเหรอ ชวนไปเที่ยวก็ชวนแต่เค้าไม่ว่างนิ รายได้ครอบครัวก็น้อยลงแล้ว จะให้ออกไปเที่ยวหาเรื่องเสียตังค์เพื่อ...เหอๆ
>>989 กูคิดว่าดีนะที่มึงยังพยายามจะรักษาให้มันดีขึ้น แต่ถ้ารอบตัวไม่เข้าใจ มึงก็อย่าคิดมาก ใช้วิธีตั้งเป้าว่าจะทำทุกวันแล้ว ก็ตั้งให้สูงขึ้นไปอีก เช่น วันนี้ต้องคุยกับคนอื่นให้ได้ซัก 3 คน จะทักทายป้าข้างบ้าน ออกไปซื้อของ อะไรแบบนี้ พรุ่งนี้ก็ตั้งให้สูงขึ้นไปอีกสเต็ป อะไรแบบนี้ เวลาทำได้สำเร็จตามเป้า อย่างน้อยมึงก็ได้ภูมิใจในตัวเอง จริงมั้ย? :3 ขอให้แก้อาการโฟเบียได้นะ
>>989 เองนะ
>>990 ไปหาอยู่จ้ะ ไม่รู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่ก็จริงแต่ที่พยายามได้ขนาดนี้ก็เพราะหมอช่วยไกด์ให้อยู่นั่นแหละ ที่โพสต์เมื่อเช้าเพราะรู้สึกน้อยใจว่ากุก็พยายามอยู่นะว้อยยย ช่วยให้กำลังใจหน่อยได้ม้ายยย ทำนองนั้น
>>991 เจอปัญหาหน้าไม่รับแขกเหมือนกันสินะ :/ ยังไม่ทำงานก็เลยไม่รู้สี่รู้แปดอะไร แต่ดูเหมือนพี่ก็มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบนี่นา เพราะงั้นช่างหัวคนอื่นเถอะ ;)
>>992 เอ่อ... เราไม่ใช่ฮิกกี้นะเออ ตอนนี้อยู่หอในมหาลัยภูมิภาคแห่งหนึ่ง แต่ไม่ได้ออกไปไหนไง เรียนเสร็จถ้าไม่นอนแซ่วอยู่บนเตียงก็แค่ออกไปหาไรกินแถวๆนั้น กลับบ้านมาก็ไม่ได้ออกไปไหนเพราะยังขับมอไซค์ไม่ได้ ...แค่นั้นเอง
>>993 ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ คือเราเคยได้ยินคำแนะนำแนวๆนี้มาแล้วเหมือนกัน ทั้งจากหมอแล้วก็เว็บอื่นๆ แต่เรายังไม่มีความกล้าพออะ ก็เลยปรับนิดหน่อยเป็นกฎให้ตัวเองทำแทน เช่น เจอหน้าคนรู้จักก็โบกมือทักต่อให้ไม่อยู่ในอารมณ์ เพื่อนชวนไปไหนก็ควรจะไป แล้วก็ออกไปวิ่งให้ได้เจอคนอื่นบ้าง ประมาณนั้น จะพยายามสู้ไปเรื่อยๆ ค่ะ
ขอ
ทำ
การ
ปิดมู้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.