กูเกลียดชีวิตตัวเองว่ะ
เกิดมากูไม่เคยชอบอะไรในชีวิตกูเลยซักอย่าง กูไม่เคยสมหวัง ไม่เคยเหี้ยอะไรทั้งนั้น
ชีวิตกูไม่ได้แย่เท่าพวกที่กูอ่านๆมาข้างบน พ่อแม่กูก็มี ถึงจะอยู่กันไม่มีความสุขแต่เค้าก็ส่งกูเรียนได้
แต่กูไม่เคยรู้สึกได้รับความรักจากใครเลย ไม่มีกำลังใจ กูตายไปก็ไม่มีคนร้องไห้ อาจจะแค่พ่อแม่กูมั้ง ก็เสียเงินกับกูไปตั้งขนาดนั้น
กูไม่รู้จะมีชีวิตไปเพื่อเหี้ยอะไร กูทำงานเก็บเงินเพื่อจะได้ไปซื้อข้าวมากินแล้ววนลูปไปเรื่อยๆเหรอวะ?
เป้าหมายชีวิตกูมี แต่มันเหี้ยมาก แทบไม่มีโอกาสเป็นจริงได้ หรืออาจจะไม่มีเลย กูไม่รู้จะพยายามไปเพื่ออะไร
เพื่อนกูก็มีเหมือนคนปกติทั่วไป แต่แม่งอึดอัดชิบหาย กูได้แต่ตีหน้าเป็นคนอารมร์ดีต่อหน้าคนอื่นๆ ทั้งที่กูจะระเบิดอยู่แล้ว
กูเกือบจะฆ่าตัวตายมาหลายรอบแล้ว เอาโดดตึกนี่แหละ น่าจะสบายสุด แต่กูอยากให้มีคนร้องไห้ตอนกูตายซักคนก็ยังดี
ร้องไห้เพราะรักกู เสียใจเพราะไม่ได้เจอกูอีกแล้ว ตอนนี้แม่งไม่มีหรอก กูเกิดมาไม่มีเหี้ยอะไรดีเลยซักอย่าง ใครมันจะมาคิดถึงกู
สำหรับคนอื่นกูเป็นได้อย่างมากก็แค่เพื่อนคุย
เห็นคนอื่นมีชีวิตดีๆแล้วกูอยากพังให้หมด เออกูอิจฉา กูก็แค่อยากมีชีวิตดีๆกับเค้ามั่ง กูอยากจบทุกอย่างแล้ว
อยู่ต่อไปมีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ กูท่องมาตลอดว่าชีวิตกูต้องดีขึ้น ทนอีกหน่อย แม่งไม่ดีโว้ยไอ้เหี้ย กูเหี้ยลงเรื่อยๆทุกวันๆ
ควย ควยยยยยยยยยยยยยยยยยย