>>382 ขอบใจนะมึง กอดที TT บางทีกูยังสงสารตัวเองเลยว่ะ
ไม่ใช่ฆ่ากันกลางดึกนะ กลางวันเลยนี่แหละ หน้าบ้านตอน 9 โมงครึ่ง กูเลยช็อกมากเลยไง ; ;
ตอนออกจากบ้านมาแล้ว ญาติกูพยายามนั่งคิดสาเหตุที่พี่กูคลั่ง มันว่าพี่กูคงขวางหูขวางตามั้ง
คือเวลากลับบ้าน กูกับญาติคนนี้สนิทกันมานาน ไปไหนไปกันตลอด หลังๆ พี่ชายกูมันง่อย ปกติก็ทำเหี้ยอะไรไม่ค่อยเป็น พ่อแม่กูเลี้ยงดีเกินไป เลยทำเหี้ยไรไม่เป็น เสือกมาปวดหลังอีก ยกโน่นนี่ไม่ค่อยได้อีก หลังๆ เวลากลับบ้านญาติกูจะทำงานแบบผู้ชายอ่ะ ยกของ เดินสายไฟ ติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้าน ไรงี้ ส่วนกูก็ทำงานเบาๆ ไป แล้วพี่กูมันเริ่มเมินๆญาติกูตั้งแต่ตอนนั้นแหละ เหมือนพวกกูไปทำมันด้อยค่าลงมั้ง?? อิจฉาใช่มั้ยวะแบบนี้?? คือกูไม่เคยน้อยใจอะไรแบบนี้ จะมีแต่น้อยใจที่พ่อแม่รักพี่กูมากกว่า
วันนี้ก็นั่งคุยกับญาติกูว่าถ้ากูอยู่ตลอดเลยได้มั้ย มันก็ให้กูอยู่ได้เรื่อยๆ แหละ มันว่าเหมือนมีแม่บ้านส่วนตัว มีคนทำกับข้าวให้ (สัดดด 555) กูเองก็ไม่กล้าไปอยู่คนเดียวหรือหาผัว กูโครตกลัว สมัยนี้ไม่มีอะไรปลอดภัยเลยสักอย่าง กูกลัวจนเลยจุดที่จะหาใครสักคนเข้ามาในชีวิตแล้วล่ะ
แต่บ่นในนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นจริงๆ ขอบคุณนะ รักพวกมึงงงง ; ;