>>882 >>883 ก็บอกอยู่นะว่ามีมึงลองย้อนไปดู แต่กูไม่ใช่คนเพื่อนเยอะอะไรนักเพราะกูไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่ กูไม่ใช่ประเภทชอบเข้าหาคนอื่น
แล้วกูก็เพิ่งเปิดเรียนมาไม่นานนัก เพื่อนส่วนใหญ่ก็เพื่อนจากม.ต้นนั่นแหล่ะ แก๊งกูก็มีแก๊งเดียวแล้วอีพวกนี้มันก็อยากให้กูมีแฟนจะตาย เพราะพวกมันมีกันเกือบทุกคนแล้วเลยหันมายัดเยียดให้กูแทน ส่วนจะคิดว่าเป็นเรื่องแต่งก็ไม่น่าแปลกเพราะคนสวยๆหรือพวกดาวรุ่น ดาวห้องมักจะเฟรนลี่กันทั้งนั้น ไม่ค่อยจะมีใครปัญหาแบบกูหรอก
>>881 ก็ประมาณว่าไม่ต้องแคร์ใครมากนักสินะ กูก็พยายามทำอยู่นะ ใครจะเกลียดกูก็ไม่ได้คิดมากนักหรอก กูคิดแค่ตอนทำงานกลุ่มครูไม่ให้อยู่กับกลุ่มเพื่อนกู จะทำยังไงมากกว่า กับที่เป็นปัญหาคือพวกก่อกวนคุกคามนั่นแหล่ะ จะค้อนสายตาใส่ รึนินทากูก็ไม่แคร์หรอกเพราะเป็นเรื่องของพวกนั้น แต่พวกที่มันมาแกล้งกูจนมีผลน่ะสิ ที่เอาเทปมาติดโต๊ะมันไม่ได้ทำน้อยๆมันทำทั้งโต๊ะเลยมึง กูก็ไม่อยากจะโวยวาหาคนทำเดะจะมีปัญหาเปล่าๆแต่มีครั้งแรกครั้งที่ 2 มันก็ต้องมี
ส่วนประเด็นหลักกูคงจะพิมพ์ตามอารมณ์มากไป >>882 สรุป
1.กูต้องการความเป็นส่วนตัวสูง
2.กูควรจะทำตัวยังไงดีกับพวกที่ไม่ชอบกู แล้วก็มาจีบกู แต่กูว่าพูดไปตรงๆมันก็น่าจะถูกแล้วนะ ดีกว่ามานั่งปั้นหน้าติงต๊องแล้วทำเขินอายบิดไปมาทั้งที่ไม่ได้ชอบน่ะ แต่ถึงกูไม่ชอบก็บอกแบบดีๆไปทุกคนนะ ทำไมบางคนมันต้องมาเกลียดกูด้วยกูผิดอะไรกัน
3.แต่ยังไงหลักๆที่กูแคร์คือผลประโยชน์ของตัวกูมากกว่า ประโยชน์ที่ว่าก็คือตอนจับกลุ่มทำงานแล้วมีการสุ่มเลขที่ ถ้ากูเข้ากับใครไม่ได้คะแนนก็คงออกมาไม่ดี เพื่อนกูมีแค่ 5-6 คนที่ไว้ใจได้ก็พอแล้วที่เหลือก็นับเป็นคนร่วมห้องไปละกัน จะเข้ากับคนร่วมห้องอื่นๆด้วยนี่ต้องหัดปั้นหน้าด้วยสินะ