>>729 กู >>723 กูว่าไอ้เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่ที่พวกมึงสองคนแหละว่ะ เอาตามตรง แฟนกูที่มันทิ้งกูไปเนี่ย มันก็ไม่ได้ตรงสเปคเหี้ยไรเลยนะ สเปคกูประมาณว่าตัวเล็กๆ บอบบาง น่าดูแลปกป้อง แต่นี่แม่งตรงกันข้ามแทบทุกอย่าง แต่กูก็ยังรักมันชิบหาย ถึงขนาดที่ว่ามีสาวๆที่ตรงสเปคกูเข้ามาคุยกับกูบ้าง กูก็ไม่สนใจ กูเลือกที่จะหยุดกับแค่คนๆนี้ว่ะ คือมึงต้องแยกให้ออกนะ ระหว่างความหลงใหล กับความรัก จริงอยู่ที่ใครๆก็อยากมีความรักกับชาย/หญิงที่่เราใฝ่ฝันวาดหวังเอาไว้ แต่พอลองมองให้มันลึกลงไปในระยะยาว ในเรื่องของนิสัย การใช้ชีวิตต่างๆ บางทีมันอาจจะเข้ากันไม่ได้เว้ย สุดท้ายมันก็ไปกันไม่รอด ถ้าสมมุติมึงไปเจอหนุ่มที่ตรงสเปคมึงเลย แล้วมึงตัดสินใจที่จะทิ้งแฟนมึงเพื่อไปหาเขา แต่สุดท้ายแล้วนิสัยเขามึงอาจจะรับไม่ได้ หรือเขาอาจจะรับมึงไม่ได้ในบางเรื่อง สุดท้ายไปกันไม่รอด เขาทิ้งมึง แล้วมึงจะเสียใจไหม ใช่มึงต้องเสียแน่ๆ แต่คนที่เสียใจกว่าก็คือแฟนของมึงที่มึงทิ้งไป นี่กูพิมเหี้ยไรของกูวะเนี่ยอ่านแล้วยังงงเอง สรุปคือ เรื่องสเปคน่ะถ้ามันไปเจอคนที่ตรงกับที่มึงฝันไว้ตั้งแต่แรกน่ะมันก็ดี แต่ถ้ามึงมีแฟนอยู่แล้ว แต่มึงไปเจอชายคนอื่นที่หล่อถูกใจมึงก็ขอให้มึงคิดให้มันดีๆ ไม่มีใครสามารถบังคับให้มึงทำนู่นทำนี่ได้นอกจากตัวมึงเอง แฟนมึงตอนนี้ถึงจะไม่ถูกสเปคมึงแต่มึงก็ยังรักมัน กูเชื่อว่ามันต้องมีดีอะไรซักอย่างสองอย่างแหละ ไม่งั้นมึงก็คงไม่คบกับมัน อย่าตัดสินใจพลาดแบบกูที่เลือกอีนังนั่นมาเป็นแฟน สัสพูดละเริ่มโมโห