>>680 กูรักมึงจังเลย；；
กูคิดว่าถ้าตอนไปเที่ยวกูจะยังสามารถทำตัวเป็นธรรมชาติและสนุกไปกับมันได้นะ เพราะกูเป็นพวกเวลาเจอเหตุการณ์จริงๆจะไม่ค่อยคิดไรอะ แต่พอกลับมานั่งคิดทบทวนคนเดียวเท่านั้นแหละสมองกูแทบระเบิด คิดมากชิบหาย แล้วคิดวนไปวนมาอีก คือกูก็เริ่มเข้าใจความรู้สึกที่มึงบอกให้มโนไปตอนนี้ก่อนแล้วว่ะ คือมโนตอนนี้ถึงจะเจ็บๆคันๆบ้างแต่ก็ฟิน เข้าข้างตัวเองบ้างไรบ้าง ถ้าไปมโนหลังจบไม่สวยแม่งคงมีแต่ความสิ้นหวังอะ ความจริงเรื่องเที่ยวก็นัดกันไว้ไกลอยู่เพราะอิผู้ชีวิตมันเซเลปชิบหาย มีกิจกรรม ไปเที่ยวนู่นนี่ตลอด เห็นแม่งอัพเฟสว่าไปทำไรมากูก็แอบเจ็บนะ รู้สึกเหมือนมีแค่กูคนเดียวที่คิดมากเรื่องมันจนไม่เป็นอันทำการทำงาน นี่กูโดดกิจกรรมไปหลายอันจนจะไม่มีสังคมอยู่แล้วเนี่ย เข้าใจว่ามันเป็นคนเฟรนลี่และเรื่องเยอะนะ เทียบกับกูแล้วเหมือนเป็นขั้วตรงข้ามเลยว่ะ กูนี่ก็เก็บตัวชิบหาย จนบางครั้งกูก็เริ่มรู้สึกสิ้นหวังแปลกๆที่เหมือนกูมีมันเป็นโลกทั้งใบ แต่สำหรับมันแล้วกูคงเป็นแค่เสี้ยวเล็กๆเสี้ยวนึงอะ ขอโทษที่กูฟูมฟายเยอะนะ คือกูอยากระบายแต่เป็นพวกไม่ชอบฟูมฟายเรื่องของตัวเองลงโซเชียลแบบพวกเฟสบุคเท่าไหร่เพราะไม่อยากให้ใครรู้มากอะ(ยิ่งเป็นเรื่องแบบนี้ด้วย) กับเพื่อนกูก็ไม่กล้ากวนมากช่วงนี้แม่งติดสอบอยู่ด้วย