มึง กูขอคำปรึกษาหน่อย คือเพื่อนกูอะมันไปรู้จักกับผช.สองคน ซึ่งผช.คนนึง จากที่กูดูก็รู้เลยว่ามันแค่ปลื้ม ตามประสาสาวน้อยผู้ชื่นชอบนิยายแจ่มใสที่แอบปลื้มรุ่นพี่ผู้ชายหน้าตาดีสุขุมอบอุ่นอะไรงี้ (และก็เป็นการดีมากที่มันบอกกูว่าเขามีแฟนเเล้ว มันจะได้ไม่ต้องไปหลงอะไรพวกนี้อยู่นานมาก) ส่วนผช.อีกคนนึง แสดงออกเป็นลางๆมากว่าชอบเพื่อนกู ผช.คนนี้ตรงกันข้ามกับผช.ที่เป็นรุ่นพี่ที่มันปลื้มมาก คือกวนตีน ด่ามันทุกวัน แต่ดันมีอะไรให้มันกระตุกใจเล่นบ่อยๆ(กูฟังแต่ละอย่างกูยังเผลอเขินไปด้วยนิดๆเลย) กูรู้สึกว่ามันน่าจะชอบผช.คนนี้ และในที่สุดมันก็ยอมรับว่ามันรู้สึกดีๆด้วย(ซึ่งไอ้รู้สึกดีๆของมัน กูก็ตีความได้ว่ามันคงแค่อยากคบเป็นแฟน แต่ไม่ใช่ความรู้สึกรักอะไร ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมาก) แต่มันคบกันไม่ได้ เพราะคนรู้จักของมันชอบผช.กวนตีนคนนั้น แถมยังขอมันไว้อีกว่าอย่าคบกัน เพื่อนกูมันเองก็สงสารคนรู้จักมัน เลยพยายามตัดใจจากผช.คนนั้น ซึ่งในสายตาของกู เพื่อนสนิทที่มันมาระบายด้วย กูเห็นแล้วว่าประเด็นไม่ได้อยู่ที่มันไม่ผิดถ้าจะคบกันแต่มันอยู่ที่ความรู้สึกผิดของตัวมันเอง ที่จะขอคำปรึกษาก็คือ กูควรจะปลอบเพื่อนกูยังไงดีวะ หรือไม่ มีการตัดสินใจอื่นที่จะดีกว่านี้มั้ย คือกูคิดจะปล่อยให้มันไม่ได้คบกับผช.คนนั้นแหละ เพราะถ้ากูช่วยให้มันสองคนคบกันไป สุดท้ายคนที่จะลำบากใจคือเพื่อนกู ที่รู้สึกผิดกับสิ่งที่มันทำ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ผิดอะไรเลยเถอะ (ตอนแรกกูก็จะไปคุยลับๆกับไอ้คนรู้จักของมันอยู่นะ ให้พอซักที แต่สุดท้ายแล้ว ยังไงคนที่เสียใจก็คือเพื่อนกูว่ะ กูเลยว่าขอให้มันทนอีกหน่อยแล้วรอสิ่งที่ดีๆมาหามันเองดีกว่า)