>>44 ไม่มีใครที่เขาไม่ทำให้มึงเจ็บได้ร้อยเปอร์เซ็นหรอก
อยู่กันไปเรื่อยๆ ยังไงๆ กูว่ามันก็ต้องมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกัน เหี้ยใส่กัน
กูว่ามันเรื่องปกตินะ (ถ้ามีคนที่เข้ากันได้แบบ ร้อยเปอร์เซ็น ไม่ทำเลาะกันเลย กูว่ามันก็น่ากลัวอยู่นะ 555)
มันก็อยู่ที่ว่ามึงรับมันได้มั้ย ถ้าเหี้ยมาก ก็ปล่อยดแม่งไปตามทาง ถ้าไม่มากพอ ก็พยายามซ่อมความสัมพันธ์ซะ
เข้าใจมึงนะ ไอฟีลแบบ เหี้ย เรื่องนี้อีกแล้วหรอวะ เรื่องนี้อีกแล้วหรอวะ
แต่คือถ้ามึงปิดใจไป แล้วไม่มาเสียดายทีหลังว่า เหี้ย ตอนนั้นถ้าเปิดใจละก็... กูว่าก็ไม่ได้เป็นเรื่องน่าเดือดร้อนอะไร
แต่มึงก็อยากได้ใครที่อยู่กับมึงใช่ไหมละ มึงก็ได้แค่ ลอง ลอง ลอง จนกว่ามึงจะเจอนั่นแหละ
อันนี้คือความคิดของกูน่ะ เวลาเจอเรื่องแนวๆนี้
กูก็อยากปิดใจนะ ไม่ต้องให้ใครมาก แล้วก็ไม่ต้องเจ็บเอง
แต่กูทนไม่ได้ สำหรับกู คนที่เหี้ย ก็ผ่านไปแล้่ว คนที่เข้ามาใหม่ อาจจะไม่เหี้ยก็ได้
อาจจะเรียกว่าเป็นความคิดเพ้อๆก็ได้ แต่กูก็ไม่อยากเป็นคนที่ ไม่ลองพยายามเข้าใจคนอื่น แต่เรียกร้องอยากให้คนอื่นมาเข้าใจนะ
เพราะขนาดพ่อแม่กู ยังไม่เข้าใจกูเลย
เพราะงั้นจะเปิดใจได้หรือไม่ได้ กูก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ
แล้วถ้ามันพัง กูก็ร้องไห้ เสียใจ หรืออะไรก็ตาม แล้วก็ต้องยอมรับละวะ
ก็ถือซะว่า เออ ช่วงเวลาที่ดีๆ มันก็เป็นความทรงจำดีๆ แล้วก็ต้องปล่อย..
กลับมาเป็นคนรู้จักกันได้ ไม่เกลียดขี้หน้ากันก็ดีถมถืดแล้ว
แต่อย่างว่า คนเรา ผ่านมาก็ผ่านไปว่ะ
มันก็มีจุดที่ต้องอิ่มตัว
ผัวเมียแม่งยังมีจุดที่เบื่อกันเลยนะมึง
ถ้ากุพิมพ์ไม่ถูกจุดก็ มาพิมพ์คุยกะกูต่อเอาละกัน ช่วงนี้กูอินเรื่องนี้มากเกินไปนิด 55