มึง กูคบกับคนๆนึงมาสองปีเเล้วอยู่มาวันนึงเขาบอกว่ารู้สึกกับกูเป็นเเค่เพื่อนว่ะ รู้ว่าไอเรื่องเเบบนี้มันเบสิคเเล้วพวกมึงก็คงเคยฟังคนบ่นมาเป็นล้านๆครั้งเเต่กูไม่ไหวเลยต้องมาขอพื้นที่บ่นจริงๆ
กูไม่ได้เลิกกับเขานะเเต่เขาบอกว่าเเต่ก่อนยอมรับนะว่าหลงกูจริงๆ สนุกที่ได้คุยด้วย เเต่ตอนนี้มันไม่ใช่เป็นเพื่อนกันดีกว่า ยังไม่อยากเสียกูเเต่ก็ไม่ได้รักกู พอเจออย่างงี้กูช็อคเเล้วหนีบล็อคเขาออกห่างไปจากชีวิตเลย
ทำไงดีวะ หาอะไรทำให้หายเศร้าดี กูร้องไห้เเอะเดียวเเล้วมันเปลี่ยนเป็นเเค้นกับโกรธเเทน เกลียดเขาด้วยทั้งๆที่ไม่อยากเกลียด
ที่มันเบื่อกันเร็วเพราะก็เป็นเเค่ปั๊บปี้เลิฟมั้ง อีกอย่างกูเพศเดียวกันกับเขาเเล้วก็คุยกันเเค่ทางไลน์ด้วย
กูรู้ว่ามันอาจเป็นเเค่ความรักสมมุติเเละภาพลวงตาเเต่อดเจ็บไม่ได้ว่ะ กูรักเขา กูยังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง
เจ็บที่สุดคือเขาเป็นคนเดินมาหากูเองด้วย ตอนเเรกกูไม่เเน่ใจสุดท้ายกูก็เดินไปหาเขากลับ เเล้วมาทำอย่างงี้เหมือนกูโดนหลอกเลย
เจ็บ โคตรเจ็บ สองปีเลยนะ สองปีเขาบอกกับกูว่ามันสั้น เเต่เขาไม่เข้าใจ กูเป็นคนที่รักใครรักจริงถึงจะไม่เเสดงออกวี้ดว้าดมากเเต่สองปีมันยาวนานเเละมีค่ามากสำหรับกูเสมอ เขาบอกกูว่าถ้าไม่มีกูวันนั้นคงไม่มีเขาวันนี้ เพราะเวลาเขาเศร้ากูอยู่คุยด้วยตลอด เขาเเทบจะฆ่าตัวตายอยู่เเล้วกูก็ช่วยเขาไว้
เเล้วดูเขาทำกับกูสิ เขาพังความรู้สึกกูเป็นชิ้นๆ
มันเป็นอารมณ์ที่เหมือนให้อะไรไป ช่วยเหลือใครไปเเล้วโดนคนที่ช่วยเหลือนั่นกลับมาทำร้ายซ้ำเลย
กูคงผิดเองที่ไม่ใช่คนที่เขารัก เเต่กูพึ่งเคยโดนบอกเลิกอ้อมๆครั้งเเรก มันตลกมากเลยที่เขาพิมพ์มาว่า ความรักเรามันก็เเค่ภาพลวงล่ะ เธออาจจะไม่เจอคนดีๆกว่านี้ก็ได้
อีเหี้ย ตลกคาเฟ่
เออเเต่ก็จริง เพราะมีคนบอกไว้ว่าถ้ามันเเม่งเป็นคนรักที่ดีที่สุดในชีวิตคุณจริงๆความรู้สึกที่เขามีให้คุณจะไม่เปลี่ยน
ไม่น่าช่วยคนเหี้ย ไม่น่าเจอเหตุการณ์เหี้ยๆในชีวิตเลย เจ็บชิบหาย
กูจะหายดีใน3วันมั้ยวะ มีงานต้องไปทำอีก ให้ตายสิ
เสียเวลาชีวิตชะมัด สองปีกูน่าจะเอาเวลาไปเที่ยวสบายๆหาชีวิตดีๆ
เเต่ตอนนี้กูกลับต้องมานั่งร้องไห้ซะงั้น น่าสมเพศ