>>435 มึงนั้นแหละอ่านกูพิมพ์ดีๆรึยัง กูทยอยทีละประเด็นนะ มึงพิมพ์ติดกันอ่านลำบากชิบหาย
อย่างแรก กูพิมพ์ว่า"มากกว่าความกลัวคนกล่าวหาว่าเป็นโรคจิต"
ไม่ได้พิมพ์ว่า "ไม่ได้กลัวคนกล่าวหาว่าเป็นโรคจิต"
อ่านดีๆจะรุ้ว่ากูพูดถึงปัจจัยอื่น เช่น ไม่กล้าไปคนเดียว ไม่มีคนสนิทไปด้วย ไม่มีเงิน
อย่างสอง กูมั่นใจมากว่ามึงคงรีบอ่านจนเข้าใจผิตรงสามบรรทัดนี้ชัวๆ
อย่างเช่นประโยคนี้
"มันจะเป็นเหมือนคนก่อนๆที่บอกว่า บอกแล้วแต่ไม่สบายใจ กลัวโดนด่าสำออย บอกว่าไม่จำเป็น บลาๆมากมายมากมันไม่เข้าใจจริงๆ"
กูพูดถึงปัจจัยที่ทำให้คนไม่กล้าไปหาหมอ
ประโยดสอง
และที่สำคัญที่สุดคือคนไทยชอบมองว่าปัญหาตัวเองเป็นเรื่องใหญ่ ลองไปเล่าอะไรทำนองนี้ฟังแม่งไม่เข้าใจหรอกแม่งจะคิดแบบ
แค่เนี้ย?งี่เง่าสัส ไม่ก็กูเจอเยอะกว่านี้ยังไม่งู้นงี้เลย มันจะคิดกับแบบนี้แล้วมองแง่ร้ายไปเลยไหนจะเล่าให้คนอื่นฟังแย่ๆอีก
นี่คือสิ่งที่กูคิดว่าหากไปเล่าปัญหาให้คนอื่นฟังเขาจะคิดยังไง กูไม่ได้คิดแบบนั้นมึงลองอ่านคำว่า"ลองไปเล่า"ดูสักสามรอบ
กูหมายถึงถ้าคนมีปัญหาไปเล่าให้คนอื่นฟังมีโอกาศจะโดนคนมาด่าว่า"แค่เนี้ย?งี่เง่าสัส ไม่ก็กูเจอเยอะกว่านี้ยังไม่งู้นงี้เลย"
แถมอีกฝ่ายอาจจะ"มองแง่ร้ายไปเลยไหนจะเล่าให้คนอื่นฟังแย่ๆอีก"
ลองอ่านดีๆใจเย็นๆอย่างพึ่งรีบ