Fanboi Channel

>>967 อ่ะกูเสริมให้อีกนะ ที่แม่งทำเยี่ยงขี้ข้าอันนี้น่าจะตรงกว่าเดิม ก็เพราะว่าcostร้านด้วย ถ้าร้านขายดีแบบขายดีมากๆ ขายดีจัดๆ มึงไม่ต้องห่วงว่าจะต้องทำทุกหน้า นายจ้างที่ดีๆมันจะจ้างคนมาให้ครบระบบ ของจะไม่เสีย วัตถุดิบ เครื่องไม้เครื่องมือคือมันเสียก็เบิกได้ งานจะเหนื่อยแต่เหนื่อยน้อยลงเยอะ ความเครียดมีแต่ตอนที่มึงทำอาหารส่งให้ลูกค้า คุยเรื่องเงินเรื่องวันหยุดได้ไม่ยาก ทั้งนี้ทั้งนั้น ร้านเหี้ยๆก็มี คือยอดขายต่อวันก็ดีมากๆแล้ว รับพวกแอปฟู้ดยอดเกินเป้าตลอดแต่ว่าวันนึงคนเดินๆมาซื้อหน้าร้านไม่เยอะก็อ้างว่ายอดขายไม่ได้ ไม่ผ่าน แล้วก็จ้างพนง.ถูกๆรับแรงกดดันหนักๆแทน ซึ่งถ้าให้กูใบ้กูเคยใบ้ไปละว่าเป็นร้านเชนที่มีร้านในเครือเยอะจัดๆเลย ญาติเจ้าของเป็นดาราวัยรุ่นโฆษณาโซดายี่ห้อดังบ่อยๆยังไม่กล้าเอาร้านตัวเองเข้าเครือญาติตัวเองอ่ะคิดดูเอานะ กูทำได้เดือนเดียวพอเลย ออกมาดีกว่า เพราะเจอร้านอื่นที่กล้าจ่ายกูหมื่นสองหมื่นสามแล้วแรงกดดันไล่ๆกันนี่มันบรรเทาจิตใจกูมากกว่าเยอะ

>>978 ฟังจากที่มึงเล่าโอเคกูไม่ทําละไอ้งานนี้ ส่วนตัวไม่ใช่คนรักบริการอะไรขนาดนั้นด้วย

กุอ่านพวกมึงคุยกันแล้วสะเทือนใจเบาๆ ชีวิตคนนี่มันโคตรไร้ความเท่าเทียม เกิดมาไม่มีต้นทุนไม่มีโอกาสก็ต้องทำงานลำบากๆเงินเดือนหมื่นกว่า ไม่เห็นทางออกเลยว่ะถ้าอยู่ในประเทศแบบนี่

>>968 พูดในแง่เนื้องานกูว่าความที่มันเป็น unskilled labor ก็มีส่วนนะ งานอื่นๆของเด็กเสริ์ฟมันก็ไม่ได้ต้องใช้ความรู้หรือการฝึกฝนเฉพาะทางจริงๆ
นอกจากง่ายต่อการจัดการมากกว่า มันก็เป็นอะไรที่คนจ้างงานเค้ามองว่าคนๆเดียวควรทำพวกนี้ได้ทุกอย่างด้วยแหละ

เทียบกับงานบริการด้วยกัน ถ้ามันเป็นอะไรที่ต้องใช้ฝีมือ หรือมีรายละเอียดงานมากกว่า ถึงทำไม่เป็นทุกอย่างก็ไม่เป็นไร
อย่างเจอช่างตัดผมคนนึงบอกว่าตัดเป็นแต่ผมผู้ชาย ตัดผมผู้หญิงไม่เป็น คนก็คงไม่รู้สึกว่ามันแปลก
แต่เจอเด็กเสิร์ฟบอกว่ารับออเดอร์ไม่ได้ เก็บเงินไม่ได้ เช็ดโต๊ะไม่ได้ คนคงรู้สึกแบบแค่นี้ทำไมทำไม่ได้ อะไรงี้

>>981 เหรอ กับ พนง.บริการคิดงั้นได้ะ แต่มึงลองทำงานครัวนะละมึงจะคิดอีกไหมว่าunskilled labourรึเปล่า มึงเห็นงานที่ทำก็เหมือนแม่มึงยายมึงทำกับข้าวบ้านๆนะ แต่ในอุตสาหกรรมครัวให้คนแดกเป็นร้อยๆนี่กูบอกเลยว่าแค่หั่นผักก็สำคัญ ทำยังไงให้เร็ว จัดการงานก่อนหลังได้นี่สำคัญสุดๆ อย่างครัวร้อนนี่แค่ทนหน้าไฟนานๆหรือเอาผักมาผัดๆ หั่นหอมใหญ่ หอมแดงแค่สามสิบวิไม่ได้คือคนจะมองว่าแปลกไหม? ทริกในการหาวัตถุดิบแช่แข็งมาชิลล์ให้ละลายง่ายขึ้นเพื่อประกอบอาหารเร็วขึ้นโดยที่ใช้แค่ของที่มีในครัวมึงว่าแม่บ้านตกงานธรรมดาๆมีปัญญาทำก็ได้เหรอ? หรือมึงจะทำงานครัวญี่ปุ่น มึงตัดแตง ขึ้นปลาแซลมอน กะพงแดง อาจิ ซาบะ ทั้งตัว ตัดซาซิมิ หรือดองซาบะทีนึง มึงว่าใครๆมาดูๆก็ทำตามได้ง่ายๆเลย? ส่วนครัวยุโรปนี่กูมั่นใจล้านเปอร์เลยว่าถ้าไม่เคยมี ปสก.ครัวยุโรปมาก่อนมึงเป็นได้แค่Commisโง่ๆนะ
>>979 ถ้ามึงมีทางเลือก แล้วยังพอเกาะใครกินได้นะ มึงพยายามหาทำในสิ่งที่มึงรักซะนะ เจตนากูไม่พยายามไซโคห่าไร กูมาระบายความจริงสุดระยำเสี้ยวนึงที่เจอในฐานะคนทำงานครัว(ตอนนี้)กับเคยทำบริการในร้านอาหารมาก่อน แต่ถ้าไม่มีที่ไปจริงๆจังๆ งานครัวคือสิ่งที่มึงจะไม่ถูกมองว่าไร้ความสามารถ ยิ่งปรับตัวกับมันได้เท่าไหร่เวลามึงจะลี้ภัยความไม่สงบห่าไรก็ตามไปประเทศสงบๆอย่างน้อยมึงก็ได้ไปเป็นคนครัวได้ ถ้ามึงจะหลบภัยกับงานรายได้ขั้นต่ำมึงทำได้ แต่ไม่ใช่ว่ามันไม่เครียดนะกูบอกเลย เครียดมากไม่แพ้งานออฟฟิศเลย ถึงไงก็เหอะนะ จบ ป.ตรีมา หางานที่สมกับวุฒิเถอะ

>>982 ต้นทางมันพูดถึงงานเด็กเสิร์ฟไม่ใช่หรอว่าทำไมเด็กเสิร์ฟต้องทำอย่างอื่น เช่นเช็ดโต๊ะ ไม่ได้พูดถึงงานในครัว
มึงจะลากเรื่องงานในครัวมาเถียงทำไมเนี่ย กูหรือโม่งคนอื่นก็ไม่ได้พูดว่างานในครัวเป็น unskilled labor เลยซักแอะ
แล้วงานในครัวถ้าไม่ใช่ครัวเปิดที่คนทำอาหารต้องมีปฏิสัมพันธ์กับลูกค้าก็ไม่นับเป็นงานบริการไม่ใช่หรอ

>>983 กูกําลังจะบอกเลย นั่นเเหละเบรคไม่ทันเอาเป็นว่ากูบ่นไปเเค่นั้นจริงๆซึ่งกูก็ไม่ชอบจริงๆที่หน้าที่มันไม่ชัดเจน

คุยเรื่องเด็กเสิร์ฟควรเช็ดโต๊ะ คิดตังได้ ลากไปในครัวเฉยย

ตระกูลผมเป็นครอบครัวนักธุรกิจ ทุกบ้านอาแปะ อาโกว มีกิจการ เฮียๆ ก่อนหน้าผมทุกคนเรียนสายบริหาร ไม่ก็วิศวะ ผมที่เป็นเด็กเรียนโอเคคนหนึ่ง ก็ถูกคาดหวังว่า จะสานต่อเส้นทางนั้น คือจบคณะดูมีสาระ (ในสายตาผู้ใหญ่) จากมหาลัยดีๆ และกลับไปดูแลธุรกิจต่อจากที่บ้าน เหมือนพี่ๆ น้องๆ แต่ตอน ม.หก ผมเริ่มค้นพบว่า ตัวเองชอบงานเขียน ชอบงานสร้างสรรค์
.
ตอนเอนทรานส์ (แอดมิดชั่น ยุคนั้น) ผมได้คะแนนโอเคพอสมควร ญาติๆก็บอกให้เลือกเศรษฐศาสตร์เป็นอันดับหนึ่ง คะแนนเกินขั้นต่ำของปีที่แล้วมาสามสิบกว่ายังไงก็ได้ ผมไม่หือไม่อือ ตอนนั้นก็แค่อยากให้ที่บ้านภูมิใจที่สอบติดมหาลัยแบรนด์ดิ้งดี
.
แต่พอเลือกเสร็จแล้ว คืนนั้นผมนอนไม่หลับ มันเหมือนพึ่งเลือกชีวิตอีกสี่ปี ไม่สิ เส้นทางตลอดชีวิตที่เราไม่ได้เห็นด้วยขนาดนั้น เช้าวันต่อมา ผมเริ่มหาข้อมูลจนพบว่า มันทำเรื่องเปลี่ยนแปลงสี่อันดับที่เลือกได้ ผมนั่งสายเจ็ดไปหัวลำโพง และต่อ ม มอเตอร์ไซด์ไปจุฬา เพื่อทำไปเรื่องที่ศาลาพระเกี้ยว เดินเรื่องไม่นานก็เปลี่ยนให้คณะสายนิเทศศาสตร์ขึ้นมาเป็นอันดับต้น ๆ แทนได้ จำได้ว่า เอกสารมันบางๆเหมือนใบเสร็จสีฟ้า มีรูปเราติดหัวมุมขวา ขนาดจตุรัสประมาณฝ่ามือ แค่นี้เลย กระดาษเปลี่ยนชีวิต
.
สุดท้าย ผมได้เรียนสายนิเทศศาสตร์สมใจ ตลอดสี่ปีในมหาวิทยาลัย ผมใช้เวลาทั้งหมดเพื่อผลักตัวเอง ฝึกงานนิตยสาร เข้าเวิร์คช็อปโฆษณา และประกวดหนังสั้น อยากทำให้คนรอบข้างมั่นใจได้ว่า ผมอยู่รอดได้ในเส้นทางที่เลือก ไม่อยากได้ยินว่า “ก็บอกแล้วไง” ขณะทำอย่างไม่ลืมหูลืมตานั้นก็คิดฝันในใจอยู่สองอย่างว่า อยากเขียนหนังสือไม่ก็กำกับหนังโฆษณา ไม่รู้หรอกว่า จะสำเร็จไหม แค่เชื่อว่า ถ้าเลือกทำตามเสียงหัวใจแล้ว สุดท้ายมันจะโอเคแหละ ทำสิ่งที่เรารัก มักจะดีเสมอ
.
ตัดภาพมา สิบกว่าปีให้หลัง พี่น้องผมเทคธุรกิจต่อจากที่บ้าน อยู่บ้าน โคตรชิล สะสมอาร์ตทอยเป็นงานอดิเรก ส่วนผมเป็นทั้งนักเขียนและผู้กำกับโฆษณา นอนตีหนึ่งนั่งแก้ต้นฉบับยิกๆ ไหล่ก็ปวด หลังก็เมื่อย ตื่นมาวันรุ่งขึ้นไปแก้สีหนังโฆษณา ต้องไล่ดูดสีเขียวจากต้นไม้กระถาง เพราะเดี๋ยวคนดูจะนึกถึงสีแบรนด์คู่แข่ง หลังยังปวดตุ้บๆหัวเริ่มปวดแล้วด้วย น่าจะเชื่อฟังที่บ้านเขา ไอ้สัตว์ ไอ้ควย หน้าหี แม่เย็ด

ลอกมาให้อ่านเหมือนเห็นตัวเอง 555 แม่ฝากเข้า scg สบายๆไม่ชอบอยากพิสูจน์ตัวเอง เป็นไงล่ะสัส

https://www.facebook.com/516786750/posts/10158434554721751/

>>986 ถึงงานจะหนักแต่อย่างน้อยแกก็เป็นคนที่มาทางนี้แล้วประสบความสำเร็จนะ
ถ้าเลือกมาทางนี้แล้วดันไม่ประสบความสำเร็จโดนครอบครัวทับถมอีกนี่คงรู้สึกแย่กว่านี้อีกหลายเท่า
สมมุติแกไปรับกิจการต่อที่บ้านอยู่สบายๆนะ อาจจะได้ย้อนกลับมานึกเสียใจว่าทำไมไม่ได้เรียนนิเทศอย่างที่อยากเรียนไปตลอดชีวิตก็ได้

หรืออย่างมึงเอง ต่อให้มึงได้เข้า SCG มีหน้าที่การงานที่ดีกว่านี้ มึงอาจจะอยู่แบบไม่รู้สึกภูมิใจ
มีปัญหาอะไรกับแม่ก็จะโดนแม่เอาเรื่องฝากเข้างานมาลำเลิกบุญคุณไปจนกว่าจะตายจากกันก็ได้
คนเราไม่รู้หรอกว่าอะไรรออยู่ในเส้นทางชีวิตที่เราไม่ได้เลือก ทางเลือกที่มองย้อนกลบไปแล้วเหมือนจะดีกว่าอาจจะไม่ได้ดีจริงๆอย่างที่คิดก็ได้
อย่าไปเอามาคิดมากเลย

อยากลาออกแม่ง ไอเหี้ย ลูกค้าเจ้าเดียวแต่ประสาทแดก งี่เง่า ขี้จู้จี้จุกจิก เซ้าซี้ น่ารำคาญขั้นสุด ไม่ได้งานเหี้ยไรเอะอะฟ้องหัวหน้าทั้งที่POพึ่งเปิดมาแต่จะเอางานเลย เจ้าอื่นเขาเปิดมาก่อนจะเอางานก็ยังไม่ได้กันทั้งนั้น อีนี่มาจะแย่งเขา บางตัวไม่มีของส่งเพราะมันยังไม่มีคนใช้เขาก็ไปผลิตแต่ตัวด่วนๆก่อน อีนี่มาจะเอางานเร่งให้ผลิต อีบ้า บางตัวตัวเองใช้เจ้าเดียวไม่ถึง MOQ กูขอไปสิบชาติไม่ส่งมาเพิ่มให้แต่เสร่อเรียกงานจัง ส่งแผนเรียกงานแล้วจะเอาคอนเฟิร์มเลย กะไม่ให้กูไปทำงานอื่น ไปดูลูกค้าเจ้าอื่นเลยหรอ อีความประสาทแดกทั้งปวง ชาติก่อนมึงเป็นไก่หรออีสัสสสสสสสสส

>>987 กูคือด้านที่ไม่เลือกทางที่พ่อแม่เสนอให้แล้วชีวิตดันแย่ว่ะผลคือโดนที่บ้านแดกดันชิบหาย ซึ่งถ้ากูเอาคือโคตรสบาย งานราชการป้าเป็นผอ. ความก้าวหน้าการงานมาเต็ม แล้วเป็นไงพึ่งจบไงเลือดมันร้อน อยากพิสูจนตัวเอง แล้วก็มาตกงานตอนโควิดตอนอายุ 35++ หางานโคตรยาก ตอนนี้ได้งานใหม่แต่เงินลดไปครึ่ง สวัสดิการกากบรม ที่บ้านโทรมาแต่ละทีก็ต้องแดกดันกูตลอด...สัส

กูเป็นคนที่เลือกไปตามที่พ่อแม่วางเส้นทางไว้ให้
ช่วงแรกๆตั้งแต่เรียนม.ปลาย มหาลัย และปีแรกๆของการทำงานแม่งกล้ำกลืนเหมือนกันนะกับการทำงานที่ไม่ชอบเลยเนี่ย
แต่ตอนนี้เริ่มชินแล้ว และเงินเดือน 400k มันก็เอามาซับน้ำตาได้อยู่ เวลาว่างก็ค่อยทำงานที่ชอบเป็นงานอดิเรกเอา

>>990 ถ้ามึงไม่ซุยนี่คือชีวิตที่กุฝันเลยนะ เงินเดือน400k ถ้าไม่ใช้จ่ายเกินตัวเงินเหลือเอาไปทำpassive incomeสบาย

>>990 อาชีพอะไรวะนี่400k งานกุนี่จนเกษียณจะถึงมั้ย100k เส้า

>>991-992 หมอ รับคลีนิกเฉพาะทางสาขานึงต่อจากพ่ออะ เงินดีจริง กูทำงานแค่สามวันต่อสัปดาห์เพราะรู้สึกแค่นี้พอแล้ว ถ้าทำทุกวันก็คงได้เยอะกว่านี้อีก
ส่วนเวลาที่เหลือเอาไปขายขนมซึ่งขาดทุน lol

>>993 โคตรดีเเลยนี่หว่า รับช่วงต่อจากพ่อไม่ต้องลงทุนเอง นี่มึงทำคลีนิกอย่างเดียวเหรอ ไม่ได้เป็นหมอในรพใช่มะ

>>994 ใช่ ทำแค่คลีนิก เปิดปิดเป็นเวลา ไม่มีเวร ฟังแล้วอาจจะดูขี้อวดแต่กุสำนึกตัวเองจริงๆว่าเกิดมาพริวิเลจสัสๆแล้ว ถึงจะบอกว่าเรียนเหนื่อยยากแค่ไหนก็เหอะ

>>989 ถ้ามึงยอมถอยแบกหน้าไปให้ป้าช่วยฝากตั้งแต่ 30 ต้นๆที่อายุน่าจะยังไม่เกินรับเข้าราชการก็คงดี โดนแดกดันหนักแน่ๆ แต่ทีเดียวจบ

>>>/lifestyle/15723/

ปิดให้โม่งคนครัว triggered toxic unskilled labor

ปิดมู้

1000