>>610 มึงไม่ทำความเข้าใจเพื่อนมึงไง คิดแบบตรรกะแต่ขาดความเห็นอกเห็นใจ ปัญหาแม่งแก้ง่ายอยู่ละถ้าเราไม่มีเรื่องของความสัมพันธ์กับอีโมชั่นเข้ามาเกี่ยวข้อง แค่ไปพูดตรงๆเลยว่าตีนเหม็นกรุณาใส่รองเท้าด้วยแค่นั้น
แต่ความเป็นจริงมันไม่แค่นั้นไง มึงคิดว่าทำไมเพื่อนมึงถึงไม่กล้าพูดล่ะ เพราะพูดไปก็ไม่รู้อีกฝ่ายจะทำให้มั้ย แต่แม่งต้องไม่พอใจแน่ จะทำงานร่วมกันต่อได้มั้ย จะโดนอะไรรึเปล่า อยู่ๆจะให้ไปพูดตรงๆน่ะมันง่ายแต่ผลลัพธ์ที่ตามมาอ่ะจะได้ผลจริงมั้ย คำแนะนำของมึงมันแค่เอาสะใจแต่ไม่ได้ทำได้จริงไง หรือต่อให้ทำได้จริงสำหรับมึง แต่สำหรับบางคนเค้ายอมรับผลลัพธ์ในทางที่แย่ไม่ได้เท่ามึงไง เค้าเลยไม่กล้าทำ มึงก็เสือกไปด่ามันให้นั่งดมตีน ไม่แปลกที่เพื่อนมึงจะโกรธ รีแอคชั่นของเพื่อนมึงเนี่ยแหละคือตัวพิสูจน์ว่าการพูดตรงๆอย่างที่มึงอยากให้เพื่อนทำมันจะเกิดผลลัพธ์ยังไง แล้วขนาดตัวมึงยังอึดอัดจนมาระบายในโม่งได้ แต่พอเพื่อนมึงทำมึงยังไปรำคาญมัน กูรู้สึกว่ามึงเป็นทั้งผู้ฟังที่แย่และแก้ปัญหาที่แย่เลยนะ