Last posted
Total of 1000 posts
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x3 >>>/lifestyle/3960/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x4 >>>/lifestyle/5778/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x5 >>>/lifestyle/8578/
เจิมให้
เพื่อนสนิทกูแม่งได้แฟนที่มีปัญหาครอบครัวหนักมากแล้วแฟนมันเป็นโรคซึมเศร้าจนทำเพื่อนกูประสาทจะแดกตามกูสงสารเพื่อนกูชิบหายโทรมาร้องกับกูวันเว้นวันบอกให้เลิกก็กลัวผู้หญิงจะคิดสั้นจากที่เคยออกสังคมกลายเป็นเริ่มๆหายไปมีแค่กูที่รู้ว่ามันมีปัญหาอะไรมันไม่อยากบอกให้เพื่อนๆรู้เพราะกลัวแฟนมันจะถูกมองแปลกๆไป กูจะช่วยเพื่อนกูให้หลุดพ้นยังไงได้บ้าง?(บางทีกูคุยกับแฟนกูอยู่ก็ต้องวางสายแล้วรับสายเพื่อนเพื่อฟังมันปรับทุกข์ กูเหนื่อยใจจริงๆนะเวลาส่วนตัวกูลดลงไปมากๆ)
รําคาญนิสัยเพื่อนหวะเเม่งด่าเพื่อนอีกคนว่าเวลาเล่นเกมพอมันพลาดเเม่งชอบเเก้ตัว พอตัวเองพลาดบ้างเเม่งเสือกพูดปัดไม่ยอมรับความจริงเหตุผลเข้าข้างตัวเองเเล้วเเม่งเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยไงพอบ่นทีเเม่งบ่นไม่หยุดต้องมานั่งฟังเเม่งในดิสรําคาญชิบหายอยากเลิกคบเเม่งชิบหายเเต่ก็นะเวลาเข้าสังคมก็ต้องรับนิสัยทั้งด้านดีเเละเเย่ของทั้งเราเเละอีกฝ่ายให้ได้กูก็คงไม่มีทางเลือกอยู่ๆกันไป
กุมีประโยชน์แค่เอาไว้ถามงานมั้งไอ้เหี้ย บางอันไม่ได้มีเหี้ยไรเลยมึงเปิดหาเอาเองก็ได้แต่เสือกมาถามกุแทนที่จะไปหาเอาเอง มันน่าหงุดหงิดนะรู้ป่ะ ว่าอะไรง่ายๆมึงหาไม่ได้เพราะมึงขี้เกียจหาเลยทักมาถามกุให้มันจบๆไปทั้งๆที่กุก็ไม่ได้ว่างตลอดเวลาต้องมานั่งหาให้มึงอ่ะ
อยากมีเพื่อนสนิท หันไปก็ไม่เจอใครเลยตอนนี้ ทุกคนที่กูคิดว่าสนิทก็คือกูคิดไปเองคนเดียว กูเหงา
เกลียดตัวเองที่เวลาฝันเรื่องเพื่อน เพื่อนคนที่ฝันเห็นจะเป็นเพื่อนสนิทตอนประถมที่ตอนนี้ไม่ได้ติดต่อกันแล้วตลอด ปากบอกจะมูฟออนจากมันไปหาเพื่อนใหม่ สุดท้ายกูก็ยังคิดถึงมันอยู่ดี
คงไม่น่าได้เจอกันแล้ว คอนแทคหาย แถมไม่ได้คุยเกือบ3ปีต่อให้ติดต่อได้จะคุยไรวะ ตัวกูเองก็นิสัยไม่ได้เหมือนสมัยนั้น มันก็คงเปลี่ยนไปเหมือนกัน เก็บไว้เป็นความทรงจำก็พอ ถ้าได้เจอคงไม่หวังให้สนิทกันอีกแต่หวังว่ามันจะจำได้ว่าเราเคยสนิทกันมากก็พอ
>>10 กูเป็นเหมือนมึงเลย เรียนจบ ม.ปลาย มา 3 ปีละ ต่างคนก็ต่างไปในทางตัวเอง เคยพยายามฝืนรักษาความสัมพันธ์อยู่ แต่มันไม่เวิร์ค สุดท้ายก็จบไม่สวย กูว่ากูทำใจกับเรื่องแบบนี้ได้พอสมควรเพราะมองว่าแม่งคือสัจธรรม แต่วันไหนฝันถึง ตื่นมาดาวน์ทุกวัน ไม่อยากทำเหี้ยไรเลยเกือบทั้งวัน ปรึกษานักจิตบำบัดเค้าก็บอก อาจเป็นเพราะกูยังมีความรู้สึกติดค้างอะไรอยู่ มันเลยโผล่มาให้เห็นเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นตอนที่นอนที่บ้าน กูเลยเดาว่ามันเป็นเพราะกูผูกความทรงจำหรือบรรยากาศตอนเรียนมอปลายไว้ที่บ้านเยอะ กูเลยหาเรื่องไม่กลับบ้านถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ วิธีกูอาจช่วยมึงได้ ถึงจะเป็นการหนีปัญหาก็เถอะ กูก็หวังว่าเรื่องพวกนี้จะเฟดๆออกไปจากชีวิตบ้าง
เลิกคบกับเพื่อนแล้วเพราะมันไปแย่งแฟนเพื่อน แอบเสียดายเวลาที่เคยสนิทกัน แต่คิดดูอีกทีดีๆแล้ว กุโคตรโชคดีเลยว่ะ กุมั่นใจในตัวเอง และรักในตัวเองมากๆเพราะไม่มีมันในชีวิต แต่กุก็ระแวงเหมือนกันเพราะรู้ไส้รู้พุงกันเยอะ ไม่รู้ว่าจะถูกลอบกัดตอนไหน พาลระแวงในการหาเพื่อนเลย
กูมีเพื่อนคนนึงเรียนจบมาด้วยกัน จบมาปีกว่าจะสองปีแล้วมันยังไม่ทำงาน ไม่รู้อยู่ไปได้ไงบ้านก็ไม่ได้รวยแถมมีหนี้สิน แต่เที่ยวอัพโปรไฟล์หรูเป็นว่าเล่น ล่าสุดสั่งซื้อของที่ตัวเองชอบอยู่คนเดียวหลักครึ่งแสน ทำเป็นอวดใหญ่มากว่าตนเปย์หนัก แต่กูรู้มาว่าจริงๆเงินนั่นนางไปกู้คนอื่นมาซื้อ แถมตอนแรกจะมีการให้กูออกให้ก่อนด้วยนะหลายหมื่น ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องของกูจ้าที่ต้องมาออกจ่ายให้ แถมติดเที่ยวกินเหล้าเก่ง กูเคยเตือนแล้วไม่ฟัง แต่กูรับไม่ได้มากสุดเรื่องที่ยอมเป็นหนี้เพราะตัวเองไม่ยอมหางานทำเก็บเงินซื้อเอง คือเงินไม่ถึงก็ไม่ต้องซื้อสิ ชอบแต่เบียดเบียนเงินคนอื่นมันน่าเกลียด
รู้สึกว่าตัวเองเหี้ย ปกติกูก็ไม่เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมหรอก
แต่กูมีเพื่อนที่ทำงานเก่าคนนึงที่ก็ไม่สนิทมากหรอก แต่นางก็ไม่ใช่คนมีเพื่อนเยอะ เลยชอบมางอแงนู่นนี่กับกูบ่อยๆ
แต่ถึงจะรำคาญแค่ไหนกูก็พยายามตอบดีๆตลอด
เหตุผลเพราะหวังลมๆแล้งๆว่าทำแบบนี้แล้วเศษเสี้ยวของกรรมดีที่กูทำจะช่วยให้เพื่อนคนที่กูอยากคุยด้วยเค้าแลกูมากกว่านี้บ้าง
เห้อ ไปเที่ยวกันไม่เคยชวนกูเลย ทำกำไลกลุ่มก็ไม่บอกกัน กูมันคนนอกของจริงสินะ ว่าจะหาเพื่อนใหม่ตอนปี1ดันเสือกออนไลน์ทั้งปี เพื่อนเก่าก็ห่างกันจนพยุงคสพ.แทบไม่อยู่แล้ว เพื่อนใหม่ก็หาไม่ได้ ชีวิตนี้กูจะมีเพื่อนสนิทกับเขาไหมวะ สงสัยได้เรียนจบแบบไร้เพื่อนแหงๆเลย
คิดถึงตัวเองเมื่อก่อนไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้จัง
ตอนเรียนจบแยกย้ายกูใจหายเลยหวะเหมือนทุกอย่างและเพื่อนทุกคนที่เคยเจอมาเป็นประจำวันจะหายไปอ่ะเคยเป็นแบบบนี้ป่ะวะแนะนำทีดิ รู้สึกว่างเปล่าแปลกๆ
กุรู้สึกโชคดีที่มีเพื่อนคนนึงมากๆเลยอ่ะ ไม่รู้จะเรียกเพื่อนได้ไหมเพราะมันผูกพันธ์จนเลยคำนั้นไปละ ต่อให้ทะเลาะกันหนักแค่ไหนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือคนที่เข้าใจกุดีที่สุดอ่ะ และเป็นคนที่อยู่ด้วยไม่อึดอัด อยู่ด้วยกันแต่ไม่ได้คุยกันแค่ต่างคนต่างทำอะไรไปก็รู้สึกดีแล้ว แต่พอคุยกันก็ติดลมยาวชิบหายแบบไม่เบื่อเลย และเป็นคนที่กุสามารถพูดเรื่องที่กุชอบใส่ได้แบบรัวๆแม้กุจะรู้ว่ามันไม่เข้าใจกุก็เหอะ แต่มันก็ยังฟังอยู่ดี เหมือนกับที่มันพูดเรื่องเกมเรื่องนักแข่งที่กุก็ไม่เข้าใจแต่ฟังแล้วก็รู้สึกสนุกดีและฟังมันต่อเรื่อยๆไม่ได้รู้สึกเบื่ออะไร สามารถพูดอะไรตามที่คิดว่ามันแย่แล้วมาพูดให้ฟังได้อ่ะ ว่ากุคิดว่าเป็นแบบนี้ ไอ้เห้ยนี่แม่งเชี่ย ถ้ามันไม่ได้อยากให้เน้นจริงมันจะตั้งไว้ตรงชื่อเฮดมันทำไมไรงี้ คือกุสามารถพูดมุมมองต่างๆของกุให้มันฟังได้อ่ะ เพราะถ้าพูดกับเพื่อนปกติมันจะไม่เก็ทมุมมองกุแน่ๆ แต่ไอ้เชี่ยนี่คือฟังจริงๆอ่ะและเก็ทไปกับกุ รู้สึกไปกับกุ จนกุรู้สึกว่าถ้ากุไม่มีมันแล้วจะทำยังไงดีวะด้วยเหตุผลอะไรก็ได้เลยอ่ะ กลัวว่าถ้าไม่มีมันในชีวิตคือกุชะตาขาดแน่ๆอ่ะเพราะจะหาใครมาแทนที่มันไม่ได้แล้วจริงๆ คนที่แม่งเก็ทกันขนาดนี้อ่ะ พูดเหี้ยไรไปก็เก็ท มันพูดไรมากุก็เก็ทว่า อ่อ งี้นี่เองไอ้สัส ที่มึงคิดคือมุมมองนี้มึงเลยรู้สึกว่าเป็นงี้อะไรแบบนี้อ่ะ เพื่อนแบบนี้มันสามารถมีได้หลายคนไหมวะหรือจะมีได้แค่คนเดียวจริงๆ
>>21 มึงถนอมคนนี้ไว้ดีๆนะ คนที่share the same brain cell(กุไม่รู้คำนี้ในภาษาไทยเรียกว่าอะไร5555)แม่งหายากมากมึง ดีใจด้วยที่หาคนแบบนั้นได้
กุมีคนคล้ายๆแบบนี้ ชงมุกตบมุกอะไรก็เก็ทหมด แต่เสียที่กูเป็นแค่เพื่อนตัวสำรองไว้คุยเวลาคนที่มันสนิทด้วยไม่อยู่ อิจฉามึงจังว่ะ บางทีกุอยู่กับมันเลยกลายเป็นอึดอัดแทน เห้อม ช่วงนี้กุแชตไปแทบอ่านไม่ตอบตลอดด้วยซ้ำ กุเข้าหาฝั่งเดียวมากๆก็เริ่มไม่ไหวละ
แทนคำพูดตัวเองกับเพื่อนที่มหาลัยเพศตรงข้ามว่าไรดีอะ เค้าแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นละจักจี้แปลกๆวะ
เพศตรงข้ามที่สนิทที่สุดคือน้องชาย และแทนตัวเองว่ากูมึง ส่วนเพื่อนต่างเพศไม่เคยมีเลย
>>23 คือใช้ได้หมดแหละ แล้วแต่คนด้วยบางคนสุภาพก็เรา เทอ บางคนเฮ้วๆด้วยกันก็มึงกูไปเลย
นี่คนถามเป็นผญหรือผชอ่ะอยากรู้555 คือแบบดพื่อนมหาลัยผชที่ไม่สนิทมันก็พูดกูมึงกับกลุ่มแต่พูดเพราะกับกุเฉ๊ย//ผญหมดเลย คือมันอายเวลาคุยกับเพื่อนต่างเพศมั้ง แต่แบบรู้สึกกูกลายเป็นคนหยาบคายเลย55555555 จะบอกว่าคือขึ้นหยาบได้เลยเว้ย ไม่ต้องเกรงใจจจจจ วู้ฮู้วววววววว
รู้สึก toxic กับเพื่อนคนนึงมากๆ คือเป็นเพื่อนในกลุ่ม กลุ่มเล็กๆ5-6คน รู้จักกันตั้งแต่ม.ต้นลากยาวมาจนถึงมหาลัย แต่เหมือนเพราะแต่ก่อนเวลาคุยกันมันก็แบบฮาๆบ้าง ด้ากันบ้างตีกันบ้าง ไม่ได้คิดอะไรมาก อาจจะเพราะสมัยมัธยมไม่ค่อยคิดเหี้ยอะไรเลยด้วยมั้ง แต่ช่วงนี้รู้สึกว่ามัน toxic มาก แบบรู้สึก toxic สัสๆ คืออาทิตย์นึงจะมีตี้ดิสกันบ้าง2-3ครั้ง แล้วก้จะอยู่คุยกันนานๆก้คือมีกู เพื่อนtoxic แล้วก็เพื่อนอีกคน เวลาคุยอ่ะ คุยอยู่ดีๆมันก็ด่ากู แบบเออบางอันมันด่าเอาขำแหละ แต่บางอันมันคงคิดว่ากุก้คงขำมั้ง แต่จิงๆที่มันพูดคือกุเสียความรู้สึกอ่ะ บางทีคำที่มันพูดมันออกออกจะเป็นการด้อยค่าความคิดกูเกินไป เพื่อนอีกคนก้พยายามปรามแล้วแหละ แต่คือโทนมันเหมือนเรื่องตลกมั้งสุดท้ายก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ แล้วทุกครั้งที่ด่ากัน มันจะแบบคุยกันดีๆอยู่กูถูกด่าเพราะอาจจะเห็นไม่ตรงกับมัน หรือบางครั้งเสียงกุแทรกไปตอนพูด มันก้จะด่าอ่ะ แล้วกุก้พยายามลง ซึ่งบทสรุปคือกุเป็นคนลงตลอด กุเลือกจะเงียบไปเองเลย ซักพักกุค่อยกลับไปพูดแล้วพยายามทำเหมือนว่ากูไม่ได้ไม่เป็นอะไร แต่เรื่องคืนนี้กุไม่ไหวจิงๆ คือนัดกันไปนอนนอกบ้าน แบบฟีลเปลี่ยนที่นอน อยากนอนกับเพื่อน ก็ช่วยกันหารร แต่ทุกรรที่กุหาจะโดนปัดตกหมดเลย ไม่ปลอดภัยอ่ะ โฮสเทลไม่เอา นี่มึงเลือกแต่สวยๆเหรอ เล็กไป ห้องแคบ แบบ ติทุกอย่าง แล้วกุก้ดูๆรรที่โอเคไม่แพงมาก แต่มันก็บอกแต่ว่า มึงเข้าใจคำว่าปลอดภัยมั้ยเนี่ย แล้วสักพักก็ด่ากูอีกละ กูแบบอีเหี้ย เพราะเป็นกูเลยผิดตลอดเลยเหรอ แม่งtoxicอ่ะ
แต่เรื่องคุยกันเวลามันไม่ด่ากู หรือเทส ความชอบ เชียร์อัพเวลากุท้อ มันก็ทำ คือเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง แต่ติดอยู่ที่นิสัยการพูดไม่คิดของมันนี่แหละที่ทำกุtoxicมาก ไม่รู้จะแก้ยังไง กูต้องบอกมันมั้ย หรือจริงๆกุเป็นคนผิดเหรอที่คิดมากไปเองงี้
รำคาญเพื่อนสนิทมาก แม่งชอบฟังไม่จบ ชอบฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด มันให้กุสอนมันลงโปรแกรมๆนึง กุโยนลิ้งยูทูปสอนให้มันทำตามเพราะมันเข้าใจง่ายกว่า แม่งก็ยังเสือกมาถามกูระหว่างที่ดูคลิปแล้วทำตาม ทั้งที่คำตอบของแม่งก็อยู่ในคลิปยูทูปอ่ะ ทำไมไม่ดูให้จบก่อนวะ แล้วกูแนะนำอะไรไปแม่งก็ทำเหมือนว่าไม่ได้ฟัง สมมุติกุบอกให้รอซื้อตอนลดราคาวันพุธตอนเย็น วันพุธตอนเช้าแม่งมาบ่นว่ากุไม่ได้ซื้อแน่เลยมันยังไม่ลดเลย แล้ววันก่อนๆ ก็บ่นว่ามันไม่ยอมลด เอ้าอีควาย กุบอกตอนเย็น มึงเป็นเหี้ยอะไร เคยฟังกุบ้างมั้ย
ไม่ทำงานห่าไรยังเลือกพรีอันที่สบายสุดอีก อีหน้าด้าน
ไม่เชิงปรึกษา
คือกูไปทำแบบทดสอบมาในหัวข้อเพื่อนอยากเลิกคบคุณหรือเปล่าแล้วแม่งขึ้นว่าใช่ กูก็เก็บมาซีเรียสโง่ๆ จนถึงวันนี้ ประกอบกับมีคนพยายามกีดกันกู แต่พอมาคิดๆ ดู มันก็ไม่มีอะไรนี่นา ทุกอย่างยังเหมือนเดิม กูแค่คิดมากไปเองทุกวันว่าเพื่อนยังชอบกูไหมๆๆๆ จนลืมไปว่าเพื่อนแคร์กูมากแค่ไหน:)
เรียนออนไลน์ หาเพื่อนยังไงวะ ไอ้เพื่อนเก่านี่ไปสนิทกับคนใหม่จนแทบจะทิ้งกุละเนี่ย กุทักหาแต่มึงอ่านไม่ตอบ แต่เวลามึงทักกูต้องตอบ คุยฝ่ายเดียวกูก็คบต่อไม่ไหวนะ
มึงไม่อยากคุยกับกุหรือไม่ว่างคุยก็บอกมาสิวะ เอาแต่อ่านไม่ตอบ มาอ่านเฉพาะเวลาจะเรียกกุไปช่วยงาน ทั้งๆที่แม่งอยู่คนละคณะด้วยซ้ำ ที่กุยังช่วยคือเห็นแก่ความเป็นเพื่อนนะ แต่มึงทำตัวแบบนี้กุก็ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว
>>33 อะนี่ ที่จริงต้องพุดว่าเป็นคลิปมากกว่าแต่เอาเถอะ https://www.youtube.com/watch?v=LwXX80ag0U0
ไม่เห็นมีเพื่อนให้บ่นเลย
สืบเนื่องจากกระทู้ที่แล้ว กูพิมพ์ไว้แบบนี้
'กูเรียนออนไลน์มาตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมว่ะ ทุกครั้งที่คนนี้ตอบไม่ได้กูก็แย่งตอบตลอด เขาแชทคุยกับทุกคนยกเว้นกู ตอนเจอกันวันเปิดเทอมเขาก็เมินกูแบบจงใจ ตอนกูทักทายทุกคนในคลาสเขาก็เหมือนไม่ค่อยพอใจ แล้วบังเอิญกูรู้จักเพื่อนเขาอยู่ หลังจากที่คนนี้รู้ก็ดูยิ่งไม่ค่อยพอใจมากขึ้นไปอีก แต่หลังจากเพื่อนเขาอีกคนเห็นกูอยู่กับกลุ่มเขาคนอื่นๆอย่างสนิทสนม เขาก็เริ่มพยายามเข้าหาคนรอบตัวกูแบบพยายามตีซี้เพื่อนมึงบ้างละกันนะ เขาไม่เคยฟังที่กูพูดจนจบ ภาษากายไม่โอเพ่นอย่างแรง มองกูด้วยสายตาเย็นชา รีบเข้าประเด็นแล้วตัดบทสนทนาตลอด พยายามทำเหมือนกูไม่มีตัวตน พยายามให้ทุกคนอิกนอร์กูตอนพูด กูอยากแน่ใจขึ้นไปอีกเลยว่าจะลองดูอีกหน่อย บังเอิญว่ากูชอบวีทูปกลุ่มเดียวกับเขา แต่พอชวนเขาคุยเรื่องนี้แล้วเขาดูโกรธขึ้นไปอีก ทำนองว่าทำไมต้องมายุ่งกับของโปรดกูแต่ไม่ได้พูดออกมา และคุยกับกูแค่ในแชทรวมต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น แบบนี้แปลว่าเขาไม่ชอบดูตั้งแต่ตอนเรียนออนไลน์แล้วใช่ไหมวะ ไม่ใช่อะไร กูจำไม่ได้ว่ากูเคยทำอะไรไว้ไหมหรือเคยเจอเขาไหม เพราะแค่แย่งตอบไม่น่าโกรธขนาดนี้'
ในวันนี้กูได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วนะ ตอนกูอยู่กับผองเพื่อนของเขาแล้วมรคนเรียกให้เขามา พอเขาเห็นว่ากูอยู่ด้วยเขารีบวิ่งหนีไปไม่หันกลับมาอีกเลย55555+
ถามหน่อย ปุ่มห่างกันสักพักในเฟสนี่ อีกฝ่ายจะเห็นโพสเราน้อยลงด้วยปะ หรือมีแค่ฝ่ายเราที่เห็นโพสเขาน้อยลง
เรียนออนไลน์(มหาลัย) หาเพื่อนยังไงอะ
เหงาวะ เพื่อนสนิทกำลังจะไปเรียนไกลตปท.แล้ว ที่ๆกูอยู่ก็ไม่มีเพื่อนเลย จัดการความรู้สึกนี้ยังไงกันวะ จากนี้ไปคงต้องไปไหนมาไหนคนเดียวแล้ว เศร้าจังเลยว่ะ
เป็นเพื่อนกับคนนึง นับว่าค่อนข้างสนิท ทำอะไรด้วยกันมาเยอะ แต่ก็รู้สึกว่าโดนมันดูถูกอะไรบางอย่างตลอด และที่ผ่านมาก็รู้สึกว่ากำลังโดนเหยียดเรื่องหน้าตา จนวันนี้เพิ่งจะโดนมันหัวเราะตอนที่เพื่อนบอกว่ากูสวย แล้วก็พูดประมาณไม่นึกว่าเพื่อนจะชมว่าหน้าแบบกูสวย
ตอนนี้กำลังคิดว่ากูควรช่างแม่งละเฟดออกมาหรือไปเตือนตรงๆ(เป็นรอบที่3)ดี? จริงๆเคยพูดประเด็นนี้แล้วและมันก็ดูจะตั้งใจฟัง แต่เหมือนมันคงเป็นสันดานคนปะนะ มันทำให้กูรู้สึกว่าก็กูไม่สวย ก็ไม่แปลกที่จะโดนคนอื่นบอกว่าไม่สวยเลย จะนอยด์ทำไม แต่กูก็รู้สึกว่า แล้วกูต้องให้ใจกับคนที่พูดจาแบบนี้เหรอ? สับสนแฮะ
>>49 ยังจะคบอีกเหรอ พวกนี้ไม่ปกติแหละ ที่มันด่ามึงหรือพวกที่อยู่ๆชอบหยิบเอาคนนู้นคนนี้มาด่าแทนที่จะenjoy peaceful life ชมนกชมไม้บรรเทิงกับโลก แม่งวันๆเอาแต่หาเรื่องตินู่นนี่ คือแม่งคงมีเรื่องเก็บกดอ่ะแหละสิ่งเดียวที่ทําให้มันพอใจได้คือการกดคนอื่น กูแบนคนประเภทนี้หมด แม่งไม่deserveมามีกูเป็นเพื่อนหว่ะ
รำคาญเพื่อนว่ะ แม่งอกหักเหมือนจะโดนแฟนทิ้ง แล้วก็ชอบมาเวิ่นกับกูไม่หยุด ตอนแรกกูก็รับฟังนะ แต่แม่งก็ชอบพูดจาเหมารวมว่าผู้หญิงแม่งเหี้ยหมดทั้งโลก พอบอกว่าไม่ใช่แม่งก็ชอบพูดห่าไรไม่รู้แบบคัดค้าน เอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานโลก เอาแต่พูดว่าที่ตัวเองเจอมาคือตัดสินได้ทุกอย่าง-ทุกคน แล้วก็คร่ำครวญเจ็บปวด ทรมาณ น้ำตาไหล
กูก็ไม่รู้จะพูดอะไร ยังไง เพราะพูดไรไปมันก็ปัดตกหมด พอจะรับฟังเฉยๆก็เหมือนไม่ใส่ใจอีก กลายเป็นยิ่งฟังกูก็ยิ่งเหนื่อย เหมือนมีนอยากระบาย แล้วก็ต้องการให้กูบอกว่าสิ่งที่มันพบเจอคือถูกแล้ว ตัดสินได้ทั้งโลกจริงๆ ซึ่งกูก็ไม่ใช่คนที่จะพูดเออ ออ กับสิ่งที่ตัวเองไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ แต่ต่อให้บอกว่ามึงแค่เข้ากับเค้าไม่ได้ ช่างเหอะ มูฟออน ไปหาไรทำอย่างอื่น แม่งก็จะเอาแต่บอกว่าทำไม่ได้ๆ แล้วก็วนกลับมาที่ผู้หญิงแม่งเหี้ยเหมือนเดิม ก็รู้นะว่าความเสียใจทำให้มันโง่ลง แต่อบบนี้กูก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ แม่งไม่คิดที่จะมูฟออนด้วยซ้ำ เอาแต่วนลูปจนกูรู้สึกว่าแม่งก็แค่อยากทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวีที่ถูกทิ้งป่ะวะ แม่งเลยไม่ยอมออกจากลูปเอง เหนื่อยกะแม่ง
ไปเที่ยวกันทั้งกลุ่มแบบไม่ชวนกู ใช่สิ กูมันคนนอกนี่ ปากบอกเพื่อนกัน แต่พวกมึงทิ้งกูไว้ข้างหลังคนเดียวกี่ครั้งแล้ว ล่ะ
เดี๋ยวจะจบมหาลัยไปแล้ว กูควรทิ้งคอนแทคเพื่อนดีมั้ย แบบไม่สนิทแล้วกูรำคานแม่ง ไม่ได้แชร์อะไรที่ชอบเหมือนกัน
สิ่งที่ยังอยากติดต่อเพราะเผื่อมีเรื่องทํางานแล้วจะได้ช่วยเหลือ แต่มีแต่พวกพึ่งพาไม่ได้หว่ะ กูเพื่อนน้อยด้วยยิ่งโควิดยิ่งเพื่อนหาย เพื่อนประถมมัฐยมกูก็ไม่เหลือละ
แต่กูก็กลัวว่าเป็นแบบนี้ต่อไปจะกลายเป็นพวกนักหลวมที่อายุ30มานั่งเล่นโม่ง แฮ็กเว็บรัฐบาล เพราะสังคมไม่สนใจไม่มีเพื่อนหว่ะ หรือกูควรฝืนแอดเพื่อนมั่วๆไปดี เผื่อยังได้มีคอนแทค เอาดีวะโม่ง
1 จบมหาลัยอย่างlone wolfสุดหล่อเท่ เป็นอิสระอย่างแท้จริง ค่อยไปตายหาสังคมใหม่เอาดาบหน้า
2 แอดๆเพื่อนๆไปเถอะ ถึงแม่งมันจะเป็นพวกเหี้ยก็ตาม
>>57 ตามนั้นแล้วกัน แอบเครียดอยู่แบบกูอยู่คนเดียวระบายอะไรไม่ได้เลยอยากมีเพื่อนมากๆ แต่กูดวงซวยเจอแต่คนเอาเปรียบทั้งนั้นเลย แบบเข้าหาต่อเมื่อกูมีประโยชน์ มีกูเป็นที่พึ่งทางจิตใจมาพึ่งพามาระบายอารมณ์ใส่ แต่ไม่มีใครเห็นใจกูเลย กูคงต้องจบมาแบบเหงาๆแล้วหล่ะมั้ง เมื่อไหร่จะได้มีเพื่อนเป็รตัวเป็นตนซะที
กูฝันว่าได้คุยได้กลับไปสนิทกับเพื่อนคนนึงที่เคยสนิทกัยเมื่อหลายปีก่อน ทั้งดีใจทั้งเสียใจเลยว่ะ เพราะตอนนี้จะให้กับไปซี้กันแบบตอนนั้นคงเป็นไปไม่ได้แล้ว
เฮอะ ตอแหลเก่งนักนะ ตอนทำงานชอบอ้างไม่กล้าคุยกับคน กลัวคนที่ไม่รู้จักเลยชอบให้กูออกหน้าให้ แต่เรื่องประจบคนนี่ไวเชียวนะมึง
มึงเป็นห่าไรวะ กูซื้อของ มึงซื้อตาม กูลงรูป มึงลงด้วยพร้อมก๊อปแคปชั่นกูอีก ต้องการไรวะ
>>62 กูเจอบ่อยมาก แต่ไม่ได้เจอกับตัวเอง จะเจอคู่เพื่อนซึ่งแม่งก็ชอบเอ่มาบ่นให้กูฟัง ซึ่งกูไม่เข้าใจ2อย่าง
1 ไอคนทําตามนี่คิดอะไรอยู่วะ มีจุดประสงค์อะไร กูไม่เคยมีความคิดที่จะตามใครกูเลยไม่เข้าใจสัสๆ แต่ดูสังเกตดูคือเหมือนมันแนวๆนับถืออีกคนมากๆชอบมากๆเลยทําตามหมด คิดว่าทําตามแล้วจะเพิ่มความสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนมั้ง แม่งcreepดีหว่ะ
2 ไอคนที่โดนเลียนแบบมึงก็ช่างแม่งไปเหอะ เมินๆไปก็จบแล้ว คืองงมีคนทําตามแล้วมันเสียผลประโยชน์อะไรขนาดที่ต้องมาดิ้นชิบหายวายวอดวะ//กูด่าเพื่อนกู แม่งมาบ่นจนกูรําคาณ คือเข้าใจว่ารำคาญแหละแต่ปล่อยแม่งไปซักทีเห๊อะ
ม.6เพื่อนที่เคยทำงานดีๆก็เปลี่ยนเป็นเท เพราะมันปีสุดท้ายเหรอ กุท้อ
มึงเคยกันมะ เคยมีเพื่อนสมัยเรียนที่สนิทกันมากๆแต่พอจบออกไปก็แยกย้ายไม่ได้ติดต่อกันอีก เวลากลับมาเจอกันจะเป็นความน่าอึดอัดที่กระอักกระอ่วนใจ
คือกลุ่มกูมี3คน กุอ่ะเป็นผญคนเดียวในกลุ่มผชอีก2จะดูแย่มั้ยวะ กูอ่ะมีแฟนของกูอยู่แล้วแต่กูไม่ได้คิดไรเลยเพื่อนก็คือเพื่อน
กูดูเมะพวกSlide of lifeละแม่งน้ำตาไหลเลยวะในเมะแม่งเพื่อนๆรายรอบมีเรื่องหนุกไห้ทำกันเหมือนพวกแม่งไม่เคยต้องเหงาหันมาดูตัวกูเองยุแต้ในห้องเรียนออนไลนคนเดียวมาจะปีละโคตรเซง โควิดไอ้เชรี่ยเอ้ย
ผู้ชายอ่ะ ถึงจะเป็นเพื่อน แต่ 99% ถ้าบอกให้เยดมันก็เยดอยู่ดี ไว้ใจไม่ได้หรอก
นี่ไม่ได้ชอบเต้นนะ ถ้าเลือกได้คือกุเต้นเบาๆแบบใน ติ้กต่อกร่อนเอวดีกว่าต้องไปเต้นกลางเวทีที่คนเยอะๆ แต่แม่งโดนลูกตื้อจนต้องตอบตกลงตัดรำคาน อะไรๆก็ตัดเพื่อน โถอี กำหมัดซัดหน้าแม่ง คือน่ามคานสัดๆอ่ะ ทำตัวเป็นเด็กอีก โครต น่าม คาน อยากย้อนเวลาไปบีบคอตัวเองชิบหาย มึงปฏิเสธมันเดี๋ยวนี้อิเวร
ทุเรศวะ ปากบอกว่าเป็นเพื่อนแต่ถึงเวลาพอมึง panic หรือกลัวอะไรมากๆเข้า ก็ชอบมากดหัวกูให้ตัวเองสบายใจกลายเป็นกด self confident ของกูไปอีก ดีเหอะมีเพื่อนอย่างงี้
ใครรู้สึกตัวเองโตมาละอายุ 30 เลยป่ะ คือคิดไม่เหมือนคนอายุเท่ากัน วางแผนอนาคตไว้เยอะ บางทีก็อยากไปเที่ยว เอนจอยชีวิตวัยรุ่นมั่ง
ไม่มีเพื่อนเลย เขาเมคเฟรนกันยังไง
ฉันคือ >>78 มา ขออีกรอบ วันนี้มันสอนกุเต้น ด้วยท่าทางพิศดารและ อะไรต่างๆที่เถียงกุเกือบทุกรอบที่กุขยับตัว อีกนิดถ้ากุหายใจเข้าออก เป็นออกเข้า มันคงฉอดกุด้วยการเรียงประโยคที่กุพยายามจะแปลแต่ละคำ เนื่องด้วยเราแกะท่ากันคนละเจ้า มันถึงได้ทุรกทุนังทุเรียนเงาะลำไยขนาดนี้ทำไงถึงจะเฟดออกจากมันดีวะ งึดหลาย ทีมมึงครบคนแล้วนี่ ตัดกุออกไปคนนึงมึงคงไม่เดือนร้อนอะไรหรอกมั้ง
กุจะหาข้ออ้างยังไงดี เพื่อที่จะไม่ได้ไปเต้นกับมัน แกล้งป่วยดีไหมนะ
ในกลุ่มเพื่อนจะมีกันอยู่หลายคน รวมกูด้วย ทีนี้เพื่อนคนนึงจะเป็นคนติดไบแอสอีกคนมาก (เรียกคนนึงAคนนึงB) เวลาBทำอะไรAจะเชียร์อัพ ดูแลเป็นพิเศษ ซื้อนั่นซื้อนี่ให้ นัดไปเที่ยวออกตัวว่าสนิทกันสองคน คือพวกกูเพื่อนออนไลน์ รู้จักผ่านด้อมเกาหลีอ่านะ คืออิAมันอวยไส้แตกมากกับคนที่มันยกหิ้งให้ แต่กับคนอื่นที่ไม่มันก็คุยเฉยๆ บางืก็เงียบใส่ ตามตรงกูอึดอัดกับแม่งมากๆ
เชี่ยโดนกดส่ง กู >>84
ประเด็นคือBบางทีแม่งก็งี่เง่า เกิดปห.อะไรมาก็จะวีนอย่างเดียว แล้วAก็จะเข้าข้างแบบไม่ดูห่าอะไรเลย กูกับอีกคนเคยพยายามแยกตัวแล้ว แต่ก็โดนดราม่าว่าทำไมมีปห.อะไรไม่บอกกัน เพื่อนกันนะ อยากคบกันนานๆ แต่พฤติกรรมมันย้อนแย้ง เพราะอิAแม่งไม่เอาใครเลยนอกจากอิB ข้ามหัวคนอื่นหมด ส่วนอิB แม่งก็คุ้มดีคุ้มร้าย ตอนดีก็ปกติ ตอนไม่ปกติก็โรคเจ้าหญิงกำเริบ กูเหนื่อยใจชิบหาย กูอยากเฟดไปจากตรงนั้นมาก แต่พอกูเฟดปุ๊บแม่วมาตามจิกกุแล้ว ทำไงดีวะ เอาตรงๆกูก้แอบนอยความไบแอสของอิAเหมือนกัน คิดอีกแง่ว่ามันชอบกันรึเปล่า ทำไมไม่ได้กันซะ
อีกสาเหตุนึงก้คือกูกะอิAมีอะไรไม่ถูกกันบางอย่าง เวากูทำอะไรได้ดี แม่งก็จะมาทำตัวแบบอันนี้มันก็ทำได้ แทบทุกเรื่องเลย บวกกับที่แม่งคอยอวยอิBกูเลยอคติกับมันมั้ง แต่เหี้ยอึดอัดจริง
พวกมึง คือกูแอบไปแอบขุดเจอทวิตเตอร์ของเพื่อนมาว่ะ(อย่าถามว่าขุดได้ไง เรื่องมันยาว)
แล้วเพื่อนกูมันทวิตว่าเมื่อไหร่คนนั้นจะเลิกพูดสองแง่สองง่ามกับเราสักที อึดอัดอะ แล้วกูคิดว่าเค้าคงหมายถึงหนู แน่ๆ เลยดูจากวันที่ทวีตตรงกะวันที่กูเล่นมุกนั้นออกไป กูควรรีบไปขอโทษเค้าไหม หรือทำเป็นไม่เห็นแล้วเลิกทำนิสัยนี้ใส่เขาไปเฉยๆ ดี ถ้ากูอยู่ๆ ก็พูดขอโทษออกไป เพื่อนต้องจับได้แน่เลยว่ากูแอบไปขุดมันมาเพื่อหาให้ได้ว่าทำไมถึงโกรธ แล้วมันคงโกรธยิ่งกว่าเดิม บวกกับภาษากายตอนนี้ที่เหมือนจะพยายามฝืนไม่ให้อึดอัดต่อกูอีก(ที่คิดว่าไม่ได้มาจากเรื่องมุกนั้นของกู) กูควรทำไงดี
ปล.กูสืบนั่งแกะจนรู้แล้วว่านั่นแอคเพื่อนกู100%แน่นอน ไม่ผิดพลาด
>>86 ไอ้ห่า อย่าได้แสดงตัวว่ารู้ทวิตเขาเชียว เขาจะยิ่งระแวงหนัก มึงเป็นสตอล์กเกอร์หรอวะ ทำอะไรน่ากลัวชิบหาย สืบนั่นนี่เขาอีก แต่กูไม่พูดถึงพฤติกรรมครีปปี้มึงหรแกนะ ขอแนะนำว่าอะไรที่เคยผิดไปก็เลิกทำซะ ไม่ต้องขอโทษย้อนหลังหรอกมันจะผิดสังเกต ปล่อยเขาสบายใจกับทวีตตัวเองไปเถอะ อย่าทำให้เซฟโซนเขาหายไป
แถวนี้มีใครเป็น extrovert บ้างวะ อยากทราบว่าอาการกูนี่ใช่หรือยัง กูไม่แน่ใจตัวเอง อาจจะเป็นก็ได้ แต่ไม่ค่อยเจอใครพูดว่า "ฉันเป็น extrovert เองจ้า" เลยสงสัยว่าหรือเพราะกลุ่มสังคมกูมีแต่พวก introvert นะ
ลองทำแบบประเมินแล้วมันครึ่งๆ เลยไม่แน่ใจ แต่กูชอบคุยกับมนุษย์นะ เป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี แล้วก็ขี้เหงาด้วย ต้องมีเพื่อนคุยตลอดเวลาอะ ทั้งผู้ชายผู้หญิง ไม่ได้คุยแบบคิดจะต่อยอดไปเป็นแฟนอะไรงี้นะแค่ชอบทัก ชอบเข้าหาคน ชอบชิทแชทอะ
รู้จักคนนึงตั้งนาน ลังเลว่าจะลงมู้ความรักหรือที่นี่เพราะตอนแรกก็เหมือนคนคุยแต่ดูไปดูมาไม่ใช่เลยลงมู้เพื่อนละกัน รุ่นเดียวกันคนละคณะ คนละเพศด้วย กูเป็นชาย ช่วงแรกไม่เคยเจอตัวจริงเลยเพราะโควิด ก็มีคุยกันบ้าง ไม่ได้คุยสม่ำเสมอแต่คุยได้หลายเรื่อง หลักๆจะเป็นเรื่องเที่ยวตจว.เลยนัดกันว่าธันวาไปกัน เป็นการเจอครั้งแรกด้วย ทีนี้ดูจะมีอะไรให้ไม่น่าพอใจหลายอย่างอะ อย่างแรกเลยกูเที่ยวงบน้อยแต่เขาเน้นอยู่สบาย ค่าเดินทางกับที่พักแพงสัส ถ้าไปแพงขนาดนี้กูว่าตี้ 5 คนอัพสนุกกว่า ทีนี้ตอนไปก็ไม่มีแผน กูก็คิดบวกว่ามาพักผ่อนไม่เน้นเที่ยว แต่ไม่มีแผนจริงๆเลย วันแรกนั่งเล่นห้องทั้งวัน ใช้ห้องซะคุ้มราคาแพงเลย แยกห้องด้วยนะมึง5555 กูก็ตกใจว่าทำไมคนนึงแพงจัง ที่แท้ไป 2 คนพัก 2 ห้อง เข้าใจว่าคนละเพศเจอกันครั้งแรกแต่เกินไปสำหรับกู แบบนี้เหมือนมาเที่ยวคนเดียว นั่งเสร็จค่อยออกไปเดินเล่นตอนเย็น คิดจะกินร้านอาหารสรุปไม่กิน แวะเซเว่นเข้าห้องจบ วันต่อมาคิดจะเที่ยวเช้าสรุปไม่ได้ไปไหน หมกตัวที่ห้องทั้งวันจนถึงเวลา checkout ถึงรู้ว่ากูออกคนเดียว เขาอยู่ต่ออีกคืน กูก็เดินกลับไปจุดขึ้นรถคนเดียวสิ มาถึงปุ๊ปเขาทักว่ากุญแจโรงแรมติดตัวต้องกลับไปคืน โอ้โหกว่าจะมาถึงนี่เหนื่อยโคตรเลยบอกเขาให้นั่งวินมาเอาไปหน่อยยังไงก็อยู่ต่ออีกคืนแล้ว แต่เขาไม่ กูก็ต้องซิ่งไปกลับเลยดิ เสร็จแล้วถึงจะกลับบ้านอย่างสงบสุขได้ อย่างที่บอกว่าเหมือนเที่ยวคนเดียว กูเจอเขาแค่ตอนออกไปเดินเล่นชั่วโมงนึงเท่านั้น checkin checkout คนเดียว ตอนแยกเข้าห้องก็ตัวใครตัวมัน หลังจากนั้นก็ไม่ได้แชทต่อเพราะเหนื่อยเดินทาง มารู้เอาวันนี้ก็บล็อคกูไปละ ไม่รู้ว่าเขาไม่พอใจหรือรู้ว่ากูไม่พอใจ เจอกันครั้งแรกไม่ควรจะไปแบบนี้เอาตามตรง นัดไปกินข้าวชิวๆเถอะจะได้รู้นิสัยวิถีชีวิต
เพื่อนผู้หญิงที่แก่กว่าแม่งเอาความลับที่กุเล่ากับมันไปให้คนอื่น พอกุรู้เรื่องจะโทรไปถาม มันก็บ่ายเบี่ยงอ้างสารพัดเหตุไม่คุยกับกุ กุก็โทรจิกไปสามรอบ จนแม่งรับก็ทำเป็นตะคอกเอาเรื่องอื่นมาพาลละบล็อกทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะมีคนเหี้ยแบบนี้ในชีวิตจริง
เป็นคนไม่ไปนัดสาย ไปคนแรกตลอด แต่เป็นคนไม่ค่อยมีเรื่องคุย เวลาต้องอยู่สองคนกับคนที่ตามมาไม่รู้จะคุยอะไร ช่วยหน่อย เกลียด dead air มาก
มีเพื่อนกูคนนึงที่ปกติกินเหล้า แต่งดไปเพราะพยายามจะมีลูกอยู่ ผ่านมาหลายเดือนแล้วก็ยังไม่สำเร็จซักที
ไม่รู้ว่าตอนนี้สรุปยังพยายามอยู่มั้ย หรือหยุดชั่วคราว หรือล้มเลิกถาวร ซึ่งเรื่องแบบนี้ถ้าเจ้าตัวไม่เล่าเองกูก็ไม่อยากถามถึง
เรื่องของเรื่องคือมีนัดกินข้าว แล้วกูกะว่าจะสั่งเหล้ามากินด้วยกัน
มีวิธีพูดยังไงไม่ให้เหมือนว่ากูลืมเรื่องที่ว่ามันพยายามมีลูกอยู่ แต่ก็ไม่ต้องไปถามถึงเรื่องมีลูกว่าเลิกไปรึยังบ้างมั้ย
กูนึกวิธีชวนดีๆไม่ออก ที่พอนึกออกคือจะถามว่าตอนนี้กินเหล้าได้รึยัง ก็ไม่รู้จะอ้อมเกินไปหรือฟังดูแปลกไปมั้ย
รำคาญเพื่อน ชอบมานอยคิดว่าตัวเองไม่สำคัญ อีควายลำไย กูให้ความสำคัญเต็มที่ได้เท่านั้น ซึ่งถือว่าเยอะแล้วสำหรับกู กับเพื่อนคนอื่นกูไม่ได้ให้มากเท่านี้ กูก็น้อยใจนะ กูให้ใจกับมันเยอะสุด แต่กูมาโดนตัดพ้อไร้สาระเนี่ย
แบบกูตอบแชทไม่ต่อเนื่อง คุยๆอยู่แล้วกูแวบไปทำอย่างอื่นค่อยกลับมาตอบต่อ แต่เทียบกับเพื่อนคนอื่น กูไม่ทักหา ไม่คิดจะแชร์เรื่องราวอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำไมถึงต้องมาคาดหวังในสิ่งที่กูไม่ได้เป็นวะ กูไม่ได้ชอบคุยกับมนุษย์เลยด้วยซ้ำ แต่ก็ยอมคุยกับมึง ถึงจะคุยกันน้อย ก็สำหรับกูมันก็เป็นการคุยกับเพื่อนคนสำคัญนะอีเหี้ย โว้ย
เวลากุอยู่ที่รร.กุห้ามวาดรูปเวลาว่างเลย เพราะเวลากุวาดรูปกุจะจดต่อแค่กุจะวาดรูปและกุจะวาดให้เสร็จ เวลาใครมาชวนคุยหรือชวนไปไหนกุก็จะอือๆ ไม่ๆไปอัตโนมัติ แบบไม่รู้ตัวและลืมว่าเมื่อกี้ชวนไปไหนนะ เมื่อกี้เพื่อนถามว่าไรนะ หรือบางทีวาดจนมันต้องเปลี่ยนไปเรียนห้องอื่นแล้วเงยหน้าอีกทีทุกคนสะพายกระเป๋าเตรียมไปเรียนแล้ว กุช้าสุด แต่เวลาทำงานดีหน่อยที่ทุกคนมันทำงานมันก็จะเงียบกันหมดคุยนานๆที กลายเป็นกุต้องคอยห้ามไม่ให้ตัวเองวาดรูป ไม่ให้เล่นโทรศัพท์ต้องคอยสังเกตุเพื่อนว่าเพื่อนทำไรกัน อย่าหมกมุ่นอยู่กับตัวเองไม่งั้นกุจะไม่มีเพื่อน รู้สึกแย่สัสๆเลยทำไมเข้าสังคมมันยากงี้วะ เพื่อนเล่นติ๊กตอกกุก็ไม่เล่นไม่รู้จักเลย สายวาดในห้องก็ไม่มี ปวดหัวชิบหายกุไปรร.วันเดียวกลับมาร่างแหลกสาแหลกขาดหมดพลังงานเหี้ยๆกลับมานอนเป็นตาย พร้อมคิดไปเรื่อยว่ากุจะทำไงดี กุควรเลิกวาดรูปแล้วไว้ค่อยกลับมาวาดที่บ้านเอา โทรศัพท์ก็ต้องห่างๆบ้างอย่าเล่นตลอดเวลาอย่านอยเพื่อน ทำไมชีวิตมันลำบากแบบนี้วะ
จริงๆกุชอบอยู่คนเดียว อยู่กับเพื่อนกุรู้สึกอึดอัดมาก แต่กุรู้สึกอยู่คนเดียวชีวิตแม่งอิสระดีว่ะ กุอยากทำไรก็ทำ ไม่ต้องเกรงใจแถมกุก็ทำงานคนเดียวด้วยตอนนี้ กุเลยยิ่งไม่อยากมีใครเป็นเพื่อนเลยอ่ะ แถมไม่ต้องมาทะเลาะกับคนอื่นให้เสียเวลา
เพิ่มอีกอย่าง กุจะไม่ได้ต้องเจอไอ้พวกที่ชอบสตอร์กกุ กุหงุดหงิดมากๆ มึงตามกุทุกอย่างเลยนะ เหมือนมึงเป็นห่าอะไร เพื่อนก็ไม่ใช่ แต่ตามจิกกุทุกอย่าง ควย
แต่กุก็รู้ว่าแม่งตามมาจากเพื่อนกุด้วย กุก็เลยไม่แอดใครเพราะเดี๋ยวมันจะตามมาหากุอีก และกุลบเฟส20รอบ พวกมึงก็ยังตามกุไม่เลิก เพื่อนก็ไม่ใช่ กุสุดจะทนกับพวกหัวควยแล้ว
ไปดีกว่า ระบายหมดละ กุไล่บล้อกพวกมึงที่เกี่ยวข้องหมดละ
มีเพื่อนคนนึงชอบออกจากกลุ่มไลน์ แล้ว2-3วันก็กลับเข้ามาอีก 2-3วันก็ออกจากไลน์กลุ่มอีก เอาใจยากชห จะคิดว่ารำคาญเพื่อนคนอื่นพูดมากก็ไม่ใช่เพราะอีนี่พูดมากสุดในกลุ่มละ เข้าไปทีไรก็เจอมันไม่หุบปากซักที
อิตอแหล มึงแถเหี้ยๆกับกูได้เพราะกูไม่อยากเก็บคำพูดกลวงๆมึงมาคิดให้รกสมอง แต่ถ้ามึงไม่แก้สันดาน กูรอดูวันที่คนอื่นจะแหกคำแถของมึงในอนาคตละกันนะ
เปิดปีใหม่ด้วยการเพื่อนไปดิสนิวเยียร์กับเพื่อนกลุ่มอื่นและไม่ชวนกู ปีที่แล้วยังดิสด้วยกันอยู่เลยแท้ๆ 555555 เป็นคนนอกอย่างสมบูรณ์แล้งสินะกู
กูมีเพื่อนคนนึง แม่งนิสัยไม่ดีชอบยืมของคนอื่นแล้วไม่คืน
พอมันยืมแล้วไม่คืน มันก็ไปยืมของคนอื่นเรื่อยๆ
กลัวว่ายืมคนเดิมแล้วกูจะด่า แต่กูไม่ด่าหรอก
กูอยากตัดเพื่อนคนนี้จัง กูคบเพื่อนหลายคน แต่กูพึ่งมาเจอไอ้คนนี้ พูดจาก็หยาบคายไม่สุภาพ กูเลิกเป็นเพื่อนกับมันดีกว่ามั๊ย
รู้สึกหึงหวงเพื่อนตอนที่เพื่อนไปสนิทกับคนที่เกลียดขี้หน้ากู(เพื่อนไม่รู้ว่ามันเกลียดขี้หน้ากู) งี่เง่าไหมหรือปกติ
กูควรทำไงกับเพื่อนเหี้ยๆของกูดี คืองี้ในกลุ่มมีกันสามคน(รวมกู) กูทะเลาะกับคนนึงแล้วอีกคนก็โอ๋มันแล้วมาว่ากู เรื่องที่ทะเลาะกันคือตอนแรกจบลงด้วยดีน่ะแต่มันก็ไม่สนิตเต็มร้อย พออีนั่นมาโอ๋แล้วมาว่ากูในแชต พอกูไม่ตอบแม่งก็ตัดเพื่อน คือเป็นเหี้ยอะไรอ่ะ รึว่ากูผิดที่อ่านแต่ไม่ตอบ?? ถึงตอบไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้วพอกูมาขอโทษในเรื่องที่กูแค่อ่านไม่ตอบอีมันทั้งสองก็ตัดเพื่อนแล้วเอาเรื่องกูไปซุบซิบกับคนอื่นจนรู้ทั้งห้อง เอาล่ะกูไม่มีเพื่อนคบแล้วสาแก่ใจมึงรึยังล่ะ เนี่ยหรอเพื่อนกูที่เคยคบ
กุอยากสนิทกับเพื่อนให้ได้เร็วๆ รร.แม่งก็เปิดแค่วันสองวันเอาห่าไรไปสนิท แต่กุก็ไม่อยากไม่มีเพื่อน กุอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นกุอยากสนิทกับเพื่อนเร็วๆเล่นหัวกันได้ ระบายความในใจกันได้ ไม่ใช่ยังรู้สึกอิหลักอิเหลื่ออยู่ ทำไงดีวะ ทำไงให้สนิทกัน มันมีสูตรเฉพาะไหม มันมีวิธีรึเปล่า กุไม่ไหวว่ะ
รู้ว่าไร้สาาระ แต่เศร้าๆนิดหน่อยตอนที่รู้สึกตัวว่าเพื่อนที่เคยสนิทมากๆกว่า20ปีกำลังจะห่างกัน จริงๆก็เข้าใจว่าไลฟสไตล์ช่วงหลังๆมันไปกันไม่ได้ กูไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบเจอคนเยอะ ส่วนมันชอบ
กูไม่ชอบคุย ชอบทำอะไรของกูเฉยๆ แต่มันต้องมีคนคุยด้วยตลอดเวลา
บางทีที่คบมาได้จนถึงตอนนี้ก็คงเก่งแล้วล่ะมั้ง ถึงจะเสียดายอะไรหลายๆอย่างที่ทำมาด้วยกัน แต่ก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดากันก็ได้ ไม่ต้องให้คำว่าสนิทมาค้ำคอ
//ซะที่ไหนล่ะไอ้สัด กูเศร้าจนกลายเป็นหงุดหงิดแล้วอีเหี้ย อย่ามาหาว่ากูไม่คีพนะ มึงก็ไม่คีพกูเหมือนกันปะ กูรู้ว่ายิ่งไม่ได้เจอกันก็ยิ่งต้องพยายามเมนเทน ซึ่งกูก็พยายามชวนคุย ชวนหาวันมาเจอกันบ้าง แต่แม่งก็เมินคำพูดกูทุกครั้งอะ แล้วเมินทุกครั้งแบบทุกครั้งจริงๆ จนผ่านมาครึ่งปีแล้วแม่งก็ไม่ตอบรับคำชวนไปเที่ยวกู
วันเกิดกูก็ไม่แฮป กูลงสตอรี่ว่าบ้านมีโจรเข้าก็ไม่ได้ทักมาอะไรกับกูเลย ดูสตอรี่แล้วก็อัพเรื่องอื่นเป็นปกติอะ โอเค มันไร้สาระ แต่พอเห็นว่าเพื่อนสนิทคนอื่นๆทักกูมาหมดทุกคน ยกเว้นมัน แล้วกูก็แบบ เออ มันคงถึงเวลาแล้วมั้ง เกลียดยิ่งกว่าการเกลียดคนอื่นก็ตรงที่คนเคยสนิทกลายเป็นเพื่อนธรรมดาๆนี่แหละ เฮ้อ
ตอนมอปลายกุไม่มีเพื่อนเลยเพราะเพิ่งย้ายเข้ามาตอนมอสี่ กุเหมือนเด็กบ้านนอกในดงเด็กเมืองอะ แล้วคือชีวิตพวกแม่งสบายพ่อแม่เปย์ เลิกเรียกก็กินเที่ยว เรียนพิเศษ ส่วนกุเลิกเรียนต้องรีบนั่งรถกลับบ้านเพราะบ้านอยู่ไกลไง ไอ้จะเช่าหออยู่ฐานะที่บ้านก็จน วันหยุดก็ต้องช่วยงานที่บ้าน ไม่เคยออกไปเที่ยวดูหนังนู่นนี่นั่นในเมืองกะเพื่อนหรอก คือกุอินโทรเวิตเต็มขั้นเลยช่วงนั้น ถถถ
เหอะ ตอแหลได้ตอแหลไปนะ มึงเสนอหน้าทำตัวอวดรู้ทุกเรื่อง ทั้งๆที่เอาคำตอบมาจากกู ต่อไปพอโดนถามก็รู้ให้จริงละกัน กูรอมึงล้มอยู่ แต่ถ้ายังเหี้ยได้กว่านี้กูก็จะไม่รอมึงล้มเองแล้ว กูนี่แหละจะถีบมึงให้ล้ม กูดันมึงได้ กูก็ขัดขามึงได้เหมือนกัน
พวกมึงกุควรทำไงดีว่ะ มีปัญหากับเพื่อน(ที่เคยสนิต)แล้วคนในห้องส่วนใหญ่ก็เข้าข้างนาง จนเข้ากับใครในห้องแทบจะเป็นไปไม่ได้ เรื่องที่เกิดคือคิดวิเคราะห์แล้วน่ะ มันเป็นเรื่องที่เราไม่ผิดด้วยซ้ำแต่ปากก็ขอขอโทษไปเผื่อความสัมพันธ์จะดีขึ้น สุดท้ายแล้วแม่งก็เหมือนเดิม ดีหน่อยที่ก่อนหน้ามันเรียนออนไลน์เลยไม่เจอหน้ากัน แต่ตอนนี้ย้ายมาเรียนห้องแล้วใกล้เปิดเทอมแล้วด้วย กุรู้สึกเริ่มไม่อยากไปเรียนเลยอ่ะ ท้อ อยากร้องไห้ ทำไมกุต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยว่ะ เริ่มรู้สึกสงสารพ่อแม่ที่ส่งไปเรียนแต่แม่งต้องมาแค่นี้อะไรแบบนี้ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนผิดทำอะไรก็ไม่ดีไปหมดเลยอ่ะ มีใครให้ไอเดียแนะนำออกจากสถานการณ์ชีวิตแบบนี้ได้บ้างไหม
>>123 บางทีระยะห่างอาจจะทำให้เรื่องมันดีขึ้นก็ได้(แต่ถ้ามึงคิดว่าเพื่อนคนนั้นจงใจทำให้มึงก็แบนก็ตัดความคิดนี้ออกไปได้เลย) กูเคยโดนแบบนี้ วิธีของกูคือไปคบเพื่อนห้องอื่นเพราะยังไงงานกลุ่มในห้องมันก็จับลงตัวต้องมีคนรับพวกกูเข้ากลุ่มอะ(กูเป็นอินโทรเวิร์ดด้วยเลยไม่แคร์คนขนาดนั้น) เคสกูโดนแบนกันสองคนเลยยังเกาะกันได้ แต่มึงโดนคนเดียวใช่มะ กอดๆนะมึง กูโดนเพราะคนหาว่ากูอู้งานไม่ช่วยงานห้อง ถึงจริงๆกูจะไม่ได้อู้แต่ที่ต้องทำคือมีงานห้องอะไรกูต้องอาสาทำงานหนักกว่าคนอื่น ออกหน้าเยอะๆให้เขาเชื่อว่ากูไม่ใช่พวกอู้งานอะ ต้องพิสูจน์ตัวเองว่ามึงไม่ได้ผิด พูดง่ายแต่ทำยากชิบ กูเสียชีวิตม.ปลายไปฟรีๆกับเรื่องเหี้ยพวกนี้ พอบอกกูได้ไหวว่าโดนเพราะเรื่องอะไรเผื่อจะช่วยคิดวิธีแก้ได้
อันนี้แนะนำส่วนตัวว่าอย่าให้ถึงหูครูนะ ต่อให้เป็นครูที่มึงสนิทก็ตามอะ เรื่องพวกมีปัญหาโดนแบนนอกจากมันร้ายแรงจริงๆ ถึงครูหูทีไรเรื่องบานปลายแล้วมึงจะยิ่งอยู่กับในห้องลำบากกว่าเดิมอีก ถ้าครูช่วยมึง มึงอาจจะโดนเหม็นว่ามึงเป็นลูกรักครู ถ้าเจอครูเกลียดมึงครูแม่งใส่ไฟให้มึงชิบหายกว่าเดิม เชื่อกูนะ กูโดนมาหมดสองแบบแล้ว บอกครูไปมันแย่กว่าเดิมมากๆ กูไม่อยากให้มีคนตามรอยกู
มึงมีป้ะ เพื่อนที่แม่งชอบกดขำกดเศร้าไปทั่วอะ กูเม้นคุยกับคนในเพจนึงแม่งก็มากดขำใส่ กูตอบคำถามที่คนสงสัยก็มากดเศร้า(ซึ่งคำถามไม่ได้เศร้าเหี้ยไรเลย) กูลงสตอรี่ว่าอ่านหนังสือก็กดเศร้า เป็นห่าไรวะ รำคาญ บอกให้เลิกก็ไม่เลิก
เพิ่งรู้สึกตัวว่าเพื่อนเก่าคนนึงไม่อยากคุยกับกูว่ะ ปีที่แล้วคุยไลน์กันอยู่ดีๆ พอกูเริ่มปรึกษาเรื่องต่างๆมากขึ้นหน่อย มันก็เริ่มไม่เข้ามาอ่าน หายไปเลยหลายเดือน ล่าสุดคุยๆกันปลายปีที่แล้ว มันบอกถ้ามีปัญหาอะไรแชร์ให้มันอ่านได้ พอกูเล่าไป มันก็ไม่เข้ามาอ่านอีกละ ผ่านไป 2 สัปดาห์ละ ขนาดสติ๊กเกอร์ HNY ของกู มันยังไม่เข้ามาดูเลย คือถ้าจะไม่สนใจกู ก็ไม่ต้องทักมาคุยแต่แรกปะ เสียความรู้สึกสัดๆ กูว่าจะ move on ละ และคงไม่เล่าเรื่องส่วนตัวอะไรให้มันฟังอีก
กูบ่นเรื่องหาเพื่อนในคณะไม่ได้ เพื่อนกูต่างคณะที่ตอนแรกหาเพื่อนไม่ได้ก็อวดใหญ่เลยว่ามันหากลุ่มดีแล้ว อือ ดีใจด้วย เดี๋ยวกูก็จะตัวคนเดียวละสินะ
>>123 กุก็เป็นแบบมึงเลยตอนม.ต้น ใครแก้ปัญหานี้ได้ก็ดีใจด้วย แต่กุแก้ไม่ได้ สิ่งที่กุทำคืออยู่คนเดียวไปเรื่อยๆเนี่ยแหละมันจะมีพวกขี้เสือกมาถามไถ่บ้างว่าเกิดอะไรขึ้นทะเลาะอะไรกันหรอ เหมือนจะเข้าๆมาคุยมาเป็นเพื่อน สุดท้ายมันแค่อยากรู้เฉยๆว่าเกิดไรขึ้นพอรู้มันก็ไปเกาะแกะกับเพื่อนที่เรามีปัญหาด้วยต่อละ กุใช้ชีวิตเหมือนผีในห้องอ่ะเพื่อน แบบ ทุกคนไม่สนใจกุ เดินกันไปมีกลุ่มเป็นของตัวเอง เพื่อนบางคนบอกกุเป็นเศษเกินในห้องด้วยซ้ำ นั่งแดกข้าวคนเดียวบางทีก็อยู่ในห้องเรียนเงียบๆคนเดียวหาอะไรทำให้ไม่ฟุ้งซ่านเครียงานไปเรื่อยๆ ไม่มีเพื่อนจริงๆสักคนละก็หลอนไปเองว่าเพื่อนในห้องมองกุอยู่ สมเพชกุอยู่ว่ากุไม่มีเพื่อน พอเดินใกล้ใครก็หลอนไปอีกว่าเขากำลังนินทากุในใจหาว่ากุมาเกาะกลุ่มมันแน่ๆเลยไม่กล้าเดินใกล้ ใครแก้ปัญหานี้ได้ก็ดีใจด้วยละกัน แต่ของกุมันกลายเป็นฝันร้ายติดอยู่ในใจกุมาตลอดจนคิดว่าช่วงนั้นกุรอดมาโดยไม่ฆ่าตัวตายได้ไง เพราะช่วงนั้นกุบ่นอยากตายตลอด บ่นให้พ่อกุ พากุย้ายโรงเรียนทุกครั้ง มึงหาทางทำไรสักอย่างเหอะโม่ง จะอะไรก็ได้ให้มึงมีเพื่อนสักคน อย่ามีชีวิตอยู่ในรร.แบบตัวคนเดียวเลย
>>123 กุมาทันป่ะวะ ตอนสมัยมัธยมกุไม่เคยเจออะไรแบบนั้นนะ แต่มีตอนประถมที่เคยโดนบูลลี่จนเคว้งไปข่วงนึง อาการคบ้ายๆโม่งบนคือระแวงคนรอบข้างชิบหาย มีทะเบาะกับคนอีกทีคือตอนมหาลัยที่แตกหักกับเพื่อนกลางทางแล้วโดนเฉดหัวทิ้งเพราะว่ามันมีไอ้คนที่ชอบเลียแข้งอีกคนอยู่
สำหรับกุนะ ถ้ามึงหาเพื่อนได้ก็หาเถอะ แต่ไม่ต้องถึงขั้นฝืน กุเข้าใจว่ามันดูเล็กน้อยจนมึงรู้สึกผิดว่าทำไมมึงต้องไม่อยากไปเรียนด้วยเรื่องแค่นี้ แต่พอมึงโต พอมึงผ่านไปสักพักคนเราจะมีช่วงโวคตัวเองขึ้นมาเป็นไอ้คนช่างแม่งสิวะ กุไม่ได้ทำผิดกฏหมาย ไปเรียนเว้ยโม่ง เพื่อนเก่ามึงมองจะจิกตาแตกก็เรื่องของมัน จะนินทาก็ถือว่าหมามันเห่ามึง ทำเกรดดีๆ ทำกิจกรรม หาเพื่อนต่างห้องก็ได้ เพื่อนไท่จำเป็นต้องมีในห้อง ตอนจับกลุ่มมึงก็ท่องไว้ว่ายังไงก็มีกลุ่ม อ.มัธยมมันบังคับให้เด็กมีกลุ่มกันอยู่แล้ว เข้ากันไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มึงเข้ากลุ่มไปทำงาน แต่กุเชื่อว่าคนทั้งห้องมันคิดไม่เหมือนกันทุกคนหรอก เอาคนสิบคนมาสุ่มตอบมันยังตอบไม่เหทือนกันเลย ถ้าเรื่องที่ทำให้มึงแตกหักไม่ใช่เรื่องที่มึงผิดหรือร้ายแรงเหี้ยๆ
อ่ะ พิมพ์ไปนิ้วกุก็เบียดอีก 555555555
>>123 อย่าสำคัญตัวเองผิดมากเกินไปนัก คนเขาไม่ใส่มายุ่งอะไรกับมึงขนาดนั้นหรอก คนเครียดมากๆก็จะประสาทแดกงี้แหละ เรียนไปเรื่อยๆ มีอะไรลำบากแค่ไหนถ้าทนทำๆไปให้มันจบๆเดี๋ยวมันก็จบ เรื่องเพื่อนก็มีแค่ที่พอคุยได้นิดหน่อยก็พอ ไม่เห็นต้องไปสนิทอะไรมากมาย พวกเพื่อนสนิทสมัยเรียนสุดท้ายก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันนักหนาหรอก
กู123
>>132 >>133 >>135 >>136 กูอยากจะพูดมากเลยว่าตลอดชีวิตกูเนี่ยแทบจะเหมือนที่132เล่า คือกูก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นเพราะอะไรถึงไม่มีเพื่อน มันตั้งแต่สมัยเด็กแล้วอ่ะพอถึงเวลาพักกูก็เล่นเกม อ่านการ์ตูนในห้องสมุดคนเดียว หมดเวลาก็เรียน ถึงเวลากลับบ้านก็ไปเรียนพิเศษ ไม่เคยไปเที่ยวเล่นเหมือนกับคนอื่นเขา เหมือนกับว่าพอรู้สึกตัวอีกทีก็ไม่มีเพื่อนที่สนิตด้วยเลยซักคน แต่ก็ไม่ได้มีเกลียดมีงอนอะไรคุยได้ตามปกติ อย่างที่136บอก มึงพูดเหมือนชีวิตกูเลยเพื่อนโม่ง กูเคยร้องไห้ในห้องซึ่งพยายามกลั้นน้ำตาแบบไม่ให้ใครรู้บ่อยมาก(ซึ่งหลายๆคนเห็นก็ไม่ได้มีใครมาถามมาสนใจนั่นแหละ) กูเคยคิดน่ะว่าเอออาจจะไม่มีใครรู้ก็ได้เลยไม่มีใครมาใส่ใจ เหมือนพูดปลอบตัวเองอะว่ามะ5555
ตอนนี้คือกูกลับมาอ่านโม่งใหม่ ดีใจน่ะที่ยังมีคนสนใจโม่งกูด้วยไม่เหมือนคนรอบข้าง ปัจจุบันตอนนี้กูมานั่งอ่านโม่งตัวเองคิดถึงสิ่งที่พิมพ์ไปเหมือนกัน อยากจะบอกว่ากูขึ้นมหาลัยแล้วนะ แต่การเขียนโม่งแบบนั้นที่เหมือนทำตัวงอแงไม่อยากเรียนดูเด็กน้อยไปหน่อยว่างั้นมะ5555 ตามจริงแล้วกูอุส่าได้มีเพื่อนสนิตครั้งแรกแต่แม่งก็เฟลแบบนี้ทำเอาไปไม่ถูกเลย ทำไมการหาเพื่อนดีๆที่ไม่เอากูไปเที่ยวนินทา ไม่ทิ้งกูไว้กลางทางมันจะยากขนาดนี้ว่ะ มีการบอกให้กูย้ายที่เรียนเพราะที่นี่ไม่เหมาะกับคนน่าสมเพชอย่างกูด้วย กูไม่คิดจะย้าย อยากย้ายก็ย้ายไปคนเดียวสิ ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นแต่การเรียนกูก็แย่กว่าพวกมันอีก กูไม่สามารถหาเพื่อนได้อย่างที่132บอก ถึงแม้จะเคยลองหลายรอบ อันล่าสุดดีหน่อยเพราะถึงขนาดคุย1ปี ยกขึ้นมาเป็นเพื่อนสนิทได้แต่แม่งมันก็ล้มเหลวเหมือนเดิม เกรดกูก็ไม่ดีเหมือนอย่างที่133แนะนำ ดูๆไปแล้วกูก็คงน่าสมเพชจริงๆ5555 ทั้งๆที่อยู่มานานแบบไม่มีเพื่อนได้แต่แม่งก็ยังจะเรียกร้องมีเพื่อนที่ทั้งชีวิตก็ไม่เคยมีอยู่แล้ว กูอาจจะประสาทแดกอย่างที่ว่ามาก็ได้ตอนนี้กูก็ได้แต่ทนๆอยู่เหมือนที่135พูดนั่นแหละ ดีที่สุดของกูคือกูไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายและยังไม่เป็นโรคซึมเศร้า อย่าโทษกูเลยว่าโตขนาดนี้แล้วแม่งก็ยังเหมือนเด็กน้อยมีปัญหาอยู่ กูขอฟื้นใจแปบ5555
แต่พอเคยมีเพื่อนที่สนิตขึ้นมาแล้วเลิกกันไปเนี่ย ทำให้กูรู้สึกได้เลยน่ะว่า การที่จะพิมพ์แชตกลุ่มห้องรึหาคนอยู่กลุ่มด้วยแม่งยากกว่าเดิมเยอะเลย
>>137 กูเหมือนมึงเลย กูเป็นคนเฟรนด์ลี่ เข้ากับคนง่ายมแต่สนิทยากมาก เพราะกูมีความคิดแตกต่างจากคนอื่นตั้งแต่เด็กแล้ว แล้วก็ไม่อยากให้ใครมารู้หรือมารุกล้ำในสิง่ที่กูคิด กูเลยไม่เคยเปิดเผยตัวตนให้ใครรู้เลยซักคน กลุ่มเพื่อนก็มีตลอดนะ แต่รู้สึกกูคบกับเค้าผิวเผินมาก ไม่ได้สนิทอะไรเลย ไม่ได้รู้จักอะไรกัน กูก็หงุดหงิดกับตัวเองนะเวลาเห็นเพื่อนกลุ่มอื่นเค้าสนิทกัน แต่กูก็รับไม่ได้ที่จะให้คนมารู้จักกูทุกเรื่องอยู่ดี จนตอนนี้กูจะจบมหาลัยละ กูมีคนรู้จักเยอะมากแต่ไม่สน แต่ก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด ทำอะไรคนเดียว ไม่ชวนใครตลอด จนกูเริ่มทำงานหาเงินได้เยอะ เริ่มมีชื่อเสียง เริ่มสวยขึ้น มึงไม่ต้องพยายามอะไรเลย มันจะดึงดูดคนแบบเดียวกันเข้ามาในชีวิต แล้วมัยง่ายที่จะสนิทที่จะเปิดเผยตัวตนให้เค้ารู้จักมากขึ้น คำแนะนำกูคือไม่ต้องไปวิ่งตามหาเพื่อน มึงพัฒนาตัวเองให้ดี เป็นคนเข้ากับคนง่าย นิสัยดี เดี๋ยวเพื่อนก็มาเอง ถ้าเป็นคนครึ่งๆกลางๆไม่มีอะไรดีก็ต้องเป็นฝ่ายไล่ตามตลอด เหนื่อยนะ ไม่น้องเก่งเรื่องเรียนก็ได้เพราะกูเข้ามหาลัยมาก็เรียนห่วย
เมื่อก่อนคิดว่าชีวิตกูนี่เด็กจืดมากเลย อยู่กับแก๊งเพื่อนสนิทเล็กๆ เงียบๆ ไม่มีคาแรกเตอร์ตลอด แบบครูน่าจะจำไม่ค่อยได้ ไม่เคยอยู่กับพวกกลุ่มใหญ่ๆในชั้นเรียน แต่พอเรียนจบทำงานแล้วเพิ่งรู้สึกว่ากูนี่โชคดีเหมือนกันนะ มีกลุ่มเพื่อนสนิทคบกันสิบกว่าปีที่ยังคุยกันได้ทุกวันถึงจะอยู่คนละจังหวัดคนละประเทศ คนแบบเดียวกันจะดึงดูดกันจริงๆอะ เพื่อนในห้องที่ไม่มีกลุ่มสนิทก็เคยมาถามกูนะว่ามันไม่ดีตรงไหนทำไมไม่มีเพื่อน สำหรับกูทุกคนไม่ได้ดีทั้งหมดอยู่แล้วอะ มันแล้วแต่ว่าลักษณะนิสัยใครจะลงล็อคกันมากกว่า
คนที่คิดว่าสนิทที่สุด สุดท้ายก็ยังกันกูออกไปเป็นคนนอกของกลุ่มเขา ช่วงนี้คุยกันบ่อยจนลืมไปว่าจริงๆกูก็ไม่ได้เป็นเพื่อนเบอร์1ของเขาตั้งแต่แรกและตลอดไป คนมาทีหลังจะไปสนิทสู้คนมาก่อนได้ไงล่ะ อยากเป็นแบบเมื่อก่อน ไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้ พอมีกลุ่มเพื่อนสักครั้งแล้วเจอว่าเขาไม่เคยมองตัวเองเป็นส่วนนึงของกลุ่มแม่งโคตรเจ็บ
ตอนนี้กูเห็นกลุ่มเพื่อนอยู่ด้วยกัน เห็นคนแท็กกันในไอจี กูก็อิจฉาเจ็บใจละ ไม่ชอบเลย ความรู้สึกแบบนี้ ท่องเอาไว้ตัวกู ไม่มีเพื่อนกูก็อยู่ได้
>>141 คือด้วยความที่มึงเพื่อนน้อยอาจจะคิดว่าอรกฝ่ายสำคัญลําดับเพื่อนแบบมึง จริงๆเขาไม่ได้คิดอะไรเลยหว่ะมีแต่มึงที่คิดไปเอง เขาก็มองว่ามึงเป็นเพื่อน แถมไม่ได้มองว่าไม่สนิทกับมึงอะไรด้วย ถ้าคุยบ่อยขนาดนี้
กูก็เคยประสบปัญหาแบบเดียวกับมึง แต่โตๆขึ้นไปจะเข้าใจเองว่าฝ่ายมันไม่ได้คิดมากอะไรเลย มีแค่มึงที่คิดมากว่าเพื่อนไม่ใส่ใจเราแล้ว กูก็ไม่สบายใจกูก็ออกมาใช้ชีวิตคนเดียว แต่แบบหลายๆปีผ่านมาพวกนั้นมันก็ยังติดต่อกูมานะ ก็คือมันก็มองว่ามึงเป็นเพื่อนแหละ
กุมีปัญหาเรื่องการมีเพื่อนมากตอนนี้ หลังๆมากุเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนแม่งมีแต่หลอกลวงฟิลเวลาพวกมึงมีความสุขหรือได้ดีก็ไม่เคยเห็นหัวกุเลย พอพวกแม่งมีปัญหาถึงค่อยมานึกถึงกุคือไม่เข้าใจว่าทำไม พอกุลองพยายามทักๆไปหลังจากไม่ได้คุยมานาน พยายามไม่คิดไรมากมาถึงก็ระบายเรื่องตัวเองจนพอใจแล้วก็หายไปหมดไม่แม้แต่ถามว่ากุเป็นไงบ้าง กุรู้สึกท้อกับการมีเพื่อนหว่ะ เหมือนเราให้เขาเต็มที่ตลอดแต่ไม่เคยมีใครเห็นค่ากุเลย โคตรเศร้าจนไม่รู้จะทำไงอยากมีเพื่อนแต่ก็รู้สึกไม่อยากมีความสัมพันธ์กับใครแล้วเพราะกลัวเจอแบบเดิมซ้ำๆ
เพื่อนกับคนรู้จักต่างกันแค่เส้นกัน
บางทีกูก็สงสัยว่าสิ่งที่เพื่อนกูทำมันคือสิ่งที่เพื่อนทำกันจริงๆรึปล่าว ตลอดเวลาที่กูอยู่ในกลุ่มเพื่อนนี้คือโดนกดหัวอยู่ตลอดทั้งดูถูกทั้งด่าเวลาอะไรไม่พอใจหงุดหงิดแม่ โมโหเพื่อนอีกคน อารมณ์เสียที่นอนน้อยก็เอามาลงกับกูตลอดเหมือนเห็นกูเป็นสนามอารมณ์อะ ชอบบอกว่ากูเลิกคบกับพวกแม่งไปคนแบบกูก็ไม่มีใครคบด้วยหรอก แต่ตอนกูเดินไปกับกลุ่มอื่นเดินไปกับเพื่อนคนอื่นชอบดึงกูกลับมางงไหมแต่พอถึงเวลามันจะไปกับเพื่อนคนไหนกูไม่เคยห้ามมันเลยนะ ตอนแรกกูก็ดีใจคิดว่ามันห่วงกูแต่พอกูออกห่างจากกลุ่มนั้นกลับมาอยู่กับพวกมันเหมือนเดิมแม่งก็ทำพฤติกรรมเหี้ยๆใส่กูเหมือนเดิม กูบอกว่ากูไม่ชอบให้ทำก็ไม่สนหรือแม้แต่กูจะเริ่มทำอะไรสักอย่างแม่งจะบอกก่อนเลยทุกครั้งว่าหน้าอย่างมึงทำไม่ได้หรอก ตอนนี้กูสงสัยจริงๆนะว่าเพื่อนแม่งทำกันอย่างงี้จริงๆหรอวะ
มีแค่เพื่อนกินพอ พวกห่านี่ทำไมมึงต้องทำตามๆกันเออออห่อหมกกันไปหมดวะ พอกุไม่ทำตามก็หาว่ากุไม่สนโลก จริงๆกุอะสนโลกแต่ไม่สนมึงจ้า แล้วนิสัยชอบหาปมด้อยชาวบ้านมาล้อให้ตัวเองดูสูงกว่าอะเลิกได้เลิกนะมันไม่เท่ ถ่อยมากกว่า
อันนี้ไม่เฃิงปรึกษา แค่อยากมาอวดความบังเอิญว่ากูรู้จักกับเพื่อนทางเน็ตเมื่อสามปีก่อนและตอนนี้เรียนที่เดียวกันปีเดียวกันที่นั่งในห้องรวมที่เดียวกัน อีเหี้ยความบังเอิญที่แท้
รำคาญเพื่อนนักตอแหล เห็นละคันปากอยากแหก
อยากแก้นิสัยเสียตัวเองที่ไม่ได้ดั่งใจใครไปเรื่อย เช่น เพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกันกุก็ชอบคิดเรื่องข้อเสียเขาในใจบ่อยๆ เช่น ละมึงไม่ไปแก้ร.วะไอ้เหี้ยรอทำเหี้ยไรล่ะ หรือ มึงหัดมีความรับผิดชอบหน่อยเหอะไม่ใช่รอแต่ให้กุบอก ในไลน์งานมีไรบ้างก็เข้าไปหาสิถามเหี้ยไรกุล่ะ ไม่ชอบใจใครในหลายๆเรื่องเหมือนไม่เคยพอใจเลย ซึ่งมันเหี้ยอ่ะ ถ้ากุมีทัศนคติที่ดีต่อเพื่อนน่าจะทำให้กุใช้ชีวิตแบบมีความสุขปล่อยวางไม่คิดไรมากกว่านี้ แล้วก็รู้สึกมีความสุขกับเพื่อนมากขึ้นด้วย
พอเพื่อนให้ความสำคัญเข้าหน่อยก็ทำตัวเป็นอีช่างขัดอยากแตกต่างไปเรื่อย เรื่องเล็กๆน้อยๆกุก็ต้องขัดให้ได้แม้เรื่องที่ขัดมันจะไม่มีสาระเหี้ยไรเลยก็ตาม ก็ สู้ๆนะคะ คนช่างแตกต่าง ไม่มีเหมือนคนอื่นๆทั่วไป มีความเป็นผู้ใหญ่อย่างที่ตัวเองเคยพูดไว้ ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นแบบนั้นจริงๆก็แล้วแต่มึงเถอะ
อันนี้ขำๆ นะไม่ซีเรียส มึงว่าการเป็นผู้ใหญ่ที่กินเผ็ดไม่ได้นี่น่าอายปะ เวลาสั่งข้าวด้วยกันแล้วกูสั่ง กะเพราไม่ใส่พริก ส้มตำไม่ใส่พริก กูโดนเพื่อนแซวบ่อยมากว่าอาย ไม่กล้าสั่งให้มึงเลย 555 ตอนโดนเพื่อนสมัยเรียนว่าก็ไม่คิดอะไร พอมาทำงานก็โดนแบบเดียวกันอีก กูชักเสียความมั่นใจ ถถถ
>>155 สำหรับกุไม่นะ เพราะลิ้นแต่ละคนไม่เหมือนกัน กุก็ไม่กินผัก(บางชนิด)กับกินเผ็ดมากๆ ก็ไม่โดนล้ออะไร จริงๆถ้าเป็นสังคมที่โตๆกันแล้วมากสุดก็แค่แซวแหละ ไม่มาล้อกันหรอก แต่ตอนประถมนี่กุโดนเพื่อนบูลลี่บ่อยชิบหายเรื่องไม่แดกผักกับกินเผ็ดเนี่ย เคยโดนเพื่อนแกล้งเอาถ้วยพริกเทใส่ชามก๋วยเตี๋ยวกลายเป็นต้องไปซื้อใหม่
ไอดอลมหัศจรรย์มีหีที่แร้ 555
https://imgur.com/7jOzPGr
https://imgur.com/63yeL4F
https://imgur.com/TtHPa0p
>>155 ไม่น่าอายหรอก ดีกว่าฝืนตัวเองไปกินนะ เช่นเคสกูแดกมาม่าหมูสับซองธรรมดาๆ(เมื่อก่อนมันจะใส่เครื่องปรุงมาให้เลย) แค่นั้นกูเผ็ดจนปวดหัวแบบไปกองที่พื้นเลย เมื่อก่อนกูก็อายๆนะ แต่ถ้าเลือกต้องเจอพริก กูจะตอบยิ้มว่ากูแดกแล้วปวดหัว อยากมารับผิดชอบหามซากกูไหมล่ะ //ถ้าเพื่อนมึงแซวๆเล่นก็อย่าคิดมากเลย แต่เผื่อถ้าวันไหนมึงเจอพวกงี่เง่าจะบังคับแดกเผ็ด อย่าให้ความอายมันทำให้มึงต้องฝืนนะ
ทำงานกลุ่มกับคนอื่นที่ไม่รู้จักประมาณ 4-5 คน มีคนนึงทำงานได้เหี้ยมากไม่ไหว เปิดตัวด้วยการไม่มาในวันคุยงานด้วยเหตุผลที่เหี้ยมากเช่นกัน ไม่ให้ความร่วมมือในการทำงานใดๆ ไม่ออกความเห็นเลย พูดจาแปลกๆ ไม่อ่านไลน์ ไม่ตามงาน ถามแต่เรื่องโง่ๆ เรื่องที่กุพูดไปแล้ว ไม่ยอมมาทำงานวันเสาร์อาทิตย์เพียงเพราะว่าไม่อยากทำงานวันหยุดทั้งที่งานแม่งจะส่งอยู่แล้ว(แต่สุดท้ายก็ยอมแหละ มันจะส่งแล้ว) งงว่ามึงเรียนมาจนถึงปี 4 ได้ไง กุกับคนในกลุ่มตั้งแชทแยกกับปรึกษาอจ.เรื่องมัน อจ.บอกจะให้ทำประเมินแล้วดูอาการมันก่อน ก็ถ้ามันไม่ช่วยก็ไม่ต้องใส่ชื่อมัน ล่าสุดไม่ทำรายงานส่วนของตัวเอง มาแต่หัวข้อ พึ่งเขียนก่อนคุยด้วยเยดแม่ แล้วตอนคุยกันคือปั่นงานตัวเอง ผลคือไม่เสด อ่านไม่รุ้เรื่อง แม่งไม่รุ้เหี้ยไรกับเนื้อหาเลย ในหัวกุมีแต่คำว่าเหี้ยๆๆๆ กุเลยด่า(ไม่เชิงด้วย) ว่ากุบอกตั้งนานแล้วว่ากุจะเอาเนื้อหาเป็นรายงาน(ไม่เอาหัวข้อไอ้สัส) มึงทำงี้มันเสียเวลาพวกกุมั้ย แทนที่จะได้มาช่วยกันออกค.เห็นกับส่วนอื่น(ซึ่งเอาจริงแม่งไม่มีหรอก) มึงเสือกมาทำงานตัวเอง แล้วคือกุก็หวังไงว่าเห้ยกุเปิดมาขนาดนี้แล้ว เพื่อนในกลุ่มคนอื่นควรตามแล้วมั้ย เอาเลยเพื่อน มึงสงสัยอะไรหรืออยากด่าอะไรมันหรือแค่อยากเป็นลูกคู่กุก็ได้ นิดนึง อะไรก็ได้ เอาเลย แล้วเปนไง กริบ แล้วเปลี่ยนเรื่องไปช่วยอ่านงานมันเฉยเลย เหยดเข้ กุเหลือเชื่อ กุโดนเท ช้อคจนต้องปิดไมค์ พวกมึงไม่คิดจะทำอะไรนอกจากรอประเมินกับด่ามันลับหลังในแชทแยกอย่างเดียวเลยดิ พูดหรือต้อนแม่งให้รุ้สึกผิดหน่อยมั้ย ก่อนหน้ากุยอมรับว่าก็ด่าแม่งในแชท เอ๊ะนู่นเอ๊ะนี้ แต่ไอ้ห่า ถามมันสิวะ บ่นในนี้ไอ้เหี้ยนั่นมันจะรุ้เรื่องเหรอ โอ้ยยยยกุอึดอัด งานกลุ่มไม่เสด งานไอ้เหี้ยนั่นก็ไม่เสด คนในกลุ่มก็ช่วยไม่ได้เพราะอ่านไม่รู้เรื่อง สุดท้ายกุได้ไปขึ้นโครงรายงานให้มัน กุก้คิดว่าคนอื่นก็คงเก็บกดทนมันไม่ไหวเหมือนกัน(ซึ่งผิด) อย่างมันต้องโดนด่าต่อหน้าเท่านั้น เผื่อมึงจะสำนึกมั่ง กุเลยพูด เออ จบเลย แม่งกุน้อยใจ กุนึกว่าคนหัวอกเดียวกัน แต่ดันมีแค่กุคนเดียวสินะ ไม่มีอีกแล้วทีม แล้วแชทแยกเหี้ยนี่จะมีประโยชน์อะไรนอกจากไว้ให้พวกมึงด่ามันลับหลัง กุไม่รุ้จะคุยอะไรอีกต่อไปแล้ว กุควรลีฟกรุ้ปมั้ยวะ หรือปล่อยไว้แต่ไม่เข้าไปอ่าน แม่งเอ้ย ทำไมวะ ทำไมกุต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
กุกลายเป็นตัวร้ายเลยดิ เวลาประเมินไอ้เหี้ยนั่นจะได้เล็งมาที่กุเลยสินะ กุทำเยอะที่สุดแท้ๆ เอาเลย มีเหี้ยอะไรโยนมาที่กุได้เลย ตอนทำงานขออย่าเจอพวกมึงอีกก็พอ ต่อไปกุจะแค่ส่วนกุกับส่วนรวมให้ดีพอ พวกมึงเชิญอุ้มส่วนของมันไปเลย ฟวย
เวลาแบ่งงานกัน ถ้าทำอะไรไม่ได้จริงๆก็แค่บอกตรงๆว่าทำไม่ได้ ไม่ทำ ไม่ใช่บ่ายเบี่ยงหาเหตุผลมีแต่น้ำไม่มีเนื้อมาอ้าง แล้วไม่ตอบตรงๆว่าทำได้หรือไม่ได้ มันเสียเวลา กุต้องตรัสรู้เองไหมว่ามึงจะทำหรือไม่ทำ
รู้ว่าเพื่อนชอบตัวเองที่สดใสเหมือนที่เข้ารร.มาแรกๆ สดใสแบบเปนบ้า พูดเพราะหัวเราะคิกๆทั้งที่จริงๆกุไม่ได้ขำไรหรอกหัวเราะไปงั้นแหละเดี๋ยวมึงกร่อยเอาเล่นมุกแล้วไม่มีใครขำ พอเป็นตัวเองมากเข้าเอาซะนึกถึงประโยคอย่าเป็นตัวเองเลย เป็นใครสักคนที่ดีกว่านี้เถอะ ก็เลยอยากเปลี่ยนตัวเองขึ้นมาแม้ที่ตัวกุเป็นจะไม่ได้ผิดไรเลยก็ตาม แค่พูดน้อยขึ้น เงียบๆขึ้นห่ามขึ้น ไม่ค่อยสนไรเท่าไหร่ เลยรู้ว่าชิบหาย งี้เพื่อนจะมองกุยังไง เพื่อนจะเข้าหากุยังไง สุดท้ายถ้ากุไม่เปลี่ยนกุก็ไม่มีเพื่อน
ปรับตัวไม่ทันว่ะ จู่ๆ พวกเพื่อนกูก็หันมาคุยเรื่องเยๆ ใต้สะดือกันซะงั้นว่ะ
ถ้ามึงมีเพื่อนคนนึงที่คบกันแต่เด็ก แต่ยิ่งโตทัศนคติยิ่งไปกันไม่ได้ ควรเลิกคบดีมั้ยอะ แบบมันก็รู้จักกันตั้งแต่อนุบาลแล้ว แต่พอจะเรียนจบคือขัดได้ทุกอย่าง คนอื่นจะทำอันนี้ก็ไม่ดี อย่างนี้ก็ไม่ได้
กูไม่เขื่อเรื่องเวรกรรมแล้วว่ะ เห็นเพื่อนที่เคยบูลลี่จนกูเกือบอยากจบชีวิตแม่งได้ดีทุกคน มีแต่คนรัก ไปเป็นดาราบ้าง ได้ไปอยู่ต่างประเทศบ้าง แต่ทิ้งรอยแผบให้กูไว้จนผ่านมาห้าหกปีแล้วยังรักษาไม่หายต้องกินยา ชีวิตกูเริ่มเหี้ยลงเพราะสุขภาพจิต/ม่ดีจากพวกมัน แต่พวกมันกลับได้ดิบได้ดี ไม่เห็นยุติธรรมเลย ไอ้เหี้ยเอ้ย
>>173 มึงก็เลิกจมกับเรื่องเก่าๆ ใช้เวลาหาสิ่งดีๆให้ชีวิตตัวเองสิวะ จะสนใจคนเหี้ยที่เคยทำร้ายชีวิตมึงทำหอกอะไร จะขึ้นสวรรค์ลงนรกก็ช่างหัวมันสิ กุก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่าคนเราจะมีความสุขตลอดทั้งชีวิต มันก็สุขบ้างทุกข์บ้าง มีวันเหี้ยๆบ้างนั่นเเหละ แค่มึงไม่รู้ หรือถ้ามึงรู้มึงคงต้องเป็นเหาฉลามเพื่อนเก่ามึงอ่ะ
>>173 เข้าใจมึงเลย วันนี้กูอายุ31แล้ว ความคิดเรื่องการโดนบุลลี่สมัยเรียนไม่เคยออกไปจากหัวกูได้เลยว่ะ มีแต่ความรู็สึกว่ามันไม่ยุติธรรรม ทำไมวันนั้นกูถึงไม่ยอมสู้เพื่อตัวเองเลย อะไรทำนองนี้ ส่วนพวกบุลลี่ป่านนี้มันคงลืมกูไปหมดแล้ว มีแต่กูที่เห็นชีวิตพวกมันตามโซเชียล ครอบครัวซัพพอร์ต ส่งไปเรียนนอก ให้ทุนทำธุรกิจ การงานดีๆ มีเพื่อน มีคนรัก ในขณะที่กูเป็นพนักงานกินเงินเดือนชนเดือน ไม่มีเพื่อนซักคน
กูเคยโดนบูลลี่ตอนเด็กๆ ตอนโตนี่ทำอย่างกูสนิทกะมึง 555 มีการมายืมตังกูด้วย สาดดด
นี่คิดถูกมากที่ตอนเรียนมัธยมฮึดสู้ตอนโดนแกล้งเพราะไม่มีเพื่อนจากรร. ประถมเดียวกันในห้องและในตีกเรียนเดียวกันเลย โดนให้นั่งคนเดียว ไม่รับเจ้ากลุ่มทำรายงาน ถูกเมิน บลา ๆ
หลังจากฮึดสู้ครั้งเดียว ทุกอย่างจบ แต่กลายเป็นคนที่ดูแรงในสายตาเพื่อนไปเลย ทั้งที่นิสัยจิงหงิม ๆ 🙂 จากนั้นจนมหาลัย ทำอะไรก็ดูแรงไปหมด ทั้งที่ในใจคือร้องไห้แล้ว
ง่ายๆนะ ถ้ามึงใช้ชีวิตเพื่อตัวเองจริงๆ มึงแทบจะไม่ต้องไปคิดเลยว่าใครที่บุลลี่แม่งจะดีหรือตายห่ายังไงให้สมใจมึง
มึงแคร์พวกบุลลี่ขนาดนั้นทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามันไม่ได้แคร์อะไรเราแม่งนํ้าเน่าพอๆกับไปรักข้างเดียวเลยสัส
กูก็โดนบุลลี่หนักๆมา6ปีเต็มๆ โดนแบน โดนแกล้งสารพัด จนกูก็ยังกลัวสังคมถึงทุกวันนี้ แต่กูก็ไม่ได้ไปคิดอะไรมาก กูแทบจะลืมด้วยซํ้าว่าเกิดอะไรขึ้น คนแกล้งชื่ออะไร กูไม่จําเลยแล้วลืมไปจริงๆด้วย กูจําสิ่งที่เป็นบทเรียนกับกูและสิ่งที่ดีๆทีรเกิดขึ้นกับกูในช่วงร้ายๆก็พอ แล้วกูก็ก้าวต่อไปหาสังคมใหม่ๆ หางานหาการ หาเป้าหมายจึดหมายในชีวิตใหม่ๆดีกว่ามามัวคิดไรไร้สาระหว่ะ
>>181 ไอสู้ไม่สู้ในฐานะโดนบุลลี่ บอกเลยบางทีแม่งอยู่ในจุดที่สู้ไม่ได้ สู้ไปแล้วไม่ได้อะไรก็มี เพราะมันไม่มีหลักฐานชัดเจนว่ามึงโดนแกล้งอ่ะบางที แล้วสิ่งที่โดนแกล้งในตอนนั้นมองว่าเป็นเรื่องปกติด้วยซํ้า ครูมองว่าเด็กเล่นกัน เพื่อนมองว่าแค่แกล้งสนุกๆขําๆ ถ้ามึงเอะอ่ะว่าโดนแกล้งจริงมันจะทําให้มึงกลายเป็นเหยื่อการกลั่นแกล้งจริงแล้วมึงจะโดนแบนจากแค่ทั้งห้องการเป็นทั้งชั้นเรียนหรือทั้งโรงเรียน หรือถ้ามึงโต้กลับด้วยความรันแรงบางทีมึงจะโดนมองว่าเป็นฝ่ายที่เลวแล้วมันจะไม่จบแค่การทำโทษหลังจากนั้นมึงก็จะโดนรุมแกล้งอีกเพราะมึงคือคนเลวคนแกล้งมึงคือจะเป็นคนดี
ของกูโดนบุลลี่ด้วยวาจาและการdiscriminationล้วนๆ แม่งทําได้แค่เฉยๆใส ไม่ให้ไฟมันประทุไปกว่านี้ และกูพยายามทําตัวให้ไม่เหมือนโดนแกล้งด้วย แต่ถ้าถึงจุดที่ลํ้าเส้นแบบโดนบังคับไปทําอะไรปญอกูก็ด่ากลับเหมือนกัน แต่แม่งก็จะโดนห้องแบนไป
แม่งเหมือนทําสงครามการทูตอ่ะ หน้าหี ซึ่งกูก็ต่อมหาลัยสายรัฐศาสตร์IRไปซะด้วยเลยสัส
>>181 นั่งคนเดียวแฮปปี้ดี ส่วนเรื่องกลุ่มรายงานถ้าหากลุ่มไม่ได้ไปคุยกับอาจารย์ ขอทำคนเดียว ยืนยันมั่นเหมาะจนอาจารย์รับปาก งานออกมาเลิศปุ๊บเนื้อหอมเลย แต่อันนี้พื้นฐานเราตอนสอบเข้าคือดีนิดนึงแล้วก็แรงฮึด
ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด ช่วงพัก พวกผู้ชายกลุ่ม ๆ พวกผู้หญิงที่แบนเรามันมานั่งโต๊ะข้างหลังละสะกิด ๆๆๆ หลัง ถูกดึงสายเสื้อชั้นใน (ซึ่งเราใส่เสื้อซับนะ) กับดึงผมหางม้าด้วย นี่หันไปฟาดเลย 🙂 เขวี้ยงฟุตเหล็กเฉาะหัว เอาสมุดหนังสือฟาดใส่ทุ่มใส่ แล้วก็ร้องไห้ ประมาณว่ากลัวมาก กดดัน ทำไปเพราะกลัว ป้องกันตัว อิผู้หญิงก็คืออึ้งกริบ ละพวกห้องอื่น/อาจารย์ได้ยิน เรื่องใหญ่อยู่
ยังไงดีล่ะ คือเราคงโชคดีด้วย จังหวะเวลา กับความเป็นเด็กเรียน เรียบร้อย ในสายตาพวกอาจารย์ละมั้ง
ให้กำลังใจเพื่อนโม่งนะ เรื่องจิตใจคือบอกได้แค่เข้มแข็งไว้ เพื่อนมัธยมไม่มีไม่ตายหรอก จิง ๆ แต่ถ้ามีการลงไม้ลงมือ ยังไงก็ควรบอกผู้ใหญ่นะเว่ย มือถือเอาปุ่มอัดเสียงอัดวีดีโอมาไว้ปุ่มลัดละกดปุ่มอัดรัว ๆ เลย
>>187 ไม่ได้หมายถึงมุง หมายถึง>>173 พวกที่จบมานานละแต่ยังหลอนเรื่องวัยเรียน อยากจะบอกว่ามูฟออนได้ก็ดี
ส่วนถ้ามึงเรียนอยู่มันก็ต้องคิดดิวะไม่งั้นก็อยู่ไม่รอด เรื่องครูอ่ะเข้าไปคุยตรงๆเลย แบบผมขอทํางานคนเดียวเข้าใจครับว่าครูอยากให้เรียนรู้การทํางานเป็นกลุ่ม อยากให้มีสังคมรู้จักคน แต่คือผมโดนเพื่อนบุลบี่และมองว่าการออกมาทํางานคนเดียวมันเป็นทางออกที่ดีที่สุด ปัญหาหารบุลบค่ไม่ได้แก้กันง่ายๆโดยการจับพยานามให้คนมันดีกันเข้าใจกันนะครู งั้นในฐานะที่ผมมาเรียนจะเก็บคะแนนด้วยเหตุจำเป็นจริงๆขอทําคนเดียวเลย
ไม่อธิบายให้มันชัดเจนครูจะไปรู้มั้ยหล่ะ แล้วครูไปยั่งจุ้นจ้านอะไรที่มันทําให้มึงโดนบุลลี่ทาวอ้อทก็บอกอธิบายให้ครูฟังไปเลย บอกให้ละเอียด ครูมันก็คนๆหนึ่ง ไม่ได้ฉลาดเข้าใจสังคมขนาดนั้น
ถ้ามึงเลือกที่จะอยู่ให้ได้คนเดียว มึงก็ต้องช่วยเหลือตัวเองเรื่องเรียนให้รอดให้ได้หว่ะ
พอเพื่อนหาเพื่อนใหม่ได้แล้วกฌแทบไม่คุยกับกูอีกเลยนอกจากมันต้องการอะไรสักอย่างจากกู กูเองก็อยากหาเพื่อนใหม่บ้างแต่หาไม่ได้เลย...
พวกมึงมีเพื่อนสมัยเด็กๆ แบบประถม อนุบาลที่ไม่ค่อยคุยกันเลยปะตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย มหาลัย แต่มาคุยทีเหมือนเอาเรื่องดีๆของตัวเองมาทับถมเรา มากดเราเหมือนว่า กูเจออะไรดีๆกว่ามึงนะ มีเมียที่รวยกว่ามึงนะ กูแต่งนิยายเหมือนมึงแต่กูได้เงินเป็นหมื่นนะ (ทั้งที่กูไม่ได้ขายนิยาย แค่แต่งเล่นๆให้คนอ่าน) กดว่าออกจากมหาลัยแล้วหาทำงานรวยๆ ได้เงิน ไม่เรียนให้เสียเวลา เพื่อนเก่าๆแบบนี้มันเป็นกันทุกคนไหม หรือเพราะกูไม่ค่อยเถียงแค่ฟังแล้วก็ทำเป็นดีใจด้วยตามน้ำ คนเลยชอบมาทำแบบนี้กับกู
Ky.หน่อยกุไม่ค่อยเล่นไอจีอะเเล้วทีนี้เห็นสตอรี่เพื่อนคนนึง(ไม่ค่อยสนิท)มันเป็นสีเขียวกุเลยทักไปถามเค้าว่าตั้งกุเป็นโค้ดเฟรนเหรอเค้าก็ตอบว่าใช่ เเล้วพอกุกลับเข้าไปดูคือมันเป็นสีส้มล่ะเเสดงกว่าเค้าถอดกุออกจากโค้ดเฟรน(โค้ดเฟรนคือให้เห็นเฉพาะคนสนิทงี้ปะ)เท่ากะเหมือนกลัวกุมาเผือกเค้าเหรออย่าด่ากันนะกุเล่นไม่ค่อยเป็น T_T
อยากมูฟออนจากกลุ่มเพื่อนเหี้ยว่ะ แต่นอกจากพวกมันก็ไม่มีกลุ่มเพื่อนอื่นเลย หาใหม่ก็หาไม่เป็นเพราะกูเองก็ไม่ใช่คนเข้าสังคมเก่งอยู่แล้วด้วย
กุเกลียดนิสัยอวดดีของตัวเองอ่ะ อยากแก้ให้จบๆ ตัวเองก็ทำงานกลุ่มเยอะชิบหายแล้ว แต่พอจะแบ่งงานเสือกเกรงใจบอกถ้าทำไม่ได้เดี๋ยวเราทำเองก็ได้นะ แล้วเป็นไง จบที่กุทำเองทุกรอบ ทั้งๆที่ในใจคืออยากช่างแม่งแล้วแบ่งๆหน้าที่ไป มึงจะติดควยไรทำไม่ได้เหี้ยไรไม่ใช่เรื่องที่กุต้องรู้ ที่กุรู้มีอย่างเดียวคืองานมึงเสร็จไหม ถ้าไม่เสร็จงานช้าติดนู่นบลาๆ ความผิดอยู่ที่มึง แต่กุทำไม่ได้สักที; ;
สุดท้ายพอแบ่งงานให้ไปทำ เห็นสภาพงานภาพในหัวกุขึ้นภาพทักษิณตอนพูดว่าทำไมคนเรามันดักดานได้ขนาดนี้ เรื่องง่ายๆแค่นี้ทำไมมึงคิดเองไม่ได้ หรือจิตนาการมึงกว้างไกลไป กับแค่คำง่ายๆมึงคิดเองไม่ได้ว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับงานที่เราทำอยู่ เสือกเอาไปโยงตอบเหี้ยไรไม่รู้ เหมือนกุทำรายงานเกี่ยวกับเวทมนต์คาถาของไทยสมัยโบราญ แต่มึงเห็นแค่คำว่าเวทมนต์แล้วไปเอาข้อมูลฝั่งยุโรปแบบก็อปวางมาแปะให้อ่ะ ทำไมเรื่องแค่นี้มึงคิดไม่ได้วะ ถ้าแค่อ่านข้อมูลที่กุส่งไปให้อ่านแบบตั้งใจอ่านไม่ใช่อ่านผ่านๆก็น่าจะเก็ทไหมวะ
ละดักดานไม่พอแม่งโง่ชอบเถียงกุ มึงดูดีๆก่อนค่อยเถียงค่อยสวนกุก็ได้มั้ง
ถ้ามึงมีความคิดครีเอทีฟมากก็ไปทำงานคนเดียวจ้า รูปแบบงานมันต้องเป๊ะใช้ภาษาเป็นทางการ รูปแบบการย่อหน้า ฟอนต์ ขนาด ถ้ามึงจะใส่เหี้ยไรปัญญาอ่อนฟรุ้งฟริ้งมากก็ไปทำงานคนเดียว
กูแคร์มึงทุกอย่างเลยนะ กูกังวลเสมอเลยว่าจะพูดหรือเผลอไปทำำตัวอะไรไม่ดีกับมึง กูแคร์ความรู้สึกมึงมาก กูรู้ว่ามึงชอบที่โดนใส่ใจ แต่มึงน่ะ ไม่เคยใส่ใจคนอื่นเลย บางทีเหมือนจะใส่ใจ บางทีก็ไม่แคร์เหี้ยไรใครทั้งนั้นอยากพูดอะไรก็พูด ไม่พอใจอะไรก็แสดงออกมาทั้งที่เรื่องที่มึงเคืองไม่ได้เกี่ยวกับกูซักนิด กูก็ไม่จำเป็นต้องแคร์มึงแล้วเหมือนกัน
เพื่อนกุ แก้งาน โดยไม่บอกกุ ทำไมไม่บอก นี่มันงานกลุ่มไม่ใช่อ่อ ถ้าจะแก้อะไรก็ควรบอกไหม ละแก้มาละผิดละส่งแล้วด้วย กุเห็นละกุมขมับเลย รู้งี้กุทำเองซะให้จบๆไอ้เหี้ย ครีเอทีฟมากมึงไปทำงานคนเดียวนะ
>>203 กูรําคานทั้ง2ประเภทเลย ไอที่ระเบียบเกินชห กับพวกเน้นตกแต่งไร้สาระ
เนื้อหางานสิวะ Matter สุด แน่นอนกูไม่เคยมาบ่นเรื่องงานกลุ่มในโม่งหรอกเพราะกูออกมาทําคนเดียวก่อน คนจริงไงไอชิบหาย รําคานพวกบ่นๆลับหลังชิบ บ่นมากมึงก็ออกมาเองจะไปไล่เขาออกในเว็บโม่งไมนิ Sigma Grindset Thinking อ่ะ กูนี่มันทั้งหล่อและเก่งจริงๆหว่ะแม่ง เห้อ
>>198 กูไม่รู้ว่ามึงคือประเภทเดียวกับเพื่อนกูคนหนึ่งเปล่านะ แบบงานมันจะจบด้วยการที่มันเหนื่อยทํางานคนเดียวตลอด เพราะมันไม่รู้ตัวว่ามันสั่งงานคนในกลุ่มไม่เป็น คือมันเป็นคนที่กระตือรือร้นเรื่องงานกลุ่ม เลยเหมือนต้องรับกรรมดูแลเป็นหัวหน้ากลุ่ม แต่ในความเป็นจริงคือมันไม่รู้ตัวว่ามันไม่ปรึกษาใครเลย หรือแบ่งงานให้คนอื่นทําไม่เป็น ถ้ามึงอยากจะเป็นหัวหน้ากลุ่มก็ต้องมีภาวะผู้นำหน่อย ต้องใช้คนให้เป็นถึงคนในกลุ่มมันจะไม่ได้เรื่อง ถ้าโยนงานโดยมีการสั่งอย่างละเอียด เค้นให้มันทําเรื่อยๆงานมันก็จะเดินเอง หรือถ้าหนีหายก็ต้องเรียกมาคุยหรือปลดออกจากกลุ่ม
ไม่ใช่เก็บปัญหาเอามาทําคนเดียว เพื่อนทําไม่ได้ก็เอามาแก้คนเดียว คือความรู้สึกของเพื่อนในกลุ่มบางคนมันก็เฟลๆนะว่าแบบเหมือนเราถ่วงกลุ่มเปล่า ทําไมโดนแก้ หรืออย่างกูก็คิดว่าไมไม่มาปรึกษากับกูหรือเพื่อนบ้าง
คือใช้ให้มันไปแก้งานเองเลยอย่าไปกลัวดิวะ สมมุติมันเขียนมาสั้นก็บอกเลย กูขอข้อมูลเยอะๆ เอามาจากหลายๆเว็บ สั่งให้มันเข้าใจถึงการทํางานที่เราต้องการดิวะ หรือถ้ามึงไม่สะบายใจจริงๆขี้เกียจแก้ปัญหาก็ทิ้งกลุ่มมาทําคนเดียวยังจะดีซะกว่า กูก็เคยทํากับกลุ่มที่แม่งกากเกินงานไม่เดิน
แล้วคือน่าหงุดหงิดที่แม่งเป็นคนขี้เกรงใจคน แต่มึงขี้เกรงใจผิดประเด็นจนไม่มีภาวะผู้นําซะงั้นอ่ะ ถ้ามึงไม่ใช่คนประเภทนี้ก็ขออภัย
และพวกที่ทํางานกลุ่มเก่งๆ กูบอกเลยหนีไปต่างประเทศเหอะ สังคมการทํางานไทยก็มีพวกงี่เง่าแบบนี้เยอะ มึงต้องเล่นบทโหดงานถึงจะมีประสิทธิภาพ แล้วก็จะจบด้วยการที่คนไม่ชอบมึง ถ้ามึงไม่เจ้ากี้เจ้าการ พยายามใจดีแล้ว มีนก็ไม่เคยดีขึ้นหว่ะ กลายเป็นคนในทีมติดเล่นเกิน ไม่มีความproductive
ปสดชิบหายคนไทย
>>207 อือ ขอบคุณมากโม่ง กุว่าเป็นที่กุสั่งงานแบ่งงานไม่เป็น กับไม่กล้าสั่งด้วยแหละ เสือกเกรงใจเหี้ยอะไรโง่ๆแบบที่มึงบอกจริงๆนั่นแหละ และกุไม่ได้อยากเป็นหัวหน้ากลุ่มด้วย แต่กุเคยแบ่งงานให้คนนึงแล้ว กุส่งข้อมูลให้แล้ว คือมันสามารถเข้าไปดูข้อมูลที่กุส่งแล้วทำงานต่อได้ง่ายๆเลยไม่มีไรมาก งานไม่ได้ยาก แต่พอกุภามเรื่องงานมันกลับตอบกุว่าไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ก็คือมันไม่ได้ทำ ทั้งที่เป็นงานแบบฟอร์มที่แค่ให้เอาข้อมูลไปกรอกเฉยๆ ไม่ใช่งานเขียนรายงาน และข้อมูลกูก็ส่งให้แล้วแต่บอกไม่รู้ว่าทำยังไง กุพลาดตรงกุดันตัดปัญหาโดยการบอกว่าเดี๋ยวทำเองเพราะมันผ่านมาหลายวันแล้ว กุรอไม่ได้แล้ว แทนที่กุจะย้ำให้มันทำเรื่อยๆหรือกำหนดเส้นตายว่ามึงไม่ทำไม่ได้ ถ้างานไม่เดินเป็นความผิดมึง เสือกออกตัวโง่ๆบอกจะทำเอง เลยได้ทำเองยาว เพื่อนอีกคนขอไม่ทำไม่ช่วยงานเพราะตัวเองใช้โทรศัพท์ทำงานไม่ถนัด กุก็เสือกโง่อีก บอกโอเค ไม่เป็นไร ไม่ต้องทำ ทั้งที่จริงๆถึงไม่ถนัดมึงก็ต้องทำอยู่ดี นี่เป็นงานกลุ่มมึงจะไม่ทำอะไรเลยไม่ได้ สรุปคือกุควรเด็ดขาดกว่านี้ถูกป่ะ แล้วแบ่งงานให้ดีๆอย่าไปเกรงใจเรื่องโง่ๆไม่งั้นงานมึงลำบากกว่าเดิม อะไรผิดอะไรถูกต้องบอกตรงๆ กุว่าปัญหาจริงๆของกุคือการแบ่งงานไม่กล้าทักไม่กล้าจี้เนี่ยแหละ แต่กุก็แอบคิดแย่ๆไม่ได้ว่าเหมือนมึงไม่เคยทำงานกันมาก่อนเลย ทำอะไรไม่เป็นเลย ไม่คิดจะทำงานบ้างหรอ แต่งานคืองาน จะเอาความเกรงใจความเป็นเพื่อนมาทำให้งานลำบากไม่ได้ กุจะพยายามปรับปรุงตัวโม่ง ขอบคุณมาก อาจจะแปลกๆแต่กุว่ากุดีแล้วนะที่มาระบายในโม่งเพราะส่วนมากเจอคนแบบมึงอ่ะมาตอบกุ ว่ากุทำตัวเหี้ยยังไงผิดตรงไหนตรงๆ กุเอาปัญหากุไปเล่าให้คนอื่นฟังไม่ได้ เพราะถึงจะฟังได้แต่ไม่รู้ว่าเขาจะกล้าติกุไหมว่ากุผิดตรงไหนควรทำยังไง ขอบคุณมึงอีกครั้งโม่ง คราวหน้ากุจะทำงานกลุ่มแบบเซียนๆละ มั้ง ถ้ากุไม่กลัวจะมีปัญหาหรือไม่มีใครคบอ่ะนะ
>>209 ของมึงน่าจะเจอพวกเหี้ยขี้เกียจด้วย แม่งต้องเผด็กการถึงจะยอมทํางานกัน
และบอกเลยถ้ามึงขึ้นเป็นหัวหน้าที่จี้งานสั่งงาน เสียเพื่อนหรือมีปัญหาบ้างแน่ๆอ่ะ ทําใจไว้ ทางที่ดีมึงควรไปหากลุ่มอื่นอยู่ดีกว่า กูก็เลิกเป็นละหัวหน้ากลุ่มอ่ะ ไปหากลุ่มที่มันproductiveเอา ทํางานได้อย่างสบายใจดีกว่า
สำหรับกุถ้าทำงานกลุ่มแล้วต้องจี้ต้องสอนขนาดนั้น กุทำเองดีกว่าเหนื่อยน้อยกว่าเสร็จเร็วกว่าไม่หัวเสียด้วย
ไม่ใช่ว่าพอแยกย้ายไปคนละมหาลัยแล้วเลิกคุยกันแชตร้าง พวกมึงแค่ไปตั้งกลุ่มใหม่ที่ไม่มีกูเฉยๆนี่นา...
กูจะไม่ทำงานกับพวกมึงอีกแล้ว แชตไม่เคยอ่าน งานไม่เคยคิด ปัญหาไม่เคยแก้ คุยงานช้าจนกลุ่มอื่นได้หนังสืออ้างอิงไปหมดไม่เหลือถึงกูอีก อิดอก สั่งงานมาสองเดือนพึ่งสำนึกเหรอว่าควรโผล่จากหลุมมาได้แล้ว พวกมึงรอดตัวไปนะที่เรียนออนไลน์ ถ้าออนไซท์แล้วเหี้ยแบบนี้คือเจอกูจิกหัวถึงที่ไปแล้ว
ทำงานจับคู่ แต่ห้องกูจำนวคนคือเลขคี่ และกูคือเศษคนเดียวที่เหลือ วะฮะฮ่า
การที่เพื่อนคนนึง Ignore ไม่คุยไม่ฟังและเมินกู แต่ยังทำกิจกรรมกลุ่มร่วมกันอยู่นี่คือมันต้องการอะไรวะ?
ทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อยอย่างของอร่อย vs ของชอบ แล้วแม่ง mute กูเลย
>>223 >>224
เป็นสองแบบรวมๆ กันว่ะ คือตอนนี้ทำเป็นไม่สนใจกูเลย นั่งหัวโด่อยู่ก็จะเรียกข้ามหัวไปเลย ไปทำอะไรเป็นกลุ่มก็จะไม่มีชวนแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้ากูจะไปด้วย แต่หลักๆ คือทำเป็นเหมือนกูเป็น No one ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทั้งที่รู้จักกันมาเกือบ 10 ปีละ
แน่นอนว่ามันยังคุยกับคนอื่นปกติ แต่ชอบแบบลากคนโน้นคนนี้ไปคุยไกลๆ กูเลยรู้สึกเหมือนโดนกีดกันจริง
ลืมบอกนะว่านี่คือกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน
อยากได้เพื่อนคุยอนิเมะ
จับโม๊คควยแม่งเลย หลังจากนั้นแหกดากมันเอาควยสอดเข้าๆออกๆแล้วน้ำแตกใส่หน้าข่มขู่มันไปว่าอย่าเมินกู ไม่งั้นจะเจอแบบนี้อีก
พอเรียนคนละคณะเหมือนห่างจากเพื่อนขึ้นเรื่อยๆเลยว่ะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนจากเพื่อนสนิทกลายเป็นเพื่อนเฉยๆแล้ว ถ้าไม่ทักไปก่อน นอกจากเวลามันไม่เรื่องให้กูช่วยก็แทบไม่เคยทักมาเลย เพื่อนใหม่ก็หาไม่ได้ เรียนออนไลน์แม่งหาเพื่อนยังไงวะ
กูสมัยเรียนเนิร์ดๆ เรียนอย่างเดียว ไม่มีเพื่อนเลย แต่พอเรียนจบมีงานมีการดีๆ ทำ โพรไฟล์สวยหน่อย คนเข้าหาเพียบเลยว่ะ แม้แต่เพื่อนที่ป๊อบๆ ที่สมัยเรียนเข้าไม่ถึงก็ยังมา ถึงจะรู้ว่าเข้าหาเพราะหวังคอนเน็คชั่นก็เหอะ แต่ก็รู้สึกดีที่อย่างน้อยก็ไม่จืดจางเหมือนเมื่อก่อนแล้ว TT พูดเก่งขึ้นด้วย อาการขนลุกตอนคุยกับคนแปลกหน้าเริ่มน้อยลง
รำคาญชิบหายที่บ้านก้ถามจะเรียนต่อไหนทุกวัน เพื่อนก้ยังเสือกมาถามกันอีก ถามทำเหี้ยไรกันวะ พวกมึงยังไม่ชอบให้คนอื่นถามเลยแล้วมาถามกุทำเหี้ยไร อึดอัดชิบหาย
กุเบื่อทำงานกลุ่มชิบหายไอเหี้ย มหาลัยช่วงออนไลน์แม่งก็สั่งแต่งานกลุ่ม กลุ่มที่กุอยู่แม่งก็มีแต่คนคอยเกาะ มีกันอยู่สิบกว่าคนคุยงานจริงอยู่2-3คนรวมกุด้วย กุไม่อยากแบกแล้วแต่คะแนนกุก็อยู่กับงานแม่งเนี่ย ทำไมจารย์ไม่สั่งงานเดี่ยวไปเลยวะ
ออกมาทําเดี่ยวดิวะ บ่นทําไม มันยากเรอะ เหนื่อยน้อยกว่า หัดเจรจากับอาจารย์บ้างว่าขอทําคนเดียว ก็จบละ
พวกที่บ่นๆคือไม่กล้าออกมาทําคนเดียวเพราะจจกากป่ะ
>>228 อย่ามีเลย มึงโตขึ้นมึงจะรู้ว่าหาคุยแบบไม่มีตัวตนในโม่งในดิสในเว็บบอร์ดดีกว่า เป็นเพื่อนจริงๆกูเจอหลายคนละทุกอย่างจะเป็นอนิเมะคุยได้ทั้งวันแบบน่าปวดหัว คือกูชอบเหมือนคนชอบดูหนัง อนิเมะเป็นแค่Part of my life not my whole fucking existence แต่ถ้ามึงติดเมะหนักๆไปมีเพื่อนคุยก็อาจจะดีก็ได้ แต่กูว่าแม่งเยอะเกิน
พวกโอตาคุแม่งมันจะไม่หยุดคุยอ่ะสัส เนี่ยกูกําลังจะมาบ่นพอดีสัสเด้ย คือกูไม่ได้ชอบด้อมมันแต่มันจะมาขายด้อมห่าไรไม่รู้ แบบแนวฟุโจชิชอบกันอ่ะ แต่กูไม่ใช่ฟุ คือกูก็อ่าๆอืมๆตอบกลับเป็นมารยาทมันทําให้หอนั่นคงคิดว่ากูชอบด้อมมันมั้ง หรือเพื่อนมันคนอื่นไม่ตอบมันมันเลยมาคุยกับกูเยอะๆคนเดียวเหรอวะ ตอนหลังกูอ่านไม่ตอบแล้วยังพิมมาอีก อวดเว้นท์อวดกาชาโพ่งมึงใครถามห่ะ
>>236 >>237 แม่งเป็นโปรเจคใหญ่สิบกว่าคนอะดิ สเกลงานมันทำคนเดียวไม่ได้อยู่แล้ว แต่คนสั่งงานแม่งสั่งงานไม่ดูเลยว่าสภาพเด็กเรียนออนไลน์เป็นยังไง คนไม่ช่วยแม่งก็ไม่หือไม่อือจริงๆ รอรับงานตอนแบ่งอย่างเดียวทั้งๆที่งานส่วนที่หนักสุดคือตอนระดมความคิดกับประชุมงาน กุเหนื่อยกับการที่พูดถามไปไม่มีคนตอบ ต้องคอยถามว่าได้ยินมั้ยใครก็ได้ตอบที ห่าราก ถ้าจะเข้าประชุมแต่ไม่คิดจะออกความเห็นแบบนี้มึงจะมาทำพระแสงไรวะ พอแบ่งงานไปแม่งก็เอาแต่ถามไม่ก็ทำออกมาสั่วๆเหมือนเด็กทำ กุหัวจะปวด แม่งไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเว้ย
>>240 คือกูทําเดี่ยว งานโปรเจคกลุ่ม10คน30คะแนนอ่ะ เพราะเป็นแบบที่มึงว่าเลย จะมาประชุมทําเหี้ยไรไม่มีใครเสนอ กูเลยเดี่ยวเลย ทุกอย่างมันเดี่ยวได้ถ้าใจมึงถึง ถึงตอนทำวิทยานิพนธ์ก็ต้องทําคนเดียวอยู่แล้ว งานกลุ่มแค่นี้มันก็เดี่ยวได้
แต่พ้ามึงประเมินแล้วว่าทําเดี่ยวแล้วจะเหนื่อยกว่า ก็เผด็จการใช้คนเถอะ อย่าไปแคร์นํ้าใจเหี้ยไรกับพวกนี้ มันเคยแคร์นํ้าใจเราที่ไหนหล่ะ ขู่ไปเลย มึงไปหาอันนี้ๆมา ให้ระเอียดไม่นะเอียดมึงไปหามาใหม่ หาไม่ผ่านกูตัดชื่อ ยังไงก็โดนเกลียดอยู่แล้วแต่พวกนี้ยังก็ต้องมาพึ่งบุญบารมีเราอยู่ แคร์เหี้ยไร
แบ่งห้องนอน 8 คน 2 ห้องห้องล่ะ 4 คน กูเป็นเศษเพราะเพื่อนเอาคนที่แม่งไม่เข้ามานอนอยู่เเล้วแน่ๆ มาแทนห้องจะได้ว่างแต่กูต้องไปนอนกับอีกกลุ่มแทนกูจะไม่ว่าอะไรนะถ้ามึงบอกกูก่อนอ่ะ ไอ้เหี้ยอันนี้มาดูรายชื่อกูไม่มีห้องอยู่เฉยเลย โอเคเลย ถ้าบ้านกูมีเงินกูก็ไปเยู่หอนอกแม่งล่ะ หอในแม่งฟรีอีก โอ้ย ไม่เป็นไรกูจะได้ไปอยู่กับอีกกลุ่มแล้วก็ออกจากกลุ่มเหี้ยนี้ไปเลย ควย
เบื่อคนผิดนัดจังเลยหว่ะ กูผิดนัดใส่แม่งละดีกว่า
หรือกูควรออกจากกลุ่มแม่งเลยดีวะ
มีเพื่อนใหม่แล้ว กูไม่จำเป็นกับมึงแล้วสินะ
กู >>10 เอง ปากบอกจะมูฟออนแต่ตอนนี้คิดถึงมันอีกแล้วว่ะ ยังหาคอนแทคไม่ได้เลย เพื่อนตอนประถมกูไม่เหลือใครให้ติดต่อได้เลย
อีกใจนึงกูต่อให้ติดต่อได้จริงๆกูก็กลัวว่ามันอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้ กูติดภาพสมัยประถมอยู่เลยแถมมันก็ผ่านมานานมากๆแล้ว มันจะรำคาญกูไหมวะ กูเคยบอกต่อให้เจอแล้วไม่สนิทก็ไม่เป็นไร แต่เอาจริงๆก็อยากกลับไปสนิทกับมันอีก มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดของกูจริงๆ ไม่มีเพื่อนที่จริงใจกับกูเท่ามึงแล้ว
งง มึงคิดถึงเพื่อน ก็ดีแล้วหนิ
ใช่ มันอาจจะฟังดูเศร้า กับการคิดถึงคนที่ไม่ได้เจอกันแล้ว แต่มึงลองมองอีกด้านนึง อย่างน้อยมึงก็มีความทรงจำดีๆให้คิดถึง
ลองฟังเพลงนี้ดู :) https://www.youtube.com/watch?v=9JXm73C0DvI
เพื่อนที่บ้านรวยแม่งไม่เคยเข้าใจกูที่ไม่ได้มีจะกินเลยอ่ะ เพื่อนกลุ่มนี่นัดกันถ่ายรูปรับปริญญา นัดกันก่อนที่กูจะได้งานทำ แล้วมันทิ้งช่วงนาน ทีนี้กูได้งานทำแล้ว เงินไม่เยอะมาก แล้วถ้าลางาน=หักตัง วันที่นัดกันกูต้องทำงาน กูเลยบอกไปไม่ได้ ไม่อยากลางาน ไม่อยากโดนหักเงินนั่นแหละ อีเพื่อนคนนี้ก็ด่ากูว่าเงินแค่นี้จะไรนักหนา แล้วก็พูดกดดันกู หาว่ากูไม่อยากถ่ายรูปเฉยเลย แล้วก็ด่ายันที่ทำงานว่าเหี้ยไรแบบนี้ พูดให้ลาออกจากงาน พูดไรชุ่ยๆอ่ะ แล้วอีคนพูดนี่คือนอนอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำงานก็มีพ่อแม่เลี้ยง เห้อ
กุโคตรเบื่อเพื่อน แม่งชอบเกทับ ชอบบลัฟกุชิบหาย เวลากุพูดไรแล้วมันผิด หนือถุกก้ช่างเหอะ แม่งจะเถียงๆๆๆจะชนะกุให้ได้ เหมือนแม่งหงุดหงิดกูตลอดเวลา ไม่รู้ว่าทุกวันนี้ที่เป็นเพื่อนกูมันอยากเป็นเพื่อนกูจริงๆไหม หรือคบให้พอผ่านๆพอมีเพื่อนบ้าง โคตรน้อยใจ เหมือนมันอยู่กับคนอื่นแล้วยิ้มเยอะหัวเราะมากกว่าตอนอยู่กับกู กุโคตรเกลียดตัวเองที่ไม่เส้นตื้นหรอหัวเราะกับมุกทั่วๆไปเลย กูอยากหัวเราะบ้าง กูอยากเป็นคนที่เพื่อนอยู่ด้วยแล้วสนุกบ้าง กูเคยถามว่ารักกู อยากเป็นเพื่อนกับกูจริงๆไหม มันไม่ตอบเลย มันึกๆอักๆ ไม่ตอบกู กูโคตรเฟล กูอยากมีเพื่อนดีๆบ้าง ขอแค่คนเดียวที่รู้สึกอยากเป็นเพื่อนกับกูจริงๆ กูขอได้ไหมซักคน ทุกวันนี้เหมือนเป็นแค่เพื่อนที่เอาไว้ทำงานกลุ่มหรือแดกข้าว หรือไปเที่ยวกันเฉยๆ
หลังจากเรียนจบ กูตั้งกฏให้ชีวิตว่าเพื่อนคนไหนเวลานัดแล้วมาเลท(โดยไม่มีเหตุผลที่ดี+ไม่บอกล่วงหน้า)
และกูเตือนแล้ว คุยแล้วว่ากูให้ความสำคัญเรื่องเวลามาก อยากให้มาตรงเวลา
ใครเลทสองครั้งกุเลิกคบ
ตอนนี้กุอายุ30 ไม่มีเพื่อนเหลือแม้แต่คนเดียว 55555
ก็ดี ไอ้พวกเหี้ย บาร์ต่ำแค่นี้ยังรักษาไม่ได้กุไม่คบให้เสียสมอง เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวเป็นเพื่อนก็ได้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.