Last posted
Total of 1000 posts
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x3 >>>/lifestyle/3960/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x4 >>>/lifestyle/5778/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x5 >>>/lifestyle/8578/
เจิมให้
เพื่อนสนิทกูแม่งได้แฟนที่มีปัญหาครอบครัวหนักมากแล้วแฟนมันเป็นโรคซึมเศร้าจนทำเพื่อนกูประสาทจะแดกตามกูสงสารเพื่อนกูชิบหายโทรมาร้องกับกูวันเว้นวันบอกให้เลิกก็กลัวผู้หญิงจะคิดสั้นจากที่เคยออกสังคมกลายเป็นเริ่มๆหายไปมีแค่กูที่รู้ว่ามันมีปัญหาอะไรมันไม่อยากบอกให้เพื่อนๆรู้เพราะกลัวแฟนมันจะถูกมองแปลกๆไป กูจะช่วยเพื่อนกูให้หลุดพ้นยังไงได้บ้าง?(บางทีกูคุยกับแฟนกูอยู่ก็ต้องวางสายแล้วรับสายเพื่อนเพื่อฟังมันปรับทุกข์ กูเหนื่อยใจจริงๆนะเวลาส่วนตัวกูลดลงไปมากๆ)
รําคาญนิสัยเพื่อนหวะเเม่งด่าเพื่อนอีกคนว่าเวลาเล่นเกมพอมันพลาดเเม่งชอบเเก้ตัว พอตัวเองพลาดบ้างเเม่งเสือกพูดปัดไม่ยอมรับความจริงเหตุผลเข้าข้างตัวเองเเล้วเเม่งเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยไงพอบ่นทีเเม่งบ่นไม่หยุดต้องมานั่งฟังเเม่งในดิสรําคาญชิบหายอยากเลิกคบเเม่งชิบหายเเต่ก็นะเวลาเข้าสังคมก็ต้องรับนิสัยทั้งด้านดีเเละเเย่ของทั้งเราเเละอีกฝ่ายให้ได้กูก็คงไม่มีทางเลือกอยู่ๆกันไป
กุมีประโยชน์แค่เอาไว้ถามงานมั้งไอ้เหี้ย บางอันไม่ได้มีเหี้ยไรเลยมึงเปิดหาเอาเองก็ได้แต่เสือกมาถามกุแทนที่จะไปหาเอาเอง มันน่าหงุดหงิดนะรู้ป่ะ ว่าอะไรง่ายๆมึงหาไม่ได้เพราะมึงขี้เกียจหาเลยทักมาถามกุให้มันจบๆไปทั้งๆที่กุก็ไม่ได้ว่างตลอดเวลาต้องมานั่งหาให้มึงอ่ะ
อยากมีเพื่อนสนิท หันไปก็ไม่เจอใครเลยตอนนี้ ทุกคนที่กูคิดว่าสนิทก็คือกูคิดไปเองคนเดียว กูเหงา
เกลียดตัวเองที่เวลาฝันเรื่องเพื่อน เพื่อนคนที่ฝันเห็นจะเป็นเพื่อนสนิทตอนประถมที่ตอนนี้ไม่ได้ติดต่อกันแล้วตลอด ปากบอกจะมูฟออนจากมันไปหาเพื่อนใหม่ สุดท้ายกูก็ยังคิดถึงมันอยู่ดี
คงไม่น่าได้เจอกันแล้ว คอนแทคหาย แถมไม่ได้คุยเกือบ3ปีต่อให้ติดต่อได้จะคุยไรวะ ตัวกูเองก็นิสัยไม่ได้เหมือนสมัยนั้น มันก็คงเปลี่ยนไปเหมือนกัน เก็บไว้เป็นความทรงจำก็พอ ถ้าได้เจอคงไม่หวังให้สนิทกันอีกแต่หวังว่ามันจะจำได้ว่าเราเคยสนิทกันมากก็พอ
>>10 กูเป็นเหมือนมึงเลย เรียนจบ ม.ปลาย มา 3 ปีละ ต่างคนก็ต่างไปในทางตัวเอง เคยพยายามฝืนรักษาความสัมพันธ์อยู่ แต่มันไม่เวิร์ค สุดท้ายก็จบไม่สวย กูว่ากูทำใจกับเรื่องแบบนี้ได้พอสมควรเพราะมองว่าแม่งคือสัจธรรม แต่วันไหนฝันถึง ตื่นมาดาวน์ทุกวัน ไม่อยากทำเหี้ยไรเลยเกือบทั้งวัน ปรึกษานักจิตบำบัดเค้าก็บอก อาจเป็นเพราะกูยังมีความรู้สึกติดค้างอะไรอยู่ มันเลยโผล่มาให้เห็นเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นตอนที่นอนที่บ้าน กูเลยเดาว่ามันเป็นเพราะกูผูกความทรงจำหรือบรรยากาศตอนเรียนมอปลายไว้ที่บ้านเยอะ กูเลยหาเรื่องไม่กลับบ้านถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ วิธีกูอาจช่วยมึงได้ ถึงจะเป็นการหนีปัญหาก็เถอะ กูก็หวังว่าเรื่องพวกนี้จะเฟดๆออกไปจากชีวิตบ้าง
เลิกคบกับเพื่อนแล้วเพราะมันไปแย่งแฟนเพื่อน แอบเสียดายเวลาที่เคยสนิทกัน แต่คิดดูอีกทีดีๆแล้ว กุโคตรโชคดีเลยว่ะ กุมั่นใจในตัวเอง และรักในตัวเองมากๆเพราะไม่มีมันในชีวิต แต่กุก็ระแวงเหมือนกันเพราะรู้ไส้รู้พุงกันเยอะ ไม่รู้ว่าจะถูกลอบกัดตอนไหน พาลระแวงในการหาเพื่อนเลย
กูมีเพื่อนคนนึงเรียนจบมาด้วยกัน จบมาปีกว่าจะสองปีแล้วมันยังไม่ทำงาน ไม่รู้อยู่ไปได้ไงบ้านก็ไม่ได้รวยแถมมีหนี้สิน แต่เที่ยวอัพโปรไฟล์หรูเป็นว่าเล่น ล่าสุดสั่งซื้อของที่ตัวเองชอบอยู่คนเดียวหลักครึ่งแสน ทำเป็นอวดใหญ่มากว่าตนเปย์หนัก แต่กูรู้มาว่าจริงๆเงินนั่นนางไปกู้คนอื่นมาซื้อ แถมตอนแรกจะมีการให้กูออกให้ก่อนด้วยนะหลายหมื่น ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องของกูจ้าที่ต้องมาออกจ่ายให้ แถมติดเที่ยวกินเหล้าเก่ง กูเคยเตือนแล้วไม่ฟัง แต่กูรับไม่ได้มากสุดเรื่องที่ยอมเป็นหนี้เพราะตัวเองไม่ยอมหางานทำเก็บเงินซื้อเอง คือเงินไม่ถึงก็ไม่ต้องซื้อสิ ชอบแต่เบียดเบียนเงินคนอื่นมันน่าเกลียด
รู้สึกว่าตัวเองเหี้ย ปกติกูก็ไม่เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมหรอก
แต่กูมีเพื่อนที่ทำงานเก่าคนนึงที่ก็ไม่สนิทมากหรอก แต่นางก็ไม่ใช่คนมีเพื่อนเยอะ เลยชอบมางอแงนู่นนี่กับกูบ่อยๆ
แต่ถึงจะรำคาญแค่ไหนกูก็พยายามตอบดีๆตลอด
เหตุผลเพราะหวังลมๆแล้งๆว่าทำแบบนี้แล้วเศษเสี้ยวของกรรมดีที่กูทำจะช่วยให้เพื่อนคนที่กูอยากคุยด้วยเค้าแลกูมากกว่านี้บ้าง
เห้อ ไปเที่ยวกันไม่เคยชวนกูเลย ทำกำไลกลุ่มก็ไม่บอกกัน กูมันคนนอกของจริงสินะ ว่าจะหาเพื่อนใหม่ตอนปี1ดันเสือกออนไลน์ทั้งปี เพื่อนเก่าก็ห่างกันจนพยุงคสพ.แทบไม่อยู่แล้ว เพื่อนใหม่ก็หาไม่ได้ ชีวิตนี้กูจะมีเพื่อนสนิทกับเขาไหมวะ สงสัยได้เรียนจบแบบไร้เพื่อนแหงๆเลย
คิดถึงตัวเองเมื่อก่อนไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้จัง
ตอนเรียนจบแยกย้ายกูใจหายเลยหวะเหมือนทุกอย่างและเพื่อนทุกคนที่เคยเจอมาเป็นประจำวันจะหายไปอ่ะเคยเป็นแบบบนี้ป่ะวะแนะนำทีดิ รู้สึกว่างเปล่าแปลกๆ
กุรู้สึกโชคดีที่มีเพื่อนคนนึงมากๆเลยอ่ะ ไม่รู้จะเรียกเพื่อนได้ไหมเพราะมันผูกพันธ์จนเลยคำนั้นไปละ ต่อให้ทะเลาะกันหนักแค่ไหนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือคนที่เข้าใจกุดีที่สุดอ่ะ และเป็นคนที่อยู่ด้วยไม่อึดอัด อยู่ด้วยกันแต่ไม่ได้คุยกันแค่ต่างคนต่างทำอะไรไปก็รู้สึกดีแล้ว แต่พอคุยกันก็ติดลมยาวชิบหายแบบไม่เบื่อเลย และเป็นคนที่กุสามารถพูดเรื่องที่กุชอบใส่ได้แบบรัวๆแม้กุจะรู้ว่ามันไม่เข้าใจกุก็เหอะ แต่มันก็ยังฟังอยู่ดี เหมือนกับที่มันพูดเรื่องเกมเรื่องนักแข่งที่กุก็ไม่เข้าใจแต่ฟังแล้วก็รู้สึกสนุกดีและฟังมันต่อเรื่อยๆไม่ได้รู้สึกเบื่ออะไร สามารถพูดอะไรตามที่คิดว่ามันแย่แล้วมาพูดให้ฟังได้อ่ะ ว่ากุคิดว่าเป็นแบบนี้ ไอ้เห้ยนี่แม่งเชี่ย ถ้ามันไม่ได้อยากให้เน้นจริงมันจะตั้งไว้ตรงชื่อเฮดมันทำไมไรงี้ คือกุสามารถพูดมุมมองต่างๆของกุให้มันฟังได้อ่ะ เพราะถ้าพูดกับเพื่อนปกติมันจะไม่เก็ทมุมมองกุแน่ๆ แต่ไอ้เชี่ยนี่คือฟังจริงๆอ่ะและเก็ทไปกับกุ รู้สึกไปกับกุ จนกุรู้สึกว่าถ้ากุไม่มีมันแล้วจะทำยังไงดีวะด้วยเหตุผลอะไรก็ได้เลยอ่ะ กลัวว่าถ้าไม่มีมันในชีวิตคือกุชะตาขาดแน่ๆอ่ะเพราะจะหาใครมาแทนที่มันไม่ได้แล้วจริงๆ คนที่แม่งเก็ทกันขนาดนี้อ่ะ พูดเหี้ยไรไปก็เก็ท มันพูดไรมากุก็เก็ทว่า อ่อ งี้นี่เองไอ้สัส ที่มึงคิดคือมุมมองนี้มึงเลยรู้สึกว่าเป็นงี้อะไรแบบนี้อ่ะ เพื่อนแบบนี้มันสามารถมีได้หลายคนไหมวะหรือจะมีได้แค่คนเดียวจริงๆ
>>21 มึงถนอมคนนี้ไว้ดีๆนะ คนที่share the same brain cell(กุไม่รู้คำนี้ในภาษาไทยเรียกว่าอะไร5555)แม่งหายากมากมึง ดีใจด้วยที่หาคนแบบนั้นได้
กุมีคนคล้ายๆแบบนี้ ชงมุกตบมุกอะไรก็เก็ทหมด แต่เสียที่กูเป็นแค่เพื่อนตัวสำรองไว้คุยเวลาคนที่มันสนิทด้วยไม่อยู่ อิจฉามึงจังว่ะ บางทีกุอยู่กับมันเลยกลายเป็นอึดอัดแทน เห้อม ช่วงนี้กุแชตไปแทบอ่านไม่ตอบตลอดด้วยซ้ำ กุเข้าหาฝั่งเดียวมากๆก็เริ่มไม่ไหวละ
แทนคำพูดตัวเองกับเพื่อนที่มหาลัยเพศตรงข้ามว่าไรดีอะ เค้าแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นละจักจี้แปลกๆวะ
เพศตรงข้ามที่สนิทที่สุดคือน้องชาย และแทนตัวเองว่ากูมึง ส่วนเพื่อนต่างเพศไม่เคยมีเลย
>>23 คือใช้ได้หมดแหละ แล้วแต่คนด้วยบางคนสุภาพก็เรา เทอ บางคนเฮ้วๆด้วยกันก็มึงกูไปเลย
นี่คนถามเป็นผญหรือผชอ่ะอยากรู้555 คือแบบดพื่อนมหาลัยผชที่ไม่สนิทมันก็พูดกูมึงกับกลุ่มแต่พูดเพราะกับกุเฉ๊ย//ผญหมดเลย คือมันอายเวลาคุยกับเพื่อนต่างเพศมั้ง แต่แบบรู้สึกกูกลายเป็นคนหยาบคายเลย55555555 จะบอกว่าคือขึ้นหยาบได้เลยเว้ย ไม่ต้องเกรงใจจจจจ วู้ฮู้วววววววว
รู้สึก toxic กับเพื่อนคนนึงมากๆ คือเป็นเพื่อนในกลุ่ม กลุ่มเล็กๆ5-6คน รู้จักกันตั้งแต่ม.ต้นลากยาวมาจนถึงมหาลัย แต่เหมือนเพราะแต่ก่อนเวลาคุยกันมันก็แบบฮาๆบ้าง ด้ากันบ้างตีกันบ้าง ไม่ได้คิดอะไรมาก อาจจะเพราะสมัยมัธยมไม่ค่อยคิดเหี้ยอะไรเลยด้วยมั้ง แต่ช่วงนี้รู้สึกว่ามัน toxic มาก แบบรู้สึก toxic สัสๆ คืออาทิตย์นึงจะมีตี้ดิสกันบ้าง2-3ครั้ง แล้วก้จะอยู่คุยกันนานๆก้คือมีกู เพื่อนtoxic แล้วก็เพื่อนอีกคน เวลาคุยอ่ะ คุยอยู่ดีๆมันก็ด่ากู แบบเออบางอันมันด่าเอาขำแหละ แต่บางอันมันคงคิดว่ากุก้คงขำมั้ง แต่จิงๆที่มันพูดคือกุเสียความรู้สึกอ่ะ บางทีคำที่มันพูดมันออกออกจะเป็นการด้อยค่าความคิดกูเกินไป เพื่อนอีกคนก้พยายามปรามแล้วแหละ แต่คือโทนมันเหมือนเรื่องตลกมั้งสุดท้ายก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ แล้วทุกครั้งที่ด่ากัน มันจะแบบคุยกันดีๆอยู่กูถูกด่าเพราะอาจจะเห็นไม่ตรงกับมัน หรือบางครั้งเสียงกุแทรกไปตอนพูด มันก้จะด่าอ่ะ แล้วกุก้พยายามลง ซึ่งบทสรุปคือกุเป็นคนลงตลอด กุเลือกจะเงียบไปเองเลย ซักพักกุค่อยกลับไปพูดแล้วพยายามทำเหมือนว่ากูไม่ได้ไม่เป็นอะไร แต่เรื่องคืนนี้กุไม่ไหวจิงๆ คือนัดกันไปนอนนอกบ้าน แบบฟีลเปลี่ยนที่นอน อยากนอนกับเพื่อน ก็ช่วยกันหารร แต่ทุกรรที่กุหาจะโดนปัดตกหมดเลย ไม่ปลอดภัยอ่ะ โฮสเทลไม่เอา นี่มึงเลือกแต่สวยๆเหรอ เล็กไป ห้องแคบ แบบ ติทุกอย่าง แล้วกุก้ดูๆรรที่โอเคไม่แพงมาก แต่มันก็บอกแต่ว่า มึงเข้าใจคำว่าปลอดภัยมั้ยเนี่ย แล้วสักพักก็ด่ากูอีกละ กูแบบอีเหี้ย เพราะเป็นกูเลยผิดตลอดเลยเหรอ แม่งtoxicอ่ะ
แต่เรื่องคุยกันเวลามันไม่ด่ากู หรือเทส ความชอบ เชียร์อัพเวลากุท้อ มันก็ทำ คือเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง แต่ติดอยู่ที่นิสัยการพูดไม่คิดของมันนี่แหละที่ทำกุtoxicมาก ไม่รู้จะแก้ยังไง กูต้องบอกมันมั้ย หรือจริงๆกุเป็นคนผิดเหรอที่คิดมากไปเองงี้
รำคาญเพื่อนสนิทมาก แม่งชอบฟังไม่จบ ชอบฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด มันให้กุสอนมันลงโปรแกรมๆนึง กุโยนลิ้งยูทูปสอนให้มันทำตามเพราะมันเข้าใจง่ายกว่า แม่งก็ยังเสือกมาถามกูระหว่างที่ดูคลิปแล้วทำตาม ทั้งที่คำตอบของแม่งก็อยู่ในคลิปยูทูปอ่ะ ทำไมไม่ดูให้จบก่อนวะ แล้วกูแนะนำอะไรไปแม่งก็ทำเหมือนว่าไม่ได้ฟัง สมมุติกุบอกให้รอซื้อตอนลดราคาวันพุธตอนเย็น วันพุธตอนเช้าแม่งมาบ่นว่ากุไม่ได้ซื้อแน่เลยมันยังไม่ลดเลย แล้ววันก่อนๆ ก็บ่นว่ามันไม่ยอมลด เอ้าอีควาย กุบอกตอนเย็น มึงเป็นเหี้ยอะไร เคยฟังกุบ้างมั้ย
ไม่ทำงานห่าไรยังเลือกพรีอันที่สบายสุดอีก อีหน้าด้าน
ไม่เชิงปรึกษา
คือกูไปทำแบบทดสอบมาในหัวข้อเพื่อนอยากเลิกคบคุณหรือเปล่าแล้วแม่งขึ้นว่าใช่ กูก็เก็บมาซีเรียสโง่ๆ จนถึงวันนี้ ประกอบกับมีคนพยายามกีดกันกู แต่พอมาคิดๆ ดู มันก็ไม่มีอะไรนี่นา ทุกอย่างยังเหมือนเดิม กูแค่คิดมากไปเองทุกวันว่าเพื่อนยังชอบกูไหมๆๆๆ จนลืมไปว่าเพื่อนแคร์กูมากแค่ไหน:)
เรียนออนไลน์ หาเพื่อนยังไงวะ ไอ้เพื่อนเก่านี่ไปสนิทกับคนใหม่จนแทบจะทิ้งกุละเนี่ย กุทักหาแต่มึงอ่านไม่ตอบ แต่เวลามึงทักกูต้องตอบ คุยฝ่ายเดียวกูก็คบต่อไม่ไหวนะ
มึงไม่อยากคุยกับกุหรือไม่ว่างคุยก็บอกมาสิวะ เอาแต่อ่านไม่ตอบ มาอ่านเฉพาะเวลาจะเรียกกุไปช่วยงาน ทั้งๆที่แม่งอยู่คนละคณะด้วยซ้ำ ที่กุยังช่วยคือเห็นแก่ความเป็นเพื่อนนะ แต่มึงทำตัวแบบนี้กุก็ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว
>>33 อะนี่ ที่จริงต้องพุดว่าเป็นคลิปมากกว่าแต่เอาเถอะ https://www.youtube.com/watch?v=LwXX80ag0U0
ไม่เห็นมีเพื่อนให้บ่นเลย
สืบเนื่องจากกระทู้ที่แล้ว กูพิมพ์ไว้แบบนี้
'กูเรียนออนไลน์มาตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมว่ะ ทุกครั้งที่คนนี้ตอบไม่ได้กูก็แย่งตอบตลอด เขาแชทคุยกับทุกคนยกเว้นกู ตอนเจอกันวันเปิดเทอมเขาก็เมินกูแบบจงใจ ตอนกูทักทายทุกคนในคลาสเขาก็เหมือนไม่ค่อยพอใจ แล้วบังเอิญกูรู้จักเพื่อนเขาอยู่ หลังจากที่คนนี้รู้ก็ดูยิ่งไม่ค่อยพอใจมากขึ้นไปอีก แต่หลังจากเพื่อนเขาอีกคนเห็นกูอยู่กับกลุ่มเขาคนอื่นๆอย่างสนิทสนม เขาก็เริ่มพยายามเข้าหาคนรอบตัวกูแบบพยายามตีซี้เพื่อนมึงบ้างละกันนะ เขาไม่เคยฟังที่กูพูดจนจบ ภาษากายไม่โอเพ่นอย่างแรง มองกูด้วยสายตาเย็นชา รีบเข้าประเด็นแล้วตัดบทสนทนาตลอด พยายามทำเหมือนกูไม่มีตัวตน พยายามให้ทุกคนอิกนอร์กูตอนพูด กูอยากแน่ใจขึ้นไปอีกเลยว่าจะลองดูอีกหน่อย บังเอิญว่ากูชอบวีทูปกลุ่มเดียวกับเขา แต่พอชวนเขาคุยเรื่องนี้แล้วเขาดูโกรธขึ้นไปอีก ทำนองว่าทำไมต้องมายุ่งกับของโปรดกูแต่ไม่ได้พูดออกมา และคุยกับกูแค่ในแชทรวมต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น แบบนี้แปลว่าเขาไม่ชอบดูตั้งแต่ตอนเรียนออนไลน์แล้วใช่ไหมวะ ไม่ใช่อะไร กูจำไม่ได้ว่ากูเคยทำอะไรไว้ไหมหรือเคยเจอเขาไหม เพราะแค่แย่งตอบไม่น่าโกรธขนาดนี้'
ในวันนี้กูได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วนะ ตอนกูอยู่กับผองเพื่อนของเขาแล้วมรคนเรียกให้เขามา พอเขาเห็นว่ากูอยู่ด้วยเขารีบวิ่งหนีไปไม่หันกลับมาอีกเลย55555+
ถามหน่อย ปุ่มห่างกันสักพักในเฟสนี่ อีกฝ่ายจะเห็นโพสเราน้อยลงด้วยปะ หรือมีแค่ฝ่ายเราที่เห็นโพสเขาน้อยลง
เรียนออนไลน์(มหาลัย) หาเพื่อนยังไงอะ
เหงาวะ เพื่อนสนิทกำลังจะไปเรียนไกลตปท.แล้ว ที่ๆกูอยู่ก็ไม่มีเพื่อนเลย จัดการความรู้สึกนี้ยังไงกันวะ จากนี้ไปคงต้องไปไหนมาไหนคนเดียวแล้ว เศร้าจังเลยว่ะ
เป็นเพื่อนกับคนนึง นับว่าค่อนข้างสนิท ทำอะไรด้วยกันมาเยอะ แต่ก็รู้สึกว่าโดนมันดูถูกอะไรบางอย่างตลอด และที่ผ่านมาก็รู้สึกว่ากำลังโดนเหยียดเรื่องหน้าตา จนวันนี้เพิ่งจะโดนมันหัวเราะตอนที่เพื่อนบอกว่ากูสวย แล้วก็พูดประมาณไม่นึกว่าเพื่อนจะชมว่าหน้าแบบกูสวย
ตอนนี้กำลังคิดว่ากูควรช่างแม่งละเฟดออกมาหรือไปเตือนตรงๆ(เป็นรอบที่3)ดี? จริงๆเคยพูดประเด็นนี้แล้วและมันก็ดูจะตั้งใจฟัง แต่เหมือนมันคงเป็นสันดานคนปะนะ มันทำให้กูรู้สึกว่าก็กูไม่สวย ก็ไม่แปลกที่จะโดนคนอื่นบอกว่าไม่สวยเลย จะนอยด์ทำไม แต่กูก็รู้สึกว่า แล้วกูต้องให้ใจกับคนที่พูดจาแบบนี้เหรอ? สับสนแฮะ
>>49 ยังจะคบอีกเหรอ พวกนี้ไม่ปกติแหละ ที่มันด่ามึงหรือพวกที่อยู่ๆชอบหยิบเอาคนนู้นคนนี้มาด่าแทนที่จะenjoy peaceful life ชมนกชมไม้บรรเทิงกับโลก แม่งวันๆเอาแต่หาเรื่องตินู่นนี่ คือแม่งคงมีเรื่องเก็บกดอ่ะแหละสิ่งเดียวที่ทําให้มันพอใจได้คือการกดคนอื่น กูแบนคนประเภทนี้หมด แม่งไม่deserveมามีกูเป็นเพื่อนหว่ะ
รำคาญเพื่อนว่ะ แม่งอกหักเหมือนจะโดนแฟนทิ้ง แล้วก็ชอบมาเวิ่นกับกูไม่หยุด ตอนแรกกูก็รับฟังนะ แต่แม่งก็ชอบพูดจาเหมารวมว่าผู้หญิงแม่งเหี้ยหมดทั้งโลก พอบอกว่าไม่ใช่แม่งก็ชอบพูดห่าไรไม่รู้แบบคัดค้าน เอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานโลก เอาแต่พูดว่าที่ตัวเองเจอมาคือตัดสินได้ทุกอย่าง-ทุกคน แล้วก็คร่ำครวญเจ็บปวด ทรมาณ น้ำตาไหล
กูก็ไม่รู้จะพูดอะไร ยังไง เพราะพูดไรไปมันก็ปัดตกหมด พอจะรับฟังเฉยๆก็เหมือนไม่ใส่ใจอีก กลายเป็นยิ่งฟังกูก็ยิ่งเหนื่อย เหมือนมีนอยากระบาย แล้วก็ต้องการให้กูบอกว่าสิ่งที่มันพบเจอคือถูกแล้ว ตัดสินได้ทั้งโลกจริงๆ ซึ่งกูก็ไม่ใช่คนที่จะพูดเออ ออ กับสิ่งที่ตัวเองไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ แต่ต่อให้บอกว่ามึงแค่เข้ากับเค้าไม่ได้ ช่างเหอะ มูฟออน ไปหาไรทำอย่างอื่น แม่งก็จะเอาแต่บอกว่าทำไม่ได้ๆ แล้วก็วนกลับมาที่ผู้หญิงแม่งเหี้ยเหมือนเดิม ก็รู้นะว่าความเสียใจทำให้มันโง่ลง แต่อบบนี้กูก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ แม่งไม่คิดที่จะมูฟออนด้วยซ้ำ เอาแต่วนลูปจนกูรู้สึกว่าแม่งก็แค่อยากทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวีที่ถูกทิ้งป่ะวะ แม่งเลยไม่ยอมออกจากลูปเอง เหนื่อยกะแม่ง
ไปเที่ยวกันทั้งกลุ่มแบบไม่ชวนกู ใช่สิ กูมันคนนอกนี่ ปากบอกเพื่อนกัน แต่พวกมึงทิ้งกูไว้ข้างหลังคนเดียวกี่ครั้งแล้ว ล่ะ
เดี๋ยวจะจบมหาลัยไปแล้ว กูควรทิ้งคอนแทคเพื่อนดีมั้ย แบบไม่สนิทแล้วกูรำคานแม่ง ไม่ได้แชร์อะไรที่ชอบเหมือนกัน
สิ่งที่ยังอยากติดต่อเพราะเผื่อมีเรื่องทํางานแล้วจะได้ช่วยเหลือ แต่มีแต่พวกพึ่งพาไม่ได้หว่ะ กูเพื่อนน้อยด้วยยิ่งโควิดยิ่งเพื่อนหาย เพื่อนประถมมัฐยมกูก็ไม่เหลือละ
แต่กูก็กลัวว่าเป็นแบบนี้ต่อไปจะกลายเป็นพวกนักหลวมที่อายุ30มานั่งเล่นโม่ง แฮ็กเว็บรัฐบาล เพราะสังคมไม่สนใจไม่มีเพื่อนหว่ะ หรือกูควรฝืนแอดเพื่อนมั่วๆไปดี เผื่อยังได้มีคอนแทค เอาดีวะโม่ง
1 จบมหาลัยอย่างlone wolfสุดหล่อเท่ เป็นอิสระอย่างแท้จริง ค่อยไปตายหาสังคมใหม่เอาดาบหน้า
2 แอดๆเพื่อนๆไปเถอะ ถึงแม่งมันจะเป็นพวกเหี้ยก็ตาม
>>57 ตามนั้นแล้วกัน แอบเครียดอยู่แบบกูอยู่คนเดียวระบายอะไรไม่ได้เลยอยากมีเพื่อนมากๆ แต่กูดวงซวยเจอแต่คนเอาเปรียบทั้งนั้นเลย แบบเข้าหาต่อเมื่อกูมีประโยชน์ มีกูเป็นที่พึ่งทางจิตใจมาพึ่งพามาระบายอารมณ์ใส่ แต่ไม่มีใครเห็นใจกูเลย กูคงต้องจบมาแบบเหงาๆแล้วหล่ะมั้ง เมื่อไหร่จะได้มีเพื่อนเป็รตัวเป็นตนซะที
กูฝันว่าได้คุยได้กลับไปสนิทกับเพื่อนคนนึงที่เคยสนิทกัยเมื่อหลายปีก่อน ทั้งดีใจทั้งเสียใจเลยว่ะ เพราะตอนนี้จะให้กับไปซี้กันแบบตอนนั้นคงเป็นไปไม่ได้แล้ว
เฮอะ ตอแหลเก่งนักนะ ตอนทำงานชอบอ้างไม่กล้าคุยกับคน กลัวคนที่ไม่รู้จักเลยชอบให้กูออกหน้าให้ แต่เรื่องประจบคนนี่ไวเชียวนะมึง
มึงเป็นห่าไรวะ กูซื้อของ มึงซื้อตาม กูลงรูป มึงลงด้วยพร้อมก๊อปแคปชั่นกูอีก ต้องการไรวะ
>>62 กูเจอบ่อยมาก แต่ไม่ได้เจอกับตัวเอง จะเจอคู่เพื่อนซึ่งแม่งก็ชอบเอ่มาบ่นให้กูฟัง ซึ่งกูไม่เข้าใจ2อย่าง
1 ไอคนทําตามนี่คิดอะไรอยู่วะ มีจุดประสงค์อะไร กูไม่เคยมีความคิดที่จะตามใครกูเลยไม่เข้าใจสัสๆ แต่ดูสังเกตดูคือเหมือนมันแนวๆนับถืออีกคนมากๆชอบมากๆเลยทําตามหมด คิดว่าทําตามแล้วจะเพิ่มความสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนมั้ง แม่งcreepดีหว่ะ
2 ไอคนที่โดนเลียนแบบมึงก็ช่างแม่งไปเหอะ เมินๆไปก็จบแล้ว คืองงมีคนทําตามแล้วมันเสียผลประโยชน์อะไรขนาดที่ต้องมาดิ้นชิบหายวายวอดวะ//กูด่าเพื่อนกู แม่งมาบ่นจนกูรําคาณ คือเข้าใจว่ารำคาญแหละแต่ปล่อยแม่งไปซักทีเห๊อะ
ม.6เพื่อนที่เคยทำงานดีๆก็เปลี่ยนเป็นเท เพราะมันปีสุดท้ายเหรอ กุท้อ
มึงเคยกันมะ เคยมีเพื่อนสมัยเรียนที่สนิทกันมากๆแต่พอจบออกไปก็แยกย้ายไม่ได้ติดต่อกันอีก เวลากลับมาเจอกันจะเป็นความน่าอึดอัดที่กระอักกระอ่วนใจ
คือกลุ่มกูมี3คน กุอ่ะเป็นผญคนเดียวในกลุ่มผชอีก2จะดูแย่มั้ยวะ กูอ่ะมีแฟนของกูอยู่แล้วแต่กูไม่ได้คิดไรเลยเพื่อนก็คือเพื่อน
กูดูเมะพวกSlide of lifeละแม่งน้ำตาไหลเลยวะในเมะแม่งเพื่อนๆรายรอบมีเรื่องหนุกไห้ทำกันเหมือนพวกแม่งไม่เคยต้องเหงาหันมาดูตัวกูเองยุแต้ในห้องเรียนออนไลนคนเดียวมาจะปีละโคตรเซง โควิดไอ้เชรี่ยเอ้ย
ผู้ชายอ่ะ ถึงจะเป็นเพื่อน แต่ 99% ถ้าบอกให้เยดมันก็เยดอยู่ดี ไว้ใจไม่ได้หรอก
นี่ไม่ได้ชอบเต้นนะ ถ้าเลือกได้คือกุเต้นเบาๆแบบใน ติ้กต่อกร่อนเอวดีกว่าต้องไปเต้นกลางเวทีที่คนเยอะๆ แต่แม่งโดนลูกตื้อจนต้องตอบตกลงตัดรำคาน อะไรๆก็ตัดเพื่อน โถอี กำหมัดซัดหน้าแม่ง คือน่ามคานสัดๆอ่ะ ทำตัวเป็นเด็กอีก โครต น่าม คาน อยากย้อนเวลาไปบีบคอตัวเองชิบหาย มึงปฏิเสธมันเดี๋ยวนี้อิเวร
ทุเรศวะ ปากบอกว่าเป็นเพื่อนแต่ถึงเวลาพอมึง panic หรือกลัวอะไรมากๆเข้า ก็ชอบมากดหัวกูให้ตัวเองสบายใจกลายเป็นกด self confident ของกูไปอีก ดีเหอะมีเพื่อนอย่างงี้
ใครรู้สึกตัวเองโตมาละอายุ 30 เลยป่ะ คือคิดไม่เหมือนคนอายุเท่ากัน วางแผนอนาคตไว้เยอะ บางทีก็อยากไปเที่ยว เอนจอยชีวิตวัยรุ่นมั่ง
ไม่มีเพื่อนเลย เขาเมคเฟรนกันยังไง
ฉันคือ >>78 มา ขออีกรอบ วันนี้มันสอนกุเต้น ด้วยท่าทางพิศดารและ อะไรต่างๆที่เถียงกุเกือบทุกรอบที่กุขยับตัว อีกนิดถ้ากุหายใจเข้าออก เป็นออกเข้า มันคงฉอดกุด้วยการเรียงประโยคที่กุพยายามจะแปลแต่ละคำ เนื่องด้วยเราแกะท่ากันคนละเจ้า มันถึงได้ทุรกทุนังทุเรียนเงาะลำไยขนาดนี้ทำไงถึงจะเฟดออกจากมันดีวะ งึดหลาย ทีมมึงครบคนแล้วนี่ ตัดกุออกไปคนนึงมึงคงไม่เดือนร้อนอะไรหรอกมั้ง
กุจะหาข้ออ้างยังไงดี เพื่อที่จะไม่ได้ไปเต้นกับมัน แกล้งป่วยดีไหมนะ
ในกลุ่มเพื่อนจะมีกันอยู่หลายคน รวมกูด้วย ทีนี้เพื่อนคนนึงจะเป็นคนติดไบแอสอีกคนมาก (เรียกคนนึงAคนนึงB) เวลาBทำอะไรAจะเชียร์อัพ ดูแลเป็นพิเศษ ซื้อนั่นซื้อนี่ให้ นัดไปเที่ยวออกตัวว่าสนิทกันสองคน คือพวกกูเพื่อนออนไลน์ รู้จักผ่านด้อมเกาหลีอ่านะ คืออิAมันอวยไส้แตกมากกับคนที่มันยกหิ้งให้ แต่กับคนอื่นที่ไม่มันก็คุยเฉยๆ บางืก็เงียบใส่ ตามตรงกูอึดอัดกับแม่งมากๆ
เชี่ยโดนกดส่ง กู >>84
ประเด็นคือBบางทีแม่งก็งี่เง่า เกิดปห.อะไรมาก็จะวีนอย่างเดียว แล้วAก็จะเข้าข้างแบบไม่ดูห่าอะไรเลย กูกับอีกคนเคยพยายามแยกตัวแล้ว แต่ก็โดนดราม่าว่าทำไมมีปห.อะไรไม่บอกกัน เพื่อนกันนะ อยากคบกันนานๆ แต่พฤติกรรมมันย้อนแย้ง เพราะอิAแม่งไม่เอาใครเลยนอกจากอิB ข้ามหัวคนอื่นหมด ส่วนอิB แม่งก็คุ้มดีคุ้มร้าย ตอนดีก็ปกติ ตอนไม่ปกติก็โรคเจ้าหญิงกำเริบ กูเหนื่อยใจชิบหาย กูอยากเฟดไปจากตรงนั้นมาก แต่พอกูเฟดปุ๊บแม่วมาตามจิกกุแล้ว ทำไงดีวะ เอาตรงๆกูก้แอบนอยความไบแอสของอิAเหมือนกัน คิดอีกแง่ว่ามันชอบกันรึเปล่า ทำไมไม่ได้กันซะ
อีกสาเหตุนึงก้คือกูกะอิAมีอะไรไม่ถูกกันบางอย่าง เวากูทำอะไรได้ดี แม่งก็จะมาทำตัวแบบอันนี้มันก็ทำได้ แทบทุกเรื่องเลย บวกกับที่แม่งคอยอวยอิBกูเลยอคติกับมันมั้ง แต่เหี้ยอึดอัดจริง
พวกมึง คือกูแอบไปแอบขุดเจอทวิตเตอร์ของเพื่อนมาว่ะ(อย่าถามว่าขุดได้ไง เรื่องมันยาว)
แล้วเพื่อนกูมันทวิตว่าเมื่อไหร่คนนั้นจะเลิกพูดสองแง่สองง่ามกับเราสักที อึดอัดอะ แล้วกูคิดว่าเค้าคงหมายถึงหนู แน่ๆ เลยดูจากวันที่ทวีตตรงกะวันที่กูเล่นมุกนั้นออกไป กูควรรีบไปขอโทษเค้าไหม หรือทำเป็นไม่เห็นแล้วเลิกทำนิสัยนี้ใส่เขาไปเฉยๆ ดี ถ้ากูอยู่ๆ ก็พูดขอโทษออกไป เพื่อนต้องจับได้แน่เลยว่ากูแอบไปขุดมันมาเพื่อหาให้ได้ว่าทำไมถึงโกรธ แล้วมันคงโกรธยิ่งกว่าเดิม บวกกับภาษากายตอนนี้ที่เหมือนจะพยายามฝืนไม่ให้อึดอัดต่อกูอีก(ที่คิดว่าไม่ได้มาจากเรื่องมุกนั้นของกู) กูควรทำไงดี
ปล.กูสืบนั่งแกะจนรู้แล้วว่านั่นแอคเพื่อนกู100%แน่นอน ไม่ผิดพลาด
>>86 ไอ้ห่า อย่าได้แสดงตัวว่ารู้ทวิตเขาเชียว เขาจะยิ่งระแวงหนัก มึงเป็นสตอล์กเกอร์หรอวะ ทำอะไรน่ากลัวชิบหาย สืบนั่นนี่เขาอีก แต่กูไม่พูดถึงพฤติกรรมครีปปี้มึงหรแกนะ ขอแนะนำว่าอะไรที่เคยผิดไปก็เลิกทำซะ ไม่ต้องขอโทษย้อนหลังหรอกมันจะผิดสังเกต ปล่อยเขาสบายใจกับทวีตตัวเองไปเถอะ อย่าทำให้เซฟโซนเขาหายไป
แถวนี้มีใครเป็น extrovert บ้างวะ อยากทราบว่าอาการกูนี่ใช่หรือยัง กูไม่แน่ใจตัวเอง อาจจะเป็นก็ได้ แต่ไม่ค่อยเจอใครพูดว่า "ฉันเป็น extrovert เองจ้า" เลยสงสัยว่าหรือเพราะกลุ่มสังคมกูมีแต่พวก introvert นะ
ลองทำแบบประเมินแล้วมันครึ่งๆ เลยไม่แน่ใจ แต่กูชอบคุยกับมนุษย์นะ เป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี แล้วก็ขี้เหงาด้วย ต้องมีเพื่อนคุยตลอดเวลาอะ ทั้งผู้ชายผู้หญิง ไม่ได้คุยแบบคิดจะต่อยอดไปเป็นแฟนอะไรงี้นะแค่ชอบทัก ชอบเข้าหาคน ชอบชิทแชทอะ
รู้จักคนนึงตั้งนาน ลังเลว่าจะลงมู้ความรักหรือที่นี่เพราะตอนแรกก็เหมือนคนคุยแต่ดูไปดูมาไม่ใช่เลยลงมู้เพื่อนละกัน รุ่นเดียวกันคนละคณะ คนละเพศด้วย กูเป็นชาย ช่วงแรกไม่เคยเจอตัวจริงเลยเพราะโควิด ก็มีคุยกันบ้าง ไม่ได้คุยสม่ำเสมอแต่คุยได้หลายเรื่อง หลักๆจะเป็นเรื่องเที่ยวตจว.เลยนัดกันว่าธันวาไปกัน เป็นการเจอครั้งแรกด้วย ทีนี้ดูจะมีอะไรให้ไม่น่าพอใจหลายอย่างอะ อย่างแรกเลยกูเที่ยวงบน้อยแต่เขาเน้นอยู่สบาย ค่าเดินทางกับที่พักแพงสัส ถ้าไปแพงขนาดนี้กูว่าตี้ 5 คนอัพสนุกกว่า ทีนี้ตอนไปก็ไม่มีแผน กูก็คิดบวกว่ามาพักผ่อนไม่เน้นเที่ยว แต่ไม่มีแผนจริงๆเลย วันแรกนั่งเล่นห้องทั้งวัน ใช้ห้องซะคุ้มราคาแพงเลย แยกห้องด้วยนะมึง5555 กูก็ตกใจว่าทำไมคนนึงแพงจัง ที่แท้ไป 2 คนพัก 2 ห้อง เข้าใจว่าคนละเพศเจอกันครั้งแรกแต่เกินไปสำหรับกู แบบนี้เหมือนมาเที่ยวคนเดียว นั่งเสร็จค่อยออกไปเดินเล่นตอนเย็น คิดจะกินร้านอาหารสรุปไม่กิน แวะเซเว่นเข้าห้องจบ วันต่อมาคิดจะเที่ยวเช้าสรุปไม่ได้ไปไหน หมกตัวที่ห้องทั้งวันจนถึงเวลา checkout ถึงรู้ว่ากูออกคนเดียว เขาอยู่ต่ออีกคืน กูก็เดินกลับไปจุดขึ้นรถคนเดียวสิ มาถึงปุ๊ปเขาทักว่ากุญแจโรงแรมติดตัวต้องกลับไปคืน โอ้โหกว่าจะมาถึงนี่เหนื่อยโคตรเลยบอกเขาให้นั่งวินมาเอาไปหน่อยยังไงก็อยู่ต่ออีกคืนแล้ว แต่เขาไม่ กูก็ต้องซิ่งไปกลับเลยดิ เสร็จแล้วถึงจะกลับบ้านอย่างสงบสุขได้ อย่างที่บอกว่าเหมือนเที่ยวคนเดียว กูเจอเขาแค่ตอนออกไปเดินเล่นชั่วโมงนึงเท่านั้น checkin checkout คนเดียว ตอนแยกเข้าห้องก็ตัวใครตัวมัน หลังจากนั้นก็ไม่ได้แชทต่อเพราะเหนื่อยเดินทาง มารู้เอาวันนี้ก็บล็อคกูไปละ ไม่รู้ว่าเขาไม่พอใจหรือรู้ว่ากูไม่พอใจ เจอกันครั้งแรกไม่ควรจะไปแบบนี้เอาตามตรง นัดไปกินข้าวชิวๆเถอะจะได้รู้นิสัยวิถีชีวิต
เพื่อนผู้หญิงที่แก่กว่าแม่งเอาความลับที่กุเล่ากับมันไปให้คนอื่น พอกุรู้เรื่องจะโทรไปถาม มันก็บ่ายเบี่ยงอ้างสารพัดเหตุไม่คุยกับกุ กุก็โทรจิกไปสามรอบ จนแม่งรับก็ทำเป็นตะคอกเอาเรื่องอื่นมาพาลละบล็อกทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะมีคนเหี้ยแบบนี้ในชีวิตจริง
เป็นคนไม่ไปนัดสาย ไปคนแรกตลอด แต่เป็นคนไม่ค่อยมีเรื่องคุย เวลาต้องอยู่สองคนกับคนที่ตามมาไม่รู้จะคุยอะไร ช่วยหน่อย เกลียด dead air มาก
มีเพื่อนกูคนนึงที่ปกติกินเหล้า แต่งดไปเพราะพยายามจะมีลูกอยู่ ผ่านมาหลายเดือนแล้วก็ยังไม่สำเร็จซักที
ไม่รู้ว่าตอนนี้สรุปยังพยายามอยู่มั้ย หรือหยุดชั่วคราว หรือล้มเลิกถาวร ซึ่งเรื่องแบบนี้ถ้าเจ้าตัวไม่เล่าเองกูก็ไม่อยากถามถึง
เรื่องของเรื่องคือมีนัดกินข้าว แล้วกูกะว่าจะสั่งเหล้ามากินด้วยกัน
มีวิธีพูดยังไงไม่ให้เหมือนว่ากูลืมเรื่องที่ว่ามันพยายามมีลูกอยู่ แต่ก็ไม่ต้องไปถามถึงเรื่องมีลูกว่าเลิกไปรึยังบ้างมั้ย
กูนึกวิธีชวนดีๆไม่ออก ที่พอนึกออกคือจะถามว่าตอนนี้กินเหล้าได้รึยัง ก็ไม่รู้จะอ้อมเกินไปหรือฟังดูแปลกไปมั้ย
รำคาญเพื่อน ชอบมานอยคิดว่าตัวเองไม่สำคัญ อีควายลำไย กูให้ความสำคัญเต็มที่ได้เท่านั้น ซึ่งถือว่าเยอะแล้วสำหรับกู กับเพื่อนคนอื่นกูไม่ได้ให้มากเท่านี้ กูก็น้อยใจนะ กูให้ใจกับมันเยอะสุด แต่กูมาโดนตัดพ้อไร้สาระเนี่ย
แบบกูตอบแชทไม่ต่อเนื่อง คุยๆอยู่แล้วกูแวบไปทำอย่างอื่นค่อยกลับมาตอบต่อ แต่เทียบกับเพื่อนคนอื่น กูไม่ทักหา ไม่คิดจะแชร์เรื่องราวอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำไมถึงต้องมาคาดหวังในสิ่งที่กูไม่ได้เป็นวะ กูไม่ได้ชอบคุยกับมนุษย์เลยด้วยซ้ำ แต่ก็ยอมคุยกับมึง ถึงจะคุยกันน้อย ก็สำหรับกูมันก็เป็นการคุยกับเพื่อนคนสำคัญนะอีเหี้ย โว้ย
เวลากุอยู่ที่รร.กุห้ามวาดรูปเวลาว่างเลย เพราะเวลากุวาดรูปกุจะจดต่อแค่กุจะวาดรูปและกุจะวาดให้เสร็จ เวลาใครมาชวนคุยหรือชวนไปไหนกุก็จะอือๆ ไม่ๆไปอัตโนมัติ แบบไม่รู้ตัวและลืมว่าเมื่อกี้ชวนไปไหนนะ เมื่อกี้เพื่อนถามว่าไรนะ หรือบางทีวาดจนมันต้องเปลี่ยนไปเรียนห้องอื่นแล้วเงยหน้าอีกทีทุกคนสะพายกระเป๋าเตรียมไปเรียนแล้ว กุช้าสุด แต่เวลาทำงานดีหน่อยที่ทุกคนมันทำงานมันก็จะเงียบกันหมดคุยนานๆที กลายเป็นกุต้องคอยห้ามไม่ให้ตัวเองวาดรูป ไม่ให้เล่นโทรศัพท์ต้องคอยสังเกตุเพื่อนว่าเพื่อนทำไรกัน อย่าหมกมุ่นอยู่กับตัวเองไม่งั้นกุจะไม่มีเพื่อน รู้สึกแย่สัสๆเลยทำไมเข้าสังคมมันยากงี้วะ เพื่อนเล่นติ๊กตอกกุก็ไม่เล่นไม่รู้จักเลย สายวาดในห้องก็ไม่มี ปวดหัวชิบหายกุไปรร.วันเดียวกลับมาร่างแหลกสาแหลกขาดหมดพลังงานเหี้ยๆกลับมานอนเป็นตาย พร้อมคิดไปเรื่อยว่ากุจะทำไงดี กุควรเลิกวาดรูปแล้วไว้ค่อยกลับมาวาดที่บ้านเอา โทรศัพท์ก็ต้องห่างๆบ้างอย่าเล่นตลอดเวลาอย่านอยเพื่อน ทำไมชีวิตมันลำบากแบบนี้วะ
จริงๆกุชอบอยู่คนเดียว อยู่กับเพื่อนกุรู้สึกอึดอัดมาก แต่กุรู้สึกอยู่คนเดียวชีวิตแม่งอิสระดีว่ะ กุอยากทำไรก็ทำ ไม่ต้องเกรงใจแถมกุก็ทำงานคนเดียวด้วยตอนนี้ กุเลยยิ่งไม่อยากมีใครเป็นเพื่อนเลยอ่ะ แถมไม่ต้องมาทะเลาะกับคนอื่นให้เสียเวลา
เพิ่มอีกอย่าง กุจะไม่ได้ต้องเจอไอ้พวกที่ชอบสตอร์กกุ กุหงุดหงิดมากๆ มึงตามกุทุกอย่างเลยนะ เหมือนมึงเป็นห่าอะไร เพื่อนก็ไม่ใช่ แต่ตามจิกกุทุกอย่าง ควย
แต่กุก็รู้ว่าแม่งตามมาจากเพื่อนกุด้วย กุก็เลยไม่แอดใครเพราะเดี๋ยวมันจะตามมาหากุอีก และกุลบเฟส20รอบ พวกมึงก็ยังตามกุไม่เลิก เพื่อนก็ไม่ใช่ กุสุดจะทนกับพวกหัวควยแล้ว
ไปดีกว่า ระบายหมดละ กุไล่บล้อกพวกมึงที่เกี่ยวข้องหมดละ
มีเพื่อนคนนึงชอบออกจากกลุ่มไลน์ แล้ว2-3วันก็กลับเข้ามาอีก 2-3วันก็ออกจากไลน์กลุ่มอีก เอาใจยากชห จะคิดว่ารำคาญเพื่อนคนอื่นพูดมากก็ไม่ใช่เพราะอีนี่พูดมากสุดในกลุ่มละ เข้าไปทีไรก็เจอมันไม่หุบปากซักที
อิตอแหล มึงแถเหี้ยๆกับกูได้เพราะกูไม่อยากเก็บคำพูดกลวงๆมึงมาคิดให้รกสมอง แต่ถ้ามึงไม่แก้สันดาน กูรอดูวันที่คนอื่นจะแหกคำแถของมึงในอนาคตละกันนะ
เปิดปีใหม่ด้วยการเพื่อนไปดิสนิวเยียร์กับเพื่อนกลุ่มอื่นและไม่ชวนกู ปีที่แล้วยังดิสด้วยกันอยู่เลยแท้ๆ 555555 เป็นคนนอกอย่างสมบูรณ์แล้งสินะกู
กูมีเพื่อนคนนึง แม่งนิสัยไม่ดีชอบยืมของคนอื่นแล้วไม่คืน
พอมันยืมแล้วไม่คืน มันก็ไปยืมของคนอื่นเรื่อยๆ
กลัวว่ายืมคนเดิมแล้วกูจะด่า แต่กูไม่ด่าหรอก
กูอยากตัดเพื่อนคนนี้จัง กูคบเพื่อนหลายคน แต่กูพึ่งมาเจอไอ้คนนี้ พูดจาก็หยาบคายไม่สุภาพ กูเลิกเป็นเพื่อนกับมันดีกว่ามั๊ย
รู้สึกหึงหวงเพื่อนตอนที่เพื่อนไปสนิทกับคนที่เกลียดขี้หน้ากู(เพื่อนไม่รู้ว่ามันเกลียดขี้หน้ากู) งี่เง่าไหมหรือปกติ
กูควรทำไงกับเพื่อนเหี้ยๆของกูดี คืองี้ในกลุ่มมีกันสามคน(รวมกู) กูทะเลาะกับคนนึงแล้วอีกคนก็โอ๋มันแล้วมาว่ากู เรื่องที่ทะเลาะกันคือตอนแรกจบลงด้วยดีน่ะแต่มันก็ไม่สนิตเต็มร้อย พออีนั่นมาโอ๋แล้วมาว่ากูในแชต พอกูไม่ตอบแม่งก็ตัดเพื่อน คือเป็นเหี้ยอะไรอ่ะ รึว่ากูผิดที่อ่านแต่ไม่ตอบ?? ถึงตอบไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้วพอกูมาขอโทษในเรื่องที่กูแค่อ่านไม่ตอบอีมันทั้งสองก็ตัดเพื่อนแล้วเอาเรื่องกูไปซุบซิบกับคนอื่นจนรู้ทั้งห้อง เอาล่ะกูไม่มีเพื่อนคบแล้วสาแก่ใจมึงรึยังล่ะ เนี่ยหรอเพื่อนกูที่เคยคบ
กุอยากสนิทกับเพื่อนให้ได้เร็วๆ รร.แม่งก็เปิดแค่วันสองวันเอาห่าไรไปสนิท แต่กุก็ไม่อยากไม่มีเพื่อน กุอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นกุอยากสนิทกับเพื่อนเร็วๆเล่นหัวกันได้ ระบายความในใจกันได้ ไม่ใช่ยังรู้สึกอิหลักอิเหลื่ออยู่ ทำไงดีวะ ทำไงให้สนิทกัน มันมีสูตรเฉพาะไหม มันมีวิธีรึเปล่า กุไม่ไหวว่ะ
รู้ว่าไร้สาาระ แต่เศร้าๆนิดหน่อยตอนที่รู้สึกตัวว่าเพื่อนที่เคยสนิทมากๆกว่า20ปีกำลังจะห่างกัน จริงๆก็เข้าใจว่าไลฟสไตล์ช่วงหลังๆมันไปกันไม่ได้ กูไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบเจอคนเยอะ ส่วนมันชอบ
กูไม่ชอบคุย ชอบทำอะไรของกูเฉยๆ แต่มันต้องมีคนคุยด้วยตลอดเวลา
บางทีที่คบมาได้จนถึงตอนนี้ก็คงเก่งแล้วล่ะมั้ง ถึงจะเสียดายอะไรหลายๆอย่างที่ทำมาด้วยกัน แต่ก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดากันก็ได้ ไม่ต้องให้คำว่าสนิทมาค้ำคอ
//ซะที่ไหนล่ะไอ้สัด กูเศร้าจนกลายเป็นหงุดหงิดแล้วอีเหี้ย อย่ามาหาว่ากูไม่คีพนะ มึงก็ไม่คีพกูเหมือนกันปะ กูรู้ว่ายิ่งไม่ได้เจอกันก็ยิ่งต้องพยายามเมนเทน ซึ่งกูก็พยายามชวนคุย ชวนหาวันมาเจอกันบ้าง แต่แม่งก็เมินคำพูดกูทุกครั้งอะ แล้วเมินทุกครั้งแบบทุกครั้งจริงๆ จนผ่านมาครึ่งปีแล้วแม่งก็ไม่ตอบรับคำชวนไปเที่ยวกู
วันเกิดกูก็ไม่แฮป กูลงสตอรี่ว่าบ้านมีโจรเข้าก็ไม่ได้ทักมาอะไรกับกูเลย ดูสตอรี่แล้วก็อัพเรื่องอื่นเป็นปกติอะ โอเค มันไร้สาระ แต่พอเห็นว่าเพื่อนสนิทคนอื่นๆทักกูมาหมดทุกคน ยกเว้นมัน แล้วกูก็แบบ เออ มันคงถึงเวลาแล้วมั้ง เกลียดยิ่งกว่าการเกลียดคนอื่นก็ตรงที่คนเคยสนิทกลายเป็นเพื่อนธรรมดาๆนี่แหละ เฮ้อ
ตอนมอปลายกุไม่มีเพื่อนเลยเพราะเพิ่งย้ายเข้ามาตอนมอสี่ กุเหมือนเด็กบ้านนอกในดงเด็กเมืองอะ แล้วคือชีวิตพวกแม่งสบายพ่อแม่เปย์ เลิกเรียกก็กินเที่ยว เรียนพิเศษ ส่วนกุเลิกเรียนต้องรีบนั่งรถกลับบ้านเพราะบ้านอยู่ไกลไง ไอ้จะเช่าหออยู่ฐานะที่บ้านก็จน วันหยุดก็ต้องช่วยงานที่บ้าน ไม่เคยออกไปเที่ยวดูหนังนู่นนี่นั่นในเมืองกะเพื่อนหรอก คือกุอินโทรเวิตเต็มขั้นเลยช่วงนั้น ถถถ
เหอะ ตอแหลได้ตอแหลไปนะ มึงเสนอหน้าทำตัวอวดรู้ทุกเรื่อง ทั้งๆที่เอาคำตอบมาจากกู ต่อไปพอโดนถามก็รู้ให้จริงละกัน กูรอมึงล้มอยู่ แต่ถ้ายังเหี้ยได้กว่านี้กูก็จะไม่รอมึงล้มเองแล้ว กูนี่แหละจะถีบมึงให้ล้ม กูดันมึงได้ กูก็ขัดขามึงได้เหมือนกัน
พวกมึงกุควรทำไงดีว่ะ มีปัญหากับเพื่อน(ที่เคยสนิต)แล้วคนในห้องส่วนใหญ่ก็เข้าข้างนาง จนเข้ากับใครในห้องแทบจะเป็นไปไม่ได้ เรื่องที่เกิดคือคิดวิเคราะห์แล้วน่ะ มันเป็นเรื่องที่เราไม่ผิดด้วยซ้ำแต่ปากก็ขอขอโทษไปเผื่อความสัมพันธ์จะดีขึ้น สุดท้ายแล้วแม่งก็เหมือนเดิม ดีหน่อยที่ก่อนหน้ามันเรียนออนไลน์เลยไม่เจอหน้ากัน แต่ตอนนี้ย้ายมาเรียนห้องแล้วใกล้เปิดเทอมแล้วด้วย กุรู้สึกเริ่มไม่อยากไปเรียนเลยอ่ะ ท้อ อยากร้องไห้ ทำไมกุต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยว่ะ เริ่มรู้สึกสงสารพ่อแม่ที่ส่งไปเรียนแต่แม่งต้องมาแค่นี้อะไรแบบนี้ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนผิดทำอะไรก็ไม่ดีไปหมดเลยอ่ะ มีใครให้ไอเดียแนะนำออกจากสถานการณ์ชีวิตแบบนี้ได้บ้างไหม
>>123 บางทีระยะห่างอาจจะทำให้เรื่องมันดีขึ้นก็ได้(แต่ถ้ามึงคิดว่าเพื่อนคนนั้นจงใจทำให้มึงก็แบนก็ตัดความคิดนี้ออกไปได้เลย) กูเคยโดนแบบนี้ วิธีของกูคือไปคบเพื่อนห้องอื่นเพราะยังไงงานกลุ่มในห้องมันก็จับลงตัวต้องมีคนรับพวกกูเข้ากลุ่มอะ(กูเป็นอินโทรเวิร์ดด้วยเลยไม่แคร์คนขนาดนั้น) เคสกูโดนแบนกันสองคนเลยยังเกาะกันได้ แต่มึงโดนคนเดียวใช่มะ กอดๆนะมึง กูโดนเพราะคนหาว่ากูอู้งานไม่ช่วยงานห้อง ถึงจริงๆกูจะไม่ได้อู้แต่ที่ต้องทำคือมีงานห้องอะไรกูต้องอาสาทำงานหนักกว่าคนอื่น ออกหน้าเยอะๆให้เขาเชื่อว่ากูไม่ใช่พวกอู้งานอะ ต้องพิสูจน์ตัวเองว่ามึงไม่ได้ผิด พูดง่ายแต่ทำยากชิบ กูเสียชีวิตม.ปลายไปฟรีๆกับเรื่องเหี้ยพวกนี้ พอบอกกูได้ไหวว่าโดนเพราะเรื่องอะไรเผื่อจะช่วยคิดวิธีแก้ได้
อันนี้แนะนำส่วนตัวว่าอย่าให้ถึงหูครูนะ ต่อให้เป็นครูที่มึงสนิทก็ตามอะ เรื่องพวกมีปัญหาโดนแบนนอกจากมันร้ายแรงจริงๆ ถึงครูหูทีไรเรื่องบานปลายแล้วมึงจะยิ่งอยู่กับในห้องลำบากกว่าเดิมอีก ถ้าครูช่วยมึง มึงอาจจะโดนเหม็นว่ามึงเป็นลูกรักครู ถ้าเจอครูเกลียดมึงครูแม่งใส่ไฟให้มึงชิบหายกว่าเดิม เชื่อกูนะ กูโดนมาหมดสองแบบแล้ว บอกครูไปมันแย่กว่าเดิมมากๆ กูไม่อยากให้มีคนตามรอยกู
มึงมีป้ะ เพื่อนที่แม่งชอบกดขำกดเศร้าไปทั่วอะ กูเม้นคุยกับคนในเพจนึงแม่งก็มากดขำใส่ กูตอบคำถามที่คนสงสัยก็มากดเศร้า(ซึ่งคำถามไม่ได้เศร้าเหี้ยไรเลย) กูลงสตอรี่ว่าอ่านหนังสือก็กดเศร้า เป็นห่าไรวะ รำคาญ บอกให้เลิกก็ไม่เลิก
เพิ่งรู้สึกตัวว่าเพื่อนเก่าคนนึงไม่อยากคุยกับกูว่ะ ปีที่แล้วคุยไลน์กันอยู่ดีๆ พอกูเริ่มปรึกษาเรื่องต่างๆมากขึ้นหน่อย มันก็เริ่มไม่เข้ามาอ่าน หายไปเลยหลายเดือน ล่าสุดคุยๆกันปลายปีที่แล้ว มันบอกถ้ามีปัญหาอะไรแชร์ให้มันอ่านได้ พอกูเล่าไป มันก็ไม่เข้ามาอ่านอีกละ ผ่านไป 2 สัปดาห์ละ ขนาดสติ๊กเกอร์ HNY ของกู มันยังไม่เข้ามาดูเลย คือถ้าจะไม่สนใจกู ก็ไม่ต้องทักมาคุยแต่แรกปะ เสียความรู้สึกสัดๆ กูว่าจะ move on ละ และคงไม่เล่าเรื่องส่วนตัวอะไรให้มันฟังอีก
กูบ่นเรื่องหาเพื่อนในคณะไม่ได้ เพื่อนกูต่างคณะที่ตอนแรกหาเพื่อนไม่ได้ก็อวดใหญ่เลยว่ามันหากลุ่มดีแล้ว อือ ดีใจด้วย เดี๋ยวกูก็จะตัวคนเดียวละสินะ
>>123 กุก็เป็นแบบมึงเลยตอนม.ต้น ใครแก้ปัญหานี้ได้ก็ดีใจด้วย แต่กุแก้ไม่ได้ สิ่งที่กุทำคืออยู่คนเดียวไปเรื่อยๆเนี่ยแหละมันจะมีพวกขี้เสือกมาถามไถ่บ้างว่าเกิดอะไรขึ้นทะเลาะอะไรกันหรอ เหมือนจะเข้าๆมาคุยมาเป็นเพื่อน สุดท้ายมันแค่อยากรู้เฉยๆว่าเกิดไรขึ้นพอรู้มันก็ไปเกาะแกะกับเพื่อนที่เรามีปัญหาด้วยต่อละ กุใช้ชีวิตเหมือนผีในห้องอ่ะเพื่อน แบบ ทุกคนไม่สนใจกุ เดินกันไปมีกลุ่มเป็นของตัวเอง เพื่อนบางคนบอกกุเป็นเศษเกินในห้องด้วยซ้ำ นั่งแดกข้าวคนเดียวบางทีก็อยู่ในห้องเรียนเงียบๆคนเดียวหาอะไรทำให้ไม่ฟุ้งซ่านเครียงานไปเรื่อยๆ ไม่มีเพื่อนจริงๆสักคนละก็หลอนไปเองว่าเพื่อนในห้องมองกุอยู่ สมเพชกุอยู่ว่ากุไม่มีเพื่อน พอเดินใกล้ใครก็หลอนไปอีกว่าเขากำลังนินทากุในใจหาว่ากุมาเกาะกลุ่มมันแน่ๆเลยไม่กล้าเดินใกล้ ใครแก้ปัญหานี้ได้ก็ดีใจด้วยละกัน แต่ของกุมันกลายเป็นฝันร้ายติดอยู่ในใจกุมาตลอดจนคิดว่าช่วงนั้นกุรอดมาโดยไม่ฆ่าตัวตายได้ไง เพราะช่วงนั้นกุบ่นอยากตายตลอด บ่นให้พ่อกุ พากุย้ายโรงเรียนทุกครั้ง มึงหาทางทำไรสักอย่างเหอะโม่ง จะอะไรก็ได้ให้มึงมีเพื่อนสักคน อย่ามีชีวิตอยู่ในรร.แบบตัวคนเดียวเลย
>>123 กุมาทันป่ะวะ ตอนสมัยมัธยมกุไม่เคยเจออะไรแบบนั้นนะ แต่มีตอนประถมที่เคยโดนบูลลี่จนเคว้งไปข่วงนึง อาการคบ้ายๆโม่งบนคือระแวงคนรอบข้างชิบหาย มีทะเบาะกับคนอีกทีคือตอนมหาลัยที่แตกหักกับเพื่อนกลางทางแล้วโดนเฉดหัวทิ้งเพราะว่ามันมีไอ้คนที่ชอบเลียแข้งอีกคนอยู่
สำหรับกุนะ ถ้ามึงหาเพื่อนได้ก็หาเถอะ แต่ไม่ต้องถึงขั้นฝืน กุเข้าใจว่ามันดูเล็กน้อยจนมึงรู้สึกผิดว่าทำไมมึงต้องไม่อยากไปเรียนด้วยเรื่องแค่นี้ แต่พอมึงโต พอมึงผ่านไปสักพักคนเราจะมีช่วงโวคตัวเองขึ้นมาเป็นไอ้คนช่างแม่งสิวะ กุไม่ได้ทำผิดกฏหมาย ไปเรียนเว้ยโม่ง เพื่อนเก่ามึงมองจะจิกตาแตกก็เรื่องของมัน จะนินทาก็ถือว่าหมามันเห่ามึง ทำเกรดดีๆ ทำกิจกรรม หาเพื่อนต่างห้องก็ได้ เพื่อนไท่จำเป็นต้องมีในห้อง ตอนจับกลุ่มมึงก็ท่องไว้ว่ายังไงก็มีกลุ่ม อ.มัธยมมันบังคับให้เด็กมีกลุ่มกันอยู่แล้ว เข้ากันไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มึงเข้ากลุ่มไปทำงาน แต่กุเชื่อว่าคนทั้งห้องมันคิดไม่เหมือนกันทุกคนหรอก เอาคนสิบคนมาสุ่มตอบมันยังตอบไม่เหทือนกันเลย ถ้าเรื่องที่ทำให้มึงแตกหักไม่ใช่เรื่องที่มึงผิดหรือร้ายแรงเหี้ยๆ
อ่ะ พิมพ์ไปนิ้วกุก็เบียดอีก 555555555
>>123 อย่าสำคัญตัวเองผิดมากเกินไปนัก คนเขาไม่ใส่มายุ่งอะไรกับมึงขนาดนั้นหรอก คนเครียดมากๆก็จะประสาทแดกงี้แหละ เรียนไปเรื่อยๆ มีอะไรลำบากแค่ไหนถ้าทนทำๆไปให้มันจบๆเดี๋ยวมันก็จบ เรื่องเพื่อนก็มีแค่ที่พอคุยได้นิดหน่อยก็พอ ไม่เห็นต้องไปสนิทอะไรมากมาย พวกเพื่อนสนิทสมัยเรียนสุดท้ายก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันนักหนาหรอก
กู123
>>132 >>133 >>135 >>136 กูอยากจะพูดมากเลยว่าตลอดชีวิตกูเนี่ยแทบจะเหมือนที่132เล่า คือกูก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นเพราะอะไรถึงไม่มีเพื่อน มันตั้งแต่สมัยเด็กแล้วอ่ะพอถึงเวลาพักกูก็เล่นเกม อ่านการ์ตูนในห้องสมุดคนเดียว หมดเวลาก็เรียน ถึงเวลากลับบ้านก็ไปเรียนพิเศษ ไม่เคยไปเที่ยวเล่นเหมือนกับคนอื่นเขา เหมือนกับว่าพอรู้สึกตัวอีกทีก็ไม่มีเพื่อนที่สนิตด้วยเลยซักคน แต่ก็ไม่ได้มีเกลียดมีงอนอะไรคุยได้ตามปกติ อย่างที่136บอก มึงพูดเหมือนชีวิตกูเลยเพื่อนโม่ง กูเคยร้องไห้ในห้องซึ่งพยายามกลั้นน้ำตาแบบไม่ให้ใครรู้บ่อยมาก(ซึ่งหลายๆคนเห็นก็ไม่ได้มีใครมาถามมาสนใจนั่นแหละ) กูเคยคิดน่ะว่าเอออาจจะไม่มีใครรู้ก็ได้เลยไม่มีใครมาใส่ใจ เหมือนพูดปลอบตัวเองอะว่ามะ5555
ตอนนี้คือกูกลับมาอ่านโม่งใหม่ ดีใจน่ะที่ยังมีคนสนใจโม่งกูด้วยไม่เหมือนคนรอบข้าง ปัจจุบันตอนนี้กูมานั่งอ่านโม่งตัวเองคิดถึงสิ่งที่พิมพ์ไปเหมือนกัน อยากจะบอกว่ากูขึ้นมหาลัยแล้วนะ แต่การเขียนโม่งแบบนั้นที่เหมือนทำตัวงอแงไม่อยากเรียนดูเด็กน้อยไปหน่อยว่างั้นมะ5555 ตามจริงแล้วกูอุส่าได้มีเพื่อนสนิตครั้งแรกแต่แม่งก็เฟลแบบนี้ทำเอาไปไม่ถูกเลย ทำไมการหาเพื่อนดีๆที่ไม่เอากูไปเที่ยวนินทา ไม่ทิ้งกูไว้กลางทางมันจะยากขนาดนี้ว่ะ มีการบอกให้กูย้ายที่เรียนเพราะที่นี่ไม่เหมาะกับคนน่าสมเพชอย่างกูด้วย กูไม่คิดจะย้าย อยากย้ายก็ย้ายไปคนเดียวสิ ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นแต่การเรียนกูก็แย่กว่าพวกมันอีก กูไม่สามารถหาเพื่อนได้อย่างที่132บอก ถึงแม้จะเคยลองหลายรอบ อันล่าสุดดีหน่อยเพราะถึงขนาดคุย1ปี ยกขึ้นมาเป็นเพื่อนสนิทได้แต่แม่งมันก็ล้มเหลวเหมือนเดิม เกรดกูก็ไม่ดีเหมือนอย่างที่133แนะนำ ดูๆไปแล้วกูก็คงน่าสมเพชจริงๆ5555 ทั้งๆที่อยู่มานานแบบไม่มีเพื่อนได้แต่แม่งก็ยังจะเรียกร้องมีเพื่อนที่ทั้งชีวิตก็ไม่เคยมีอยู่แล้ว กูอาจจะประสาทแดกอย่างที่ว่ามาก็ได้ตอนนี้กูก็ได้แต่ทนๆอยู่เหมือนที่135พูดนั่นแหละ ดีที่สุดของกูคือกูไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายและยังไม่เป็นโรคซึมเศร้า อย่าโทษกูเลยว่าโตขนาดนี้แล้วแม่งก็ยังเหมือนเด็กน้อยมีปัญหาอยู่ กูขอฟื้นใจแปบ5555
แต่พอเคยมีเพื่อนที่สนิตขึ้นมาแล้วเลิกกันไปเนี่ย ทำให้กูรู้สึกได้เลยน่ะว่า การที่จะพิมพ์แชตกลุ่มห้องรึหาคนอยู่กลุ่มด้วยแม่งยากกว่าเดิมเยอะเลย
>>137 กูเหมือนมึงเลย กูเป็นคนเฟรนด์ลี่ เข้ากับคนง่ายมแต่สนิทยากมาก เพราะกูมีความคิดแตกต่างจากคนอื่นตั้งแต่เด็กแล้ว แล้วก็ไม่อยากให้ใครมารู้หรือมารุกล้ำในสิง่ที่กูคิด กูเลยไม่เคยเปิดเผยตัวตนให้ใครรู้เลยซักคน กลุ่มเพื่อนก็มีตลอดนะ แต่รู้สึกกูคบกับเค้าผิวเผินมาก ไม่ได้สนิทอะไรเลย ไม่ได้รู้จักอะไรกัน กูก็หงุดหงิดกับตัวเองนะเวลาเห็นเพื่อนกลุ่มอื่นเค้าสนิทกัน แต่กูก็รับไม่ได้ที่จะให้คนมารู้จักกูทุกเรื่องอยู่ดี จนตอนนี้กูจะจบมหาลัยละ กูมีคนรู้จักเยอะมากแต่ไม่สน แต่ก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด ทำอะไรคนเดียว ไม่ชวนใครตลอด จนกูเริ่มทำงานหาเงินได้เยอะ เริ่มมีชื่อเสียง เริ่มสวยขึ้น มึงไม่ต้องพยายามอะไรเลย มันจะดึงดูดคนแบบเดียวกันเข้ามาในชีวิต แล้วมัยง่ายที่จะสนิทที่จะเปิดเผยตัวตนให้เค้ารู้จักมากขึ้น คำแนะนำกูคือไม่ต้องไปวิ่งตามหาเพื่อน มึงพัฒนาตัวเองให้ดี เป็นคนเข้ากับคนง่าย นิสัยดี เดี๋ยวเพื่อนก็มาเอง ถ้าเป็นคนครึ่งๆกลางๆไม่มีอะไรดีก็ต้องเป็นฝ่ายไล่ตามตลอด เหนื่อยนะ ไม่น้องเก่งเรื่องเรียนก็ได้เพราะกูเข้ามหาลัยมาก็เรียนห่วย
เมื่อก่อนคิดว่าชีวิตกูนี่เด็กจืดมากเลย อยู่กับแก๊งเพื่อนสนิทเล็กๆ เงียบๆ ไม่มีคาแรกเตอร์ตลอด แบบครูน่าจะจำไม่ค่อยได้ ไม่เคยอยู่กับพวกกลุ่มใหญ่ๆในชั้นเรียน แต่พอเรียนจบทำงานแล้วเพิ่งรู้สึกว่ากูนี่โชคดีเหมือนกันนะ มีกลุ่มเพื่อนสนิทคบกันสิบกว่าปีที่ยังคุยกันได้ทุกวันถึงจะอยู่คนละจังหวัดคนละประเทศ คนแบบเดียวกันจะดึงดูดกันจริงๆอะ เพื่อนในห้องที่ไม่มีกลุ่มสนิทก็เคยมาถามกูนะว่ามันไม่ดีตรงไหนทำไมไม่มีเพื่อน สำหรับกูทุกคนไม่ได้ดีทั้งหมดอยู่แล้วอะ มันแล้วแต่ว่าลักษณะนิสัยใครจะลงล็อคกันมากกว่า
คนที่คิดว่าสนิทที่สุด สุดท้ายก็ยังกันกูออกไปเป็นคนนอกของกลุ่มเขา ช่วงนี้คุยกันบ่อยจนลืมไปว่าจริงๆกูก็ไม่ได้เป็นเพื่อนเบอร์1ของเขาตั้งแต่แรกและตลอดไป คนมาทีหลังจะไปสนิทสู้คนมาก่อนได้ไงล่ะ อยากเป็นแบบเมื่อก่อน ไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้ พอมีกลุ่มเพื่อนสักครั้งแล้วเจอว่าเขาไม่เคยมองตัวเองเป็นส่วนนึงของกลุ่มแม่งโคตรเจ็บ
ตอนนี้กูเห็นกลุ่มเพื่อนอยู่ด้วยกัน เห็นคนแท็กกันในไอจี กูก็อิจฉาเจ็บใจละ ไม่ชอบเลย ความรู้สึกแบบนี้ ท่องเอาไว้ตัวกู ไม่มีเพื่อนกูก็อยู่ได้
>>141 คือด้วยความที่มึงเพื่อนน้อยอาจจะคิดว่าอรกฝ่ายสำคัญลําดับเพื่อนแบบมึง จริงๆเขาไม่ได้คิดอะไรเลยหว่ะมีแต่มึงที่คิดไปเอง เขาก็มองว่ามึงเป็นเพื่อน แถมไม่ได้มองว่าไม่สนิทกับมึงอะไรด้วย ถ้าคุยบ่อยขนาดนี้
กูก็เคยประสบปัญหาแบบเดียวกับมึง แต่โตๆขึ้นไปจะเข้าใจเองว่าฝ่ายมันไม่ได้คิดมากอะไรเลย มีแค่มึงที่คิดมากว่าเพื่อนไม่ใส่ใจเราแล้ว กูก็ไม่สบายใจกูก็ออกมาใช้ชีวิตคนเดียว แต่แบบหลายๆปีผ่านมาพวกนั้นมันก็ยังติดต่อกูมานะ ก็คือมันก็มองว่ามึงเป็นเพื่อนแหละ
กุมีปัญหาเรื่องการมีเพื่อนมากตอนนี้ หลังๆมากุเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนแม่งมีแต่หลอกลวงฟิลเวลาพวกมึงมีความสุขหรือได้ดีก็ไม่เคยเห็นหัวกุเลย พอพวกแม่งมีปัญหาถึงค่อยมานึกถึงกุคือไม่เข้าใจว่าทำไม พอกุลองพยายามทักๆไปหลังจากไม่ได้คุยมานาน พยายามไม่คิดไรมากมาถึงก็ระบายเรื่องตัวเองจนพอใจแล้วก็หายไปหมดไม่แม้แต่ถามว่ากุเป็นไงบ้าง กุรู้สึกท้อกับการมีเพื่อนหว่ะ เหมือนเราให้เขาเต็มที่ตลอดแต่ไม่เคยมีใครเห็นค่ากุเลย โคตรเศร้าจนไม่รู้จะทำไงอยากมีเพื่อนแต่ก็รู้สึกไม่อยากมีความสัมพันธ์กับใครแล้วเพราะกลัวเจอแบบเดิมซ้ำๆ
เพื่อนกับคนรู้จักต่างกันแค่เส้นกัน
บางทีกูก็สงสัยว่าสิ่งที่เพื่อนกูทำมันคือสิ่งที่เพื่อนทำกันจริงๆรึปล่าว ตลอดเวลาที่กูอยู่ในกลุ่มเพื่อนนี้คือโดนกดหัวอยู่ตลอดทั้งดูถูกทั้งด่าเวลาอะไรไม่พอใจหงุดหงิดแม่ โมโหเพื่อนอีกคน อารมณ์เสียที่นอนน้อยก็เอามาลงกับกูตลอดเหมือนเห็นกูเป็นสนามอารมณ์อะ ชอบบอกว่ากูเลิกคบกับพวกแม่งไปคนแบบกูก็ไม่มีใครคบด้วยหรอก แต่ตอนกูเดินไปกับกลุ่มอื่นเดินไปกับเพื่อนคนอื่นชอบดึงกูกลับมางงไหมแต่พอถึงเวลามันจะไปกับเพื่อนคนไหนกูไม่เคยห้ามมันเลยนะ ตอนแรกกูก็ดีใจคิดว่ามันห่วงกูแต่พอกูออกห่างจากกลุ่มนั้นกลับมาอยู่กับพวกมันเหมือนเดิมแม่งก็ทำพฤติกรรมเหี้ยๆใส่กูเหมือนเดิม กูบอกว่ากูไม่ชอบให้ทำก็ไม่สนหรือแม้แต่กูจะเริ่มทำอะไรสักอย่างแม่งจะบอกก่อนเลยทุกครั้งว่าหน้าอย่างมึงทำไม่ได้หรอก ตอนนี้กูสงสัยจริงๆนะว่าเพื่อนแม่งทำกันอย่างงี้จริงๆหรอวะ
มีแค่เพื่อนกินพอ พวกห่านี่ทำไมมึงต้องทำตามๆกันเออออห่อหมกกันไปหมดวะ พอกุไม่ทำตามก็หาว่ากุไม่สนโลก จริงๆกุอะสนโลกแต่ไม่สนมึงจ้า แล้วนิสัยชอบหาปมด้อยชาวบ้านมาล้อให้ตัวเองดูสูงกว่าอะเลิกได้เลิกนะมันไม่เท่ ถ่อยมากกว่า
อันนี้ไม่เฃิงปรึกษา แค่อยากมาอวดความบังเอิญว่ากูรู้จักกับเพื่อนทางเน็ตเมื่อสามปีก่อนและตอนนี้เรียนที่เดียวกันปีเดียวกันที่นั่งในห้องรวมที่เดียวกัน อีเหี้ยความบังเอิญที่แท้
รำคาญเพื่อนนักตอแหล เห็นละคันปากอยากแหก
อยากแก้นิสัยเสียตัวเองที่ไม่ได้ดั่งใจใครไปเรื่อย เช่น เพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกันกุก็ชอบคิดเรื่องข้อเสียเขาในใจบ่อยๆ เช่น ละมึงไม่ไปแก้ร.วะไอ้เหี้ยรอทำเหี้ยไรล่ะ หรือ มึงหัดมีความรับผิดชอบหน่อยเหอะไม่ใช่รอแต่ให้กุบอก ในไลน์งานมีไรบ้างก็เข้าไปหาสิถามเหี้ยไรกุล่ะ ไม่ชอบใจใครในหลายๆเรื่องเหมือนไม่เคยพอใจเลย ซึ่งมันเหี้ยอ่ะ ถ้ากุมีทัศนคติที่ดีต่อเพื่อนน่าจะทำให้กุใช้ชีวิตแบบมีความสุขปล่อยวางไม่คิดไรมากกว่านี้ แล้วก็รู้สึกมีความสุขกับเพื่อนมากขึ้นด้วย
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.