กุไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนเซนซิทีฟเลยวะ แล้วกุเสือกเซนซิทีฟแบบมากๆ เวลาฟังเพลงดูหนังคือเหมือนมันออกมาไม่ได้แล้วก็ตกค้างกับอารมณืไปหมด แล้วแบบเวลาดิ่งคือดิ่งชิบหาย ยิ่งเวลาเจอปัญหาที่แบบไม่ใช่ปัญหาของกุแท้ๆ กุไม่ได้ทำผิดด้วยซ้ำ แต่บางทีเวลาเตือนหรือพูดดีๆด้วยแล้วอีกฝ่ายชอบทำหน้าทำตาใส่กุเหมือนเรื่องที่กุพูดมันเกิดหรอกไรเงี้ย แต่แบบมันสามารถเกิดได้อ่ะกุแค่พูดให้เห็นภาพเฉยๆ พอมันทำหน้าทำตาใส่กุก็โมโหแต่กุทำห่าไรไม่ได้เพราะแม่งเสือกเป็นคนในครอบครัว กุทำได้ต้องเดินไปร้องไห้ในห้องน้ำหรือไปอยู่ในห้องมืดๆเพื่อร้องไห้แล้วทำร้ายตัวเองให้เจ็บมันจะได้ทุเลาลง แล้วหลายอย่างไม่ใช่ความผิดของกุอ่ะ แต่กุต้องมานั่งรู้สึกผิดในการที่กุจะเตือนใครสักคน ไม่ว่าจะในครอบครัวหรือเพื่อน มันแบบกุไม่กล้าจะมีส่วนร่วมด้วยเพราะกลัวเขาจะไม่มีความสุขอ่ะ