กูโกหกคนอื่นๆเรื่อยๆจนกลายเป็นว่ากูละอายใจว่ะ กูรู้สึก loser มากเลย คือกูเรียนคณะดัง มหาลัยดัง กูสอบตกแล้วตกอีก จากตอนมัธยมคือได้ที่ 1 ตลอด กูกลายเป็นซึมเศร้า เรียนให้จบๆไป ไม่เข้าหัวไรเลย ตอนนี้คือสอบตก เลยต้องเรียนปี 5 แต่กูโกหกพ่อแม่กูว่ากูจบแล้ว ไปเจอญาติก็ต้องโกหก ผู้ใหญ่ทุกคนที่รู้จักพ่อแม่กูกํก็ต้องโกหก พอเค้าถามว่าแพลนต่อไปเป็นยังไง คือกูไม่อยากทำด้านนี้แล้ว กูอยากเปิดร้านขายข้าวข้างทาง อยากทำยูทูปหาเงิน ซึ่งกูก็พอมีเงินเข้ามาแต่มันไม่เยอะ ละมันไม่มีเกียรติเหมือนสายที่กูเรียนมา แต่กูก็ต้องโกหกพ่อแม่ว่ามีอยู่สองแสน เพราะเค้าเริ่มกดดันกูให้ไปทำงานตรงสาย กูเลยต้องโกหกทุกคนไปอีกว่ากูจะไปต่อโทด้านนี้ที่ ตปท. เลยยังไม่อยากทำงานด้านนี้ แต่ขอทำงานด้านอื่นที่ได้เงินเยอะๆเร็วๆจะได้มีเงินเก็บไปจ่ายค่าเทอมต่อโท พ่อแม่กูก็เลยยอมให้เงินใช้จ่ายกูทุกเดือนๆเพราะคิดว่าเงินสองแสนนั้นกูจะเอาไปเรียนต่อจริงๆ ทุกคนเลยไม่กะแนะกะแหนกูเรื่องไปทำงานแล้วแต่มาขื่นชมกูแทนว่ากูเก่งมาก ภาพภายนอกแม่งดูดีมาก ตอนนี้คือต้องเรียนให้จบจริงๆ แล้วก็ต้องรีบทำงานที่กูทำให้สำเร็จได้เงินเยอะๆ จะได้โกหกต่อว่ากูไม่อยากไปเรียนต่อแล้ว อยากทำด้านนี้แทน ทำไมกูเป็นแบบนี้วะ