บอกเลิกแฟน สักพักเขาทักกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ไหม กูก็โอเค นึกว่าเขาทำใจได้แล้วเลยคุยเป็นเพื่อน ไปๆมาๆ เริ่มมาบอกคิดถึง ตื๊อจะมาหากู เริ่มล้ำเส้นความเป็นเพื่อนเข้ามาเรื่อยๆ กูบอกปัดไปว่าไม่ต้องมาหา ไม่ว่าง ก็ยังจะตื๊อถามว่าไปทำอะไรทำไมไม่ว่าง จากตอนแรกยังรู้สึกดีๆ อยู่ตอนนี้เริ่มรำคาญ ถ้ายังทำใจไม่ได้แล้วจะมาขอเป็นเพื่อนทำไม กูอึดอัด เพราะพอตอบช้าก็บ่น ทั้งๆที่ปกติกับเพื่อนกูแทบไม่คุยไลน์ด้วยซ้ำ กูรู้สึกเหมือนโดนคุกคาม รู้สึกแพนิค พอคิดจะตอบแชทเขายังไงดีก็มวนท้อง ใจหวิว เล่าให้ใครฟังก็ไม่มีใครเข้าใจ เอาแต่บอกว่าสงสารอีกฝ่าย แต่ไม่มีใครถามกูเลยว่ากูรู้สึกยังไง เศร้ามากจนไปวิ่งๆอยู่ที่ยิมก็น้ำตาไหล กลั้นไว้ไม่ได้ กินข้าวอยู่ๆก็น้ำตาไหล จนกูต้องบล็อกเขาไปก่อน อีกสักเดือนค่อยปลดแล้วกัน ไม่งั้นกูคงเป็นบ้าไปก่อนแน่