อาจจะเหี้ยไปหน่อยที่กูไม่ได้พิมพ์ทีเดียว กูเพิ่งนึกและไตร่ตรองได้
กูรู้สึกอารมณ์กูเปลี่ยนไวมาก กูนั่งร้องไห้อยู่สามชั่วโมงแต่บทจะอารมณ์ดีคือดีเลย ช่างแม่งเรื่องที่คิด เจอคลิปตลกกูก็ขำเลย ไอ้เหี้ย กูไม่เข้าใจตัวเองเหี้ย ๆ เลย บางทีทะเลาะกับแฟน แฟนยังเครียดอยู่แต่กูแม่งหายเครียดแล้ว หายไม่พอ กูลืมความรู้สึก ความคิดตอนเครียดไปด้วย พอโดนถามกูก็ตอบไม่ได้เพราะกุลืมไปแล้ว
กูไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย แล้วคนรอบตัวกูเหมือนไม่มีใครเข้าใจกู เขาว่าการกระทำการตัดสินใจบางอย่างกูมันแปลก แต่ในสมองกูก็คิดมาแล้วว่ามันคงเป็นแบบนี้ แบบนี้ ทำแบบนี้ไปน่าจะดี แต่สุดท้ายกูก็โดนว่า คำที่กูโดนบ่อยที่สุดคือคำว่าโง่กับเอ๋อ สายตาที่มองมาก็รู้สึกว่าเป็นสายตาที่สงสารปนสมเพช
กูไม่ชอบเลย แล้วกูก็ปากหมาด้วย โง่มากูเถียงกลับทั้งๆที่ใจกูพังชิบหาย ใครแม่งจะอยากโง่บ้างวะ สมองกูมันคิดได้แค่นี้อ่ะ55555555 กูพูดเลยนะว่าเมื่อก่อนกูไม่ได้เป็นแบบนี้ กูเป็นหัวหน้าโปรเจค เป็นคนตัดสินใจอะไรสำคัญๆ แต่ตอนนนี้กูทำเหี้ยอะไรไม่ได้เลย โคตรขยะ
กูควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เวลากูเครียดมากๆ กูชอบหยิกมือตัวเอง เมื่อก่อนกูแอบไปทำตอนไม่มีใครเห็น แต่ตอนนี้กูเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ กูไม่ได้สนเลยว่าตรงนั้นมีใครมั้ย พอกูทำไป กูรู้ว่าคงไม่มีใครรู้สึกดี แต่กูได้ยินว่าเขาคนอื่นเขามองว่าเรื่องแค่นั้นทำไมต้องเครียดขนาดนั้นด้วย กูแบบ โห ไอ้เหี้ย555555555555555555 น้ำตากูแตก กูไม่เคยหวังให้เพื่อนเข้าใจเลยนะ แต่กูเจอแบบนี้ไปกูก็ไม่ไหว
หรือจริงๆกูไม่ได้เป็นโรค กูแค่แปลก? กูไม่มั่นใจอะไรสักอย่างเลย