Last posted
Total of 1000 posts
กุเคยทะเลาะกะแฟน สุดท้ายต่างฝ่ายก็ต่างขอโทษกันแล้วก็ปรับปรุงพฤติกรรม อันไหนที่ไม่โอเคก็พยายามไม่ทำใส่กันอีก ซึ่งสำหรับกุแค่นี้ก็เพียงพอแล้วแหละ หลังจากนั้นก็ดูการกระทำเอาว่าทำตามที่พูดมั้ย ก็ไม่เคยมีการซื้ออะไรมาง้อกันหรอก ส่วนมากจะซื้อของให้กันตอนวันพิเศษแค่นั้น เพิ่งรู้เหมือนกันว่ามีอะไรแบบนี้ด้วย ขอบคุณที่เปิดโลกให้เด็กน้อย
ถ้ามึงไม่รู้สึกอะไรจะคุยดิสคอร์ดกับคนๆนึงทุกวันทุกคืนงี้มะ คือคุยเรื่อยๆ
แล้วถ้ามึงรู้ทีหลังว่าเค้ามีแฟนจะทำยังไง ยังคุยต่อกันไหมแบบเป็นเพื่อนกัน
อยากถามความเห็นหน่อย คบกับแฟนกันมาเกินปีละ คบที่ไทยครึ่งปี ที่เหลือเป็นLDR เพราะต้องมาเรียนต่อ
คือตัวเองมาเรียนต่อโทนอก(ผู้ชาย3x) ส่วนเขาผู้หญิง2xทำงานแล้ว แล้วคือความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ผ่านๆมาก็มีแต่LDRต่างประเทศซะส่วนใหญ่
ก็คือชินกับการคบแบบนี้ ก็เลยอาจจะมีประสบการณ์มากกว่า เช่น ไปไหนมาไหนบอกตลอด อัพเดทตลอด เอาเรื่องที่เจอมาแต่ละวันแชร์ให้อีกฝั่งรู้ แถมถ่ายรูปให้ดูว่าเจออะไรบ้าง หรือถ้าไปกับเพื่อนก็ถ่ายให้ติดเพื้่อน มีเวลาคอลอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง ฝันดีก่อนนอน บอกว่าตื่นตอนไหน ไม่มีขาด
แต่ฝั่งหญิงก็คือเป็นคนพูดย้ำเองว่าให้ฝันดีก่อนนอน ตื่นตอนไหนให้บอก ไปไหนก็บอกด้วย คือช่วงคบมาอีกครึ่งปีมันก็โอเคเขาทำสม่ำเสมอ แต่พอหลังๆมาก็เริ่มแบบ หายไปยาวๆถามไม่ตอบ (ไม่ใช่เวลานอนทั้งสองฝั่ง) และบอกว่าเผลอหลับมา บางทีก็นอนไม่บอกฝันดี ตื่นก็ไม่บอก(บอกว่าตื่นแล้วตอนเที่ยงๆบ่ายๆ) แล้วเวลาไปบ้าน หรือคอนโดก็ไม่บอก ก็คือเวลาแวะเข้าเมืองไปเจอเพื่อน หรือมีธุระอะไร ก็จะแวะนอนคอนโดแหละ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้บอกบ้าง บางทีก็รู้อีกทีว่าอยู่คอนโดแล้ว ไม่ค่อยส่งรูปถ่ายอะไรเลย ยิ่งตอนไปเที่ยวกับเพื่อนก็คือหายไปเลย ส่งมาไม่กี่รูป ไม่บอกว่าไปไหนมาไหนทำกิจกรรมอะไรบ้าง ถ้าบอกก็คือตอนเที่ยวเสร็จวันนั้น หรือกลับมาแล้ว และค่อยส่งรูปที่เที่ยวตามมาทีหลัง
จริงๆเรื่องอัพเดทนี้ก็เคยทะเลาะกันหลายครั้ง ย้ำหลายครั้งว่าไปไหนมาไหนบอกหน่อย ทำให้อีกฝ่ายเขาสบายใจ ซึ่งเขาก็บอกว่าพยายาม แล้วพอมันเกิดขึ้นอีก ก็จะโดนสวนกลับมาว่านี่เขาพยายามแล้ว ทำไมไม่เคยเห็นเลย แล้วพยายามเพื่ออะไร เราก็ทำอะไรไม่ได้ก็ก้มหน้ารับไป ซึ่งอันนี้คือพอเจอบ่อยๆเข้าก็แบบเราก็ไม่อัพเดทบ้างละ แชทเริ่มน้อยลงๆ คอลก็แทบไม่ได้คอล อาจจะเพราะเหนื่อยที่ทำไปแล้วอีกฝั่งไม่ทำด้วย
แล้วล่าสุดก็คือเกิดขึ้นอีก บอกเที่ยวกับที่บ้าน ส่งแค่รูปทะเล3รูปจบ บางวันก็คือหายไปเลยเสร็จแล้วค่อยมาอัพเดทไม่บอกฝันดี บางวันก็หายไปเลย เราก็ถามว่าไปเที่ยวไหน ทำกิจกรรมอะไร แล้วก็คือเป็นเราเองที่ต้องมาเปิดมือถือเช็คเมสเสจตลอดเวลาว่าเขาจะตอบไหม แต่ก็หายยาวแหละกลับมาตอบทีก็ไม่กี่ประโยค แล้วที่สำคัญคือเป็นวันเกิดเราด้วยช่วงที่เขาไปเที่ยว ก็เจ็บนิดนึงแหละเหมือนเราให้priorityเขาเป็นที่หนึ่งตลอด แต่เรากลับไม่รู้สึกแบบนั้นจากเขา ปีที่แล้วเรายังซื้อเค้กให้อยู่เลย แล้วก็คืออย่าวาเลนไทน์นี่ก็ส่งของให้(สั่งร้านไทย) ส่วนเขาก็ลืมจนผ่านไปเดือนกว่าค่อยซื้อให้ วันเกิดเขาเราก็เลือกเค้กให้
ตอนนี้ก็เลยแบบไม่คุยไม่แคร์อะไร เปิดเมสเสจมาตอบแค่ตอนก่อนนอนอย่างเดียว ก็คิดว่าใจมันก็น่าจะไปแล้วด้วยแหละ แบบรู้สึกว่าไม่ต้องคุยกันเราก็อยู่ของเราได้แหละ คือนิสัยกุเหมือนผู้หญิง ส่วนเขานิสัยเหมือนผู้ชายละมั้ง
ตอนนี้คือจะคบจะเลิกก็ไม่ได้อะไร เสียใจที่เจอคนคุยได้ทุกเรื่องถูกคอ เวลาทะเลาะกันก็เคลียร์ให้จบภายในวันเดียว แต่ก็จะโดนมีพูดประชด(ที่ไม่ได้บอกว่าประชด) หรือแดกดันทำให้เสียใจหน่อยๆ กับพฤติกรรมแบบนี้
โทษทีโม่งบ่นเยอะเกินไปหน่อย อาจจะไม่มีคนรอบตัวให้ระบายแหละ ถ้าได้ความคิดเห็นก็จะขอบคุณมาก นี่อาจจะมองแค่ฝั่งเดียว
>>810 กูเคยมีแฟนที่ชอบให้อัพเดตทั้งวัน ตื่นยัง กอนข้าวยัง ถึงที่ทำงานยัง บลาบลา ไรงี้ ตอนแรกๆกูก็ทนได้นะ แต่ไปเรื่อยๆกูรู้สึกว่ามันน่าเบื่ออะ ทั้งวันก็ไม่ได้คุยอะไรที่เป็นเนื้อหาความคิดเลย มีแต่อัพเดทกิจวรรตประจำวัน ซึ่งกูก็เหมือนแฟนมึงเลย ค่อยๆดองมากขึ้นเรื่อยๆจนสุดท้ายก็เลิกกัน
ตอนนี้กูมีแฟนใหม่ละ ลองดิสแท้นเหมือนกัน แต่แค่ทักทายตอนเช้า กลางวันทำไรก็ต่างคนต่างทำไป แล้วมารวบคุยทีเดียวตอนกลางคืนเลย กูว่าเวิร์คกว่าเยอะ คอนเท้นมีคุณภาพกว่า
คือกุมีแฟนอยู่แล้ว แล้วแฟนกุก็คนดีมากๆเลยด้วย แต่มีพี่คนนึงเข้ามาจีบกุ แล้วกูก็หวั่นไหวมากๆ คุยไปคุยมายิ่งหวั่นไหว แต่สุดท้ายกุก้ตัดจบความสัมพันธ์ไปเพราะกุรู้สึกเป็นคนเหี้ยมาก ที่ทำร้ายแฟนที่เค้าดีกับเราขนาดนี้ แต่กุก็ยังอยากคุยกับพี่เค้าอยู่เลย
ปัญหาคือตอนนี้มีคนให้กูเลือกสองคน คนแรกที่บ้านหามาให้ ลูกสาวผู้ดีน่ะเป็นหมอโปรไฟล์ดีเลย เรื่องเซ็กส์ก็ดีมากได้ลองกินแล้วค่อนข้างตรงไทป์กูสุดๆ ทำอาหารก็เก่ง พาไปเที่ยวก็ได้ทุกที่ อีกคนกูนัดเจอในทินเดอร์ เป็นฝรั่ง มาทำงานในไทยได้ปีเดียว คนนี้ก็เซ็กส์ดีเหมือนกัน เคยคุยๆว่าจะย้ายจากโรมมาอยู่ไทยเพราะชอบวัฒนธรรม ถ็คือถ้ามาอยู่คงแต่งงานกันเลย แต่ตอนนี้กูกลับติดกินทั้งสองคนเลย นัดสลับกันคนละวีค คุยแล้วก็โอเค แต่ถ้าแต่งงานไปแล้วคงนัดไม่ได้ ปัญหาคือ กูควรเลือกคนไหนดี
แบบนี้แย่หว่ะ บอกว่าตัวเองกวาดบ้านถูบ้านตลอดกูไม่เคยทำอะไรเลย ก็จริงที่ไม่ได้กวาดบ้านถูบ้านเลยเพราะมึงนอนตื่นก่อนกูในวันหยุดแล้วก็ลงไปทำๆเอง ถ้าจะให้กูทำก็บอกกันดีๆก็ได้ แล้วทีมึงกินข้าวแล้วแช่จานไว้ กูก็ต้องกลับมาล้างให้ทุกวันๆ น้ำตัวเองกินแล้วก็แช่ขวดปล่าวไว้ กูก็กลับมาทำให้ไม่เคยบ่นตลอด แบบนี้คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ละห่า บางทีก็อยากได้เมีย ไม่ได้อยากได้แม่เพิ่มอีกคนว่ะ
แต่เอาตรง816กูว่ามึงเหมาะนัดเยไปเรื่อยๆมากกว่า บอกเลยแต่งไปแล้วมึงจะทนเยดแค่คนเดียวคนเดิมไม่ได้หรอก
แฟนกูอายุ 25 ละแต่แม่งทำตัวง๊องแง๊งเบียววัยรุ่นอยู่เลย อยากกินตี๋น้อย แต่ก็ไม่ได้หิวมาก แค่อยากซดน้ำร้อนๆ แล้วพอกูบอกว่าไว้วันหลังละกันนะ มันก็มาง๊องแง๊งๆ ลงไปชักดื้นชักงอที่พื้น ร้องโวยวาย อยากกินตี๋น้อยโว๊ยยย อยากกินตี๋น้อยว่อยยยยย คือ มันคิดว่าดูตลก ดูน่ารักมากมั้ง ผู้หญิง25ทำแล้วได้ฟีลเด็กๆอายุ 5 ขวบอ่ะ แต่กูมองว่าขาดวุฒิภาวะ ขาดสมอง และน่ารำคาญสัสๆ
เพิ่งคบกับแฟนมาได้สามเดือน แล้วแฟนมีเพื่อนผู้หญิงเยอะมากกก ทั้งเพื่อนรุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ รุ่นน้อง คนคุยเก่า แล้วชอบออกไปกับน้องคนนึงบ่อยมาก แบบที่คอลๆกันอยู่ก็บอกกูว่าไม่ว่างแล้วสี่ทุ่มลงสตอรี่อยู่ร้านข้าวกับน้องคนนั้นอะ หลายครั้งแล้วด้วย
กูเข้าใจนะ ว่าเขาก็มีชีวิต มีสังคมของเขา แต่จัดการกับความรู้สึกหึงๆของตัวเองไม่ได้เลยว่ะ ไม่อยากมานอยด์ตอนเห็นเขาลงสตอรี่ไปกับผู้หญิง กูเป็นเหี้ยไรวะเนี่ย เฮ้อออออออออออ
แฟนกูมาขออยู่บ้านกูด้วยตั้งแต่เริ่มมทำงานใหม่ๆละ มันบอกว่าผ่อนมอเตอร์ไซด์หมดจะย้ายออกไปอยู่หอกูเลยให้อยู่มาเรื่อยๆ จ่ายแค่ค่าน้ำไม่กี่ร้อยบาทต่อเดือน พอทีนี้มันผ่อนรถหมดก็ดูไม่มีทีท่าจะย้ายออกแต่กูก็ไม่พูดอะไรให้อยู่มาเรื่อยๆแหละ จนวันนี้มันมาคุยเรื่องอยากกู้บ้าน กูไม่รู้ว่ามันจะอ้อมๆไปคุยเรื่องกู้บ้านร่วมกันรึป่าวนะ(เพราะกูไม่ได้รักแล้ว ไม่อยากแต่งงานกับมันละด้วยคงกู้ร่วมไม่ได้) แต่ถ้ากูจะบอกให้มันลองออกไปหาหออยู่คนเดียว จัดการตัวเองให้รอดก่อนไม่ต้องคอยมาอาศัยเกาะอยู่บ้านกูแบบนี้ ค่อยๆเพิ่มรายจ่ายค่าเช่าห้องจากเดือนละร้อยเป็นหลักพันให้ไหวก่อนค่อยคิดเรื่องกู้บ้านที่มันจะต้องจ่ายเดือนละเกือบหมื่น จะดูโหดร้ายไปไหมวะ แต่ถ้ามันพูดอีกเรื่อยๆกูคงต้องพูดบ้างแหละ
เลิกกับแฟนมาสักพัก เพราะไม่ค่อยได้คุยกับแฟนช่วงเดือน 2 เดือนที่แล้ว แฟนแอบคุยกับคนใหม่ในเกมว่ะ และเหมือนจะตั้งอีกเฟสไปคบกันด้วยเป็นชื่อในเกมมาสักพักแต่กุพึ่งรู้วันนี้ ก็ว่าทำไมง้อเท่าไรใจแข็งไม่กลับมา แถมเลิกด้วยเหตุผลประเภทพี่ดีเกินไปด้วย
กุควรโกรธใครดีวะ ตัวเองที่ไม่คุยหรือแฟนที่แอบคุย เพื่อนโม่งด่ากุที
>>831 คบก่อน มาบอกเลิกกุ 1 เดือน แต่น่าจะคุยกันก่อนหน้านั้น ตอนแรกที่เห็นกุกะว่าจะแคปรูปไปบอมบ์ให้จบๆ ไปเลย แต่เลิกมา 2-3วีคละ นางก็ทักมาคุยๆ กุอยู่บ้าง เลยเออ ช่างแม่ง ลองดูมายาหญิงก็ดี เจอเคสหน้าจะได้รับมือถูก
ไงก็ขอบคุณมึงมากนะ ในวันที่กูจิตตกเหมือนมีด้ายบางๆ ให้กูได้จับขึ้นไปบ้าง
มันคุยกันในเกมที่มีโรลเพลย์แต่กุไม่รู้จัก ทำงานมานานเลิกเล่นเกมแล้ว ส่วนอดีตแฟนยังไม่ได้ทำ ช่วงที่ไม่ได้คุยกันก็ติดโควิดเลยไม่ได้เจอกันจริงๆ ประมาณเดือนต้นๆ เอง จริงๆจะโทรคุยกันทุกเย็นก็ได้อ่ะ แต่แม่งไม่ได้ทำไงเห็นบอกยุ่งๆ เห้ออออ
กูรู้กูมันเหี้ยแต่ขอระบายหน่อย กูมีสเป็คชอบผู้ชายเรียนเก่งมาโดยตลอด ทีนี้มีแฟนก็คบกับมา 3 ปี+ แล้ว ซึ่งตลอดเวลาที่คบกับแฟนคนนี้แฟนก็ได้ที่ 1 ของคณะมาตลอด ซึ่งกูภูมิใจมากที่หาแฟนได้ตรงสเป็คสัสๆ แบบนี้ ถึงแม้ว่าหน้าตาหรือฐานะจะกลางๆ พ่อแม่ไม่ปลื้ม กูก็มองข้าม
เรื่องมีอยู่ว่าปีสุดท้ายมีโปรเจ็คจบซึ่งหน่วยกิตเยอะ แล้วมันมีเงื่อนไขว่าต้องได้เปเปอร์ถึงจะได้เอ แฟนกูดันทำไม่ได้เพราะอาจารย์อ้างว่าไม่คุ้มกับที่ไปตีพิมพ์แล้วจะมีคนมาลอกไอเดีย เลยขอให้แฟนกูไม่ได้เอได้ไหม ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจะทำให้แฟนกูไม่ได้เหรียญทองเพราะโดนเพื่อนอีกคนแซง กูนี่ blank เลย เหมือนโลกถล่ม ปากบอกว่าไม่เป็นไรนะแต่จัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยว่ะ มองเขาเป็นอีกคนไปเลย รู้สึกว่าไม่มีอารมณ์กับแฟนเท่าเดิม มันคงจะต้องใช้เวลาสินะ … ไม่รู้จะทำยังไง รักก็รัก แต่เหมือนว่าความเก่งของเขาเป็นสิ่งที่ทำให้กูยอมคบกับเขาทั้งที่กูมีตัวเลือกมากมายอ่ะ คุยโม้กับคนอื่นไว้มากมายว่าแฟนเป็นที่หนึ่งด้วยความภาคภูมิใจ ต่อจากนี้พอคิดว่าพูดไม่ได้แล้วก็ทำใจไม่ค่อยได้ … เฮ้อ
อาการแบบนี้กูกลัวลูกมันเลยวะ โดนกดดันตายห่า
>>834 ไม่อยากให้มึงจบแค่ความคิดว่ามุแงกูเนี่ยมันเหี้ยจัง
มึงเชื่อว่าตัวเองไม่เก่งไม่มีอะไรดีสักอย่าง ความภูมิใจในชีวิตคือการจับคนเรียนเก่งทำแฟนได้ พอคนนี้ทำไม่ได้เขาก็หมดค่าในฐานะแฟนเหรอ
หรือมึงเสียใจกับกลัวเสียหน้าที่ไปพูดกับคนอื่นไว้ทั่วว่าแฟนมึงเก่งเกียรตินิยมเหรียญทองแต่ดันไม่เป็นจริง กลายเป็นมึงต้องทนแบกหน้าว่าเป็นผญขี้โม้เหรอ
หรืออย่างอื่น
มึงต้องเคลียร์กับตัวเองให้ได้ว่าทำไมมึงรู้สึกแย่ ไม่งั้นมึงจะจมอยู่กับวังวนเดิมๆ เพราะไม่มีใครเพอร์เฟ็คต์ได้ตลอด
ถ้ามึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้เหี้ย จะบอกให้ว่ามีผู้หญิงแบบนี้อีกนับไม่ถ้วน ผู้ชายต้องเรียนเก่ง ต้องทำงานดีมีหน้ามีตา มีตังค์มาเปย์เท่านั่นถึงจะมีคุณค่า ถ้าเกิดชีวิตติดขัดผิดพลาดเมื่อไหร่ก็พร้อมจะตีจากได้ง่ายๆ นี่แหละ ชีวิตชายชนชั้นกลางยุคนี้
>>841 เลอะเทอะไอสัส มึงเคยคุยกับผู้หญิงมั้ยเนี่ย มีไม่เยอะเว้ยไอชนิดนี้เอาแฟนเป็นหน้าเป็นตาแล้วพอไม่ได้เอถึงกับหีแห้ง กูว่าของแรร์แล้วหล่ะ ทั่วไปเอาผู้ชายเป็นหน้าเป็นตามันจะหวังแค่ขอหล่อสูงเรียนมอดีพอ ไอนี่แม่งมีมาตฐานควายๆเอา A = เก่ง ไม่น่าจะมีเยอะต้องเป็นพวกโครตเนิร์ด เพราะกูอยู่สังคมนักวิชาการส่งประกวดบทความกูยังไม่เจอผู้ที่มัวหมองขนาดนี้5555555
>>834 ถ้าได้ไปเที่ยวมหาลัยต้นๆอันดับโลกจะไปแหกหีกลางผู้ชายมั้ยครับ
>>845 ประเด็นของกูไม่ได้อยู่ที่เลือกหรือไม่เลือก มึงอ่านไม่แตก ทุกคนก็เลือกหมด แต่พ้อยท์มันอยู่ที่เวลามึงผิดพลาด อาจจะเรียนแย่ลง งานเฟล โดนไล่ออก หรืออะไรก็ตาม ผู้หญิงที่เลือกได้แม่งมักจะเลือกทิ้งไปเลย ต่างจากผู้ชายที่จะทำห้าว ผมจะดูแลคุณเอง จนกว่าคุณจะกลับมาได้อีกครั้ง
โดยส่วนใหญ่ที่เห็นมันเป็นแบบนั้น
ดูผู้หญิงให้ดูตอนลำบาก ดูผู้ชายให้ดูตอนสบาย คำนี้จะกี่ยุคกี่สมัยก็ใช้ได้เสมอ โอกาสส่วนใหญ่ที่เจอคือ ถ้าผู้ชายลำบากลงกว่าเดิม ผู้หญิงส่วนมากทิ้ง แต่ถ้าผู้หญิงลำบากลงกว่าเดิม ผู้ชายส่วนมากไม่ทิ้ง ในทางกลับกัน ถ้าผู้ชายได้ดีรวยขึ้น ส่วนมากมักทิ้งผู้หญิงที่เคยร่วมทุกร่วมสุขกันมาตอนยังไม่รวย ในขณะที่ผู้หญิงถ้าได้ดีรวยขึ้น ส่วนมากจะไม่ทิ้งผู้ชายที่เคยลำบากด้วยกันมา อันนี้คือแนวโน้มส่วนมากแบบไม่อคติเลย เพราะแต่ละเพศมันมีสิ่งที่ต้องการลึกๆ ต่างกันอยู่ เป็นสัญชาติญาณข้างใน มีแค่คนส่วนน้อยที่ฝืนสัญชาติญาณตัวเองด้วยด้วยศีลธรรม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี หรืออะไรก็แล้วแต่
กำลังจะสอบ อกหักครั้งแรก โดนเทแบบงง ที่ผ่านมาทะเลาะกันบ่อ เป็นฝ่ายขอจบความสัมพันธ์มาตลอด แต่ด้วยความใจอ่อนก็ยอมกลับไป จนวันนี้เขาทำใจได้เเล้ว ก็เป็นฝ่ายไปเอง เขาหายไป 2 เดือน ปิดเทอมกลับบ้าน เขาบอกว่ายุ่ง เลยไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เปิดเทอมมาบอกว่าจบ ตอนนี้ก็เข้าใจแล้วว่าเขาไม่รัก ผ่านมา 1 อาทิตย์ละ ยังปวดใจอยู่มาก พอรู้ว่าต้องใช้เวลา แต่ปัญหาคือไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ ไม่รู้จะผ่านไปยังไง เหมือนเพิ่งเริ่มรักเขาแต่เขาจบไปแล้ว
การที่มึงบอกว่าไม่เข้าใจทำไมกูทำตัว Toxic มากๆใส่มึงแบบนี้แต่มึงยังรักกูอยู่ ก็คือมึง Toxic ใส่กูอยู่เช่นกันที่ไม่ยอมเลิกกันแล้วต่างคนต่างแยกย้ายไปเหอะ
เคยคุยกันดีๆหรือยัง บางทีถ้าได้คุยกันอาจจะไม่มีการรั้งกันไว้แล้วก็ได้นะ
ทำยังไงดีวะ กุทะเลาะกับแฟนเวลากุจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนตลอด แบบทุกรอบจริงๆ โดนเขาดุโดนเขาหงุดหงิดใส่ทุกรอบที่บอกว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อน
แต่ตอนแฟนไปเที่ยวกับเพื่อนเขา มันไม่เคยมีเรื่องทะเลาะอะไรเลย
กุอึดอัดว่ะ กุเข้าใจว่าเขาเป็นห่วง ไม่ได้อยากให้นั่งแกร๊บกลับบ้านมืดๆคนเดียว แต่ทำไมมันต้องเป็นการทะเลาะเมื่อกุบอกว่ากุจะไปเที่ยวกับเพื่อนทุกรอบเลยวะ เวลากุคอลเสียงดังกับเพื่อน เขาก็ดุกู หาว่ากุไม่เห็นใจเขา
เดี๋ยวนี้กุเลยเลี่ยงๆไม่คุยกับเพื่อนหรือออกไปเที่ยวกับเพื่อนละ เพราะไม่อยากมีเรื่องทะเลาะกับเขา
กูเหนื่อยมาก กูเหงาๆ แต่กูยังรักเขานะ เขาบอกว่าเขาทำเพราะเขาเป็นห่วงกุอ่ะ
>> กูมีแฟน คบกันมาตั้งแต่ม.ปลาย ประมาณ 3 ปีแต่พอเข้ามหาลัยดันสอบติดคนละจังหวัดกัน แถมเป็นจังหวัดที่ห่างกันเหี้ยๆ การเดินทางก็ไม่สะดวก บวกกับโควิดเลยได้เจอกันปีละครั้ง
>> มหาลัยเปิดให้ออนไซต์ เลยได้เจอเพื่อนร่วมคณะ ได้เจอรุ่นพี่ รู้สึกว่าพี่ในสายรหัสน่ารักดี อยากเจอในทุกๆวัน ลองคุยแบบพี่น้องก็คุยพอได้ มีเดดแอร์บ้าง
ไม่คิดจะจีบเป็นแฟนเด็ดขาดเพราะเป็นคนในสายรหัส แต่คิดว่าถ้าสนิทกันได้ก็ดี
>> แต่กูก็ยังคุยกับแฟนทุกวัน ยังชอบแฟนเหมือนเดิม ไม่ได้คิดจะเลิกกัน แฟนยังเป็นความสบายใจทุกครั้งที่ได้คุย
>> ที่จะปรึกษาคือ กรณีแบบนี้คือกูนอกใจแฟนไปยังวะ แล้วกูควรจัดการกับความรู้สึกยังไงดี หรือกูแต่เห่อที่ได้เจอคนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆเฉยๆ?
อีกอย่างคือ มึงเคยเล่าเรื่องพี่คนนี้ให้แฟนฟังป่ะละ ถ้ามึงจิ๊จ๊ะเก็บเงียบ มึงก็ไม่น่าไว้ใจแล้ว กลับกันถ้าแฟนมึงทำแบบนี้มึงโอเค๊แม่ะ
ความรู้สึกที่แบบเจอกันที่ทำงานทุกวัน ไปกลับทางเดียวกัน มองหน้ากันบ้าง แต่ไม่เคยคุยกันนี่ยังไงวะ
เมิงไม่ผิดหรอก ก็ฟันรุ่นพี่ไปสนุกๆสิ ชีวิตเมิงจะจมกับแค่คนคนเดียวหรือไง
คือกูผิดหรอวะ แค่ถามว่าสุดสัปดาห์นี้จะให้กูพาไปไหนรึป่าว? เพราะกูอาจจะมีนัดเลี้ยงส่งเพื่อนมันจะย้ายบ้านไปอยู่ต่างจังหวัด แล้วแฟนกูก็ถามว่า เพื่อนกูชวนมันไปกินด้วยหรอ? กูบอกป่าวไม่ได้ชวน มันก็ถามอีกว่า หรือกูจะชวนมันไปกินด้วย กูก็บอก ป่าว ไม่ได้ชวน คือความหมายกูคือกูอาจไม่ว่างนะ ถ้าจะให้กูพาไปไหน แต่แฟนกูก็มานั่งนอยด์แดกหาว่าไม่มีใครชวนมันไปเลยหรอ เอ่าอีดอกกระทือ คือเพื่อนจะไปกินข้าวเลี้ยงส่งกัน จะให้เค้าชวนคนอื่นไปด้วยทำไมวะ มันก็ต้องกินข้าวกันกับแค่เพื่อนๆสิ ทำไมผู้หญิงชอบเข้าใจยาก แล้วมานั่งดราม่าเองวะ
ละเมอออกมาว่าฝากกูซื้อนมมาด้วยขวดนึง กูก็ไปซื้อมาให้ แล้วพอทีนี้ตัวเองตื่นมา งงๆจำไม่ได้ว่าฝากซื้อตอนไหน ก็ปล่อย งงๆต่อไป เมื่อไหร่จะโตวะอีสัส
ไม่รู้มู้นี้จะถูกรึเปล่า มีหลายประเด็นจะเล่าละเกิน
เกริ่นว่าก่อนหน้านี้กูผู้ชายอายุ 25 เป็นนีทมาสองปี ด้วยซึมเศร้ากับอะไรหลายๆอย่าง แฟนเก่าก็เลิกกันไปช่วงนี้ กุอยู่บ้านเล่นเน็ตไปวันๆ จนในที่สุดพ่อแม่กุก็ยัดเยียดให้กุไปทำงานกับลูกเพื่อนพ่อ
ไอ้ลูกเพื่อนพ่อเป็นผู้ชายอายุยี่สิบปลายๆ ที่เก่งชิบหาย มีความเป็นผู้ใหญ่ต่างกับกูลิบลับ ทำธุรกิจหลายอย่างมากจนอยากได้ลูกมือมาช่วย ซึ่งก็คือกูนี่แหละ เข้ามาเป็นเจเนรอลเบ๊ทำทุกอย่างที่นายสั่ง ดีลกับลูกค้า ขับรถ ซื้อของ ทำเอกสารนู่นนี่นั่นก็ว่าไป ซึ่งงานหนักชิบหาย และนายกูก็ดุชิบหาย โขกสับกูไม่เว้นวันแต่ก็สอนอะไรหลายๆอย่างกู ซึ่งกูก็อดทนได้ มองเขาเป็นไอดอลด้วยซ้ำ คิดว่าซักวันเรียนรู้มากพอจะได้มีได้ทำธุรกิจอย่างเขาบ้าง
จนกระทั้งนายกูมีแฟน นามสมมติว่านาง a ซึ่งนาง a ก็คือแฟนเก่ากูเอง ไม่รู้ความซวยหรือเหี้ยอะไรในโลกแม่งดลบันดาล นายกูก็ไม่รู้ว่านางaเนี่ยเคยเป็นแฟนเก่ากู พวกกูสองคนก็ไม่ได้บอกเขา (a คุยกับกูหลังไมค์ว่าไม่อยากให้นายกูรู้ว่าเราเคยคบกัน ขอให้แกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันมาก่อนละกันจะได้ไม่ออคเวิด)
ตั้งแต่รู้เรื่องนี้ก็ผ่านมาประมาณครึ่งปีแล้ว สถานการณ์แม่งน่ารันทดมากสำหรับกู
- กูน้อยเนื้อต่ำใจ self esteem ตกต่ำมากที่แฟนเก่าที่ทิ้งกูไป (กูก็เข้าใจแหละว่าทำตัวเอง เป็นนีทนิหว่า) กลับมาเป็นแฟนของนาย
- ซึ่งกูก็ต้องเรียกเขา"คุณaครับ" เวลาเขาอยู่กับนายกู
- ต้องคอยรับใช้ทั้งนายทั้งเขา หลายๆครั้งก็ขับรถให้เขานั่งหลังกันสองคนกระหนุงกระหนิงไปเที่ยวกัน
- เคยไปบิสสิเนสทริปกันสามคน เขาสองคนนอนห้องสวีทหรูหรา ส่วนกูนอนเศร้าในห้องธรรมดาเล็กๆคนเดียว
- ไม่นับความน่าสมเพชตัวเองเวลาโดนนายดุด่าต่อหน้า a อีก
กูเก็บกดจนรู้สึกอยากเททุกสิ่งอย่างแล้วกลับไปเป็นนีทเหมือนเดิมแล้ว ชีวิตแม่งเหี้ย
กุก้คุยๆกับเพื่อนอยุ่คนนึง พอไม่ได้เจอกันนานก้ไม่ได้ไรมาก พอกลับมาเจอกันอีกมันมีแฟนละ ตอนแรกกุก้ว่ากุไม่เปนไรหรอก แร่จริงๆเปน กุอยากได้มันกลับมา
มีคำทักทายที่ไม่เป็นทางการใช้แทน สวัสดี ปะ
ไอ้เหี้ยแม่งเจ็บฉิบหายไอ้สัส
กูแม่งคิดถึงฉิบหายไอ้สัส
ในเมื่อกูเคยไล่เค้าออกไป
จะงอแงทำควยไรหละไอ้สัส
กูแม่งไม่ไหวแล้วหวะไอ้สัส
กูควรไปตายใช่ไหมไอ้สัส
ถ้าหากความรักคือลมหายใจ
ตอนนี้กูตายไปแล้วไอ้สัส
ระหว่างกวาดถูบ้านทุกเสาร์-อาทิตย์ กับ ล้างจานของทุกคนทุกวัน เลือกอะไรกันวะ
>>871 กูแค่กำลังรู้สึกไม่แฟร์กับแฟนตัวเองว่ะ ขนาดบ้านก็ทาวน์โฮมทั่วๆไป โดยที่ปกติแฟนกูจะเลิกงานกลับบ้านมาก่อนก็กองๆเสื้อผ้าข้าวของไว้ละกินข้าว กินเสร็จก็แช่ๆไว้ ซึ่งพอกูกลับจากงานกลับมากินข้าวเสร็จ ก็ทนไม่ได้ไงต้องล้างไปให้ด้วย ส่วนกวาดบ้านถูบ้าน ตัวกูช่วงวันหยุดก็จะดื่มอยู่บ้านไง เลยไม่ค่อยตื่นมากวาดบ้านตอนเช้าวันหยุด ทีนี้แฟนกูมันก็เอามาทะเลาะว่ากูเอาแต่เมาไม่ช่วยทำงานบ้านอะไรเลย กูก็คิดในใจ ทีคุณเธอกินข้าวแล้วแช่ๆไว้กูยังไม่เคยบ่นเลยนะ
กูไม่เข้าใจว่าทำไมจะคบกับใครต้องผูกครอบครัวอีกฝ่ายด้วย ถ้าอยู่ในวัยที่จะแต่งงานก็ดูมีเหตุผล แต่กูกับคนคุยยังเรียนอยู่ นิสัยของกูเวลาจะคบใครไม่ต้องมีครอบครัวตัวเองมายุ่ง ไม่อยากเป็นขี้ปากใครเพราะรสนิยมก็ไม่ได้ถูกใจทางครอบครัวซักเท่าไหร่ แต่คนคุยกูบอกเลยว่าต้องผูกมิตรกับพ่อแม่ด้วย ถ้ากูไม่อยากก็ถือว่าไม่ได้ เขาบอกว่าอึดอัดไม่ชอบใจถ้าคบกันโดยที่บ้านไม่รู้ เลยสงสัยว่าทำไมต้องมีแบบนี้ด้วยว่ะ คนจะรักกันต้องให้ครอบครัวรักอีกฝ่ายด้วยถึงจะครบเงื่อนไข โอเคมึงบอกว่ากูไปหาคนใหม่ได้ แต่ทำไมต้องมีภาระแบบนี้ มันยากนะที่จะให้คนนึงรักกันแล้ว กูกับครอบครัวเขาต้องรักกัน เขากับครอบครัวกูก็ต้องรักกัน ขนาดเขายังมีปัญหาในบ้านบ่อยๆเลยแล้วกูจะไม่เข้าไปทำให้ตีกันอีกหรอ
คราวหลังจะตอบใครก็ตอบดีๆ มันไม่ยากหรอก เซ็งกับเรื่องที่เจอมายังต้องมาเจอมึงกวนตีนอีก ปกติโม่ง lifestyle มีสาระที่สุดจนมาเจอมึงเนี่ย
คืองี้ กูก็คนนึงที่สนครอบครัว เป็นบางส่วนไม่ถึงกะต้องมาดีกะที่บ้านกูบ้านเค้า แค่ไม่เกลียดกันก็พอละ
แต่เข้าใจได้สำหรับบางคนที่ไม่แคร์นะ ซึ่งจริงๆ ถ้าอยู่คนละที่ ไม่ต้องยุ่งกันเรื่องเงินมาก กูว่าไม่มีปัญหา ก็ทำแบบฝรั้ง โตแล้วแยกบ้าน ไม่สนไม่แคร์
ซึ่งมึงเรียนอยู่ทั้งคู่ มึงจะโนสนโนแคร์ ถ้ามันไม่ได้สำหรับคนคุยมึง ก็....ไม่ได้นั่นแหละ บางคนมองว่าไม่จริงใจด้วยซ้ำ แต่กูว่าไม่เกี่ยว แต่ความสบายใจเค้าอ่ะเกี่ยว
บางที Toxic relationship ก็มาในรูปแบบของคนที่ไม่ยอมเลิกไม่ยอมปล่อยวาง ต่อให้กูแสดงออกว่าไม่รักแล้วไม่อยากไปด้วยกันแล้ว แต่มันก็ทำเป็นเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ทำมาอ้อน ทำมาขอร้องให้กูแสดงความรักให้มัน ทำมาให้กูช่วยพาไปเที่ยวพาไปทำอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับว่ายังคบกันอยู่ปกติดี แบบนี้กูควรจะทำอะไรได้บ้างวะ ในเมื่อหลายๆทางก็ลองมาหมดแล้วแต่อีกฝ่ายปล่อยเบลอ
คนเราเหนื่อยกับชีวิตคู่ได้แค่ไหน ถึงเรียกว่าพยายามอดทนแล้ว
>>877 กู876พูดดีเฟนให้873มุมมองคนที่ไม่อยากให้ครอบครัวเสือกเรื่องคู่ชีวิต ไม่ได้มาขอคำปรึกษามึงครับ เสร่อ กูคบกับใครกูดูก่อนอยู่แล้วว่ามีพื้นฐานอะไรยังไงเข้ากับกูได้มั้ยเลยไม่มีปัญหาตั้งแต่แรกให้มึงมาแก้ไขปัญหาให้กูอ้ะครับ ถถถ ‘ก็ไปหาคนอื่นยากไรอ้ะ’ อะไรมึงครับมึงรู้จักแฟนกูยัง ตอนนี้รักกันดีๆอยู่โว้ย แล้วกูมาขอปรึกษาในห้องนี้ตอนไหน มโนจัด ไอ้ควาย
>>862 ไอเหี้ย ชีวิตมึงเศร้าจังวะไอสัส เป็นกูลาออกแล้วมาหางานใหม่ดีกว่า แต่กูสาย ntr นะ อ่านไปควยแข็งไป แค่ต้องเห็นแฟนเก่ากระหนุงกระหนิงกับแฟนใหม่ แถมต้องรับรู้ว่าโดนเย็ดแน่นอนก็ควยแข็งปั้ดละ ชีวิตมึงยังกับพล็อตโดจินเลยวะ ถ้าไม่ใช่สายนี้ก็ออกมาหางานทำใหม่ดีกว่า ไม่ก็ ntr แม่งกลับ แอบเย็ดแฟนเก่าล้างแค้นแฟนใหม่ที่เป็นเจ้านายมึงซะ ล้างแค้นแม่งเลยเพื่อน ถ่ายคลิปไว้ด้วย ไว้เย้ยแม่ง อ่าห์
เส้าสัด ทำงานกลับมาเหนื่อยๆก็อยากอ้อนแฟน อยากได้ยินคำพูดไร้สาระแบบมาๆเค้านวดให้ โอ๋ๆน้า สรุปสิ่งที่กุได้คือกัณฑ์เทศน์มหาชาติเรื่องพระเตมีย์ อบรมคอร์สความอดทน 1 คอร์ส กุนี่ซึมเป็นส้วมเลย เห้อ รู้แล้วโว้ยว่าคนอื่นที่ลำบากกว่ามีเยอะแยะ แต่เราจำเป็นต้องเจอแบบคนอื่นเขาด้วยเหรอวะ ในเมื่อมีทางที่ดีกว่า ฟังเทศน์ละเหนื่อยกว่าเดิมอีก เวร
กุก็ไม่ชอบให้ครอบครัวมายุ่งเรื่องแฟนนะ จริงๆ ก็ทุกเรื่อง แบบตอนเด็กๆ เลี้ยงกุมาแต่ก็รู้สึกว่าสร้างปัญหาให้กุมากกว่าอ่ะ 55555 พอโตขึ้นเลยแบบ อย่ามายุ่ง อย่ามาตีกรอบงี้
แฟนเราคบกันมาสักพัก มีบางช่วงของปีที่แฟนเก่าเขาจะทักมาคุยเล่นด้วย ซึ่งตัวแฟนก็บอกให้เรารับรู้ เราก็โอเค รับได้
แต่เราเพิ่งไปเห็นแชทพวกเขา เขาคุยตอบกันดีกว่าตอบกับเราอีก คล้ายๆช่วงที่จีบเราอยู่ แต่ตอบเราแทบถามคำตอบคำ กับแฟนเก่าคือ คุยเล่นด้วย เล่นมุกบ้าง ดูมีความสุขกว่าตอนอยู่กับเรา
แต่เขาบอกเราก่อนหน้านี้ว่าเป็นแค่คนรู้จัก ไม่ได้คิดอยากกลับไป เพราะกลับไปไม่ได้ รูปที่เซฟไว้ก็ยังอยู่ทุกรูปไม่เคยลบทิ้ง รูปเราก็มีไม่ถึง 10
เราไม่รู้เลยควรทำยังไง รู้สึกยังไงดี ตอนที่อ่านแชทก็ว่างเปล่าไปหมด บางครั้งที่บอกว่าคุยกับเพื่อนคือคุยกับแฟนเก่า เอารูปแฟนเก่าตั้งเป็นพื้นหลังโทรศัพท์
พอเราถามว่าใครก็ตอบว่าเห็นผ่านตาสวยดีเลยเอามาตั้ง เรารู้สึกเราไม่อยากเชื่ออะไรเขาเลย
แฟนเก่าบอกว่าอยู่แถวนี้ๆ แฟนเราก็ตอบไปว่าหาหอแถวนั้นรอแล้ววว จะมาเที่ยวเมื่อไหร่ก็บอกเดี๋ยวพาเที่ยว เหงาก็ทักมาได้ตลอดเลยนะ ทักมาบ่อยๆก็ดี
ใครมีประสบการณ์ทำนองนี้หรือมีคำแนะนำช่วยด้วย เรามืดแปดด้านมากเลย จะไปต่อ ความรู้สึกดีๆเราก็แทบไม่เหลือ จะเลิกเราก็คงทำไม่ไหว
ถ้าไปง้อแฟนที่บ้านแล้วคนเปิดประตูคือพ่อแม่แฟนควรบอกเขายังไงดีอ่ะ (เราเป็นผญ แฟนเป็นผช)
>>891 ทุเรศ เอารูปแฟนเก่ามาตั้งเป็นbg โทรศัพท์ กูถามจริง มันดีอะไรขนาดที่มึงจะต้องยื้อไว้เลยหรอ เป็นแฟนกันจะให้อยู่ๆเลิกรู้สึกดีๆเลยคงยาก แต่คนปกติที่มีแฟนแล้วคงไม่คุยเล่นกับแฟนเก่าลักษณะนี้ว่ะ หาหอรอแล้ว ทักมาได้ตลอดเลย เซฟรูปทุกรูปไรงี้อะ พัฒนาตัวเองให้สวยเพื่อยื้อคนอื่นไปก็เท่านั้น ไม่ยืนยง ยกเว้นอยากสวยเอง
>>884 บอกเลิกตรงๆไปเลยดิ บอกว่าไม่รักแล้ว จบ
>>892 คำแนะนำส้นตีน กุเห็นด้วยนะว่าถ้าทำตัวกระจอกคนก็ไม่อยากอยู่ด้วย แต่เคสของโม่งกุว่าแม่งไม่เกี่ยว มันน่าจะทางโน้นยังรักแฟนเก่าอยู่มากกว่า มันน่าจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เค้าไม่ได้อยากเลิก คือถ้าอีกฝ่ายขอคบกูเชื่อว่าไป 100% ต่อให้นมคัพเอฟก็เหอะ ถึงขั้นเอารูปมาตั้งในโทรศัพท์แบบนี้มันมีความรู้สึกแล้วล่ะ
แฟนกูเวลาทะเลาะกันทีไรทิ้งให้กูอยู่คนเดียวทุกทีเลย บางทีไปไหนด้วยกันแล้วทะเลาะกันแฟนกูก็ไม่ลังเลที่จะทิ้งให้กูหารถกลับเอง กูควรทำไง
ทำไมเวลากูบ่นอยากมีแฟน เพื่อนกูชอบบอกไปเที่ยวเอาสิวะ คือ กูอยากได้แฟนอ่ะ กูไม่เคยมี
แล้วเนี่ย กูก็ไม่อยากปรึกษาเพื่อน ก็เพราะได้คำตอบเดิมๆ (ที่ไม่ถูกใจกู และไม่ค่อยตรงคำถาม)
ยาวหน่อยนะมึงกูอยากระบาย กูร้องไห้มาทั้งคืนละ
กูเป็นคนชอบคิดอะไรวกวนแต่กูจะพยายามเรียบเรียงไม่ให้มันวนนะ
แอบชอบแฟนเพื่อนว่ะ กูมานึก ๆ ย้อนดูแลัวกูน่าจะค่อย ๆ ชอบเพิ่มมากขึ้นทีละนิดตั้งนานละแต่พึ่งรู้ตัว
เจ็บมากเพราะรู้ว่าไม่มีหวัง กูควรทำไงดี
เพื่อนไปเก็บแฟนแสนดีมาได้จากในเกม พามารู้จักคนในกลุ่มด้วย เขาดีมากจริงและยังหวานชื่นกันจนเหม็นความรักทุกวัน
คบกันมาปีกว่าเขาไม่เคยมีปัญหากันเลยด้วยซ้ำ อย่างมากก็มีแค่งอนกันนิเดหน่อย
เขาเทคแคร์คนในกลุ่มพวกกูด้วยแม้จะเทคไม่ดีเท่าเทคแฟนเขาแต่ก็ดีกว่าที่แฟนกูเทคกูอีก ทุกคนในกลุ่มก็ชอบเขากันหมด ฉลาดและตรรกะ จนเวลากูมีปัญหาอะไรก็ตามกูไปปรึกษาเขาตลอดเพราะเขาแก้ปัญหาให้กูได้ตลอดทุกครั้งทุกเรื่องเลย กูเล่าเหมือนอวยเขาจนเกินจริงแต่มันจริงหมดเลยมึง เพื่อนทุกคนในกลุ่มกูเป็นพยานได้
จนเมื่อคืนกูมีปัญหากับแฟน หลังจากวางสายจากแฟนไปในใจกูก็เอาเขาไปเทียบกับแฟนกู แล้วกูก็รู้ตัวว่ากูเอาเขามาเทียบกับแฟนตัวเองในใจตลอดเลย หลังจากนั้นกูก็มานั่งคิด ๆ ต่อจนรู้สึกตัวว่าจริง ๆ กูหมดรักแฟนคนนี้แล้ว กูชอบแฟนเพื่อน
พอกูรู้ตัวเท่านั้นแหละ กูก็รู้เลยว่ากูชอบมานานแล้วแต่ตอนนั้นความรู้สึกยังน้อยและกูมีแฟนอยู่แล้วกูเลยไม่รู้สึกตัวว่าความชอบที่กูมีมันเกินความเป็นเพื่อน คือทุกคนในกลุ่มกูก็ถือว่าเขาเป็นเพื่อนแม้เขาจะโตกว่าหน่อยนึง กูก็นึกว่ากูชอบเพื่อนคนนี้สนฐานะคนดีคนเก่งอะมึง
ตอนนี้กูไปต่อไม่ถูกเลยกูควรทำไงดีวะ คิดออกแค่ว่าควรไปบอกเลิกกับแฟนไม่ควรทำให้แฟนกูต้องมาเสียเวลากับกูอีก
แต่เรื่องแฟนเพื่อนนี่กูไม่รู้จะจัดการความรู้สึกยังไงเลยว่ะ
ต่อให้หน้าด้านอยากแย่งก็แย่งไม่ได้แน่นอนเพราะเขาเป็นคนดีมากเว่อ
จะตัดใจก็ยากถ้าเขายังทำตัวเป็นคนดีศรีโลกาแบบเดิม
จะไปบอกให้เขาอย่ามาทำดีกับกูอยู่คนเดียวเดี๋ยวเพื่อน ๆ ก็จะเห็นว่าผิดสังเกต แล้วคนอื่นก็รู้หมดว่ากูหวั่นไหวกับเขา
กูคิดมากไปหรือคิดน้อยไปมั้ย
แล้วกูควรทำยังไงต่อไปดี เอายังไงดีวะ
คนคุยอยากกลับไปคุยกับแฟนเก่า ที่คบกันมาเจ็ดปี เลิกไปประมาณสองเดือนกว่า ตอนแรกบอกหมดรักแล้ว ไอเหี้ยเอ้ย
เป็นผู้หญิงสมัยใหม่ทำกับข้าวไม่เป็น ไม่ค่อยได้ทำงานบ้านอื่นๆไม่เป็นไรนะ แต่ขออย่างเดียว แดกข้าวแล้วช่วยล้างจนาทันทีให้เป็นนิสัยด้วย แดกแล้วเอามาแช่ไว้รอคนมาล้าง อันนี้รับไม่ได้ กูไม่ใช่คนใช้ของมึง
การอยู่กับคนที่ไม่ได้รักกันแล้วมันมีประโยชน์ยังไงวะ ทำไมไม่เลิกกันให้แล้วๆไป เสียเวลาว่ะ กูหมดรักมึงแล้ว ไม่ได้รักแล้ว ทำไมต้องยังอยู่กับกู ต้องยกข้ออ้างเรื่องมนุษยธรรมมาให้กูซึ่งถ้ากูไม่ทำกูก็จะกลายเป็นคนเหี้ยอีกคน เช่น พาไปหาหมอตอนดาวน์หนักๆ พาไปถอนยาตอนแพ้โดสใกล้ตาย แล้วไปอวดลงสตอรี่ว่า แฟนพามา แฟนเป็นห่วง ถุยเหอะ กูไม่ได้อยากให้มีคนตายในบ้านกูโว้ย
นึกถึงตัวเอง กูเคยลืมล้างจานนานสุด1เทอมการศึกษาด้วย เพราะกูลืมว่ากูใส่ไว้ในกะลามังแล้วกูเอาไปไว้ที่ระเบียงหอ มีเมทด้วย กูอายชิบหัยเพิ่งมารู้ว่าลืมล้าง5555555 ลืมแบบลืมเลยแล้วแม่งขึ้นลาด้วยเหี้ยสัส มารู้อีกทีตอนย้ายออกหอ นั่นแหละกูทิ้งหมดเลยทั้งกะลามัง กูขอโทษนะเมทที่ลืมชื่อไปแล้ว แม่งแล้วมันก็ทนไม่กล้าบอกกูว่ากูลืมล้าง ส้าส
ให้ล้างจานทันทีกูนี่ว้าวมากเลยนะ ต่างคนต่างอยู่ ขนาดเป็นแฟนตัวเองยังไม่คุยเลยจะไปกันรอดยังไง
กูแบ่งเป็นสองเคสนะ ถ้ามันมีเศษข้าวติดแห้งๆ กูจะไม่ชอบล้างเลยทันที แช่น้ำไว้สักพักมันจะล้างง่ายกว่า ไม่ต้องขัดแบบเอาเป็นเอาตาย แต่ถ้าไม่ใช่ก็ชอบล้างทันทีเลย
ดีนะกูชอบล้างจาน เป็นงานบ้านชนิดเดียวที่กูชอบที่สุดละ และชอบล้างเองมากกว่าให้คนอื่นล้างด้วยเพราะคนอื่นล้างกูไม่มั่นใจ แต่กูล้างเองมั่นใจว่าสะอาด
ผู้ชายที่ทักมาทุกวันไม่ได้ทักมาวันนี้ =?
1. เบื่อกูแล้ว
2. ยุ่ง
3. รอกูทักไป
>>923 จานข้าวน่ะพอเข้าใจว่าต้องมีแช่ไว้ แต่มึงจะมาแช่ไว้รอจนกว่าจะมีจานอื่นมาล้างแล้วบอก ฝากด้วยๆ ทุกครั้งนี่ก็ไม่ไหวป่าววะ หรืออย่างเคสแฟนกู เลิกงานกลับมาบ้านก่อน แต่ก็ไม่ทำอะไรนั่งๆนอนๆเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย จนกูกลับมาซึ่งก็ดึกแล้วแต่อยู่ๆมันก็ลุกมากินข้าวเฉย แล้วก็แช่ไว้ให้กูล้างตามเดิม(กูรู้เพราะกูซื้อข้าวกล่องมากิน จานไม่ได้ใช้สักมบ แต่เช้ามาในอ่างก็ยังแช่ไว้เหมือนเดิม)
>>911 กูก็พึ่งโดนมาแบบมึงเลย เคว้งเหี้ยๆ เลยสัส ตอนนี้กูเป็นแค่ไอ้ตัวอิจฉานั่งแช่งให้มันชิบหายรายวันทั้งคู่อยู่เนี่ย เข้ามาทำให้กูเสพติดการคุยทุกวัน อยู่ๆ วันนึงก็หายไปเลย กลับไปคบกับคนเก่าเฉย พร้อมสี้กัน(แบบอ้อมๆ แต่กูรู้ว่าเยกันแล้ว)ลงไอจีด้วยไอ้เหี้ย จะให้กูแสดงความยินดีหรอ ทำกับกูขนาดนี้ เหมือนกูเป็นตัวคั่นเวลาคลายเหงาให้แม่งอ่ะ ห่า ขอให้บ้านเกิดอัคคีภัยอีสัส
ฉันจะยินดีถ้าหากรักเธอฉิบหาย
ยินดีถ้ามันตายพร้อมเธอ
อีชะนี มันเข้ามาวุ่นวายเรื่องเธอ
และเธอเลือกมันแทนที่ฉัน (ใฝ่ต่ำ~)
ฉันหวังจะยืนที่ตรงนั้นข้างๆเธอ
ในมือของฉันจะถือปืน
ก็ทั้งรู้ เอาของกูแล้วแม่งไม่คืน
ก็ดีแล้วตายไปพร้อมกัน
ในวันนี้ มีเพียงถ้อยคำชั่วร้าย
ขอให้รักของเธอเลวทราม
อยู่ๆก็เทกู จะหวังคำยินดี จะเอาจากผีที่ไหนให้เธอ
ขอให้ความรักมีแต่ความจัญไร
ข้าวของฉิบหายจนบรรลัยทุกอย่าง
คาดหวังสิ่งไหนมีแต่คนขัดขวาง
ขอให้จิ๋มเมียเธอกว้างกว่าผู้ใด
ขอให้นกเขาเธอไม่มีวันขัน
บ้านของเธอนั้นประสบอัคคีภัย
ขอให้เมียของเธอยังติดอยู่ในกองไฟ
ถึงแม้เวลาจะผ่านไป แต่ฉันจะแช่งให้ตายอยู่เหมือนเดิม
ไอ้เลวชาติหมาไอ้ระยำไอ้คนจัญไรไอ้ชั่วไอ้เลวไอ้ควาย
ขอให้มึงต้องตายอย่างหมาเลย~
แล้วแม่งที่ทำให้กูรู้สึกเหี้ยกว่าเดิมคือ อะไรที่กูเคยขอแม่งไปแต่ละอย่าง แล้วแม่งไม่ให้ กับคนใหม่แม่งให้ทุกอย่างที่กูเคยขอเลยสัสหน้าหี
>>931 กูไม่ได้หวังอะไรที่แม่งติดเรทด้วยซ้ำ กูแค่อยากกอดเอง เพราะกูเหงา แล้วกูก็คิดว่าคนนี้แหละ คือใช่แล้ว กูก็เล่าเรื่องราวดราม่าในชีวิตกูตั้งแต่เกิดยันปัจจุบันให้แม่งฟังเพลินๆ เพราะชีวิตกูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้คือชีวิตกูดีสัสๆ เพราะกูขยันทำงานเหี้ยๆ หลังเรียนจบ แถมมีเงินมาประเคนให้ด้วยซ้ำ ถึงเขาจะไม่เคยขอกูเลยสักบาทก็เถอะ แต่นั่นแหละ กูต้องการแค่กอดเอง กอดเฉยๆ แม่งไม่ให้ มากสุดได้แค่จับมือ กินชาบู เดินเที่ยว ดูหนังด้วยกัน กูก็เรื่อยๆ ในความสัมพันธ์แบบนี้ อยู่ๆ วันนึงแม่งเงียบหายไปเลย ทั้งๆ ที่เมื่อคืนยังโทรหากันอยู่ หายแม่งไป 3 เดือน เปิดตัวคนใหม่พร้อมคบเรียบร้อยเฉยเลยสัส เหี้ยไรวะะะะะ แล้วตลอดที่เขาไปหาย กูก็นั่งโทษตัวเอง นั่งคิดว่ากูผิดตรงไหน จนกระทั่งกูตรัสรู้แล้ว กูไม่ได้ทำเหี้ยไรผิดเลยนี่หว่า ทำไมกูต้องขอโทษวะ ความผิดแม่งล้วนๆ เลย กูนี่ผู้ถูกกระทำไอ้สัส ไอ้ความคิดที่ว่าถ้าจริงใจ และเคารพการตัดสินใจของเขาทุกเรื่อง ไม่ว่าอะไรกูก็จะสนับสนุนเขา ตอนนี้แม่งไม่มีในหัวกูแล้ว และคนใหม่ในอนาคตกูด้วย กูเบื่อการเป็นคนดีแล้วสัส กูอยากเหี้ยบ้าง
อย่างน้อยเลยนะ ถ้าจะไปอ่ะ บอกกันหน่อย บอกมาเลยว่ามีคนคุยใหม่แล้วนะ เจอคนที่ใช่แล้วนะ กูจะได้รีบมูฟออน ไปใช้ชีวิต ไปหารักใหม่ ไม่ใช่มึงทำให้กูติดแล้วก็เทกูไว้กลางทางไม่บอกเหี้ยไรเลยจนกูต้องไปพบจิตแพทย์เนี่ยไอ้เหี้ย แม่งเสียเวลาตั้ง 3 เดือนไอ้สัส
ค่ายาแม่งก็แพงชิบหาย ค่าน้ำมันไปหาหมอก็แพงสัส น้ำก็ท่วม รถก็ติด อีเหี้ยย กูขอให้มึงชิบหายยยย
>>933 กุอยากให้มึงยึดหลักการแบบ มาก็รับไว้ ไปก็ไม่รั้งว่ะ การคาดหวังความแคร์จากมนุษย์คนอื่นมันเป็นเรื่องที่มีความเสี่ยงสูงนะ มันคาดการณ์อะไรไม่ได้ ควบคุมตัวแปรก็ไม่ได้ เราทำได้มากสุดแค่รนณรงค์ให้เป็นบรรทัดฐาน แต่สุดท้ายถ้าคนจะไม่แคร์ มันก็ไม่แคร์
เพราะงั้นมึงควรโฟกัสกับปัจจัยที่มึงควบคุมได้นั่นคือตัวมึงเองมากกว่า รักอย่างฉลาดอ่ะเพื่อน มึงจะไม่ผิดหวังถ้ามึงไม่คาดหวัง และมึงจะมีความสุขที่ได้ทำดีกับคนข้างหน้าโดยไม่ต้องรู้สึกกลัวว่าจะซ้ำรอยเดิม รักตัวเองก่อน เป็นกำลังใจให้มึงนะไอสัส
กูจะเลิกรักจริงๆละ กูจะไม่วาดฝันอนาคตกูกับเขาอีก แค่คำพูดปลอบใจน่ารักๆในวันที่กูเครียดแบบนี้มึงยังให้กันไม่ได้ ถ้ามันเป็นอะไรที่ฝืนใจมึงขนาดนั้นกูยอมละ กูพอละ
มึงคงไม่มีวันเป็นเด็กหนุ่มที่รักกูมากแบบแต่ก่อนได้แล้ว กูทำทั้งหมดพังไปเองกูขอโทษนะ และกูขอโทษอีกทีที่ทนประคองทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ความอดทนกูมีแค่นี้ กูก็ขอจบตรงนี้แหละ กูจะเอาความสุขทั้งหมดของกูที่ห้อยไว้ที่มึงออกมาให้หมด ต่อไปนี้กูจะมีความสุขด้วยตัวเองให้ได้ อนาคตที่จะอยู่ห้องด้วยกัน ซื้อคอมให้ ช่วยหางานให้ ทำเรซูเม่ให้ ทุกอย่างที่วาเฝันว่าจะทำให้เพื่อแลกกับการที่มึงต้องฮีลลิ่งความรู้สึกกูในวันแย่ๆ ถ้ามึงให้กูไม่ได้ กูก็ไม่ขอทำอะไรให้มึงแล้วละ กูเจ็บ กูเจ็บเหี้ยๆ ให้แม่งจบลงตรงนี้แหละนะ
มึงไม่มีทางมาอ่านความรู้สึกกูในนี้หรอกกูรู้ดี มึงไม่รู้จักเว็บเหี้ยนี่ด้วยซ้ำ และต่อให้บังเอิญมาอ่านเจอ มึงคงไม่มีทางรู้ว่ากูหมายถึงมึง เพราะกูไม่เคยพูด/พิมคำหยาบกับมึงเลยสักครั้ง หวังว่ามึงอาจจะผ่านมาอ่านเจอในสักวันที่กูมูฟออนได้แล้ว และกูจะเริ่มมันตั้งแต่ตอนนี้ มันจบแล้วละ ขอบคุณนะ ลาก่อน
ปีนี้กูกับแฟนจะครบรอบ 10ปีด้วยกัน รวมช่วงจีบกันอีก 2 ปี เป็น 12ปีพอดี แต่กูกับแฟนเป็นรักทางไกล เพิ่งมาได้เจอกันบ่อย ๆ ก็ตอนเรียนมหาลัย แถมไม่ได้อยู่ด้วยกัน แยกบ้านใครบ้านมันอีก แต่2-3ปีหลังมานี้มีแต่ทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน เพราะรักกันตั้งแต่ยังเด็ก เลยมองว่าความรักในตอนนั้นจะต้องมั่นคงและเหมือนเดิมไปไม่มีเปลี่ยนแปลง จนลืมไปว่าเมื่อเราเติบโตขึ้น เราสองคนต่างก็เรียนรู้โลกกันคนละแบบ ความชอบ ความคิด ทัศนคติในการใช้ชีวิตจากตอนเด็กเมื่อ10ปีก่อนมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามวัย กูชอบเที่ยวธรรมชาติ ชอบเที่ยวทะเล ภูเขา แต่เขาชอบอยู่บ้าน ทัศนคติในการใช้ชีวิตก็ค่อนข้างแตกต่างกันมาก หาจุดร่วมกันหรือลงตัวแทบไม่ได้เลย เวลาทะเลาะกันกูที่เป็นฝ่ายยอม ฝ่ายขอโทษก่อนเป็นส่วนใหญ่มาตลอด อดทนความประสาทแดก ความอารมณ์ร้ายเวลาโมโหมาเป็น 10ปี
พอมาตอนนี้กูทนไม่ไหวแล้วก็หาว่ากูเปลี่ยนไป ตลอด10ปีที่ผ่านมากูไม่เคยนอกใจเลย จนมาตอนนี้ที่ใกล้จะ30 กูเข้าใจคำว่ายิ่งรักยิ่งห่างแล้ว โลกที่ต่างเติบโตมาคนละแบบหล่อหลอมให้ความคิดเราสองคนไปกันไม่ได้เลย กูรู้สึกเหนื่อยมากกับอะไรหลาย ๆ อย่างที่กูต้องทนมาตลอด กูก็ผิดด้วยที่เป็นคนไม่เอาไหนทำตามสิ่งที่ฝันกันเอาไว้ไม่สำเร็จไม่ได้เลยซักที แถมโควิดมากูก็ตกงานยาว ๆ ไม่มีรายได้มั่นคงอะไรเลย กูก็พยายามสู้แล้วอะ แต่แทบไม่มีคำปลอบใจอะไรเลย มีแต่เอาอารมณ์เอาเหตุผลตัวเองความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้ง จนไม่แคร์ความรู้สึกกูเลย เวลาทะเลาะกันก็เอาไปดราม่าลงโซเชียลให้กูดูเหรี้ยตลอดซึ่ง10ปีที่ผ่านมาเวลาทะเลาะกันกูไม่เคยทำแบบนี้เลย ได้แต่อยู่เงียบ ๆ เสียใจคนเดียว
เวลาทะเลาะกันกูเลือกจะเงียบเพื่อให้ใจเย็นลงแม่งกลายเป็นว่าได้ใจ เอาชนะกูได้ พยายามจี้ๆๆๆๆให้กูยอมรับให้ได้ว่ากูผิด กูเหนื่อยจนไม่อยากพูด พอทะเลาะกันเลยเลือกที่จะเงียบ พอเงียบบ่อยๆก็ด่ากูไม่พอใจกูอีกว่าเงียบทำไม ทำไมไม่พูดออกมาว่ารู้สึกอะไรคิดอะไร เงียบทำไม พอกูระบายออกมาบ้างก็ทะเลาะกันหนักกว่าเดิมจนกูต้องยอมง้อยอมขอโทษอีกทั้ง ๆ ที่กูไม่ผิดเลย เหนื่อยว่ะ เสียใจนะ ที่ความฝันที่เคยสร้างกันมามันจะจบลงแล้ว ถ้าครั้งนี้ทะเลาะกันอีก กูคงพอแล้ว ไม่เอาแล้ว ต่างคนต่างไปเถอะ ถ้ามีบุญวาสนากัน หรือเติบโดกันขึ้นแล้วคงได้กลับมาเจอกันอีก กูเหนื่อยกับการที่ต้องอยู่ใต้คำสั่ง ความบังคับ การเอาแต่ใจตัวเองของมึงมามากพอแล้ว แยกย้ายเถอะ ต่างคนต่างไปทำตามความฝันตัวเอง ถ้าวันนึงเจอคนใหม่ ก็ขอให้เจอคนที่ดีนะ
อยากระบายปรึกษาหน่อยครับ ผมรูปร่างหน้าตาดีสูง ผิวดี เลิกกับแฟนไปสองปี ยังไม่มีไหม่ แฟนเก่าก็ดูดีเหมาะกัน พึ่งเปลี่ยนที่ทำงาน มาจะมีแก๊งเจ้าถิ่นเก๋าๆกวนๆ แล้วผมไม่ค่อยสุงสิงกับพวกเขา แต่พวกนี้รู้ผมโสด แล้วชอบจับคู่ผมกับคนขี้เหล่ไม่สวย ไห้ผมอับอายตลอด (ผมขอพูดตรงๆนะครับ ไม่โลกสวย ไม่ปรุงแต่ง) แล้วคนที่ดูดีก็มีเยอะอยู่ โสดด้วยแต่พวกนี้ไม่เคยแนะนำไห้เลยทั้งที่รู้จักกับพวกนั้น เคลียดมากตอนนี้เสียเซลฟ์
กูโม่งชาย คิดอยากจะเลิกกับแฟน แต่ตัดใจไม่ลง
กูรักข้างเดียวเกือบ10ปี ชีวิตรักติดหล่ม พอถึงเวลาที่คิดว่าต้องตัดใจ ก็เลยสารภาพรักไปให้มันปฏิเสธ จะได้จบ ปรากฏว่าได้คบเป็นแฟนเฉยเลย
แต่คบกันแล้วก็มีปัญหา กูเป็นคนเอ๋อๆที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเพราะแอบรักเขาอยู่คนเดียว แล้วก็ซื้อสัตย์แบบเอ๋อๆอยู่คนเดียว คาดหวังจินตนาการไปเอง ส่วนแฟนกูก็นิสัยไม่เข้ากับกูเท่าไหร่ พอคบกันจริงๆก็ผิดหวัง ยิ่งรู้จักกันนานก็ยิ่งเซงมากขึ้นเรื่อยๆ เคยทะเลาะกันหนักๆ3ครั้ง จนมันบอกเลิกกูไปแล้ว แต่ก็กลับมาหากูใหม่ ซึ่งหนักหน่วงหน่อย แต่เรื่องดีๆก็ยังมี กูก็โอเค
แต่ตอนนี้แม่งมีปัญหาใหญ่สัสที่รอวันระเบิด เหี้ยกว่าเรื่องนิสัยอีก คือแผนการในอนาคตไม่ตรงกันเลย ไปด้วยกันยากสัส รายละเอียดถ้าเล่าแม่งยาว แต่สรุปคือถ้าเขายังทำตามความฝันตัวเองต่อไปจนสำเร็จ แล้วกูทำตามความฝันกูจนสำเร็จ นั้นก็คือต้องเลิกกัน99% เพราะจะมาอยู่บ้านเดียวกันก็ยาก เผลอๆแค่มาเจอกันให้ได้บ่อยๆก็น่าจะทำไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วกูไม่โอเคกับการแยกบ้านอะ เพราะงานกูมันเยอะสัสอะ ไปไหนมาไหนยากอะ แต่รายได้ดีสัสนะ ก็เลยอยากได้เมียมาช่วยงานที่บ้านอะ ทำไมคนเราถึงอยากจะไปเป็นลูกจ้างรายได้กลางๆ ในสายงานที่ตัวเองก็ไม่ได้เก่งมาก มีคู่แข่งตัวท๊อปๆเยอะแยะที่เหนือกว่าทั้งความสามารถและประสบการณ์? มาช่วยดูแลงานที่บ้านผัวแล้วคอยเก็บเงินมันไม่ดีหรอวะ?
ทำไมมันเป็นงี้วะ ทั้งๆที่ช่วงหลังๆทะเลาะกันน้อยลงแล้วแท้ๆ ทำตัวงี่เง่าน้อยลงแล้วแท้ๆ เคยบอกให้มันหยุดทำงานของมันแล้วมาช่วยงานบ้านกูแล้วมันก็ดูไม่เข้าใจ ยิ่งหลังๆเห็นมันตั้งใจทำงานก็อยากเอาใจช่วยอะ, กลายเป็นว่ากูต้องมามานั่งกังวลว่าอยากเลิกแทน มานั่งกลุ้มใจคิดว่าอีก 2 ปีข้างหน้า แทนที่จะได้แต่งงานแล้วลงรากปักฐานด้วยกัน กูต้องนั่งเหงาในบ้านที่เมียหนีไปทำงานที่อื่น หรือไม่กูก็ต้องเลิกกับมันแล้วให้มันไปมีผัวใหม่ที่ไม่เอ๋อแบบกูให้กูปวดใจเล่น
เฮ้อ
>>949 กูก็เป็นแบบมึง กูตอบไม่ได้นะว่าอนาคตเป็นไง เพราะกรณีของกูมันล่มไปแล้วว่ะ แบบมึงเลย รักเขาข้างเดียวมา 10 ปี อึดอัดทั้งชีวิตเลยสารภาพให้จบๆ ไป เสือกได้คบเฉย แล้วก็เอ๋อแบบมึง ซื่อสัตย์แบบมึงด้วย แล้วสายงานแม่งไม่ตรงกัน เขามีแพลนจะไปทำงานที่ ตปท อ่ะ แต่สายงานกูอยู่ไทย สุดท้ายพอเขาไปจริงๆ ห่างกันมากๆ แม่งไม่รอดว่ะ ล่ม ก็ขอให้มึงโชคดีไม่เป็นแบบกูแล้วกันนะเพื่อนโม่ง แต่ถ้าโชคร้ายล่มขึ้นมา ก็แค่มานั่งซึมเป็นเพื่อนกูแค่นั้นเอง
ความมั่นคงที่ผู้หญิงเขาชอบพูดกันมันเป็นแบบไหน แล้วมีอะไรบ้างวะ
>>949 อ่านเท่านี้กูคิดว่ามันไม่จรงกันว่ะ ต้องเลิกแน่นอนเว้นแต่จะมีใครซักคนมองว่าอีกคนสำคัญกว่าความฝันตัวเองมึงถึงจะไปต่อได้
แต่กุเข้าใจแฟนมึงนะ ถ้ามองในเรื่องของเงินการทำงานบ้านมึงอาจได้เยอะกว่า แต่มันไม่ใช่ไลฟสไตล์ที่เค้าต้องการอ่ะ ถึงจะเป็นลูกจ้างเงินเดือนกลางๆ แต่ก็พึ่งพาตัวเอง 100% การไปดูธุรกิจบ้านมึงเค้าต้องมาเรียนรู้งานใหม่หมด learning curve สูงมาก แถมต้องทิ้งความถนัดของตัวเองไว้ข้างหลัง แล้วไม่รู้ว่าอนาคตถ้ามีปัญหากัน เค้าจะโดนมึงเฉดหัวไล่ออกจากบ้าน ไล่ออกจากงานรึเปล่า ถ้าเป็นงั้นชีวิตผู้หญิงแม่งเสียทุกอย่างเลยนะ งานที่ถนัดก็ห่างมานานจนสู้คนอื่นไม่ได้ งานที่ทำก็ไม่ใช่ของตัวเองโดนเขี่ยทิ้งก็จบ เป็นกุ ถึงสบายกว่า กูก็ไม่อยากทำว่ะ ถ้าทำก็จะทำเป็นงานเสริมและตัวเองต้องได้สิทธิ์ในทางกฎหมายด้วย และกุก็ยังทำงานประจำอยู่ ใจคนเปลี่ยนได้ตลอดเวลา ผู้หญิงไม่ควรพึ่งพาคนอื่น
แต่กุสงสัยว่าเค้าก็ทำงานเค้า มึงก็ทำงานมึง แต่ก็แต่งงานย้ายเข้าบ้านเดียวกันมันก็ได้ไม่ใช่หรอวะ ไม่เห้นต้องแยกกันอยู่
>>951 สำหรับกุคือความมั่นคงทางการใช้ชีวิตอ่ะ มีการวางแผนอนาคต มีการเก็บเงิน มี career path ที่ดูไปต่อได้ไม่ใช่แบบเด๋วรอด เด๋วไม่รอด เอะอะลาอออก ว่างงาน ไม่ไร้ความรับผิดชอบต่อตัวเองและผู้อื่นอ่ะ ดูแลตัวเองได้ดี รวมๆคือไม่มีสัญญาณว่าจะมาฉุดกูลงต่ำกว่าเดิม หรือหาเรื่องเดือดร้อนมาให้กุรับผิดชอบอ่ะ เป็นแนวๆพากันไปที่ดีๆ ไม่ใช่พากันลงเหวไรงี้
อยากมีแฟนกับเขาบ้าง
กูก็อยากมีแฟน แต่แม่งเพื่อนกูแต่ละคนบอกอย่ามีกันหมด ไรแว๊
เหมือนกันเลย จริงๆมันก็ชินกับการอยู่คนเดียวแล้วแหละ แต่บางอารมณ์มันก็อยากมีแฟนแวบๆขึ้นมาบ้างเหมือนกันนะ
แต่พวกสังคมน้อยอย่างกุสมัยนี้มันจะไปเจอคนใหม่ๆจากไหนได้วะ แล้วถึงเจอก็คงเข้าหาไม่เป็นอีก คงต้องอยู่คนเดียวไปตลอดละมั้งกุ
เกย์รุกหาคู่ครับ ถ้าอยากเป็นรับหลังไมค์มาได้เลย
คิดว่ามันบั่นทอนใจกูขนาดไหนล่ะที่พอกลับมาบ้านก็เห็นมึงนั่งทำหน้าเหม็นขี้อยู่ตรงนั้น แล้วก็เอาแต่บ่นๆใส่กู คิดว่ากูไม่รู้เหรอที่ช่วงนี้กูทำตัวแย่ๆไม่ค่อยจัดการอะไรต่างๆในบ้านเท่าที่ควร แต่บางทีถ้ามึงไม่อยู่กูคงจัดการเองแหละ ก็เคยบอกไปหลายรอบแล้วว่าไม่อยากคบต่อแล้ว อยากให้แยกย้ายกันไป แต่มึงก็ทำเป็นเบลอไม่สน ไม่ฟัง ยังนั่งหน้าเหม็นขี้อยู่อย่างนั้น มึงเคยพูดว่าไม่อยากอยู่แล้วก็ต้องทนอยู่ แต่เคยถามกูบ้างสักครั้งมั้ยว่าอยากให้อยู่รึเปล่า
มึงจะรู้ได้ไงวะว่าเค้าจีบไม่ใช่คุยแบบเพื่อน คือคนนึงที่กูเพิ่งรู้จักเค้าทักมาบ่อยๆ (แต่ก็คุยเรื่องทั่วไปนะ) ละคือบางเรื่องแบบใช้ common sense ก็น่าจะรู้ ไม่ต้องถามกูก็ได้มั้ย คือกูไม่รู้ว่าเค้าแปลกหรือเค้าอยากเข้าหาอะ กูถามเพื่อนที่รู้จักคนนี้แม่งก็ไม่ยอมบอกว่าเป็นคนยังไง บอกแค่เป็นคนดีละก็เลี่ยงคำถามกู งงมาก
ถามความเห็นเพื่อนโม่งหน่อยครับ
ปัจจุบันผมมีแฟน รักกันดีมาประมาณ 2 ปีแล้ว
ทีนี้ปัญหาคือผมเดิมทีเป็นมาโซคิส คือชอบโดนฟาดตูดแล้วจะฟิน เคยคุยกับแฟนแล้ว แฟนบอกว่าเขารับไม่ได้ ไม่ใช่แนวเขาจริงๆเขาทำให้ไม่ได้ ก็เลยพับเก็บโปรเจคนี้ไปแล้วก็ยังคบกันต่อไปแบบวานิลาปกติ ซึ่งกุก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะเขาก็ดีกับกูทุกเรื่องเลย แต่ก็ต้องยอมรับว่าจริงๆในใจกุก็ยังมีความต้องการแบบนี้อยู่ตลอด
คำถามก็คือถ้ากุแอบไปใช้บริการฟาดตูดคนเดียว ไม่บอกแฟน จะถือว่ากุนอกใจไม่ซื่อสัตย์รึเปล่า ถ้ากุจะลิมิตให้ที่ไปใช้บริการมีแค่การเล่น sm ล้วนๆ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเซ็กเลย ห้ามโดนจู๋ด้วย
>>965 ก็ไม่นะ กุคิดว่าทำได้ แต่กุคิดว่าถ้าแฟนมึงรู้เด๋วก็มีปัญหา ไม่มช่เรื่องของความนอกใจหรอก แต่แฟนมึงน่าจะไม่โอเคกับพฤติกรรมนั้นมากกว่า
>>964 ถ้าเป็นเรื่องทั่วๆไปแล้วมาถามมึง กุคิดว่าเค้าอยากคุยกับมึงนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าชอบมึงนะ แค่รูสึกเป็นบวกกับมึงเลยอยากทำความรู้จัก อยากสนิทด้วยไรงี้ จีบไม่จีบนี่อีกเรื่อง
อยู่ๆกุก็อยากมีแฟน แต่ไม่อยากไปจีบใครก่อนเลยว่ะ ทำไงให้ผู้ชายอยากจีบเราวะ ทำตัวเองให้สวยหรอ แต่มันเปลือกไปมั้ยวะ กุอยากได้คนที่กุทำตัวสบายได้อ่ะ
>>965 เห็นใจมึงว่ะ
แต่ถ้าไปให้คนอื่นฟาด มันก็อาจจะมีโอกาสที่ฟาดไปฟาดมามึงสองคนอาจจะรู้สึกสปาร์คจนเลยเถิดกันไปได้นะถ้าเกิดเคมีมันเข้ากัน ส่วนตัวกุคิดว่าถ้าเป็นคนนอกวงการแบบแฟนมึง ควรจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปก่อน ไม่ใช่จู่ๆขอให้ฟาดมาเลยคงยาก เป็นกุกุก็ทำใจไม่ลง ยกเว้นตีตูดแบบแหย่เล่นกัน
อันนี้กุแนะนำให้ลองไปดู Love and Leashes ในเน็ตฟลิกซ์อะ กุว่าเรื่อง SM มันเป็นเรื่องซับซ้อนต้องเรียนรู้ทำความเข้าใจดีๆ ถึงมึงจะเอนจอยกับการโดนตียังไง ก็ต้องทำให้คู่ของมึงรู้สึกดีกับการได้ตีมึงด้วยเพราะ ภาพจำในสังคมคือ SM = โรคจิต ดังนั้นคนที่ไม่เข้าใจจะรู้สึกต่อต้านก็ไม่แปลก ค่อยๆเรียนรู้กันดู ถ้าเรียนไม่รอดกุว่าค่อยหาคนที่รสนิยมตรงกันจะดีที่สุด
ถ้าชอบแค่โดนฟาดตูดแม่งไม่ใช่SM แค่เฟทิซของมัน แยกแยะหน่อย
กับอีแค่เรื่องง่วงแล้วก็ควรไปอาบน้ำ จะได้ขึ้นนอนดีๆ แต่ตัวเองดันเลือกนอนทิ้งตัวอยู่ที่โซฟาแล้วบอกกูให้ปลุกในอีก 30 นาที เสื้อผ้า กางเกง ก็ถอดกองๆไว้ไม่เก็บ กูคงจะอยากได้มึงเป็นเมียหรอกเนอะ ขนาดตัวเองยังดูแลไม่ได้เลย
สัส กูต้องเลิกกระดิกหางตอนเค้าทักมาได้แล้ว 5555
ถ้ารู้สึกเบื่อหรือไม่เหมือนเดิมมึงก็บอกให้อีกคนเขารู้ด้วยเถอะ เขาอาจจะคิดเหมือนมึงก็ได้ มั่นหน้าอะไรมาคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เลือกคนเดียว ตัวเองทำใจเตรียมเลิกมานาา ส่วนกูไม่รู้อีโหน่อีเหน่อยู่ๆก็โดนทิ้งแบบไม่ตั้งตัว เหี้ยมาก อีเหี้ย เห็นแก่ตัวชิบหาย ทำมาบอกไม่กล้าสู้หน้า กลัวเห็นกูร้องไห้ สันดานหมามาก คบมาหลายปี มายิ้มแย้มกินข้าวกับกู ทำเหมือนปกติแล้วค่อยโทรมาบอกเลิกแม่งโคตรเหี้ย ค่าข้าวก็ไม่จ่าย อีสัส
ยุคwfhแบบนี้หาแผนได้ที่ไหนกันวะ
*แฟน เห้ออ แค่นี้ยังพิมผิดชาตินี้กูน่าจะไม่มี
คนอะไรมันขี้เกียจขนาดจะแดกน้ำยังต้องยกเอามาทั้งขวดมาตั้งไว้ตามพื้นใกล้ๆที่ตัวเองนอนแผ่อยู่แล้วขวดน้ำเย็นๆมันก็มีหยดน้ำเต็มพื้น ตรงไหนที่มึงนอนแผ่คือจะมีน้ำหกเลอะแถวๆนั้นเสมอ ทำไม่ไม่เอาไปแช่ตู้เย็นดีๆถ้าจะดื่มก็ลุกไปเอามาดื่มมันไม่ได้เดินไกลมึงขาดน้ำตายหรอก คนแบบนี้กูคงอยากได้เป็นเมียหรอกนะ
>>982 กูก็ไม่ชอบเหมือนกันนะ ให้เดาคือเมียมันคงทำหกแล้วไม่เช็ดรอให้มันมาเช็ดแน่เลยว่ะ แถมไม่รู้ด้วยว่าวัสดุพื้นเป็นอะไร ถ้าเป็นลามิเนตหรือกระเบื้องยางที่มันพองได้ ทำน้ำหกแบบตั้งใจบ่อยๆแบบนี้กูโกรธนะ แล้วการที่เอาขวดน้ำออกมาตั้งยาวๆ จากน้ำเย็นมันก็จะไม่เย็นสิ แล้วถ้าคนอื่นอยากกินน้ำเย็นต้องทำไงอ่ะ ถ้าขี้เกียจเดินบ่อยกูว่าซื้อแก้วสุญญากาศแล้วใส่น้ำมานั่งกินยาวๆก็จบละ ดันเลือกไปเอาขวดน้ำที่กินร่วมกันออกมา ไม่เห็นแก่คนอื่นเลย
เคสเดียวที่กูจะเอาขวดน้ำออกมาตั้งแบบนี้คือตอนกินข้าวทั้งครอบครัวน่ะแหละ เพราะเติมบ่อยมาก นอกนั้นไม่ทำ มันก็ต้องเห็นแก่ผู้ร่วมอาศัยด้วยนิดนึง ไม่ได้อยู่คนเดียว
>>983 เดาทำไมมันก็บอกอยู่แค่น้ำที่หยดรอบขวดน้ำเย็น แล้วหลังจากนั้นมึงก็บอกว่าขวดน้ำเย็นเออก็เข้าใจนิ มึงไม่คิดเหรอว่าจะกินขวดใครขวดมัน ขวดใหญ่ยกกินคนเดียวได้เป็นไรวะ มึงคิดว่าทุกบ้านต้องกินน้ำขวดเดียวกัน? อะ มันยังอธิบายไม่หมดกูก็ตอบมันตามที่มันบอกแค่นั้น มึงทำยังกับเป็นคนเดียวกัน
>>984 มึงลื่นกับน้ำหย่อมเล็กๆจากขวดอะนะ???
สรุปพวกมึงคนเดียวกันไหม ถึงคิดแทนกันได้ว่าบ้านคนอื่นอาจเป็นเหมือนกัน เออวะไปอยู่ด้วยกันน่าจะดี
นอกจากนี้ยังมีไปคิดแทนผู้หญิงอีกว่าเอาออกมาตั้งถ้าจะกินน้ำเย็นมันก็ไม่เย็นดิ่??? กูอาคเรียล คิดได้แค่นี้
ถ้ามึงเป็นแฟนกันมึงก็บอกหาเอาจานรองแก้วกรณีที่มันวางขวดเป็นไม้ ส่วนพื้นอื่นมันไม่บวมหรอก นี่สมัยไหนละ ส่วนไม่เช็ดทิชชู่สองแผ่นก็เช็ดได้แล้วแฟนมึงไม่ทำ มึงไม่คิดมากจะบ้าตายกับเรื่องแค่นี้ยังไม่รอด ยังหวังจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างอื่นอีกเหรอ
กูว่ามึงต้องคุยกันว่ะ จริงๆ นะ มันดูน่าจะต้องคุย คือ ถ้าจะเลิกก็เลิกไป ไม่ได้เลิกเพราะหยดน้ำ แต่เลิกเพราะไม่ปรับตัวกัน
กูก็ปากดีไปงั้น โสดว้อย 555
>>985 >>986 หยดรอบขวดน้ำเย็นไรวะ มันบอกอยู่ว่าหยดเต็มพื้น คิดดิว่าพอเอาขวดน้ำเย็นออกมาตั้งมันก็ต้องไหลลงพื้น มันก็เลอะ มึงอ่านไม่แตกแล้วมาตีโพยตีพายมากกว่า แล้วมันก็ไม่ได้บอกว่าเป็นขวดน้ำรวมหรือกินคนเดียวเพราะงั้นแม่งก็เป็นได้ทั้งสองน่ะแหละ แต่กุยกให้เห็นว่าถ้าเป็นขวดน้ำรวม ทำแบบนี้คนอื่นก็ไม่ได้กินน้ำเย็นดิ ซึ่งถ้าเป็นขวดน่ำส่วนตัวปัญหาเรื่องทำน้ำหยดแม่งก็ยังอยู่ป่ะ คือพอเป็นขวดน้ำตัวเองจะเอาไปตั้งไหน ยังไง เลอะเทอะขนาดไหนก็ช่างแม่งว่างั้น
แล้วแม่งไม่ใช่แค่ลื่นล้ม เวลาน้ำกองถ้าสมมติมึงจะกวาดบ้านมึงก็กวาดไม่ได้ต้องมาเช็ดพื้นให้แห้งก่อน หรือถ้าฝุ่นไปลงพอมันแห้งก็เป็นคราบอีก หรือเดินเท้าแห้งมาเหยียบพื้นเปียก พอเดินย่ำไปที่อื่นมันก็เลอะบ้าน ต้องมาคอยระวังคอยเช็ดตีนเพราะแค่คนๆเดียวไม่มีปัญญารักษาความสะอาดหรอวะ ถึงได้บอกไงว่าอยู่กับคนอื่นก็ต้องคิดถึงคนอื่นด้วย ไม่งั้นก็ไปอยู่คนเดียว แล้วมึงจะนอนดูดขวดน้ำตั้งแต่หน้าประตูบ้านก็ไม่มีใครด่ามึง
แล้วเรื่องจานรอง คือถ้าคนมันจะไม่สนใจว่าน้ำหยดลงพื้นมั้ย มันคงจะไปหาจานรองหรอก หรือมึงกำลังบอกให้ไอ้ต้นเรื่องต้องคอยรับใช้เอาจานรองให้ทุกครั้งที่เห็นเมียเอาขวดน้ำออกมาวางหรอ ถ้าไม่ยอมทำให้แล้วมาบ่นกลายเป็นต้นเรื่องแม่งประสาทแดกเฉย สันดานเสียมาก บ้านอยู่ด้วยกันก็ต้องช่วยกันดูแลดิวะ
ซึ่งต้นเรื่องกับเมียมันก็แค่มีมุมมองการใช้ชีวิตต่างกัน การที่มันจะซีเรียสกับเรื่องเล็กน้อยแม่งผิดอะไร คนที่ไม่ชอบก็คือไม่ชอบป่ะ แล้วมึงพูดเองว่ามันยังเล่าไม่หมด แต่เสือกไปด่ามันว่าประสาทแดก กุแค่มาแจงว่ากุก็ไม่ชอบแบบนี้เหมือนกัน ก็มาหาว่ากุเป็นคนเดียวกับมัน กุว่ามึงก็แค่คนสันดานโสโครก ผลักภาระให้ผู้อื่น พอเจอข้อความแทงเข้าตัวเองก็รีบออกมาด่ามากกว่า
ส่วนต้นเรื่อง การที่มึงจะไม่พอใจแม่งปกติ กุก็ไม่พอใจถ้าเจองี้ แต่มันคุยกันได้ ถ้าสุดท้ายเมียมึงไม่เอาด้วยก็แค่ศีลไม่เสมอกันเท่านั้นแหละ
>>989 ปัญหาเดียวกับบ้านกูเลย 555 พ่อชอบเอาขวดน้ำเย็นมาวางบนโต๊ะ ไอน้ำก็ควบแน่นทำให้โต๊ะเปียก แม่ก็บ่น กูเลยไปซื้อที่รองแก้วที่มันเป็นหินซับน้ำมาวางไว้บนโต๊ะให้ แต่พ่อกูก็ไม่วางบนที่รองอยู่ดี 555 กูก็พยายามแก้ปัญหาอีกโดยการซื้อกระติกน้ำเก็บความเย็นมาให้ใช้ ไอน้ำไม่ควบแน่น โต๊ะไม่เปียก แต่พ่อก็ไม่ใช้เพราะมันยุ่งยาก (เพราะมันต้องเทน้ำจากตู้เย็นมาใส่อีกที เอาขวดนั้นแช่เข้าไปในตู้เย็นเลยไม่ได้) สรุปกูก็ต้องเจอกับปัญหาโต๊ะเปียก แม่บ่น พ่อแม่ทะเลาะกันวนไปจนกว่าจะตายกันไปข้าง 555
บางทีกูก็ตลกบ้านตัวเองนะ เป็นบ้านที่ไม่ได้มีปัญหาใหญ่โตอะไรหรอก แต่มันจะมีปัญหาพฤติกรรมจุกจิกของคนในบ้านที่ไม่ว่าใครก็ไม่ยอมแก้ อย่าว่าแต่ให้เอาขวดน้ำเก็บเข้าตู้เย็นเลย ถังขยะอยู่ห่างไปเมตรเดียว พ่อกูยังวางขยะไว้บนโต๊ะแบบนั้น กูต้องรีบตามเก็บก่อนที่แม่จะมาเจอ เพราะพอแม่เจอก็จะบ่น แล้วก็จะทะเลาะกันบ้านแตกวนลูปไป แต่ละคนอายุปูนนี้แก้ไม่ได้แล้วล่ะนิสัย 5555 กูพยายามหาทาง Kaizen ทุกอย่างก็ทำไม่สำเร็จ 555555 เวลาอยู่ที่ทำงานกูคือเจ้าแม่ Kaizen ใครวิ่งมาขอให้แก้ปัญหาอะไรให้แก้ได้ทุกอย่าง แต่กับบ้านตัวเองแก้อะไรไม่ได้เรยจ้า 555 ทำใจอย่างเดียวว่าเดี๋ยวก็ตายห่าจากกันหมดละ ทนๆ เอา
พวกเลือกผัวเลือกเมียแบบไม่พอใจพฤติกรรมกันแต่ก็ยังเลือกมาเป็นคู่ชีวิตเนี่ย สุดท้ายก็มาทะเลาะกัน รู้ไว้เลยนะ สุดท้ายคนที่รับกรรมคือลูกๆ ของมึงนี่แหละไม่ใช่ใครอื่น 555 กูคิดในใจตลอด จะบ่นกันทำเหี้ยอะไรวะ สันดานแต่ละคนก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ไม่ใช่เพิ่งมาเป็น ก็เลือกกันมาเอง แล้วก็เสือกมาทะเลาะกัน กูนี่สิเลือกเกิดไม่ได้ เลือกพ่อเลือกแม่ไม่ได้ ความจริงคนที่ควรบ่นที่สุดคือกูมั้ย???? ตำหนิพ่อแม่ก็ไม่ได้เพราะเป็นลูกที่เกิดในเมืองไทย มีระบบอาวุโสค้ำคอ
สมควรประสาทจริงๆ คนที่ด่าอยู่ไก็คือแฟนมึง แล้วยังมีหน้ากล้าว่าคนอื่นอีก มึงก็เลิกไปสิลังเลห่าไร ทำอวดเก่งในโม่งแต่ใจกากไม่กล้าเลิก
กู 981 เองนะ กูไม่ได้ ปสด แต่มึงลอกนึกดูถ้าเดินๆอยู่แล้วเกือบลื่นเพราะมีน้ำจากใหนไม่รู้บนพื้น หรือ กวาดๆบ้านอยู่แล้วมาติดตรงน้ำๆก็ต้องเอาไม้มาถูใหม่แล้วค่อยกวาดเพิ่ม ส่วนใครที่บอกว่าทำไมไม่เลิกๆกันไป กูบอกเลิกมันแล้ว แต่มันตีมึนทำเป็นเหมือนปกติ ไม่ยอมย้ายออกจากบ้านกู กูไปฟ้องตำรวจจะเอาข้อหาบุกรุก แม่งก็ไม่รับเรื่องบอกแฟนกันคุยกันดีๆก่อน
พอกูอ่านมู้นี้กูรู้สึก เออ ไม่มีแฟนดีแล้ว555555555555555
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
