กุควรจัดการตัวเองยังไงดีวะ กุอยากคุยกับแฟน อยากบ่น อยากระบายเรื่องงาน แต่ก็กลัวเขาเครียดตามกุ ละก็ไม่อยากได้ยินเรื่องเล่าสมัยก่อนของเขาที่มันลำบากกว่าอะไรที่กุเจออยู่ตอนนี้ มันแบบ กุฟังละยิ่งดิ่ง มันทำให้รู้สึกอึดอัดเหมือนว่ากุไม่มีสิทธิ์ที่จะทุกข์กับเรื่องที่กุเจอเพราะมันไม่ได้หนักหนาเท่าเรื่องของเขา ทั้งที่เจตนาแฟนกุก็คงแค่อยากให้กุมองแง่ดีว่ากุโชคดีที่ไม่ต้องเจอเรื่องแย่ๆแบบเขา แต่กุก็อดรู้สึกหดหู่กว่าเดิมไม่ได้เลยว่ะ
ละทุกวันนี้คือกุก็อยากคุยกับเขามากๆเลย เพราะตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน กุมาทำงานแถวปริมณฑล เขาอยู่บ้านที่ตจว. กุคิดถึงเขามาก อยากคุยกันนานๆ ก็มีเวลาแค่ก่อนนอน แต่เขาต้องตื่นเช้าไปทำงาน ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันจนดึกดื่น กุเป็นห่วงกลัวเดี๋ยวเขานอนไม่พอละจะป่วยเอา ก็เลยเป็นคนที่คอยบอกให้เขาไปนอนทั้งที่ยังอยากคุยต่อเพราะเป็นห่วง+ไม่อยากดูงี่เง่างอแงเด็กน้อย แต่พอเขาวางสายไปกุก็ได้แต่นอนร้องไห้เพราะรู้สึกเหงา รู้สึกโดดเดี่ยวชิบหายเลย