>>717 >>720 คือไม่ได้กลัวพลาดหรอก แต่ที่กูบอกว่ากลัวโดนด่าหมายถึงมันเป็นปมในใจแต่เด็กที่สลัดไม่ออกน่ะมึง พ่อกูเลี้ยงทั้งพี่ทั้งกูแบบเคี่ยว ด่าแรงๆ พูดแรงๆ แต่พี่กูทนไม่ไหว แหกคอกไปก่อนจนใช้ชีวิตเป็น ถึงจะไม่จบป.ตรีก็เถอะ
ส่วนกูเป็นคนเล็กที่เห็นพี่เป็นแบบนั้น เห็นพ่อแม่เสียใจตอนที่พี่กูหนีออกจากบ้านไปหลายๆ รอบ เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อเคี่ยวกูมากกว่าเดิม จะไปไหนมาไหนต้องรายงานให้ละเอียด มีพยานหลักฐาน บางทีก็ได้ไป บางทีก็ไม่ได้ไป แล้วแต่อารมณ์เค้าที่ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหน ร้ายแรงสุดคือเคยด่ากูที่ขอเพื่อนไปงานหนังสือกะเพื่อนสาว+LGBTQ ว่าไปหาผู้ชายด้วยซ้ำ ทั้งที่ตอนนั้นอยู่แค่ ม.3 หรือจะตอน ม.1 ที่ไปซื้อขนมตรงข้ามรร.ยังด่าได้ว่าเถลไถล (ย้ำว่าหน้ารร.แบบข้ามถนนไม่ถึง 100 ม.) ถ้าเอาแบบล่าสุดเลยก็คือตอนปี 3 ไปเดินฟิวเจอร์รังสิตกะเพื่อน (บ้านอยู่แค่เซียร์รังสิต) ยังโดนด่าเลยว่าไปทำไม รวยนักเหรอ มีเงินนักเหรอ ทั้งที่แค่ไปเดินกินแอร์เฉยๆ จนตอนนี้กลายเป็นว่ากูทรอม่าเรื่องนี้จนสลัดไม่ออก
แต่ยังไงก็จะพยายามนะ หวังเหมือนกันว่ากูจะมีความกล้าพอที่จะสลัดความกลัวทิ้งไปบ้าง ขอบใจพวกมึงนะ