dark hero party นี่ best rpg สำหรับกูเลย ในแง่ของเนื้อเรื่อง เพราะเนื้อเรื่องแม่งดีมาก ๆ คือเล่นจบแล้วถ้าอ่านเนื้อเรื่องทุกตัวอักษรไม่กดข้ามเล่นจบทุกเอนดดิ้งคือจะลืมเกมนี้ไม่ได้เลย ทุกวันนี้เกมนี้ยังติดอยู่ในหัวกู
เกมนี้มันมี 6 ฉากจบ ไม่มีทรูเอนด์ แล้วแต่ว่าผู้เล่นชอบฉากไหนฉากนั้นก็เป็นทรูเอนด์สำหรับผู้เล่น
สำหรับกูฉากจบที่ 4 คือดีที่สุด คือพระเอกเลิกแก้แค้น ช่างหัวแม่งทุกอย่าง ไว้ชีวิตไอ้นักเลงปล่อยมันสุขสมกับโลเทียไป แล้วก็หนีไปใช้ชีวิตในที่ห่างไกลกับน้องมังกหัวขาวสองต่อสอง ใช้ชีวิตอยู่กันแบบมีความสุขและวางแผนจะมีลูกกันด้วย จบแฮปปี้เอนดิ้ง
แต่กูชอบฉากจบที่ 6 สุดละ กูรู้สึกว่าฉากจบที่ 6 มันคือ purposeของเรื่องจริงๆ แถมเฉลยเนื้อเรื่องเบื้องหลังว่าที่ชีวิตพระเอกที่ต้องเกิดมาอ่อนแอ แล้วต้องโดนNTRคนรอบข้างไปจนหมด เป็นเพราะทุกอย่างถูกกำหนดและถูกเซ็ตไว้แล้วโดยพวกมังกรบนสววรค์
เอาจริงๆเกมนี้ที่โง่ไม่ใช่พระเอกนะ แต่เป็นอีหัวชมพูต่างหาก แม่งเชื่อคนง่าย สูญเสียความเชื่อใจที่มีต่อพระเอกเพียงเพราะโดนปั่นหัวนิดหน่อย แล้วเผลอใจไปให้ไอ้หัวทอง ทั้งๆที่ตอนแรกด่าไอ้หัวทองไว้ดิบดีว่าเป็นพวกคนชั่ว จะไม่ยอมให้อภัยสิ่งที่ทำกับคนอื่นและพระเอกเด็ดขาด สุดท้ายอยู่กับมันเยอะๆก็เริ่มมองมันในแง่ดี เริ่มรู้สึกดีกับมัน คือมึงเสียความรู้สึกที่มีต่อพระเอกซึ่งอยุ่กับมึงมาตั้งแต่เด็ก เพียงเพราะว่าพระเอกโดนใส่ร้ายนิดหน่อย แต่ดันหลงรักไอ้หัวทองแล้วลืมวีรกรรมชั่วๆที่มันเคยทำมาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย ... แถมตอนรู้ว่าพระเอกกลายเป็นเป็นจอมมารยังจะมาพูดจาเห็นแก่ตัวว่าตัวเองทำไปทั้งหมดเพื่อพระเอกแท้ๆ ทำไมถึงได้ทรยศกันบลาๆๆๆ (มึงนั่นแหละทรยศมันก่อน) แม่งพูดจาเอาแต่ได้สัสๆ แถมถ้าเราสู้แพ้นาง นางแม่งฆ่าเราทิ้งแบบไม่ใยดีด้วย โคตรเหี้ยเลย อาการของหัวชมพูมันคือ Stockholm Syndrome ชัดๆไอ้ห่า
สรุปน้องมังกรหัวขาวนางเอกตัวจริงของเกม เหมือนที่เคยพูดไว้ตอนเจอกันต้นเกมว่าน้องจะอยู่ข้างพระเอกเราตลอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ซึ่งก็เป็นตามนั้นจริงๆ
เนื้อเรื่องเกมนี้มันเล่นกับประเด็น พวกที่ถูกเลือก กับพวกที่ไม่ได้ถูกเลือก โลกของปลาใหญ่แดรกปลาเล็ก มีทั้งผู้ชนะที่จะอยู่บนจุดสูงสุด และพวกขี้แพ้ที่ต้องอยู่ใต้ตีนตลอด ซึ่งเกมนี้มันเหมือนทำมาล้อ+กัดแนวผู้กล้าปราบจอมมารนะ เพราะปกติแนวนี้ตัวเอกมักจะเป็นผู้ถูกเลือก มีพลังวิเศษที่เหนือกว่าชาวบ้านเขา และกลายเป็นฮีโร่ แต่่เกมนี้มันเอามาทำกลับกัน พระเอกไม่ได้เป็นผู้ถูกเลือกเลยไม่ได้มีพลังวิเศษอะไร เป็นผู้แพ้และอยู่จุดต่ำสุดตลอด เพราะโดนพวกที่ถูกเลือกและได้พลังวิเศษมาคอยเอาตีนเหยียบเอาไว้ พล็อตมันก็เรียลๆหน่อยๆเหมือนกันนะ โลกความจริงมันก็เป็นอย่างงั้น ที่ตลกร้ายคือพระเอกฝันไว้แต่เด็กแล้วว่า อยากเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งและกล้าหาญปกป้องคนอื่น แต่ยิ่งเวลาผ่านไปมันก็รู้สึกว่าคำว่าฮีโร่เป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลจากตัวตนของตัวเองมากที่สุด จนสุดท้ายก็กลายเป็นจอมมารซึ่งตรงข้ามกับฮีโร่โดยสิ้นเชิงเลยไอ้สัส