>>550 คู่นี้ฮาจริงอะไรจริง ประวัติย่อๆคือ นางชื่อ ฟูโกะ ทามามิ เดิมทีเป็นสาวน้อยกตัญญูที่คอยไปเยี่ยมคุณยายที่ป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาลเสมอๆ แล้ววันหนึ่งนางนั่งพักผ่อนระหว่างทางเพราะตะกร้าที่เต็มไปด้วยผลไม้มันหนักไป พระเอกเห็นดังนั้นเลยตามสโต๊กนาง แล้วจับนางฉุดไปขมขื่น พระเอกขมขื่นจนนาง Mind break แล้วด้วยอานิสงก์ที่ได้รับ ฟูโกะช๊อคและสะเทือนใจจนสูญเสียความทรงจำ แล้ว ผมกลายเป็นสีขาวเพราะความสะเทือนใจ แล้ว เพราะความที่จำชื่อตัวเองไม่ได้ด้วย นางเลยเตร็ดเตร่ เร่ร่อนไปทั่ว จนวันหนึ่งพระเอกเห็นนางแล้ว ได้พูดคุยกับนาง และ เกิดความเห็นใจที่นางจำไม่ได้กระทั่งชื่อตัวเอง จนพระเอกรู้สึกว่าปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้เลย คอยช่วยเหลือ และ ให้คำแนะนำ พอหนักเข้า พระเอกมันก็สัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์ที่แปลกประหลาดบางอย่างกับนาง แล้วมันก็เข้าใจผิดว่าความรู้สึกนี้คือความรัก (หรือรักจริงกูก็ไม่ทราบได้) ทั้งสองคนเลยเริ่มใกล้ชิดมากขึ้นเรื่อยๆ พระเอกก็เริ่มหลงรักนางจริงๆจังๆ นางก็เริ่มมีใจให้พระเอก จนทั้งคู่เริ่มสารภาพรักต่อกัน
พอทั้งสองคนเริ่มทำรักกัน พอฟูโกะได้สัมผัสไฮเปอร์เวพ่อนของพระเอกแล้ว พลังบางอย่างเลยสปาร์ค ฟูโกะก็เกิดความทรงจำย้อนกลับมาพอเห็นหน้าพระเอกก็เลยเริ่มดิ้นทุรนทุราย
ฟูโกะบอก "ชั้นจำได้แล้ว...นายข่มขืนชั้นนนนนนน"
พระเอกบอก "อะไรนะ! เธอคือฟูโกะคนนั้นเรอะะ แต่สีผมไม่เหมือน"
นางก็บอก "ก็เพราะโดนนายข่มขืนไงเล่า ชั้นถึงช๊อคจนสูญเสียความทรงจำ แล้วสีผมก็เปลี่ยน.. ปล่อยชั้นน้าาา"
พระเอกก็บอก "เฮ๊ยอะไรเล่า เมื่อกี๊้ํเธอยังบอกว่ารักชั้นอยู่เลย"
นางก็ดิ้นแล้วบอก "ก็เพราะชั้นจำนายไม่ได้ไงเล่า"
พระเอกมันก็เงียบไปแว่บนึงแล้วบอก "นี่ต้องเป็นพรมลิขิตแน่ ที่บันดาลให้พวกเรามาพบกันอีก!" พูดไปซอยไป
ฟูโกะบอก "ไม่เอาาา ชั้นไม่อยากได้พรมลิขิตแบบนั้นน ขอร้องล่ะ อย่าขมขื่นชั้นอีกเลย"
พระเอกบอก "เฮ๊ยยย ฟูโกะ นี่ไม่ใช่ข่มขืนหรอกนะ แต่เป็นการสมยอม! เพราะ เธอบอกเธอรักชั้น และ ชั้นก็รักเธอ! ดังนั้นนี่เป็นการร่วมรักของคนรักกัน!"
......... เอาแค่นี้แหละ ซึ่งหลังจากนี้เสียงร้องโหยหวนของฟูโกะก็ดังก้องไปทั่วห้องกู มันมีตอนต่อนะ แต่มึงลองไปเล่นเอาเองว่าหลังจากนี้คู่นี้เป็นไงต่อ
กูนี้โคตรฮาสัด อะไรบทจะฮาขนาดนี้