กันสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
บทนี้ยอมรับเลยว่าบีบหัวใจผมหลายฉากเลยครับ แถมยังต้องเลือกช่วยอีก แต่ไม่ว่าจะช่วยทางไหนอีกทางก็ทำให้เราต้องปวดใจตอนกลับช่วยอยู่ดีครับ เข้าใจเลยว่าทำไมทีมงานมันถึงให้เรานั่งบอลลูนไปแทนที่จะวิ่งหรือวาร์ปไป เพราะทีมงานมันต้องการให้เราเห็นสภาพของสงครามแบบไม่ว่าหันไปทางไหนก็มีแต่การสูญเสีย ต่อให้รีบขนาดไหนสิ่งที่ทำได้ก็มีแต่ภาวนาของให้เราไปทันที่จะช่วยทุกคนได้ แต่สุดท้ายก็เหมือนโดนตอกหน้าว่า ไม่ว่าเราจะเก่งหรือเร็วแค่ไหน สุดท้ายเราคนเดียวก็ไม่มีทางช่วยทุกคนได้หมดนั้นละ ไหนจะตรงพื้นที่นึงที่ให้เลือกไปด้านบนด้านล่าง ผมเลือกไปด้านล่างก่อน ถึงกับสะเทือนใจตอนที่เห็นพวกสัตว์ตายเกลื่อนพื้น ยิ่งฉากหลังที่เราไม่สามารถไปได้ก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดใจสุดๆ เมื่อเห็นเจ้าตัวคอยาวที่ปกติผมเจอก็จะวิ่งไปหาที่สูงๆแล้วล่อนลงมายืนที่หัวของมันเพื่อชมวิวบ่อยๆ กลับกำลังนอนตายอยู่ห่างออกไปจากส่วนที่เราไปได้ โดยที่ผมไม่สามารถเข้าไปใกล้มันได้เลย ยิ่งทำให้เจ็บปวดใจมากเพราะเป็นตัวที่ผมชอบตัวนึงเลยในเมืองนี้ ไหนจะฉากสะเทือนใจของการจากไปของเธอคนนั้นที่ผมพยายามให้ทีมงานมันลดความบีบอารมณ์ให้เธอแค่สลบไปก็พอ แต่ก็ต้องผิดหวังและได้แต่มองฉากที่เธอถูกอุ้มและเดินไปอย่างเงียบๆ โดยมีทุกคนมองดูโดยที่ฃม่รู้จะพูดอะไรอีก มันทำให้บีบอารมณ์จนต้องวางมือถือลงแล้วปรับอารมณ์เลยครับ