>>781 กูอ่านแล้วจินตนาการตามไปไกลเลย
วันในที่หนาวเหน็บหิมะโปรยปราย ชายหนุ่มอ้อนแอ้นหน้าตาอ่อนโยนผู้หนึ่งกำลังสั่นเทิ้มเม้มปากแน่นไปด้วยหัวใจที่เต้นรัวด้วยความตื่นกลัว เพราะตรงหน้าของเขานั้นคือหญิงสาวร่างเล็กแต่กลับมีแววตาเฉียบคมที่มาพร้อมกับรอยแผลเป็นบนแก้มขวา กำลังจับจ้องเขาด้วยสายตาเย็นเฉียบราวกับคมมีดที่กรีดลงบนแผ่นหลังจนสะท้าน
ใจหนึ่งก็กลัวจนไม่กล้า แต่ด้วยภาระหน้าที่ทำได้เขาจำต้องเอ่ยออกไปว่า “ได้โปรดช่วยแบ่งเจ้าสิ่งสำคัญ (ชิกุวะ) มันให้ผมด้วยได้มั้ย“
เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าจะถูกปฏิเสธ แต่สิ่งที่บังเกิดขึ้นกลับเป็นเสียงพ่นลมออกมา ก่อนจะตามด้วยการยกมือป้องปากและเสียงหัวเราะขบขันเล็กๆ ที่ดูเข้ากับร่างบางๆ นั่น
และแล้วชิกุวะชิ้นหนึ่งก็ถูกยื่นออกมา….
พอเถอะ กูเตลิดไปไกลแล้วโว้ยยย