เมื่อพระเจ้าอโศกเสด็จไปเที่ยวตรวจตราการพิจารณาพิพากษาอรรถคดีตลอดทั่วชมพูทวีป. พระองค์ไปทอดพระเนตรเห็นที่ในระหว่างเนินเขาทั้งสองแห่งหนึ่งล้อมรั้วไว้ด้วยเหล็ก, เป็นนรก๓๔๒ สำหรับลงอาชญาทำโทษคนที่กระทำความชั่วร้าย. ในทันใดนั้นพระองค์มีรับสั่งถามอำมาตย์ของพระองค์ว่าสิ่งนี้เป็นอะไร? อมาตย์จึงกราบทูลตอบสนองว่า สถานที่นี้เป็นของพระยายม๓๔๓ ราชาแห่งปีศาจ สำหรับลงอาชญาทำโทษประชาชนที่กระทำความชั่วร้าย. พระเจ้าอโศกทรงคิดรำพึงในพระราชหฤทัยว่าราชาแห่งปีศาจทั้งหลาย ยังสามารถสร้างนรกไว้ทำกับพวกก่อการชั่วร้ายได้, เราก็เป็นเจ้าเป็นใหญ่ของมนุษย์, เหตุไรเราจะสร้างนรกขึ้นไว้สำหรับทำแก่พวกที่ประพฤติชั่วร้ายบ้างมิได้ ? ทันใดนั้นพระองค์จึงรับสั่งถามพวกเสนาอมาตย์ทั้งหลายว่า ใครจะสร้างนรกขึ้นไว้โดยเฉพาะสำหรับลงอาชญาทำโทษประชาชนผู้กระทำความชั่วร้ายได้บ้าง ? อมาตย์กราบทูลตอบว่า บุคคลที่จะกระทำเช่นนั้นได้, ต้องเป็นบุคคลที่กระทำความชั่วแล้วอย่างที่สุด. และในขณะเดียวนั้น, พระองค์ก็ส่งข้าราชการให้ไปเสาะแสวงหาคนชั่วร้ายทุกตำบล. ข้าราชการผู้นั้นได้ไปเห็นชายคนหนึ่งอยู่ข้างบ่อน้ำ, รูปร่างสูงแข็งแรง, หน้าดำ, ผมเหลือง, และดวงตาทั้งคู่เขียว, กำลังใช้เบ็ดตกปลาอยู่ด้วยเท้าของตน. เมื่อเขาได้ร้องเรียกนกหรือสัตว์ทั้งหลาย และเมื่อสัตว์นั้นมา. ก็ฆ่าเสียโดยเร็วโดยไม่มีที่จะรอดพ้นไปได้สักตัวเดียว. ข้าราชการจึงนำเอาตัวชายผู้นั้นไปสู่พระราชา, พระองค์ได้มีรับสั่งแก่ชายผู้นั้นว่า เจ้าต้องสร้างกำแพงสูงขึ้นล้อมรอบพื้นที่ ๔ เหลี่ยมแห่งหนึ่ง, ภายในปลูกต้นไม้ชนิดที่ดอกและผลทุกอย่าง. และขุดสระอย่างดีไว้สำหรับอาบน้ำ, ทำให้กว้างขวางงดงามน่าดูทุก ๆ แห่ง ซึ่งบุคคลผู้ใดได้เห็นแล้วย่อมมีความปรารถนาอยากได้. กับทำประตูไว้ให้มั่นคงแข็งแรงเป็นที่ไว้ใจได้. และเมื่อบุคคลใดๆเข้าไป, ก็ให้จับตัวผู้กระทำบาปหยาบช้าคนนั้นทำโทษโดยทันที, อย่าได้ยอมให้บุคคลผู้ใดออกไปได้. แม้แต่ตัวเราเองจะเข้าไป, ก็ให้จับทำโทษดุจเดียวกันกับคนบาปหยาบช้าอื่นๆ, และอย่ายอมให้เราไปได้. เราตั้งให้เจ้าเป็นนายยมบาลของนรกแห่งนี้.