>>663 ที่ว่าเบียวเพราะธีม เนื้อหา กับสไตล์การเขียนน่ะ ไม่อยากเจาะลึก นึกแนวซามูไรขับหุ่น+ยุคสงคราม+ประวัติศาสตร์สมมติ+ถกปรัชญาดีชั่ว ความยุติธรรมและการฆ่าคน มีแอ็คท่าแปลงร่าง ประกาศนาม เอ่ยชื่อไม้ตาย เต็มเปี่ยมด้วยทฤษฏี+ประวัติศาสตร์+สำนักของดาบอะไรราวๆนี้ดู
เอาเรื่องย่อใส่พลังเบียวไปด้วยละกัน ขอกูซ้อมอังกฤษกับไทยหน่อย
นี่ไม่ใช่เรื่องราวของฮีโร่
นับแต่โบราณกาล นักรบผู้ถูกเรียกขานว่า มูฉะ ปกครองสนามรบด้วยพลังเหนือธรรมชาติจากชุดเกราะวิเศษนามว่า - ซึรุกิ(ดาบ)
มินาโตะ คาเงอากิ คือหนึ่งในมูฉะเหล่านั้น หน้าที่ผลักดันให้เขาสวมเกราะสีเลือดเข้าห้ำหั่นกับสุดยอดความชั่วร้ายแห่งยุค กระนั้นแม้นทรราชย์และวิปลาสชนจะสื้นใต้คมดาบ เขาก็ไม่มีทางเอ่ยอ้างการต่อสู้นี้ถูกต้อง
ด้วยว่าใช้ซึรุกิต้องสาปนามมุรามาสะ ที่ห้าร้อยปีก่อนนำความพินาศมาสู่แผ่นดิน จ่ายโลหิตบริสุทธิ์ชนตอบแทนพลังอันน่าสะพรึง
"ประสบมารสังหารมาร พบพานพระสังหารพระ"
นี่คือคำสาบาน กฏเกณฑ์ไม่อาจทำลายที่ผูกมัดเขาไว้กับชุดเกราะ แต่ก็บอกเล่าถึงเรื่องราวในอดีตของเขา และของอนาคตที่จะมาถึงเช่นกัน
+++++++++++++++++++
พระเอกเป็นคนดีน่ะ ดีแบบโคตรๆขนาดที่แค่สู้คนยังไม่อยากทำ แต่ความรับผิดชอบสูงกว่าจนถึงไม่อยากฆ่าก็ต้องฆ่า ด้วยเพราะหน้าที่มันค้ำคอ ความจำเป็นมันผลักดัน คือพยายามที่สุดแล้วที่จะไม่ฆ่าไม่สู้คน แต่สไตล์มันเป็นแบบเอ็งไม่ตายข้าก็ม้วย ออมมือรั้งดาบไม่ต่างจากยื่นคอให้เชือด เลี่ยงจุดตายดาบจะช้าหลบง่ายและอาจหนักไม่พอฟันผ่านเกราะ กับกีกี้ยังได้ แต่พวกมินิบอสกับบอสใหญ่คือเก่งโกงจนไม่ฆ่าไม่ไหวจริงๆ
คนแต่งแม่งทฤษฏีดาบแน่นจนเขียนให้เชื่อได้จริงๆว่าทำไมเวลาดวลดาบกันแม่งต้องเล็งแบบฆ่าเท่านั้น เพราะตายห่าแน่นอนถ้าไม่ใช่ฝีมือสูงกว่าโคตรๆ ต่อให้เก่งกว่าก็โดนแลกชีวิตได้เหมือนกันถ้าไม่ตั้งใจฆ่า