จริงๆต้องบอกว่าเกมนี้ศุนย์รวมความเกลียดชังมันไม่ค่อยมี จะว่าเปโดมันก็ส่วนนึงแต่อย่างน้อยทุกคนก็โดนดึงเข้ามาด้วยจุดประสงค์แทบจะอย่างเดียวกัน
คือความชอบในตัวละคร แล้วด้วยความที่มันไม่ได้ทำการตลาดแบบทาบคาแร็คเตอร์กับคนข้างในแบบพวกไอมาส หรือเลิฟไลฟ์ นักพากย์ก็แค่รับหน้าที่แค่มาพากย์ให้ตัวละครมันออกมาดีที่สุดไม่ต้องทิ้งภาพจำตัวเองใว้เพื่อผูกตัวเองกับคาแร็คเตอร์แบบ การตลาดไอดอลก็เลยเลี่ยงการทะเลาะกับเรื่องความเขม่นกันเองลงไปอีก แถมเกมมันยังเขียนคาแร็คเตอร์เซนเซย์ให้ออกมามีคาแร็คเตอร์ชัดเจนระดับนึง จนมึงไม่ต้องไปจินเองว่ามันจะคิดยังไงอะไรกับใคร ก็ลดปัญหาความขัดแย้งเรื่องเถียงกันของชิปเปอร์ลงไปอีก เพราะ อฟช คิดมาให้มึงแล้วไม่ต้องเรื้อนไปคิดเองแล้วเคลมความคิดชาวบ้านแบบหลายๆเกมที่มันเบลแตรงนี้ใว้แล้วกลายเป็นเรื่องเถียงกันไม่จบไม่สิ้น คือโครงสร้างหลายๆอย่างในBAมันวางใว้ง่ายเป็นระเบียบไม่ซับซ้อน มันอาจจะมีส่วนที่ลึกมากๆอยู่ เช่น ที่มาที่ไปที่มันใช้อ้างอิง หรือชื่อแต่คนมันไม่ได้โฟกัสตรงนั้นในการเข้าคอมมูนิตี้ไงมันเลยไม่ค่อยtoxic มันออกแนวคนที่เก่งกว่าลากคนที่ตามหลังมาให้ไปต่อด้วยกัน มากกว่าจะไปยืนกดหัวคนใหม่ๆว่ามึงอย่าเก่งกว่ากูปบบหลายๆเกมด้วย
ย้ำอีกทีว่าจริงๆแล้วนี่แหละรูปแบบของคอมมูนิตี้ที่หลายๆเกมมันควรจะเป็นจริงๆแต่ เพราะบางทีความหลากหลายของวัตถุประสงค์รายบุคลที่มีต่อเกมมันทำให้เกิดความแตกแยก ใกล้เคียงBAกูเห็นมีนิเกะอีกเกม