>>921 ใน lb5 กลุ่มตัวเอกคุยกันเรื่องอารมณ์ของเทพ เพราะก่อนหน้าเจอเทพพันธมิตรที่ดูไร้อารมณ์เป็นหุ่นยนต์แปลกๆ
เทพอพอลโล่: เทพอย่างพวกกูอาจจะเป็นแค่สิ่งไร้อารมณ์ที่ถูกโปรแกรมให้แสดงอารมณ์ปลอม ๆ ก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้น พวกมึงจะพิสูจน์ว่าอารมณ์ของพวกกูเป็นของจริงหรือของปลอมได้ยังไง
โอไรอ้อน (อาเชอร์กล้าม): อารมณ์มึงเป็นของจริงสิ
โฮล์ม: ตอบอย่างไม่คิดเลยรึ
โอไรอ้อน: แล้วมันต้องคิดอะไรเยอะแยะล่ะ ของแบบนี้คนเราตัดสินเอง ขี้ปากคนอื่นไม่เกี่ยว อะกูถามกลับ อารมณ์มึงเป็นของจริงปะล่ะ
อพอลโล่: เชี่ย กูดีเบทแพ้มนุษย์กล้าม เออ คือพอเป็นเรื่องที่มึงเชื่อสุดหัวใจว่ามันจริงแล้ว มันก็จะเป็นเรื่องที่พิสูจน์จริงเท็จไม่ได้อะนะ
ปรัชญาแนวเดียวกับปริศนาธรรมที่เป็นกุญแจในองค์สาม เพียงแต่ได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว