พวกโอตาคุที่มันดูเมะ มามันคิดว่ามันจะเก่งเทพเหมือนเมะไง แต่เผอิญพอเล่นtofกุก็คนธรรมดานี่หว่า ทำไมกุเล่นเกมเสินจินเด็กน้อยของกู แล้วกุเทพคิริโตะ ทำไมกุมาเล่นเกมนี้กุเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลยวะ ทั้งที่กุตีโปลิ่งไป 1 ล้านตัว แล้ว ทำไมกุยังสู้บาโฟไม่ได้
แต่ในtofหรือชีวิตจริงเมิงต้องปลดล็อคขีดขำกัดตัวเอง ล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเหล่า เรียนรู้จากมัน tofสอนให้รู้ว่ายังไง
มนุษย์ก็คือมนุษย์ไม่ใช่เทพ ต้องมีการช่วยเหลือกัน ยิ่งเจออุปสรรคเยอะ เราก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น แต่เราก็อ่อนแอเหมือนใบไม้ โดนบอสตบทีเดียวตาย เกมtofมันถึงสนุกไง
แล้วที่มันสแปมเรื่องอนิเมะ กุยังจำชื่อพระเอกไม่ได้เลย triggeredพวกมันได้ ก็เหมือนกุเปิดโปงได้ว่า พวกติ่งเกมเด็กน้อยส่วนใหญ่เป็นโอตาคุ ชอบกาตูนฮาเร็ม อะไรที่ง่ายๆ ถึงพระเอกมันจะคล้ายๆกุก็เถอะ
พวกนี้มันจะมีจินตนการคิดไปเองฝ่ายเดียว ว่าโลกต้องเป็นแบบที่มันอยากให้เป็น จนพวกนี้เริ่มหลอกตัวเองและเชื่อในสิ่งที่ตนเองอยากเชื่อ ไม่ว่าฉลาดแค่ไหนจะปฏิเสธสิ่งที่ไม่ชอบทั้งหมด เมิงไม่แปลกใจหรอ ว่าโลกของเกมเด็กน้อยสอนมันยังไง แต่tofมีแต่ความจริงที่ขมขื่น ซึ่งคนโง่ยอมรับไม่ได้
Better a bitter truth than a sweet lie. และไม่ว่าจะยังไงกุก็ไม่ใช้ชีวิตด้วยการโกหกหลอกลวงเด็ดขาด นั่นคือ หลักที่กุยึดมั่นมาตลอด และกุพูดเกี่ยวกับtofตามความจริงมาตลอด ถ้าเราโกหก คำโกหกก็จะกลืนกินเราจนเราไม่เหลือความเป็นตัวเองอีกต่อไป