ชีวิตที่ป่นปี้ของรูบี้
"ไอเด็กเหลือขอนั่น ที่ตามมาดามหลินไปทั่ว ดูเธอสุขภาพไม่ดีนะ เธอไม่เป็นไรแน่นะ
"ไม่มีความจำเป็นเลยที่คุณหลินจะหิ้วไอเด็กนั่นไปมา เพราะมันต้องสร้างภาระให้กับเธอแน่ เพราะเธอต้องคอยสู้ไปด้วย และปกป้องรูบี้ไปด้วยพร้อมกัน"
พวกผู้คนในเมืองต่างซุบซิบนินทา เมื่อเห็น ทั้งหลินและรูบี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน
โดยไม่ต้องถาม รูบี้รู้อยู่ตลอดเวลาว่าทุกคนคิดยังไง แต่รูบี้ไม่เคยแสดงความไม่พอใจ หรือเศร้าเสียใจแต่อย่างใด คงพูดได้ว่า รูบี้ไม่มีอารมณ์ กังวล หรือรู้สึกเป็นปัญหาเมื่อเจอคำนินทาเหล่านั้น โดยมีสีหน้าที่เรียบเฉยตลอดเวลา เมื่อมีคนแปลกหน้าเข้าหาเธอ เธอจะหลบอยู่หลังหลินดึงชายเสื้อเหมือนเด็กๆ
นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้ประหลาดใจหรือไม่แยแส ที่มีคนรอบล้อมเธอ แต่เธอไม่ได้ตอบสนองต่อพวกเขา นี่คือ กฏของการอยู่รอดที่หลินเป็นคนสอนเธอ
รูบี้มักจะเงียบและเพิกเฉย แต่คำนินทาต่างๆนาๆ ที่มีต่อตัวเธอ และมุ่งมั่นพยายามกับการฝึกฝนต่อสู้ประจำวัน เธอตอบโต้คำครหาเหล่านั้นด้วยการกระทำ และขจัดปัญหานั้นด้วยความอิสระและความเงียบ
คงบอกได้ว่ารูบี้แตกต่างจากเด็กอภิสิทธิ์ชนที่มักจะทำลายของเก่า เมื่อได้ของเล่นมาใหม่ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมรูบี้ไม่เคยเล่นกับเด็กคนอื่น และหลงไกลอยู่กับdollyตุ๊กตาของเธอ และ.ในทางกลับกันก็ยังเป็นนิสัยรูบี้ที่กลัวคนแปลกหน้า การมีdollyอยู่จะทำให้พวกนั้นไม่กล้าเข้าใกล้เธอ ถ้าเธอเข้าหาคุณนั่นหมายความว่าคุณดึงความสนใจรูบี้ไว้ได้ และได้รับการไว้วางใจจากรูบี้จนยอมปล่อยการ์ดของตัวเอง