ความทรงจำนั้นพังทลาย ความจริงไม่สามารถพูดได้ ขนาดชื่อของตัวเองยังจำไม่ได้ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว หรือ อะไรคือเหตุผล ฉันยังยืนถือดาบอยู่ตรงนี้ ณ ดินแดนอันรกร้าง ไร้ซึ่งร่องรอย มีแค่สายลมอันหนาวเหน็บที่ยังรู้สึก ตัวฉันเองที่แค้นเคือง ยืนหยัดและต้องต่อสู้ สิ่งเดียวที่ฉันรู้จริง ๆ คือ เลือดมันจะต้องสาดกระจาย ชายในกระจกเงา ได้พยักหน้าขึ้น ผู้ที่เหลือรอดเป็นคนสุดท้าย จะขึ้นทยานสู่หลังพญามังกร เป็นเพราะขุนเขา ไม่ได้ให้สิ่งที่มันเอาไป โอ้ ไม่ เลือดมันจักต้องสาดกระจาย มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ฉันได้รับรู้
ได้สูญเสียตัวตนไป คิดว่าตัวเองคงกลายบ้า เพื่อหาความจริงตรงหน้า จักต้องปีนภูผาอันสูงส่ง ได้มองลงจากยอดสูงชัน และ ไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าทำไมฉันถึงต้องสู้