กูชอบความรู้สึกค่อยๆไปของโซระFC มันคือเด็กสองคนออกไปดูโลก โดยไม่ต้องให้ผู้ใหญ่ชี้นำไปซะทุกอย่างจริงๆ
บางทีอาจจะมีคนรู้จักพ่อบ้าง คนที่พ่อเคยช่วยบ้าง แต่มันไม่ได้บดบังการเติบโตของเด็กสองคน มันรู้สึกว่ามันคือเรื่องของเด็กสองคนนี้จริงๆ
ในขณะที่รีนและพลอตรร.ของมันนี่โคตร meh สำหรับกู upbringing ของมันก็ไม่ได้แย่ ไม่ได้ทรมานอะไรเลยเทียบกับลอยด์หรือเอสเทรลโยชัว