ส่วนใหญ่คนที่ชอบให้ใช้คำทับศัพท์ญี่ปุ่นพร่ำเพรื่อ มันก็เหมือนพวกชอบอ่านแสกนเถื่อนแล้วบอกว่าแปลดีกว่าออฟิเชี่ยล
พอให้ไปแปลจริง งานอย่างเละ เหมือนไอ้หลานจอมเวทเล่มแรก ฉบับพิมพ์ครั้งแรก ศัพท์ weeb มาเต็ม แต่เหี้ยสัสมาก เหมือนคนแปลอ่านเข้าใจอยู่คนเดียวแล้วรู้สึกว่ามันเท่ห์ ฟิน แต่ลูกค้าที่ซื้อหนังสือคนอื่นช่างแม่ง