ทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากความผิดหวังในอดีตได้ซะทีวะ ชีวิตกูเคยสิ้นหวังใหญ่ครั้งแรกมาแล้วแต่ก็ผ่านมาได้โดยถือคติว่าทำให้เต็มที่ กล้าเดินเข้าไปให้เต็มที่คตินี้ทำให้กูหลุดพ้นจากความเจ็บปวดมาได้ เพราะแม้จะผิดพลาดไปบ้างแต่กูไม่เคยเสียใจที่หลังเลย เพราะทั้งหมดกูในตอนนั้นได้ใส่ทุกอย่างที่ทำได้ไปแล้ว แต่ครั้งล่าสุดชีวิตกูอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่กูรู้ดีว่าเส้นทางต่อจากนี้เต็มไปด้วยความหวังแล้วจากประสบการณ์ที่ผ่านมาก็รู้ดีว่ามันง่ายแสนง่ายเลยหว่ะที่จะได้ชีวิตแสนสุขที่เฝ้าใฝ่ฝันตลอดมาครอบครอง แต่ปัญหามันก็เกิดขึ้นเหมือนความสิ้นหวังใหญ่ตอนแรกที่กูหลุดพ้นมาได้ กูพยายามอย่างเต็มที่อย่างที่กูทำมาตลอดไม่ได้หว่ะ ถูกเงื่อนไขสถานที่ สถานการณ์รวมเข้ากับขาดไพ่ในมือไปหนึ่งใบซึ่งเป็นไพ่สำคัญที่สุดที่จะทำให้กูเดินหน้าต่อไปได้ ตอนแรกกูมั่นใจมากว่าไพ่ใบนั้นน่าจะได้มาไม่ยากแต่คนในครอบครัวก็หักหลังความเชื่อใจกูจนกูเสียไพ่ใบนั้นกับโอกาสขณะนั้นไปแล้ว กูต้องจำทนกับสถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่หลายปีพยายามอย่างสุดความสามารถโดยภายในใจเต็มไปด้วยความขัดแย้งเพราะไม่สามารถพยายามอย่างเต็มที่ได้ไงหล่ะการที่กูขาดบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญไปทำให้ในสถานการณ์นี้กูไม่สามารถเดินหน้าได้ทำได้แค่อดทนและพยายามไปอย่างไม่สมประกอบเพียงเท่านั้น นี่ก็ผ่านมา 4 ปีแล้ว ความพยายามและความอดทนทั้งหมดที่กูทำไปนั้นสูญเปล่า ไม่ได้อะไรมาและไม่มีค่าอะไรเลย ภายในใจเต็มไปด้วยความแค้นต่อคนในครอบครัวรวมกับความรู้สึกเศร้าเสียใจที่ไม่สามารถพยายามอย่างเต็มที่ตามวิถีชีวิตที่ตนเชื่อมั่นได้ ตอนนี้ชีวิตในฝันมันได้จากไปตลอดกาลแล้วกูรู้ดีว่ามันไม่มีทางคืนกลับมา อยากจะเดินหน้าต่อแต่ไม่สามารถพยายามได้อีกต่อไปเพราะทั้งเสียใจ โกรธแค้น และหวาดกลัวว่าเมื่อออกก้าวเดินจะต้องทนความอับอายจากความต่ำต้อยในทุกๆด้านของตนเอง แล้วจะไม่สามารถรับความเจ็บปวดได้อีก ตอนนี้ตัวกูเองคิดเสมอเลยหว่ะว่าอยากให้ซักวันมีอุกาบาตตกลงมาให้คนทั้งโลกตายห่ากันทั้งหมด กูจะได้หลุดพ้นจากความน่าละอาย ความทุกข์ซะที เพราะตอนนี้คิดได้แล้วว่าตายไปน่าจะสบายกว่าแต่ก็ไม่กล้าที่จะทำ
ขยะจริงๆหว่ะ ทั้งกูและครอบครัวกูแม่งคงเป็นโชคชะตาที่เปลี่ยนไม่ได้ขนาดทุ่มทุกอย่างเพื่อให้หลุดออกมาแม่งยังตามมาทำลายชีวิตในทิศทางที่คาดไม่ถึงอีก