ช่วงนี้เป็นช่วงเข้ามหาลัย เรามีคณะที่เล็งไว้แต่ก็ไม่มั่นใจว่าโอเคกับมันไหม เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เลยที่ไม่สามารถหาเจอได้ว่าตัวเองอยากทำหรือเรียนอะไรต่อ แล้วเราก็กังวลมากๆเพราะรู้ว่าทางบ้านเราไม่ได้มีเงินทุนขนาดที่เราเริ่มรู้ว่าคณะนั้นๆ ไม่ใช่แนวทางของตัวเองแล้วก็ซิ่วออกมาได้ ในรอบพอร์ตหรือการยื่นทุนจำเป็นต้องใช้ผลงานหรือกิจกรรมต่างๆ ตรงนี้เราโกรธตัวเองมากที่เป็นเด็กเงียบๆ ความสามารถไม่เด่นสักทาง เราไม่มีกิจกรรมเลย ค่ายก็ไม่ได้ไปเพราะไม่มีเงิน เราไม่มีอะไรไปยื่นสักอย่าง
เมื่อวันก่อนเราเจอเข้ากับคณะที่คิดว่าจะเข้าทางเรา มีทุนด้วย แต่มันต้องใช้ผลงานในการยื่นเข้าคณะ ซึ่งมันเหลือเวลาอีกประมาณ 10 วัน กับการสร้างผลงานที่เราเคยคิดไว้แค่ในหัวของเราเท่านั้น(ซึ่งมันค่อนข้างพร้อมเหลือแค่เรียบเรียงและลงมือทำ) เรากังวลมาก กลัวว่าที่ทำมาทั้งหมดจะเสียเวลาเปล่า กลัวว่าแทนที่เราจะเอาแรงไปลงในส่วนผลงานนี้เราเอาไปทำงานได้ค่าแรงวันละ 500 ยังจะดีกว่า
แล้วเราก็ยังกังวลหลายๆอย่าง ทั้งความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อนและคนรู้จักเพื่อน เพื่อนพยายามไซโคให้เราเข้าปัญญาภิวัฒน์ที่เรียนไปทำงานไปและตอนนี้มีทุนด้วย(หลายๆอย่างดูจะเหมาะกับสถานะทางบ้านเรามากกว่า) แต่มันไม่ใช่แนวเรา เรารู้สึกว่าเราต้องตายแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น แต่อีกใจเราก็คิดว่าแบบนี้มันจะประหยัดเงินทางบ้านได้มากกว่า แล้วเราอาจจะชอบก็ได้ แถมมีเพื่อนด้วย
พูดตามตรงสถานะทางบ้านเราน่าจะปานกลางค่อนไปทางจน เราไม่ได้ถึงกับอดอยาก แต่ก็ไม่ได้อยู่ดีกินดีที่จะมองว่าขนม 20-30 บาท มันราคาไม่เท่าไหร่ พ่อกับแม่เราหย่ากัน พ่อมีลูกกับเมียใหม่ แวะเวียนมาดูแลอาทิตย์ละครั้ง แล้วก็ออกแค่พวกค่าเล่าเรียนของน้องชายเรา แม่เราเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านปัจจุบัน ซึ่งเอาตามตรงวิธีการดูแลของเขาก็ลดความน่าไว้ใจเรื่องเงินมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะเหมือนเขาใช้เงินไม่เป็น
เรารู้สึกว่าเราเป็นลูกที่แย่ แล้วก็เป็นเด็กไม่ดี รู้สึกผิดทุกครั้งที่นอนขี้เกียจหรืออยู่เฉย ๆ พอทำงานแล้วก็รู้สึกดีขึ้นบ้างช่วงนึง แต่ก็กลับมารู้สึกเครียดแทนเพราะงานทำตั้งแต่ 7 โมงถึง 3 ทุ่ม พักเที่ยง 1 ชั่วโมง ตอนเย็นอีก 1 ชั่วโมง ช่วงนี้เป็นช่วงเข้ามหาลัยของเรา แล้วไหนจะผลงานที่เราอยากทำอีก ถ้าเราทำงานต่อเราก็คงไม่มีเวลาทำผลงาน แต่ถ้าเราทำแล้วมันไม่ทันหรือยื่นไม่ติดก็เท่ากับว่าเราเสียเวลาทำงานไป
รู้สึกแย่จนไม่รู้จะพูดยังไง กลัวและกังวลไปหมด ไม่อยากคุยกับเพื่อนด้วยเพราะเพื่อนก็เป็นคนช่วยหางานนี้ให้เราทำ ทั้งให้นอนบ้าน พากินอยู่ รบกวนมาก ๆ แล้ว ตอบแทนก็แทบไม่ได้ตอบแทน
