>>218 จุดขาวคือแป้ง ในโรงพิมพ์จะมีการโรยแป้งที่กระดาษเพื่อไม่ให้กระดาษติดกันเวลาเอาไปพิมพ์ (ถ้ากระดาษติดจะเกิดหน้าขาว คือบางแผ่นไม่ถูกพิมพ์) จะมีเฉพาะกระดาษที่มันค่อนข้างติดกัน ปกติจะต้องมีเป่าออก ถ้าเจอเยอะแสดงว่างานเร่ง
>>414 ต้นทุนพวกนั้นไม่ถูกซะทีเดียว เพราะค่าแปล, ค่าจัดทำ, ค่าจ้างพนักงานเป็น fix cost, ค่าพิมพ์เป็น fix + variable (ค่าเพลท + ค่ากระดาษ) ยิ่งพิมพ์เยอะต้นทุนต่อเล่มยิ่งถูก, ค่าลิขสิทธิ์กับสายส่งเป็น variable = 50% แต่ค่าแปล+ค่าพิมพ์ อาจกลายเป็นต้นทุนเกิน 50% ก็ยังได้ถ้าหนังสือมันขายไม่ออกและพิมพ์น้อย แต่ถ้าพิมพ์เยอะพิมพ์ซ้ำ ตรงนี้จะลด % ลงมา
>>459 ต้นทุนการปราบของเถื่อนแพงมาก ตำรวจไทยที่จับลิขสิทธิ์มีเฉพาะตำรวจเศรษฐกิจ อยู่แถวกลาง กทม. จะทำอะไรต้องจ่ายค่าน้ำมันหล่อลื่นเป็นหมื่น ไม่งั้นไม่ทำห่าไร ทนายที่ทำด้านนี้ก็คิดหลายหมื่น ถ้าไม่ใช่พวกสมคบกับตำรวจไปรีดไถ แถมพอจะไปจับแม่งตำรวจจะมีโอกาสไปไถตังค์ฝั่งโจรก่อนเพื่อให้เอาของกลางไปซ่อน (ตร.รับตังค์หลายฝ่าย) คดีละเมิดลิขสิทธิ์จับได้ต้องเป็นความผิดซึ่งหน้าตำรวจ ต้องทำผิดให้ตำรวจเห็น (อยู่ในเน็ตคงเห็นหรอกนะ) ถ้าเรื่องไปถึงศาลได้ สุดท้ายศาลจะขี้เกียจแล้วบอกให้ไปไกล่เกลี่ย ได้ตังค์ปิ้ดเดียวถ้าเป็นเคสแค่แสกนการ์ตูนแจก ถ้าไกล่เกลี่ยไม่จบสุดท้ายก็ปรับตังค์ปิ้ดเดียว ส่วนโทษจำคุกรอลงอาญาได้ไม่ยากเพราะเป็นความผิดกระจอกสำหรับศาล เห็น path ความระยำของระบบกฏหมายประเทศนี้รึยัง ว่ามันเอื้อโจรขนาดไหน ทุกครั้งที่เห็นคน ment ว่า ทำไม สนพ.ไม่ไปไล่จับสแกน อยากจะบอกว่าพวกเด็กเห่อหมอยไม่รู้จักตำรวจ ถ้ามันง่ายมันเอื้อ เค้าก็ทำกันไปหมดแล้วเพราะไม่มีใครเค้าอยากเจ๊งอยากโดนขโมยของ
จากโม่งที่เคยทำสำนักพิมพ์ (ไม่ใช่การ์ตูน) และเคยฟ้องคดีละเมิดลิขสิทธิ์ (ที่ไม่ใช่หนังสือหรือวรรณกรรม)