Fanboi Channel

>>112 คิดดอกกับเฮ่อเสวียนนี่น่าจะหนี้เน่ามากกว่านะ55555555 เฮ่อเสวียนของกูเลยต้องทำงานใช้หนี้งกๆ ปล่อยฮวาเฉิงพังบ้านตัวเองตามใจอีกต่างหาก

นี่ว่าน่าจะรวยมาจากเป็นเจ้าเมืองนี่แหละ เก่งจนเป็นเจ้าเมืองได้ พอเป็นเจ้าเมืองก็คุมบ่อนพนัน (หรือจริงๆLuckSขนาดนี้อาจจะเล่นพนันจนได้เป็นเจ้าเมืองมั้ย 55555) เก็บส่วย ขูดรีดร้านแผงลอย ผีตัวเร้กตัวน้อยก็ไม่กล้าแหยม อห กูพูดซะฮวาเฉิงเป็นมาเฟียเลย

>>113 จู่ๆ กูก็นึกภาพฮวาเฉิงเป็นคิวเบย์ หาดาวน์ไลน์จนรวย 55555 สนใจมาเป็น สนวม ไหมจ้ะ แต่คิดตามมึงก็อาจจะเล่นพนันได้จนรวยเนอะ แล้วก็เก็บค่าดูแลในเมืองเป็นรายได้อีกทาง

>>111 โอยยยย ดราม่า น้ำตาไหล จะบอกว่าใครผิด ใครถูกก็ชี้ชัดไม่ได้ เพราะไม่มีเจตนาร้ายต่อกัน แต่ปัญหาและความไม่เข้าใจมันหนักขึ้นๆๆๆ รวมถึงคราวซวยได้ของวิเศษด้วย

>>111 สงสารอวิ๋นอวี๋อ่ะ อ่านไปแล้วทรมานแทน นี่สินะข้อเสียของคนที่หวังดีและตามใจคนอื่นเกินไป เป็นอะไรแล้วไม่บอกไม่พูด จนสุดท้ายก็ตูมเดียว และอีตูมนั่นเล่นซะไปต่อไม่ถูกเลยเพราะแม่งน้องมันเหี้ยจริงๆอ่ะ นี่เฉวียนอี้เจินนี่มึงจะซื่อเกินไปแล้วววว!!!แกเป็นน้องที่ไม่คิดเหี้ยไรเลยจริงๆ โคตรน่าโมโห แต่เหตุการณ์มันทำให้เข้าใจผิดอย่างมหันต์แล้วแหละนะ เหมือนชะตาเล่นตลกเลย

ขอบคุณโม่งสปอยมากๆ ช่วงนี้มาถี่มากชอบๆๆ

>>116 สงสารอวิ๋นอวี๋จริง ถ้าเป็นกุกุก้คงระเบิดเหมือนกัน เฮ้ออออ
ช่วงนี้โควิดระบาดหนักมาก ได้โม่งสปอยนี่ล่ะมาคลายเครียด (หรือเครียดกว่าเดิมก็ไม่รู้ 55555555)

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>111 เทียนกวาน Part.126
.
.
.
.
.
พออวิ๋นอวี้เอาพลั่วฟาดหัวเฉวียนอี้เจินสลบ เซี่ยเหลียนก็แอบกลัวว่าจะเกิดฉากฆาตกรรม แต่พอได้ยินเสียงขุดผนังถ้ำเพื่อเอาศิษย์น้องออกมาก็โล่งอก เข้าใจว่าเป็นเพราะอีกฝ่ายไม่อยากให้เฉวียนอี้เจินรู้ว่าตัวเองเป็นใครเลยต้องทำเช่นนี้ แต่ตอนที่อ๋องผีกำลังจะระเบิดพลังเปิดทางออกจากกำแพงหิน เซี่ยเหลียนก็ยินเสียงใครบางคนพูดอยู่ด้านนอกผนังฝั่งตรงข้ามกับอวิ๋นอวี้ เสียงนั้นใกล้มากราวกับแนบกับผนัง แต่พวกเขากลับไม่ได้ยินเสียงของคนที่ชายคนนี้พูดด้วยเลย พอแหวกทางเข้าไปใกล้ถึงได้ยินว่า “องค์ชายรัชทายาทเสด็จมาแล้ว ข้าไม่อยากให้เรื่องมาถึงขั้นนี้ และข้าก็มั่นใจว่าพวกเจ้าเองก็คงคิดเหมือนกัน แต่พระองค์ก็ใกล้จะได้รับการช่วยเหลือแล้ว” เซี่ยเหลียนถึงกับงงว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงตัวเองหรือ ทั้งเสียงนั้นก็โคตรคุ้นเหมือนเคยได้ยินมาก่อน พออีกฝ่ายพูดต่อว่า “ถ้าอย่างนั้นมาจบเรื่องของพระองค์ที่นี่กันเถอะ” เซี่ยเหลียนก็จำได้ว่านี่มันเสียงของราชครูเหม่ยเนียนชิงนี่หว่า

นิ้วของเซี่ยเหลียนสั่น พอได้ยินชายที่อยู่ข้างนอกพูดต่อว่า “แล้วสองคนนั้นล่ะ พวกเขาไปไหนกัน” ก็สงสัยว่าอีกฝ่ายยังมีพรรคพวกอีก 2 คนหรือ ราชครูบอกใครบางคนว่าให้พาทุกคนที่อยู่ในภูเขาไปที่เตาภายใน 2 วัน แล้วเดี๋ยวเขาจะหาทางจัดการทีละคนเอง “ตามทั้ง 2 คนมาที่นี่ พวกเราจะได้ไปที่เตาด้วยกัน การเผชิญหน้ากับองค์ชายรัชทายาทจะต้องไม่มีพวกเราคนใดคนหนึ่งขาดไป ตอนนี้พระองค์ยังทรงตื่นไม่เต็มที่ หากพระองค์ทรงตื่นขึ้นมาล่ะก็... คราวนี้จะทรงทำอะไรบ้างก็ไม่รู้”

ขณะที่เซี่ยเหลียนกำลังตั้งใจฟัง จู่ๆ อีกฝั่งของกำแพงก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น พอฮวาเฉิงเตะหน้าผากของตนกับเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนก็เห็นภาพทางฝั่งอวิ๋นอวี้ ดูเหมือนพออวิ๋นอวี้ดึงเฉวียนอี้เจินออกมาจากผนังถ้ำแล้วถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายแค่แกล้งสลบ พอหลุดมาได้ก็กระชากหน้ากากของอีกฝ่ายออกเพราะคุ้นท่าทางวิธีการพูด ขณะที่อวิ๋นอวี้ยืนอึ้งด้วยความตกใจ เฉวียนอี้เจินก็กระโดดเข้าหาเรียกศิษย์พี่ทันที อวิ๋นอวี้มีสีหน้าหวาดกลัว เอามือกุมหัววิ่งหนี ร้องไล่ให้ศิษย์น้องออกไปห่างๆ และอย่าตามตนมา ก่อนปล่อยพลังใส่ผนังเพื่อกั้นทางไว้ แต่เฉวียนอี้เจินที่ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยก็วิ่งตาม จนเกิดสียงปะทะตูมตามไปตลอดทาง

เมื่อชายที่น่าจะเป็นราชครูกล่าวขอตัว บอกว่าค่อยไปสมทบกันที่เตาภายหลัง ฮวาเฉิงก็ระเบิดพลังเปิดทางออกไป แต่บริเวณนั้นก็ไม่มีผู้ใดยืนอยู่แล้ว ยังไม่ทันทำอะไร พวกเขาก็เจออวิ๋นอวี้ที่กำลังวิ่งหนีเฉวียนจี้เจินซึ่งไล่ตามอย่างไม่ลดละ ฮวาเฉิงเลยช่วยสาปเฉวียนอี้เจินให้กลายเป็นตุ๊กตาล้มลุก ตอนที่เซี่ยเหลียนจะเข้าไปอุ้มตุ๊กตาขึ้นมาก็รู้สึกเหมือนแผ่นดินไหว ฮวาเฉิงจึงสั่งให้อวิ๋นอวี้เจาะผนังเพื่อออกไปนอกภูเขา แต่เมื่อเห็นด้านนอกจึงได้รู้ว่าเป็นเพราะภูเขากำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ดูทรงแล้วอีกเพียง 2 วันก็น่าจะถึงเตา นั่นทำให้คำพูดของชายปริศนากลับเข้ามาในความคิดของเซี่ยเหลียน แล้วเขาก็คิดได้ว่าที่ตนไม่ได้ยินเสียงคนที่อีกฝ่ายพูดด้วยเป็นเพราะแท้จริงแล้วราชครูกำลังคุยกับวิญญาณของภูเขาลูกนี้นั่นเอง

เซี่ยเหลียนคิดหนักว่าคำว่ายังไม่ตื่นหมายถึงอะไร ฮวาเฉิงพยายามปลอบว่าอีกฝ่ายอาจไม่ใช่ราชครู และองค์ชายรัชทายาทอาจไม่ได้หมายถึงเซี่ยเหลียน แต่เซี่ยเหลียนไม่คิดเช่นนั้น เพราะถ้าคนๆ นั้นเป็นราชครูจริงๆ พอรวมกับภูเขาผีทั้ง 3 ลูก แก่ เจ็บ และตาย ก็เข้ามาเสริมตำแหน่ง เกิด ที่หายไปพอดี ยิ่งคุยกันได้ย่อมแสดงว่าเป็นแก็งค์เดียวกัน ภูเขาตงลู่อยู่ในเขตการปกครองของอู๋หย่ง องค์ชายรัชทายาทของอู๋หย่งมีผู้ช่วยอยู่ 4 คน สมัยอยู่ในเซียนเล่อเขาก็มีราชครูสอนสั่งอยู่ 4 คนเช่นกัน ทั้งๆ ที่ปรกติรัชทายาทอาณาจักรอื่นก็ไม่มีราชครูมากมายเท่านี้ หรือว่าเรื่องนี้จะมีความหมายอะไรซ่อนอยู่ ถ้าราชครูทั้ง 4 เป็นผู้ติดตามขององค์ชายรัชทายาทแห่งอู๋หย่งจริง ทำไมพวกเขาถึงต้องมาเซียนเล่อเป็นราชครูให้เขา หรือจะมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับตนเองที่เขายังไม่รู้ หรือว่าเขาจะเป็น...!!
.
.
.
.
.

>>118 เชี่ยย!! พีคเข้าไปอีก ตัดจบได้ค้างคามากอ้าาาา!! เหมือนกำลังดูโคนันไขคดี คนร้ายก็คือ...!!

ขอkyหนึ่งที กูสงสัยว่าถ้าวิธีบำเพ็ญของเซี่ยเหลียนมันต้องงดเรื่องทางเพศ แล้วตอนหลังไปป้าบกับฟาฟานี่ไม่เป็นไรเหรอวะ

>>120 ในเรื่องไม่ได้มีบอกไว้ แต่ส่วนตัวกูคิดว่าเซี่ยเหลียนเปลี่ยนสายบำเพ็ญมานานแล้วอะ เพราะสถานะตอนนี้คือเทพเก็บขยะ ไม่ใช่เทพสงคราม เพราะฉะนั้นจะไม่รักษาจิ้นก็ได้ ถ้าอยากรักษาก็ได้แต้มศรัทธาเพิ่ม แต่ถ้าไม่อยากเก็บจิ้นแล้วก็ไม่ติดลบเหมือนเมื่อก่อน ที่ตอนนี้เซี่ยเหลียนยังเก็บจิ้นไว้น่าจะเพราะทำตามความเคยชิน แถมตอนหลังคนก็ไหว้คู่กับฮวาเฉิง ก็รู้ๆ กันแล้วล่ะว่าไม่จิ้นล่ะ ไม่ต้องรักษาภาพลักษณ์บริสุทธิ์ไว้

>>121 กุเองที่สงสัยเรื่องนี้ กุยังงงๆประมาณว่าถ้าบำเพ็ญมาสายนี้แล้วต้องอยู่สายนี้ตลอดไปงี้รึเปล่า ไม่งั้นต้องเริ่มนับ1ใหม่ถ้าจะเปลี่ยนสาย แต่เซี่ยเหลียนมีเวลาตั้ง800ปี อาจจะเปลี่ยนสายแล้วเริ่มนับ1ใหม่ไปตั้งนานแล้วก็ได้?
กุลองไปหาอ่านที่เค้าพูดๆกันมาดูตามทวิต เค้าแซวกันประมาณว่ามันมีลิมิตว่าอะไรทำได้ไม่ได้ กุคิดเล่นๆว่าถ้าซิงของผชมันแปลว่าต้องไปจิ้มคนอื่น ถ้าโดนจิ้มก็อาจจะแปลได้ว่ายังไม่เสียซิงป่ะวะ 555555555

>>122 แต่กูเหมารวมนะ โดนจิ้มหรือไปจิ้มเขาก็นับหมดว่าไม่ซิง

เมื่อไหร่จะมีข่าวอัพเดตม่านฮวาตัวร้ายว่ะ คิดถึงอ่ะ ฮือออ

ปรมจเล่มสี่ ชาติไหนจะออกอะ มีใครรู้มั้ย

>>125 ชาตินี้แหละถ้ามึงไม่รีบตายก่อน

>>125 กูคือรอบ๊อกซ์ล่ะ ค่อยเก็บทีเดียว นานสัส

เค้าบอกคนพรูฟหรืออะไรนี่แหละมีปัญหาสุขภาพป่ะ แต่มันก็นานจริงๆ กุอยากอ่านให้จบแล้วอ่ะ บางตอนพิเศษกุเก็บไว้รออ่านในเล่มเฉพาะเลย แต่เล่ม4ยังไม่ออก เล่ม5ที่กุรอนี่ไม่รู้เมื่อไร

เทียนกวานเล่มไทยจะออกก่อนหรือปรมจจะพิมพ์จบก่อน

>>125 เล่ม 4 ออกหรือกูตายเพราะโควิด อะไรจะเกิดก่อนกัน

กูมาบ่น กูอ่านเทียนกวานจบแล้วว่ะ กูอ่านแล้วรู้สึกขำๆกับคสพคู่หลักดี เหมือนเซี่ยเหลียนชอบวิ่งเข้าหาปัญหาตลอดเวลาทั้งรู้ตัวมั่งไม่รู้ตัวมั่ง ยิ่งตอนพิเศษเกือบทุกตอนคือเซี่ยเหลียนก่อเรื่องหมดเลย เจ็บตัวตลอดทั้งเรื่อง แล้วฮวาเฉิงก็ต้องวิ่งไปวิ่งมาช่วยแก้ปัญไม่ก็ช่วยซับพอร์ททุกครั้ง ปล่อยเซี่ยเหลียนออกนอกบ้านทีนึงคือพาเรื่องกลับมาด้วยตลอด ฮวาเฉิงแม่งน่าจะปวดหัวจัด 5555

ทำไมมันจะมีปัญหาเกิดกับฮวาเฉิงในเนื้อเรื่องหลักมั่งไม่ได้วะ อีเว้นท์ที่ฮวาเฉิงมีปัญหาแล้วเซี่ยเหลียนไปช่วยแก้งี้อ่ะ กุอยากอ่านแบบนี้บ้าง กูสงสารเซี่ยเหลียนแล้วสงสารฮวาเฉิงยิ่งกว่าต้องมาเห็นเซี่ยเหลียนเจ็บตัวบ่อยขนาดนี้

>>130 เหมือนปรจ เลย ในทวิตมีแซวว่าเว่ยอิงมีปัญหาเสมอ หลานจ้านต้องมาช่วยเคลียร์ จับขังที่กูซูไปเลย 555 วุ่นวายทั้งยุทธภพเพราะเธอคนเดียววววว

>>130 ตอนฮวาเฉิงเป็นเด็กไง

>>130 กูว่าแม่โม่เขามีสเปคคนที่ชอบว่าต้องเป็นคนที่ซัพพอร์ทตัวเองได้ จะเห็นได้จากฮวาเฉิงที่แม่โม่ยอมรับว่าอวยตัวละครตัวนี้มาก หรือเทพแห่งฝน ก็เป็นพวก Stand Alone อยู่ได้ด้วยตัวเอง แล้วคอยซัพคนอื่น โดยไม่ต้องมีใครมาช่วยซัพตัวเอง (ซึ่งทั้ง 2 คน เป็นตัวละครที่กูคิดว่าแมรี่ ซู ตามคอมเมนท์บนๆ) เรื่อง ปรจ ก็มีหลานจ้านที่ต้องคอยซัพให้เว่ยอิง พอมาแต่งในนิยายก็แต่งตัวละครตามลักษณะที่ตัวเองชอบจนลืมคิดถึงมิติที่ว่าเราเองก็ต้องซัพพอร์ทอีกฝ่ายเหมือนกัน ตามหลักแมรี่ ซู ที่สนองนี้ดลึกๆ ของตัวเอง

>>128 ท้อใจชิบหาย กูเบื่อหน่ายสำนักพิมพ์นี้จริงๆ

>>131 เซี่ยเหลียนนี่คนละเลเวลกับเว่ยอิงเลยมึง เว่ยอิงนี่ยังปล่อยให้ไปนำพวกเด็กๆล่าราตรีได้ แต่เซี่ยเหลียนคือออกไปตบมอนเลเวลปกติยังเอาเรื่องกลับมาได้(ตอนพิเศษ) ทั้งที่ความจริงตอนหลังเซี่ยเหลียนนี่ควรจะโคตรopด้วยซ้ำ หรือเป็นเพราะเซี่ยเหลียนเจ็บตัวบ่อยจนเลิกระวังตัวไปแล้วก็ไม่รู้

>>132 ก็คือพอมันโตมาแล้วมันไม่เคยเจอปัญหาอีกเลยอ้ะ กูอ่านทั้งเรื่องนอกจากพาร์ทอดีตแล้วฮวาเฉิงมันไม่เจอปัญหาหนักๆอีกเลย ทุกอย่างที่มันเคยเจอเป็นอดีตไปหมดแล้ว กลายเป็นว่าลำบากแค่ไม่กี่สิบปี สบายไปอีก800ปีเลยนะ

>>133 กูเองแหละที่คุยเรื่องฮวาเฉิงซูไม่ซูข้างบน กูว่าพี่วั่งแม่งก็แมรี่ซูว่ะ นิดนึง แต่เพราะเนื้อเรื่องมันเลยไม่ซูเท่าฮวาเฉิง มีคนที่ตามซีรี่ส์อย่างเดียวเคยทักมาถามกุเหมือนกันว่าทำไมคนอื่นๆในเรื่องไม่ค่อยกล้าแตะพี่วั่งกันเลย

>>135 กูอาจจะพูดไม่ชัด ตอนที่ฮวาเฉิงตัวหดไง

แต่ล่ะช่วงส่วนมาก กูมองต่างไปเพื่อนโม่งทีว่าเซี่ยเหลียนแก้ปัญหาเองได้เกือบทุกอย่าง แต่ว่ามีฮวาเฉิงมาช่วยมันก็แค่เร็วขึ้น คือไม่ได้ต้องพึ่งพาฮวาเฉิงอะไรขนาดนั้น แต่แค่ฮวาเฉิงเทพเกินไป

>>130 กูเห็นด้วยนะ ตลอดเวลาที่กูอ่านกูรู้สึกเหมือนฮวาเฉิงมาเที่ยวเล่นกับเซี่ยเหลียนเฉยๆอ่ะ แบบ คอยตามเค้าไปทำนู่นนี่ ติดปัญหาอะไรก็คอยช่วย อยากรู้อะไรก็ถามมา คือในความรู้สึกกูมันดูชิวมาก 5555

ดันหน่อย โทรลแมร่งติดเชื้อคลั่งแล้ว

KY ปรมจ.หน่อย ใครดูภาคชิงเหอแล้วบ้าง สัส ร้องเหมียนหมากว่าที่คิด ใจกูไม่ไหวแล้ว ฮืออออ

>>139 กุก็ร้องเหมียนหมา จ่ายเงินไปเพื่อดูเหยาเหยาลูกกุที่ออกมาได้ 5 นาที พร้อมบทร้ายแบบooc ให้กุช้ำใจเล่น

>>140 oocเลยเหรอวะ อาเหยานี่น่าสงสารสุด ภาคหลักในซีรีส์ก็กลายเป็นตัวร้ายไปทุกอย่าง ภาคนี่ยังจะโดนอีกเหรอวะ

>>141 ได้บทสอนเพลงวิญญาณกลหลหลอกใช้น้องเนี่ยฆ่าพี่หมิง

>>142 หะ ถึงกับเปลี่ยนบทขนาดนี้เลย? กุนึกว่าอ่านฟิค อห

>>142 คิดถูกจริงๆที่กูไม่ดู

บทพี่น้องกูว่าทำได้ดีมากเลย ในภาคหลักเห็นบทความผูกผันสกุลเนี่ยยังไม่ลึกซึ้ง หนังก็เอามาขยายตรงนี้ได้ดีมาก ต้าเกอสุดยอดพี่ชายแห่งยุทธภพ ความจริงกูรู้สึกตั้งแต่ในหนังสือแล้วว่าคนสปอยล์น้องสุดก็พี่แหล่ะ แล้วพอมีภาคนี้ยิ่งเห็นชัด ตราบใดที่พี่ยังอยู่น้องอยากทำอะไรก็ทำไปพี่จะปกป้องเอง บ้าเอ้ยยย ยิ้มแต่น้ำตาไหลถึงตรีน5555

ส่วนอาเหยาแทบเรียกได้ว่ามาเป็นของแถม ชนิดไม่ต้องขึ้นโปสเตอร์โปรโมทยังได้ แต่ถึงบทจะน้อยแต่มากนะทิ้งอารมณ์ได้ดี ประมาณหนังมาเวลที่ทิ้งจุดเชื่อมไว้ท้ายเรื่องให้อยากตามต่อ
มันจะมีต่อเปล่าวะ กูว่าทำได้เลยนะเป็นจุดเชื่อมสำคัญด้วย เล่าเรื่องสกุลจินก็ได้แก้กรรมอาเหยาบ้างเถอะหลังถูกปู้ยี่ปู้ยำมานาน นอกจากนี้จะเชื่อมถึงคุณชายโม่+แผนการของน้องเนี่ยยังได้เลย

>>145 จริง กูอยากรู้เรื่องคุณชายโม่อ่ะ เรื่องคัมภีร์ที่เรียกพี่เว่ยกลับมาด้วย อยากให้เขามาเฉลยปมตรงนี้อ่ะ

คิดถึงโม่งสปอยย

>>145 เอองี้กูว่าอาเหยายังเล่นได้อีก มาแก้กรรมให้เป็นคนดีแต่บิดเบี้ยวได้ อยากให้น้องได้บทดีๆหน่อย โดนด่าตลอด 555

kyม่านฮวาเทียนกวานเลททุกอาทิตย์เลยว่ะ กุกลัวคนวาดตายก่อนจริงๆ

>>149 จีงง กุเอ็นดูเขานะ งานเขาละเอียดมาก เปลี่ยนมาลง 2 อาทิต หนึ่งตอนกุก็ไม่ว่าอ่ะ

>>150 กุชอบงานเค้ามากกก งานละเอียด ภาพสวยสัสทุกตอน ขนาดทำไม่ได้ทันขนาดนี้ยังไม่มีงานเผาแบบเห็นชัดๆเลย เปลี่ยนมาลง2อาทิตย์ก็ได้ อยากให้รักษาสุขภาพมาก่อน หรือไม่ก็อยากให้เค้าหาผู้ช่วยดีๆซักคนว่ะ สไตล์ภาพอาจจะเปลี่ยนนิดหน่อยก็ได้

ดันนนนนนนนนน

มาดันด้วยยย ดันนนนน

มึง กูรู้จักปรมาจารย์เพราะซีรีย์ ตอนที่ดูรู้สึกชอบมากนะ แต่พอไปอ่านนิยายแล้วกลับมาดูซีรีย์อีกที กูรู้สึกว่าซีรีย์มันเวิ่นเว้อไปเลย 5555 ยิ่งเพิ่มเรื่องเหล็กทมิฬเข้ามา เลยยิ่งยืดเข้าไปอีก

แมวอวิ๋นอี้กับหมีอี้เจินน่ารักมากเลยว่ะ ฮีลใจจากคู่นี้ในนิยายมากๆๆๆๆๆๆ

>>154 เวิ่นเว้อจริง แต่มันต้องยืดอยู่แล้วอ่ะไม่งั้นคงทำไม่ถึง50ตอน แต่บางอย่างที่ใส่มานี่โคตรงง อย่างเหล็กดำ เวินฉิงเป็นรักแรกของเจียงเฉิง แต่กุชอบมุกเหมียนเมียนนะ

กูชอบที่ซีรีย์เน้นความสัมพันธ์สามพี่น้องเยอะกว่าในนิยาย เซี่ยนเซี่ยนน้อยของศิษย์พี่ T T

>>154 ซีรีย์ทำดีตรงความสัมพันธ์โดยเฉพาะพี่น้องกับโมเม้น ดำเนินเรื่องอย่างง่วงเลย

เมื่อไรกูจะได้ ปรมจ เล่ม 4 วะ
หรือกูอาจจะติดไวรัส ก่อนได้ซื้อเล่ม 4 ก็ได้

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>118 เทียนกวาน Part.127
.
.
.
.
.
เห็นเซี่ยเหลียนเริ่มมโนหนัก ฮวาเฉิงก็พยายามพูดว่าเซี่ยเหลียนก็คือเซี่ยเหลียน ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิด เขาก็จะอยู่ข้างเซี่ยเหลียน พอเซี่ยเหลียนสบายใจขึ้น ยังไม่ทันทำอะไร ภูเขาก็ถุยแม่ทัพเผยออกมาจากผนังถ้ำ ก่อนตามมาด้วยเผยซู่ที่กำลังกอดคุ้มครองปั้นเยวี่ยซึ่งถือไหของหรงกวนกับเค่อหมอไว้ ทำให้เซี่ยเหลียนอดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะมีคนบอกให้วิญญาณในภูเขาปล่อยพวกตนออกมา ทว่าพวกเขากลับไม่พบหลิงเหวิน คาดว่าเทพสาวน่าจะอาศัยโอกาสหลบหนีไปแล้ว แต่พอคิดว่าอย่างไงอีกฝ่ายก็มุ่งไปที่เตาเหมือนกันจึงตั้งวงนั่งพัก ตอนนั้นเองจู่ๆ เผยซู่ก็ล้มลง พอเซี่ยเหลียนเชคถึงรู้ว่าเผยน้อยเหนื่อย อีกทั้งไม่มีอาหารตกถึงท้องเลยหมดแรงเป็นลม ปั้นเยวี่ยจึงหยิบหม้อต้มงูที่ทำก่อนหน้าออกมาจนเผยหมิงต้องสั่งให้เธอทิ้งมันไป

เพราะไม่มีใครมีเสบียงอื่น เซี่ยเหลียนเลยออกไปส่องด้านนอกภูเขา แต่แล้วเขาก็ต้องขนลุกเมื่อเห็นใบหน้าขนาดใหญ่มนุษย์ปรากฏอยู่บนพื้น แต่พอมองดีๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นแค่ภูมิทัศน์ที่บังเอิญคล้ายหน้าคนเท่านั้น เมื่อฮวาเฉิงบอกว่ามีอารามศักดิ์อยู่ในพื้นที่ที่คล้ายจมูก อีกทั้งเพื่อหาของกินให้เผยซู่ ทุกคนเลยตัดสินใจจะออกไปจากภูเขาผี แต่เผยหมิงก็ชี้ถามก่อนว่าด้ายแดงที่นิ้วของเซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงคืออะไร ผูกไว้อย่างนั้นเดี๋ยวจะไปเกี่ยวไปพันอะไรเข้าจนเกิดอุบัติเหตุได้ ฮวาเฉิงจึงใช้พลังทำให้ด้ายหายไปจนเซี่ยเหลียนอดรู้สึกหวิวๆ ในใจไม่ได้

อ๋องผีบอกว่าเมืองในบริเวณอยู่ใต้ดิน จากนั้นเขาก็ใช้เอ้อมิ่งเจาะพื้นกระโดดนำลงไป เขาอธิบายในเซี่ยเหลียนฟังว่าเมืองนี้ถูกเถ้าของภูเขาไฟปริมาณมากทับฝังทั้งเมือง พิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่องค์ชายรัชทายาทเคยนิมิตไว้เป็นความจริง พอเผยหมิงกับปั้นเยวี่ยเดินนำไปหาแหล่งน้ำใต้ดิน ฮวาเฉิงก็ชี้ให้เซี่ยเหลียนดูว่าแท้จริงแล้วด้ายแดงระหว่างพวกตนยังอยู่ ตนเพียงใช้คาถาทำให้มองไม่เห็น จะได้ไม่ต้องกังวลกับมันมากไป แต่ก็ย้ำว่าถึงอีกฝ่ายจะตายไม่ได้ แต่ก็เจ็บเป็น ถ้าเจออะไรที่น่าจะอันตรายให้เรียกเขาทันที เซี่ยเหลียนจึงบอกว่าถ้าคนตรงหน้าเจอเรื่องอันตรายก็ให้เรียกตนเช่นกัน

เซี่ยเหลียนเห็นว่าร่างของชาวเมืองดูราวกับรูปปั้นหิน ส่วนมากอยู่ในท่าทางราวกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ฮวาเฉิงอธิบายว่าพวกเขาล้วนเสียชีวิตเพราะสำลักเถ้าภูเขาไฟ แล้วเถ้าเหล่านั้นก็ปกคลุมทั่วร่างจนหนา เมื่อเวลาผ่านไปจึงกลายเป็นหินเช่นนี้ เซี่ยเหลียนสังเกตว่ารูปปั้นของคู่สามีภรรยาซึ่งกอดกันอยู่โดยมีลูกนอนอยู่ตรงกลางเหมือนจะถืออะไรไว้ในมือข้างหนึ่ง ฮวาเฉิงเลยช่วยทำลายรูปปั้นแล้วหยิบของในมือของรูปปั้นส่งในเซี่ยเหลียน มันคือแผ่นทองที่มีลายดาวมฤตยูซึ่งเป็นเครื่องหมายของความตาย อ๋องผีบอกว่าก่อนหน้าเขาเคยสำรวจรูปปั้นชาวเมืองแล้วพบสิ่งนี้จะเป็นเครื่องรางของชาวอู๋หย่ง นั้นเป็นเพราะองค์ชายรัชทายาทที่พวกเขาบูชาประสูติในวันที่มีดาวมฤตยู พอได้รู้อย่างนั้นเซี่ยเหลียนก็ถึงกับสะอึก เพราะเขาเองก็เกิดในวันที่มีดาวมฤตยูเช่นเดียวกัน

ที่อารามศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาพบรูปภาพถึง 3 รูป ภาพแรกเป็นภาพขององค์รัชาทายาทของอู๋หย่งกำลังใช้พลังบอกนิมิตรที่เมืองจะถูกภัยจากภูเขาไฟทำลายให้ขุนนางทราบ แม่ทัพในภาพเหมือนต้องการก่อสงครามขยายพื้นที่เพื่ออพยพชาวเมือง ทว่าการทำเช่นนั้นย่อมต้องทำลายชีวิตของผู้คนของอาณาจักรข้างเคียง รัชทายาทในภาพจึงมีสีหน้าท่าทางเหมือนไม่เห็นด้วย ทว่าในภาพที่สอง อู๋หย่งก็ได้เข้าสู้สงครามเสียแล้ว ภาพของเลือดไหลซึ่งนองราวแม่น้ำ ศพของทหารอาณาจักรข้างเคียงตั้งสูง และทหารอู๋หย่งที่เข้าไปลวนลามรังแกสตรีและเด็กทำให้ใบหน้าขององค์ชายรัชทายาทบนสวรรค์เต็มไปด้วยความโกรธ
.
.
.
.
.
Note : กูกลับมาแล้ว พอดีช่วงอาทิตย์ที่แล้งหงุดเงี้ยว อากาศก็ร้อน หาซื้อ มาม่า ยำยำ ไวไว รสที่กินไม่ได้สักยี่ห้อ ดึกๆ หิวอยากกินมาม่าก็ไม่กล้าเอาที่มีเหลืออยู่มากิน กลัวเดี๋ยวสถานการณ์มันแย่กว่านี้แล้วไม่มีกิน ตอนนี้ก็ยังหามาตุนไม่ได้ + นิยายที่สั่งไว้มาส่งพอดี เลยไปจัดการกองนิยายมา

>>159 ขอบคุณมาก นั่งรอสปอยล์ทุกวันเลย

ไปดูม่านฮวาเทียนกวานมา ฮวาเชิงโคตรอ่อย (หรือกูรู้สึกไปเอง 555) ส่วนเซี่ยเหลียนโคตรน่ารักอ่ะ งื้อๆๆๆ คุณสตาร์วาดสวยก็สวยจัดเต็ม วาดจิบิก็น่ารักมาก โดยเฉพาะก้อนเซี่ยเหลียนกับจิ้งจอกน้อยฮวาเชิง อยากบีบแก้มมมม
อยากอ่านแปลไทย จะมีใครซื้อ LC มาบ้างมั้ยน้าาาา

>>160 ไม่รู้เป็นที่กูเองคนเดียวหรือเปล่า คือตอนดูดูคุณสตาร์เขาวาดภาพโปรโมทเรื่องเทียนกวานกูก็ชอบมาก คิดว่าสวยมากๆ แต่พอเป็นม่านฮวาแล้วกูกลับรู้สึกไม่ชอบอย่างที่คิดอะ พอมีตัวละครหลายๆ ตัวแล้วรู้สึกว่าเขาวาดหน้าตาเหมือนๆ กันไปหมด แล้วเขาก็ตีความฮวาเฉิงต่างจากอิมเมจที่กูมีในนิยายเหมือนที่กูชอบบ่นในนี้บ่อยๆ อะว่าฮวาเฉิงควรยิ้มตอแหล แล้วเซี่ยเหลียนเขาก็วาดดูอ้อนแอ้นออกสาวไปหน่อย เซี่ยเหลียนควรมีกล้ามบ้างอะ

>>161 กูยอมรับเรื่องหน้าตาว่าเขาวาดทุกตัวเหมือนกันหมด 555

>>159 ขอบคุณเพื่อนโม่ง กุอยากส่งมาม่าที่บ้านกูไปเป็นกำลังใจให้จังเลยย สู้ๆนะ เราจะผ่านไปด้วยกันจนวันที่เทียนกวานเล่มจริงออก

>>160 >>161 กุชอบงานคุณสตอบนะ เรื่องเซี่ยเหลียนตัวบาง นี่ว่าเค้าแค่ชอบวาดหน้าสวยจัดเฉยๆ เซี่ยเหลียนนี่สวยขึ้นทุกตอน อย่างตอนใส่ชุดแต่งงานก็ดูบึกอยู่นะ แต่รู้สึกเค้าไม่ค่อยเก่งเรื่องสตอรี่บอร์ดแบบที่เค้าบอกอ่ะมันเลยอ่านไม่ค่อยลื่น

ส่วนยิ้มตอแหลของฮวาเฉิง ยังไม่ค่อยเห็นฮวาเฉิงยิ้มกับคนอื่นในม่านฮวาเลยอ่ะ เห็นแต่ยิ้มให้เซี่ยเหลียน บางทีเพราะยังมีแต่ฉากยิ้มให้เซี่ยเหลียนฮวาเฉิงมันเลยเก๊กหล่ออยู่ตลอดป้ะ เกอเกอ ข้าหล่อพอรึยัง 555555

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>159 เทียนกวาน Part.128
.
.
.
.
.
เมื่อพวกเซี่ยเหลียนเดินไปดูภาพวาดอันสุดท้ายก็อดตกใจไม่ได้เพราะใจกลางของภาพคือสะพานขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อระหว่างภพมนุษย์กับสวรรค์ การที่เทพจะพาใครขึ้นติดตามขึ้นสวรรค์ด้วยจะต้องใช้พลังทิพย์เป็นจำนวนมาก เพราะฉะนั้นการที่องค์ชายรัชทายาทแห่งอู๋หย่งจะพาประชาชนทั้งอาณาจักรหนีภัยพิบัติไปสวรรค์จึงเป็นเรื่องฮาร์ดคอร์มาก พอเซี่ยเหลียนมองเผยซู่ที่สลบอยู่ก็เสนอให้ทิ้งอีกฝ่ายให้อยู่ที่นี่กับปั้นเยวี่ย เพราะยิ่งใกล้เตาก็น่าจะอันตรายขึ้น จากนั้นเขาก็สังเกตว่าอวิ๋นอวี้ที่ออกไปหาน้ำไม่กลับมาสักที เขากับฮวาเฉิงเลยออกไปตามหาอีกฝ่าย พอทั้งคู่เดินมาถึงแม่น้ำใต้ดินเซี่ยเหลียนก็หยิบไหที่เก็บได้มาล้างหมายจะตักน้ำกลับไปให้เผยซู่ ทว่าขณะที่เขากำลังจะยกไหจิบน้ำดื่มอ๋องผีก็ห้ามไว้ พร้อมกันนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนดังมาจากไหว่า ร้อน พอเซี่ยเหลียนสังเกตเห็นดวงตาของอะไรบางอย่างในไหก็เขวี้ยงมันทิ้ง หลังจากฮวาเฉิงอธิบายว่าสิ่งนั้นไม่ใช่มนุษย์ เซี่ยเหลียนก็ได้ยินเสียงไอ และเสียงผู้คนมากมายร้องขอความช่วยเหลือ “ฝ่าบาท พระองค์ทรงอยู่ที่ไหนกัน ช่วยข้าด้วย ได้โปรดช่วยข้าที”

เห็นเซี่ยเหลียนขนลุก อ๋องผีก็ส่งผีเสื้ออกไปส่องว่าสิ่งนั้นคืออะไร ปรากฏว่าพวกมันคือหนูตัวใหญ่ฝูงหนึ่ง และที่พวกมันมีขนาดใหญ่เช่นนั้นก็เป็นเพราะกินศพของชาวเมืองอู๋หย่ง ความเจ็บปวดทรมานของชาวเมืองจึงหลงเหลืออยู่ในตัวพวกมันจนสามารถเอ่ยคำกล่าวในยามสิ้นลมของคนแหล่านั้นออกมา พอได้ยินคำอธิบายจากฮวาเฉิง เซี่ยเหลียนจึงเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาจึงได้ยินคำพวกนั้นจากหนู แต่พอเห็นท่าทีแปลกใจของอ๋องผี เขาก็เพิ่งตระหนักว่ามีสิ่งที่ไม่ถูกต้องอยู่ หนูพวกนั้นพูดแทนชาวเมืองอู๋หย่งซึ่งย่อมต้องใช้ภาษาอู๋หย่ง แล้วทำไมเขาถึงเข้าใจได้ พอฮวาเฉิงลองกล่าวคำตามพวกหนูดู เซี่ยเหลียนกลับไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด อ๋องผีจึงสรุปว่าเซี่ยเหลียนไม่ได้เข้าใจภาษาอู๋หย่ง แต่สามารถเข้าใจความรู้สึกของคนตายได้ และนั่นหมายความว่ามีใครบางคนที่เข้าใจภาษาอู๋หย่งได้จดจำความรู้สึกเหล่านั้นและถ่ายทอดมันให้เซี่ยเหลียน หรือว่าคนๆ นั้นจะคือราชครูกัน

การจะถ่ายทอดความทรงจำและความรู้สึกให้แก่คนอื่น อีกฝ่ายจะต้องมีความเชื่อมั่นในตัวเจ้าของความทรงจำเป็นอย่างมาก อีกทั้งต้องรู้สึกว่าตัวเองด้อยพลังกว่าเมื่ออยู่ด้วย ซึ่งเซี่ยเหลียนก็บอกว่ามีคนที่เข้าข่ายอยู่ 3 คน คนแรกคือราชครู คนที่สองคือจวินอู๋ ส่วนคนที่สาม แม้เขาจะไม่เชื่อใจอีกฝ่าย แต่เขารู้สึกว่าตัวเองไร้พลังและกลัวอีกฝ่ายมาก นั่นทำให้ฮวาเฉิงรู้ทันทีว่าเซี่ยเหลียนหมายถึงเศวตไร้หน้า หลังจากปลอบใจว่านั่นไม่ใช่เรื่องน่าอาย อ๋องผีก็ถามต่อว่ามีคนอื่นอีกหรือไม่ เซี่ยเหลียนเลยบอกว่าจริงๆ แล้วมีอีกคนที่เขาเชื่อใจมาก แต่ไม่ได้รู้สึกไร้พลังเมื่ออยู่กับอีกฝ่าย คนๆ นั้นไม่มีทางที่จะเอาความทรงจำพวกนั้นมาใส่เขา และเขาก็เชื่อในตัวคนๆ นี้มากกว่าอาจารย์ของตนหรือจวินอู๋เสียอีก เวลาที่เขาเผชิญปัญหาอะไรก็มักนึกถึงคนๆ นี้ก่อนเสมอ

จู่ๆ ฉวาเฉิงก็หน้าเสีย แนะนำเซี่ยเหลียนว่าอย่าเชื่อใจใครง่ายๆ เซี่ยเหลียนจึงแอบเลียบเคียงว่าไม่ถามหน่อยเหรอว่าเป็นใคร อ๋องผีบอกว่าไม่จำเป็น ทั้งสองเลยออกเดินทางหาอวิ๋นอวี้กันต่อ แต่สุดท้ายอ๋องผีก็แถามว่าคนๆ นั้นใช่เฟิงซิ่นหรือเปล่า หรือว่ามู่ฉิง แล้วก็หันมายิ้มตอแหลบอกว่าเขาคิดว่าไอ้คนที่ 4 เนี่ยแหละน่าสงสัยที่สุด บอกมาทีว่าเป็นใคร ทว่าตอนนั้นเองพวกเขาก็สัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างเข้ามาใกล้จึงไปซ่อนอยู่ข้างทาง เซี่ยเหลียนเสียงหนักกระทบพื้นเป็นจังหวะที่ฟังดูคุ้นๆ ไม่นานนักพวกเขาก็เห็นหญิงสาวในชุดเจ้าสาวสีแดงซึ่งมีไฟสีเขียวลอยอยู่เหนือศีรษะ มีเด็กชายหน้าซีดคนหนึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเธอ อีกฝ่ายคือผีสาวเซวียนจี กิ๊กเก่าแม่ทัพเผยผู้ก่อคดีเจ้าบ่าวผีนั่นเอง ส่วนเด็กคนนั้นคือกู่จือไม่ผิดแน่ และนั่นย่อมหมายความว่าฉีหรงต้องอยู่แถวนี้ด้วย
.
.
.
.
.

>>164 ฮวาเหลียนนี่มีหยอดกันตลอดด หวานจริ้งงงง ครั้งก่อนซานหลางก็บอก คนที่ข้าต้องใจเป็นคนสูงศักดิ์ ครั้งนี้พี่เซี่ยก็บอก คนที่ไว้ใจแบบทั้งใจมีคนเดียว แหน่ะ แหน่ะ ไม่รู้เลยยย มุมมองพระเจ้าอย่างเราๆไม่รู้เลยยย 55555555555555555555 โอ้ยยยยยย ชอบความยิ้มตอแหลของฮวาเฉิง แต่กำลังจะหวานได้ที่มีเรื่องให้กังวลอีกแล้ววว

>>164 เทียนกวานแม่งชอบหึงตัวเองกันทั้งคู่เลยแม่ง อย่างเซี่ยเหลียนก็หงอยที่ฮวาเฉิงมีคนที่ชอบแล้ว ฮวาเฉิงก็หมั่นไส้คนที่เซี่ยเหลียนไว้ใจออกนอกหน้ามากๆๆ 55555 โว้ย พวกแกรักกันนนน พวกแกนั่นแหละะะะะ ไม่ต้องหึงกันแล้วววววว

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>164 เทียนกวาน Part.129
.
.
.
.
.
เซวียนจีอุ้มกู่จือเข้าไปในบ้านหรูหราหลังหนึ่งซึ่งฉีหรงกำลังกินศพในรูปปั้น ที่ด้านข้างของห้องมีกลุ่มชาวนา ลูกน้องของเทพแห่งฝนและอวิ๋นอวี้ซึ่งเหนือศีรษะของทุกคนมีลูกไฟสีเขียวลอยอยู่ ฮวาเฉิงอธิบายว่ามันคือคำสาปของฉีหรง หากมีใครคิดหนีมันจะแผดเผาร่างของคนผู้นั้นจนตาย พอผีเขียวเห็นเด็กชายก็รีบโยนชิ้นส่วนมนุษย์ในมือทิ้งพร้อมเช็ดครบเลือดบนปาก แต่กู่จือที่ได้กลิ่นเหม็นจากปากบิดาก็ยังงอแง ฉีหรงจึงหันไปด่าเซวียนจีที่กลับมาเร็ว หลังจากนั้นก็ไล่กู่จือให้ออกไปเล่นหน้าบ้าน ผีสาวถามว่าทำไมเขาถึงต้องพาเด็กมาด้วย แต่ผีเขียวก็อ้างว่าเขาจะขุนกู่จือให้อ้วนแล้วค่อยกินทีหลัง จากนั้นเซวียนจีจึงชี้ไปทางอวิ๋นอวี้ บอกว่าคนๆ นี้น่าสงสัย อวิ๋นอวี้โกหกว่าตนเป็นคนของเทพแห่งฝน พอเห็นเซวียนจีเอ่ยถึงเทพแห่งฝนอย่างกึ่งดูแคลน ทำให้เซี่ยเหลียนทราบว่าเธอก็เป็นชาวอาณาจักรอวี้ซือเช่นกัน แต่ไม่ทราบว่าเหตุใดแม่ทัพอย่างเธอจึงกล่าวถึงราชวงศ์เช่นนั้น

ฉีหรงเผยถึงภาพฝันหวานว่าหากตนได้เป็นเจวี๋ยแล้วจะไปถล่มเมืองผี จมเกาะธาราทมิฬ แม้แต่จวินอู๋ก็ยังต้องกริ่งเกรง แล้วยังเสนอว่าจะตัดหรรมของแม่ทัพเผยมาให้เซวียนจีใช้เป็นของเล่น แต่ผีสาวก็ปฏิเสธไป บอกว่าเพียงส่งอีกฝ่ายมาให้เธอจัดการก็พอ ด้วยความห่วงความปลอดภัยของตัวประกัน พวกเซี่ยเหลียนจึงบุกไปจัดการผีเขียวตรงๆ ไม่ได้ พวกเขาเลยใช้แผนส่งผีเสื้อไปล่อกู่จือ พอได้ยินเสียงของเซี่ยเหลียนจากผีเสื้อเด็กชายก็จำได้ว่าคือพี่ชายเก็บขยะ เขาบอกให้เด็กชายแอบพ่อมาหาเขาที่ข้างๆ บ้าน พอฉีหรงเห็นอีกฝ่ายจะออกไปพ้นสายตา ก็ตะโกนเรียกให้อยู่ที่เดิม ขู่ว่าเดี๋ยวถูกหนูจับไปกิน แต่พอกู่จือโกหกว่าจะไปปล่อยเบาก็ไม่ได้ห้ามอีก

เซี่ยเหลียนบอกกู่จือว่าเป็นเพราะพ่อของอีกฝ่ายไปจับคนของบ้านอื่นมาทำให้ถูกตามล่า เลยขอให้เด็กชายร่วมมือปล่อยตัวคนเหล่านั้น กู่จือบอกว่าพ่อของเขาบอกว่าไม่สบายจึงจำเป็นต้องกินเนื้อมนุษย์ และหากเด็กชายโตกว่านี้ก็จะสอนให้กินเช่นกัน ทำเอาเซี่ยเหลียนยิ่งไม่อาจปล่อยให้กู่จืออยู่กับฉีหรงได้อีก เขาโกหกว่าหากพ่อของอีกฝ่ายยิ่งกินเนื้อมนุษย์ก็จะยิ่งป่วย อีกทั้งวิญญาณศพพวกนั้นก็จะตามรังควาน หากไม่รีบหาทางหยุดเด็กชายจะต้องกำพร้าพ่อ เขาเตี๊ยมคำพูดกับกู่จือ ส่วนฮวาเฉิงก็ส่งผีเสื้อไปหลบที่ผมของเซวียนจี เซี่ยเหลียนขอโทษแม่ทัพเผยในใจก่อนทำการสังเวยอีกฝ่ายเป็นเหยื่อล่อผีสาวออกไปด้วยการตัดต่อเสียงที่ผีเสื้อที่ฮวาเฉิงทิ้งไว้ที่อารามศักดิ์สิทธิ์บันทึกมา ดูเหมือนว่าเผยหมิงกำลังกำกับปั้นเยวี่ยให้ทำอาหารให้เผยซู่อยู่

ต้นฉบับ : ถ้าอย่างนั้นก็จัดการย่างหนูนี่ก่อน เจ้ายังมีงูมากกว่านี้อีกหรือเปล่า ส่งมานี่ซิ
หลังตัดต่อ : ถ้าอย่างนั้น... นี่ก่อน... เจ้ายัง... มากกว่านี้อีก... มานี่ซิ

พอได้ยินเสียงชายคนรัก เซวียนจีที่กำลังจับผิดอวิ๋นอวี้ก็ตกใจรีบตามหาต้นเสียง เมื่อฉีหรงบอกว่าอีกฝ่ายมโนไปเอง ผีสาวก็เหมือนจะคล้อยตาม เซี่ยเหลียนเลยให้ผีเสื้อส่งต่อคำพูดต่อไป

เผยหมิง : เด็กโง่เอ้ย มานี่ ข้าจะสอนเจ้าเอง
ปั้นเยวี่ย : ขอร้องเถอะเจ้าค่ะ แม่ทัพเผย ข้าเคยทำแล้วครึ่งหนึ่ง ตอนนี้ข้ามีประสบการณ์แล้ว ให้ข้าเป็นคนทำเถอะเจ้าค่ะ

คำพูดนั้นทำให้เซวียนจีที่ไม่เห็นภาพจินตนาการไปไกลถึงสิบโยชน์ ลมเพชรหึงออกหูรีบพุ่งออกไปตามหาเผยหมิงทันทีโดยไม่ฟังเสียงเรียกของเจ้านายอย่างฉีหรงแม้แต่น้อย เซี่ยเหลียนให้ผีเสื้อหลอกนำเธอไปฝั่งตรงข้ามกับจุดที่แม่ทัพเผยอยู่ พอผีสาวไปแล้วกู่จือก็รีบวิ่งเข้าไปหาพ่อ ช่วยนวดขาตามที่อีกฝ่ายสั่งอย่างว่าง่าย ก่อนถามคำถามที่เซี่ยเหลียนสอนให้พูดเพื่อหลอกถามวิธีถอนไฟคำสาปออกจากพวกอวิ๋นอวี้ เห็นฉีหรงพูดจาโม้เหม็นอวดความเก่งกาจของตัวเองกับลูกชาย ทั้งด้วยความเป็นเด็กกู่จือก็เชื่อและชื่อชมอีกฝ่ายจากใจจริงก็ทำให้เซี่ยเหลียนอดนึกถึงพ่อของตัวเองขึ้นมาไม่ได้ พอฟังไปเรื่อยๆ เซี่ยเหลียนก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าเหตุใดญาติผู้น้องถึงไม่หลุดด่าเขาออกมาเลย แต่พอฉีหรงอวดลูกชาย บอกรหัสถอดคำสาปซึ่งเป็นคำด่าเซี่ยเหลียน ทั้งเซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงก็ถึงกับแดกจุด ก่อนตัดสินใจปรากฏตัวเพราะไม่มีความจำเป็นต้องซ่อนตัวแล้ว

Note : มีแต่คนอยากทำร้ายเผยน้อยจริง #SAVEเผยน้อย
.
.
.
.
.

>>167 ขอความเป็นธรรมให้แม่ทัพเผยด้วยค่ะ 55555555 เผยน้อยของท่านช่างน่าสงสารยิ่งนั้น ฮาออกเสียงหนักมาก เฮียแกเป็นที่รองมือรองเท้าของทุกคนจริงๆ เอ็นดูววว
แต่ฉีหรงเอ็งนะเอ็งไม่จบไม่สิ้นสักที ไม่ด่าพี่เซี่ยสักครั้งได้ไหมม

>>167 ช่วงแรกๆ หมั่นไส้แม่ทัพเผย แต่ช่วงหลังนี่สงสาร ความเกรียงไกรน่าเกรงขามหายไปไหนหมด 5555555

อยากรู้รหัสถอดคำสาปเลยอะ 555555 ถึงกับแดกจุดกันทีเดียว

>>170 ลองด่าๆ ไปน่าจะถูกสักคำ ไม่ก็ต้องย้อนนึกว่าฉีหรงเคยด่าอะไรไปบ้าง มั่นใจว่าอยู่ในคำด่าเก่าๆ นั่นแหละ

>>170 รหัสคือ.....
.
.
.
.
.
.
"XIELIAN,YOU'R DOG FUCKER!!"
น่าจะประมาณ เซี่ยเหลียน ไอ้เ*ดหมา
.
.
.
.
ประมาณนี้ กุอ่านอิงมาซักพักละ

>>172 หวังว่าจะไม่ด่าต่อหน้าเด็กนะ

กูสงสัยอย่างนึง กู่จือถูกฉีหรงหิ้วไปไหนมาไหนเนี่ย น้องได้กินดีอยู่ดีมั้ย มีเนื้อเรื่องที่บอกถึงความเป็นอยู่ของน้องมั้ย

>>173 กุไม่ใช่โม่งสปอยล์นะ
.
.
.
.
.
ก็ด่าต่อหน้าเด็กนั่นแหละ กู่จือเนียนๆถามว่าปะป๊าจะถอดรหัสต้องทำยังไง ฉีหรงเลยด่าเซี่ยเหลียนที่เป็นคำถอดรหัสให้ดู ฮวาเฉิงนี่แทบจะลงไปกระทืบฉีหรงเดี๋ยวนั้น5555

กู่จืออยู่ดีกินดี ดีกว่าตอนที่อยู่กับพ่อแท้ๆอีก จำไม่ได้แน่ๆว่ากู่จือน่าจะบอกว่า พ่อไม่เคยตบตีตัวเองอีกเลย เด็กมันถึงรักฉีหรง
.
.
.
.
.
.

>>173 ส่วนกูโม่งสปอย ขอเสริมจาก >>174 นะ
.
.
.
.
.
นอกจากไม่ตบตีแล้ว กู่จือบอกว่าฉีหรงหาของกินดีๆ อย่างพวกเนื้อสัตว์ให้กินด้วย บอกว่าอนาคตจะพาไปอยู่บ้านสวยๆ หลังใหญ่ๆ มีขี้ข้าให้ใช้งาน เวลาคุยด้วยก็เรียกตัวเองว่าพ่อ เรียกอีกฝ่ายว่าไอ้ลูกชาย แต่ฉีหรงก็ไม่เคยเลี้ยงเด็ก เลยมีมุมที่เลี้ยงผิดๆ อยู่ สรุปจริงๆ แล้วฉีหรงรักกู่จือในแบบตัวเองแหละ เพราะว่ากู่จือเป็นคนๆ เดียวที่รักฉีหรงแบบที่ฉีหรงเป็นจริงๆ ด้วยความเป็นเด็กก็เชื่อที่พ่อพูด หวังพึ่งพาพ่อ อยากอยู่กับพ่อ ชื่นชมพ่อ มองเป็นไอดอลจากใจจริง กูคิดว่าสิ่งที่ฉีหรงต้องการมาตลอดก็คือได้รับการยอมรับจากใครบางคน เพราะตั้งแต่เด็กนอกจากแม่กับป้าก็ไม่มีใครรักสนใจ เพราะแม่หนีตามผู้ชายตัวเองเลยถูกดูถูกมาตั้งแต่เด็ก พ่อก็ตบตีด่าทอ ทำตัวเกรียนเรียกร้องความสนใจก็ยิ่งมีแต่คนรังเกียจ ไม่มีใครอยากอยู่ด้วย คนที่ตัวเองชื่นชมแบบเซี่ยเหลียนก็ดูถูก เป็นผีแล้วก็ถูกผีด้วยกันเหยียด อยากยิ่งใหญ่เด่นดังให้คนอื่นสนใจยอมรับ ได้เป็นคนที่มีความสำคัญกับเขาบ้าง
.
.
.
.
.

>>175 ส่วนตัวกุว่ากู่จือยังเด็กมากเลยแอบโดนฉีหรงหลอกนะ แบบพ่นอะไรกู่จือก็เชื่อหมดเลยถล่มเมืองผี จมเกาะธารา จวินอู๋ยังต้องหลีกทางเงี้ยะ 55555 เหมือนที่เซี่ยเหลียนบอกว่าตอนเด็กๆตัวเองก็ชื่นชมพ่อ แต่พอโตขึ้นมารู้ว่าอะไรเป็รอะไรก็เลิกชื่นชมพ่อแล้ว กู่จือเองถ้าโตขึ้นมาก็คงไม่มองฉีหรงเหมือนเดิมเพราะแต่ละอย่างที่โม้ไว้นี่โคตรโม้
.
.
.
.
.
แต่ก็นะ เพราะได้กู่จือฉีหรงเลยไปสู่สุขคติได้ป่ะ สงสารแต่กู่จือที่ยังไม่เข้าใจว่าพ่อตัวเองหายไปไหน
.
.
.
.
.

>>176
.
.
.
.
.
ไม่ได้สู่สูุขคตินะ แต่วิญญาณสลายแบบไม่น่ากลับมาได้แล้ว
.
.
.
.
.

>>176 อีกนิดหนึ่ง
.
.
.
.
.
ส่วนตัวกูคิดว่าการที่ฉีหรงสลายไปอย่างนี้ เป็นสิ่งที่จะทำให้หลางเขียนชิวเข้าใจเซี่ยเหลียนและเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เพราะเซียนเล่อถูกหย่งอันทำลาย แล้วเซี่ยเหลียนก็ต้องมาเป็นอาจารย์ดูแลคนหย่งอันอย่างหลางเชียนชิว ตอนนี้หลางเชียนชิวก็ต้องมาเลี้ยงกู่จือให้ฉีหรงที่วางแผนทำให้ราชวงศ์หย่งอันล่มสลาย แถมยังต้องช่วยพยายามรวบรวมเศษวิญญาณให้ด้วย ถึงจุดหนึ่งหลางเชียนชิวก็คงปล่อยวางได้เหมือนกับเซี่ยเหลียน
.
.
.
.
.

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>167 เทียนกวาน Part.130
.
.
.
.
.
แม้จะตกใจที่เซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงจู่ๆ ก็ปรากฏตัว แต่ฉีหรงก็ยังยั้งปากไม่ให้ด่าเซี่ยเหลียนทัน เซี่ยเหลียนพูดทวนคำด่าเหล่านั้นอย่างไม่ยี่หระจนพวกชาวนาชื่นชมในความแมน ทว่าคำสาปกลับไม่ถูกถอนออกเพราะต้องให้ฉีหรงเป็นคนพูดเท่านั้น แต่พอฮวาเฉิงใช้ผีเสื้อแอบโจมตีเบาๆ ผีเขียวก็หลุดปากด่าญาติผู้พี่ ทำให้ไฟสีเขียวบนศีรษะของอวิ๋นอวี้หายไป จากนั้นอ๋องผีก็ซัดใส่รัวๆ จนฉีหรงขู่ว่าจะฆ่าพวกชาวนา แต่ปรากฏว่าฮวาเฉิงให้ผีเสื้ออัดเสียงของอีกฝ่ายไว้ เลยเอามาถอนคำสาปให้ทุกคนเรียบร้อยแล้ว จากนั้นอ๋องผีก็อัดผีเขียวจมดินพร้อมสาปให้กลายเป็นตุ๊กตาล้มลุก แต่หลังจากเซี่ยเหลียนเข้าไปอุ้มกู่จือ จู่ๆ ฮวาเฉิงก็บอกให้รีบกลับไปที่อารามศักดิ์สิทธิ์ เพราะตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นแล้ว

ด้วยความที่เคยมีดีกรีเป็นถึงแม่ทัพหญิง หลังถูกหลอกได้พักหนึ่งเซวียนจีก็รู้ตัวแล้วมุ่งหน้าไปทางตรงข้ามแทนจนเจอกับพวกแม่ทัพเผยที่อยู่ในอารามศักดิ์สิทธิ์ พอเห็นหน้าผีสาวเผยหมิงผู้มากเมียก็ดันจำไม่ได้ ถามว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เซวียนจีคิดเข้าข้างตัวเองว่าอีกฝ่ายยั่วโมโห ทว่าเมื่อเธอสังเกตเห็นปั้นเยวี่ยก็ปรี๊ดแตกจนทำให้แม่ทัพเผยจำเธอได้แล้วถามว่าเธอกลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ผีสาวจึงยิ่งโมโหกล่าวหาว่าทั้งหมดเป็นเพราะเขา ด้วยความที่เซี่ยเหลียนใช้รั่วเย่กางเขตคุ้มครองให้ผีร้ายเลยเข้าไปไม่ได้ เซวียนจีจึงหันไปทำลายหลังคาอารามแทน แม้เผยหมิงจะใช้ตัวป้องกันซากอาคารให้ปั้นเยวี่ยกับเผยซู่ แต่เศษหลังคาก็หล่นลงมาทำให้ไหของหรงกวงแตก หลังได้รับการปลดปล่อยผีกระบี่ก็แทงอกแม่ทัพเผยจนได้รับบาดเจ็บ ทว่าหลังฮวาเฉิงฟังรายงานจากผีเสื้อแล้ว เขาก็หันมาบอกเซี่ยเหลียนว่าไม่ต้องรีบไปก็ได้เพราะกำลังมีใครบางคนไปที่นั่นพอดี

พอเซวียนจีเห็นเผยซู่ก็จำได้ว่าเป็นคนที่มาจับเธอในคดีเจ้าบ่าวผี ผีสาวเลยโจมตีใส่แต่ปั้นเยวี่ยก็เข้ามาขวางไว้ได้ทัน หลังอุ้มเผยซู่หนีก็หันมาสั่งให้ผีเจ้าสาวปล่อยตัวแม่ทัพเผย เซวียนจีจึงหันไปบีบคอเผยหมิงด้วยแรงหึงหวงไม่เชื่อคำของอีกฝ่ายว่าเขากับปั้นเยวี่ยไม่ได้เป็นอะไรกัน อีกด้านหนึ่งพวกเซี่ยเหลียนที่มาถึงก็มองสถานการณ์ด้วยความเครียดจากไกลๆ เห็นพวกชาวนาหยิบเมล็ดแตงโมมากินพลางดูมหรสพเบื้องหน้า (?) อย่างเมามัน แม้เซี่ยเหลียนจะคิดว่าเสียมรรยาท แต่ก็เผลอจกเมล็ดแตงโมที่มีคนส่งให้มานั่งชมเหตุการณ์ด้วย ผีสาวเริ่มรำลึกบุญคุณที่เธอยอมหักหลังอาณาจักรของตนนำข้อมูลกองทัพไปให้อีกฝ่าย และยอมแม้กระทั่งหักขาของตัวเอง แต่เผยหมิงก็ตอกกลับว่าที่ตนไม่ไปพบเธอเลยก็เพราะรู้ว่าเธอจะต้องบ้าอย่างนี้ เซวียนจีจึงจับหมิงกวงปักอกอีกฝ่ายลึกขึ้น สั่งให้แม่ทัพเผยสาบานว่าจะไม่มองหญิงอื่นนอกจากเธออีก แน่นอนว่าเผยหมิงไม่ยอมทำตาม แต่ก่อนที่ผีสาวจะทำอะไรต่อ ร่างกายของเธอก็แข็งค้างราวถูกคาถาบางอย่าง

เสียงควบเท้าดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของวัวสีดำซึ่งมีหญิงสาวท่าทางใจเย็นคนหนึ่งนั่งอยู่ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเผยหมิงก็ทักอย่างไม่อย่างเชื่อ เรียกเธอว่าราชินีอวี้ซือ ซึ่งอีกฝ่ายก็โค้งศีรษะทักทายตอบ เธอคือเทพแห่งฝนคนปัจจุบัน เจ้าหญิงลำดับที่ 16 ราชินีคนสุดท้ายผู้ปกครองอาณาจักรอวี้ซือ อวี้ซือหวง เจ้าของฉายาเจ้าหญิงผู้เฉือนคอตัวเอง

อวี้ซือหวงใช้อาวุธเทพ กระบี่อวี้หลง ซึ่งเป็นกระบี่คู่เมืองของอาณาจักรอวี้ซือ มีความสามารถในการควบคุมคนจากอาณาจักรอวี้ซือทุกคนให้ทำตามคำสั่ง ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้เซวียนจีไม่สามารถขยับร่างกายของตน ระหว่างนั้นเฮวาเฉิงก็สาปให้หรงกวงกลายเป็นกระบี่จิ๋วไม่สามารถทำอะไรได้อีก แต่แม้เทพแห่งฝนจะสั่งให้ผีสาวปล่อยมือจากคอของเผยหมิง เซวียนจีกลับพยายามต่อต้าน เทพสาวจึงเอ่ยว่าถ้าต้องการไขว่คว้าอะไรที่ทำให้รู้สึกดีขึ้น เหตุใดจึงไม่เก็บสิ่งที่เคยทิ้งไปกลับมา และสุดท้ายเซวียนจีก็ต้านพลังของกระยี่อวี้หลงไม่ไหวจนต้องปล่อยมือ แต่ก็ยังโวยวายว่าเธอไม่ยอมรับอวี้ซือหวงซึ่งได้ขึ้นเป็นราชินีเพราะสถานการณ์บังคับ จากนั้นเธอก็ถูกปั้นเยวี่ยผนึกลงไห เซี่ยเหลียนรีบเข้าไปถามอาการของเผยหมิงซึ่งบอกว่าแผลเท่านี้ไม่ทำให้ตนตาย ถามกลับว่าเซี่ยเหลียนมาถึงนานแล้ว แต่ดูอยู่เฉยๆ ใช่ไหม ทำให้เซี่ยเหลียนต้องแถว่าไม่รู้เรื่อง จากนั้นเขาก็หันไปทำความเคารพทักทายเทพแห่งฝน และเผลอเหลือบสายตามองแผลเป็นที่คอของเธอ
.
.
.
.
.

>>179 ปรากฏตัวอย่างเท่ กรี๊ดๆๆๆ ชูป้ายไฟ

>>179 ชอบเทพฝนนในที่สุดก็ปรากฎตัวสักที
ปล.ก็ยังเอนดูวแม่ทัพเผยทุกตอน 5555555

>>179 จริงๆก็อยากมีพลังแบบฮวาเฉิงบ้างว่ะ เหมือนมีโดรนเป็นผีเสื้อส่วนตัว สโตกเกอร์เบาๆ 555555

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>179 เทียนกวาน Part.131
.
.
.
.
.
หลังจากเซี่ยเหลียนกล่าวขอบคุณเทพแห่งฝนที่เคยให้ตนยืมหมวกนำน้ำไปสร้างฝนที่หย่งอัน หรงกวงไซส์มินิก็ถากถางเผยหมิงที่ต้องให้ผู้หญิงมาช่วย อีกทั้งคนๆ นั้นยังเป็นอวี้ซือหวงอีกต่างหาก พอเห็นบรรยากาศชักไม่ดี เซี่ยเหลียนก็ผนึกหรงกวงไม่ให้พูด แล้วเดินไปยืนบังฮวาเฉิงจากวัวของเทพแห่งฝน เพราะกลัวว่าวัวจะมาขวิดอ๋องผีเพราะใส่เสื้อสีแดง แล้วเผยหมิงก็เอ่ยขอบคุณที่อวี้ซือหวงเคยให้การช่วยเหลือเผยซู่ด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

หลังจากเทพแห่งฝนใช้พลังทำให้พืชผลงอกงามจนได้กินอิ่มกันแล้วทุกคนก็กลับขึ้นมาบนพื้นด้านบน เซี่ยเหลียน ฮวาเฉิง เผยหมิง กับอวี้ซือหวงต่างมีความเห็นตรงกันว่าจะปล่อยคนอื่นไว้ที่นี่แล้วไปที่เตากัน 4 คน เทพแห่งฝนเอ่ยเตือนเซี่ยเหลียนต้องระวังชายหนุ่มในชุดสีขาวซึ่งพันศีรษะทั้งหมดด้วยผ้าพันแผล ได้ยินอย่างนั้นเซี่ยเหลียนก็ตกใจ แอบคิดว่าหรือว่าอีกฝ่ายจะคือหลางอิ๋ง แต่พออวี้ซือหวงก็เสริมว่าอีกฝ่ายน่าจะอายุราว 16-17 ปี ก็คิดว่าไม่น่าจะใช่ เมื่อเทพแห่งฝนเห็นว่าแม่ทัพเผยไม่มีอาวุธ เธอจึงส่งกระบี่อวี้หลงให้อีกฝ่าย ทว่าเผยหมิงกลับรีบปฏิเสธ

ขณะพักผ่อนก่อนเดินทางต่อ เซี่ยเหลียนซึ่งพักในเตนท์นอนที่ฮวาเฉิงเอามาจากไหนไม่รู้ก็ถามเรื่องราวของแม่ทัพเผยกับเทพแห่งฝนจากอีกฝ่าย

อวี้ซือหวงเป็นเจ้าหญิงที่เกิดจากสนมระดับล่างจึงมีฐานะไม่สูง อีกทั้งยังเป็นคนชอบเก็บตัวไม่สุงสิงกับใครจึงยิ่งไร้ตัวตน ด้วยความที่อาณาจักรอวี้ซือมีธรรมเนียมในการส่งตัวลูกหลานราชวงศ์ไปบำเพ็ญที่อารามอวี้หลง แต่เพราะวิธีบำเพ็ญของอวี้ซือคือการทำงานหนักโดยห้ามมีคนรับใช้คอยช่วยเหลือ ตามปรกติจึงไม่มีผู้ใดอยากไป ทว่าเมื่อการคัดเลือกมาถึง อวี้ซือหวงกลับเสนอตัวไปที่นั่นด้วยตนเอง อวี้ซือหวงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในอาราม วันหนึ่งขณะที่เธอขึ้นทำความสะอาดหลังคาก็ถูกคนแกล้งด้วยการนำบันไดไปซ่อนจนเธอลงมาไม่ได้ และนั่นก็ทำให้เธอได้พบกับเผยหมิง แม่ทัพจากอาณาจักรซูหลี่ซึ่งถูกส่งมาร่วมงานเลี้ยงเจริญสัมพันธ์กับอาณาจักรอวี้ซือ

แม้จะถูกผนึก แต่ด้วยความอยากเมาท์จัดทำให้หรงกวงแหกผนึกของเซี่ยเหลียนมาเล่าให้ฟังว่าทั้งๆ ที่ตอนนั้นก็รู้แล้วว่าซูหลี่มีแผนจะรุกรานอวี้ซือ แต่เผยหมิงก็ยังไปแจกขนมจีบให้เซวียนจีและบรรดาเจ้าหญิง พอเจออวี้ซือหวงก็ทำหล่อไปช่วยเธอลงมาจากหลังคา แต่เสน่ห์ขุดแผนกลับไม่ได้ผลกับอีกฝ่าย ถึงตอนนั้นแม่ทัพเผยก็ไม่คิดมากไม่นานก็ลืมเธอไป แต่หลังจากนั้นการกระทำของเธอก็ยิ่งไปกระเทือนศักดิ์สรีความเป็นชายของเผยหมิงมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อซูหลี่กับอวี้ซือเปิดศึกกัน ด้วยความเก่งกาจของแม่ทัพเผยทำให้เขาสามารถบุกถึงราชวังอวี้ซือได้ หรงกวงแนะนำให้เผยหมิงกดดันราชาซึ่งซ่อนตัวอยู่ข้างในวัง ขู่ว่าภายใน 3 วัน ให้ผู้ครองอาณาจักรออกมาโขกศีรษะขอโทษประชาชนของตน 3 ครั้งก่อนฆ่าตัวตาย แล้วเขาจะไว้เชื้อพระวงศ์ที่เหลือ แต่หากไม่ยอมทำตามเขาจะตัดหัวของชาวเมืองที่จับมาวันและกลุ่ม สุดท้ายก็จะเข้าไปสังหารทุกคนให้หมดวัง ซึ่งการกระทำนี้จะทำให้ซูหลี่มีความชอบธรรมในการรุนรานอวี้ซือมากขึ้น ขณะเดียวกันหากราชาไม่ทำตาม ความศรัทธาต่อราชวงศ์ของประชาชนก็จะลดลง และสุดท้ายเชื้อพระวงศ์ทุกคนก็ต้องตายอยู่ดี

เพียงวันแรกที่คำสั่งถูกประกาศออกไป ก็มีคนผู้หนึ่งถือกระบี่อวี้หลงออกมาที่ประตูราชวัง ฝ่ายนั้นคุกเข่าโขกศีรษะ 3 ครั้งแล้วเฉือนคอตัวเอง คนๆ นั้นคืออวี้ซือหวง

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เผยหมิงและหรงกวงตกใจมาก หลังจากนั้นจึงสอบจนได้ความว่าราชาของอวี้ซือรักตัวกลัวตายจนไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมทำตามคำสั่งของศัตรู เมื่อบรรดาลูกหลานพยายามกดดันก็โมโหเหวี่ยงคทาตีจนมีคนสู้กลับ ราชาผู้ชราล้มหัวแตกลุกไม่ขึ้น ขณะที่ลูกหลานกำลังจะจับอีกฝ่ายบังคับให้ออกไปฆ่าตัวตายหน้าประตูวัง ตอนนั้นเองอวี้ซือหวงจึงขอให้บิดายกบัลลังก์ให้กับตน เนื่องจากอวี้ซือบรรลุข้อตกลง ซูหลี่จึงไม่สามารถฆ่าราชวงศ์อวี้ซือและประชาชนได้แล้ว ทว่าทหารซูหลี่ก็ทนเห็นภาพราชินีอวี้ซือนอนจมกองเลือดไม่ได้จึงเข้าไปช่วยทำแผลและรักษา เมื่อรู้ว่าอย่างไรเธอก็ไม่มีทางรอด พวกเขาจึงพาเธอไปที่อารามอวี้หลง เพื่อที่ยามสิ้นใจพวกเขาจะได้ฝังเธอที่สุสานราชวงศ์บนนั้นได้เลย ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าในตอนที่อวี้ซือหวงสูดลมหายใจครั้งสุดท้ายเธอจะได้ขึ้นสวรรค์กลายเป็นเทพแห่งฝน และนั่นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เผยหมิงไม่มีทางรับกระบี่อวี้หลงจากอวี้ซือหวงมาใช้
.
.
.
.
.

เทพสี่องค์กับวีรกรรมอันน่าจดจำ องค์ชายรัชทายาทผู้เป็นที่รักของเทพเจ้า แม่ทัพผู้หักดาบ ชายหนุ่มผู้เทเหล้า เจ้าหญิงผู้เฉือนคอตัวเอง
ทำไมดูจากฉายาแล้ววีรกรรมของคนที่ 2 กับ 4 ดูยิ่งใหญ่ดีจัง

>>184 ท่านแม่ทัพกับองค์หญิงวีรกรรมเด็ดจริงดราม่าจริงจากสงคราม ส่วนอีกสองคน อืม... เอาจริง ๆ ส่วนหนึ่งก็มาจากเส้น (ตลกร้ายแต่จริงจัง)​

>>183 นี่ว่าใน4ทิวทัศน์(เรียกงี้มั้ยอ่ะ?) อวี้ซือเนี่ยepicสุด สมเป็นเทพสุด ส่วนชิงเสวียนกับเซี่ยเหลียนนี่เส้นจริง 555 โดยเฉพาะเซี่ยเหลียนอ่ะ

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>183 เทียนกวาน Part.132
.
.
.
.
.
วัวของเทพแห่งฝนขยายร่างใหญ่ขึ้นเพื่อให้ทุกคนสามารถนั่งได้ แต่แม้เผยหมิงจะนั่งตรงกลาง วัวก็ยังพยายามสลัดเฉพาะเขาจนได้ หลังแม่ทัพเผยถูกเหวี่ยงหล่นไป 7-8 ครั้ง ทั้ง 4 ก็มาถึงใจกลางเขาตงลู่ หลังฮวาเฉิงชี้อารามศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ข้างบนให้เซี่ยเหลียนดู ตอนนั้นจู่ๆ วัวของอวี้ซือหวงก็ร้องอย่างเจ็บปวด เทพแห่งฝนรีบใช้กระบี่อวี้หลงฟันอะไรบางอย่างออกจากหลังของมัน ปรากฏว่าสิ่งนั้นคือหนูกินศพนั่นเอง หนูจำนวนมหาศาลกรูกันเข้าล้อมพวกเซี่ยเหลียน ต่างกรีดร้องด้วยภาษาอู๋หย่งถึงความทรมาน บ้างขอความช่วยเหลือจากองค์ชายรัชทายาท บ้างก็กล่าวว่าพวกตนไม่น่าเชื่อสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลย ขณะที่เผยหมิงจะโชว์หล่อเป็นเหยื่อล่อพวกหนูไว้แล้วให้คนอื่นๆ หนีไป เทพแห่งฝนกลับกระโดดขึ้นหลังวัว โปรยเศษธัญพืช กระตุ้นวัวให้วิ่งนำพวกหนูไปทางอื่นแล้ว พอฮวาเฉิงกับเซี่ยเหลียนจะเดินทางต่อ แม่ทัพเผยผู้รู้สึกเสียเชิงชายที่ต้องให้ผู้หญิงช่วยเหลือจึงขอแยกตัวตามอวี้ซือหวงเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะจัดการกับสถานการณ์นี้ได้ บอกว่าหากจัดการพวกหนูได้แล้วก็จะตามไปสมทบพวกเซี่ยเหลียนที่อารามศักดิ์สิทธิ์

ภายในอารามศักดิ์สิทธิ์มีรูปปั้นศพของประชาชนชาวอู๋หย่งที่เข้ามาหลบภัยอยู่เต็มไปหมด รูปภาพในอารามก็ถูกฟันทำลายโดยใครบางคน แต่เมื่อเซี่ยเหลียนพยายามดูภาพที่หลงเหลือยู่ก็ถึงกลับขนลุก ภาพอันดำมืดนี้มีบุคคลเพียงคนเดียวอยู่บนนั้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเจ็บปวด ฉีกทึ้งเสื้อผ้าของตัวเองเผยให้เห็นผิวหนังที่มีใบหน้าเล็กๆ ปรากฏอยู่ องค์ชายรัชาทายาทแห่งอู๋หย่งติดโรคหน้าคน เซี่ยเหลียนยิ่งตื่นตระหนกที่อีกฝ่ายมีสิ่งที่คล้ายกับตัวเองมากมายถึงขนาดนี้จนฮวาเฉิงต้องกอดปลอบให้ใจเย็น การที่ใครบางคนทำลายภาพอีก 2 ภาพ แต่กลับเหลือภาพนี้ไว้ อาจเพราะไม่อยากให้เห็นเรื่องราวในอีก 2 ภาพนั้น หรือไม่ภาพภาพนี้ก็อาจเป็นภาพปลอมที่ถูกวาดขึ้นใหม่หลังทำลายทั้ง 3 ภาพแล้ว พอเซี่ยเหลียนเริ่มใจเย็นก็รู้สึกอาย จึงดันตัวออกจากอ๋องผี ทว่าฮวาเฉิงกลับดึงเขามากอดอีก กระซิบว่ามีความเป็นไปได้ว่าที่ภาพที่ 3 ยังอยู่ เป็นเพราะคนที่ทำลายภาพนี้ทำการไม่ทัน และอีกฝ่ายอาจซ่อนตัวอยู่ภายในรูปปั้นชาวอู๋หย่ง

เซี่ยเหลียนรีบกวาดตามองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง รูปปั้นของชาวอู๋หย่งบ้างกอดกัน บ้างกุมศีรษะไว้ด้วยความหวาดกลัว แต่กลับมีร่างหนึ่งยืนตรงอย่างไม่หวั่นเกรงด้วยใบหน้าครึ่งหนึ่งที่แย้มยิ้ม ส่วนอีกครึ่งร่ำไห้

เซี่ยเหลียนรีบคว้าฟางซิ่นเข้าไปฟันใส่รูปปั้นนั้นอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับไม่มีสิ่งใดอยู่ข้างในนั้น เขาบอกฮวาเฉิงว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นเศวตไร้หน้าอย่างแน่นอน แต่พออ๋องผีหยิบใบหน้ารูปปั้นมาดูก็พบว่าเป็นใบหน้าธรรมดา ทั้งคู่ไล่ทำลายรูปปั้นแต่สุดท้ายก็ไม่เจอว่ามีใครหลบซ่อนตัวอยู่ พอคิดว่าอาจมีใครบางคนแอบตามพวกตน ทั้งสองจึงออกเดินทางต่อโดยไม่รอเผยหมิง ยิ่งขึ้นไปสูงอากาศก็ยิ่งเย็นลง หิมะบนพื้นก็เริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ ฮวาเฉิงจึงบอกให้เซี่ยเหลียนอยู่ใกล้ๆ ตนเพราะหากเกิดอะไรขึ้นจะไม่สามารถตะโกนเรียกกันได้ เนื่องจากอาจทำให้หิมะถล่ม แต่ตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนของใครบางคน พอมองขึ้นไปด้านบนก็เห็นคนสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่ พอได้ยินคนหนึ่งร้องว่าตนไม่ได้ฆ่าเด็กคนนั้น และกำลังตามหาตัวทั้งสองเช่นกัน เซี่ยเหลียนก็รู้ว่าอีกฝ่ายคือหนานเฟิง กับฝูเหยา

เซี่ยเหลียนอยากตะโกนให้ทั้งสองคนหยุดเสียงดัง แต่ก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ฮวาเฉิงเลยส่งผีเสื้อขึ้นไป ทว่าก่อนที่เซี่ยเหลียนจะส่งเสียงพูดกับอีกฝั่ง จู่ๆ ฮวาเฉิงก็มีสีหน้าเย็นชา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจ ไม่นานนักภูเขาก็เริ่มสั่นเพราะหิมะกำลังถล่มลงมา เซี่ยเหลียนรีบจับมืออ๋องผีวิ่งหนี พอมองกลับไปก็เห็นฝูเหยาหล่นลงไปในหลุมใต้หิมะ หนานเฟิงเองก็พลอยชะงักเหมือนอยากกลับไปช่วย แม้ฮวาเฉิงจะห้ามไว้ แต่เซี่ยเหลียนก็ยังส่งรั่วเย่ไปมัดทั้งสองไว้ ส่งผลให้ทั้ง 4 ถูกคลื่นหิมะกวาดเรียบ ไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด เมื่อทุกอย่างสงบลง เซี่ยเหลียนก็แหวกหิมะโผล่หัวขึ้นมาได้ เขาไม่เห็นใคร แม้แต่รั่วเยก็หลุดออกไปจากแขน เซี่ยเหลียนเดินออกตามหาทุกคน สักพักเขากเห็นใครบางคนเดินอยู่เบื้องหน้า ชุดสีขาวโบกสะบัด เมื่อได้ยินเสียงเรียก อีกฝ่ายก็เงยหน้าที่ครึ่งหนึ่งแย้มยิ้ม ครึ่งหนึ่งร่ำไห้ขึ้นมา
.
.
.
.
.

>>187 ตัดสปอยได้ค้างมากแม่

>>188 เชี่ยยยยย เศวตไร้หน้านี่แม่งโคตรเจ้ากรรมนายเวร โอ้ยย สงสารเซี่ยเหลียน

>>187 แม่ทัพเผย x เทพฝน กูลงเรือนี้

>>190 ถึงกูจะแอบไม่อยากให้แม่ทัพเผยมีคู่ อยากให้บุคคลสาธารณะของสาวๆ ทุกคน (?) แต่ถ้าแม่ทัพเผยจะต้องแต่งเมียสักคนจริงๆ ก็เชียร์ให้เป็นคู่นี้นะ นางจะได้กลัวเมีย เกรงใจเมีย กลายเป็นพ่อบ้านใจกล้าไป 5555

>>190 >>191 จริงงง 5555 เห็นด้วยกับพวกมึงมาก

กุกลับรู้สึกว่าแม่ทัพไม่ควรคู่กับเทพน้ำเลย แม่ทัพเผยคือคนที่ทำให้อวี้ซือหวงต้องปาดคอตัวเองนะ หรือถ้าอวี้ซือหวงไม่ปาดคอตัวเอง ตอนนั้นก็ต้องจับตัวราชาของแคว้นตัวเองไปสังเวยช่วยคนในแคว้นนะ (._.) ถึงจะไม่ใช่คนวางแผนก็เหอะ อวี้ซือหวงคงไม่แค้นแม่ทัพหรอก แต่ให้คู่กับคนที่เคยทำแบบนี้กับแคว้นตัวเองกุรู้สึกแหม่งๆ

>>193 กูมองในมุมว่าสงครามของอวี้ซือกับซูหลี่เป็นเรื่องการเมือง มีหลายคนเกี่ยวข้อง ไม่ใช่ความผิดของเผยหมิง การที่แม่ทัพเผยใช้แผนของหรงกวงเพื่อให้ได้ผลประโยชน์ดีที่สุดกับอาณาจักรตัวเอง และการฆ่าหัวหน้าของอีกฝ่าย ถึงจะดูเลือดเย็นแต่ก็เป็นเรื่องปรกติโดยเฉพาะในสมัยโบราณ เผลอๆ ถ้าทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ ใจดีเกินไปมันจะเหมือนกรณีของเซี่ยเหลียน ที่ไม่ยอมจัดการในหย่งอันให้เด็ดขาด แถมเรื่องก็ผ่านมานานแล้วด้วย แต่กูก็เข้าใจในมุมมองของมึงนะ เพราะว่ามันก็คงมีตะขิดตะขวงใจ เหมือนกรณีเฮ่อเสวียนกับซือชิงเสวียนอะ

ปล เทพน้ำ คือ เฮียตู้สิ อวี้ซือหวงเป็นเทพแห่งฝน 5555

>>194 เอ้า กุมึนเอง ใช่เทพฝนสิ เรียกเทพน้ำนี่อวี้ซือหวงกลายเป็นแก๊งไร้เพื่อนไปเลย 55555

นี่รู้สึกว่าแม่ทัพก็อึดอัดเวลาอยู่กับอซหด้วยอ่ะเพราะในอดีตก็เคยไปมีเรื่องกับแคว้นเค้า แต่พอบทตงลู่กับลาสไฟท์ยังต้องให้เค้าช่วย แม่ทัพเผยนี่ก็ยึดติดกับMasculinityของตัวเองเกินไป แต่อซหนี่เหยียบmasculinityของแม่ทัพแบบไม่ตั้งใจจนแบนอ่ะ นี่เลยว่าอซหคือคนที่ทำให้แม่ทัพเผยเปลี่ยนแนวคิดตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น แต่ไม่ใช่คนที่จะคู่กันได้เลย

>>195 อืม ให้แม่ทัพเผยเป็นบุลคลสาธารณะของสาวๆ ทุกคนมีสิทธิ์รังแกด้วยความรักอย่างนี้ต่อไปแหละดีแล้ว 5555

>>190 เออ คู่นี้น่ารัก ตีตั๋วเรือให้กูใบนึง

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>187 เทียนกวาน Part.133
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนสะดุ้งตื่นจากความฝัน เมื่อมองไปรอบๆ ก็รู้ว่าที่นี่เป็นถ้ำ ไม่นานนักฮวาเฉิงก็กลับมา บอกว่าที่นี่เป็นถ้ำในภูเขาซึ่งเขาเองก็ไม่รู้จักเช่นกัน ด้วยความเป็นห่วงหนานเฟิงกับฝูเหยา แม้ฮวาเฉิงจะบอกให้ไม่ต้องไปสนใจ แต่เซี่ยเหลียนก็ออกตามหาทั้งสองคนอยู่ดี ระหว่างทางเขาเห็นรูปปั้นเทพตั้งอยู่เป็นจำนวนมาก แต่กลับมีผ้าโปร่งคลุมหน้าไว้ทุกอัน พอเซี่ยเหลียนจะไปเปิดผ้าดูก็ถูกอ๋องผีห้ามไว้ อ้างว่าไม่รู้ว่าหากเปิดผ้าจะเกิดอะไรขึ้น ให้ป้องกันไว้ก่อนดีกว่า อีกทั้งที่นี่ก็คืออู๋หย่ง รูปปั้นพวกนั้นก็น่าจะเป็นองค์ชายรัชทายาทแห่งอู๋หย่ง แต่เซี่ยเหลียนกลับไม่คิดเช่นนั้น เพราะเสื้อผ้าของรูปปั้นดูเป็นศิลปะสมัยราวเซียนเล่อมากกว่า

ฮวาเฉิงมีท่าทางเครียดขึ้น เร่งให้เซี่ยเหลียนเดินต่อ เห็นอีกฝ่ายเดินนำลิ่วๆ เซี่ยเหลียนเลยถามอีกครั้งว่าอีกฝ่ายไม่รู้จักที่นี่จริงๆ หรือ แต่อ๋องผีก็ยังยืนยันคำเดิม ตอนนั้นเองเซี่ยเหลียนก็ได้ยินเสียงคนแว่วๆ มา พอคิดว่าน่าจะเป็นหนานเฟิงกับฝูเหยาเขาก็รีบวิ่งตามเสียงไป ในที่สุดเขาก็เจอเทพทั้งสองติดกับดักอยู่ในหลุมแห่งหนึ่ง แต่หลุมนั้นก็มืดมากจนมองไม่เห็นข้างล่าง แต่พอเซี่ยเหลียนบอกว่าจะปีนลงไป ทั้งหนานเฟิงกับฝูเหยาก็ร้องห้าม แม้ฮวาเฉิงจะไม่ตามมา แต่ก็มีผีเสื้อตัวหนึ่งก็อยู่ใกล้ๆ เซี่ยเหลียนเลยบอกให้มันลงไปส่องไฟที่ข้างล่างหลุม ถึงได้เห็นว่าทั้งคู่อยู่บนเส้นอะไรบางอย่างคล้ายใยแมงมุม อีกทั้งร่างกายก็ถูกใยขาวพวกนั้นห่อไว้จนขยับตัวไม่ได้ เซี่ยเหลียนผูกฟางซิ่นกับรั่วเย่ลองหย่อนลงไป แต่แล้วเขากลับถูกใยกระชากดึงตกลงไปในหลุมแล้วเข้ามาห่อร่างเขาไว้เช่นกัน

ฝูเหยาหงุดหงิดมากจึงเริ่มประชดประชันเซี่ยเหลียนจนถูกหนานเฟิงด่า พอเซี่ยเหลียนถามว่าทั้งคู่มาเขาตงลู่ได้อย่างไร ฝูเหยาเลยบอกว่าตนตามจับหลันฉางกับวิญาณตัวอ่อนจนมาถึงที่นี่ โวยวายถามหนานเฟิงว่าทำไมต้องโจมตีตน แต่อีกฝ่ายก็ตอกกลับว่าแม่ทัพของฝูเหยาน่าสงสัยเชื่อถือไม่ได้ ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกัน คำเรียกว่าแม่ทัพของข้า แม่ทัพของเจ้า เริ่มกลายเป็น ข้ากับเจ้าแทน สักพักถึงรู้สึกตัวหันมามองเซี่ยเหลียนซึ่งรีบเนียนบอกว่าตนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เห็นท่าทางแบบนั้นฝูเหยาก็รู้ว่าเซี่ยเหลียนรู้ตัวจริงของพวกตนอยู่แล้วเลยพาลโกรธ จี้ถามว่ารู้ตั้งแต่ตอนไหน รู้ได้ยังไง แม้เซี่ยเหลียนจะอยากบอกเหลือเกินว่าทั้งคู่นิสัยไม่เปลี่ยนสักนิด ตนเลยตงิดมาตั้งแต่คดีเจ้าบ่าวผี ตอนไปปั้นเยวี่ยก็ฟันธงได้ว่าใช่แน่ๆ แต่เห็นว่าทำเหมือนไม่รู้จักแบบนี้ก็ต่างฝ่ายต่างสบายใจดีเลยทำเป็นไม่รู้มาตลอดว่าหนานเฟิงกับฝูเหยาไม่เคยมีตัวตนอยู่จริง ทั้งคู่คือเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงที่จำแลงร่างมาต่างหาก

มู่ฉิงกลับมาใช้ร่างจริงของตน เริ่มชวนดรามาหาว่าเซี่ยเหลียนแสร้งทำเป็นไม่รู้ แอบหัวเราะเยอะพวกตน พอเฟิงซิ่นด่าว่าใจแคบ มู่ฉิงจึงหันไปชวนทะเลาะเรื่องลูกชายของอีกฝ่ายแทน ตอนที่ทั้งคู่เถียงกันจนหน้าแดง เซี่ยเหลียนก็บอกให้มู่ฉิงที่อยู่ใกล้ตนเอียงตัวเพื่อที่เขาจะได้ลองช่วยกัดใยที่มัดอีกฝ่ายให้ขาด แต่มู่ฉิงกลับงอนพูดจิกกัดไม่ให้ความร่วมมือเลยถูกเฟิงซิ่นด่าจนทะเลาะกันอีก เซี่ยเหลียนบอกให้ทั้งสองกลับมาสนใจว่าจะมีใครมาช่วยหรือเปล่า แต่แล้วก็นึกได้ว่าตนกับฮวาเฉิงมีด้ายแดงผูกกันไว้ เดี๋ยวอีกฝ่ายก็คงตามมาช่วย พอเห็นเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงทำหน้าบิดเบี้ยว ก็อธิบายว่าด้ายแดงนี่ไม่ใช่ด้ายแดงผูกชะตา หากแต่เป็นอุปกรณ์พลังทิพย์ แต่พออธิบายว่าเอาไว้ใช้ทำอะไร ทั้งสองก็โวยวายพร้อมกันว่าแล้วมันจะต่างจากด้ายแดงผูกชะตาตรงไหน แต่ยังไม่ทันที่เซี่ยเหลียนจะอาย ฮวาเฉิงก็มาถึงพอดี

ฮวาเฉิงกระโดดลงมาในหลุม ระหว่างช่วยแกะใยจากร่างเซี่ยเหลียนก็ให้ผีเสื้อช่วยสู้กับใยจุดอื่น พอเรียบร้อยแล้วก็จูงมือพาเซี่ยเหลียนขึ้นไป จนเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงต้องถามว่าลืมอะไรไปหรือเปล่า เซี่ยเหลียนจึงใช้รั่วเย่ดึงทั้งสองคนขึ้นมา พอเฟิงซิ่นบอกว่าทำกระบี่หล่นไว้ เซี่ยเหลียนก็ช่วยเก็บขึ้นมาด้วย หลังช่วยแกะใยออกแล้วส่งกระบี่คืนถึงได้เห็นว่ามันคือกระบี่ฮ่องจินที่ฮวาเฉิงเคยหักระหว่างทางไปปั้นเยวี่ย ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะซ่อมแซมมันแล้วเรียบร้อย เฟิงซิ่นกลับไปใช้ร่างจริง แล้วจู่ๆ มู่ฉิงก็จ้องฮวาเฉิงที่เพิ่งเคยเห็นร่างจริงครั้งแรกด้วยสีหน้าประหลาด แต่พอเซี่ยเหลียนถามเขาก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไร
.
.
.
.
.

>>198 ถึงถ้ำนี่แล้ว กุชอบฮวาเฉิงบทในถ้ำที่สุดเลย แม่งcreepyดี 5555

>>198 ฮวาเฉิงมีเลิ่กลั่กนะเรา 555555555 ขำอีสองคนนั้นทะเลาะกันอีกแล้วว

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>198 เทียนกวาน Part.134
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนบอกเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงว่าที่นี่คือถ้ำ 1 พันเทวะ พอมู่ฉิงทำท่าจะไปดึงผ้าคลุมหน้าของรูปปั้นออก ฮวาเฉิงก็ตวัดเอ้อมิ่งขู่ไม่ให้ทำเช่นนั้น กล่าวว่าอย่าจับอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าในแดนของคนอื่น เซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นต้องพยายามไกล่เกลี่ยทั้งสองถึงยอมถอย พวกเขาเดินทางใน้ถ้ำต่อ เห็นฮวาเฉิงเดินนำแบบไม่สะดุด ทั้งเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงก็อดสงสัยไม่ได้ ทั้ง 3 มีปากเสียงกัน สุดท้ายฮวาเฉิงก็บอกว่าตนจะเดินนำหน้าไปไกลๆ ให้ห่างจากทั้งสอง ตอนนั้นเองจู่ๆ มู่ฉิงก็คว้าแขนเซี่ยเหลียน ส่วนเฟิงซิ่นชกผนังถ้ำให้หินปิดทางกั้นอ๋องผีไว้ ก่อนที่ทั้งสองจะถล่มยันต์กันผีแปะบนหินพวกนั้น เซี่ยเหลียนรีบขอคำอธิบายจากทั้งสอง มู่ฉิงเลยด่าเซี่ยเหลียนว่าตาบอด ไม่เห็นเลยหรือว่าอีกฝ่ายมีท่าทางแปลกๆ แค่ไหน เฟิงซิ่นตะโกนให้ทั้งสองวิ่ง พลางชกผนังถ้ำปิดกั้นทางเป็นระยะ สักพักเซี่ยเหลียนจึงเค้นถามว่าอ๋องผีมีอะไรแปลก มู่ฉิงถามกลับว่าไม่เห็นมุกที่ผมของฮวาเฉิงเลยเหรอ มันคือตุ้มหูมุกปะการังสีแดงที่เซี่ยเหลียนทำหายไปในเทศกาลซ่างหยวนเมื่อ 800 ปีก่อน

เซี่ยเหลียนถึงกับอึ้ง ถามว่าอีกฝ่ายจำผิดหรือเปล่า แต่มู่ฉิงก็บอกว่าเพราะเซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นสงสัยว่าเขาเป็นคนขโมย เขาเลยเครียดตามหาสิ่งนั้นอยู่เป็นปีๆ จะจำผิดได้ยังไง ถึงอย่างนั้นเซี่ยเหลียนก็อ้างว่าอาจแค่เหมือนกันก็ได้ มู่ฉิงเลยหันไปดึงผ้าคลุมหน้าของรูปปั้นออก ปรากฏว่ามันคือใบหน้าของเซี่ยเหลียน รูปปั้นทุกตัวในถ้ำนี้ล้วนเป็นเทพองค์เดียวกัน เซี่ยเหลียนยิ่งทำอะไรไม่ถูก ถามว่าอีกฝ่ายรู้ได้ยังไงว่าทุกชิ้นคือรูปปั้นของเขา มู่ฉิงยิ่งเดือด บอกว่าเมื่อก่อนตนเป็นคนดูแลเสื้อผ้า เครื่องประดับให้เซี่ยเหลียน ทั้งจัด ทั้งซัก ทั้งซ่อม จนจำได้ทั้งหมด ถึงได้รู้ว่ารูปปั้นพวกนี้ล้วนใส่เสื้อผ้าของใคร การที่ฮวาเฉิงพยายามขัดขวางไม่ให้พวกตนสำรวจรูปปั้น บอกว่าตนไม่รู้จักที่นี่จึงเป็นเรื่องตอแหลทั้งนั้น

ยิ่งมองรูปปั้นก็ยิ่งเห็นรายละเอียดสมจริงเหมือนต้นฉบับจนเฟิงซิ่นถึงกับขนลุก มู่ฉิงเสนอให้ทำลายรูปปั้นทิ้งให้หมดเพราะอาจมีคาถาครอบงำเซี่ยเหลียน แต่เซี่ยเหลียนก็บอกว่าถึงฮวาเฉิงจะโกหก แต่เขาก็ยังเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่ได้ทำร้ายเขาด้วยการใช้คาถาอย่างแน่นอน ตอนนั้นเองเฟิงซิ่นก็เจอใยแมงมุมเหมือนในหลุม พอคิดว่ามันมีไว้เพื่อบล็อกทางปกปิดบางสิ่งไว้ด้านหลัง ทั้งสามเลยช่วยกันแกะใยเข้าไปด้านใน พวกเขาพบกับรูปภาพขนาดใหญ่มากมาย เห็นลายมือน่าเกลียดบนนั้นก็แน่ใจว่าเป็นของฮวาเฉิง พอเห็นภาพร่างสีขาวสว่างเข้าไปอุ้มเด็กชายในชุดสีแดงที่หล่นจากกำแพง ทั้งสามก็อึ้ง ไม่อยากเชื่อว่าอ๋องผีจะคือเด็กชายที่หล่นจากกำแพงเมื่อ 800 ปีก่อนคนนั้น พอดูภาพอื่นเห็นพบว่าในทุกๆ ภาพ ร่างในชุดสีแดงนี้จะคอยมองเซี่ยเหลียนอยู่เสมอ หลายสถานที่ หลายเวลา ยังมีรูปปั้นมากมายพวกนั้นอีก นี่มันสตอล์กเกอร์โรคจิตชัดๆ

ทั้งสามแยกกันสำรวจรูปภาพ ความทรงจำมากมายในอดีตกลับเข้ามาในหัวของเซี่ยเหลียน เขาได้ยินเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงแหกปากเสียงดัง แต่พอจะเข้าไปดู เฟิงซิ่นกลับห้ามเขาไว้ มู่ฉิงเองก็หน้าดำบอกให้รีบออกไปจากที่นี่โดยไม่ยอมอธิบายอะไรให้เซี่ยเหลียนฟัง ทั้งคู่คว้าแขนเซี่ยเหลียนคนละข้างลากออกไปให้ห่างจากสถานที่นั้น เห็นเซี่ยเหลียนอยากดูรูปนั้นให้ได้ เฟิงซิ่นก็ตะคอกว่าสิ่งนั้นไม่ควรถูกใครพบเห็น ส่วนมู่ฉิงโวยวายว่าอนาคตอย่าไปเข้าใกล้ฮวาเฉิงอีก เจ้าหมอนั้นมันเป็นโรคจิตวิปริต แต่พอขอคำอธิบายเพิ่ม ทั้งคู่กับอึกอักไม่ยอมบอก ตอนนั้นเองทั้งสามก็เห็นร่างสีแดงยืนขวางทางอยู่เบื้องหน้า มือหนึ่งหมุนผมที่มีไข่มุกสีแดงห้อยประดับอยู่ ส่งยิ้มแสแสร้งบอกว่าตนเตือนแล้วว่าอย่าไปจับอะไรในถิ่นของคนอื่น เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

เฟิงซิ่นระดมยิงธนูใส่อีกฝ่ายไม่ยั้ง แล้วมู่ฉิงก็นึกได้ว่าเป็นเพราะด้ายแดงทำให้ฮวาเฉิงตามพวกตนเจอเลยพยายามหันมาแกะเชือกออกจากมือเซี่ยเหลียน แต่เซี่ยเหลียนก็ต่อต้าน บอกว่าเดี๋ยวเขาจะคุยกับอ๋องผีตรงๆ เอง พอทั้งสองก็ไม่ยอม เซี่ยเหลียนเลยท้าต่อยแก้ปัญหากัน มู่ฉิงร้องให้เฟิงซิ่นเข้าไปลุยก่อน แล้วอาศัยจังหวะแอบแปะอะไรบางอย่างบนหลังของเซี่ยเหลียนอย่างรวดเร็ว

Note : ตามที่กูบอกในหลังสปอยพาร์ทที่ 53 >>>/801/7776/969 ว่าพาร์ท 34 >>>/801/7776/621 มีบางอย่างที่เชื่อมโยงกันอยู่ รู้แล้วเนอะว่าใครเป็นหัวขโมยมุกตัวจริง ส่วนเรื่องรูปที่เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงไม่ยอมให้เซี่ยเหลียนดูนั่น ตามสัมภาษณ์แม่โม่ มันก็คือภาพ... แบบที่พวกมึงคิดอยู่นั่นแหละ 5555
.
.
.
.
.

>>201 นี่มันสตอล์กเกอร์โรคจิตชัดๆ >> ประโยคนี้ความในใจใช่ป่ะ 555
.
.
.
.
.
ตามสัมภาษณ์แม่โม่ มันก็คือภาพ... แบบที่พวกมึงคิดอยู่นั่นแหละ 5555 >>> อห ฮวาเฉิง แม่งโรคจิตอ่ะ 555555555555 เซี่ยเหลียนหนีไปลูก หนีปายยยย
.
.
.
.
.

กูเพิ่งเห็นโพสของสนพ.ที่ได้ lc เทียนกวาน กูเห็นเพื่อนกูบ่นหงุงหงิงทุกวันว่าอิสนพ.มันดองมันช้าไม่ออกมาสักทีได้แอลซีแล้วก็ดอง แต่จริงๆคือสนพ.ยังไม่ได้ต้นฉบับจากจีนเลยจ้าาา กูลั่นแรงมากต้นฉบับยังไม่มามึงจะให้เขาเอาอะไรมาออกกก โว้ยยยย

>>201 ฮวาเฉิงโอตาคุสัสๆ พี่เซี่ยหนีไปปปป 555555
ปล.รอยสักของพี่แกนี่เขียนว่าอะไรอ่ะ?

>>204 สปอย
.
.
.
.
.
เขียนชื่อเซี่ยเหลียนไว้ แต่ด้วยลายมือไก่เขี่ยของเจ้าตัว ทำให้มองแล้วดูไม่ออกว่าเขียนว่าอะไร
.
.
.
.
.

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>201 เทียนกวาน Part.135
.
.
.
.
.
สิ่งที่มู่ฉิงนำมาแปะเซี่ยเหลียนคือยันต์ที่ทำให้อีกฝ่ายต้องทำตามคำสั่งเจ้าของยันต์ เมื่อถูกสั่งให้อยู่นิ่งๆ และห้ามพูดเซี่ยเหลียนเลยไม่อาจขัดขืน มู่ฉิงสั่งให้เซี่ยเหลียนวิ่งตามพวกตน แต่ด้วยความไม่รู้ทางพวกเขาจึงวนกลับมาที่เดิม และถูกฮวาเฉิงดักหน้า เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงรีบบังหน้าเซี่ยเหลียนทันที พออ๋องผีถามว่าทั้งคู่ทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไร เฟิงซิ่นก็ตะคอกบอกว่าพวกตนเห็นทุกอย่างแล้ว และสั่งไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้เซี่ยเหลียนอีก

อ๋องผีบอกว่าทั้งสองไม่มีสิทธิ์พูดอย่างนั้นกับเขาแล้วสั่งให้ผีเสื้อโจมตีใส่ อีกฝ่ายบุกเข้ามาประชิดขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ตั๊นหน้ามู่ฉิงไปทีหนึ่ง ก่อนจะมีใยพุ่งมาห่อเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงเป็นดักแด้อีกครั้ง ทั้งสองเลยถึงบางอ้อว่าที่แท้คนที่จับพวกตนไว้ในหลุมก็คืออีกฝ่าย และสิ่งนี้ก็คือใยของผีเสื้อต่างหาก ฮวาเฉิงเต็มไปด้วยความโกรธ แขวะมู่ฉิงว่าตนมีความสามารถในการใช้ดาบโค้งมากกว่า มู่ฉิงจึงนึกได้ว่าอีกฝ่ายคือทหารเด็กที่เซี่ยเหลียนอยากสนับสนุนในตอนนั้น อ๋องผีต่อยหน้ามู่ฉิงอีกรอบ กล่าวว่ามู่ฉิงโกหกหัวหน้ากองว่าเซี่ยเหลียนสั่งให้ไล่เขาออกจากกองทัพ พอมู่ฉิงแถว่าเขาช่วยให้อีกฝ่ายไม่ต้องเสี่ยงอันตรายต่างหาก ฮวาเฉิงก็ประเคนหมัดใส่หน้าของมู่ฉิงอีก แต่มู่ฉิงก็ด่ากลับว่าตอนนั้นตนตัดสินใจถูกจริงๆ ที่ไล่ฉวาเฉิงออกจากกองทัพ เพราะขืนปล่อยให้เข้าใกล้เซี่ยเหลียนก็มีแต่เอาแค่คิดเรื่องบัดสี ช่างน่ารังเกียจจริงๆ

พอถูกด่าว่าน่ารังเกียจฮวาเฉิงก็ยกหมัดค้าง ถามว่าสิ่งที่เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงเถียงกันบนภูเขาก่อนหิมะถล่มเป็นความจริงหรือ ทำเอาทั้งสองเลิกลั่กตกใจ แล้วมู่ฉิงก็สั่งให้เซี่ยเหลียนวิ่งหนีไป แต่อ๋องผีก็ใช้ใยผีเสื้อมัดเซี่ยเหลียนไว้ได้ทัน พอเห็นฮวาเฉิงจะเข้าไปหาเซี่ยเหลียน เฟิงซิ่นก็ขอให้อีกฝ่ายปล่อยเซี่ยเหลียนไป บอกว่าเซี่ยเหลียนทนทุกข์มามากพอแล้ว แต่อ๋องผีก็ไม่ฟัง เขาเข้าไปอุ้มเซี่ยเหลียนเดินไปอีกทาง ทิ้งเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงไว้เบื้องหลังจนในที่สุดก็เดินออกห่างจนไม่ได้ยินเสียงของทั้งสอง

ฮวาเฉิงพาเซี่ยเหลี่ยนมาถึงส่วนที่เหมือนห้องนอนภายในถ้ำ พอวางเซี่ยเหลียนลงบนเตียงหินก็เจอยันต์ที่มู่ฉิงแปะไว้ แต่กลับไม่ยอมช่วยดึงออกเพราะกลัวว่าท่าทีเซี่ยเหลียนที่มีต่อตนอาจเปลี่ยนไปแล้ว เขาพยายามบอกว่าตนไม่ได้คิดไม่ดีขณะถอนเสื้อเซี่ยเหลียนเพื่อช่วยรักษาแผลนำแข็งกัดให้ แต่แล้วก็มีเสียงพูดด่าฮวาเฉิงดังขึ้น พอมองไปก็เจอมู่ฉิงกับเฟิงซิ่นยืนอยู่หน้าทางเข้าห้อง อ๋องผีรีบดึงเสื้อกลับให้เซี่ยเหลียนแล้วไปฉะปากกับทั้งสอง ถึงจะหงุดหงิดแต่เซี่ยเหลียนก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เพราะมู่ฉิงเหมือนจะใช้คำหยาบคายทั้งยังปลุกปั่นมากกว่าปรกติ เห็นฮวาเฉิงง้างเอ้อมิ่งก็ร้องห้ามไว้ แต่ไม่ทัน เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงตัวขาดเป็น 2 ท่อนเสียแล้ว อ๋องผีเดินกลับมากอดเซี่ยเหลียนที่นั่งอึ้งแข็งเป็นหิน แล้วดึงยันต์บนหลังออกให้ เซี่ยเหลียนรีบพุ่งไปหาทั้งสองทันที ดูเหมือนว่ามู่ฉิ่งจะสิ้นใจไปแล้ว เมื่อเฟิงซิ่นพยายามบอกเขาว่าอ๋องผีเป็นปีศาจ อย่ายุ่งกับอีกฝ่าย เซี่ยเหลียนก็หยิบฟางซิ่นแทงใส่หัวใจของคนตรงหน้า ก่อนรีบกลับไปสมทบกับฮวาเฉิง บอกให้อีกฝ่ายเผยตัวจริงออกมา

ตอนที่ช่วยดึงยันต์ออก ฮวาเฉิงได้แอบกระซิบบอกเซี่ยเหลียนแล้วว่าเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงตัวจริงยังถูกห่อเป็นดักแด้อยู่ที่เดิม เซี่ยเหลียนจึงรู้ว่าสิ่งที่อยู่ต่อหน้าไม่ใช่เพื่อนของตน ร่างปลอมที่จำแลงเป็นมู่ฉิงกับเฟิงซิ่นหัวเราะ เอ่ยว่าจะทำตามที่เซี่ยเหลียนต้องการ จากนั้นกองเลือดบนพื้นก็ก่อตัวเป็นชายคนหนึ่งซึ่งทำให้เซี่ยเหลียนขนลุก เมื่อร่างของเฟิงซิ่นและมู่ฉิงหายไป ตรงหน้าก็มีชายหนุ่มในชุดขาวคนหนึ่งยืนอยู่ บนใบหน้าคือหน้ากากครึ่งแย้มยิ้ม ครึ่งร่ำไห้ กล่าวทักทายด้วยเสียงอบอุ่นว่า “เป็นอย่างไรบ้าง เซี่ยเหลียน”

เซี่ยเหลียนหัวชาทำอะไรไม่ถูก เมื่อฮวาเฉิงออกไปโจมตีใส่ อีกฝ่ายก็พลิ้วหลบอย่างว่องไว ยื่นมือหมายจะสัมผัสหน้าของเซี่ยเหลียน แต่อ๋องผีก็กลับมาตัดมือของชายคนนั้นไว้ได้ทัน ทว่าพอฝ่ายนั้นสะบัดแขน มือข้างใหม่ก็งอกออกมาแล้วยื่นไปที่ตาขวาของฮวาเฉิงอย่างรวดเร็ว แม้จะหลบทัน บนแก้มของอ๋องผีก็ปรากฏแผลขึ้นมา พอเขาส่งผีเสื้อเข้าจู่โจม เมื่อพวกมันห่อร่างในชุดขาวนั้นไว้ไม่นานก็ระเบิดกลายเป็นผง ก่อนที่มือข้างนั้นจะยื่นมาที่ตาขวาของฮวาเฉิงอีกครั้ง
.
.
.
.
.

>>206 กำลังมันมากเลย ขอบคุณมากๆโม่งสปอย

>>206 ขอบคุณค่า อียันต์นี่ดูใช้ประโยชน์ได้หลากหลายดีนะ หุหุหิหิหิ

>>206 สองคนนี้ดูเป็นห่วงและเทคแคร์เซี่ยเหลียน (ในแบบของตัวเอง)ดีนะ จบค้างและลุ้นตลอดเลย

เห็นจากในม่านฮวาสปอยว่าวาดถึงราชครูปั้นเยวี่ยแล้วจบเล่มหนึ่ง เนื้อเรื่องนิยายจบเล่มหนึ่งตอนนี้ทั้งที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเท่าไหร่เลย จริงเหรอ

>>209 ไม่สิ นี่เพิ่ง1/5ของเล่ม1เองมั้ง นิยายเล่ม1ยาวอยู่นะ อีเว้นท์เยอะด้วย ที่เค้าบอกจบเล่มคือจบเล่ม2ของม่านฮวาน่ะ

>>210 เอ๊า เข้าใจผิดนี่เอง ขอบคุณมาก กูก็งงไปสิ

แวะมาดันหน่อย คิดไปเองหรือโทรลแม่งเยอะมาก

อนึ่ง ขอบคุณโม่งสปอยเด้ออ

>>212 ชักรำคาญแล้วเหมือนกัน เยอะแบบผิดปกติ สงสัยอยู่บ้านว่างกันมาก

ช่างโทรลล์มันไปเหอะ เดี๋ยวพอไม่มีใครพูดถึงเดี๋ยวมันก็ไปโทรลที่อื่นเอง

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>206 เทียนกวาน Part.136
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนรีบใช้ฟางซิ่นฟันไป๋อู๋เซียง ก่อนที่เขากับฮวาเฉิงจะรีบวิ่งหนี แม้อ๋องผีจะบอกว่าอาจเป็นตัวปลอม แต่เซี่ยเหลียนรู้สึกได้ว่านั่นคือตัวจริง สงสัยว่าใครฟื้นชีพให้อีกฝ่าย แล้วทำไมอีกฝ่ายถึงได้จำแลงเป็นเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงได้เหมือนขนาดนั้น ฮวาเฉิงพยายามปลอบให้เซี่ยเหลียนใจเย็น แต่ขณะที่กำลังพูดว่าอีกฝ่ายอาจรู้จักกับเซียนเล่อทรีโอ้ดีถึงได้ปลอมเหมือนขนาดนั้น พอรู้ตัวว่าเผลอจับมือเซี่ยเหลียนก็รีบปล่อย เซี่ยเหลียนเลยถามว่าคนพิเศษที่ฮวาเฉิงเคยกล่าวถึงคือใคร อ๋องผีอึกอัก ก่อนถามว่าในเมื่อรู้แล้วจะถามอีกทำไม เซี่ยเหลียนกล่าวต่อว่าแล้วอยากรู้คำตอบของเขาไหม ถึงฮวาเฉิงจะกลัวจนบอกว่าไม่อยาก แต่เซี่ยเหลียนก็เอ่ยว่าเรื่องแบบนี้ต้องเคลียร์ๆ กันไปเลย ไม่นานนักก็เข้าไปกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง ต่างคนต่างเงียบไปพักใหญ่ แล้วฮวาเฉิงก็หันกลับมากอดเซี่ยเหลียนแน่น

พอได้ยินเสียงตูมตามดังตามมาจากด้านหลัง ทั้งสองก็วิ่งหนีกันต่อ พอเซี่ยเหลียนบอกว่าให้รีบไปปล่อยเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงก่อน ฮวาเฉิงก็ไปทำตามโดยไม่ขัด เมื่อทั้งคู่เห็นเซี่ยเหลียนยังอยู่กับฮวาเฉิงก็อดสงสัยไม่ได้ แต่เซี่ยเหลียนบอกว่าไว้อธิบายทีหลัง เพราะตอนนี้ศัตรูกำลังไล่ตามมา ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็ยังตั้งแง่ เซี่ยเหลียนเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างคร่าวๆ ให้ฟัง เมื่อรู้ว่าคนที่ตามมาคือเศวตไร้หน้า ทั้งเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงก็หน้าซีด และเพราะไป๋อู๋เซียงบล็อคทางออกไว้ พวกเขาเลยต้องวิ่งหนีไปเรื่อยๆ เพื่อล่อให้อีกฝ่ายออกห่างจากจุดนั้น จะได้พอให้ใครในกลุ่มหนีออกไปแจ้งสวรรค์ว่าเศวตไร้หน้ายังมีตัวตนอยู่ และเนื่องจากยังไงอีกฝ่ายก็คงไล่ตามเซี่ยเหลียน เขาเลยบอกว่าจะเป็นตัวล่อ ให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงอาศัยจังหวะหนีไป

ตอนแรกเฟิงซิ่นจะขออยู่กับเซี่ยเหลียน แต่เซี่ยเหลียนก็บอกว่าเขามีฮวาเฉิงอยู่ด้วยแล้ว ถึงจะไม่เห็นด้วย แต่สุดท้ายเฟิงซิ่นก็ต้องยอมหนีออกไปพร้อมมู่ฉิง เมื่อเซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงสามารถทิ้งห่างจากไป๋อู๋เซียงได้แล้ว ทั้งสองก็หลบซ่อนตัวช่วยกันคิดแผนรับมือ แต่พอเหลือกันสองต่อสองก็เขิน เซี่ยเหลียนเลยชวนคุยเรื่องรูปปั้นแก้เก้อ เห็นเซี่ยเหลียนอยากสำรวจรูปปั้นมากกว่านี้ ฮวาเฉิงก็บอกว่าไว้เขาจะพาไปดูอันที่เขาปั้นได้ดีที่สุด อันอื่นอย่าไปดูเลย พอเซี่ยเหลียนพูดเรื่องรูปขึ้นมา ฮวาเฉิงก็หน้าบอกว่าเดี๋ยวจะไปทำลายให้ แต่เซี่ยเหลียนห้ามไว้ เมื่ออ๋องผีรู้ว่าที่แท้เซี่ยเหลียนยังไม่เห็นภาพๆ นั้นก็โล่งใจ

พอมาคิดๆ ดูแล้ว หลังจากถูกจวินอู๋กำจัดไป 1 ครั้ง พลังของเศวตไร้หน้าอาจโดนเนิร์ฟไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มาเขาตงลู่เพื่ออัพคลาสอีก ฮวาเฉิงเลยว่าจะไปลองบวกดู แต่เซี่ยเหลียนเกรงว่าเจวี๋ยตีกันเองจะทำให้สมดุลโลกผีเสีย และไม่อยากให้อ๋องผีได้รับอันตรายจึงห้ามไว้ บอกว่ายังไงฝ่ายนั้นก็ไม่ฆ่าเขา เลยจะไปลองเชิงเอง ฮวาเฉิงบอกว่ายังไงตนก็ซ่อนเถ้ากระดูกไว้แล้ว ยังไงก็ไม่มีทางเป็นอะไรไป พอเซี่ยเหลียนถามว่าซ่อนไว้ดีแล้วใช่ไหม แน่ใจหรือเปล่าว่าจะไม่ถูกพบ อ๋องผีก็ตอบว่าเขาคิดว่าสถานที่นั้นเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด หากสถานที่นั้นถูกทำลาย เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะคงอยู่ต่อไป เซี่ยเหลียนอยากถามว่าอีกฝ่ายตายได้อย่างไร ทำไมถึงไม่ไปสู่สุขคติ แต่ก็กลัวว่าจะไปกระทบจิตใจของฮวาเฉิง สุดท้ายเลยเปลี่ยนไปถามว่าหลังจากเซียนเล่อล่มสลายไป พวกตนเคยได้พบกันมาก่อนหรือเปล่า อ๋องผีตอบว่าแม้เขาพยายามตามหาอีกฝ่าย แต่ก็ไม่เคยพบกัน แล้วถามกลับว่าเหตุใดจู่ๆ ถึงถามคำถามนี้ เซี่ยเหลียนบอกว่าเป็นเพราะในช่วงนั้นเขาดูไม่ดีเลย เป็นเพียงคนล้มเหลวคนหนึ่งจึงไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็น แต่ฮวาเฉิงก็กล่าวคำพูดที่เซี่ยเหลียนเคยกล่าวเอาไว้ว่า ไม่ว่าจะรุ่งโรจน์หรือตกต่ำ สิ่งสำคัญคือตัวของท่าน ไม่ใช่สถานะที่ท่านเป็น และเขาก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน

ทั้งสองหยอกล้อกันเล็กน้อยก่อนออกจากที่ซ่อน เซี่ยเหลียนกล่าวว่าหลังจากออกจากเขาตงลู่ได้แล้วมีหลายเรื่องที่เขาอย่างบอกกับฮวาเฉิง พอถามถึงเฟิงซิ่นกับมู่ฉิง อ๋องผีก็เชคให้ว่าทั้งสองออกไปจากเขาลูกนี้แล้ว แต่เมื่อเชคหาไป๋อู๋เซียง เขากลับไปหาอีกฝ่ายไม่พบ บางทีอาจจะผละไปอัพคลาสที่เตาแล้ว เมื่อได้ยินอย่างนั้นเซี่ยเหลียนก็ตัดสินใจว่าต้องไปหยุดเศวตไร้หน้าไว้ให้ได้ แต่เมื่อทั้งสองเดินไปพักหนึ่งก็พบกับว่ากระบี่บนรูปปั้นที่ยังไม่ได้ดึงผ้าคลุมหน้าออกอันหนึ่งกำลังมีโลหิตสดใหม่หยดไหลลงมา

Note 1 : ยินดีกับเซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงที่ในที่สุดก็เจอว่าใจตรงกัน แต่มันใช่เวลาจีบกันเหรอฟร้า ไป๋อู๋เซียงมันกำลังไล่ตามมาอยู่นะเฮ้ย
Note 2 : พาร์ทหน้าก็จบอาร์ค 3 แล้ว
.
.
.
.
.

>>215 เห็นด้วย มันใช่เวลามั้ย (แอบหมั่นไส้ปนดีใจแทนทั้งคู่)

>>215 พวกเอ็งอย่าเพิ่งจีบกันโว้ยยยย หนีก๊อนนน!! ปล.อาร์ค 3 เยอะจริงๆด้วยแหะ ยาวจนลืมไปเลย ขอบคุณโม่งมากๆฮะ

>>215 บรรยากาศเปลี่ยนเร็วจนกูตั้งตัวไม่ทันเลย5555

>>215 กรี้ดดดดดดดดดดด ตอนกอดกันกุไหลเลย มันปิ้มปิ่ม TvT แต่จีบไปวิ่งหนีไปอ่ะนะ 55555555555555

สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>215 เทียนกวาน Part.137
.
.
.
.
.
เมื่อฮวาเฉิงใช้พลังเปิดผ้าคลุมบนรูปปั้นออก เขากับเซี่ยเหลียนก็เห็นหลางอิ๋งถูกเสียบอยู่บนกระบี่ในมือรูปปั้นนั้น หลางอิ๋งค่อยๆ ดึงตัวเองออกมาจากคมกระบี่ตกลงบนพื้น คิดยังไงคนตรงหน้าย่อมต้องเป็นเศวตไร้หน้าปลอมตัวมา พอเซี่ยเหลียนถามว่าหลางอิ๋งตัวจริงอยู่ที่ไหน อ๋องผีก็บอกสมมติฐานว่าบางทีไป๋อู๋เซียงอาจปลอมตัวเป็นหลางอิ๋งมาตลอด แต่เมื่อเซี่ยเหลียนนึกถึงความผูกผันที่เด็กชายแสดงต่อเสี่ยวอิ๋งก็คิดถึงความเป็นไปได้อีกอย่างว่าเศวตไร้หน้าอาจกินหลางอิ๋งเข้าไป

ไป๋อู๋เซียงกลับสู่ร่างเดิม บอกว่าเซี่ยเหลียนเดาได้ถูกต้อง เป็นเพราะเคยถูกจวินอู๋จัดการไปจนวิญญาณอ่อนแอ อีกฝ่ายจึงจำเป็นต้องสิงร่างคนอื่นเพื่อฟื้นฟูพลัง การที่ผีจะสิงร่างผีด้วยกันย่อมต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าของร่าง แสดงว่าหลางอิ๋งน่าจะถูกหลอกล่อให้ยินยอม แต่เมื่อเศวตไร้หน้าฟื้นพลังได้ก็กินเด็กชายไป พอฮวาเฉิงถามว่าเหตุใดหลางอิ๋งจึงยอมให้อีกฝ่ายสิงร่าง ไป๋อู๋เซียงก็หันไปมองเซี่ยเหลียน พูดปั่นประสาทว่าอีกฝ่ายแซ่หลาง เป็นคนหย่งอัน มีโรคหน้าคน เดาไม่ออกเลยหรือว่าทำไมเด็กชายถึงยิมยอมให้ตนกิน คำพูดนั้นทำให้เซี่ยเหลียนของขึ้นแทงกระบี่ใส่อีกฝ่าย แต่เศวตไร้หน้าก็หลบอย่างชิลๆ ก่อนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงรีบออกจากถ้ำเพื่อหยุดยั้งไม่ให้ไป๋อู๋เซียงอัพคลาสสำเร็จ ในที่สุดก็ขึ้นมาถึงยอดปล่องภูเขาไฟ พอเห็นว่าเตาปิดแล้วก็แน่ใจว่าเศวตไร้หน้าอยู่ในนั้นเรียบร้อย ขณะเดียวกันการที่เตาปิดโดยไม่รอให้มีผีเข้าไปมากๆ ก็หมายความว่าอีกฝ่ายต้องมีพลังสูงส่ง หากปล่อยให้อัพคลาสอีกก็จะยิ่งแข็งแกร่งทวีคูณ ฮวาเฉิงจูบเซี่ยเหลียน อ้างว่าให้ยืมพลังทิพย์จนเซี่ยเหลียนรู้สึกอายจนเกือบจะวิ่งหนีไปอีกทาง จากนั้นทั้งสองก็กระโดดลงไปในปล่องด้วยกัน

แม้จะจับมือไว้แน่น แต่ระหว่างทางจู่ๆ ในมือของเซี่ยเหลียนก็ว่างเปล่า ถึงจะตะโกนเรียกหาก็ได้ยินเพียงเสียงสะท้อนของตนเอง มองขึ้นไปก็เห็นประตูเตาที่เคลื่อนตัวปิดอีกครั้ง เมื่อเห็นเงาร่างสีขาวของไป๋อู๋เซียงก็รีบเรียกหาอ๋องผีเพราะกลัวอีกฝ่ายเป็นอะไรไป เมื่อไม่ได้เสียงตอบกลับก็หันไปบู๊กับคนตรงหน้า ถามว่าอีกฝ่ายทำอะไรฮวาเฉิง ไป๋อู๋เซียงจึงปั่นว่าอีกฝ่ายจากไปแล้ว พอเซี่ยเหลียนโกรธจึงบอกว่าตนแค่ส่งอ๋องผีออกไปนอกเตา แต่ไม่รู้ว่าพอกลับมาเห็นสภาพเซี่ยเหลียนจะรับได้หรือเปล่า เซี่ยเหลียนยิ่งเดือด ระดมโจมตีอีกฝ่ายไม่ยั้ง ถามว่าเหตุใดจึงมาที่นี่ แล้วเศวตไร้หน้าก็ตอบว่าเขามาที่นี่เพราะเซี่ยเหลียน

เซี่ยเหลียนโมโหมาก แต่ยิ่งโจมตีก็ยิ่งรู้ว่าตนไม่มีทางชนะ เขาถูกอีกฝ่ายใช้กระบี่ฟันเฉี่ยวลำตัวไป ความเจ็บทำให้เผลอปล่อยกระบี่ ไป๋อู๋เซียจับหัวของเซี่ยเหลียนกระแทกแนบกับพื้น กล่าวว่าช่างน่าเศร้าเสียจริง น่าสงสารเสียจริง ทุกครั้งที่เขาเจอเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนมักตกอยู่ในสภาพนี้ ชวนเจ็บปวดและตื่นเต้นในคราวเดียว พอเซี่ยเหลียนบอกว่าเดี๋ยวก็มีคนมา อีกฝ่ายไม่มีทางอัพคลาสได้เด็ดขาด เศวตไร้หน้าก็พูดว่าใครว่าเขาจะอัพคลาสเอง คนที่ต้องอัพคลาสคือเซี่ยเหลียนต่างหาก นี่เป็นหนทางที่ 3 อย่างที่เซี่ยเหลียนชอบไม่ใช่หรือ ฆ่าตัวเองกลายเป็นผีแล้วมาฆ่าไป๋อู๋เซียงต่อ หลอมรวมกับเตาเป็นเจวี๋ยคนต่อไป

พอได้รู้ความตั้งใจจริงของอีกฝ่ายเซี่ยเหลียนบังเกิดความหวาดกลัว เมื่อเห็นเศวตไร้หน้าเสกหน้ากากครึ่งแย้มยิ้ม ครึ่งร่ำไห้อีกชิ้นหนึ่งขึ้นมาก็พยายามดิ้นหนีสุดชีวิต ไป๋อู๋เซียงหัวเราะ บอกว่าจะช่วยฟื้นความรงจำให้ ก่อนแนบหน้ากากในมือเข้ากับใบหน้าของเซี่ยเหลียนอย่างพอดิบพอดี
.
.
.
.
.
จบอาร์คที่ 3

จบอาร์ค 3 แล้วเว้ยยยย ยาวนานมาก พาร์ทนี้มีหลายอย่างเกิดขึ้น ทั้งเรื่องของซือชิงเสวียน เฮ่อเสวียน กับซืออู๋ตู้ หลิงเหวินกับเสื้อคลุมอมตะ เฟิงซิ่น เจียงหลันกับลูกชาย เผยหมิง หรงกวงกับเทพแห่งฝน อวิ๋นอวี้กับเฉวียนอี้เจิน ฉีหรงกับกู่จือ องค์ชายรัชทายาทแห่งอู๋หย่งกับราชครูที่ออกมาแค่เสียง ไป๋อู๋เซียงกับหลางอิ๋ง ปมต่างๆ เริ่มคลายออก พร้อมกับปมใหม่ที่จะเชื่อมโยงไปถึงตอนจบ ต่อไปก็คือพาร์ท 4 อันเลื่องลือ ประเด็นในพาร์ทนี้ส่วนมากก็คุยๆ กันระหว่างคอมเมนท์แล้วเนอะ มีใครอยากถกเรื่องไหนกันอีกไหม ส่วนกูตอนนี้มีเรื่องที่อยากพูดเกี่ยวกับอาร์ค 3 อย่างเดียวนั่นคือ กูรักแม่ทัพเผย 555555

>>221 กราบบบบ กูมานั่งรอสปอยล์ทุกวัน รอฉบับแปลก็ไม่มีกำหนด T T

>>220 เชรดเขร้ มันส์ขึ้นทุกตอนจริงๆอ่ะ โอ้ยยย ไป๋อู่เซี่ยงคือเจ้ากรรมนายเวรของจริง อาร์คนี้ยาวนานจริงๆ ตัวละครเยอะชิบหาย 55555
ขอบคุณโม่งสปอยมากๆๆ

>>221 จีงงง FC แม่ทัพเผย คนอะไรน่าแกล้งเพียงนี้ พ่อหนุ่มไฟแรงฮาเร็มพระเอกคาสโนว่าการ์ตูนโชเน็น 555555

>>220 ขอบคุณโม่งสปอยล์นะ ขนาดกุอ่านจบแล้วกุยังมารอมึงสปอยล์ทุกวัน รักมึงนะ

ส่วนArc4 จับมือกันไว้แน่นๆนะเพื่อนโม่ง

>>220 กูแปลกใจอย่างหนึ่ง ถ้าเซี่ยเหลียนไม่มาอีกฝ่ายจะทำไงวะ หรือเพราะรู้ว่ามาเลยปรากฏตัวเหรอ🤔🤔

>>225 อีกฝ่ายนี่หมายถึงไป๋อู๋เซียงหรือเปล่า ถ้าใช่ นางรู้ รู้ดีเลยล่ะ

>>221 กราบมึง กุรอสปอยที่ท่าน้ำทุกวันเลย อาร์คนี้เนื้อหาแน่นจริง กุไปเห็นแฟนอาร์ตสปอยอาร์ค4แต่ล่ะอันมากุแบบ ตับกูวววว

>>226 ใช่ ไป๋อู่เซียง กูพิมตกเอง555 ไหมรู้ดีวะ

>>228 คำถามของมึงมันสปอยล์ระดับโคตรอภิมหาเมเจอร์สปอยล์ ให้มึงแน่ใจอีกทีว่ายังอยากรู้มั้ย

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>222 เทียนกวาน Part.138 (เหตุการณ์อาร์คนี้เป็นเรื่องหลังเซียนเล่อล่มสลาย และเซี่ยเหลียนเพิ่งถูกเนรเทศครั้งแรกได้ไม่นาน)
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนสะดุ้งตื่นจากความฝันวที่เขาจะฆ่าตัวตายตามพ่อแม่ ความรู้สึกที่เชือกรัดคอยังแจ่มชัด พอเอามือเตะลำคอก็สัมผัสถูกคำสาปพันธนาการ เพราะยังไม่ชินกับการนอนเสื่อทำให้รู้สึกไม่สบายตัว สักพักก็ออกไปกินอาหารเช้าตามที่เฟิงซิ่นเรียก พอเห็นหมั่นโถ่วแข็งแห้งก็ไม่รู้สึกอยากอาหาร มู่ฉิงเลยเอ่ยว่าไม่กินนี่ก็ไม่มีอย่างอื่นให้กินแล้ว เดี๋ยวถ้าเป็นลมอีก สุดท้ายก็ต้องกินอยู่ดี เฟิ่งซินเลยเตือนอีกฝ่ายให้ระวังคำพูด หลังจากนั้นทั้งสามก็ออกหางานทำ เซี่ยเหลียนพบว่าไม่ว่าจะพยายามทำงานหนักเท่าไรเงินที่ได้ก็ไม่เคยพอ มู่ฉิงเสนอให้ไปหางานที่มีระดับขึ้นมาหน่อยอย่างยาม แต่เพราะเซี่ยเหลียนต้องปกปิดใบหน้าไม่ให้ชาวบ้านที่เคียดแค้นเทพองค์ชายรัชทายาทเข้ามาทำร้าย แม้แต่ตอนนี้ก็ต้องเอาผ้าขาวผืนหนึ่งคอยปิดบังใบหน้าไว้ พวกเขาจึงรับงานเช่นนั้นไม่ได้

ตั้งแต่เกิดมา นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยเหลียนต้องกังวลเรื่องปากท้อง เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของผู้ศรัทธาที่หิวโหย สักพักทั้งสามก็เจอกลุ่มนักแสดงข้างถนนที่มีคนมุงดู มู่ฉิงเลยเสนอให้ไปทำการแสดงแบบนั้นบ้าง แต่ก็ถูกเฟิงซิ่นด่าว่าจะให้เชื้อพระวงศ์สูงส่งแบบเซี่ยเหลียนไปทำงานน่าอายสร้างความบันเทิงให้ผู้อื่นได้อย่างไร พอเซี่ยเหลียนเห็นพวกนักแสดงก้มเก็บเศษเงินที่มีคนโยนให้ก็ไม่อยากทำเช่นกัน มู่ฉิงกลอกตา คิดว่าในเมื่องานแบกอิฐหามปูนก็ทำมาแล้ว สิ่งนี้จะต่างตรงไหน นู้นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่ได้ บอกให้เอาของไปจำนำ เฟิงซิ่นก็ไม่ยอมอีก อ้างว่าจำนำไปเยอะแล้ว ต้องพยายามเก็บที่เหลือไว้ สักพักพวกเขาก็เห็นกลุ่มทหารหย่งอันตามล่าจับตัวราชวงศ์เซียนเล่อที่เหลือ ด้วยความเป็นห่วงพ่อแม่ เซี่ยเหลียนเลยรีบกลับไปที่ซ่อนตัวของพวกตน

ราชินีพยายามทำอาหาร แต่เพราะไม่เคยทำมาก่อนเลยเกือบทำไฟไหม้ เซี่ยเหลียนจึงต่อว่าว่าควันจะทำให้เป็นจุดเด่นเรียกคนมา เขาไม่อยากไปพบหน้าบิดา ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ก็มักทะเลาะกันอยู่แล้ว พอต้องตกต่ำลงกันทั้งพ่อลูกเลยยิ่งไม่อยากเห็นหน้ากันเนื่องจากต่างอับอายในตนเอง พอรู้ว่าลูกชายยังไม่ได้กินอะไร ราชินีก็เรียกทุกคนเข้าไปกินโจ๊กที่เธอเพิ่งทำ เมื่อเห็นหน้าตาโจ๊กทั้งสามก็ถึงกับติดสตั๊น หลังกลับเข้าไปหางานต่อ เซี่ยเหลียนก็ต้องลูบหลังให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงที่อาการย่ำแย่

ไม่นานนักทั้งสามก็หางานดำนาได้ หลังทำไปได้สักพักมู่ฉิงก็บอกให้เซี่ยเหลียนไปพัก เขาจะทำงานส่วนของเซี่ยเหลียนเอง เพราะหากเสื้อผ้าของเซี่ยเหลียนสกปรกเขาต้องเป็นคนซัก แต่ก็ถูกหัวหน้างานสั่งไม่ให้คุยกัน พอตกเย็นก็เหนื่อยทั้งกายใจ เมื่อได้ยินเสียงผู้คนตื่นเต้นกันก็หันไปดู จึงได้เห็นว่าคนกำลังมุงดูเห็นรูปปั้นองค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อคุกเข่า ชาวบ้านคนหนึ่งบอกว่าเอารูปปั้นเทพแห่งโชคร้ายมาทำไม คนที่แบกมาก็บอกว่าถ้าเหยียบรูปปั้นของเทพแห่งโคร้ายจะได้โชคดี เฟิงซิ่นเกือบออกไปบวก แต่มู่ฉิงก็ห้ามไว้ เมื่อมีคนบอกว่าทำอย่างนี้ไม่ค่อยเหมาะสม อย่างไรอีกฝ่ายก็เคยเป็นเทพและองค์ชายรัชทายาทมาก่อน คนกลุ่มนั้นก็บอกเซียนเล่อล่มสลายแล้วจะมาองค์ชายอะไรอีก และเซี่ยเหลียนควรต้องขอบคุณพวกตนด้วยซ้ำ เพราะหากพวกตนเหยียบย่ำ ถ่มน้ำลายใส่แล้วมีโชค เซี่ยเหลียนก็ย่อมได้กุศลด้วย

เซี่ยเหลียนทนฟังไม่ได้แล้วเข้าไปต่อยตีชายคนนั้น เฟิ่งซิ่นที่รอคนเปิดมานานแล้วรีบเข้าร่วมวงทันที ส่วนมู่ฉิงก็ไม่แน่ใจว่าถูกลากไปร่วมวงด้วยหรือตั้งใจเข้าไปเอง หลังอุตลุดพักหนึ่ง มู่ฉิงก็หิ้วอีก 2 คน ออกมา บอกว่าฆ่ามนุษย์ไม่ได้ไม่อย่างนั้นจะมีความผิดเพิ่มขึ้น และเพราะพวกตนเข้าไปก่อวิวาทจนต้องหนีออกมา ทำให้สุดท้ายจึงไม่ได้รับค่าจ้างของวันนี้เลย มู่ฉิงจึงเดือดโทษทั้งสองคน เฟิงซิ่นก็ด่าว่าทำไมต้องคุยเรื่องเงินในเวลาเช่นนี้ มู่ฉิงยิ่งโมโห บอกว่าเวลาแบบไหน ก็เวลาที่ทุกคนหิวอย่างนี้ไงล่ะถึงต้องพูดเรื่องเงิน เฟิงซิ่นเลยถามกลับว่าเซี่ยเหลียนถูกดูถูกขนาดนี้จะให้ทนอยู่ได้ยังไง มู่ฉิงตอกกลับว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องธรรมดาหลังพ่ายแพ้สงคราม อนาคตย่อมยิ่งกว่านี้ ถ้าเซี่ยเหลียนไม่เรียนรู้ที่จะชินกับมันก็ไม่มีทางมีชีวิตต่อไปหรอก เมื่อเฟิงซิ่นเถียงว่าจะให้เซี่ยเหลียนชินกับเรื่องทุเรศพวกนี้ได้ยังไง เซี่ยเหลียนก็สั่งให้ทั้งสองหยุดทะเลาะกันแล้วกลับไปเตรียมหารถเข็นไปรับพ่อแม่ของเขาเพื่อหนีออกจากเมืองในคืนนี้ เฟิงซิ่นรีบตอบรับ แต่พอเดินไปสักพักก็สังเกตว่ามู่ฉิงไม่ได้เดินตามมา อีกฝ่ายบอกว่าเขาไม่อยากติดตามเซี่ยเหลียนแล้ว ขออนุญาตให้เขาจากไปด้วย
.
.
.
.
.

>> 230 โอ้โห... เปิดมาก็อยากร้องเลย กลิ่นดราม่าคละคลุ้ง...

>>230 ตกต่ำเฉยๆ ก็ลำบากแล้ว นี่ทั้งตกต่ำทั้งโดนเหยียบย่ำ T T

>>230 สงสารทุกคนเลยอะ

Arc4 มาแล้ว โอยยย ตับจะแตก

วันพีซดังจากการสอนให้รู้จักว่าครอบครัวที่บิดเบี้ยวเเหลกเหลว​ พ่อแม่หัวควยเป็นยังไง

ลูฟี่ถูกพ่อแม่ทิ้งให้อยู่กับปู่ที่เป็นทหาร​ แต่กลับโตมากลายเป็นคนที่ไม่รู้จักความเดือดร้อนของคนอื่นที่โดนพังข้าวของเสียหาย​ มีความคิดนอกลู่นอกทางแทนที่จะเป็นทหาร​ กลับอยากเป็นโจร​ เนื่องจากลูฟี่ถูกทอดทิ้งไม่ได้รับการสั่งสอนจากพ่อแม่​ จึงกลายเป็นสวะสังคมที่ต้องหาจุดเด่นให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับ​

ซัน​จิ​มีพ่อบ้ากาม​ มีเมียน้อยมากมาย​ โรคจิต​ พี่เป็นพวกตายด้าน​ ชอบบุลลี่ทำให้ซันจิกลายเป็นพวกเก็บกด​ ลักเพศ​ สับสนในเพศและชีวิตตัวเอง​ วิถีสุภาพบุรุษที่ไม่เตะผู้หญิงคือได้จากเชฟขาแดง​ แท้จริงแล้วตอนโดนพุดดิ้งเยาะเย้ย​ ซันจิอยากจะเตะพุดดิ้งให้หน้ายับ​ ต่อยหีบิ๊กมัมให้มดลูกแตก

ดอฟฟี่มีพ่อโง่ที่อยากออกจากการเป็นชาวมังกรฟ้า​ แต่เสือกง่อยทำไรไม่เป็นเนื่องจากพ่อดอฟฟี่เกิดมาบนปุยเมฆ​ มีพี่เลี้ยงคอยเช็ดตูด​ ก่อนกินข้าวก็มีคนบดอาหารให้ทำให้เมื่อเป็นคนธรรมดาแล้ว​ พ่อของดอฟฟี่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองและครอบครัว​ จนดอฟฟี่โดนชาวบ้านกลั่นแกล้ง​ ทรมานกลายเป็นโดนด้านมืดครอบงำจิตใจ

ไอ้ราชาเก๊โรเจอร์​ปั้มลูกเพื่อให้ลูกสานต่อความฝันวันพีซ​ รู้เต็มอกว่าสิ่งที่อยู่ที่ลาฟเทลมันยังไม่ถึงเวลาครอบครอง​ แต่เสือกทำตัวคลิกเบทโม้ประหนึ่งว่ากูได้เจอ​ กูได้ครอบครอง​ ทำให้ผลกรรมมาตกที่เมียต้องอั้นลูก​อั้นขี้ไว้​จนตาย​ ลูกชายเกิดมาก็มีปมพ่อจ๋า​ โดนชาวบ้านรังเกียจ​ เหยียดหยาม​ อายุก็สั้น​ เมียไม่มี สานฝันพ่อพินอคคิโอ้ขี้โม้ไม่ได้เลย

นี่คือตัวอย่างที่ทำให้วันพีซดังเพราะความสาระยำให้ไอ้พวกพ่อแม่กร๊วกเวรครับ

>>235 คับ ด้อมโม่เซียงก็มีคับ ประมุขเจียงก็โตมาเป็นเด็กมีปัญหาเพราะพ่อแม่เลี้ยงไม่ถูกเหมือนกันครับ

มึงผิดมาจากมู่ไหนคับ 555555

>>235 ปกติกูจะเมินโทรลนะ แต่มึงอัพเกรดมาจนกูต้องอ่าน 5555
ไหน ๆ โทรลคุงก็อุตสาห์เปิดให้ เพื่อนโม่ง >>236 ก็ต่อน่าสนใจ ด้อมโมเซียงมีบ้านไหนเลี้ยงลูกมาดี ๆ ชีวิตไม่มีปัญหาบ้างวะ

>>237 เซี่ยเหลียนก็นับว่าพ่อแม่เลี้ยงมาดีนะ หลางเชียนชิวด้วย

>>230 เปิดมากลิ่นดราม่ามาเลย

>>237 ถ้าในปรมจ.กูว่าไม่มีซักคน ส่วนเทียนกวานตาม >>238 เลย

นิยายโม่เซียงมันต้องมีอะไรสักอย่างที่อิหยังวะมาก โดยเฉพาะปรมจ เว่ยอิงตัวหาเรื่องขนานแท้ ถ้าไม่ก่อเรื่อง สกุลเจียงจะชิบหายแบบนี้มั้ย

>>240 ตอนนั้นยังวัยรุ่นด้วยแหละ เลือดมันร้อน

>>237 กุเอง >>236 กุว่าไม่โทรลมั้ง แต่อาจจะผิดมู้มาไกลมากกก

กุพยามจะนึกถึงด้อมโม่เซียงที่พ่อแม่เลี้ยงมาดีๆ แต่ส่วนใหญ่พ่อแม่ไม่ครบทั้งนั้นเลย 5555 เซี่ยเหลียนนี่ฝั่งแม่เลี้ยงดีมาก แต่ฝั่งพ่อเหมือนจะทำตัวไม่ค่อยถูกกับลูก ตีกันเนืองๆ แต่ตัวเซี่ยเหลียนเองก็ดูถูกพ่อนิดๆด้วย แต่เซี่ยเหลียนตอนเด็กๆก็นิสัยอ่อนต่อโลกด้วยแหละ

ยิ่งarc4 ช่วงท้ายๆปมปัญหาพ่อแม่คือแย่มาก toxicใส่ลูกตัวเองชิบหาย(กุหมายถึงหลังจากเฟิ่งซิ่นเลิกติดตามเซี่ยเหลียนไปแล้ว ฉากนั้นแหละ)

>>240 กุสงสัยมานานละ กุเมนเว่ยอิง ขอกุปกป้องเมนกุหน่อย เว่ยอิงมันทำตระกูลเจียงล่มตรงไหนวะ ตระกูลเวินมันจะขยายอำนาจอยู่แล้วเรื่องเล็กๆน้อยๆแม่งก็หาเรื่องได้หมด หรือถ้ามันขัดตีนตระกูลเวินจริงๆแล้วตระกูลเวินจะล้างแค้นก็ลงกับเว่ยอิงคนเดียวมั้ย ลงกับทั้งตระกูลแม่งโคตรข้ออ้างอ่ะ แล้วคนก็เกลียดเมนกุเพราะเหตุผลนี้เยอะเลย ทั้งที่เมนกุแค่โดนvictim blaming

>>242 เพราะว่าตอนเซี่ยเหลียนเด็ก พ่อโม้ไว้เยอะว่าตัวเองเก่งอย่างนู้นอย่างนี้ พอลูกโตมาเห็นความจริงว่าพ่อก็แค่คนธรรมดาก็เลยไม่เคารพ ยิ่งความเห็นหลายอย่างไม่ตรงกัน พอลูกชายทำอย่างนั้นใส่ พ่อเซี่ยเหลียนไม่อยากเสียหน้ากับลูกชายก็เลยพาลชวนทะเลาะกัน แต่ก็อยู่แค่ระดับแค่นี้ โดยรวมยังถือว่าเลี้ยงดี

ส่วนปมท้ายอาร์ค 4 กูว่าพ่อแม่เซี่ยเหลียนน่าจะคิดว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงและเป็นต้นเหตุที่ทำให้เซี่ยเหลียนเปลี่ยนไป จริงๆ มันเป็นความหวังดีนะ แต่เป็นความหวังดีที่ทิ้งปมให้ลูก ไม่ได้คิดในมิติว่าเซี่ยเหลียนจะเจ็บแค่ไหน

>>243 มองในอีกแง่หนึ่งก็คือเป็นเพราะเว่ยอิงไปทำเรื่องขัดกับตระกูลเวินในถ้ำเต่านั่นไว้ ถ้าเว่ยอิงทนใจดำไม่ยอมออกหน้าช่วยเหมียนเหมียนทั้งๆ ที่เจียงเฉิงก็ห้ามแล้ว ตระกูลที่โดนฆ่าล้างอาจจะเป็นตระกูลจิน หรือตระกูลหลานแทน ซึ่งพอมีตระกูลอื่นรับกรรมเป็นไก่ที่ถูกเชือดให้ลิงตัวอื่นดูแล้ว ตระกูลเจียงก็จะไม่โดนแบบนี้ ถึงตระกูลเวินจะหาทางกดขี่ ก็น่าจะแค่ระดับเดียวกับที่ทำกับตระกูลอื่นๆ เว่ยอิงอาจไม่ใช่ปัจจัยหลักตรงๆ ที่ทำให้ตระกูลเจียงล่ม แต่ก็เป็นฟันเฟืองตัวหนึ่งที่มีส่วนทำให้เรื่องออกมาเป็นอย่างนี้

>>245 คือกุไม่ปฏิเสธว่าเพราะเว่ยอิงตระกูลเวินเลยได้ทาร์เก็ตเป็นตระกูลเจียง แต่มันก็เป็นปัจจัยที่อ้อมมากๆอ่ะแทบไม่รีเลทกันเลย พอเห็นคนโทษเว่ยอิงตรงๆว่าเพราะเว่ยอิงตระกูบเจียงเลยชิบหายกุก็ปวดใจว่ะ สมมติกุโทษคุณแม่ว่าถ้าตอนนั้นยอมใจแข็งตัดแขนเว่ยอิงเอาใจตระกูลเวิน ตระกูลเวินคงไม่ฆ่าล้างตระกูลเจียงงี้ได้มั้ยอ่ะ แต่คุณแม่ก็ไม่ผิดไง เว่ยอิงก็ไม่ผิดเหมือนกัน คนผิดคือตระกูลเวินที่มันตั้งใจจะเลวฆ่าล้างตระกูลไหนซักตระกูลเพื่อเชือดไก่ให้ลิงดูไง

กูว่าตระกูลเวินมันตั้งใจมานานแล้ว เหิมเกริม บ้าอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ แค่รอเวลาเท่านั้นแหละ

>>246 คนน่าจะมองว่าที่พี่เว่ยทำตัวเป็นวีรบุรุษขัดกับเวินเฉาตอนนั้น ทำให้หวยที่สกุลเวินอยากเชือดไก่ให้ลิงดูมาลงที่สกุลเจียงพอดี ถ้าพี่เว่ยไม่มาขัดอาจจะเป็นสกุลอื่นที่โดนล้างตระกูลแทนก็ได้ อะไรแบบนี้

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>230 เทียนกวาน Part.139
.
.
.
.
.
คำพูดของมู่ฉิงทำให้เซี่ยเหลียนเซไปพิงกำแพง เฟิงซิ่นเลยถามว่าอีกฝ่ายหมายความว่ายังไง มู่ฉิงอ้างว่าราชากับราชินีเป็นพ่อแม่ของเซี่ยเหลียน ซึ่งเขาเองก็มีแม่ที่ต้องดูแลเช่นกัน จะให้เขาดูแลพ่อแม่คนอื่นแต่ไม่ดูบุพการีตัวเองหรือ พอเฟิงซิ่นถามว่านั่นคือเหตุผลหลักเหรอ มู่ฉิงก็บอกว่า อีกสาเหตุหนึ่งก็คือเขารู้สึกอึดอัด ทัศนคติของพวกเขาต่างกันเกินไป อยู่ด้วยกันไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น พอเฟิงซิ่นโวยวาย ก็บอกเพิ่มว่าคนอย่างเฟิงซิ่นอาจมีความสุขกับการได้อยู่รอบผู้อื่น แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรู้สึกแบบนั้น ในที่สุดเซี่ยเหลียนก็บอกให้ทั้งคู่หยุด เขาไม่อยากบังคับจิตใจใคร แล้วบอกให้มู่ฉิงไป

เฟิงซิ่นด่ามู่ฉิงว่าพอมีสุขร่วมเสพย์ แต่พอมีทุกข์ไม่ยอมอยู่ด้วยกัน แล้วบอกว่าตนจะไม่มีทางทิ้งเซี่ยเหลียนไปเด็ดขาด ระหว่างที่เขาออกไปหารถเพื่อพาราชากับราชินีหนี เซี่ยเหลียนก็เดินไปตามริมแม่น้ำ เขาเชื่อมั่นในคำว่าตลอดไปมาตลอด เป็นเพื่อนกันตลอดไป ไม่มีการหักหลัง ไม่มีวันเลิกรา ตามตำนานเรื่องเล่าขานของผู้กล้ามีเพียงการถูกชะตาบังคับหรือความตายที่ทำให้ต้องแยกทางกับใคร ไม่มีตำนานไหนเล่าว่าคนสองคนแยกกันเพราะมีความเห็นไม่เหมือนกัน เพราะอีกฝ่ายใช้เงินฟุ่มเฟือยหรือเพราะอีกฝ่ายนิสัยเสีย

เห็นโคมลอยตามน้ำกับเหล่าเด็กๆ เล่นริมน้ำเซี่ยเหลียนก็คิดได้ว่าวันนี้คือเทศกาลซ่งหยวน พอหันไปเจอชายชรากำลังหลอกขายโคมที่มีวิญญาณของคนตายให้เด็กๆ เขาก็เข้าไปขัดขวาง พ่อค้าด่าเซี่ยเหลียนที่มาทำให้การค้าเสียหาย พออีกฝ่ายทำท่าจะจากไป เซี่ยเหลียนก็รั้งไว้ ถามว่าไปจับวิญญาณพวกนั้นมาจากที่ไหน พ่อค้าบอกว่าจับมาจากสนามรบเก่า เซี่ยเหลียนเลยสั่งห้ามอีกฝ่ายขายโคมต่อ เพราะวิญญาณทหารเหล่านั้นคือวีรชนที่ป้องปกบ้านเมือง พ่อค้าไม่ยอม บอกว่าตนก็ต้องหาเงินไว้กินไว้ใช้ เซี่ยเหลียนเลยควักเงินที่มีติดตัวเพียงน้อยนิดซื้อโคมพวกนั้นมาถอนผนึกออก ทำพิธีส่งวิญญาณอย่างง่ายๆ ขณะปล่อยโคมลอยไปตามแม่น้ำ แต่ กลับมีวิญญาณดวงหนึ่งลอยมาอยู่รอบๆ ตัวเขาไม่จากไป ส่งเสียงเรียกเขาว่าฝ่าบาท ท่าทางยินดีที่ได้พบกับเซี่ยเหลียน

เซี่ยเหลียนถามวิญญาณดวงนั้นว่าทำไมถึงไม่ไปสู่สุขคติ อีกฝ่ายตอบว่าเป็นเพราะคนที่เขารักยังอยู่บนโลกใบนี้ แม้คนๆ นั้นอาจจำเขาไม่ได้เพราะเคยพูดกันไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็ยังต้องการอยู่เพื่อปกป้องอีกฝ่าย พอเซี่ยเหลียนบอกว่าเช่นนั้นเจ้าจะไม่มีวันได้สู่สุขคตินะ หากคนๆ นั้นรู้เรื่องนี้เข้าคงรู้สึกแย่และรู้สึกผิด วิญญาณตอบกลับว่าเช่นนั้นเขาก็จะไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าทำไมเขาถึงยังไม่จากไป พอเซี่ยเหลียนบอกว่าถ้าเห็นอีกฝ่ายตามปกป้องบ่อยๆ สักวันคนๆ นั้นก็คงรู้อยู่ดี วิญญาณก็เอ่ยว่าถ้าอย่างนั้นเขาจะพยายามไม่ให้คนๆ นั้นรู้ว่าตนตามปกป้องอยู่ เมื่อเห็นความมั่นรักของวิญญาณตรงหน้า นึกว่าอีกฝ่ายคงต้องพรากจากคนที่รักเพราะเขาแพ้สงคราม เซี่ยเหลียนก็เอ่ยขอโทษ แต่วิญญาณดวงนั้นก็ตอบกลับมาว่าการได้ตายเพื่อเซี่ยเหลียนถือเป็นเกียรติของเขา

การที่แม้ตัวตายก็ยังภักดีต่อตนทำให้เซี่ยเหลียนยิ่งรู้สึกผิด เขาเอ่ยขอโทษอีกครั้งและบอกให้อีกฝ่ายลืมตน แต่วิญญาณดวงนั้นก็ยืนยันว่าเขาจะไม่มีวันลืมเซี่ยเหลียน และจะเป็นผู้ศรัทธาของเซี่ยเหลียนตลอดไป แต่เซี่ยเหลียนที่สูญเสียผู้ศรัทธาไปจนหมด แม้แต่เพื่อนคนหนึ่งก็ทอดทิ้งกลับไม่เชื่อ เพราะแม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่เชื่อในตนเองเลย

เมื่อเดินทางมาถึงอีกเมืองและหาที่ซ่อนตัวให้พ่อแม่ได้แล้ว เซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นก็ออกหางานทำ แต่พอขาดคนที่เคยอยู่ด้วยกันไปคนหนึ่งก็เริ่มรู้สึกว่ายากลำบากขึ้น เพราะปรกติมู่ฉิงจะเป็นคนนับเงิน และเก็บกระเป๋า พอให้คนที่ไม่ละเอียดอ่อนอย่างเฟิงซิ่นรับหน้าที่แทนก็มักเผลอทำกระเป๋าหาย เซี่ยเหลียนเลยต้องรับหน้าที่มาเป็นของตน พอมู่ฉิงไม่อยู่ ก็ไม่มีคนทำหน้าที่ส่งอาหารให้ราชากับราชินี เซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นเลยต้องทำหน้าที่เอง ราชินีขยันทำอาหารให้ทั้งสองคน แต่ด้วยสกิลของเธอทำให้ของที่ทำออกมาดูไม่ได้ทั้งนั้น พอราชินีละสายตาไปดูสามี เซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นก็แอบเอาของในชามไปทิ้ง เมื่อราชินีถามถึงมู่ฉิง เซี่ยเหลียนเลยโกหกไปว่าเขาส่งอีกฝ่ายไปทำงานที่อื่น จากนั้นเฟิงซิ่นจึงสังเกตว่ามือของราชินีมีเลือดออก ราชินีบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่เธอไม่เคยซักผ้ามาก่อน เซี่ยเหลียนถึงนึกว่าออกปรกติมู่ฉิงเป็นคนซักเสื้อให้เขากับพ่อแม่มาตลอด เซี่ยเหลียนไม่อยากเห็นแม่ลำบากจึงบอกว่าต่อไปเขาจะเป็นคนทำเอง แต่ราชินีก็บอกว่าไม่อยากเพิ่มงานให้ลูกชาย อีกทั้งเธอก็มีเวลามากจึงอยากทำงานพวกนี้ให้ พอเห็นทั้งสองกินอาหารของเธออย่างเอร็ดอร่อยก็มีความสุขแล้ว ทำเอาเซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นรู้สึกผิดขึ้น แล้วราชินีก็เอ่ยว่าถ้ามีโอกาส พรุ่งนี้ช่วยซื้อยามาให้เธอหน่อย
.
.
.
.
.

>>249 เศร้า ซึ้ง ดราม่า อะไรว้าาาาา แงๆๆๆๆ ครบทุกอารมณ์เลย T T

วันพีซดังจากการสอนให้รู้จักว่าครอบครัวที่บิดเบี้ยวเเหลกเหลว​ พ่อแม่หัวควยเป็นยังไง

ลูฟี่ถูกพ่อแม่ทิ้งให้อยู่กับปู่ที่เป็นทหาร​ แต่กลับโตมากลายเป็นคนที่ไม่รู้จักความเดือดร้อนของคนอื่นที่โดนพังข้าวของเสียหาย​ มีความคิดนอกลู่นอกทางแทนที่จะเป็นทหาร​ กลับอยากเป็นโจร​ เนื่องจากลูฟี่ถูกทอดทิ้งไม่ได้รับการสั่งสอนจากพ่อแม่​ จึงกลายเป็นสวะสังคมที่ต้องหาจุดเด่นให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับ​

ซัน​จิ​มีพ่อบ้ากาม​ มีเมียน้อยมากมาย​ โรคจิต​ พี่เป็นพวกตายด้าน​ ชอบบุลลี่ทำให้ซันจิกลายเป็นพวกเก็บกด​ ลักเพศ​ สับสนในเพศและชีวิตตัวเอง​ วิถีสุภาพบุรุษที่ไม่เตะผู้หญิงคือได้จากเชฟขาแดง​ แท้จริงแล้วตอนโดนพุดดิ้งเยาะเย้ย​ ซันจิอยากจะเตะพุดดิ้งให้หน้ายับ​ ต่อยหีบิ๊กมัมให้มดลูกแตก

ดอฟฟี่มีพ่อโง่ที่อยากออกจากการเป็นชาวมังกรฟ้า​ แต่เสือกง่อยทำไรไม่เป็นเนื่องจากพ่อดอฟฟี่เกิดมาบนปุยเมฆ​ มีพี่เลี้ยงคอยเช็ดตูด​ ก่อนกินข้าวก็มีคนบดอาหารให้ทำให้เมื่อเป็นคนธรรมดาแล้ว​ พ่อของดอฟฟี่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองและครอบครัว​ จนดอฟฟี่โดนชาวบ้านกลั่นแกล้ง​ ทรมานกลายเป็นโดนด้านมืดครอบงำจิตใจ

ไอ้ราชาเก๊โรเจอร์​ปั้มลูกเพื่อให้ลูกสานต่อความฝันวันพีซ​ รู้เต็มอกว่าสิ่งที่อยู่ที่ลาฟเทลมันยังไม่ถึงเวลาครอบครอง​ แต่เสือกทำตัวคลิกเบทโม้ประหนึ่งว่ากูได้เจอ​ กูได้ครอบครอง​ ทำให้ผลกรรมมาตกที่เมียต้องอั้นลูก​อั้นขี้ไว้​จนตาย​ ลูกชายเกิดมาก็มีปมพ่อจ๋า​ โดนชาวบ้านรังเกียจ​ เหยียดหยาม​ อายุก็สั้น​ เมียไม่มี สานฝันพ่อพินอคคิโอ้ขี้โม้ไม่ได้เลย

นี่คือตัวอย่างที่ทำให้วันพีซดังเพราะความสาระยำให้ไอ้พวกพ่อแม่กร๊วกเวรครับ

>>251 โทรลอันนี้มึงตั้งใจ??? ไม่ใช่ละ

เมื่อไหร่กูจะได้อ่านเล่ม 4 วะ

>>249 ขอบคุณโม่งสปอยมาก สงสารทุกคนเลยอ่ะ
>>253 กูยังสงสัยว่าปีนี้จะออกครบ 5 เล่มมั้ยวะ เพราะไม่มีข่าวคราวของเล่ม 4 เลย เฮ้อ

กูเห็นมังฮวาเทียนกวานระงับจริงไหมวะ

>>255 งดชั่วคราวมั้ง คนวาดวาดอลังเกิน แล้วเขาบอกว่าเขียนสตอรี่บอร์ดไม่เก่ง เลยรับคนเขียนสตอรี่บอร์ดโดยเฉพาะมา คาดว่าน่าจะทำให้เนื้อเรื่องดีขึ้น เพราะภาพสวยอยู่แล้ว

>>255 หยุดสองเดือน แค่นั้น

>>256 >>257 โล่งอก นึกว่าโดนหิ้ว5555

ดันนนน

ดันด้วยยย

มาดัน

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>249 เทียนกวาน Part.140
.
.
.
.
.
พอรู้ว่ายาที่แม่ต้องการคือยารักษาอาการไอเป็นเลือด เซี่ยเหลียนก็เสียงสูงด้วยความตกใจทำให้ราชาได้ยินแล้วดุภรรยาทันทีว่าตนบอกแล้วว่าไม่ให้บอก เซี่ยเหลียนรีบเข้าไปต่อว่าพ่อว่าทำไมถึงไม่รรีบบอก ปล่อยให้อาการทรุดหนักจนยากจะรักษาแล้วเช่นนี้ ทั้งสองทะเลาะกัน แต่พอเซี่ยเหลียนบอกว่าต้องรีบพาไปหาหมอ เฟิงซิ่นก็เตือนว่าหากทำเช่นนั้นทหารหย่งอันจะพบตัว ราชินีเสริมว่าเพราะเช่นนั้นพวกตนจึงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเซี่ยเหลียน และขอให้ช่วยซื้อยามาลองดูก่อน

เซี่ยเหลียนไปหยิบกระบี่ฮ่องจินแล้วส่งให้เฟิงซิ่นนำมันไปจำนำเพื่อนำเงินไปซื้อยา ด้วยความที่กระบี่เล่มนั้นเป็นสิ่งที่จวินอู๋มอบให้ทำให้เฟิงซิ่นพยายามห้ามไว้ ระหว่างทางทั้งคู่เจอกลุ่มชาวบ้านกำลังมุงดูบางอย่าง เมื่อสอบถามก็ได้ความว่าบ่าวรับใช้ผู้หนึ่งกำลังซ้อมเจ้านาย เนื่องจากบ่าวผู้นั้นติดตามรับใช้นายอย่างภักดีมานาน ทว่าเจ้านายกลับไม่เห็นค่า ทั้งๆ ที่รู้ว่าครอบครัวของบ่าวยากจนก็ยังไม่ยอมจ่ายเงินเดือนและใช้งานหนัก ในที่สุดบ่าวผู้นั้นก็ทนไม่ไหว ได้ยินดังนั้นเซี่ยเหลียนก็ตัวสั่น ยิ่งเฟิงซิ่นเอ่ยเห็นด้วยกับการกระทำของบ่าวคนนั้นก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว

ด้วยความที่ไม่ได้พาคนไข้มา หมอจึงจ่ายยาสุ่มตามอาการให้ แต่โรคหนัก ค่ายาจึงแพง เงินที่ได้จากการจำนำจึงซื้อยาได้พอใช้ไม่นาน ขณะที่เฟิงซิ่นไปต้มยา เซี่ยเหลียนก็รีบกลับไปหาผ้าผูกเอวทองคำผืนสุดท้ายมามอบให้เพราะเพิ่งตระหนักได้ว่าทั้งๆ ที่เฟิงซิ่นติดตามตนมานาน ยามยากก็ไม่ทิ้งไปไหน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขากลับไม่เคยมอบอะไรให้อีกฝ่ายเลย ด้วยความกลัวว่าเฟิงซิ่นจะทอดทิ้งตนไปอีกคนจึงมอบของซื้อใจโดยไม่ได้บอกเหตุผล ตอนแรกเฟิงซิ่นปฏิเสธ บอกว่าภายหน้าอาจต้องนำไปจำนำซื้อยาอีก แต่พอเซี่ยเหลียนคะยั้นคะยอมากเข้า ในที่สุดเขาก็รับไว้โดยอธิบายว่าหากต้องการใช้ก็มาเอาคืนไปได้เลย

เซี่ยเหลียนรู้สึกผิดต่อพ่อ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปขอโทษยังไง พวกเขาไม่อาจหยุดพักนาน จำต้องออกเดินทางหนีการจับกุมเป็นระยะ แต่พอออกมาไกลเซียนเล่อมากขึ้นก็พบว่าชาวบ้านต่างดูสงบสุขไร้ความทุกข์ร้อน แม้จะมีการพลัดเปลี่ยนแผ่นดินก็ไม่ได้รู้สึกแตกต่าง เงินที่ได้จากการจำนำฮ่องจิ้นใกล้หมดแล้ว ทรัพย์สมบัติที่พอจำนำได้ก็ไม่เหลือแล้ว พอเห็นการแสดงข้างถนนที่ตนเคยไม่ยอมทำก่อนหน้า เซี่ยเหลียนจึงชวนเฟิงซิ่นให้ลองแสดงหาเงินดู เฟิงซิ่นบอกว่าตนทำคนเดียวก็พอ แต่สุดท้ายเซี่ยเหลียนก็ต้องออกไปร่วมแสดงด้วยอยู่ดี แต่ตอนก้มลงเก็บเศษเหรียญก็อดรู้สึกเหมือนได้สูญเสียอะไรบางอย่างไปไม่ได้ ทว่าเฟิงซิ่นกลับโชว์ยิงธนูไปปักธงประดับของคนอื่นโดยไม่ทันคิด ทั้งสองจึงถูกพาเข้าไปในบ้านหลังนั้นซึ่งเป็นสถานเริงรมย์เพื่อให้ชดใช้ค่าเสียหาย พอแม่เล้าเห็นพวกเขาไม่มีเงินจึงตั้งใจพาเซี่ยเหลียนไปบริการลูกค้า โชคดีที่เฟิงซิ่นรีบลากเซี่ยเหลียนหนีออกมาได้ก่อน

เซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นเปลี่ยนสถานที่ตั้งการแสดง ด้วยความที่การแสดงสดใหม่ทำให้พวกเขาได้เงินมาค่อนข้างมาก แต่สุดท้ายก็ถูกนักแสดงเจ้าถิ่นตามมาหาเรื่องถึงที่พักเพราะทั้งสองไปแย่งพื้นที่ทำมาหากินจนพวกเขาไม่ได้เงินเลย เซี่ยเหลียนพยายามเถียงว่าไม่ใช่ความผิดของพวกตน พออีกฝ่ายจะรุม เฟิงซิ่นก็ต่อยกำแพงเป็นหลุมให้อีกฝ่ายหงอไป สุดท้ายพวกนักแสดงเจ้าถิ่นจึงเสนอให้ทำการแสดงอกหินผาแข่งกัน ผู้ใดชนะก็จะได้อยู่ต่อ ส่วนผู้แพ้ต้องออกไปจากบริเวณนั้น แต่ด้วยความที่เซี่ยเหลียนกับเฟิงซิ่นเป็นเทพ สกิลสูงกว่าอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด ทว่าด้วยเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปากท้อง หากไม่พยายามตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะใช้ชีวิตต่ออย่างไร ชายนักแสดงที่เข้ามาแข่งด้วยจึงฝืนตัวเอง แม้กระอักเลือดบาดเจ็บก็หมายสู้ตาย เซี่ยเหลียนเห็นว่าหากแข่งต่อไปอีกฝ่ายต้องตายแน่ จึงเป็นฝ่ายขอยอมแพ้เองแม้เฟิงซิ่นจะไม่เห็นด้วยก็ตาม

ด้วยความที่อาการป่วยของราชาแย่ลง ทำให้พวกเซี่ยเหลียนไม่อาจย้ายเมืองเพื่อหาที่ทำการแสดงใหม่ พอเซี่ยเหลียนเห็นเฟิงซิ่นที่กำลังต้มยาร้องเพลงอารมณ์ดีก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ พอนึกว่าหลังจากเหตุการณ์มีเรื่องกับพวกนักแสดงเจ้าถิ่นตอนนั้น บางทีอีกฝ่ายก็ชอบยิ้มคนเดียวโดยไม่มีเหตุผล บางทีก็ทำอะไรพลาดบ่อยๆ แต่ด้วยความเหนื่อยเซี่ยเหลียนจึงคร้านจะสอบถาม พอเขาเห็นว่ายาชุดนี้เป็นชุดสุดท้ายที่เหลืออยู่ เซี่ยเหลียนก็บอกเฟิงซิ่นว่าตนจะหาวิธีหาเงินมาเอง ให้อีกฝ่ายคุ้มครองราชากับราชินีไว้ และห้ามตามเขามาเด็ดขาด

Note 1 : เผื่อลืมไปแล้ว ที่ตอนหลังเฟิงซิ่นมีอาการแปลกๆ เป็นเพราะกำลังมีความรักกับเจียนหลันที่เจอที่ซ่อง พอไม่ต้องย้ายเมืองก็เลยแอบดีใจ
Note 2 : สุดท้ายทั้งสองก็ต้องมาแสดงข้างถนน ทั้งๆ ที่ตอนแรกมู่ฉิงก็ชวนแล้ว แถมยังด่าอีกฝ่ายด้วย
.
.
.
.
.

>>262 ปวดใจ ช่วงตกระกำลำบากแท้ๆ

>>262 ขอบคุณโม่งสปอย อาร์คนี้ปวดตับสุดเลยไหมเนี่ย

>>264 สุดเลยสำหรับกุอ่ะ 20ตอนแม่งไม่มีตอนไหนที่ผ่อนคลายเลย ยิ่งจุดพีคคือกุต้องอ่านแล้วพัก

>>262 ขอบคุณโม่งสปอย กลิ่นมาม่าโชยมาเลย

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>262 เทียนกวาน Part.141
.
.
.
.
.
ด้วยปัญหาที่บีบคั้นทำให้เซี่ยเหลียนตัดสินใจดักปล้นชาวบ้าน แต่ด้วยความรู้สึกผิดทำให้เขาไม่อาจทำใจลงมือกระทำได้ทันที หลังจากปล่อยผ่านคนไปหลายคน เมื่อทำใจได้ชายที่เขาตัดสินใจชิงทรัพย์กลับมีเครื่องรางอยู่เต็มตัว ทำให้เมื่อเขาร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจึงมีเทพราว 33 องค์มาตามคำอธิษฐานอย่างว่องไว เห็นสายตาของทุกคน เซี่ยเหลียนก็ตัวแข็งด้วยความหวาดกลัว มีเทพบางองค์จำเซี่ยเหลียนได้ ต่างตะลึงกล่าวว่าไม่นึกว่าเซี่ยเหลียนจะทำเรื่องเช่นนี้ ก่อน บอกว่าเข้าใจว่าเซี่ยเหลียนกำลังอยู่ในช่วงยากลำบาก พวกตนจะไม่นำเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น เซี่ยเหลียนกล่าวขอบคุณอย่างตะกุกตะกัก จำไม่ได้ว่าตนผละจากจุดนั้นมาอย่างไร ระหว่างที่ยืนฝั่งหน้ากับฝ่ามือก็เหมือนเห็นร่างสีขาวที่สวมหน้ากากอยู่ข้างหน้า แต่พอมองดีๆ ก็ไม่เห็นผู้ใด

เซี่ยเหลียนไม่อยากให้เฟิงซิ่นผิดหวังในตัวของเขาจึงไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง พออีกฝ่ายชวนออกไปหาที่แสดงในวันต่อไปเซี่ยเหลียนก็ไม่อยากออกไปพบหน้าผู้ใด เฟิงซิ่นคิดว่าเซี่ยเหลียนคงเหนื่อย จึงบอกว่าไม่เป็นไร ตนจะไปแสดงคนเดียว เซี่ยเหลียนจะได้มีสมาธิกับการบำเพ็ญด้วย แม้ตอนแรกเซี่ยเหลียนจะพยายามบำเพ็ญเพื่อจะได้กลับขึ้นสวรรค์อีกครั้ง แต่เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นทำให้เขาไม่มีหน้ากลับไปเจอใครบนสวรรค์อีกแล้ว เขาไม่เชื่อว่าเทพกลุ่มนั้นจะไม่นำเรื่องที่องค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อตั้งใจขโมยของชาวบ้านไปพูดให้คนอื่นฟัง เมื่อถึงห้องนอนก็นอนหลับฝันร้าย รู้สึกว่าทำให้พ่อแม่ต้องขายหน้าที่มีลูกชายเช่นนี้

เมื่อเซี่ยเหลียนตื่นขึ้นมาก็ออกไปหาสถานที่สงบใจ ในที่สุดก็มาถึงสุสานแห่งหนึ่ง อากาศหนาวเย็นจนเขาต้องกอดร่างของตัวเอง พอหันไปเจอไหเหล้าที่มีคนเอามาไหว้สุสานก็หยิบมากระดกโดยไม่สนใจว่าจะเป็นการทำผิดวิถีบำเพ็ญ ระหว่างนั่งกอดไหดื่มเหล้าไปเรื่อยๆ ก็เห็นดวงไฟวิญญาณดวงหนึ่งมาลอยอยู่ใกล้ๆ เซี่ยเหลียนคิดว่านั่นอาจเป็นวิญญาณเจ้าของเหล้าที่ตนหยิบมาดื่มซึ่งไม่พอใจในการกระทำของเขา เซี่ยเหลียนเลยบอกว่าตนจะไปแล้ว แต่ด้วยความเมามายทำให้เขาตกลงไปในหลุมศพเปล่าที่มีคนขุดเตรียมไว้ แข้งขาที่อ่อนยวบเพราะฤทธิ์สุราทำให้เขาปีนขึ้นไปไม่ได้สักทีทั้งๆ ที่หลุมก็ลึกนิดเดียว เซี่ยเหลียนสบถคำหยาบด้วยความโมโห สุดท้ายก็ตะโกนเรียกหาคนช่วยดึงเขาขึ้นไป แม้ไฟวิญญาณจะเหมือนอยากช่วย แต่ก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ หลังจากทุ่มพลังทั้งหมด ในที่สุดเซี่ยเหลียนก็ปีนขึ้นมาได้สำเร็จ เขาหอบหายใจ คู้ตัวกอดร่างของตนเอง พึมพำเสียงแผ่วเบาว่าหนาว ไฟวิญญาณเลยพยายามเปล่งแสง แต่ด้วยความที่มันเป็นไฟวิญญาณจึงไม่มีความอุ่นออกมาเลย ระหว่างที่เซี่ยเหลียนกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ เขาก็ได้ยินเสียงสะอื้นเสียงหนึ่ง “พระเจ้า โปรดรอข้าที ขอข้าด้วยเถอะ ขอเวลาข้าอีกหน่อย ข้าจะ... ข้าจะ...”

เซี่ยเหลียนตื่นขึ้นมาเพราะถูกเฟิงซิ่นปลุก หลังจากโล่งใจที่เซี่ยเหลียนไปเป็นอะไรอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปโกรธจัด ต่อว่าที่เซี่ยเหลียนจู่ๆ ก็หายไป 2 วัน ทำเอาเซี่ยเหลียนถึงกับงง พอเฟิงซิ่นเล่าว่าเขาเมายำเป เที่ยวไปไล่ต่อยตีชาวบ้าน แถมยังไปขวางขบวนทหารหย่งอัน โชคดีที่เฟิงซิ่นไปเจอพอดีเลยรอดมาได้ พอเฟิงซิ่นกล่าวว่าเขาต้องโกหกราชากับราชินีเพื่อไม่ให้ทั้งสองเครียด เซี่ยเหลียนทำเช่นนี้แล้วจะกลับขึ้นสวรรค์ได้ยังไง เซี่ยเหลียนก็รีบเดินหนี เฟิงซิ่นเลยรู้สึกเอะใจถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่เซี่ยเหลียนก็ไม่ยอมตอบอีกฝ่าย สักพักถึงเพิ่งสังเกตว่าแก้มของเฟิงซิ่นบวมช้ำ แขนข้างหนึ่งก็มีผ้าพันแผล พอสอบถามถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายถูกนักแสดงเจ้าถิ่นทำร้ายเพราะทำผิดสัญญา เซี่ยเหลียนเลยบอกไม่ให้เฟิงซิ่นไปแสดงอีก แต่อีกฝ่ายก็ดื้อ ไม่ยอมล้มเลิกหาเงินเด็ดขาด

เซี่ยเหลียนยิ่งรู้สึกผิดต่อเฟิงซิ่น กล่าวขอโทษอีกฝ่ายที่เขาปล่อยให้ไปทำงานคนเดียว ขอโทษที่สร้างปัญหาให้ คราวนี้พอเฟิงซิ่นเอ่ยว่าถ้าเพื่อทำให้เซี่ยเหลียนสามารถบำเพ็ญจนขึ้นสวรรค์ได้อีก เขาก็ยินดี คราวนี้เซี่ยเหลียนพยักหน้ารับอย่างแข็งขัน แม้แต่อาหารฝีมือราชินี เขาก็ช่วยเฟิงซิ่นกินจนหมด หลังจากนั้นขณะที่เฟิงซิ่นออกไปทำการแสดง เซี่ยเหลียนก็จะพยายามบำเพ็ญเพิ่มพลังทิพย์แต่ก็ไม่สามารถทำได้อยู่ดี เมื่อผ่านไป 2 เดือน เขาจึงตัดสินใจขอตัวเดินทางไปหาสถานที่บำเพ็ญที่มีพลังทิพย์ การฝึกจะได้คืบหน้า และพาทุกคนพ้นจากความลำบากนี้เร็วขึ้น ระหว่างนั้นของให้เฟิงซิ่นช่วยดูแลพ่อแม่ของเขาให้หน่อย ซึ่งเฟิงซิ่นก็รับปากอย่างดี วันต่อมาเซี่ยเหลียนก็บอกลาทั้งสามแล้วออกเดินทาง
.
.
.
.
.

>>267 แงงงงงงง น้ำตาไหลเป็นน้ำตก T T

>>267 ถึงฉากนั้นแล้วสินะ จุกรัวๆ

ตามโม่งสปอยตลอดนะ กดเข้ามาดูทุกวันขอบคุณมากกกกก รู้สึกถึงความจุกแบบอึดอัดเลยอ่ะตอนต่อๆไป TT

โอ๊ย กูอยากรีบข้ามไปพาร์ท 5 เลย กำลังลุ้น ส่วนพาร์ทนี้ไม่อยากอ่านเลยถึงจะรู้ว่าเป็นอดีตแต่แม่งบีบหัวใจชิบหาย

กูไม่เข้าใจ
ปรมจ เล่ม 4 5 มันช้าเพราะไรวะ
แปลช้า ตรวจงานช้า หรือไร
ชาวบ้านชาวช่องต่างประเทศเค้า ตีพิมพ์ทีหลังแต่จบก่อน งงมั้ย
ทำไมช้าแบบนี้ ต้องการดึงลูกค้าให้อยู่กับสนพนานๆหรอ
กูเสียความรู้สึกกับบกรมากอะ วันหลังไม่ซื้อกับสนพนี้แล้ว

>>272 เห็นว่าคนแปล หรือ บก. หรือใครสักคนไม่สบายป้ะ งานเลยออกช้า (หรือกูจำผิดเรื่องวะ)

พวกมึงเลิกฉอดตอแหลๆว่าคงไม่ซื้อแล้วสักที555 มันตลก เพราะเค้าได้จีนดีๆมาก็ซื้ออยู่ดี ทำนานก็คงมีเหตุผลสิวะ

เออแต่กูก็เบื่ออ่านพาทอดีตของปรมจแล้วว่ะ อยากอ่านปัจจุบัน

>>275 +1 กูอยากให้เข้าพาร์ทปัจจุบัน กุอยากมุ้ปอร
บางทีกูก้ไม่เข้าใจ ทำไมกระเหี้ยกระหือรือกับแบบนิยายนักวะ ซรจบไปแล้ว เนื้อเรื่องก็ไม่มีอะไรแล้วนอกจากความวายที่เพิ่มขึ้นมา แต่เห็นด้วยนะว่าทำงานช้าจริง เค้าคงอยากทำออกมาให้ดีที่สุดนั่นแหละ ติดอยู่ที่คนไม่พอ

กูเห็นบ่นจะเทๆกัน พอมีทอปปิคใหม่ก็ออกมาฉอดเหมือนเดิม เมื่อไหร่จะเทจริงๆซะทีวะ
อีกอย่างทำนานไม่น่ากลัวเท่าทำชุ่ยนะมึง เร่งสนพ.แต่พอดีๆเถอะ เดี๋ยวเกิดบ้าจี้เร่งออกมาแล้วชุ่ยจะซวยกันหมด

>>277 บกรไม่น่าจะบ้าจี้ เพราะทวงกันแบบนี้ทุกเล่ม ก็ยังช้าทุกเล่ม 555

>>277 เท่าที่เห็นคือนานแต่ก็ยังชุ่ยนะ 55555

กูอยากเก็บให้มันครบๆ 5 เล่ม จะได้ปิดจ็อบไป
นี่เก็บมาปีกว่า ได้แค่ 3 จาก 5
มันเหมือนคนขี้ แต่ขี้ไม่สุดอะมึง
ค้างคา
ถ้าไม่เก็บ 1-3 มาก่อน คงเลือกไม่ซื้อเลย เพราะหมดอารมณ์อ่านแล้ว
เห็นว่าเก็บมาเกินครึ่ง เลยเก็บให้มันครบๆ
ถ้าเป็นสนพอื่น คงครบ 5 เล่มตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วมั้ง

เรื่องวายที่เคยดังขนาดติดเทรนทวิตอันดับ1ทุกสัปดาห์
แต่สนพกลับได้รับเสียงด่ามากกว่าเสียงชม
แบบนี้ไม่เรียกว่าทำตัวเองแล้วให้เรียกว่าไรวะ
แทนที่จะสร้างชื่อเสียงให้สนพตัวเองให้เป็นที่รู้จัก
วันนี้กูบอกเลย ถ้าพูดถึง บกร กูจะนึกได้แค่ว่า
บกร = ดอง

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>267 เทียนกวาน Part.142
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนเดินทางมาถึงภูเขาเงียบสงบมีพลังทิพย์เหมาะกับการฝึกบำเพ็ญ ขณะที่เขากำลังสำรวจถ้ำด้วยความยินดี ไม่นานก็มีเทพชั้นล่างกลุ่มเล็กๆ ตามเข้ามา เขาจำได้ว่าบางคนเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่เขาพยายามปล้นชาวบ้านเมื่อตอนนั้น อีกฝ่ายบอกว่าพวกตนก็ต้องการฝึกบำเพ็ญที่นี่เช่นกัน เซี่ยเหลียนมาถึงที่นี่ก่อน แม้ไม่อยากฝึกกับคนอื่นอีกทั้งยังระเวงสายตาที่ฝ่ายนั้นมองตน แต่เพื่อเลี่ยงการปะทะเขาเลยยอมแบ่งปันสถานที่ให้ ทว่าเทพกลุ่มนั้นกลับอ้างว่าในเมื่อในอดีตเซี่ยเหลียนเคยยิ่งใหญ่ คราวนี้ก็ควรเสียสละให้คนอื่นแล้วออกไปจากที่นี่ซะ คำพูดรังแกกันเช่นนั้นเซี่ยเหลียนเดือดขึ้นมาโต้เถียงกับอีกฝ่าย เทพกลุ่มนั้นเอ่ยอ้อมๆ ว่าเดี๋ยวจะมีเพื่อนคนอื่นตามมาสมทบ แต่ไม่ว่าอย่างไรเซี่ยเหลียนก็ไม่ยอม ฝ่ายนั้นจึงงัดเรื่องที่เซี่ยเหลียนไปดักปล้นคนขึ้นมา เนื่องจากคนที่พูดคำนี้ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น ทำให้เซี่ยเหลียนรู้ทันทีว่าเทพพวกนั้นเอาเรื่องของเขาไปบอกคนอื่น แต่พอหันไปหาเทพที่อยู่ในเหตุครั้งนั้น อีกฝ่ายกลับบอกว่าเพื่อนของตนไม่ใช่คนอื่นเลยไม่ถือว่าผิดคำพูด

พอเซี่ยเหลียนระเบิดอารมณ์ใส่ เทพกลุ่มนั้นก็รีบอ้างว่าคนทำผิดคือเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนจะมาโทษว่าเป็นความผิดของคนอื่นได้อย่างไร เพราะเช่นนี้พวกตนจึงไม่อยากบำเพ็ญกับเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนอยากเถียงกลับแต่ก็เถียงไม่ออก แต่เพื่อพ่อแม่กับเฟิงซิ่น เขาเลยจะไม่ยอมไปจากที่นี่เด็ดขาด การทะเลาะกันเริ่มดุเดือด ในที่สุดเซี่ยเหลียนก็คว้ากิ่งไม้มาสู้กับพวกที่เป็นเทพสงคราม แต่ด้วยความเมพเขาก็สามารถปัดกระบี่อีกฝ่ายกระเด็นทุกคน เทพพวกนั้นไม่อยากเชื่อว่าจะแพ้เทพตกสวรรค์ พอเห็นไฟวิญญาณดวงหนึ่งพยายามชนตนก็อ้างว่าเซี่ยเหลียนเล่นทริก อีกฝ่ายจับลูกไฟนั่นไว้ ส่วนเซี่ยเหลียนก็ตะคอกด้วยความโกรธว่าเขาไม่เกี่ยว มีชื่อเขาสลักบนวิญญาณนั่นหรืออย่างไรถึงมากล่าวหากัน ตอนนั้นเองพวกเทพก็เรียกใครบางคนให้เข้ามาช่วย คนๆ นั้นคือมู่ฉิง

ทั้งเซี่ยเหลียนกับมู่ฉิงต่างติดสตั๊น เป็นเพราะตอนที่เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงเป็นผู้ติดตามของเขาบนสวรรค์ ฝีมือของทั้งสองเข้าตาเทพองค์อื่นจนอยากได้ไปเป็นลูกน้องตัวเอง ตอนเขาถูกเนรเทพถึงกับมีบางคนมาขอตัวทั้งสองไป จึงมีความเป็นไปได้ที่จะมีเทพองค์ใดองค์หนึ่งพามู่ฉิงกลับขึ้นสวรรค์ไปเป็นลูกน้อง เทพที่สู้กับเซี่ยเหลียนรีลเล่าเรื่องให้มู่ฉิงฟัง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เล่าเรื่องที่เขาปล้นคนตั้งแต่ตน ก็รู้ว่ามู่ฉิงต้องรู้เรื่องนั้นแล้วอย่างแน่นอน ฝ่ายนั้นบอกให้มู่ฉิงไล่เซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนที่ถูกไส่สีว่าจะยึดจะยึดถ้ำไว้คนเดียวแล้วไล่คนอื่นออกไปจึงร้องว่าเรื่องไม่ได้เป็นเช่นนั้น พอพวกเทพองค์อื่นเริ่มตะโกนด่ามู่ฉิงว่ายืนเฉยอยู่ทำไม เซี่ยเหลียนก็แอบดีใจว่าอย่างไรพวกตนก็เพื่อนกัน แต่พอถูกพูดเหน็บแหนมอีกมู่ฉิงกลับยกดาบฟันกิ่งไม้ในมือเซี่ยเหลียน ก่อนบอกให้เซี่ยเหลียนไปจากที่นี่

เซี่ยเหลียนอึ้ง หลังเงียบไปครู่หนึ่งก็บอกว่าตนไม่ได้อยากขโมยของใคร ไม่ได้ยึดที่นี่ไว้คนเดียว และเป็นเขาที่มาถึงที่นี่ก่อน รู้ใช่ไหมว่าเขาไม่ได้โกหก เขาไม่อาจทนต่อไปได้จึงยอมจากออกมาจากที่นั่น แต่กลับมีเทพองค์หนึ่งแกล้งขัดขาให้เขาล้มลงไปในหลุมโคลนบนพื้นเชา มู่ฉิงยังยืนอยู่ในกลุ่มเทพที่หัวเราะเยาะเซี่ยเหลียนโดยไม่ยอมมองมา ไม่แม้แต่ช่วยยื่นมือมาช่วยให้เขาลุกขึ้น เซี่ยเหลียนหยิบย่ามที่แม่ของเขาจัดให้แล้วลุกขึ้นเดินลงจากเขา ค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนออกวิ่งแล้วล้มอีก คราวนี้เขากระอักเลือดเพราะความโกรธออกมาด้วย เขานั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีความคิดจะลุกขึ้น ก่อนจะมีมือข้างหนึ่งยื่นมาให้ พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าอีกฝ่ายคือมู่ฉิง

แม้อีกฝ่ายจะถามว่าเขาเป็นอะไรไหม เซี่ยเหลียนก็เอาแต่จ้องหน้าเฉยๆ แต่พอมู่ฉิงเริ่มหน้าตึงขึ้นเรื่อยๆ แล้วทำท่าจะชักมือกลับ เซี่ยเหลียนก็กระชากอีกฝ่ายลงมาคลุกพื้นด้วย มู่ฉิงโกรธ บอกว่าเขาไม่มีทางเลือก ที่เซี่ยเหลียนปล้นคนก็เพราะไม่มีทางเลือกเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เซี่ยเหลียนจึงคว้าทุกสิ่งที่คว้าได้ปาใส่จนมู่ฉิงจากไป จากนั้นเขายังนั่งอยู่ที่เดิมจนมืดค่ำก็ไม่ไปไหน แต่แล้วก็มีใครบางคนเข้ามาใกล้ พอเซี่ยเหลียนมองก็เห็นร่างในชุดสีขาว ใบหน้าสวมหน้ากากครึ่งร่ำไห้ครึ่งแย้มยิ้มยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมเอ่ยทักอย่างยินดีว่า “ทรงสบายดีหรือเปล่า ฝ่าบาท”

Note : ตอนมู่ฉิงขอไม่อยู่กับเซี่ยเหลียนแล้ว ถึงจะรู้สึกไม่ดีแต่กูเข้าใจและยอมรับเหตุผลของนางได้นะ ตอนสิ่งที่นางทำในตอนนี้ทำให้กูอยากจิกหัวมากระทืบซ้ำ ไอ้เหี้ย ไอ้ข้อศอกหมา มึงไม่กล้าขัดคนอื่นมึงก็ยืนอยู่เฉยๆ ไปสิวะ
.
.
.
.
.

พูดถึงบกร กูจะนึกถึงติ่งประสาทแดกคิดว่าหนังสือเสกได้ประกาศLC=พึ่งได้LC ที่สนพมันออกได้เร็วเบื้องหลังมันผ่านกระบวนการมาตั้งนานเป็นปีๆ เสร็จแล้วค่อยออกโว้ย เพราะความประสาทแดกของพวกมึงตอนนี้ที่ไหนได้ลิขสิทธิ์เรื่องอะไรก็ไม่กล้าประกาศได้แต่กระมิดกระเมี้ยนกระซิบคนแปลเถื่อนว่าลบเถอะนะได้LCแล้วแต่ห้ามประกาศว่าสนพไหนได้ จนวันนี้กูยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฮัสกี้กับซือจุนที่ไหนได้ไป
ถ้าเป็นสายอ่านนิยายสักหน่อยไม่ใช่ตามแต่ซีรีส์แล้วมางอแงหาว่านิยายออกช้าเพราะดอง ก็จะเห็นว่านิยายแปลหลายเรื่องที่โดนขอให้ลบเพราะติดลิขสิทธิ์หายเป็นปีกว่าจะออกทีละเล่ม ซบ.ที่มาเป็นข้อพิสูจน์ว่าออกเร็วได้ ขอโทษเหอะ ป่านนี้กูยังไม่เห็นเงาฆ่าหมาป่าที่ได้ลิขสิทธิ์เป็นปีเลย
กูเคืองพวกโวยสุดตรงทำให้วงการวายสนพไม่กล้าประกาศลิขเลยหัวร้อนเป็นพิเศษ

>>282 +1 มู่ฉิงตอนนี้น่าตบจริงๆ
.
.
.
.
.
ตอนนี้ทำให้คนคิดว่า เซี่ยเหลี่ยนยกโทษให้มู่ฉิงง่ายไป กูว่าเซี่ยเหลี่ยนปล่อยว่างได้แล้วอะ แต่ให้คบกันเป็นเพื่อนอีกครั้ง กูไม่โอ5555 อยากให้เหมือนเจียงเฉิงกับพี่เว่ยมากกว่า ที่ให้อภัยกันแต่เป็นแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว
.
.
.
.
.

>>282 ตอนนี้กูเข้าใจที่มาของเทพในบัญชีหนังหมาที่อ๋องแกไปไล่ทุบศาลและ ก็ว่าถ้าแค่เห็นว่าดักปล้นไม่น่าจะถึงกับโดนคิดบัญชีแบบนี้

>>281 จริงมึง แต่ก่อนกูเฉยๆกับบกร. แต่เพราะเรื่องนี้แหละเวลามีใครพูดถึงสนพนี้ขึ้นมา กูด่าได้ 3 วัน 3 คืน

>>284 อืม เป็นกูกูอาจจะยกโทษให้แต่ไม่กลับไปสนิทเหมือนเดิม คบแค่ห่างๆ พอ แต่อีกแง่หนึ่งมันก็ตั้ง 800 ปีแล้วอะ เวลานานขนาดนั้น แถมด้วยนิสัยของเซี่ยเหลียนเองก็อาจไม่เก็บมาใส่ใจแล้ว ยังไงคนบ้านเดียวกันก็เหลืออยู่แค่นี้ แถมมู่ฉิงก็ยังปลอมเป็นฝูเหยามาช่วยงานเจ้าบ่าวผีกับตอนปั้นเยวี่ย (ถึงจะแอบหนีไปก่อน แต่รู้ว่าอาจทำให้มีปัญหากับเผยหมิงก็ยังมา) ตอนรู้ว่าฮวาเฉิงเป็นสตอล์กเกอร์ก็พยายามหวังดีพาหนี (ถึงเซี่ยเหลียนจะไม่ต้องการก็เถอะ 5555) แต่อย่างน้อยด็อยากให้เซี่ยเหลียนจับมาซ้อมสักยกก่อน อารมณ์พวกผู้ชายตีกันแล้วความบาดหมางคลายอะ

>>282 แต่กูสงสัยตอนที่มู่ฉิงมันไปมันอ้างว่ามีแม่ต้องดูแล ตอนนี้เป็นเทพเขาห้ามเจอมนุษย์โดยตรงนี่ แล้วอย่างงี้ดูแลยังไงวะ ให้พรให้ร่ำรวยงี้หรอ

>>285 33 คนนั่นสมควรโดนและ แต่ฮวาเฉิงจำหน้าแม่นจริงจัง 555

>>281 เว่อมาก แต่กูติดใจแค่ บกร พิมปรมจ หลักหมื่นเล่ม ต้นทุนลดลงเยอะมากกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลดเยอะกว่าพวกพิมหลักพันอีก โรงพิมแทบจะรำถวาย แต่ก็ขายแพงกว่าจำนวนหน้า เพราะไงคนก็ซื้อ อุอิ

>>289 แค้นฝั่งลึกสลักในวิญญาณเลยมั้ง ถึงเคยพูดว่าสิ่งที่เสียใจที่สุดคือการที่เห็นคนที่ตนรักถูกทำร้ายแต่ทำอะไรไม่ได้ ก็แน่สิตอนนั้นเอ็งเป็นแค่ลูกไฟ

>>290 แต่กูดีใจนะที่แม่งพิมพ์เยอะ
อย่างน้อยกูที่มาตามที่หลังจะได้ไม่เจอคำว่าของหมดกระแทกใส่หน้า

>>288 กูก็สงสัยเหมือนกันเพราะในเรื่องไม่ได้บอกไว้ ถ้าพยายามหาเหตุผลให้ ตอนที่เทพองค์อื่นพาขึ้นสวรรค์อีกรอบ ก็คงขอให้อีกฝ่ายช่วยให้พรดูแลแม่ ไม่ก็ขอให้ทำนิมิตรให้พวกนักบวชในศาลของตัวเองช่วยดูแลหญิงตาบอดคนนี้ แล้วให้แม่ของมู่ฉิงมาอาศัยในเขตอาราม มีน้ำอาหารให้กิน หรือไม่เจ้าตัวก็อาจแอบๆ มาช่วยเอง เพราะเทพเล็กๆ แอบทำอาจไม่มีคนรู้

>>292 มันหมดก็พิมใหม่มึง มันจะปล่อยให้ของหมดทำไมในเมื่อขายได่้ มีตลอดแหละเชื่อสิ

>>282 >>284 กูจำได้ว่าพอกูอ่านบทนี้จบ กูเกลียดมู่ฉิงไปเลยอ่ะ กูรับไม่ได้ด้วยที่เซี่ยเหลียนกลับไปเป็นเพื่อนกัน คือเซี่ยเหลียนตอนนั้นไม่เหลืออะไรเลย ชื่อเสียง เกียรติยศ จากคนที่เคยอยู่สูงสุดตกลงมาจุดต่ำสุด แม่งยังทำได้ลงคออ่ะ ไม่เห็นแก่มิตรภาพที่เคยมีมาด้วยซ้ำ
จะแยกตัวออกไป ไม่ว่ากัน เพราะการเอาตัวเองให้รอดไม่ผิด แต่เหตุการณ์ที่ถ้ำคือสุดๆละ

แต่อีกอารมณ์นึงหลังจากอ่านบทนี้คือ กูสะใจมากที่ฮวาเฉิงจัดการอิเทพพวกนั้นตอนหลัง สมน้ำหน้าาาาา

>>295 แต่คิดในอีกมุมหนึ่งคือมู่ฉิงมันมีนิสัยเอาตัวรอดก่อนจนไม่คิดถึงคนรอบข้าง แล้วตัวเองก็มาเสียใจทีหลัง
.
.
.
.
.
อย่างในอาร์ค 5 ที่ไปตบเฟิงซิ่นสลบ ทำให้อีกฝ่ายไปเจออันตราย ก็กลัวจนทำอะไรผิดๆ ถูกๆ แต่พอพวกเซี่ยเหลียนจะไปช่วยก็ขอตามไป หรือตอนที่เจอเฟิงซิ่นแล้ว แต่กำแพงในถ้ำกำลังปิดทาง นางก็ชิงหนีก่อน แล้วก็มาเสียใจทีหลัง เพราะชอบทำผิดซ้ำๆ อย่างนี้ เลยไม่ค่อยมีคนเชื่อคำพูดด้วยว่าไม่ตั้งใจ ทำไปตามสัญชาตญาณ อย่างในอาร์ค 4 ที่ไล่เซี่ยเหลียน ตอนหลังก็รู้สึกผิดจนต้องแอบเอาของไปให้ แล้วก็ยอมขอโทษ (ซึ่งปรกติไม่เคยทำ ในอาร์ค 5 ก็ไม่พูด) จะว่าไปแล้วก็เป็นสันดานเสียซึ่งนางก็พอรู้ตัว ก็หวังว่าต่อๆ ไปจะหาทางแก้นิสัยนี้ได้นะ
.
.
.
.
.

>>295 จนกูเริ่มคิดว่าการที่อ๋องผีแกต่อยมูฉิงไปซะหลายหมัดเลยเริ่มคิดว่ามันคงมีเรื่องนี้ด้วยรึเปล่า

>>297 ฮวาเฉิงกับมู่ฉิงนี่ฮวาเฉิงน่าจะแค้นเก็บมาตัังแต่เล่ม2ละป่ะที่ไปออกปากไล่ฮวาเฉิง มีเรื่องหน้าถ้ำนี่อีก ฮวาเฉิงแม่งได้จังหวะเลยต่อยด้วยความแค้น เฟิ่งซิ่นยังโดนน้อยกว่าอ่ะ 555

กุจะบอกว่ากุเนี่ยคนชอบมู่ฉิง กุรักนางกรอกตา ส่วนตัวกุว่ามู่ฉิงไม่เคยทำร้ายใครจริงจังด้วย คือนางแม่งทำตัวน่าจิกหัวมาตบก็จริง แต่ความน่าจิกหัวมาตบแล้วก็จบอ่ะ มู่ฉิงเองก็ไม่ได้คิดร้ายกับใครแบบจะฆ่าจะแกง ประกอบกับมู่ฉิงเข้าใจว่าเซี่ยเหลียนกับเฟิ่งซิ่นเกลียดตัวเองด้วยนะ นึกสภาพว่ามึงต้องติดตามเค้าแต่คิดว่าเค้าเกลียดตัวเองอ่ะ เฟิ่งซิ่นแม่งก็ชอบซุบซิบด่ามู่ฉิงให้เซี่ยเหลียนฟัง แล้วที่นางทำก็รู้สึกผิดสัสๆ รู้สึกผิดมา800ปี ที่ทำดีก็เยอะสร้างสาธารณะประโยชน์ก็เยอะ ไอที่สับคอเฟิ่งซิ่นก็เจตนาดี อย่างเล่ม5ที่ผนังถ้ำจะปิดกุเข้าใจว่านางไม่ได้ชิ่งนะ แต่โดนOOOดึงตัวออกไปให้คนอื่นเข้าใจว่านางหนี
.
.
.
.
.
.
แล้วเล่ม5นั่นอ่ะ มู่ฉิงตั้งใจจะตายนะ บอกให้เซี่ยเหลียนหนีไปคนเดียวเพราะคิดว่าไปกันสองคนยังไงก็คงไม่รอด เลยตั้งใจจะตายให้เซี่ยเหลียนรอดนะ ตอนที่OOOวางยาให้สามหน่อเข้าใจผิดกันเอง มู่ฉิงก็ไม่ได้ทรยศเซี่ยเหลียนเลยนะ ตั้งแต่เซี่ยเหลียนบึ้นสวรรค์รอบ3มานางก็แสดงอออกว่าเป็นห่วงเยอะแต่ทำตัวกับเค้าไม่ถูกเฉยๆ

นางปรับปรุงตัวขนาดนี้แล้วให้อภัยนางเถอะ YwY

>>298 อืม กูก็ว่างั้นอะ ถึงนางจะขี้อิจฉา ปากปีจอ ชอบเอาตัวรอดก่อน แต่ก็ไม่เคยอยากทำร้ายใครให้ถึงตาย กับเฟิงซิ่นที่ไม่ถูกกัน นางก็ไม่เคยอยากให้อีกฝ่ายเป็นอะไรไป กูอภัยให้นาง แต่ถ้าเป็นเซี่ยเหลียนก็ไม่อยากกลับไปสนิทมากอะ

ดันหน่อย ตกหน้าแรกละ

ขอ ky กูพึ่งมาตามอ่านงานของคุณโม่แล้วกูอยากรู้ว่า นิยายตัวร้ายนี่เล่มสองกูยังสามารถตามหามือ 1 ได้อยู่ไหม กูเห็นนายอินทร์ขายแต่เล่ม 1 กับ 3

>>301 หาได้ทั่วไป สนพ.เอง ร้านในช้อปปี้ ร้านหนังสือที่ไม่ใช่นอ.อะ หาได้ชิลๆเลยจ้า ลองดูๆ

>>301 ในเว็บโลดดด

ขุดหน่อยจ้า

>>301 มือ1ยังได้แต่หาboxมือ1ไม่ได้แล้ว แล้วถ้าไม่ได้ตั้งใจจะเก็บboxอยากได้แค่หนังสือเฉยๆก็ไม่แนะนำมือ1อ่ะเพราะแม่งแพงสัส มือ2สภาพเกือบ100 หรือสภาพแบบยังไม่ได้แกะแล้วลดราคาเหลือ3เล่ม900งี้มีเยอะแยะ เลือกเอาละกัน

>>302 >>303 >>305 ขอบใจพวกมึงมาก

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>282 เทียนกวาน Part.143
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนได้แต่ยืนตัวสั่น พอเศวตไร้หน้าเข้ามาใกล้ก็ยกมือโจมตี แต่ก็ถูกอีกฝ่ายจับไว้ เตะเซี่ยเหลียนล้ม ก่อนจะใช้มือข้างเดียวจับหัวของเซี่ยเหลียนยกเขาลอยกลางอากาศ ลูกไฟวิญญาณดวงหนึ่งพุ่งชนไป๋อู๋เซียงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แม้แต่น้อย แล้วเซี่ยเหลียนก็ต้องตัวแข็งเมื่อจู่ๆ เศวตไร้หน้าก็กอดเขา ลูบหัวราวกับปลอบประโลม กล่าวว่าถูกคนทำอย่างนั้น เซี่ยเหลียนช่างน่าสงสาร พออีกฝ่ายชักชวนให้มาอยู่ด้วยกัน เซี่ยเหลียนก็ปัดหน้ากากนั่นออก บอกว่าใครจะไปอยู่กับเอ็ง ไป๋อู๋เซียงยกมือปิดหน้าหัวเราะ บอกว่ายังไงสักวันเซี่ยเหลียนก็ต้องมาอยู่กับตน เพราะว่าในโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจเซี่ยเหลียนไปมากกว่าเขา และเขาจะเป็นคนๆ เดียวที่อยู่ข้างเซี่ยเหลียนตลอดไป เซี่ยเหลียนไล่อีกฝ่ายที่มโนว่าเขาจะไม่มีใครอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่ ไม่สนใจลูกไฟที่ขยับขึ้นลงราวพนักหน้าเห็นด้วย ไป๋อู๋เซียงเลยกล่าวว่าในอดีตน่ะใช่ แต่ต่อแต่นี้ไปก็ไม่แน่

เศวตไร้หน้าปล่อยบังไคทำให้เซี่ยเหลียนกระเด็น ส่วนตัวเองก็ไปจับลูกไฟมาถามชื่อ แต่เซี่ยเหลียนที่เป็นห่วงพ่อแม่กับเฟิงซิ่นก็ไม่สนใจเหตุการณ์ตรงหน้า แล้วรีบวิ่งกลับไปยังที่พัก พอกลับมาถึงเขาก็เจอเฟิงซิ่นกำลังคุยกับมู่ฉิง เลยหันไปถามมู่ฉิงว่ามาที่นี่ทำไม เฟิงซิ่นตอบแทนว่าอีกฝ่ายเอาเสบียงมาให้ แล้วมู่ฉิงยังเสริมอีกว่าจะหาโอกาสนำยามา ตอนที่เฟิงซิ่นบอกว่าไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะมาช่วย แต่ก็ต้องขอบคุณ เซี่ยเหลียนก็ขัดขึ้นมาว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากมู่ฉิง และไล่ให้อีกฝ่ายออกไป ทำให้มู่ฉิงหน้าซีดแล้วกล่าวคำขอโทษออกมา

เซี่ยเหลียนหยิบกระสอบพวกนั้นไล่ฟาดมู่ฉิง ทำเอาเฟิงซิ่นงง พอถามเรื่องราวเซี่ยเหลียนก็บอกให้ไปถามมู่ฉิงเอาเองว่าทำไมเขาที่ไปฝึกบำเพ็ญถึงต้องกลับมา เมื่อมู่ฉิงเล่าคราวๆ ว่าตนขอให้เซี่ยเหลียนไปจากภูเขา ด้วยสถานการณ์ตอนนั้นแล้วหากเซี่ยเหลียนไม่ไป เรื่องก็คงไม่จบ ได้ยินแค่นั้นเฟิงซิ่นก็ปะติดปะต่อเรื่องราวออก เลยหยิบกระสอบมาไล่ฟาดมู่ฉิงอีกคน ปากก็ด่าไม่หยุด แม้มู่ฉิงบอกว่าตนรู้ว่าตัวเองทำผิด ตอนนี้ก็พยายามแก้ไขแล้ว แต่เฟิงซิ่นก็ไม่ฟัง มู่ฉิงเลยถามว่าทีเซี่ยเหลียนดักปล้นคนทำไมถึงยอมรับได้ แต่พอเขาทำผิดบ้างถึงรับไม่ได้ คำพูดนั้นทำให้เซี่ยเหลียนถึงกับหยุดหายใจ ส่วนเฟิงซิ่นก็ช็อคมาก เห็นท่าทางของทั้งสองมู่ฉิงเลยเพิ่งรู้ว่าเซี่ยเหลียนไม่ได้บอกเฟิงซิ่นว่าไปทำเรื่องอะไรไว้

เซี่ยเหลียนไม่อาจคุมอารมณ์ได้อีกเลยคว้าไม้กวาดไล่ตีมู่ฉิงจนได้แผล มู่ฉิงยอมจากไปแต่ก็ยังยกกระสอบของมาวางไว้ด้านหน้าพวกเซี่ยเหลียน พอเฟิงซิ่นถามว่ามู่ฉิงโกหกใช่ไหม เซี่ยเหลียนก็ขอร้องไม่ให้อีกฝ่ายถามอะไรอีก พอถูกบอกให้เล่าความจริง เซี่ยเหลียนก็กรีดร้องเอามือปิดหูวิ่งเข้าห้องตัวเองไป แม้ความจริงอยากหนีไปไกลๆ แต่ก็หลัวว่าไป๋อู๋เซียงจะมาทำร้ายพ่อแม่กับเฟิงซิ่นจึงไม่ได้ไปไหน แม้เฟิงซิ่นกับแม่จะมาเคาะประตูเรียกก็ไม่ยอมออกไปหา ผ่านไปสองวันถึงใจเย็นลงแล้วยอมออกมา เฟิงซิ่นเอาอาหารมาให้ พยายามชวนคุยเรื่องอื่นให้บรรยากาศผ่อนคลาย ทำเป็นว่าไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผ่านไปหลายวันก็พอรู้ว่าเฟิงซิ่นไม่ได้เล่าเรื่องที่เขาปล้นคนให้พ่อแม่ของเขาฟัง เซี่ยเหลียนเลยสบายใจขึ้น

พอเซี่ยเหลียนเอ่ยปากจะไปแสดงกับเฟิงซิ่น อีกฝ่ายก็บอกให้เขาพักอีกหน่อย เซี่ยเหลียนเลยสารภาพว่าตอนนี้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะบำเพ็ญเลย อย่างน้อยก็ให้เขาทำตัวเป็นประโยชน์บ้าง ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อน แต่ตอนที่ส่องกระจก เซี่ยเหลียนกลับเห็นว่าบนใบหน้าของตนมีหน้ากากครึ่งแย้มยิ้มครึ่งร่ำไห้สวมอยู่ เขาร้องเสียงดังจนเฟิงซิ่นรีบมาดู แต่คราวนี้พอมองกระจกอีกครั้งหน้ากากนั่นก็หายไปแล้ว เห็นเซี่ยเหลียนหลอน เฟิงซิ่นก็เลยยืนยันให้เซี่ยเหลียนพักต่ออีกสัก 2-3 วัน เซี่ยเหลียนไม่กล้าบอกอีกฝ่ายว่าตนได้เจอกับเศวตไร้หน้ามา เพราะกลัวว่าเฟิงซิ่นจะทิ้งตนไปอีกคน สุดท้ายเพราะยืนเหม่อเลยถูกทิ้งให้อยู่บ้านไม่ได้ไปไหน

เซี่ยเหลียนเพิ่งสังเกตว่าตัวเองเหม็นมากเพราะไม่ได้อาบน้ำมา 2 สัปดาห์ จึงจัดการไปอาบน้ำ ตอนที่กำลังจะหยิบชุดมาใส่ก็สังเกตว่าเสื้อตัวนักพรตสีขาวของเขากลับกลายเป็นชุดไว้ทุกข์สีขาวหรูหราเหมือนของเศวตไร้หน้า เขาตะโกนหาคนที่แอบมาเปลี่ยนเสื้อด้วยความโกรธ ทำให้ราชากับราชินีที่อยู่ห้องข้างๆ รีบมาดูด้วยความตกใจ แต่แม้ลูกชายที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วจะยืนเปลือยกายอยู่ ราชินีก็ยังรีบเขาไปกอดปลอบ เซี่ยเหลียนกอดมารดา บอกว่ามีผีร้ายตามตนเองอยู่แล้วเรียกให้ดูเสื้อของตน แต่เมื่อทั้งสามมองไปที่เสื้อตัวนั้น ก็พบว่ามันเป็นแค่ชุดนักพรตไร้ความผิดปรกติใดๆ ทำให้เซี่ยเหลียนยิ่งเดือด ร้องว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากตน อยากปั่นหัวตนนักหรือ เห็นอย่างนั้นราชินีก็พยายามกลั้นน้ำตา แล้วกอดลูกชายเอาไว้
.
.
.
.
.

>>307 ขอบคุณโม่งสปอยมากๆ โอ้ยยยเชี่ยพาร์ทนี้คือ ไป๋อู่เซี่ยงนี่วิญญาณตามติดจริงๆว่ะ สงสารเซี่ยเหลียนจับใจ ฮือออ 😭😭😭

>>307 เศวตไร้หน้านักสตอกเกอร์ชัดๆ จนเซี่ยเหลียนหลอนแล้ว

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>307 เทียนกวาน Part.144
.
.
.
.
.
หลังจากเฟิงซิ่นกลับจากทำงาน เซี่ยเหลียนก็เรียกอีกฝ่ายมาคุย ซึ่งเฟิงซิ่นเองก็บอกว่ามีเรื่องอยากคุยเหมือนกัน เซี่ยเหลียนเป็นคนเริ่มก่อนว่าไป๋อู๋เซียงกลับมาแล้ว เฟิงซิ่นเลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นตนจะไม่ไปไหนเพื่อระวังความปลอดภัยให้ราชากับราชินี ถึงจะไม่อยาก แต่ช่วงนี้ก็เอาเสบียงที่มู่ฉิงเอามาให้มาใช้ก่อนได้ พอเซี่ยเหลียนถามว่าแล้วเฟิงซิ่นอยากคุยอะไรกับเขา อีกฝ่ายก็มีท่าทีลำบากใจแต่สุดท้ายก็ถามว่าเซี่ยเหลียนพอมีเงินให้ยืมไหม แม้เซี่ยเหลียนไม่มีให้แต่ก็พยายามถามว่าอีกฝ่ายมีปัญหาอะไรถึงต้องใช้เงิน ทว่าเฟิงซิ่นกลับบอกปัดว่าไม่ต้องใส่ใจ

หลังจากนั้นเซี่ยเหลียนก็เห็นเศวตไร้หน้าอยู่เป็นพักๆ แต่ทุกครั้งที่เขากรีดร้องแล้วทุกคนรีบมาดู ที่ตรงนั้นก็จะไม่มีใครอยู่ ผ่านไปหลายวันเซี่ยเหลียนก็ยิ่งประสาทเสีย คืนนี้หนึ่งเขาตื่นขึ้นมากลางดึกเห็นพ่อแม่กับเฟิงซิ่นแอบปรึกษากัน ดูเหมือนทุกคนจะเป็นห่วง คิดว่าเพราะช่วงนี้เจอเรื่องกระทบจิตใจมากมาย เซี่ยเหลียนเลยเห็นภาพหลอน เซี่ยเหลียนรีบออกไปโวยวายว่าตนไม่ได้เป็นบ้า จากนั้นก็วิ่งออกจากบ้าน เมื่ออยู่กลางป่าก็ตะโกนเรียกท้าทายให้ไป๋อู๋เซียงปรากฏกาย เขาเด็ดกิ่งไม้มาถือต่างอาวุธ เดินเข้าไปในกลุ่มหมอกหนา ระหว่างทางก็เจอกลุ่มไฟวิญญาณกั้นเป็นกำแพง ต่างร้องเตือนไม่ให้เขาเดินไปต่อ มีเพียงลูกไฟซึ่งสว่างที่สุดซึ่งน่าจะเป็นหัวหน้าที่ไม่เอ่ยอะไรออกมา เมื่อเซี่ยเหลียนเดินแหวกพวกมัน ดวงไฟก็พยายามมาดักหน้ากั้นทางอีก เซี่ยเหลียนเลยด่าไปด้วยความโมโหและเศร้าใจในสภาพตัวเองที่แม้แต่ผีเล็กๆ ก็ไม่เชื่อฟัง พวกลูกไฟจึงไม่ลอยตามมาอีก

เซี่ยเหลียนเดินไปเจออารามขององค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อที่ผุพัง รูปปั้นของเขาไม่อยู่แล้ว ป้ายคำขวัญก็ถูกผู้คนฟันด้วยความโกรธแค้น เขาตัดสินใจนั่งรอไป๋อู๋เซียงแต่กลับเจอกลุ่มคนวิ่งเข้ามา ต่างบอกว่าพวกตนหลงทาง เซี่ยเหลียนเอาผ้าปิดบังใบหน้าตัวเอง คิดได้ว่าเศวตไร้หน้าน่าจะใช้คาถาทำให้ทุกคนมาหลงมายังที่แห่งนี้ ผ่านไป 4 ชม. ทั้งอารามก็เต็มไปด้วยผู้คน แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงคนวิ่งเข้ามาชนต้นไม้หน้าอารามจนสลบไป เมื่อเซี่ยเหลียนอาสาเข้าไปดูก็พบว่าอีกฝ่ายซึ่งฟื้นขึ้นมาพอดีเป็นโรคหน้าคน โชคดีที่เซี่ยเหลียนคว้าชายคนนั้นแล้วโยนลอยออกไปไกลก่อนที่อีกฝ่ายจะพุ่งใส่คนอื่น ทว่าไม่ทันทำอะไรก็มีผู้ป่วยโรคหน้าคนวิ่งมาที่อารามอีก 10 กว่าคน เซี่ยเหลียนรีบเข้าไปจัดการจนหมด ตอนนั้นเองเขาก็เห็นไป๋อู๋เซียงยืนอยู่ไม่ไกล เลยรีบวิ่งตามโดยมีลูกไฟวิญญาณลอยตามมาส่องแสงนำทางให้

พอสังเกตว่าเศวตไร้หน้าเหมือนต้องการล่อตนออกไป เมื่อเซี่ยเหลียนเลยหยุดวิ่ง อีกฝ่ายก็หยุดการเคลื่อนไหว ไป๋อู๋เซียงยืนยันว่าต้องการให้เซี่ยเหลียนมาอยู่กับตน เซี่ยเหลียนเลยหยิบกิ่งไม้ชี้ไปที่อีกฝ่ายโดยมีไฟวิญญาณลูกหนึ่งมาโอเวอร์โซลเพิ่มพลังให้ เศวตไร้หน้ากล่าวเสริมว่าเขาต้องการให้เซี่ยเหลียนมาเป็นลูกศิษย์ บทเรียนแรกที่เขาจะสอนให้ก็คือเมื่อต้องการเผชิญกับหลายอย่างบนโลกใบนี้ เซี่ยเหลียนก็เป็นแค่คนที่ไร้ซึ่งพลัง ส่วนบทเรียนที่สองก็คือมนุษย์ธรรมดาไม่มีค่าพอให้เซี่ยเหลียนต้องปกป้อง

เซี่ยเหลียนโจมตีใส่อีกฝ่ายไม่ยั้ง แต่ไป๋อู๋เซียงก็รับการโจมตีได้อย่างชิลๆ บอกว่าหากเซี่ยเหลียนไม่มาอยู่กับตนก็จะไม่มีวันเอาชนะตนได้ แต่เซี่ยเหลียนก็ตอกว่าอีกฝ่ายไม่มีวันฆ่าเขาได้ และในเมื่อเขาไม่มีวันตาย สักวันก็ต้องเอาชนะอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอน แต่ถึงจะพูดอย่างนั้นเขาก็ไม่มั่นใจว่าออฟชันเสริมที่จวินอู๋ใส่ในคำสาปพันธนาการทำให้เขาไม่ตายจะเป็นจริงทุกรณีหรือเปล่า ไป๋อู๋เซียงบอกว่าเขาไม่มีความคิดจะฆ่าเซี่ยเหลียน แต่ระวังจะเสียใจกับเรื่องนี้ในภายหลัง ก่อนจะสับคอเซี่ยเหลียนสลบไป

เมื่อเซี่ยเหลียนฟื้นขึ้นมาก็เห็นไฟวิญญาณดวงหนึ่งลอยอยู่ข้างหน้า แต่พอพยายามขยับก็พบว่าตัวเองถูกมัดไว้โดยผ้าที่เขามักใช้ปกปิดใบหน้า เขาอยู่บนแท่นบูชาในอารามโดยมีผู้คนจำนวนมากจับจ้อง ดูเหมือนทุกคนจะจำได้แล้วว่าเขาคือเจ้าชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อ แต่ก็ไม่ได้มีความเกลียดหรือโกรธแค้นอยู่ในสายตาพวกนั้นเหมือนที่เซี่ยเหลียนกลัว ตอนนั้นเองเสียงโหยหวนของผู้ป่วยโรคหน้าคนที่เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากและกำลังล้อมอารามก็ดังขึ้นจนทุกคนหวาดกลัว ทั้งยังเกรงว่าหากอยู่ใกล้ในระยะนี้พวกตนจะติดโรคไปด้วย พอเซี่ยเหลียนตะโกนเรียกหาเศวตไร้หน้า ก็มีมือเย็นๆ ลูบหัวของเขา อีกฝ่ายนั่งอยู่ข้างๆ เขาในความมืดนี้มาตลอด
.
.
.
.
.

>>310 ขอบคุณสำหรับสปอยนะ ฉากนั้นมันกำลังจะมาแล้ว ....

>>310 ถึงตอนหน้า กูต้องหาตับมารอแล้ว

>>311 >>312 รู้อะไรกันมา ไม่นะ ไม่นะ ม่ายยยยยย เซี่ยเหลียนยังเจ็บหนักไม่พออีกรึ

>>313 ฉากต่อไป หนักสุดในชีวิตแล้วมึง

โม่งสปอยล์กุรักมึงนะ แต่ช่วงนี้กุคงไม่มาอ่านสปอยล์มึงซักพัก กุจะหนีฉากนั้น 555555

>>315 ไม่นะ อยู่ด้วยกันก่อน 😂 เตรียมทิชชู่แป๊บ

แต่เอาจริง โม่งมาสปอยให้ก็เล่าย่อๆ ไม่ได้เจาะลึกถึงคำพูด กูแนะนำว่าถ้าซาดิสชอบทำร้ายตับตัวเองให้ไปอ่านเวอเต็มต่อ แบบ มึงเอ้ย 555555 บางทีตัวหนังสือก็เหมือนมีดอ่ะ กรีดใจได้เหมือนกัน

>>310 ขอบคุณโม่งสปอยมาก ลุ้นทุกตอนเลย

กูไม่รู้จะขอบคุณเว็ปโม่งยังไงที่ทำให้กูรู้จักโม่เซียง ตอนแรกกูไม่เคยคิดจะดูจะอ่านเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำจะเข้ามาอ่านพวกสปอยในโม่งเมื่อไม่นานมานี้
แปปเดียวอ่านสปอยเทียนกวานที่โม่งสปอยพิมพ์ลงตั้งแทนต้นถึงปัจจุบัน ซื้อปรมาจารย์ 1-3 มาอ่าน แล้วพึ่งได้กดสั่งตัวร้ายอีก 3 เล่มมารอมาส่ง

อีเหี้ย อ่านปรมาจารย์ไปปวดใจชิบหาย อย่างตอนรวมจิตกับพี่ใหญ่นี่ ถ้ากูเป็นพี่ใหญ่กูก็โกรธจนลมปราณแตกตายเหมือนพี่แกอะ ต่อให้กวนเหยาจะน่าสงสารแต่ทุกครั้งที่มึงทำผิดมึงเสือกมานั่งบีบน้ำตาเอาดีเข้าตัวเอาชั่วให้คนอื่น บอกสถานการณ์บีบบังคับ แต่แม่งไม่ยอมรับว่าตัวเองทำผิดเลย สำหรับกูในมุมมองพี่ใหญ่ก็แค่อยากให้มึงไปในทางที่ถูกที่ควร สำนึกว่าสิ่งที่ตนทำมันผิด แถมพี่แกเป็นคนตงฉิน ยอมหักไม่ยอมงอ พอเห็นกวนเหยาพลิกลิ้นไปมาพี่แกก็ปรี๊ดแตกสิ ที่ด่าลูกกระหรี่ก็เพราะตอนนั้นกวนเหยาแม่งเสือกตอบใช่ตอนที่พี่แกถามว่า ทำไมอย่างงั้นถึงไม่เสียสละตัวเอง กวนเหยาสูงส่งกว่าพวกเขาเหล่านั้น(นักพรตที่ฆ่าไปตอนเป็นสปาย)หรอ โว๊ยยยย

โทษทีกูพึ่งอ่านจบสามเล่มรวดแล้วกูอิน

>>319 ยินดีต้อนรับสู่โม่งโม่เซียงนะ

ส่วนตัวกูคิดว่าพี่ใหญ่แกหวังดีจริงๆ แหละ แต่วิธีการพูดการกระทำของแกไม่ใช่วิธีการโน้มน้าวที่ดีเลย คล้ายๆ หลักการคุยกับคนที่มีปัญหาหรือเป็นโรคซึมเศร้า แต่ละอย่างที่แกพูดคือสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายดาวน์ลงหรือยิ่งต่อต้านอะ

>>320 ก็จริงแหละมึง คนตรงๆ โผงผางขวานผ่าซากแบบพี่ใหญ่ไม่ควรเป็นที่ปรึกษาให้คนที่มีปัญหาจริงๆ ขนาดตอนพี่แกสอนน้องตัวเองกูยังคิดเลยว่าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ได้มีบ้านแตกแน่นอน
แต่ถ้าถามว่าพี่ใหญ่ไม่ได้ไปเห็นตอนที่กวนเหยาฆ่าหัวหน้าตัวเองเรื่องมันจะต่างไปจากนี้ไหม กูคิดว่าน่าจะต่างแบบมากๆ อย่างน้อยน่าจะดีกันจนถึงตอนพี่พี่ใหญ่โดนจับไป (แต่ถ้าดีกันมาก่อนกวนเหยาอาจบอกข้อมูลให้พี่ใหญ่รู้ด้วยและเลี่ยงเหตการณ์นั้นได้ก็ได้) อาจจะไปเริ่มแตกหักเอาตอนตระกูลจินปกป้องเซวียหยางเอาแทนแต่คงไม่ถึงกับปรี๊ดแตกแบบนั้นหรอกมั้ง

>>321 กูว่าพี่เนี่ยกับอาเหยาเหมือนคู่ผัวเมียยันเดเระอะ
คนนึงเปิดเผย ตรงไปตรงมา ยอมหักไม่ยอมงอ
คนนึงเจ้าเล่ห์ เพื่อเป้าหมายแล้วไม่สนวิธีการ
ดูๆแล้วไม่น่าจะเข้ากันได้ แต่ก็อยู่ด้วยกันได้
ในอดีตพี่เนี่ยเป็นคนตรงๆ แต่ก็เป็นคนเดียวที่รู้ตัวจริงของอาเหยา ไล่อาเหยาไปตายบ่อยๆ แต่ไม่เคยทำจริง
อาเหยาเนี่ย โดนไล่ฆ่า โดนไล่ให้ไปตาย แต่สุดท้ายก็ช่วยชีวิตพี่เนี่ยไว้ตอนโดนประมุขตระกูลเวินจับตัว
กูอ่านแล้วรู้สึกคู่นี้รักกันแบบซึนๆ มีไล่ตบตีกันอยู่บ่อยๆ
เพียงแต่หลังๆทะเลาะกันหนักไปหน่อย ดันไปด่าแม่เมียเข้าให้ สุดท้ายโดนเมียฆ่าหั่นศพทิ้ง เมียเหยาก็ดันโรคจิตหน่อยๆ ฆ่าหั่นศพเสร็จ เก็บหัวผัวไว้ในห้องเก็บของ มโนว่าผัวกำลังจ้องมองตัวเองอยู่
สุดท้ายซอมบี้ผัวรัก ลากเมียที่ฆ่าตัวเอง ลงไปนอนในโรงศพด้วยกัน โรแมนติกจะตาย รักกันจนฆ่ากันตาย 5555

ปรมาจารย์ สั่งกับเบอเกอรี่บุ๊กโดยตรงห่อดีมั้ย พอดีเห็นมือ1ที่นี่ราคาถูดสุดหรือมีที่ไหนราคาดีกว่านี้ ห่อดี

เออมึง กูอ่านเล่มสามจบแล้วมันมีฉากนึงที่พี่ซีเฉินพูดกับวั่งจีเรื่องเหล่าว่า อย่าดื่ม อย่าให้เป็นเหมือนคราวนั้น นี่คือยังไงวะกูสงสัย พี่แกช่ำใจที่พี่เว่ยตายแล้วแดกเหล้าอาละวาดหรอ
กับอีกเรื่องที่สงสัยมากถึงมาที่สุด พ่อแม่ของซีเฉินกับวั่งจีขังตัวเองอยู่คนละเรือนกันไม่ใช่หรอ แล้วทำลูกกันอีท่าไหน ถ้ามีซีเฉินคนเดียวก็พอเข้าในว่าอาจจะโจ๊ะพรึมพรึมกันตั้งแต่ก่อนขังตัวเองแต่นี่มีวั่งจีเกิดต่อมาด้วยไม่ใช่ฝาแฝด เลยงง หรือบางทีคุณพ่อแกก็ทนไม่ไหวออกออกไปหาคุณแม่งี้หรอ

>>322 ถ้าพี่ใหญ่กับกวนเหยาเป็นคู่ผัวเมียแล้วพี่ซีเฉินนี่อยู่ในฐานะอะไร เพื่อนพระเอก(เพื่อนผัว)ที่เห็นแต่ด้านที่น่าสงสารของเมีย ทำให้คิดว่าผัวมองเมียผิดไปเลยพยายามให้ผัวเมียคืนดีกันแต่กลายเป็นว่าเมียเสือกเอาความหวังดีของเพื่อนผัวมาใช้ประกอบแผนฆ่าผัวงี้หรอ หรือควรเป็นตำแหน่งชู้รักของเมีย 5555555

>>324 เหมือนพวกการ์ตูนผู้หญิงไงมึง เป็นพระรองใจดี เวลานางเอกมีปัญหากับพระเอกก็มาปรึกษา เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่สุดท้ายนางเอกก็ไม่เอา 55555

>>324 พี่วั่งเมาอาละวาด เอาตราตระกูลเวินมานาบกตัวเอง

>>324 เออ กูสงสัยเหมือนมึงเลยว่าพ่อก็ขังเดี่ยวตัวเอง แม่ก็โดนขังไว้ในเรือน เอาเวลาไหนไปทำกัน ละได้มาสองคนด้วยนะ งงไปอีก 5555 หรือจะเป็นแบบ ตามเทศกาล งานเลี้ยงตระกูลงี้ ที่สามารถออกมาร่วมได้ ก็เลยมีโอกาสได้เจอกัน กูเดานะ

>>322 เห็นคู่นี้กุนึกถึงพวกข่าวฆาตกรรมทุก พวกผัวอารมณ์ร้อนตบตีเมีย เมียเก็บกดฟางเส้นสุดท้ายขาดเพราะถูกลามปามไปถึงแม่ เลยจัดฉากฆาตกรรมอำพรางเพื่อเชือดผัวทิ้ง อะไรเทือกนั้น

>>328
รื้อคดีตายปริศนาของหลังผ่านมานานหลายปีพบหลักฐานว่าเมียของผู้ตายเป็นคนฆ่าอำพรางคดี
ด้านเพื่อนผัวเผยความรู้สึก ไม่อยากเชื่อว่าเมียเป็นคนก่อคดีฆ่าอำพราง เจ้าตัวเป็นคนจิตใจดีมีน้ำใจมาโดยตลอด ถึงคู่ผัวเมียจะทะเลาะกันเป็นระยะแต่ก็ยังรักกันดีไม่น่าฆ่ากันได้ ส่วนตัวเชื่อว่าคนเป็นเมียโดนใส่ร้าย
ด้านตำรวจเผยหลักฐานมัดตัวแน่นหนาหลังจากถูกอำพรางคดีถูกอำพรางมานานหลายปี

>>326 อ๋อ ที่มาว่าทำไมมีรอบตรงอกเหมือนพี่เว่ยสินะ

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>310 เทียนกวาน Part.145

คำเตือน เนื้อหาในตอนนี้แม้จะเป็นแค่สปอยไม่ลงรายละเอียดมาก แต่มีความ Gore สูง
.
.
.
.
.
เสียงโหยหวนของผู้ป่วยโรคหน้าคนทำให้คนในอารามหวาดวิตก แต่ก็ไม่มีใครกล้าเสียสละฝ่าวงล้อมให้คนอื่นหนีออกไป เซี่ยเหลียนพยายามปลอบให้ทุกคนใจเย็น ทว่าเศวตไร้หน้ากลับพูดว่ามีวิธีรักษาโรคหน้าคนให้ลองถามเซี่ยเหลียนดู ชาวบ้านจึงเร่งเร้าขอคำตอบ ทว่าไม่ว่าจะถูกต่อว่าอย่างไรเซี่ยเหลียนก็ไม่ยอมบอก ไป๋อู๋เซียงจึงเอ่ยว่ารู้ไหมว่าทำไมในเมืองหลวงทหารถึงไม่ติดโรคนี้ เป็นเพราะคนกลุ่มนั้นกระทำในสิ่งหนึ่งที่ชาวบ้านทั่วไปไม่ทำนั่นก็คือฆ่า นั่นแหละคือวิธีรักษาโรคร้าย

เซี่ยเหลียนไม่อาจปฏิเสธได้ว่านั่นไม่ใช่ความจริง ส่วนพวกชาวบ้านเมื่อได้ยินก็รู้สึกสับสน พอมีคนหนึ่งถามขึ้นมาว่าแล้วจะต้องฆ่าใครทุกคนก็ยิ่งแตกตื่น บางคนเริ่มร้องไห้จนทะเลาะกัน ตอนนั้นเองจู่ๆ ไป๋อู๋เซียงก็จับหน้าเซี่ยเหลียนไว้ บอกพวกชาวบ้านว่านึกไม่ออกหรือว่าควรฆ่าใคร รู้แล้วไม่ใช่หรือว่าเซี่ยเหลียนคือใคร อีกฝ่านคือเทพและเทพย่อมเป็นอมตะ ว่าแล้วเจ้าตัวก็เอากระบี่กระซวกท้องเซี่ยเหลียนโชว์ ก่อนโยนกระบี่เล่มนั้นไปกลางวงชาวบ้าน หันมาถามเซี่ยเหลียนว่าอีกฝ่ายเคยพูดไว้ไม่ใช่หรือว่าอยากช่วยเหลือไพร่ฟ้าชาวประชา

พอเห็นว่าเซี่ยเหลียนแม้เสียเลือดมากก็ยังไม่ตาย พวกชาวบ้านก็ดีใจว่าพวกตนมีทางรอด แต่ก็มีบางคนไม่ค่อยเห็นด้วย ไป๋อู๋เซียงเลยยิ่งปั่นประสาทเซี่ยเหลียนว่าให้รีบไปช่วยผู้คน ก่อนหน้านี้เพิ่งพูดเองว่าไม่มีวันตายไม่ใช่หรือ อย่ากลัวสิ จงเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเหลือคนอื่นซะ แต่พอเห็นว่าไม่มีใครเข้ามาหยิบกระบี่ เซี่ยเหลียนก็มีความมั่นใจในความดีของคนขึ้นมาทว่าเศวตไร้หน้ากลับบอกว่าไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยาก เพียงแต่ไม่มีใครกล้ากระเดิมคนแรกต่างหาก ตอนนั้นเองผู้หญิงก็หนึ่งก็ร้องโวยวายขึ้นมาเพราะลูกของเธอติดโรคหน้าคนเสียแล้ว พ่อแม่ของเด็กจึงคว้ากระบี่เล่มนั้นใส่มือบุตรเดินเข้าไปแทงท้องของเซี่ยเหลียนพร้อมร้องขอโทษไปด้วย เซี่ยเหลียนยังคงพยายามโทษว่าเป็นเพราะไป๋อู๋เซียงทำให้ทุกคนไม่มีทางเลือก แต่อีกฝ่ายก็กล่าวว่าเป็นเพราะต้องมีแรงกระตุ้น มนุษย์ถึงเผยสันดานที่แท้จริงออกมา

เมื่อผู้คนเห็นใบหน้าเล็กๆ หายไปจากร่างกายของเด็ก ก็มีคนหนุ่มอีกคนมาหยิบกระบี่ฟันเซี่ยเหลียน อ้างว่าเพราะเขายังมีครอบครัวรอการกลับไป ถึงไม่ตาย แต่เซี่ยเหลียนก็ยังรู้สึกเจ็บไม่ต่างจากมนุษย์ธรรมดา พอชายคนนั้นกลับไปในกลุ่มคนก็มีคนคนหนึ่งก้าวออกมา เป็นชายนักแสดงข้างถนนที่เซี่ยเหลียนเคยแข่งด้วยนั่นเอง ชายคนนั้นบอกว่าทำไมทุกคนถึงทำสิ่งที่ปีศาจบอก ถึงแม้เซี่ยเหลียนจะไม่ตาย แต่สิ่งที่ทำลงไปก็ไม่ต่างจากการฆ่าคน ชายคนนั้นเลยถูกคนอื่นต่อว่าว่าอีกฝ่ายคงไม่มีคนให้นึกถึงเลยไม่คำนึงถึงชีวิตตน ชายคนนั้นจึงบอกว่าถึงตนมีลูกเมียก็ไม่มีวันใช้วิธีนี้ ถ้ารักลูก ทำไมถึงไม่ให้ลูกฆ่าตัวเองแทนที่จะไปฆ่าคนอื่น แต่เขาก็ถูกพ่อแม่คู่นั้นด่าว่าจะให้ลูกทรพีฆ่าพ่อแม่ตัวเองอย่างนั้นหรือ พวกเขาโต้เถียงกัน แต่แล้วร่างของชายนักแสดงก็เริ่มมีใบหน้าผุดขึ้นมา ถึงอย่างไรเขาก็ยึดมั่นในความเชื่อของตัวเองจึงไม่ทำร้ายเซี่ยเหลียนแล้ววิ่งออกไปจากอารามร้างแทน

พอตัวปัญหาจากไปแล้ว ชาวบ้านก็ต่างก่นด่าชายคนนั้น จากนั้นก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาบอกว่าก่อนหน้านี้เซี่ยเหลียนเคยพยายามปล้นตนแต่ตนหนีรอดมาได้ ไม่นานนักจู่ๆ โรคหน้าคนก็กระจายระบาดผู้คนในอารามอย่างรวดเร็ว ทุกคนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ก่อนเริ่มเห็นดีเห็นงามกับการฆ่าเซี่ยเหลียน อีกฝ่ายเป็นเจ้าชาย เป็นเทพ แต่กลับขโมยของของผู้คน ทั้งๆ ที่พวกตนกราบไหว้ แต่กลับนำโรคร้ายมาให้ เซี่ยเหลียนจำเป็นต้องไถ่โทษ ผู้คนเริ่มกรูกันเข้าหาเซี่ยเหลียนที่บังเกิดความกลัวขึ้นมา ยังไม่ทันที่เขาจะร้องว่าช่วยด้วยก็มีคนปาดคอเขาแล้ว ทุกคนต่างรีบพากันเข้ามาแทงเซี่ยเหลียน ร้องให้คนก่อนหน้าเหลือจุดที่ทำให้ถึงตายของอีกฝ่ายไว้ให้พวกตนด้วย

กระบี่นับไม่ถ้วนฟันร่างของเซี่ยเหลียน เลือดไหลออกมาจนเจิ่งนอง แม้เขาจะน้ำตาไหล ในใจกรีดร้องว่าเจ็บ และขอความช่วยเหลือเท่าไรก็ไม่เป็นผล สุดท้ายก็คิดว่าทำไมเขาถึงไม่ตาย อยากจะร้องก็ทำไม่ได้ อยากจะดิ้นด้วยความเจ็บ ร่างกาบที่แหลกเหลวก็ทำไมได้ ลูกไฟที่อยู่ในมือของไป๋อู๋เซียงเปล่งแสงดื้นราวใจกำลังแหลกสลาย ตอนที่เซี่ยเหลียนไม่มีสติหลงเหลืออยู่แล้ว มันก็สว่างวาบกลายเป็นไฟแผดเผาผู้คนและทุกอย่างในอารามจนหมด แล้วเงาร่างของคนๆ หนึ่งก็ปรากฏแทนที่ดวงไฟลูกนั้น นั่งคุกเข่าด้วยความเจ็บปวดอยู่หน้าแท่นบูชาที่ร่างแหละจนสิ้นสภาพความเป็นมนุษย์ของเซี่ยเหลียนอยู่ ขณะที่ผีร้ายตนใหม่ถือกำเนิด ไป๋อู๋เซียงก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ
.
.
.
.
.

>>331 ขอบคุณโม่งสปอยที่ทำให้ตอนนี้ซอฟลงกว่าเดิมเยอะ อ่านตัวเต็มธาตุไฟเข้าแทรกเลยกู

>>331 แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คนเขียนใจร้าย ซาดิส อำมหิต แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง T_____________T ไม่ไหวแล้ว

>>331 ขอบคุณโม่งสปอยที่สปอยแบบไม่ทำให้กูปวดตับมากเกินไป ไว้ไปรอตับแตกตอนอ่านของจริงแทน

เหมือนถ้าอ่านไม่ถึง190ก็เหมือนยังไม่ได้อ่านเทียนกวานอ่ะ ขอบคุณโม่งสปอยล์นะที่สปอยล์มาถึงตรงนี้

>>332 ซอฟลงจริงๆ ตัวเต็มทำแทบกระอักเลือด โหดเกิ๊น

เมื่อวานตัวร้ายอย่างข้า3เล่มพึ่งเอามาส่ง อ่านเสร็จแล้วรู้สึกว่าชอบคู่โม่กับไอ้นักเขียน มากถึงมันจะไม่มีฉากอะไรลึกซึ้งถึงพริกถึงขิงเท่าคู่หลักก็เถอะ

>>337 กูว่าเกือบทุกคนโดนคู่นี้ตกอ่ะ อยากให้มีต่อมากๆ ฟิคน้อยมากๆเช่นกัน กูค่ดชอบ

>>338 แต่ fanart คู่นี้เยอะมากนะ เพราะเป็นคู่ official 5555 เรือผีอย่าง หลิ่วเสิ่น อย่างกูก็ได้ตามเก็บ FA เท่าที่มีแบบประปราย

>>339 จีง โม่ซั่งกูอยากเห็นคาร์แรกเตอร์ดีไซน์ของ อฟช. อ่ะ เฝ้ารอมานาน กู้ดก็ออกมาส่วนหนึ่งแล้ว แต่ไม่มีคู่นี้ TT เปงเสร้า
ส่วนเรือผีเรื่องนี้กูจิ้นหลายคู่เลยนะส่วนมากเป็น Allหลิ่ว กูจิ้นหมดหนุ่มซึนหน้าออกสาว หลิ่วเสิ่นก็เป็นหนึ่งในทั้งหมดที่กูชอบ หยางหลิ่ว ซึ่งผีในผีกูก็ชอบ และเรือบาปอย่าง ปิงหลิ่ว กัดกันตลอดใครลงเรือกับกูบ้าง 555555555

>>338 ยอมรับเลยว่าตอนช่วงอ่านถึงเล่มสองก็เริ่มรู้สึกแล้วแหละว่าน่าจะคู่กัน จนตอนพิเศษเท่านั้นแหละอีเหี้ยขอยกเป็นเรือลำโปรดของนิยายโม่เซียงเลย ตอนต่อกูก็อยากให้มี เรื่องหลังๆ ของโม่เซียงแม่งอ่านแล้วกูรู้สึกปวดตับชิบหาย คู่นี่แม่งชอบฮีลกูดีมาก

>>339 กูไปตามfanart ในนกฟ้าและ งานดีดีทั้งนั้นเลย แถมแทบทุกคนให้อาซั่งเป็นหนูแฮมเตอร์กันสะเป็นเอกฉัน 555555

>>340 ดีไซน์อฟซนี่ต้องรออนิเมตัวร้ายฉายหละมั้ง

เออแล้วสรุปอาซั่ง(นักเขียน)นี่โดนไฟดูดส่งมาโลกนี้ถือว่าถึงตายไหมวะหรือว่าไม่ตายเพราะเห็นในเน็ตบางคนบอกว่าตาย แล้วอย่างงี้ถ้าแม่งเลือกกลับโลกจริงก็ตายห่าอะดิ

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>331 เทียนกวาน Part.146
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนรู้สึกหัวว่างเปล่า ปล่อยให้ไป๋อู๋เซียงนำกระบี่เล่มเดียวกับที่ให้ชาวบ้านใช้มาสะพายให้ ใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่อีกฝ่ายนำมา เอาผ้าขาวที่ใช้ปกปิดใบหน้าและถูกใช้มัดมือเท้าของตนเองในวันนั้นมายัดใส่มือ เขาเดินลงจากเขา ระหว่างทางเจอแม่น้ำพอส่องตัวเองก็พบว่าดูเหมือนปรกติทุกอย่าง ขณะที่ก้มลงดื่มน้ำ เขาก็หันไปเห็นศพของชายนนักแสดงข้างถนนคนนั้นอยู่ที่ต้นน้ำ เลยอ้วก ไอจนมีเลือดออกมา หลังจากกลับมาถึงบ้านก็เจอเฟิงซิ่นซึ่งโกรธที่จู่ๆ เขาก็หายไปถึง 2 เดือนอัดเข้าเต็มหน้า แต่พอเห็นท่าทางแปลกๆ รวมถึงกระบี่ที่หลังของเซี่ยเหลียนก็รู้สึกเอะใจ ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทว่าเซี่ยเหลียนกลับเอ่ยเพียงคำว่าขอโทษ พอเห็นหน้าลูกชาย ราชินีก็รีบเข้ามากอด ส่วนราชาพูดเพียงไม่กี่คำ ด้วยความกลัวว่าเซี่ยเหลียนจะหายตัวไปอีก ทั้งสามเลยไม่พูดอะไรและคอยดูเซี่ยเหลียนด้วยความห่วง

เซี่ยเหลียนปลดกระบี่เล่มที่เพิ่งได้ให้เฟิงซิ่นนำไปจำนำ เพราะจำได้ว่าอีกฝ่ายเคยบอกว่าต้องการใช้เงิน ทว่าเฟิงซิ่นกลับมีสีหน้าเจ็บปวด ก่อนบอกว่าตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว เซี่ยเหลียนใช้เวลาพักผ่อนหวังให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปรกติจนผ่านไป 2 เดือน พอเฟิงซิ่นจะออกไปแสดง เขาก็ขอตามไปช่วยด้วย แต่เพราะทำการแสดงที่นี่มานานทำให้การแสดงของเฟิงซิ่นไม่เรียกคนเหมือนช่วงแรกๆ เซี่ยเหลียนเลยเด็ดกิ่งไม้มาทำการแสดงร่ายกระบี่ ทว่าไม่นานก็มีคนร้องว่าน่าเบื่อทั้งยังพูดดูถูก แต่ก่อนที่เฟิงซิ่นจะทันจัดการ เซี่ยเหลียนก็โยนชายคนนั้นลอยกระเด็นไปไกลได้รับบาดเจ็บจนผู้คนแตกตื่น เขายังเดินเข้าไปหาชายคนนั้น ขู่ว่าถึงไม่มีกระบี่จริง แต่เขาก็สามารถเอาชีวิตอีกฝ่ายได้ เฟิงซิ่นเข้ามาห้ามก่อนที่เขาจะโยนชายคนนั้นอีกรอบ ตอนนั้นเองทหารหย่งอันก็มาถึง เซี่ยเหลียนไม่ยอมหนี ทั้งยังทำท่าจะเข้าไปบวก แต่เฟิงซิ่นก็ดึงเขาไปซ่อนตัวได้ทัน

พอกลับมาถึงบ้านเฟิงซิ่นก็ต่อว่าเซี่ยเหลียน เมื่อเห็นราชินีวิ่งมา เซี่ยเหลียนก็สั่งให้แม่กลับไปที่ห้อง เฟิงซิ่นถามว่าถ้าชายคนนั้นตายไปจริงๆ จะทำยังไง แต่เซี่ยเหลียนถามกลับว่าถ้าตายจริงแล้วจะทำไม ทั้งสองทะเลาะกันแรงขึ้น จนเซี่ยเหลียนพูดว่าการที่เขาเป็นเทพ จะห้ามไม่ให้เขาโกรธหรือเกลียดเลยหรืออย่างไร เขาเดินหนีเข้าห้อง ร้องตะโกนบนเตียง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็กลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้แล้ว

เย็นวันนั้นราชินีเข้ามาในห้องพร้อมนำอาหารมาให้ เธอเล่าว่าแต่ละอย่างมีชื่อว่าอะไร เซี่ยเหลียนรู้สึกไม่อยากกินสิ่งที่เธอทำสักนิดถามเธอกลับว่าทำไมต้องตั้งชื่อให้ ซึ่งเธอก็บอกว่าเพื่อให้เป็นสิริมงคล ตอนที่ส่งตะเกียบให้ก็ถามว่าเขาทะเลาะกับเฟิงซิ่นหรือ ตอนที่เซี่ยเหลียนไม่อยู่ เฟิงซิ่นคอยดูแลเธอกับราชามาตลอด แม้ตอนนี้จะยากลำบากก็ไม่ทอดทิ้ง เซี่ยเหลียนเลยระเบิดว่าแล้วเขาไม่ลำบากหรือ หยุดถามหยุดพูดเรื่องที่เธอไม่เข้าใจได้แล้ว ว่าเสร็จเขาก็บอกว่าจะไปจัดการให้ทุกอย่างดีขึ้นสำหรับทุกคนแล้วออกจากบ้านไป สักพักก็กลับมาพร้อมถุงกระสอบที่ใส่ของมีค่าซึ่งไปขโมยชาวบ้านมา เฟิงซิ่นโกรธมาก บอกว่าเซี่ยเหลียนกลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร แต่เซี่ยเหลียนก็ตอกกลับว่าอีกฝ่ายก็เคยคิดจะทำเหมือนกันแค่ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ เฟิงซิ่นเอ่ยว่า ทำไมจู่ๆ ถึงได้ยอมแพ้ เซี่ยเหลียนยังคงเป็นคนเดิมที่สูงส่งอยู่หรือเปล่า เซี่ยเหลียนจึงเยาะว่านั่นสิ ทำไมเขาถึงได้ทนมาถึงตอนนี้กัน ตัวเขาในอดีตมันโง่เง่าเอง พอเฟิงซิ่นตัดพ้อว่าเขาติดตามเซี่ยเหลียนมาตลอดเพราะอะไรกัน เซี่ยเหลียนก็ตอบว่าถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องติดตามเขาแล้ว จากนั้นก็กลับเข้าห้องไป

4 ชม. ผ่านไปเขาก็ได้ยินเฟิงซิ่นบอกลาพ่อแม่ของเขาที่นอกห้อง ที่ผ่านมาเขากลัวมาตลอดว่าอีกฝ่ายจะทิ้งตนไป ตอนนี้จึงไม่เหลืออะไรให้กลัวอีก ถึงแม้ในใจลึกๆ เขาจะแอบหวังว่าหลังจากตนทำเรื่องที่ไม่ควรทำลงไป เฟิงซิ่นจะยังคงอยู่กับเขา แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นเช่นนั้น สักพักเขาก็ได้ยินเสียงของแม่จากหน้าห้อง กล่าวขอโทษที่พวกตนดึงให้เขาต้องกลายเป็นเช่นนี้ ส่วนพ่อบอกไม่ต้องการใช้เงินที่เซี่ยเหลียนนำมา และอยากให้เขาไปตามเฟิงซิ่นกลับมา แต่เซี่ยเหลียนก็ไม่ยอม สุดท้ายราชินีก็กล่าวขอโทษที่ไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ และยังต้องให้เขาคอยดูแล แต่เซี่ยเหลียนก็ไม่สนใจอีก เขาอาบน้ำลวกๆ ก่อนสลบไป พอตื่นมาเห็นตะวันโด่งก็สงสัยว่าทำไมเฟิงซิ่นไม่มาปลุก ก่อนนึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่อยู่แล้ว พอก้มหาผ้าขาวที่ใช้ปิดหน้าก็หาไม่ได้ เซี่ยเหลียนเลยตั้งใจเข้าไปถามแม่ที่ห้องของทั้งสอง แล้วสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของเขาก็คือร่างอันแข็งทื่อสองร่างซึ่งแขวนคอยู่บนขื่อด้วยผ้าสีขาวของเขา

Note 1 : กระบี่เล่มที่ได้มา คือ ฟางซิ่น
Note 2 : จำได้ไหมว่าหลังจากนี้เซี่ยเหลียนก็ชอบตั้งชื่ออาหาร
.
.
.
.
.

>>337 คู่สร้างคู่สม นักเขียนทนมือทนตีนดีชห อุแง้ โม่เป่ยจวินก็เป็นผชในฝันอีก ตีก้ตีไม่ลง 5555
>>339 คีย์เวิดไรวะมุง อยากตามบ้าง

>>342 ปวดตับมาเป็นคอมโบ ถึงตอนหน้ากูได้ชุบที่มีใบแน่ๆ

>>343 #moshang #漠尚 #โม่ซั่ง

>>342 เหี้ยยยยยยยย คือเข้าใจว่าไม่อยากเป็นภาระลูก แต่ใจคอจะทิ้งกันด้วยวิธีนี้เลยหรออออออ โอ๊ยตับกู

หนีกลับไปให้ โม่ซั่งเยียวยาแปป

>>343 เอ๊ะ หรือมึงหมาถึง fanart อีกคู่ 555555

>>342 ม่ายยยยยยยยยยยย ทำไมต้องจัดการปัญหาด้วยวิธีนี้ TOT ปวดใจพอรึยัง ยังมีอะไรอีกมั้ย
เชื่อว่าถ้าได้เล่มมาอ่านถึงตอนนี้ กูต้องเร่งสปีดอ่านไม่หยุดแน่

>>343 ถ้ามึงหมายถึงคู่หลิ่วเสิ่น ปกติในทวิตเต้อกูเสิช liushen ไม่ก็ #liushenweek อ่ะ
มีไม่เยอะมาก แต่ก็พอกรุบกริบหัวใจได้อยู่ 5555

>>348 กูพิมพ์ liushen ในgoogle แม่งรูปที่ขึ้นมาครึ่งนึงเป็น หลิ่นเสิ่นอีกครึ่งเป็นแชมพู5555555

บ่นหน่อย บกร ห่วยแตก
ความผิดพลาดหนึ่งเดียวของ ปรมจ คือการที่ บกร ได้ลขไป
จะครึ่งปีอยู่แล้ว แม่งยังไม่เป็นพรีเลย
ห่วยแตก

>>342 ฮืออออออออออออออออออออ น้ำตากุนองเป็นสายเลือดแล้ว อยากกอดเซี่ยเหลี่ยน ฟาฟาฝากทำแทนกุด้วย กุอยากปลอบเขา TT
ขอบคุณโม่งสปอยมาก

กูเพิ่งได้อ่าน ตัวร้ายฯแบบละเอียด อ๊ากกก กูเพิ่งอ่านถึงเรื่องของเสิ่นจิ่ว กับชีเกออ่ะ (จำชื่อหลักไม่ได้) เศร้าเลยว่ะ สงสารชีเกอชิบเป๋ง 555 อยากอ่านไซต์สตอรี่ของคู่นี้อ่ะ ปวดใจว่ะ ฉากสารภาพอ่ะ ฮือออออออ

>>352 จีงมึง คู่นี้ เยวี่ยจิ่ว เป็นคู่เดียวปะวะ ที่ดูยังไงก็แบดแอนท์ ทั้งแบบที่เสิ่นหยวนเข้าไปแก้ไขและแบบออริจินอล ไม่ว่าทางไหนสองพี่น้องก็ไม่ได้มาขอโทษและฟังเหตุผลกันดีๆเลย TT กูซึมเป็นส้วมตั้งแต่เล่มสามตอนที่ เยวี่ยชี ขอเรียกเสิ่นชิงชิวว่าเสิ่นจิ่วอ่ะ แล้วคือตอนนี้เสิ่นชิงชิวนางไม่ใช่ตัวออริแล้ว ช็อตที่บอกว่า 'เสิ่นจิ่วไม่อยู่แล้ว' กุอยากเอามือทาบอกร้องไห้ แม้แต่คำขอโทษจากเยวี่ยชี เสิ่นจิ่วตัวจริงก็ยังไม่ได้ยิน

>>353 อืม ใช่ ก็ซึมเลยอ่า ฉากที่ขอให้เรียกชีเกอ คำขอโทษ เสิ่นจิ่วไม่อยู่ฟังแล้ว แล้วเรื่องออริของคู่นี้ก็เศร้าอีก มันสายไปแล้วจริงๆแหละ เสียใจจจ กูชอบเสิ่นจิ่วนะ ศิษย์พี่เจ้าสำนักก็ชอบ คือคาแรกเตอร์มีเสน่ห์มาก

>>353 คู่นี้แบดเอนด์ คู่น้องงูก็แซดเอนด์ คือถ้าไม่ใช่คู่ออฟฟิเชียลแม่โม่ก็ไม่ให้สมหวัง ถถถถถ

>>352 ตอนพิเศษอันนั้นกูยอมรับเลยว่ากูข้าม แค่ในเรื่องหลัก พี่แกก็น่าสงสารพอแล้ว คนที่ตัวเองรักโดนแทนที่เป็นคนอื่นโดยไม่รู้เรื่อง คำขอโทษไม่มีวันที่อีกฝ่ายจะได้รับรู้ เห็นอีกฝ่าย(ถึงจิตใจจะไม่ใช่ก็เหอะ)ไปครองรักมีความสุขกับคนอื่นอีก เหี้ยแม่งเจ็บแทน ถ้าอยากได้กูคงอยากได้จักวาลที่ทุกตัวเป็นออริ แต่ปรับความเข้าใจกันได้และอยู่อย่างมีความสุข(สักนิด)มากกว่า อย่างงั้นถึงจะเรียกว่าคู่ เยี่ยวจิ่วสมหวังมั้ง เอ๊ะ หรือมันจะกลายเป็น หลิ่วจิ่ว คู่คนซึนที่สมหวังแทน
>>355 สำหรับกูถือว่ากึ่งๆ อฟซ นะ คือมันมีความรักเกิดขึ้นแหละ แต่แม่โม่ไม่ได้เขียนให้สมหวัง ไม่ได้คู่กัน

>>342 ตัดจบได้ปวดใจอีกแล้ว ทำไมแค่อ่านสปอยก็น้ำตาไหลวะ ฮือออ
ขอบคุณมากนะโม่งสปอย

the untamed special edition ต่างจากแบบเดิมยังไง

>>358 ตัดฉากไม่สำคัญออก ตอนนึงยาวขึ้นประมาณนึง เพิ่มมุมกล้องของบางฉากนิดหน่อย(ก็คือคู่หลักนี่แหละ) เปลี่ยนลำดับตอนจบวั่งเซี่ยนไม่เดินไปกันคนละทางแล้วแต่อยู่ด้วยกันที่กูซูแทน เย่ ซีรี่ส์มันก็ได้แค่นี้แหละ

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>342 เทียนกวาน Part.147
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนล้มลง จากนั้นก็เริ่มร้องไห้พร้อมกับหัวเราะ เขาลุกขึ้นกรีดร้องเอาหัวโขกกำแพง พึมพำเรียกเฟิงซิ่น แต่คนที่อยู่ด้วยกันมาตลอดก็ไม่ได้อยู่แล้ว ผ่านไปพักใหญ่เขาก็นำร่างของพ่อแม่ลงมา แล้วจึงเริ่มเดินไปทั่วบ้านอย่างทำอะไรไม่ถูก พอเห็นอาหารที่แม่ทำทิ้งไว้เมื่อวานก็เข้าไปตักมากินจนหมด หลังจากอ้วกเสร็จ เขาก็หยิบผ้าขาวผืนนั้นขึ้นไปผูกที่ขื่อแขวนคอตัวเองหมายฆ่าตัวตาย แต่เพราะคำสาปพันธนาการ ทำให้ถึงจะผ่านไปเท่าไร แม้เขาจะหายใจไม่ออก คอจะหัก เซี่ยเหลียนก็ไม่ตาย ในที่สุดปมผ้าก็หลุดจนเขาตกลงมา ผ้าขาวเริ่มขยับได้เองราวกับงู เพราะมันตามติดเซี่ยเหลียนซึมซับความรู้สึกด้านลบมากมายจากเขา ทั้งยังถูกใช้แขวนคอคน 2 คน มันเลยเกิดจิตมารขึ้นมา แต่เซี่ยเหลียนก็ไม่สนใจ เขาร้องตะโกนขอร้องให้ใครสักคนมาฆ่าตนให้หลุดพ้นจากความทรมานนี้

ตอนนั้นเองเซี่ยเหลียนก็ได้ยินเสียงผู้คนโห่ร้อง พอออกไปดูเลยรู้ว่าผู้คนกำลังเฉลิมฉลองการก่อตั้งสร้างเมืองหลวงใหม่ของอาณาจักรหย่งอัน เขายกมือปิดหน้า หัวเราะพร้อมกับร้องไห้ บอกว่าจะไม่มีวันยอมให้หย่งอันสุขสงบ เขาจะฆ่าทุกคน เขาจะสาปทุกคนด้วยคำสาปโรคหน้าคน จู่ๆ บนใบหน้าของเขาก็ปรากฏหน้ากากครึ่งแย้มยิ้มครึ่งร่ำไห้ ชุดนักพรตกลายเป็นชุดไว้ทุกข์ เขามุ่งหน้ากลับซากเมืองหลวงเก่าของเซียนเล่อ เรียกวิญญาณถามว่าโกรธไหมที่ผู้คนที่เคยปกป้องด้วยชีวิตกลับไปเป็นประชากรของหย่งอัน ลืมเลือนผู้ที่เสียสละ ส่งเสียงร้องยินดีให้คนที่พรากชีวิตของพวกตน ทั้งวิญญาณทหารและผู้ป่วยโรคหน้าคนต่างตอบรับและติดตามเซี่ยเหลียน เสียงร้องโหยหวนของพวกมันทำให้นักพรตที่อยู่ใกล้ๆ หวาดกลัว คำว่า “หายนะชุดขาว” ปรากฏขึ้นมาในหัวทันที

ตอนนั้นเองก็มีเสียงเรียกฝ่าบาทดังขึ้น เมื่อเซี่ยเหลียนหันไปก็เห็นชายชุดดำ สวมหน้ากากผีฉีกยิ้มเป็นรูปจันทร์เสี้ยวตนหนึ่งคุกเข่าข้างหนึ่งให้ตนเอง แม้เซี่ยเหลียนจะบอกว่าตนไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท แต่อีกฝ่ายก็ยืนยันว่าตนจำเซี่ยเหลียนได้ เซี่ยเหลียนรู้สึกไม่สบอารมณ์ที่ถูกเรียกในฐานะนั้น เขาส่งผ้าขาวออกไปโจมตีแต่อีกฝ่ายกลับจับมันไว้ได้ เห็นผีร้ายตรงหน้ามีความสามารถ เซี่ยเหลียนเลยถามชื่อ เมื่อชายคนนั้นบอกว่าตนไม่มีชื่อ เซี่ยเหลียนเลยเรียกอีกฝ่ายว่าอู๋หมิง (นิรนาม) พอรู้ว่าอู๋หมิงเป็นวิญญาณทหารเซียนเล่อเลยเรียกให้อีกฝ่ายตามตนมา แม้ไม่ทราบความรู้สึกจริงๆ เพราะหน้ากากฉีกยิ้มปกปิดไว้ อู๋หมิงก็เอาหน้าผากแนบหลังมือที่เซี่ยเหลียนยื่นให้ เอ่ยคำสาบานว่าจะติดตามเซี่ยเหลียนจนกว่าชีวิตจะหาไม่ เซี่ยเหลียนดึงมือกลับ กล่าวว่าอีกฝ่ายตายแล้ว ราวกำลังบอกว่าคำสาบานนั้นเชื่อไม่ได้

เซี่ยเหลียนกับอู๋หมิงเดินทางไปยังราชวังของหย่งอัน เมื่อสัมผัสได้ถึงคาถาป้องกัน อู๋หมิงก็เข้าไปทำลายโดยไม่รอให้เซี่ยเหลียนออกคำสั่ง และด้วยจำนวนยันต์คาถามากมายก็ทำให้เซี่ยเหลียนอดคิดไม่ได้ว่าคนที่อยู่ข้างเหมือนกำลังกลัวว่าจะมีสิ่งชั่วร้ายเข้าไปทำร้าย พอถึงห้องโถงหลัก เซี่ยเหลียนก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ทว่าหลังเตะประตูเปิดด้านในกลับมีเพียงหลางอิงคนเดียว ดูเหมือนหลางอิงจะเข้าใจว่าเซี่ยเหลียนคือไป๋อู๋เซียง เขากล่าวว่าตนตามหาอีกฝ่ายมาตลอด แต่พอได้ยินเสียงเขาก็จำได้ว่าคนตรงหน้าคือเซี่ยเหลียน อีกทั้งพอได้ยินเสียงของวิญญาณร้ายมากมายที่เซี่ยเหลียนนำมาก็ไม่มีท่าทีตกใจแต่อย่างใด จากนั้นเซี่ยเหลียนก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเข้าไปจิกหัวของหลางอิงกดลงบนพื้น แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเด็กร้องดังขึ้นมาอีก

ตอนที่หลางอิงเอ่ยปลอบไม่ให้อะไรสักอย่างกลัว เซี่ยเหลียนก็หันไปเห็นใบหน้าเล็กๆ หนึ่งเด็ก หนึ่งสตรีบนหน้าอกของหลางอิงซึ่งเสื้อแหวกออกพอดี หลางอิงกล่าวว่านี่คือภรรยาและลูกชายของเขา ก่อนถามถึงเศวตไร้หน้า เพราะอีกฝ่ายสัญญาว่าภรรยาและลูกชายของเขาจะกลับมาจึงได้ทำเช่นนี้ ทว่าถึงตอนนี้ทั้งสองกลับไม่อาจพูดกับเขา ได้เพียงส่งเสียงร้องเท่านั้น เขาจึงอยากพบไป๋อู๋เซียงโดยเร็ว ตอนนั้นเองเซี่ยเหลียนก็เข้าใจแล้วว่ายันต์พวกนั้นไม่ได้มีไว้เพียงป้องกันสิ่งที่อยู่ภายนอกไม่ให้เข้ามา แต่มีไว้เพื่อกันไม่ให้สิ่งที่อยู่ภายในราชวังออกไปได้ต่างหาก

ด้วยความที่วิญญาณจะกัดกินร่างกายของผู้ที่มันสิง อวัยวะภายในของหลางอิงจึงแทบกลวงเปล่าและตอนนี้เขาก็ใกล้ตายเต็มที ตอนนั้นเองมุกปะการังสีแดงก็กลิ้งออกมาจากตัวของหลางอิง ก่อนที่เขาจะจับมือของเซี่ยเหลียนไว้ราวกับทำความเคารพ กล่าวว่าเขาอยากขอบคุณเซี่ยเหลียนมาตลอดที่มอบมุกให้ หากแต่คงดีกว่านี้ถ้าเซี่ยเหลียนมอบมันให้เขาเร็วกว่านี้ สิ้นเสียงหลางอิงก็ล้มลงตาเบิกกว้างกับพื้น ก่อนที่อู๋หมิงจะเอ่ยขึ้นมาว่าอีกฝ่ายตายแล้ว
.
.
.
.
.

>>360 กูความจะรู้สึกยังไงกับตอนนี้ดี แว๊กกกกกก

>>360 โม่งสปอยล์มึงสปอยล์ได้ละเอียดเก็บครบทุกเม็ดมากเลยอ่ะ ชื่นชมๆ

รั่วเย่เป็นงูน้อยน่ารักชอบตีกับเอ้อมิ่ง แต่จริงๆแล้วเกิดมาจากอะไรแบบนี้ตับกุนี่แหกกกกกกกกก

>>360 กูว่าเล่มนี้บีบคั้นอารมณ์สุดละ กูต้องอ่านสลับกับเล่มอื่นไปด้วยแน่ๆ

>>359 งี้นี่เอง

>>360 ขอบคุณวะโม่งสปอย ตอนนี้ตับกูไม่ไหวแล้วต้องการความหวานมาเดิมเต็มมาก TT

>>360 อื้อหือแต่ละพาร์ทคือแทบกระอักเลือด ไม่อยากนึกถึงตอนอ่านแปลเลย ฮือออ คงซึมกว่าเป็นร้อยเท่าแน่ๆ TT
ขอบคุณโม่งสปอยมากๆฮะ รอทุกวันเลย ฮือออออ

เจิมมู้

ดันนนนนน

ประมาจารย์ ข้องใจเรื่องเหยา
.
.
.
.
.
ทำไมถึงทำกับประมุขเนี่ยขนาดนั้น ทำไมเมียถึงยอมฆ่าตัวตาย เนี่ยหวายซังทำอะไรลงไปบ้าง ถ้าไปดูfatal journeyจะตอบคำถามนี้มั้ย
.
.
.
.
.

>>369 ไม่แน่ใจว่าถ้าดู fatal journal จะตอบคำถามมั้ย เพราะกูก้ไม่เคยดู 555 แต่เท่าที่อ่านนิยายมาจนจบก็พอตอบได้นะ

เรื่องพี่เนี่ย เข้าใจว่าเพราะถีบตกบันไดแล้วโดนเรียกว่าลูกโสเภณีนะ เหมือนเป็นปมของเหยาไปแล้วอ่ะเรื่องนี้
ส่วนที่เมียฆ่าตัวตาย ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเพราะว่ารู้ว่าตัวเองเป็นพี่น้องกับเหยาป่ะ กับรู้ที่เหยาฆ่าลูกตัวเอง กูว่ามันก็ช็อคพอสมควร
เนี่ยหวายซังคือคนที่ทำให้เนื้อเรื่องปรมาจารย์ 13 ปีถัดมาเกิดขึ้น 55555 วางแผนอย่างแยบยล

>>370 คือหลุดโมโหแค่คำเดียว แล้วโดนฆ่าโหดเกิ๊น ที่ผ่านมาไม่มีความหมายเลยหรอ
อยากรู้ว่าจะใช้คำพูดไหนกล่อมเมียตัวเองไง
ชักใยคือเนี่ยอะรู้แต่อยากเห็นดีเทล มันขยี้ได้อีก โอเคจะไปดหนังเพิ่ม
เซ็งหนังสือยังไม่จบ

>>370 อ่าใช่ๆ แล่วสุดท้ายหนังสือได้ลงดีเทลเรื่องโม่เสวียนอวิ๋นมั้ยว่าโดนเนี่ยเชิดยังไงบ้าง คสพระหว่างคุณชายโม่กับเหยาๆอีก หวังว่าจะไม่มาปล่อยวางเหมือนเว่ยอิงภาคซีรีส์หรอกนะ เสียดาย

>>372 กูว่าน้องเนี่ยคงรู้ว่าโม่เป็นเกย์ชอบเหยา พอเรื่องเปิดเผยโดนกระหน่ำ เหยาไม่ชอบ โดนคนที่สำนักแกล้งและดูถูกเพราะเป็นเกย์โดนไล่กลับมาบ้านก็โดนคนที่บ้านทารุณอีก น่าจะถูกกดขี่ทารุณอยู่นานเลยแค้นทุกคน เนี่ยคงเห็นเลยแย้มๆ เรื่องพี่เว่ย หาตำราอัญเชิญพี่เว่ยให้ โม่ที่แค้นผสมหมดอาลัยตายอยากเลยสละชีพเรียกพี่เว่ยมาฆ่าทุกคน

>>369 เหมือนกัน​ fatal journey มันเเสดงให้เห็นว่าทำไมเนี่ยถึงรักต้าเกอมาก​ เเต่สิ่งที่กูอยากรู้ตลอดเวลา13ปี​ เนี่ยมันวางเเผนยังไง​

>>374 กูว่าเพราะแม่โม่ไม่เฉลยรายละเอียดแผนการ​ 13​ ปีของน้องเนี่ยด้วยแหล่ะ​ fatal journey เลยยังไม่กล้าเล่น​ ความจริงเรื่องน้องเนี่ยสร้างนิยายไซด์สตอรี่ได้เลยน่าเสียดาย​ หรืออย่างน้อยที่สุดแม่โม่ก็มาเป็นที่ปรึกษาหนังภาค​ 13​ ปีก็ได้ตัวซีรีส์จะได้สมบูรณ์... ถ้ามีนะ

>>374 >>375 ใช่มั้ยล่ะคือแบบเสียดายอะ

>>373 งั้นเนี่ยก็ต้องไปมาหาสู่ตระกูลจินพอสมควร ปกติเห็นแต่เหยานะที่มาตระกูลเนี่ย

>>377 มันเป็นจุดที่ไม่ฉายรายละเอียดอ่ะ​ ความจริงน้องเนี่ยสนิทกับเหยามากนะ​ พี่รักพี่สปอยล์พี่ไม้กันหมาพี่ใหญ่แต่หลังจากน้องเนี่ยรู้ความจริงก็ยังแสร้งสนิทเหมือนเดิมแต่ไม่สนิทใจแล้ว​ จากรักมากกลายเป็นแค้นมากยอมอดทนรอวันแว้งกัดจนตาย
หรือจุดที่เห็นชัด​ ๆ​ ในซีรีส์ใครหน้าไหนก็เลียนแบบไม่ได้​ ไม่มีใครคุ้มเท่าน้องมีโอกาสดิ่งเข้ากอดซุกอกทั้งเหยาทั้งพี่ซี​ 55​ ไม่ว่าจะน้องหรือหลานยังไม่อ้อนเท่าแสดงว่าสนิทพอตัว​ และด้วยความที่น้องเนี่ยเป็นน้องชายของพี่ใหญ่ร่วมสาบาน​ น้องเนี่ยนับทั้งคู่เป็นพี่รองพี่สามยังไงก็คุ้นเคยกันและทั้งคู่ต้องคอยดูแลช่วยเหลือแทนพี่ใหญ่ที่ไม่อยู่แล้วด้วย​ ยิ่งน้องพยายามแสดงอิมเมจตัวเองเป็นคนไม่ได้เรื่อง

>>378 อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าพี่ใหญ่ตายด้วยสาเหตุอื่นที่ไม่ใช่เพราะเหยา แต่เรื่องอื่นๆ คงเดิม น้องเนี่ยไม่แค้น
หัวหน้าตระกูลจิน เนี่ยและหลานรวมสามตระกูลผนึกกำลังคงน่ากลัวมากๆ (และเรื่องพี่เว่ยมีสิทธิ์ดราม่ากว่าเดิม)

>>379 แต่ความจริงเว่ยไม่ได้นี่สิ มีกี่สิบปากก็แก้ต่างไม่จบ

ดันนนนน

เห็นโฆษณาเทียนกวานที่ไปโคกับ KFC ละอยากกินไก่ทอดเลย

ทำไมกูดูซีรีย์yขอวประเทศอื่น​ ไม่อินเท่ากับของไทยวะ

>>383 ผิดมู้มึง

>>384 โทษที

มึง แผ่น bd เวอร์ชั่นญี่ปุ่น เสียงพากษ์มันมีแค่ในตัวอย่างไม่ใช่อ่อ ในแผ่นมันไม่มีเสียงพากษ์นี่ ทำไมเห็นหลายคนพูดว่าจะซื้อเพราะอยากดูพากษ์ญี่ปุ่น หรือกูเข้าใจผิดไปเองวะ

>>386 ไม่ใช่ว่าพากย์จีน ซับญี่ปุ่นหรอ

มีเสียงพากย์โชว์อยู่นะ

>>387 กูเข้าใจแบบนี้เหมือนกัน ในคลิปตัวอย่างมันเป็นโฆษณาเฉยๆไม่ใช่เหรอ

อห ก่อนรู้จักปรจ. รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนใสใส (ไม่จริง!) พอรู้จักปรจ. รู้สึกว่าตัวเองทะลึ่งขึ้น 80% 😂😂😂 ภาพแฟนอาร์ตแต่ละภาพก็ช่วยเติมจินตนาการดีเหลือเกิน

ปรมจ พรีกับสนพต่างยังไงกับร้านรับพรีหรอ

>>391 ราคามั้ง​ เเต่พรีที่ไหนก็ได้ของเเถมเหมือนกัน

>>392 แล้วความไวในการได้นสอะ จะลงแดงตายอยู่ละ

>>393 ถ้าความ​ไวก็สนพ.

>>394 特别好 ( ˘ ³˘)♥

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>360 เทียนกวาน Part.148
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนรู้สึกโกรธ เขายังไม่ทันทำอะไรศัตรูคู่แค้นก็กลับมาตายไปเอง แต่ก่อนที่เขาจะเอากระบี่ฟันร่างของหลางอิง อู๋หมิงก็ชิงตัดหน้าโดยอ้างว่าเพื่อไม่ให้มือของเซี่ยเหลียนสกปรก ตอนนั้นเองก็มีเด็กชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาพร้อมร้องเรียกหาหลางอิงว่าเสด็จอา พอได้ยินคนรับใช้ที่ตามมาเรียกเด็กชายว่าองค์ชายรัชทายาท เซี่ยเหลียนเลยรู้ว่าอีกฝ่ายคือหลานชายคนเดียวของหลางอิง เมื่อเห็นพวกเซี่ยเหลียนกับศพเป็นชิ้นๆ เด็กชายก็กรีดร้องด้วยความกลัว เหล่าทหารจึงรีบกรูเข้ามาในท้องพระโรง เซี่ยเหลียนกับอู๋หมิงจัดการฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไม่อย่างเย็น ก่อนจากไป เซี่ยเหลียนก็สั่งให้อู๋หมิงจัดการเผาราชวัง

เป้าหมายต่อไปของเซี่ยเหลียนคืออ่าวหลางเอ๋อร์ สถานที่ซึ่งเขาเคยมาสร้างฝนให้เมื่อหลายปีก่อน บัดนี้เมืองที่แห้งแล้งแห่งนั้นกลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เซี่ยเหลียนเข้าไปพักในซากอารามของตนเพื่อพักผ่อน และหาเป้าหมายใหม่ให้เหล่าวิญญาณแค้นที่เขาพามา อู๋หมิงยังเรียกเซี่ยเหลียนว่าฝ่าบาท เซี่ยเหลียนจึงต่อว่า ก่อนออกคำสั่งอีกฝ่าย ให้ไปหาสถานที่วาดเขตอาคมคำสาป ไม่นานนักอู๋หมิงก็กลับมาแจ้งว่าหาที่ได้แล้ว อีก 3 วันจะเป็นวันพระจันทร์เต็มดวงส่งผลให้คำสาปโรคหน้าคนยิ่งทรงประสิทธิภาพ เซี่ยเหลียนเลยตั้งใจจะรอให้ถึงวันนั้นก่อน หลังไล่อู๋หมิงออกไปเขาก็หลับตาพักผ่อน ตอนนั้นเองก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นด้านหลัง พอเซี่ยเหลียนลืมตาก็เจอไป๋อู๋เซียง เลยฟาดกระบี่ใส่ทันที แต่อีกฝ่ายก็ใช้นิ้วคีบรับไว้ได้อย่างชิลๆ

เศวตไร้หน้าเอ่ยชมว่าเซี่ยเหลียนในตอนนี้ดูดีมาก ก่อนเล่าว่าตนเห็นเซี่ยเหลียนฝังพ่อแม่ในพื้นดินไม่ดี เลยถือวิสาสะย้ายศพไปไว้ที่สุสานลับของราชวงศ์เซียนเล่อให้แล้ว พร้อมเพิ่มออฟชันเสื้อผ้าวิเศษที่ทำให้ศพไม่เน่าเปื่อยไปอีก 1000 ปีให้ด้วย พอเซี่ยเหลียนถามว่ารู้ที่อยู่สุสานได้อย่างไร อีกฝ่ายก็อ้างว่าตนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเซี่ยเหลียน เห็นว่าไป๋อู๋เซียงดูมีความสุขมาก เซี่ยเหลียนก็บอกไม่ให้ดีใจเร็วไป เพราะหลังจากเขาลบหย่งอันออกจากแผนที่ก็จะจัดการอีกฝ่ายต่อ เศวตไร้หน้าถามกลับว่าเซี่ยเหลียนจะทำลายหย่งอันจริงหรือ ไม่อย่างนั้นทำไมต้องรออีกตั้ง 3 วัน ทั้งยังพูดปั่นประสาทถึงสิ่งที่หย่งอันทำกับเซียนเล่อ รวมไปถึงเรื่องที่เซี่ยเหลียนถูกใช้กระบี่กระหน่ำแทง และเรื่องที่เขาจะสอนเป็นอย่างที่ 3 ก็คือ หากปกป้องผู้คนไม่ได้ ก็ให้ฆ่าคนเหล่านั้นซะ

จู่ๆ เซี่ยเหลียนก็รู้สึกปวดหัวเพราะวิญญาณอาฆาตไม่มีเป้าหมายให้ลง หากปล่อยไว้นานเกินเขาก็จะตกเป็นเป้าคำสาปเสียเอง ก่อนจากไป ไป๋อู๋เซียงย้ำว่าเซี่ยเหลียนไม่มีทางให้ย้อนกลับได้แล้ว หลังจากนั้นเซี่ยเหลียนก็หลับไป 1 วันเต็มๆ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นดอกไม้สีขาวอยู่ในมือของซากรูปปั้นของเขา เขาตะโกนเรียกอู๋หมิงมาสอบถามทันที แต่อีกฝ่ายกลับบอกว่าไม่ใช่ฝีมือของตน แล้วถามกลับว่าทำไมต้องอารมณ์เสีย เซี่ยเหลียนตอบว่าการแกล้งเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกขยะแขยง อู๋หมิงบอกว่านี่อาจเป็นเพราะยังมีผู้ศรัทธาของเซี่ยเหลียนเหลืออยู่จริงๆ ทว่าเซี่ยเหลียนกลับยิ่งโมโห หยิบดอกไม้มากระทืบทิ้งจนกระทั่งใจเย็นลง จากนั้นอู๋หมิงจึงขอเป็นคนสาปหย่งอันเอง เพราะคนที่เขารักสูญเสียทุกสิ่งไปในสงคราม ต้องใช้ชิวิตอย่างทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตายและที่ผ่านมาเขาทำได้แค่เพียงมองดูเท่านั้น เซี่ยเหลียนท้าให้อีกฝ่ายพิสูจน์ว่ากล้าลงมือจริง แต่พออีกฝ่ายทำท่าจะออกไปฆ่าคนเขากลับห้ามไว้ โดยบอกว่าเขามีสิ่งหนึ่งที่อยากทำก่อน จากนั้นเขาก็หยิบกระบี่แทงใส่ตัวเอง

วันต่อมาที่อ่าวหลางเอ๋อร์ ในตลาดซึ่งชาวบ้านกำลังใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุข จู่ๆ ก็มีอะไรบางอย่างหล่นจากฟ้ากระแทกพื้นเสียงดัง พอผู้คนที่แตกตื่นมุงดูก็เห็นหลุมรูปมนุษย์ซึ่งมีชายร่างท่วมเลือดอีกทั้งมีกระบี่ปักอกอยู่ในนั้น ชาวบ้านบางคนจำได้ว่าอีกฝ่ายคือองค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อเลยรู้สึกสับสน สักพักจึงได้ยินเสียงเซี่ยเหลียนพึมพำว่าช่วยด้วย แต่พอพ่อครัวคนหนึ่งทำท่าจะไปช่วยดึงกระบี่ออกให้ ชาวบ้านกลับร้องห้ามไว้โดยอ้างว่าอีกฝ่ายคือเทพแห่งโชคร้าย หากเข้าใกล้สุ่มสี่สุ่มห้าจะทำให้ทุกคนซวย ชายขายน้ำรู้สึกทนไม่ได้ อย่างน้อยเลยอยากนำน้ำไปให้ดื่ม แต่ก็ถูกภรรยาห้ามไว้ ชาวบ้านเริ่มถกเถียงกันว่าจะทำอย่างไรดี สุดท้ายก็ตัดสินใจส่งคนไปแจ้งทางการแล้วทิ้งเซี่ยเหลียนไว้อย่างนั้นบนถนน เซี่ยเหลียนได้แต่มองดูผู้คนผ่านไปมา มองดูเขาแล้วก็จากไปโดยไม่มีใครยื่นมือมาให้จนกระทั่งถึงตอนกลางคืนไป๋อู๋เซียงก็ปรากฏกายส่งเสียงหัวเราะ ถามเซี่ยเหลียนว่าคิดว่าจะมีใครมาช่วยดึงกระบี่ออกให้อย่างนั้นหรือ
.
.
.
.
.

>>396 ฉากกระทืบดอกไม้ สะเทือนใจแทนอู่หมิง

>>396 เบียว

ปกเล่มสี่ปรจ. มาแล้ว ไปดูกันได้ ปกสวยมากแต่ที่สำคัญคือน้องมาก บอกได้แค่ว่า น้องงงงงงงงงง น้องงงงงจ๋า น้องงงงงงง 😭😭😭

>>399 สวยกูชอบนะแต่ไปอ่านเม้นท์แล้วได้แต่ถอนหายใจ​ ปกเรื่องนี้จะมีสักกี่เล่มที่ไม่ดราม่านะ

เทพลมฝีมือ Starember ปรากฏกตัวแล้ว >> https://twitter.com/butchinelle/status/1264922854144892928/photo/1
หน้าตาโคตรหวาน อารมณ์ประมาณคุณหนูที่แอบปลอมตัวเป็นชายท่องยุทธภพ 555

>>400 เออกูอ่านเม้นท์ในทวิตแล้วบับบบคือไรว่ะบ่นสำนวนการแปลไม่ลื่นไหลกูก็ว่าเขาแปลดีน่ะ เรื่องการแปลชื่ออาวุธอีกบ่นไม่จบ

กูอยากให้เล่มห้าเป็นปกวั่งเชี่ยนว่ะความจริงก็หวังว่าปกสี่ห้ามันจะเป็นปกคู่ ปกไทยกูก็ว่าสวยทุกปกนะแต่ก็อิจฉาปกชาติอื่นที่เขาได้ปกคู่

>>402 เรื่องแปลดาบมันเป็นเรื่องความชอบวะ แต่สำนวนเล่มแรกไม่ค่อยลื่น เล่มหลังกูว่าดีมากแล้วนะ

กูว่าปกเล่มนี้ก็สวยดีออก แต่ถ้าเล่มหน้าไม่ใช่ปกวั่งเซี่ยนนี่สมควรโดนด่าจริงๆ 5555555

ตกใจเหมือนกันตอนอ่านเจอเม้นด่าสำนวนแปลซะเละไม่มีดิบดี กูรู้สึกมันไม่แย่ขนาดนั้นนะ เรื่องความลื่นไหลกูไม่ค่อยรู้สึกเท่าไรเพราะกูอ่านด้วยความรู้สึกว่ามาจากภาษาต่างประเทศก็คงมีประโยคที่ไม่สามารถทำให้มันเป็นธรรมชาติในเซนส์เราได้เหมือนนิยายคนไทยเขียนเองอะ

ก็ว่าแปลปกตินะ ไม่ได้ภาษาสวยมาก แต่ก็ไม่ได้แย่ แต่พออ่านหลายเม้นท์ว่าแปลแย่ก็เริ่มเขวตามไปบ้าง (อย่าด่าหนู) พอดีว่าอ่านจีนไม่ออก จะให้ไปเทียบต้นฉบับมันก็เกินความสามารถไปอ่ะ ต้องถามผู้ที่อ่านจีนออกเท่านั้นถึงจะรู้

ไปอ่านคอมเมนต์ในเพจบกรแล้วตกใจ ด่ากันโหดมากทั้งเรื่องปกเรื่องแปล

>>407 ด่ากันแรงมากเหมือนไปฆ่าใครมา

ใช่ กูก็ว่าเขาแปลปรกติ ติดแข็งไปหน่อยแต่ก็ไม่ได้แย่ ลองไปอ่านลิ่วเหยาดิ นั่นอะ ต้องแปลไทยเป็นไทยของจริง ส่วนเรื่องปกกูก็โอเคนะ ไม่เห็นว่าจำเป็นต้องฟิกให้เป็นวั่งเซียนทุกเล่ม (แต่เล่ม 5 ที่เป็นเล่มจบกูว่าควรเป็นวั่งเซียน) กูว่าปกไทยสวยนะ ถึงจะดึงคาแรคเตอร์ตัวละครออกมาได้ไม่ดีเท่าฉบับไต้หวันก็เถอะ

กูว่าอลิสแปลปรมจโอเคนะ ที่ไม่โอเคคือครองฝัน ภาษาไม่เข้ากับเรื่องเล้ย ติดย้อนยุคเกินไปหน่อย

>>402 กูว่าเล่มห้าน่าจะปกคู่ แต่ถ้าสี่ห้าเป็นคู่ทั้งสองเล่ม อาเฉิงนี่มาแทรกกลางจะยิ่งแปลกกว่าเดิมนะมึง โคตรไม่เข้าชุด เป็นแบบนี้ก็โอเคละ

ด่ากันไม่หายใจหายคอเลย 555555 กุก้เฉยๆแล้วเหมือนกัน ออกก้ซื้อเกบไว้ แต่คงไม่เอาบ็อกละ หมดอารม

ออกครบห้าเล่มเมื่อไหร่คนปล่อยมือสองเยอะแน่ ใครรอซื้อทีเดียวยกชุดรอมือสองกูว่าน่าจะเจอถูกๆเพียบ

กูว่าสำนวนแปลดีนะ คนที่บอกห่วยคือชอบแบบทับศัพท์เยอะๆเปล่าวะ แต่กูไม่ชอบปกอะ มันไม่คือ

ด่ากันได้น่ากลัวมาก ด่าเหมือนไปฆ่าพ่อฆ่าแม่กันมา

>>409 กูเห็นด้วยว่าไม่ได้แปลแย่ขนาดนั้น ขัดๆนิดหน่อยเรื่องคำศัพท์ที่ใช้ แต่ก็อ่านได้ไม่ติดอะไร ไม่เหมือนลิ่วเหยาที่ทำกูอ่านจนปวดหัวมาแล้ว 55555555 ทรมานมาก อยากอ่านให้จบ แต่ภาษาทำร้ายกูเหลือเกิน

>>396 แต๊งกิ้วเพื่อนโม่ง เศวตไร้หน้านี่เจ้ากรรมนายเวรของเซี่ยเหลียนจริงๆ สลัดไม่พ้นเลย

>>396 ของคุณมากเพื่อนโม่ง พาร์ทนี้กูละปวดใจแทนอู๋หมิง ตอนนี้จริงๆ

/Ky กุเพิ่งสังเกตว่าปกปรมจเล่ม 4 จริงๆ แล้วเป็นซือจุยน้อยกับเวินหนิง
ตอนแรกปัดผ่านๆ นึกว่าเป็นพี่เว่ยร่างน้องโม่ที่ตะมุตะมิมาตลอด555555 โปรดอภัยแก่คนบาปปป

ว่าแต่ไปอ่านเม้นในเพจแล้วแบบ เล่มห้าอาจจะปกคู่ก็ได้ พวกมึงสงบใจก่อน...

>>419 เห็นอัพเดตล่าสุดแล้วได้แต่บอกว่าทุกคนเตรียมป๊อปคอร์นรอดูดราม่ากันให้พร้อม...

สนพ.เหมือนปฏิเสธความเป็นไปได้ของปกคู่กลาย​ ๆ​ (อาจคู่กันที่บ๊อก?) แล้วบอกว่าเรื่องนี้ทำปกในธีมตัวละครเด่นในแต่ละเล่ม​ งั้นมาแทงกันเถอะว่าเล่ม​ 5 จะจบที่รูปอะไร​ กูแทงรูปพี่ซีอาเหยา​ / สามพี่น้องร่วมสาบาน​ / อาเหยาน้องเนี่ย(แต่กูว่าจะสปอยล์ไป...)

>>420 งั้นเป็นไปได้ว่าจะรอขายบ็อกคู่ ถถถ

กุแทงว่าต้องมีคนตระกูลจินนน มาทุกธีมแล้วยกเว้นเหลือง

อืม แต่แอบอยากให้เป็นพี่ซีกับอาเหยาแฮะ แต่ก็อยากเห็นเนี่ยหมิงเจวี๋ยอ่า เอาเป็นรูปสามพี่น้องร่วมร่ำสุราจะเกร๋ป้ะวะ? /ปะกดดูปกแล้วเจ็บกว่าเดิม /cry

>>421 สามพี่น้องก็ดีเลยนะ ภาพที่ไม่วันหวนมา เจ็บดี

เออ แอบอยากเห็นน้องเนี่ยในลายเส้นคนนี้ด้วย ถึงกุจะโคตรผิดหวังตอนเจียงเฉิงก็เถอะ555555555 แต่จุยน้อยกับเวินหนิงน่ารักดีพอใช้ได้ ชอบสุดก็คงปกพี่วั่ง/ปิงเหอน้อย

>>422 งี้ต้องออกโปสเตอร์พิเศษมาขายเพิ่มละ ถ้าออกมาหล่อจริงกุจ่ายนะ มองแล้วร้องไห้ในความเจ็บและความหล่อ5555555

>>421 ขอโทษนะแต่กูอดแซวไม่ได้​ รูปพี่เนี่ยเวอร์ชั่นไหนวะ​ ร่างคนหรือร่างแยกส่วน​ ถถถถ

แล้วกูขอทวงความเป็นธรรมให้สกุลเนี่ย​ บ้านนี้ก็ยังไม่มานะมึง​ 55​ บ้านเมนกูด้วยแต่รู้สึกหวังยาก​ความจริงถ้ามีต่ออีกสักเล่มกูจะแทง​เป็นปก​5 คู่พี่ซีอาเหยา​ แล้วปิดด้วยน้องเนี่ยกับ(แขนซ้ายหรือศพไร้หัว)​พี่ชายของเขา...

สงสัยเรื่องปกว่ะ คือทางบกรเป็นคนกำหนดตัวละครที่จะขึ้นปกเองเหรอ แต่ของแบบนี้ต้องให้แม่โม่แอพพรูฟก่อนอยู่ดีป่ะ ถ้าแม่โม่ไฟเขียวว่าไม่ต้องเป็นปกคู่ แฟนๆก็บ่นอะไรบกรไม่ได้ปะวะ

ปกยังขาดตระกูลจินกับเนี่ย
เอาพี่เนี่ยกับเหยาสู้กันก็ไม่ได้ สปอยล์เกิน
เอาสามพี่น้องร่วมสาบานขึ้นปก เยอะไป
เอาวั่งเซี่ยนขึ้นปก ก็ยังขาดตระกูลจินกับเนี่ยอีก เดาโคตรยากเลยปกเล่มนี้

แต่ที่จริงกูก็แอบคาดหวังนะว่าเล่มสุดท้ายทั้งทีขอปกคู่ซะหน่อย คือถ้าไม่คู่ตรงนี้แล้วที่เหลือจุดที่จะคู่ได้ก็ตรงบ็อกซ์ แต่นี่เป็นสายไม่เก็บบ็อกซ์ไง เก็บแต่เล่ม...

กูว่าถ้าไม่ปกคู่ก็คงสามพี่น้องร่วมสาบานแหละ แต่ปกก็เท่านั้นไม่รู้จะพอยัดมั้ย
แต่อันนี้กูขอถามแบบโง่ๆเลยนะ การที่ต้องมีปกคู่มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอวะ ในเมื่อเราก็รู้ว่าเนื้อในก็ได้คู่กัน

>>429 ของกูแค่ความชอบส่วนตัวกะความเคยชินอะแหละ เพราะส่วนใหญ่แทบทุกเรื่องมักจะมีปกคู่ บางเรื่องทุกเล่มเลยด้วยซ้ำ บางเรื่องก็อย่างน้อยตรงเล่มจบ มีก็ดี ไม่มีก็เสียดายนิดหน่อยประมาณนั้น

>>429 ถ้ามันเป็นนิยายจิ้นก็คงไม่อะไรหรอก แต่นี่มันนิยายวายอะมึง แล้วมีตั้งห้าเล่ม ไม่มีพระนายขึ้นปกด้วยกันเลยก็เศร้าไปมั้ยนะ

>>426 ไม่เคยเห็นนักเขียนเรื่องไหนซีเรียสถึงขนาดแอพพรูฟปกนะ ทำไรก็ทำมาเถอะ ยกเว้นแต่oocมากไป

เดี๋ยวนี้ถึงขนาดถ้าไม่รูปคู่กันบนปกก็ดราม่าแล้วเหรอวะ กูตามนิยายหลายเรื่องที่ขึ้นปกเดี่ยวๆจนเล่มจบก็ปกเดี่ยวตัวละครอื่นก็ไม่น้อย ตัวละครเยอะก็แบ่งๆโควต้ากันไป กูเชียร์น้องเนี่ยขึ้นเล่มจบมีแขนพี่เนี่ยเป็นพร็อพยิ่งดี คนไม่รู้สปอยอ่านจนเฉลยก็นั่งกุมขมับแม่งงี้นี่เอง

เรื่องแปลกูโอเคนะ คำผิดมีนิดหน่อยซึ่งเป็นกันทุกสนพ ย้ายไปที่ไหนก็ไม่รอดอยู่ดี กูพึ่งเจอพันสารทของอวว.ข้อความหายไปสองเล่มแถมไม่รับเคลมจนกว่าจะขายล็อตที่พิมพ์หายไปหมดก่อน อยากยืมอีเนอร์จี้ดราม่าตัวร้ายฯไปบวกมาก สำนวนร.กูก็ขัดๆไม่รู้เป็นเพราะคนแปลหรือต้นฉบับเป็นงี้

>>431 จริงมึงตั้งห้าเล่มพระนายไม่ได้คู่กันสักปกมันก็โคตรเศร้าอ่ะ
>>420 กูว่ามีสิทธิ์เป็นคู่ที่บอกซ์อย่างมึงว่าว่ะ ถถถถ

>>420 กุอยากได้ปกเล่ม5เป็นคนอื่นแล้วได้บ็อกซ์คู่นะ วั่งเซี่ยนนี่ได้คู่กันหล่ยปกแล้วอ่ะ ของประเทศอื่น 5555 กุอยากเห็นคนอื่นบ้าง

ปกปรมจของไต้หวันกับเกาสวยมากจนน่าอิจฉา
มีใครเคยสั่งซื้อจากทาวไต้หวันโดยตรงมั้ย หรือสั่งทางคิโนะอยากรู้ราคา

>>426 ไม่ต้องจ้าบกรจัดการเองทั้งหมดซื้อลิขมาแล้วนักเขียนไม่ได้มีส่วนร่วมตัดสินใจหวะ

>>435 ปกเกา ปกไต้หวัน รูปเดียวกันซื้อ2เวอร์ชั่นปกซ้ำ ไทยซ้ำอีกไม่ไหวว่ะ ต่างมั่งดีแล้ว กระจายตัวละครมั่งก็ดีนะ กูสายมังงะ แบบมันก็สลับๆ ตัวละครกันไป ไม่เห็นต้องพระ-นายขึ้นตลอด ม่าหนักมากแอบไม่เข้าใจมันขนาดนั้นเลยหรือว่ะ

กูชอบปกที่ตลคอื่นขึ้นนะ ให้อารมณ์เหมือนการ์ตูนโชเน็น แต่กูว่าปกสีมันทึมไปหน่อยอะ ใจจริงกูอยากให้ปกขึ้นคู่ทุกเล่มเลย ตลคจะได้ครบ 1 วั่งเซียน 2 เจียงเฉิงจินหลิง 3 พี่ซีอาเหยา 4 เวินหนิงซือจุย 5 เนี่ย brothers ไรงี้ กูโลภมาก 555 บ้อกซ์รูปวิวแดนเมฆา(ชื่อไรนะ)รังรักของวั่งเซียน สรุปคือดูไม่ออกว่าเป็นนิยายรักละ แหะๆ

>>437 >>438 ประเด็นคือเรื่องนี้มันเป็นนิยายวายไง ถ้ามึงจะเทียบกับมังงะ ก็ต้องเทียบกับมังงะวาย ไม่ใช่มังงะโชเน็น

>>437 ไม่มีปัญหากับตลคไหนจะเป็นหน้าปกนะ ขอแค่งานดีพอ ปรมจเล่ม3 หน้าปกคือใครยังเดาไม่ถูกเลย
ลืมไปของเกาอันนั้นคือการ์ตูน แต่ก็สวยอยู่ดี บ๊อกก็สวยงามดูดีมีราคา

>>439 เทียบกับนิยายรักไม่มีภาพคู่ก็หลายเรื่องชายาสะท้านแผ่นดิน ลำนำทะเลทราย ก็ภาพเดี่ยวหมดนะ เรื่องไหนตัวละครแม่งเยอะก็แชร์ๆกัน เทียบกับนิยายวายด้วยกันก็ได้ 7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ก็มีแต่ปกเดี่ยวตัวละคร

>>439 กูคิดกลับกันกับมึงอะะ กูคิดว่าเรื่องนี้พล้อตรักเป็นพล้อตรอง บุญคุณความแค้นดูเป็นปมใหญ่กว่าอีก
>>441 พอมึงเทียบกับนอร์มอล นึกถึงเงาเพลิงสะท้านแผ่นดิน พระเอกนางเอกรักกันชิบหาย หน้าปกรูปนกทั้ง8เล่ม
ส่วนใหญ่นิยายที่พล็อตอลัง ปมเยอะๆหน้าปกชอบใช้อะไรสักอย่างที่เป็นกิมมิคในเรื่องอะ สวยดีนะ แปลกดี ถ้าเป็นวายจะไม่ค่อยเห็น แต่เวอร์ชั่นจีนก็มาเป็นกระบี่

Ky ปกเล่มสามดูยากกันเหรอวะ กูดูแวบเดียวเห็นชุดสีม่วงก็คิดว่าเจียงเฉิงเลย หรือมีตัวอื่นเด่นๆนอกจากนี้

>>443 ไม่ยากเลยนะ ชุดม่วงอย่างนั้น จื่อเตี้ยนเปรี๊ยะๆ ขนาดนั้น กูว่าชัดออก

>>439 เทียบกับนิยายรักชญ ส่วนใหญ่นางเอกขึ้นปกเดี่ยวนะมึง จะมีนิยายพระเอกมาขึ้นปกคู่ด้วยก็ไม่บ่อยนะ แต่เทียบกับปกเดี่ยวที่นางเอกขึ้นก็น้อยกว่ามาก บางเรื่องก็แหกแนวเลย อย่างกระบี่กล้า จันทราเรือง นิยายรักแท้ๆพระเอกดันขึ้นปกคู่กับเพื่อนพระเอกซะงั้น

>>443 >>444 กูเหงเป็นสีน้ำเงิน ขอโต๊ดด

>>440 สีเสื้อประจำตระกูลปรมาจารย์ลัทธิมารเด่นจนจะเป็นขบวนการเรนเจอร์ มึงเดาไม่ถูกได้ไงวะ

แต่ละเม้นในเพจคือกินมาม่ากันมาใช่มั้ย จะคลั่งอะไรกันขนาดนี้ ด่าสาดเสียเทเสีย ไม่เผาผีกันเลยทีเดียว ส่วนตัวคิดว่าแสดงความเห็นได้รุนแรงและไม่มีมารยาทเท่าไหร่ เอาแต่ใจกันเกินไป ไม่รู้การทำงานภายในบกร เลยไม่ด่าไม่อวยอะไรทั้งนั้น เรื่องแปลก็อ่านเข้าใจนะ ไม่ต้องแปลไทยเป็นไทย เรื่องรอนาน ลองมารอมังงะที่ออกปีละเล่ม สองสามปีเล่มดู แบบนี้เรียกปกติ 555

>>447 เก็ทแล้ว ลืมรีดูข้อความ เห็นเป็นสีน้ำเงินกูก็นึกไม่ออกว่ะ นักวาดคนนี้กูมองจากเสื้อผ้าอย่างเดียวหน้าตาแยกไม่ค่อยได้ เอาปิงเหอมาหลอกว่าเป็นพี่เว่ยปล่อยผมกูกูเชื่อ

แล้วที่ถือคือแส้ ไม่ใช่เชือก? กูมองเป็นเชือก อืมๆ เจียงเฉิงอยู่หรอกหน้านิ่วคิ้วขมวดออลเดอะไทม์

ยอมรับเลยว่าปกสามกูมองไม่ออกว่าม่วง...

กูเห็นอาร์ตพี่เว่ยอันนึงแล้วคิดขึ้นมาเล่นๆ ว่า ถ้าพี่วั่งเปย์ตามใจเมียสุดชีวิต พี่เว่ยอายุสั้นแน่ เพราะไหเหล้าโคตรใหญ่ กระดกคนเดียวหมด 😂 ตับแข็งมาเยือน (ขำๆ นะ) ในซีรีย์ขวดมันเล็ก ไปดูในอาร์ตของ drama radio จะเห็นชัด ไหโคตรใหญ่
เอ๊ะ หรือจะขอให้พี่ซีสอนวิชาสลายฤทธิ์สุราให้

>>451 นิยายไม่มีวิชาสลายสุราหนิพี่ซีก็เมาคอตกเหมือนกัน

>>452 เอ๊ะ หรือกูเอาฟิคมาปน สับสน

>>453 ซีรีส์พี่ซีบอกว่าสามารถกำจัดสุราได้

>>454 แต่ตอนพิเศษกูยังเห็นพี่ซีเมาอยู่นะมึง

>>455 ตอนพิเศษไหน??

>>456 ตอนพิเศษของเรดิโอดราม่า

สมน้ำหน้าบกร ดองดีนัก โดนด่าก็สมควรแล้ว

>>455 ถ้าอิงจากในซีรีย์ที่ซีเฉินบอกว่าสลายเหล้าได้ ที่พี่แกเมาตอนพิเศษเพราะว่ากินไปโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเหล้าป่ะ เลยไม่ได้เพ่งจิตสลาย ละก็เมาเลย

>>459 ถ้าพี่ซีใช้ได้ท่านอาก็น่าจะใช้ได้นะ แต่ในเรดิโอดราม่ากลับไม่ทำ

>>459 มึงเอาไปปนกันแล้วเรดิโอดราม่ากับนิยายไม่มีสลายสุรามีแค่ซีรี่ย์

>>461 พวกมึงแยกจักรวาลซีรี่ส์ นิยาย เรดิโอดราม่าเหรอ

>>462 กูแยกจักรวาลนิยายกับซีรีส์นะ 555555

>>462 กูแยกอ่ะ กูดูซีรี่ย์ไม่อินขนาดนั้นเนื้อเรื่องแหกไปเยอะด้วย

>>462 กูแยกซีรีย์ออกมา ส่วนเรดิโอดราม่า+นิยายได้ เพราะมันมาจากแม่โม่โดยตรง (แม้ว่าบางครั้งจะมึนๆ ปนๆ กันบ้าง)

>>462 กูก็แยก เพราะซีรีย์มันมีอะไรงอกมาเต็มไปหมด ชอบเนื้อเรื่องในนิยาย+เรดิโอดราม่า แต่ชอบการลำดับเรื่องราวในซีรี่ย์มากกว่า ถ้ากูอ่านนิยายอย่างเดียวอาจจะงงไทม์ไลน์ก็ได้

ปรมจเล่ม4พรุ่งนี้โม่งพากันพรีกันที่ไหน

>>467 ของกูคือ สนพ. ขี้เกียจลุ้นคนรับพรี

>>467 พรีกับสนพ

>>468 >>469 เค พอดีเห็นร้านที่รับพรีมีของแถมนั่นนี่ แต่สนพห่อของโอเคอยู่

ปรมจ
.
.
.
.
.
1.เป็นไปได้มั้ยที่หลานจ้านมีส่วนเอี่ยวในแผนของเนี่ย
2.เซวียหยางรู้ว่าเว่ยอิงยังไม่ตาย ไม่ประจวบเหมาะเจาะไปหน่อยหรอเพราะต้องวางแผนให้แก็งedmเข้ามาติดกับในเมืองเว่ยซึ่งก็ดันเป็นสถานที่ซ่อนชิ้นส่วนศพอีก
.
.
.
.
.

>>471 *เมืองอี้

>>471 คนที่วางแผนให้แก็งค์edmไปเมืองอี้คือเนี่ยหวายซังไม่ใช่เหรอ?

>>473 หลอกแก็งหนูน้อยให้มาเป็นตัวประกันของเซวียหยางหรอ?

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>396 เทียนกวาน Part.149
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนไล่ไป๋อู๋เซียงไม่ให้มายุ่ง แต่อีกฝ่ายก็ย้ำว่าไม่มีใครมาช่วยหรอก วันต่อมาผู้คนก็ยังทำเหมือนเดิม คอยสังเกตเขาอยู่ห่างๆ โดยไม่มีใครให้ความช่วยเหลือ ชายขายน้ำยังมีท่าทีอยากนำน้ำมาให้ดื่ม แต่ก็ถูกภรรยาห้ามไว้เหมือนเดิม ผ่านไปครึ่งวันฝนก็ตกทำให้ชาวบ้านกลับบ้านหลบฝน จนกระทั่งใกล้อาทิตย์ตกดิน เศวตไร้หน้าก็ปรากฏตัอีกครั้ง พูดปั่นประสาทว่าเซี่ยเหลียนเคยสร้างฝนให้หย่งอัน แต่ตอนนี้กลับไม่มีใครนำน้ำมาให้แม้สักถ้วย เคยถูกผู้คนกระหน่ำแทง ตอนนี้กลับไม่มีใครคิดช่วยดึงกระบี่ออกให้ อีกฝ่ายช่วยเอากระบี่ออกจากร่างของเซี่ยเหลียนแล้วจากไป เซี่ยเหลียนยังนอนท่าเดิมอีกพักหนึ่ง ทว่าตอนที่เขาลุกขึ้นนั่งกลับมีใครบางคนวิ่งผ่านมาพอดี เลยสะดุดเขาล้มจนข้าวสารที่อยู่ในตะกร้าในมือหกออกมาจนหมด

ชายคนนั้นกรีดร้องด่าทอเซี่ยเหลียนอย่างรุนแรง พอเห็นเซี่ยเหลียนไม่ตอบโต้ก็ด่าว่าอยากตายเหรอ เมื่อเซี่ยเหลียนตอบว่าใช่ ชายคนนั้นเลยด่าไม่ยั้ง หลังพยายามบอกให้เซี่ยเหลียนดชดใช้ค่าเสียหายอยู่พักใหญ่จึงยอมเก็บหมวกไม้ไผ่เดินจากไป เซี่ยเหลียนกลับไปอยู่ในหลุมอีกครั้ง ยกมือปิดหน้าสัมผัสถึงเสียงร้องโหยหวนของวิญญาณที่เขาพามา แต่แล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรถูกวางลงบนหัว เป็นชายคนที่ด่าเขาเมื่อครู่นั่นเอง อีกฝ่ายบอกว่าตัวเองโชคร้ายที่ได้เจอกับเซี่ยเหลียน ความจริงเรื่องก่อนหน้านี้เขาเองก็ผิดเหมือนกัน แต่เซี่ยเหลียนก็สมควรถูกด่าแล้ว ใครใช้ให้เซี่ยเหลียนเป็นบ้าและมีใครกันที่ไม่เคยถูกด่า เซี่ยเหลียนไม่จำเป็นต้องชดใช้อะไร แล้วนี่จะรอให้แม่มารับหรืออย่างไร ลุกขึ้น แล้วกลับบ้านไปซะ จากนั้นอีกฝ่ายก็ช่วยดึงเซี่ยเหลียนออกมาจากหลุม ก่อนตบหลัง

แม้ชายคนนั้นจะไปแล้ว แต่หมวกไม้ไผ่ใบนั้นยังอยู่บนหัวช่วยกันฝนให้กับเซี่ยเหลียน ย้ำว่ายังมีคนๆ หนึ่งให้ความช่วยเหลือเขา ตอนนั้นไป๋อู๋เซียงกลับมาอีก ฝ่ายนั้นเห็นว่าเซี่ยเหลียนกำลังร้องไห้ พอถามเซี่ยเหลียนว่าทำไมยังไม่รีบลงมือสาป เซี่ยเหลียนก็ด่าไปว่าคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาพูดกับเขา เพราะว่าเขาคือองค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อ

เซี่ยเหลียนรู้สึกได้ว่าในที่สุดเขาก็กลับไปเป็นตัวของตัวเอง แม้ความเจ็บปวดจะเป็นความจริงและเขาไม่ลืมเลือน แต่เขาจะไม่มีวันกลายเป็นอย่างไป๋อู๋เซียงเด็ดขาด เซี่ยเหลียนพุ่งกระบี่ใส่อีกฝ่ายไม่ยั้ง แต่พอปะมือด้วยก็รู้ตัวว่าไม่มีทางเอาชนะได้ ความแข็งแกร่งนั้นทำให้เขาต้องนึกถึงจวินอู๋ อาจมีเพียงจวินอู๋ที่เอาชนะอีกฝ่ายได้ พอไป๋อู๋เซียงบอกว่าตนเกิดมาจากเจตจำนงค์ของสวรรค์ เซี่ยเหลียนก็ตอกกลับว่าเช่นนั้นสวรรค์ก็ควรถูกทำลาย ครู่หนึ่งอีกฝ่ายก็ยึดแขนบังคับให้เซี่ยเหลียนชูกระบี่ขึ้นไปบนฟ้า ส่งผลให้ฟ้าผ่าไม่หยุด สัตว์เลี้ยงแตกตื่น กลุ่มควันเริ่มก่อตัวบนท้องฟ้าเป็นใบหน้าของคนมากมาย ทำเอาชาวบ้านที่ออกมาดูสถานการณ์ต้องตื่นตระหนก คำสาปหน้าคนกำลังทำงานแล้ว

เซี่ยเหลียนรีบเดินเข้าไปหาฝูงชน อธิบายว่าสิ่งนั้นคือคำสาปหน้าคน ก่อนยื่นกระบี่ในมือส่งให้พวกชาวบ้าน บอกว่าหากใช้กระบี่เล่มนี้ฟันร่างของเขาทุกคนก็จะปลอดภัยจากคำสาป ทำให้ทุกคนรวมถึงไป๋อู๋เซียงถึงกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน เศวตไร้หน้ารีบปั่นว่าถ้าให้ชาวหย่งอันทุกคนฟัน เซี่ยเหลียนก็จะกลายเป็นแค่เศษเนื้อ แต่เซี่ยเหลียนก็ยืนยันว่าหากเขาสามารถช่วยได้ 1000 คน ก็จะช่วย 1000 หากเขาช่วย 1000 ไม่ได้ ก็จะช่วย 100 หากช่วย 100 ไม่ได้ ก็จะช่วย 10 หรือถึงแม้จะช่วยได้แค่คนเดียว เขาก็จะทำ เหตุผลมีเพียงแค่มันคือสิ่งที่เขาต้องการ ซึ่งเศษสวะไร้ค่าอย่างไป๋อู๋เซียงก็ไม่มีทางเข้าใจอย่างแน่นอน

เศวตไร้หน้าโกรธมากที่ถูกด่าว่าเศษสวะไร้ค่า ส่วนเซี่ยเหลียนก็พยายามโน้มน้าวชาวบ้านให้ใช้กระบี่ฟันตนเพื่อรักษาชีวิต ในที่สุดก็มีชายคนหนึ่งซึ่งห่วงชีวิตลูกน้อยยอมรับกระบี่มา เขานำมันยัดใส่มือของบุตรก่อนเอามือปิดตาลูกพาเดินเข้าไปหาเซี่ยเหลียน แต่ตอนนั้นเองชายขายน้ำกลับขัดคำห้ามของภรรยา เข้ามาทุบกระบี่พร้อมบอกว่าไม่เห็นรูที่ท้องเซี่ยเหลียนหรือ ถึงอีกฝ่ายไม่ตายก็ยังเลือดออกและเจ็บได้ พอชาวบ้านบอกว่าเป็นเทพแห่งโชคร้ายอย่างเซี่ยเหลียนที่นำพาคำสาปมาก็สมควรแล้วที่ต้องรับผิดชอบ แต่ชายขายน้ำก็แย้งว่าถึงเซี่ยเหลียนจะเป็นเทพแห่งความโชคร้าย แต่ดูแล้วสิ่งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่อีกฝ่ายอยากให้เกิดไม่ใช่หรือ เซี่ยเหลียนจะตั้งใจหรือไม่นั่นก็เป็นเรื่องของเซี่ยเหลียน สิ่งที่พวกเขากำลังจะทำก็ย่อมเป็นเรื่องของพวกเขาเองเช่นกัน 2 วันที่ผ่านมาตอนที่เซี่ยเหลียนนอนในหลุมรอรับการช่วยเหลือมีใครช่วยซี่ยเหลียนไหม ไม่รู้สึกละลายใจกันบ้างหรือ

Note : ใครจะวาดเซี่ยเหลียนก็อย่าลืมวาดหมวกไม้ไผ่ด้วยนะเพราะมันคือไอเทมทรงคุณค่าจริงๆ
.
.
.
.
.

>>475 มารอทุกวันเลยขอบคุณโม่งสปอย

>>475 ขอบคุณชายขายน้ำกับลุงที่ให้หมวกสาน ดีต่อใจกูเหลือเกิน

>>475 อย่างน้อยตอนนี้กูช่วยฮีลใจกูขึ้นมาบ้าง

>>475 รอดตายแล้ว หลังจากดราม่ามานาน

>>475 ขอบคุณวะโม่งง พาร์ทนี้แค่กูอ่านสปอยยังน้ำตาคลอ อ่านเล่มจริงต้องร้องไห้เหมียนหมาแน่เลยกู T^T

เทียนกวานไทยยังไม่ออกเพราะจีนยังไม่ส่งต้นฉบับมาให้แต่เวียดนามจะออกแล้วจ้า ได้รอแปดร้อยปีตามฮวาเฉิงมั้ย

>>481 ต้นฉบับยังไม่ได้ส่งให้ที่ไหนเลยไม่ใช่เหรอมึง แล้วเวียดนามจะออกได้ไงนิ หรือว่าเขาใช้ต้นฉบับคนละอัน?

>>482 ไม่รู้ว่ะ เห็นคนแชร์สนพในกลุ่มแต่คราวปรมาจารย์เวียดนามก็ออกเร็วนะ

กูงง สรุปคือโชว์ปกหรือมาแล้วจริงๆ

>>483 ได้ข่าวว่าออกเร็ว คนฮือฮามาก รวมถึงของแถมด้วยอะไรด้วย แต่ได้จริงคือคุณภาพอย่างแย่ (แต่ปกเขาสวยจริงๆ นะถูกใจ)

เอ่อ เวียดนามออกเร็วจริงนะ แต่แม่งทำงานพลาดแบบเหี้ยๆ วางปกผิดแนว vertical-horizontal เลยมึง กูเพิ่งอ่านแถลงการณ์ภาษาอังกฤษของ สนพ.ในทวิต ร้อง อห. เลยมึง ชุ่ยสัด

>>486 แก้นิดมันเขียนว่า flip horizontal อะคือซานหลางปิดตาผิดข้าง 555

ทวิตกำลังระอุ เพราะทุกคนบอกว่าพลิกกลับซ้ายขวา ที่คาดตาอยู่สลับด้าน เฮ้ย จุดเด่นตัวละครเลยนะ มันไม่ได้ป่ะ
สนพ บอกแก้ไม่ทันละ เดี๋ยวปรินท์รอบใหม่ถูกต้องแน่นอน และ ปรินท์ปกเล่มหนึ่งแบบถูกด้านแนบไปกับเล่มสองด้วย

ขายแล้วเหรอวะ ทำไมไทยยังไม่ได้ต้นฉบับหรือกูโดนแกง

กูที่อ่านเวียดนามได้และหิวปรมจ.กลับมา วินาทีแรกคือประทับใจปกกับของแถมมาก วินาทีที่เปิดอ่านมึงจะปิดและเก็บมันไว้เป็นความทรงจำพอ แปลได้ห่วยมากกกก จุดผิดอีกหลายจุด เทียบกับที่บกรทำแล้ว บกร น่ารักกว่าเยอะเลยพวกมึง ส่วนเทียนกวานยิ่งไม่ค่อยกล้าคาดหวังเลยว่ะ แต่ฝั่งโน้นทำปกสวยกับของแถมอลังจริง

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>475เทียนกวาน Part.150-1 (จำนวนตัวอักษรมันเกินไปนิดหนึ่ง เลยแบ่งเป็น 2 พาร์ทย่อยๆ นะ)
.
.
.
.
.
แม้จะติดสตั๊นกับคำพูดของชายขายน้ำ แต่ด้วยความรักตัวกลัวตาย ทำให้ชาวบ้านบางคนจะเข้ามาคว้ากระบี่ ทว่าพ่อครัวคนที่เคยจะออกตัวช่วยเซี่ยเหลียนเมื่อ 2 วันก่อนก็มาขัดขวาง บอกว่าใครกล้าหยิบกระบี่ต้องเจอปังตอของเขา ตอนนั้นเองคำสาปหน้าคนก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า เซี่ยเหลียนรีบมองหากระบี่แต่ก็พบว่ามันหายไปแล้ว เขาเลยร้องเรียกให้พวกวิญญาณเอาคำสาปมาลงที่เขาคนเดียว ยามวิญญาณพุ่งผ่านร่างให้ความรู้สึกไม่ต่างจากถูกมีดกรีดแทง ความหนาวเย็นเริ่มกัดกินเซี่ยเหลียน แต่เขาก็ยังหลับตายืนหยัดอยู่ที่เดิม แต่เมื่อผ่านไปพักหนึ่งวิญญาณพวกนั้นกลับเปลี่ยนทิศพุ่งไปอีกทาง เป้าหมายของพวกมันคืออู่หมิงที่ถือกระบี่เล่มนั้นไว้ เซี่ยเหลียนพยายามตะโกนสั่งให้อีกฝ่ายคืนกระบี่มาให้ตน แต่อู๋หมิงไม่ยอมทำตาม แม้เขาจะไม่เห็นสีหน้าทีแท้จริงภายใต้หน้ากากยิ้มเป็นจันทร์เสี้ยว แต่เวลานั้นเขากลับรู้สึกว่าอู๋หมิงกำลังยิ้มให้เขาอยู่จริงๆ เมื่อวิญญาณร้ายกลืนกินร่างๆ นั้น เซี่ยเหลียนก็เข่าอ่อนคุกเข่ากรีดร้อง พอตั้งสติได้อีกทีก็เห็นว่าวิญญาณร้ายหายไปหมดแล้ว และบริเวณที่อู๋หมิงเคยยืนอยู่ก็เหลือเพียงกระบี่เล่มนั้นที่หล่นจากอากาศว่างเปล่าลงสู่พื้น ที่ปลายใบดาบมีดอกไม้สีขาวดอกหนึ่ง

พอเห็นเซี่ยเหลียนเข้าไปหยิบกระบี่กับดอกไม้ ไป๋อู๋เซียงก็หัวเราะ บอกว่าเซี่ยเหลียนไม่รู้อะไร แม้อู๋หมิงจะเป็นวิญญาณทหารเซียนเล่อจริง แต่ขณะเดียวกันอีกฝ่ายก็เป็นผู้ศรัทธาคนสุดท้ายของเซี่ยเหลียน ยามมีชีวิตเป็นทหารรับคำบัญชา ยามตายเป็นวิญญาณคอยติดตาม กลายเป็นผีร้ายเมื่อครั้งที่เซี่ยเหลียนถูกผู้คนกระหน่ำกระบี่ใส่ แต่ตอนนี้กลับต้องสลายไปเพราะวิญญาณร้ายที่เซี่ยเหลียนพามา ถึงเซี่ยเหลียนจะน่าหัวร่อ แต่ผู้ศรัทธานั้นน่าหัวร่อยิ่งกว่า

เซี่ยเหลียนอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่พอได้ยินประโยคสุดท้ายก็ลุกขึ้นโจมตีใส่เศวตไร้หน้าไม่ยั้ง ไม่นานนักก็มีเสียงฟ้าร้องสายฟ้ากัมปนาทก่อนที่จวินอู๋จะปรากฏตัวขึ้นแล้วเข้าไปบวกกับไป๋อู๋เซียงจนได้รับชัยชนะ จากนั้นมหาเทพจึงเดินกล่าวแสดงความยินดีที่เซี่ยเหลียนได้ขึ้นสวรรค์อีกครั้ง ทว่าเซี่ยเหลียนกลับขอร้องให้อีกฝ่ายเนรเทศตน ถึงแม้จะเกิดความเสียหายไม่มากแต่คำสาปหน้าคนรอบนี้เป็นเพราะเขา จวินอู๋ปลอบว่าในเมื่อเซี่ยเหลียนรู้ตัวว่าทำผิดก็โอเคแล้ว แต่เซี่ยเหลียนก็แย้งว่าเท่านั้นไม่พอ เพราะทั้งๆ ที่เขาเป็นคนทำผิด แต่กลับยังไม่ได้รับการลงโทษใดๆ เซี่ยเหลียนขอให้มหาเทพใส่คำสาปพันธนาการอีกวงไม่ให้เขามีโชคลาภเพื่อที่โชคที่เขาควรมีจะได้ตกสู่ผู้ที่มีโชคน้อยกว่า แม้เขาจะกลายเป็นเทพแห่งความโชคร้ายจริงๆ ก็ไม่เป็นไร เพียงแค่เขารู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้เป็นเช่นนั้นก็พอแล้ว

ผู้คนจะยกให้เขาเป็นเทพ เขาจึงได้พลังมา แต่ความจริงเขากลับไม่ใช่เทพอย่างที่ทุกคนอยากให้เป็น เขาเป็นแค่คนที่ล้มเหลวคนอยากปกป้องคนของตน ทั้แต่ก็ทำให้ประชาชนต้องตายไปมากมาย อยากล้างแค้นผู้คน แต่สุดท้ายก็ไม่ทำ เขาทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง เพราะฉะนั้นถึงเขาจะไม่ได้เป็นเทพอีกก็ช่างมันเถอะ จวินอู๋เอ่ยชมว่าเซี่ยเหลียนโตขึ้นแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องมีเหตุผลในการเนรเทศเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนเลยขอ PWP กับอีกฝ่าย
.
.
.
.
.

สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>475 เทียนกวาน Part.150-2
.
.
.
.
.
วันนั้นองค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อขึ้นสวรรค์เป็นครั้งที่ 2 แต่ก็ถูกเนรเทศกลับลงมาในเวลาเพียง 1 ก้านธูป กลายเป็นตัวตลกของทั้งสามโลก เทพหลายคนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเซี่ยเหลียนถึงทำแบบนั้น บางคนถึงกับปลอมตัวแอบมาสังเกตการณ์ แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นก็มีเพียงชายคนหนึ่งที่ทำงานแบกอิฐหามปูน อาบเหงื่อต่างน้ำคนหนึ่ง

เซี่ยเหลียนเป็นเวรทำอาหารให้คนงานก่อสร้างซึ่งกำลังสร้างอารามของเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงที่ได้ขึ้นสวรรค์เป็นเทพชั้นสูงแล้ว อารามของทั้งคู่สร้างอยู่ข้างกันเพียงเพราะเป็นตำแหน่งดีจึงไม่อยากให้อีกฝ่ายครอบครอง เหล่าผู้ศรัทธาของทั้งสองจึงได้ใกล้ชิดทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน พอทุกคนได้กลิ่นอาหารก็พากันด่าเซี่ยเหลียนที่อ้างว่าเป็นสูตรลับชาววังสุดท้ายเขาก็ถูกหัวหน้าไล่ออกเพราะทำวัตถุดิบเสียหาย เซี่ยเหลียนทำหน้าหนาของเงินค่าแรงของวันนี้ แต่ก็ถูกหัวหน้าด่ากลับว่าไม่คิดค่าเสียหายก็บุญแค่ไหนแล้ว เพราะตั้งแต่เซี่ยเหลียนมาก็มีแต่เรื่องซวยไม่หยุดทำให้ข้าวของเสียหายไปมากกมาย แต่ก่อนที่เซี่ยเหลียนจะแย้งอะไร ทุกคนก็ทนกลิ่นอาหารในหม้อไม่ไหวพากันหนีเตลิดไปคนละทาง เขาเลยอดบ่นไม่ได้ว่าถึงมีเงินก็ไม่ควรทิ้งขวางของกินเช่นนี้ ว่าเสร็จก็ตักอาหารใส่ชามวางบนแท่นถวายให้เฟิงซิ่นและมู่ฉิง ก่อนกลับไปม้วนเสื่อ สะพายกระบี่ เอามือตบผ้าแพรขาวที่พันอยู่บนตัวเบาๆ หยิบหมวกไม้ไผ่ขึ้นสวม หากเขาหาเงินจากการทำงานกรรมกรไม่ได้ เขาก็ไปแสดงข้างถนนแทนก็ได้ ระหว่างทางเมื่อเซี่ยเหลียนหันไปเห็นดอกไม้สีแดงที่ข้างทาง เขาก็เอามือลูบมันพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “หวังว่าสักวันคงได้พบกับเจ้าอีกครั้ง” จากนั้นเขาก็มุ่งไปข้างหน้าต่อไป
.
.
.
.
.
จบอาร์ค 4

ในที่สุดก็เคลียร์ไปอีกบทหนึ่ง อ่านอาร์คนี้จบทุกคนก็มีสุขภาพตับที่แข็งแรงและแข็งแกร่ง ถึงอาร์คนี้จะเครียดจัดๆ แต่สุดท้ายก็ทำให้กูรู้สึกโล่งมากเพราะรู้สึกได้ว่าเซี่ยเหลียนหลุดพ้นแล้วจริงๆ ไม่ใช่ที่ร่างกาย แต่เป็นที่จิตใจ อย่างที่กูเคยบอกบ่อยๆ ว่ากูคิดว่าประเด็นของเทียนกวานคือความมั่นคง มั่นคงในรักของฮวาเฉิง มั่นคงในความดีของเซี่ยเหลียน แล้วกูก็นึกถึงคำพูดของเพื่อนโม่งที่บอกว่าใครที่อ่านเทียนกวานแล้วอ่านไม่ถึงอาร์ค 4 ก็เหมือนยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้ กูเห็นด้วยอะ เพราะประเด็นในอาร์คนี้มันมีความสวยงามของมันอยู่จริงๆ ยอมรับด้านไม่ดีของตัวเองกับของคนอื่น ให้อภัยและอยู่กับมัน

อาร์คนี้มีประเด็นที่น่าคุยหลายเรื่องมาก ทั้งเรื่องพ่อแม่ของเซี่ยเหลียน เหตุผลที่ทำให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงทิ้งเซี่ยเหลียนไป เรื่องของเทพ 33 องค์ เซี่ยเหลียนที่ตกต่ำลง เรื่องราวของไป๋อู๋เซียง เรื่องที่เกิดกับเซี่ยเหลียนในอารามร้าง ที่มาของฟางซิ่น รั่วเย่ และหมวกไม้ไผ่ ตัวจริงเจ้าของนามหายนะชุดขาว ที่มาที่ไปของการขึ้นสวรรค์และตกสวรรค์ครั้งที่สอง ที่มาของสกิล Luck E + คำสาปพันธนาการบนข้อเท้า เหตุผลที่ทำไมตอนถูกหมิงอี้ถามว่าสิ่งที่เซี่ยเหลียนเสียใจมากที่สุดในชีวิตคืออะไร แล้วเซี่ยเหลียนตอบว่าสิ่งนั้นคือการขึ้นสวรรค์ครั้งที่ 2 ของเขา พออ่านมาถึงตรงนี้แล้วกลับไปอ่านเกริ่นเรื่องที่ว่าเซี่ยเหลียนเป็นตัวตลกของสามโลกรู้สึกเปลี่ยนไปไหม และก็ทำให้เราเข้าใจได้ว่าทำไมสำหรับเซี่ยเหลียนแล้วฮวาเฉิงถึงเหมาะสมที่สุด พูดตรงนี้แล้วก็ขัดใจ เพราะที่เซี่ยเหลียนรู้สึกคุ้นกับฮวาเฉิงส่วนหนึ่งเป็นเพราะฮวาเฉิงยิ้มตอแหลเป็นจันทร์เสี้ยวเหมือนรอยยิ้มปลอมๆ บนหน้ากากของอู๋หมิงด้วย แต่ทั้งเวอร์นิยาย เวอร์มังฮวา กลับวาดฮวาเฉิงยิ้มนิดๆ หล่อๆ ทั้งสองเวอร์ชันเลย ขัดใจว้อยยย

เอาล่ะ มาถกกันเถอะ ใครมีเรื่องอะไรอยากเมาท์ โปรดรีบเปิดประเด็น

>>492 “หวังว่าสักวันคงได้พบกับเจ้าอีกครั้ง” น้ำตากุไหลลิดๆ

>>492 ขอบคุณโม่งสปอยมากฮืออออ อ่านแค่สปอยกุก็น้ำตาไหลล่ะ อ่านเล่มจริงกุต้องเปียกปอนแหง ;______;

อันนี้สงสัยทามไลน์ในเรื่องนิดหน่อย ช่วงเซี่ยเหลียนเป็นราชครูนี่อยู่ช่วงไหนวะ หลังจากนี้ไปอีกปะ

>>492 ช่วงท้ายของอาร์คนี้ฮีลตับก็จริงจังมาก ขอบคุณโม่งสปอยสำหรับอาหาร

>>494 หลังจากนี้นะเพราะช่วงนี้อาณาจักรพึ่งตั้งเอง ส่วนอันนั้นเป็นช่วงอาณาจักรล่มสลายไปแล้ว

>>496 ไม่สิ กำลังจะล่ม

>>492 โม่งสปอยล์กุรักมึง กุเองคนพูดว่าไม่ได้อ่านเล่ม4เหมือนไม่ได้อ่านเทียนกวาน กุบอกเลยตอนกุอ่านเล่ม4กุอึดอัดมาก ยิ่งฉากในอารามที่ดุจะอ้วก แต่ตอนจบที่เซี่ยเหลียนบอกว่าไว้พบกันอีกครั้งนี่กุหนีไปร้องไห้เลย

กุอยากคุยกับมึงจังเลยแต่กุไม่รู้จะเปิดประเด็นอะไร มึงลองเปิดประเด็นมาเลย เดี๋ยวกุมาตอบแน่ๆ ทุกอย่างของเล่มนี้มันดีไปทุกอย่างเลยเว้ย อย่างนึงที่กุอ่านเล่มนี้จบแล้วเข้าใจคือจริงๆแล้วฮวาเฉิงไม่ได้รอเซี่ยเหลียนมา800ปี แต่เป็นเซี่ยเหลียนที่อยากเจออู๋หมิงมาตลอดตะหาก

>>492 ใครอ่านไม่ถึงอาร์ค 4 เหมือนไม่ได้อ่านเทียนกวาน กูอยาก +100000 ถึงอาร์คนี้ตับกูจะแตกไปสองรอบแต่เป็นอาร์คที่ดีสุด เป็นเรื่องราวของเด็กโลกสวยไปเป็นผู้ใหญ่ที่เข้าใจโลกอะ กูอยากขอบคุณที่แม่โม่เขียนให้เซี่ยเหลี่ยนไม่เข้าดาร์กไซต์ไม่งั้นนอกจากตับกูจะแตกเป็นรอบสามกูจะดรอปเรื่องนี้เพราะมันดาดมาก หาเจอได้ทั่วไปไม่ว่า จีน ญี่ปุ่น เกา ทำให้ตอนนี้กูรักเซี่ยเหลี่ยนที่สุดในเรื่อง(ตอนแรกเทพลม) // กูขอเปิดประเด็นเลยดีกว่า ทำไมเฟิ่งซิ่นกับมู่ฉิงถึงไม่เคยเจอเซี่ยเหลียนเลย ทั้งๆที่ต้องมาดูรูปปั้นตัวเองกัน

>>498 ถกประเด็นที่เพื่อนโม่ง >>499 เริ่มกันก่อนเลยเนอะ ส่วนเรื่องฮวาเฉิงกับเซี่ยเหลียน เป็นทั้งสองคนนั้นแหละที่ตามหากันมาตลอด ไม่ใช่แค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่รอคอย

>>499 กูคิดว่าตอนแรกๆ ที่เซี่ยเหลียนตกสวรรค์ครั้งที่ 2 แล้วบอกว่ามีเทพองค์อื่นมาแอบส่องก็มีสองคนนั้นอยู่ด้วยอะ เพราะว่าเซี่ยเหลียนก็เพิ่งมาทำอาหารเองเอาช่วงนี้ แล้วทั้งคู่ก็กินอาหารที่เซี่ยเหลียนถวายให้ตอนท้ายอาร์ค 4 ถึงได้รู้ว่ารสมือของเซี่ยเหลียนเป็นยังไงจนขยาดมาจนถึงทุกวันนี้ แต่เพราะว่าทั้งสองคนจากกับเซี่ยเหลียนแบบแย่มากก็เลยไม่กล้าสู้หน้า (ถูกเซี่ยเหลียนออกปากไล่เองทั้งสองคน กรณีมู่ฉิงคือตอนที่เอาของมาให้ แล้วเจอเซี่ยเหลียนเอาไม้กวาดไล่ฟาด) ตอนแรกๆ อาจจะแอบมองๆ อยู่ แต่เพราะเวลามันก็นาน งานช่วงแรกๆ ก็คงยุ่งๆ เหมือนเพื่อนที่ขาดการติดต่อไปนาน เราก็ไม่คิดถึงเท่าไร นานๆ อาจแวบขึ้นมาในหัวบ้าง + เซี่ยเหลียนเปลี่ยนที่อยู่บ่อยๆ เปลี่ยนชื่อไปเรื่อยๆ เลยคลาดกันแล้วก็ไม่ตามหาต่อ (ซึ่งถ้าอยากหาจริงก็คงไปขอหลิงเหวินได้แหละ แต่อาจเพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอเลยไม่ไป แต่กูก็แอบรู้สึกว่าที่จริงก็น่าจะแอบส่องหน่อยนะ ไม่ห่วงบ้างเลยหรือไง ไม่ควรหายไปเลยแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละ ขนาดผ่านมา 800 ปีแล้วก็ยังไม่กล้าสู้หน้าตรงๆ อยากทำดีด้วยก็ต้องเนียนจำแลงร่างไปช่วย)

>>492 ของคุณโมงสปอย กูรังมึงจังงงงงงงงงงงงงง T^T

>>499 กุว่าตอนแรกน่าจะเห็นๆกันอยู่ป่าววะ แต่ไม่กล้ามาสู้หน้า เผลอๆอาจจะรู้ข่าวเซี่ยเหลียนจากพวกเทพที่ไปตามแอบดูด้วย แล้วพอเซี่ยเหลียนเริ่มเปลี่ยนชื่อเริ่มไปทำอย่างอื่นก็ไม่เห็นแล้ว

>>492 เรื่องนี้ อาร์คนี้เป็นเรื่องที่กูยอมเลยว่าเออ กับเซี่ยเหลียนก็คงต้องฮวาเฉิง คนที่เข้าใจเธอมาหมดและเห็นเธอครบทุกอย่างตั้งแต่ตอนยังเดียงสามาจนตอนนี้อ่ะ เห็นเธอมาหมดแล้วจริงๆ

Ky ตัวร้ายมีตอนพิเศษแต่งงานด้วยเหรอวะ เคยมีใครสรุปย่อๆมั้ยกูอยากรู้ววว

>>504 เป็นตอนพิเศษเฉพาะเล่มไต้หวันมึง แต่กุเห็นมีคนแปลตอนนี้ไว้ในReadAWrite นะ

>>504 ปิงชิวเดินไปเจอพิธีแต่งงานตอนจะกลับยอดเขามั้ง พอกลับยอดเขามาปิงเหอก็เหม่อทั้งวันเหม่อตลอดจนเสิ่นชิงชิวงงว่าปิงเหอเป็นอะไร สุดท้ายปิงเหอก็พ่นพรวดออกมาว่าแต่งงานกับข้าเถอะ ถ้าท่านไม่อยากแต่งเข้าเป็นข้าที่แต่งเข้าก็ได้ เสิ่นชิงชิวเลยน่ามืด นึกว่าปิงเหอป่วยเป็นอะไรทีแท้แค่อยากจะแต่งงานด้วย ปิงเหอเข้าใจผิดว่าซือจุนหน้ามืดเพราะอยากไม่อยากแต่ง เลยบอกว่าไม่เป็นไร คืดว่าข้าล้อเล่นก็ได้ เสิ่นชิงชิวเลยเอาพัดฟาดไปที บอกว่าเรื่องแบบนี้ล้อเล่นได้ไง เกือบตอบตกลงแล้วมั้ยล่ะ ปิงเหอติดสตัน เสิ่นชิงชิวเรียกปิงเหอไปรินเหล้าแล้วเกี่ยวแขนกันดื่มเหล้า คืนนั้นปิงเหอก็ไปหาพร๊อบมาจากไหนไม่รู้โคตรเร็ว เสิ่นชิงชิวรู้สึกว่าปิงเหอจริงจังมากเลยทำทุกอย่างแบบจริงจังตาม มีปูผ้าขาวทดสอบคความบริสุทธิ์ด้วย5555 พี่แตงแม่งก็หน้าเครียด(ได้กันมากี่รอบแล้ว) ปิงเหอบอกไม่ต้องเลือดออกจริงๆก็ได้ เอาแค่ตามพิธีพอๆ แล้วหลังจากนั้นก็ป้าบกัน ป้าบกันเสิ่่นชิงชิวดันเลือดออกจริงๆเว้ย 5555 เสิ่นบอกปิงเหอเบาๆหน่อย ปิงเหอก็เลยขอให้เรียกว่าสามี(เซียงกง)หน่อย สรุปพี่แตงแม่งเลยต้องจำใจเรียกปิงเหอว่าสามีทั้งคืน ปิงเหอก็เรียกพี่แตงว่าภรรยาด้วย

ตื่นเช้ามาเสิ่นชิงชิวเบลอๆเห็นปิงเหอกำลังแต่งตัว(ไปทำอาหารเช้าตามปกติ) คิดไงไม่รู้หลุดปากเรียกเซียงกงออกไป ปิงเหอเลยสตันแล้วเดินกลับมาที่เตียง พี่แตงเฉไฉว่าหิวแล้ว ไปทำข้าวเช้าเร็ว ปิงเหอเลยบอกซือจุนข้าก็หิวเหมือนกัน 555555 จบปิ้ง ผิดตรงไหนแย้งได้ กุชอบตอนพิเศษอันนี้นะ ปิงเหอน่ารักดี มีสะดุดธรณีประตูล้มหน้าทิ่มด้วย

>>506 ทำไมอ่านคำว่า"เซียงกง"ละนึกถึงเซียงกงที่ขายอะไหล่ได้ล่ะเนี่ย 555
ขอบคุณที่มาสรุปให้ฟังเน้อ

>>507 กูก็เห็นคำนี้แล้วนึกถึงร้านอะไหล่ก่อน 5555555

>>507 >>508 มันคือคำว่า相公 กูเกิ้ลออกเสียงประมาณเซี่ยงกง

>>507 นึกถึงร้านอะไหล่เช่นกัน 555
นึกภาพนายช่างในอู่ร้องหาเซียงกงๆ แล้วดันไปพ้องกับ 'สามีๆ'​ ก็ละมุนดี 555

>>507 คิดเหมือนกู 555555 เหมือนร้องหาอะไหล่รถ

ดันนนนน

ดันด้วย

ดัน ดัน

ดันดันดัน

https://youtu.be/eV_ki8Z7UHc กูไปเจอมา

หานักวาดไทยคนนึงกูจำชื่อไม่ได้อยากตามงานอีก ลายเส้นออกจีนสวยมาก เคยวาดสามพีพี่วั่ง พี่เว่ย เจียงเฉิง มีAUทูตสวรรค์ด้วย พอมีใครนึกชื่อออกมั้ย

>>517 นักวาดที่แหกคู่หลักวั่งเซี่ยนแล้วแถว่า "เติม" เจียงเฉิงไปเฉยๆ น่ะหรอค้าาา อย่าเอามันมาให้เสนียดตรงนี้ค้าาา

ปรมจ ตกลงว่า อาจิงหรืออาชิง เรดิโอก็ออกเสียงว่าอาจิงนะ

ทุกวันนี้ยังมีคนเอาปรมาจารย์มาหากินทั้งที่แม่โม่ห้ามอีกเหรอวะ https://twitter.คอม/ImmCraft0302/status/1271634618752495616?s=19

>>520 ไป netwatch นะ

>>520 มู้นี้เสพผลงานอย่างเดียวใครละเมิดลิขสิทธิ์นักเขียนช่างมันเว้ย

>>522 ใช่​ มู้นี้เน้นคุยผลงานอยากถกเป็นบุคคลห้อง​ netwatch สร้องห้องนินทาโดยเฉพาะไว้แล้ว

ในนี้ไม่มีใครรู้จีนเลยหรอ กูคาใจจริงๆนะว่า อาจิงหรือ อาชิ่ง

>>524 มันอ่านได้หลายเสียงทั้งจิงทั้งชิงถูกหมด

>>525 โอเคได้คำตอบละ เขาว่าขึ้นอยู่กับคนตั้ง นขน่าจะตั้งว่าอาจิง

พูดถึงเรื่องอาจิง นึกถึงตอนที่กูดูซีรีย์แล้วถึงฉากเมืองอี้
ตอนแรกกูหวั่นใจมากว่าเซวี่ยหยางมันจะฆ่าสองคนนั้นทิ้ง สุดท้ายกลายเป็นว่าอยู่ด้วยกันถึงสามปี และคงจะอยู่ต่อไปเรื่อยๆถ้าซ่งหลานไม่เข้ามาเจอ
ถึงตลอดสามปีอีเซวี่ยหยางก็ไม่ได้เป็นคนดี หลอกให้เสี่ยวชิงเฉินฆ่าชาวบ้านไปเยอะ ซึ่งก็สมควรรับโทษแหล่ะ
แต่ก็มีอีกความคิดที่ว่า ถ้าซ่งหลานไม่ไปหา มันจะดีกว่านี้มั้ยนะ อาจจะอยู่ด้วยกันต่อไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ไปฆ่าใคร

>>527 แต่อาจิงก็จะหวาดระแวงเซวียหยางตลอดไปเหมือนกัน ชีวิตคงไม่เป็นสุขเท่าไหร่

>>527 กุคิดแบบมึง อยู่ไปอีกสักพักจนเซวี่ยหยางสาแก่ใจคงไม่ให้ไปฆ่าชาวบ้านแล้วก็อยู่แบบนั้นไปด้วยกันยาวๆ แต่อีกใจกุก้คิดว่าถ้าไม่เกิดเรื่อง เซวี่ยหยางก็น่าจะหลอกฆ่าต่อไป ไม่สำนึกผิด รักแบบจิตๆ

เซียหยางคงพาต้าวจางฆ่าคนตายทุกหมู่บ้านไม่มีเวลาปลีกตัวไปช่วยเหยา

คนสปอยหายไปนานมาก เป็นอะไรรึเปล่า

>>531 รอตามสปอยเหมือนกัน อาจติดงานก็ได้

รอสปอยเทียนกวานนะคะ

รอโม่งสปอยเช่นกัน

เทียนกวานจะออกเล่มแปลไทยปีหน้าแล้ว เตรียมเงินกันด้วยนะเพื่อนโม่ง ดีใจ กรี๊ดดดดด

เทียนกวานปกฉางหยางอีกแล้วเหรอ แอบอยากได้เส้นแบบเวียดนาม เศร้า แต่คนชอบสไตล์ฉางหยางก็คงเยอะอะ

>>536 กูคนหนึ่งที่ไม่ชอบเส้นฉางหยาง เขาวาดวิวสวยนะ แต่ออกแบบคาร์ไม่ค่อยตรงแถมซ้ำอีก

>>537 ส่วนหนึ่งกุไม่ค่อยชอบที่เขาวาดพี่เว่ยดูtwinkๆด้วยล่ะ เศร้าตรงเก็บสามเรื่องเส้นเค้าสามเล่ม แต่เขาก็สนิทกับแม่โม่ด้วยแหล่ะเป็นแฟนคลับมานาน ก็น่าจะได้priorityเวลาทำปก

>>538 +1 มึงลองไปดูอาร์ตนิยายชญ.เรื่องปิ่นอะไรซักอย่าง นอ.นี้มันพี่เว่ยชัดๆ บางคาร์นี้มันเจียงเฉิงเลย ส่วนตัวกูชอบเส้นตัวร้ายของเวียดนาม เส้นมีความมุ่งมิ่งดี5555

กุเกียมขายไตปีหน้า 8เล่มจุกๆไปเลย เรื่องปกเอาจริงกุแอบอยากได้คุณstaremberมาวาดอ่ะ ชอบซันหลางเขามาก

>>540 กูก็อยากได้ลายเส้นคุณ starember เหมือนกัน ว่าแล้วกูก็อยากอ่านม่านฮวาต่อ คิดถึงมาก

ถึงกูจะตามโม่งสปอยอยู่ก็เถอะ แต่กูจะไม่พลาดเทียนกวานแปลไทยแน่ๆ
ใจจริงอยากให้ออกมาตู้มเดียวเลยแปดเล่ม กูเก็บเงินรอตั้งแต่ตอนนี้ละ 55555

>>539 หน้าเค้าซ้ำๆจริง ไม่มีเอกลักษณ์ตอนดีไซน์เท่าไหร่เลย
อย่างจื่อเสวียนนี้โคลนนิ่งของซือจุนชัดๆ

>>543 ถ้าเขาแก้เรื่องหน้าซ้ำคาร์ไม่้ด่รได้ ลายเส้นเขาจะสวยมากเลยวะ

>>544 คาร์ไม่ซ้ำ*

อ้าว สรุปคือแม่โม่รีไรต์ไม่ถูกใจสักทีเลยไม่รีแม่งแล้ว ขายทุกที่เป็นแบบเดิมเลยใช่มั้ย ถ้าตามกูเข้าใจ

>>546 รีแต่ฉบับต่างประเทศเป็นฉบับเว็บ ส่วนไต้หวันฉบับจริงตอนนี้ยังประชุมรอรีอยู่

>>547 แต่เห็นที่ตอบในทวิตบอก
"ไต้หวันได้ฉบับเดียงกับที่ทางสำนักพิมพ์ได้ค่ะ ทุกประเทศได้แบบเดียวกันค่ะ" นะ หรือไต้หวันพิมพ์สองรอบวะ?

>>548 https://www.picz.in.th/image/screenshot-20200623-161132.5YF4H1

กุเห็นคนด่าสนพแล้วงง กรณีสนพผิดยังไง ใครจะรู้ว่านขมันจะติสต์รีไรท์เป็นปีๆ ไม่ถูกใจ แต่จะขายเอาเงินมาแดก

กำ ทำสัญญาลิขสิทธิ์กันยังไงวะเนี่ย กุเริ่มผิดหวังกับนักเขียนละ

ตอนซื้อลิขสิทธิ์มันไม่ระบุกันเหรอว่าจะเอาเวอร์ชั่นบนเว็บหรือรีไรต์ ละถ้านักเขียนจะขายเวอร์รีไรต์ก็ควรจะรับผิดชอบตารางงานไม่ให้กระทบคู่ค้าป้ะ สรุปเสียเงินแต่ได้เท่าที่อ่านฟรีบนเว็บ?

ไม่ได้ดูติสเลยนะการจัดการงานแบบเนี้ย

มันก็มีเยอะไปเมิง นขที่หายไปบอกจะรีไรท์ แต่สุดท้ายแค่แก้คำผิดกับจัดประโยคใหม่นิดๆหน่อยๆ

ไม่ชอบปกคนนี้เหมือนกันอึมครึม แต่คงเก็บเล่มเก่า ส่วนเล่มรีไรท์ใหม่ถ้ามีทำออกมาอีกรอบคงต้องรอรีวิว

ถ้าได้ฉบับเดียวกับจิ้นเจียงก็กลัวจะอดได้ตอนพิเศษกับฉากปี๊บๆฮวาเหลียนอะสิ พระเอกกุต้องซิง800ปี+เหรอ เศร้า5555

กูรอฉบับรีวะ ซื้อฉบับเว็บมันแปลกๆ

พวกที่บอกรอฉบับรีไรท์ดีกว่าเอาอะไรมามั่นใจว่าฉบับรีไรท์จะมีคนซื้อลิขสิทธิ์มา???

เคสนี้กูว่าฝ่ายจีนอะน่าเกลียด ขายลิขสิทธิ์ทั้งๆที่ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์ หิวเงินอะไรขนาดนั้น จะอ้างว่าเพราะแฟนๆรอเลยขายๆมาก่อนมันก็ทุเรศอยู่ดีอะ

ถามหน่อยฉบับมีตอนพิเศษเยอะปะ

>>558 ฉบับเว็ป

>>551 คนจัดการขายลิขสิทธิ์นิยายให้สนพ.ต่างๆคือจิ้นเจียงที่เป็นเว็บที่แม่โม่ลงนิยายมึง ทุกวันนี้กุยังงงระบบขายลิขสิทธิ์นิยายของจีนอยู่เลย ว่าทำไมเว็บลงนิยายจีนถึงมีเพาเวอร์ขนาดนั้นเวลาขายลิขสิทธิ์คุมนู้นคุมนี้ออกหน้ามากกว่านักเขียนเจ้าของนิยายอีก

อยากรู้ว่าถ้ารีไรท์แล้วเนื้อเรื่องจะต่างไปจากเดิมแค่ไหน เพราะฝั่งอนิเมกับมังฮวาที่ทำอยู่ก็ใช้ต้นฉบับจากจิ้นเจียงปะ

>>561 ถ้าต่างนิดหน่อยคงไม่ใช้เวลานานจนยอมขายเวอร์ก่อนรีไรต์

ฝั่งจีนกูยังไม่เคยเห็นเรื่องไหนขายแยกฉบับเว็บ/เล่มเลยนะ เรื่องนี้มันจะมีอ่อวะ
>>549 งั้นไม่ซบแหลเรื่องไต้หวันก็คนนี้ละว่ะ ข้อมูลไม่ตรงกันงี้ฝ่ายไหนจะถูกถถถถ

>>560 เรื่องปกติของประเทศนี้ลงในแพลตฟอร์มเขา=เขาเป็นเจ้าของ ขนาดตอนนั้นยังปิดการอ่านMDSZ SVSS เพราะโดนเเจ้งเนื้อหารุนแรงเลย พวกฉากเรทจีนแผ่นดินใหญ่เวลาออกหนังสือก็โดนตัดเศร้าสัสๆ

>>560 เค้ามีสัญญานักเขียนกันกับweb จจ.ไม่ใช่แค่webลงนิยายแบบจอยหรือรอร แต่โม่เซียงเหมือนเป็นนักเขียนในสังกัดเค้า

>>563 กุดูอ่านก็เข้าใจนะ ว่าตอนนี้จิ้นเจียงมีต้นฉบับในเนตให้อันเดียวไง จะเอาอันนี้ไปพิมพ์กันเลย หรือว่าจะรออันรีไรต์ที่ไม่มีกำหนดก็แล้วแต่ แบบเซนท์คือเอาอันนี้พิมพ์เลย ส่วนไต้หวันแค่ขอไปคุยกันก่อนประกาศอีกที

กูกลัวหลายเรื่องเลย
1 ฉบับรีไรท์ออกมาจริงแต่สนพ ไทยไม่ซื้อแล้ว
2 ถ้าสนพ ไม่เอาฉบับเว็บ ไม่รู้ต้องรอฉบับรีไรท์อีกนานแค่ไหน
3 สมมุติว่าขายฉบับเว็บแปลไทยจบไปไม่นาน ฉบับรีไรท์เสร็จตามมาติดๆ โดนด่ามันส์แน่ทั้งสนพไทย จีนและนักเขียน เหมือนโดนหลอกให้ซื้อเบิ้ล

ถ้ามีโหวตกูอยากรอฉบับสมบูรณ์มากกว่า (แต่ขอไม่เกิน 1-2 ปีนะ นานกว่านั้นก็ไม่ไหว แล้วขอให้ออกครบภายในหนึ่งปีด้วยเพราะรอนาน)

ที่ฉบับรีไรท์ไม่เสร็จนี่เพราะโม่เซียงคิดพล็อตเล่มสี่รึเปล่าวะ

กูเดาว่าสนพ.ฝั่งจีนที่ถือสิทธิ์อาจจะขายลิขสิทธิ์ไปก่อน สนพ.ไทยถือสัญญาได้แค่ไม่กี่ปี หมดสัญญาก็ต้องห้ามขายแล้ว จะรอก็ไม่ได้ ซบ.โดนด่า คนด่าคุยกันยังไง มึงดูลวดลายจีนด้วย สงสารกูเองจะรอรีไรต์ก็ไม่น่ามีหวังเอาเข้ามา คนซื้อน้อยแน่ๆ

สัญญาปกติกี่ปีวะ 5ปีปะ? งั้นก็แปลว่าเรื่องอื่นๆอย่างตรยข ถ้าเกิน5ปีไปก็พิมพ์เพิ่มไม่ได้แล้วเหมือนกัน?

>>568 ต้องซื้อ lc ใหม่อีกครั้งเพื่อพิมพ์เพิ่ม

กรณีนี้กูสงสารเซ็นส์บุ๊คว่ะ เอาฉบับเว็บมาพิมพ์ก็ผดดนว่าไม่สมบูรณ์ จะรอรีไรท์ก็ไม่รู้ชาติไหนจะเสร็จ

>>568 ถ้าไม่ซื้อเพิ่มก็ห้ามพิมพ์เพิ่ม บางสัญญาเหลืออยู่ก็ห้ามขายด้วยจ๊ะแม่ สยั่มมันถึงได้เทขายของบ่อยๆ

เห็นด้วยว่ะอย่างเวียดนามตอนแรกก็ไม่รอเหมือนกัน คำว่ารีไรท์เหมือนจะจบง่ายแต่บางคนก็หายไปสี่ห้าปี แค่รีไรท์แถมเพิ่มเติมมาบอกไม่รีแล้วกลางคันหลังผ่านไปเป็นปีๆก็มี รีแค่ครึ่งเดียวงี้

สนพ.ลำบากใจจริงว่ะ จีนดูลวดลาย เห็นแล้วเหนื่อยแทนซบมาก ปกติแช่งซบแต่กรณีนี้ไม่ไหวสงสาร เขาไม่ควรขายแต่แรกถ้าคิดจะรีฯ ถ้านึกถึงใจนักอ่านอะ(อันนี้ไม่โทษแม่เพราะจจอาจจะเป็นคนขายเอง)

ถ้าแม่รีเสร็จไวก็แล้วไปรอได้พิมพ์ทีเดียวจบๆ แต่ที่เขาบอกให้พิมพ์ไปก่อนเลยแสดงว่างานนานรึเปล่า อย่างไวก็ปีหน้าไรงี้

ทำงานเป็นมืออาชีพกันจริง กุงงเลย

กรณีนี้จจกับมซโดนด่าว่าหิวเงินคือดิ้นไม่ได้นะ

เหมือนลูกค้าจ่ายเงินแล้ว แต่ไม่ส่งงานตามกำหนด ขอแก้ไปเรื่อยๆ รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็เอาที่ยังไม่แก้ไป

>>573 เห็นด้วย กูติ่งแม่โม่มาเห็นกรณีนี้แล้วยังสะอึก ส่งงานไม่ตรงเวลาทำให้หลายประเทศเดือดร้อนกันหมด ผิดหวังนิดๆอะ ;-;

กูพร้อมรอนานขอเนื้อหาที่สมบูรณ์ที่สุดว่ะ หนังสืออยู่กับกูเป็นสิบๆปียังไม่เน่าสลาย อ่านช้าไปอีกปีสองปีถือว่าสั้นมาก ดีไม่ดีปี2021ซบยังไม่ทางออกแม่โม่รีไรต์เสร็จ

ปัญหาคือรีไรต์ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่จะเสร็จหรือเปล่ายังไม่รู้เลยนี่แหละ เฮ้อ กรณีนี้กูเห็นใจ สนพ.จริงๆ

อ่านที่คนสรุปความแตกต่างที่คนบ่นระหว่างเทียนกวานต้นฉบับกับรีไรต์รอบแรกแล้วเซ็ง นิสัยบางคนเปลี่ยนจนคนออกมาไม่โอเคเยอะ ถ้าฉบับรีไรต์ออกมากูควรล้างความรู้สึกที่มีต่อเวอร์อรกที่อ่านไปอิงเนต้าใหม่เหรอ งานนี้ไม่โอเคกับเว็บจจและแม่โม่จริงๆ

>>577 มึงวาร์ปได้มั้ย กุอยากใส่ใจ

>>578 https://privatter.net/p/5973633

>>579 กุเป็นแฟนคลับชิงเสวียนคือกุหัวร้อนเลยนะ เมนไม่ใช่ตัวเอก แล้วคนเขียนต้มยำทำแกงไงก็ได้เหรอวะ?

>>580 ตัวละครเค้าป่ะวะมึง5555 เค้าก็ต้มยำทำแกงยังไงก็ได้จริงๆแหละ มึงพูดอย่างกับเค้าเป็นคนแต่งฟิค มันอยู่ที่เค้ายำออกมาแล้วมึงชอบมั้ยแค่นั้น แต่ไม่ชอบก็ไม่ควรเปิดปากด่าเสียๆหายๆนะ ยังไงเค้าก็เจ้าของผลงาน ไม่ชอบก็เลิกอ่านเรื่องนี้รอเรื่องอื่นแค่นั้น

ทีนี่กุขอบ่นของกุบ้างได้มั้ยอ่ะ พวกมึงที่บอกรอฉบับสมบูรณ์กันนี่คือมึงคิดว่าฉบับเว็บไม่สมบูรณ์เหรอ หรือยังไง แล้วด้อมเทียนกวานทั้งไทยทั้งอินเตอร์ที่ฟอร์มขึ้นมาตั้งนานเนี่ยมึงคิดว่าเค้ากรี๊ดกร๊าดเรื่องที่มีแต่พล็อตโฮลด์กันงี้อ่อ กุจะบอกให้นะ ฉบับเว็บเนี่ยเรียกสมบูรณ์แล้ว งานเขียนมันดีมาตั้งแต่ฉบับเว็บแล้ว มันถึงรีไรท์ไม่เสร็จซักทีเพราะมันปรับนู่นนี่ยากไง

>>581 กุน่ะงงตั้งแต่แม่โม่จะรีไรท์แล้ว มันสมบูรณ์ขนาดนี้จะรีไรท์อะไรอ่ะ....

>>582 งั้นกุถามกลับ ว่าถ้ามันสมบูรณ์แล้ว เขาจะรีไรท์ทำไม? ตรวจบรู๊ฟ พิมพ์เลยสิ แบบที่ปล่อย LC ไปสร้าางเวอร์อื่นแล้ว

และการที่กุติเรื่องต้มยำทำแกงคาร์ เพราะพฤติกรรมตัวละครมันส่งผลต่อเนื้อเรื่อง ไม่ใช่ว่ากุชอบหรือไม่ชอบ

สมมติเรื่องมันสมูทดีอยู่แล้ว แต่เพราะตัวละครที่เขาบิดจากเดิม ทำให้มันแย่ลง ส่งผลต่อตัวอื่น กุบ่นนักเขียนไม่ได้เลย? เขาเขียนมาให้อ่าน ชอบก็อวย ไม่ชอบก็ต้องติได้สิวะ

>>583 กุถาม >>581 นะ มือกุลื่นน กุขอโทษ

>>583 +1000000 จริงๆคนเขียนจะต้มยำทำแกงตัวละครยังไงก็สิทธิ์ของคนเขียนแหละ แต่เวลาเปลี่ยนแล้วออกมาแย่ลง คาแรกเตอร์เปลี่ยนไป หรือขัดกับการกระทำอื่นๆทำให้ตัวละครขาด consistency คนอ่านก็มีสิทธิ์บ่นเหมือนกัน นิยายไม่ใช่ของที่แตะต้องไม่ได้ซะหน่อย มันเป็นของที่วิจารณ์กันได้อยู่แล้ว

>>581 คนที่คิดว่าฉบับเว็บไม่สมบูรณ์คือตัวแม่โม่เองเลยนะคนแรก ไม่งั้นเขาจะพูดว่าจะรีไรท์ทำไมอะ

พฤติกรรมไม่ตรงเวลา ขายแอลซีเวอร์ที่ตัวเองคิดว่าไม่สมบูรณ์ไปให้ประเทศอื่นแปลแบบนี้ ถ้าเป็นนขคนอื่นก็ทัวร์ลงแล้วนะ แต่นี่แฟนเทียนกวานในไทยคือพยายามเบี่ยงประเด็นเป็นว่าฉบับบนเว็บก็ดีมากอยู่แล้วต่างๆ ทำไมถึงหาว่าไม่สมบูรณ์ ฉบับในเว็บที่แกว่าไม่สมบูรณ์นี่ยังดีกว่านิยายรวมเล่มขายบางเรื่องอีกนะ บลาๆๆ เห็นในทวิตเยอะมาก เออออกูรู้แล้วว่ามันดี เพียงแต่ที่เค้าด่าๆกันเนี่ยเพราะตัวนักเขียนเองก็ไม่ได้พอใจในเวอร์ชั่นนี้ ออกปากเองว่าจะรีไรท์แต่ดันทำไม่ได้แล้วมาทำครึ่งๆกลางๆปะวะ

>>586 เห็นด้วยว่าถ้าเป็นนักเขียนคนอื่นทัวร์ลงไม่เหลือซากละ แต่โม่เซียงบารมีเยอะ แฟนคลับเยอะ คนอยากด่าก็ด่าได้ไม่เต็มปากเพราะเดี๋ยวคนด่าจะโดนทัวร์ลงซะเอง แฟนๆก็ช่วยปกป้องว่าฉบับเว็บดีมากๆๆๆๆแล้ว แต่ไม่มองถึงมุมที่รีบขาย lc ก่อนแล้วดันทำให้สนพ.ประเทศอื่นๆเสียเวลารอรีไรท์เป็นปี แถมจู่ๆบอกว่ารีไรท์ไม่เสร็จละ ขายๆของเดิมไปเลยละกัน แล้วยังทำตัวไม่ชัดเจนอีกว่าสรุปจะรีไรท์มั้ย แถมแฟนๆก็แห่ไปด่าสำนักพิมพ์ที่ซื้อลิขสิทธิ์มาอีก กูล่ะเพลีย

>>583 >>585 คือมึงบ่นได้ เลิกชอบก็ได้ แต่ >>580 ใช้คำว่าต้มยำทำแกงซึ่งบริบทมันออกไปในเชิงลบไง แล้วโม่เซียงคือโดนด่าเยอะชิบหาย คาแรคเตอร์ชิงเสวียนที่เปลี่ยนไปมันก็แค่ขัดๆนิดนึงตรงที่นางชอบแต่งหญิงแต่บ่นที่โดนให้แต่งหญิงแค่นั้นป่ะ กับเปลี่ยนโทนเรื่องนิดนึง ไม่เห็นจะเปลี่ยนอะไรเนื้อเรื่องหลัก เนื้อเรื่องหลักก็ยังสมเหตุสมผลดี แค่มึงอาจจะไม่ได้ชอบชิงเสวียนใหม่

>>586 เรื่องความสมบูรณ์ เอาจริงกุว่าความสมบูรณ์ในหัวของคนเขียนกับสิ่งที่เขียนจริงมันคงต่างกันว่ะ โม่เซียงอาจจะอิมเมจเทียนกวานในหัวจักรวาลใหญ่เท่าเดอะลอร์ดแบบนี้แต่เขียนออกมาไม่ได้ก็ได้ แต่ถามว่าถ้าดูแค่ตัวนิยายไม่ต้องดูในหัวโม่เซียงนิยายมันก็สมบูรณ์ดี เป็นเหตุเป็นผล ไม่มีพล็อตโฮลด์อยู่แล้วไง

ส่วนเรื่องขายลิขสิทธิ์กุไม่รู้โม่เซียงขายหรือจิ้นเจียงขาย จิ้นเจียงแม่งอาจจะรีบขายแล้วโม่เศียงมาบอกทีหลังว่าอยากรี สนพ.ไทยก็รีบซื้อแต่พอรู้ว่าจะมีรีก็ต้องรองี้ก็ได้ ถ้าจิ้นเจียงขายกุก็ไม่อยากด่าโม่เซียงว่ะ

>>581 คนเขียนต้มยำทำแกงได้ คนอ่านก็มีสิทธิ์บ่นได้ ชี้เจเคที่อ้างฮอร์ไมโอนี่ผิวสีเพราะไม่เคยบรรยายสีผิว คนอ่านกลอกตาไปสิกลับจากปิดเทอมผิวเฮอเข้มเป็นสีมะกอกได้จ้า หรือมักกอนนากัลที่กลายเป็นอาจารย์ในfttbเฉยทั้งที่ไทม์ไลน์ไม่ได้ คนเขียนเขียนบ้งได้ทั้งนั้นแหละ มันสมบูรณ์แล้วจะรีไรต์สามชาติเศษแปดร้อยปีงี้เหรอเพราะแม่โม่ไม่โอเคกับเนื้อหาเวอร์เว็บเลยต้องรี แต่ให้ประเทศอื่นเอาเวอร์ชันที่ตัวเองไม่ต้องการงี้เหรอ

นักเขียนจีนมีสิทธิ์จะขายหรือไม่ขายด้วยเหรอ กูนึกว่าลิขสิทธิ์เป็นของจิ้นเจียงมาตลอดเลย อย่างเอาไปทำซีรีส์ยีงไม่มีสิทธิ์มีเสียง หรือโม่เซียงถือว่าขายดีเลยมีสัญญาต่างกับคนอื่น (เคยเห็นเธรดภาษาอังกฤษมาแฉจิ้นเจียงอะ)

>>587 ขอกุเคลียร์ประเด็นของมึงแปป มึงพูดเหมือนแฟนที่บอกในเว็บดีกับแฟนที่ไปด่าสนพ.ไทยเป็นกลุ่มเดียวกับ กุเนี่ยมาจากทวิต จะบอกให้ว่าคนละกลุ่มนะ คนที่บอกในเว็บดีคือพวกอ่านจบแล้ว เห็นเนื้องานแล้วเค้าถึงออกมาบอกว่าใจเยน ในเว็บก็ดีเหมือนกันไม่ได้พยามเบี่ยงประเด็น แต่มึงไปเปิดประเด็นเรื่องโม่เซียงไม่มีความรับผิดชอบบนบกไม่ได้ใช่มั้ยอ่ะ

ส่วนแฟนกลุ่มที่ไปด่าสนพ.คือกลุ่มที่ยังไม่ได้อ่านแล้วคิดว่าสนพ.ทำงานชุ่ย คนละกลุ่มกันเลยมึง

ถ้าไม่ติดฟิลเตอร์นักเขียนที่รักมองเป็นการทำงานโม่เซียงก็ไม่โอเครึเปล่าที่ไม่รีไรต์ส่งตามกำหนดแถมไม่มีวี่แววหรือกำหนดการว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ นึกออกมั้ยว่าเวลาเราๆทำงานกันมันก็มีเวลาสมองตัน แต่พอถึงเดดไลน์ก็ต้องเร่งต้องทำไม่ใช่เทไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ทั้งที่รู้ว่างานถูกดีลไปแล้ว ลูกค้า(นักอ่าน)เป็นแสนเป็นล้านทั่วโลกรออ่านงานอยู่ หักคอขายเวอร์ไม่ไฟนอล

ประเด็นที่ไม่โอเคกับเวอร์ก่อนรีไรต์เพราะมันไม่ใช่สิ่งสุดท้ายที่นักเขียนต้องการสื่อไง มีเรื่องที่นักเขียนไม่พอใจและคนอ่านต้องมาอ่านสิ่งที่นักเขียนยังมองว่าต้องแก้ ลองเปลี่ยนเป็นนักเขียนไทยเปิดพรีออเดอร์ทำมือแต่รีไรต์ไม่เสร็จทันกำหนดดิ พิมพ์ฉบับล่าสุดให้คนพรี และประกาศว่ายังรีไรต์ต่อไปสักวันจะออกเวอร์รีไรต์สิ เวอร์เว็บมันสนุกกว่าหนังสือเรื่องอื่นจริงแต่ไงก็เทียบเวอร์รีไรต์ไม่ได้อยู่ดี

>>592 +100000 ถ้าเป็นนักเขียนคนอื่นโดนด่าชนิดไม่เผาผีไปแล้ว

>>587 เออ คือถ้าไม่รีไรท์แล้วก็บอกมาเลยว่าจะไม่รีไรท์ ถึงจะทำให้ตปท.รอฟรีไปปีแต่ก็ถือเป็นเหตุสุดวิสัย รีไม่ได้จริงๆเพราะอะไรๆก็อธิบายว่าไป แต่นี่คือจนถึงตอนนี้ก็ยังกั๊ก สุดท้ายจะรีไม่รีก็ไม่รู้แต่ตอนนี้พูดๆไปก่อนว่ายังบอกอะไรไม่ได้ซักอย่าง เพราะงั้นเอาฉบับไม่รีไปพิมพ์ก่อนนะ เอ้า เข้าใจว่าเรื่องดัง แตะเปลี่ยนอะไรหน่อยคนก็มีสิทธิ์โวยวายง่าย เหนื่อย แต่นี่มันทำธุรกิจมั้ยวะ มันกระทบคนเป็นวงกว้างอะ คือควรรีไรท์ให้เสร็จแล้วค่อยออกขายแต่แรกมั้ยถ้าจะทำงานไม่ได้ตามกำหนดแบบนี้ จิ้นเจียงเป็นตัวกลางซื้อขายลิขสิทธิ์แทนก็จริงแต่ก่อนขายยังไงก็ต้องคุยกับทางนักเขียนก่อนอยู่แล้ว จะไม่ใช่ความผิดแม่โม่ได้ยังไง

>>592 กูก็ว่าน่าติจริงๆ แหละ ทำงานเหมือนไม่มืออาชีพ ไม่ส่งตามเดดไลน์ แต่กูไม่กล้าเปิดประเด็นในทวิตหรือที่อื่น โดนรุมแน่นอน

>>594 ต่อ เผลอกดส่งก่อน แล้วกูยังเห็นแฟนในทวิตบอกอีกว่าดูจากนิสัยแม่โม่เทียนกวานสรุปก็น่าจะไม่รีไรท์แล้ว มูฟออนไปเขียนเรื่องต่อไปเลย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ กูนี่เงิบเลย ถ้าเป็นงั้นจริงก็ไม่ไหวปะ ไม่รีแล้วแต่บอกจะรีให้คนรอเล่นๆ แล้วยังจะมาให้กำลังใจอะไร งงแท้

>>595 กุเห็นคนด่าอยู่ แต่ก็นั่นแหละ ทัวร์ลง

>>597 คนไหนวะที่เปิดประเด็นด่าโม่เซียง ขอลิ้งค์หน่อยเหอะ กุเห็นแต่ด่าซบ.รัวๆเลย

>>590 กุยังไม่กล้าว่าแม่โม่เพราะเรื่องนี้แหละ จำตอนเฟิ่งน่งพอลำนำวิหคมีสนพถือลิขสิทธ์แล้วเอาไปขายทำซีรี่ย์โดนที่นักเขียนไม่ต้องอนุญาตได้ ไม่รู้จิ้นเจียงจะมาแนวเดียวกันมั้ยที่ถือลิขสิทธิ์นิยายแล้วเอาไปขายทำนั้นทำนี้ได้เลยแบบไม่ต้องผ่านนักเขียน

ระบบจิ้นเจียงเป็นไงวะ อารมณ์เดียวกับเว็บตูนป่าวที่นักเขียนเขียนลงแพลตฟอร์มแล้วอำนาจในการดีลลิขสิทธิ์ส่วนหนึ่งขึ้นกับเจ้าของแพลตฟอร์ม แล้วคนเขียนได้ตังมั้ย

>>598 มึงลอง เซิร์จ รีไรท์ ในทวิต มีคนด่าประปราย แต่นูกู คนเลยไม่ค่อยเห็นมั้ง

>>598 กูเห็นด่ามซนะแต่คนไม่ได้อยู่ด้อมจีนชัด+ด่าลอยๆ เลยไม่มีทัวร์ลง น่าจะคนละคนกับ >>597

กูงงไปหมดละ คนอ่านฉบับเว็บมาแล้วบอกว่าฉบับเว็บมันดีมากๆๆ สมบูรณ์มากๆๆ อยู่แล้ว เป็นสาเหตุให้รีไรท์ยาก แต่ตัวคนเขียนกลับยังไม่พอใจในงานของตัวเองและรีไรท์ คือในสายตาคนอ่านมันอาจจะดี แต่ตัวคนเขียนไม่พอใจ ถูกมะ? แปลว่าคนเขียนเขาก็น่าจะมีจุดที่อยากแก้ไขในใจแน่ชัดอยู่แล้วรึเปล่า แล้วทำไมถึงใช้เวลาแก้นานและคาดเดาไม่ได้ว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ กูไม่เคยเขียนนิยายอ่า อารมณ์แบบคนเขียนรู้จุดบกพร่อง แต่คิดไม่ออกว่าควรแก้ไขยังไงดีงี้เหรอ

>>600 น่าจะแนวๆเดียวกันนะมึง นิยายแม่โม่จะเอาไปขายทำอะไรกุก็เห็นต้องผ่านจิ้นเจียงตลอด จจ.น่าจะได้ส่วนแบ่งค่าลิขสิทธิ์แหละเลยเคี่ยวเรื่องลิขสิทธิ์มาก อย่างห้ามตัดชุดคอสตัวละครในนิยายใส่เอง แต่อนุโลมให้ใส่ชุดคอสของร้านหูแมวได้ เพราะจจ.ขายลิขสิทธิ์ให้ร้านนี้ไรงี้

>>603 เดาว่าติดรีไรท์นาน เพราะนิยายยาวมาก หลายไทม์ไลน์ ตัวละครเยอะ
เขียนเองก็คงมีงงบ้างมั่ง
มีหลายเสียงบ่นว่าฉบับจจ. ไม่มี NC แต่เท่าที่อ่านตัวร้ายอย่างข้าฯ ก็ไม่รู้สึกว่าแม่โม่เขียน NC แซ่บเบอร์ใหญ่ขนาดนั้น

>>605 บวกเรื่องคนไม่พอใจคาร์ใหม่ของชิงเสวียนด้วยมั้ยวะ ฟีทแบทออกมาไม่ค่อยดีอาจมีโละเขียนใหม่

กูเห็นที่คุณเม่ยพูดว่าเรื่องนี้ไม่โอกับแม่โม่ ก็ไม่มีทัวร์ลงนะ คงเพราะเค้าไม่ได้อยู่ด้อมจีนเป็นประจำด้วยมั้ง

ถ้าฉบับรีไรท์เสร็จออกมา มีความเป็นไปได้มั้ยว่าค่ายอื่นที่ไม่ใช่ซบ. จะมาแย่งซื้อไปทำ
บันเทิงเลยนะทีนี้ สำนวนแปลคนละเรื่องอีก

คนนอกด้อมกับนูกูพูดไปก็เท่านั้นอะมึง

ถ้ายังมีคนสนับสนุนเขา มึงก็รอเห็นมซเป็นเจ๊หลินฝั่งแปลแล้วกัน เลื่อนแล้วเลื่อนอีก

>>609 perfectionistttt

ไม่มีคำว่ารีไรท์สมบูรณ์แบบ 100% หรอก อยู่ที่ความพอใจของสนพ หรือนข. ล้วนๆ
กูว่าโม่เซียงโฟกัสที่เรื่องที่สี่มากกว่า บางทีมารีไรท์ของเก่าเหมือนอยากจะโล๊ะใหม่ทั้งเรื่อง กเขียนนิยายไก่กาอาราเล่ยังอยากลบรีไรท์ใหม่ทุกคำเลย

มึงกุสงสัยอ่ะ ฉบับเว็บที่ซบ.จะตีพิมพ์ขายนี่มันคือฉบับเดียวกันกับที่คาร์เทพลมเปลี่ยนป่าววะ คือกุชอบคาร์นี้พอสมควร เห็นเรื่องโดนเปลี่ยนคาร์ล่ะแอบสะอึกเลย

>>612 ก็ฉบับเดียวกับที่โดนเปลี่ยนนี่แหละ แต่มันโดรเปลี่ยนตั้งแต่2018ละมั้ง ก่อนโม่งสปอยล์จะมาสปอยล์อีก สรุปคือที่แปลในเน็ตหรือที่โม่งสปอยล์มาสปอยล์มันก็ฉบับแก้แล้วทั้งนั้น น้อยคนจะรู้จักชิงเสวียนแบบแรก

>>613 ใช่เหรอวะ ไม่ใช้ที่โม่งสปอยเป็นฉบับแรกเหรอ

>>614 ใช่

>>613 แบบแรกกับแบบหลังต่างกันตรงไหน เหลาให้ฟังที

>>616 มีแปะอยู่ใน579อ่ะมึง ตอนแรกกุเข้าใจว่าที่โม่งสปอยแปะๆมาให้นั่นคือแบบก่อนโดนแก้คาร์อ่ะ เดี๋ยวไปวัดดวงรออ่านเอาล่ะกัน Orz

>>617 โม่งสปอยล์สปอยล์จากฉบับอังกิดเห็นเคยบอกอยู่ ฉบับอังกิดนั่ยคือโดนแก้แล้ว ไม่ต้องค่ำครวญเรื่องชิงเสวียนหรอก แทบไม่มีใครรู้ตักชิงเสวียนเวอร์แรกหรอก

>>618
ฉบับบนเว็บคือที่ออกมาให้อ่านกันถูกมั้ย?

งั้นสิ่งที่เขาจะแก้คืออะไร กุงง กุว่าถ้าบอกไม่รีไรท์แล้ว ตีพิมพ์เลยก็จบมั้ย มูฟออนไปเรื่องสี่เลย ไม่ต้องกดดันตัวเองหรือสนพต่างประเทศก็ไม่เดือดร้อนด้วย

>>619 เอาแต่ได้ไง แก้ตามใจก็จะทำ แต่เงินก็จะเอา

สุดท้ายจับปลาสองมือก็หลุดหมด รีไรท์ก็ไม่ได้ทำ ภาพจำคนก็มองว่าเป็นศิลปินหน้าเงินไปแล้ว มองตัวร้ายกับปรมจที่ซื้อมาแล้วกุหดหู่ฉิบหาย

>>620 กูไม่รู้ว่าระบบฝั่งนั้นมันเป็นยังไง ถ้าจจ.ขายเองควรด่าจจ. แต่ถ้าแม่โม่ขายกูคงคิดแบบมึงนี่แหละ

>>621 คนเขียนมันต้องรู้อยู่แล้วว่าสัญญาลิขสิทธิ์ที่คู่ค้าได้ไปมันกี่ปี แต่ก็ยังบอกจะรีไรท์ สุดท้าย manage ไม่ได้

กุไม่คิดว่าจะโยนให้จจผิดแทนได้หมดอะ

>>621 กุให้มซกับจจ คนละครึ่ง เพราะต่อให้จจขายไม่บอก แต่มซก็ได้เงินเหมือนกัน ทำงานแบบมืออาชีพคือรับเงินมาแล้วก็มีหน้าที่ทำให้ได้ตามเป้าหมาย ไม่ใช่บอกไม่ทัน เอาของเดิมไป เสร็จเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

กุมองแม่โม่เหมือนนักเขียนการ์ตูนจัมป์ว่ะ ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเองแต่ได้เงินและเมื่อเบื้องบนบอกเดดไลน์ก็ต้องทำงานให้เสร็จ ไม่ใช่บอกปัดไม่รู้ทำไม่ทันเอาๆเวอร์ก่อนไปก่อน งานนี้กูค่อนข้างหงุดหงิดนะ เหมือนเขาไม่แคร์คนอ่านคนที่ตามซื้องานเขาเลย
จากทวิตซบ.ก็ตอบว่าจจ.ยอมให้ยืดลิขสิทธิ์นะไม่ได้หักคอเอาอายุเดิมเป๊ะๆแต่ประกอบหลายๆอย่างไม่รู้จะได้เมื่อไหร่เลยออกมาเป็นแบบนี้ ซึ่งกุเข้าใจว่ะ วางแผนไรมาเรียบร้อยแล้วจะให้รอนักเขียนที่ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ทางธุรกิจมันไม่ได้ คนอ่านก็รอกันสลอน

>>624 พอเทียบกับนักเขียนการ์ตูนจัมป์แล้วนึกถึงคนเขียนฮันเตอร์ ส่งเนมภาพเผาๆลงตีพิมพ์ในนิตยสารทั้งดุ้น แต่แฟนๆดีใจมากเพราะแค่ได้อ่านต่อก็บุญแล้ว 555555555 เอาจริงๆในฐานะคนอ่านกูรอคนเขียนได้เสมอนะ แต่เคสนี้มันน่าเกลียดตรงที่ขายลิขสิทธิ์ทั้งที่ยังไม่พร้อมแหละ ทำให้สำนักพิมพ์ประเทศอื่นๆเดือดร้อนกันไปหมด

>>625 ตอนกูเขียนกูก็นึกถึงคนเขียนฮันเตอร์ ซึ่งกูมองตอนออกนิตยสารเหมือนลงเว็บที่เอาเรื่องมาก่อน ลงเล่มเป็นอันรู้กันว่าปรับแก้เกือบทุกเรื่องมากน้อยต่างกัน ส่วนคราวแม่โม่เหมือนค่ายส่งฉบับนิตยสารให้ประเทศอื่นรวมเล่ม คนเขียนช่างแม่งอาร์ตจัดจะแก้นะแต่แก้ไม่เสร็จ ไม่มี ไม่หนี ไม่ส่ง

กูว่าที่แม่โม่ไม่ค่อยโดนคนด่าแต่คนไปลงที่จิ้นเจียงกับสนพ.เพราะคนอ่านศรัทธาในตัวคนเขียนด้วยแหละ กูว่ายังไงแม่โม่ก็มีส่วนผิด ต่อให้จิ้นเจียงขายลิขสิทธิ์เอาเองก็ตาม ยังไงงานก็คืองานอะ แม่โม่เป็นนักเขียนอาชีพแล้ว ไม่ใช่มือสมัครเล่นที่เขียนเล่นลงเว็บ ในเมื่อได้ผลประโยชน์จากตรงนี้ก็ควรทำงานให้เป็นมืออาชีพ แต่คนไม่กล้าด่าแม่โม่ สนพ.ก็เลยเป็นแพะรับบาปไป

กุอะเมซิ่งตรงทำไมไม่มีคนกล้าด่าเขาเลยวะ มีแต่คนเห็นใจคนอวย ทั้งที่ควรจะเห็นใจที่สุดคือสนพต่างประเทศที่เสียเงินไปแล้ว แต่ได้งานที่เขาคิดว่าไม่สมบูรณ์

>>628 คนอ่านไม่ด่าเพราะรักคนเขียน ส่วนคนอยากด่าก็ไม่กล้าด่าเพราะกลัวลูกหาบคนเขียน

>>629 มีใครเปิดมั้ย แต่เห็นว่าเขาหิวเงินก็มีคนแซะลอยล่ะนะ ว่ามีสิทธิ์ไรไปตัดสินมซ

>>630 กูเห็นแว้บๆเหมือนกันที่แซะว่ามซเนี่ยนะจะหิวเงิน ไม่รู้เหรอว่าปรมจทำเงินขนาดไหน โอ้ยยย คนรวยเป็นหมื่นล้านยังหิวเงินเลยจ้า ประเทศนี้มีให้เห็นเยอะแยะ แล้วมซเป็นใครก่อน กูก็ไม่ได้อยากว่ามซหิวเงินหรอกนะ แต่เจอคนปกป้องแบบนี้แล้วมองบนรัวๆเลย

>>631 เค้าบอกว่าถ้าโม่เซียงหิวเงินน่าจะไปต่อยอดปรมจที่แมสกว่าป่ะวะ ไอขายลิขสิทธิ์ทั้งที่มันไม่เสร็จก็ผิดอยู่ แต่สรุปรู้ยังว่าใครขาย แล้วช่องทางทำเงินปรมจมันมีอีกเยอะแยะ โม่เซียงไม่เห็นทำไร นิยายเรื่องใหม่ก็ไม่เปิดเอายอดวิว แต่หายไปเป็นปีรีไรท์เทียนกวานอย่างเดียว พฤติกรรมมันไม่ได้ดูหิวเงินขนาดนั้นป่ะวะ อยู่ดีๆมึงจะมาตัดสิข้ามช็อตว่ารีบขายคือหิวเงินก็แปลกๆ ในเมื่อขายตอนรีเสร็จกับยังไม่เสร็จแม่งก็ได้เงินอยู่ดี โม่เซียงต้องรีบหาเงินไปใช้หนี้เหรอ 5555

>>632 กูเห็นคนนึงบอกว่าแค่ปรมจแม่โม่ก็รวยจะแย่แล้ว จะว่าแม่โม่หิวเงินได้ไง ไม่มีทาง จำคำพูดเป๊ะๆไม่ได้แต่เนื้อหาประมาณนี้
กูว่าคนเขียนจะหิวเงินหรือไม่หิวเงินมันก็ไม่เกี่ยวหรอก แต่การรีบขายลิขสิทธิ์ทั้งๆที่งานยังไม่สมบูรณ์ (ในมุมมองของคนเขียน) มันก็น่าเกลียดอยู่ดี

>>633 ที่บอกปรมจเรื่องเดียวโม่เซียงก็รวยไปสิบปีแล้วอันนี้ป่ะ ถ้าใช่กุฟอลเค้าอยู่ เค้าก็มีพูดต่อไงแบบที่กุเขียนใน >>632

เพิ่งเกิดเมื่อวานกันเหรอถึงคิดว่าคนรวยแล้วจะไม่ต้องการรวยมากขึ้นอะ?

ขนาดดารารายได้ต่อปีเป็นร้อยพันล้านมันยังหนีภาษีเพราะเสียดายเศษเงินที่ต้องหักไปจ่ายรัฐเลย นับประสาอะไรกับอาชีพนักเขียน

ถ้าไม่หิวเงินและรักงานเขียนของตัวเองจริง มึงต้องมีความรับผิดชอบและหนักแน่นเลยว่าจะแก้ จนกว่าจะครบกำหนดหรือแก้ให้พอใจกับตัวเองได้จะไม่ขายเด็ดขาด ยิ่งถ้าพวกมึงยกมาว่ารวยจากปรมจอยู่แล้วคนเขียนยิ่งต้องไม่ร้อนเงินจะขายงานกินสิ อันนี้คืออายุเท่าไร? ความรับผิดชอบความเป็นมืออาชีพและความซื่อสัตย์ต่อคนซื้อคือไม่มีเลย ไม่เรียกว่าคนไร้ความรับผิดชอบที่หิวเงินแล้วจะเรียกอะไร? Scum writer self-saving system?

เขารวยอยู่แล้วไม่โกงหรอก อยู่ประเทศไทยปะวะ5555

>>635 กุขี้เกียจอธิบายแระเพราะกุเขียนไปแล้ว 5555 เออเชิญๆ มปรๆ เอาที่สบายใจไม่ต้องฟังคนอื่นอธิบายก็ได้

สุดท้ายจะหิวเงินจริงหรือไม่มันก็มีแต่ตัวนักเขียนที่รู้อยู่ดี เถียงกันไปก็เท่านั้น เรื่องที่จิ้นเจียงขายลิขสิทธิ์ให้ประเทศอื่นทั้งๆที่งานยังไม่สมบูรณ์นั่นโม่เซียงรู้เห็นด้วยรึเปล่าก็ไม่มีใครรู้อยู่ดีแหละ แต่กูว่าผู้บริโภคก็มีสิทธิ์ไม่พอใจปะวะที่ได้อ่านฉบับไม่สมบูรณ์อะ

>>637 โอเค ไม่หิวก็ได้ กุตามใจมุมมองในการมองโลกธุรกิจของมึง มันง่ายดี

>>638 ประกาศลิขสิทธิ์กันครึกโครมหลายประเทศไม่รู้ก็แปลกแล้ว

>>638 >>640 ขำพวกมึง จังหวะโบ๊ะบ๊ะมาก 5555555555555555

>>641 กุด้วย

แต่เงียบจริง เงียบจัง เป็นนขทำมือหรือนขคนอื่นน่ะมึง แหก แจ้งความกันแล้วมั้งงง

รอสปอยเทียนกวาน T_T

ปรมจ ซีรีส์ครบ 1 ปี
หนังสือยังออกไม่จบเลยจ้า 55555

>>644 ลองไปดูสนพ.อื่นๆ ที่ออกนิยายแปลเล่มต่อยาวสัก 5 เล่มดูนะ มันไม่ได้ช้าหรือเป็นเรื่องผิดปกติขนาดนั้น

>>645 +1 นิยายชายหญิงของ banana กับ หอมหมื่นลี้รอนานกว่านี้อีกจริงๆ

>>644 ศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้ว มี 10 เล่ม ออกปีละเล่ม

>>645 +1 ปกติเรื่องยาวๆปีนึงออกประมาณ2-3เล่ม

>>644 กุว่าช้าจริงๆ จนกุอ่านจนจบหลายรอบแล้ว

>>645 +1 กุรอเล่ม3-4ของขุนศึกคู่บัลลังก์มาเกือบ2ปี รอจนลืม

Wwtbกูอ่านมากี่ปีละวะ55555 หรือไม่ก็เทียนซือของบกรเหมือนกัน ยังรออยู่เสมอนะถถถถ

กูนั่งเขี่ยพื้นรอ more heat than sun

>>645 +1 กูก็ว่ามันไม่ได้ช้าอะไรขนาดนั้น ดูๆค่าเฉลี่ยในการออกนิยายของ สนพ​ นี้ เช่นเทียนซือ ก็ประมาณนี้
ระหว่างรอก็ไปอ่านเรื่องอื่น กูอยากอ่านอาชญากรรมรักมากกว่าอีก

>>652 กูอุตส่าห์ไม่อ่านเรื่องนี้ เพราะเห็นว่ามีภาคต่อยังไม่จบอ่ะ กลัวค้าง

>>654 มันก็จบในภาคมันอยู่นะ อีที่ออกทีละสองเล่มอะ แต่ถ้ามีต่อก็อยากรู้จนจบไง ฮือๆๆ

ถ้าเทียบค่ายเดียวกันเทียนซือก็ช้าจริง ไม่รู้เมื่อไรกูจะได้อ่านจนจบ ยาวชิบหัย

>>647 เรื่องนี้ยังออกต่ออีกเหรอ กุนึกว่าสนพตายไปแล้ว

แม่โม่ลงนิยายเรื่องที่สี่ในเว็บจจ.บ้างหรือยังอะ?
อยากอ่านแระ
ปีนี้ (ถ้าทัน)​ ก็หวังจะได้เห็นเทียนกวานฉบับภาษาไทยสักเล่มก็ยังดี ต่อให้มีฉบับรีไรท์ตามมาอีกก็จะตำ

ปรจ นี่เขาแปลดีมั้ย หรือแค่พอใช้ คือกูไม่รู้จีนเลยบอกถึงการแปลไม่ได้ แต่เห็นหลายคนบอกแปลไม่ดี
แล้วตัวร้ายล่ะ?

>>658 กูว่าก็ดีนี่ ไม่ได้อ่านแล้วขัดหรือสะดุด แต่กูไม่ได้เพ่งมากด้วยอะนะ เห็นคนบ่นแล้วกูก็สงสัยเหมือนกันว่าเค้าติดตรงไหน

>>659 ติดตรงไม่ทับศัพท์ชื่อสถานที่ ชื่อกระบี่ ซึ่งคนที่บ่นมันเกินไปหน่อย ส่วนนึงตามาจากซีรีส์ด้วย แฟนนิยายจริงๆไม่ค่อยมาบ่นไรกันแบบนี้

>>658 คลังศัพท์เขาน้อยมั่ง แฟนนิยายไม่บ่นเท่าไร แต่แฟนซีรีย์บ่นเยอะ

>>660 เอาจริงดิ กูออกจะชอบที่แปลมา กูไม่ได้ดูซีรีส์ด้วยแหละ รออ่านอย่างเดียวเลยไม่ได้แคร์ไรกับเรื่องชื่อมาก

บ่นได้มั้ยในฐานะคนที่ดูทั้งซีรีส์อ่านนิยาย มันก็ไม่ได้มีปัญหาแค่เรื่องทับศัพท์ มีโน่นนั่นนี่ผิดเล็กผิดน้อยในเมื่องานยังปรับปรุงได้อีก ถอดเสียงผิด ใช้สำนวนไทยจ๋าอย่างผีซ้ำด้ำพลอย ด้ำคือผีแถบทางอีสาน เคราะห์ซัดกรรมซ้ำได้มั้ยหรือซวยซ้ำซวยซ้อนดี ของจีนเขาใช้ 雪上加霜

เพราะว่าคลังศัพท์น้อยถอดออกมามันเลยออกจะลิเก

ถ้าจะเปรียบเทียบทำไมไม่เทียบอะไรที่มันดีๆ อีกหน่อยไม่ไปเทียบกับงานเจิ้น เทียบกับค่ายอรุณไปเลย เนี่ยแปลดีกว่าเจิ้นตั้งเยอะ ปกดีกว่าอรุณ[แต่ได้ข่าวว่าปกวายอรุณทำสวยกว่า] มันใช่หรอ
ออกช้าแต่งานแปลเฉยๆ ออกช้าสิไม่เห็นเป็นไรเลย อ้าว บ่นได้มั้ยในฐานะคนจ่ายเงินซื้ออ่านก็ได้

ผีซ้ำด้ำพลอยใช้ในนิยายแปลไม่ได้แล้วเหรอสมัยนี้

>>664 ถ้าเอาแบบเคร่งมากๆก็ไม่ควรนะ
อย่าง 18 มงกุฏก้ไม่ควรเจอในงานแปลจีน

>>665 ดูหนังกำลังภายในเจอบ่อยจะตาย อีคำใกล้ๆกันก็โจรห้าร้อย

>>665 เตงๆ นิยายแปลไม่ได้จำเป็นต้องแปลให้ออกมาจี๊นจีนอย่างเดียวนะ บางทีมันก็ต้องlocalizeให้เข้ากับภาษาปลายทางด้วย เดี๋ยวนี้คนอ่านเหมือนอยากได้ความจีนอย่างเดียว ทับศัพท์ใส่เชิงอรรถกันจนอีกนิดกูคงรู้สึกเหมือนอ่านที่ป้าหลินแปล

>>667 กูได้พูดสักคำยังว่าอยากให้ทับศัพท์

>>665 อย่างงี้แปลจีนก็ใช้ เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล ไม่ได้อ่ะดินี้ก็สำนวนไทย ต้องเปลี่ยนไปใช้ ข้ามแม่น้ำรื้อสะพาน ให้หมดจะได้มีความเป็นจีนมากขึ้น?

>>663 ทำไมถึงใช้ผีซ้ำด้ำพลอยไม่ได้ในเมื่อสุดท้ายแล้วความหมายก็ใกล้เคียงกันนี่ แล้วถอดเสียงผิดคือคำไหน

>>665 เคร่งขนาดนี้ก็อ่านจีนเถ๊อะะะะ ของพวกนี้มันคือที่มาของคำ แต่ตัวคำมันไม่ได้หมายถึงสิ่งนั้นๆแล้วซะหน่อย ถ้ามัวแต่คิดว่าไอ้นั่นไอ้นี่ไม่มีในจีน มันก็ไม่สิ้นสุดหรอก เจอทุกเรื่องแหละแบบนี้

>>665 เคยอ่านงานแปลของหลายประเทศ สำนวนไหนมันแปลเป็นสำนวนไทยได้ไม่ขัดกับบริบทก็แปลนะ เคร่งที่ว่าเอามาจากไหนเหรอ อย่างที่บนๆว่าว่าสายนิยายไม่บ่นเพราะมันเป็นทางเลือกในการแปลว่าจะทับหรือแปลไปเลย และที่ทำกันเป็นส่วนใหญ่คือการแปลว่ะ งานทับส่วนใหญ่มันเริ่มมาจาก งานฝึกแปลเป็นประสบการณ์ มือใหม่หัดแปลดำน้ำบ้างอยากให้เรื่องนี้ดัง ฯลฯ พอคนเสพงานแปลเถื่อนเอาง่ายทับศัพท์ไปบ่อยๆก็ชินจากนั้นก็โวยวายว่าทำไมถึงแปลไทย ก็สำนักพิมพ์ปกติมันแปลแบบนี้

>>663 เรื่องที่บ่นช้าๆกัน ถ้าลองเทียบกับงานดังๆเรื่องอื่นที่มีกระแสตั้งแต่ก่อนซื้อลิขสิทธิ์มันรู้ว่าโดนซื้อลิขสิทธิ์ไปเมื่อไหร่เพราะสนพ.วิ่งไปขอร้องพวกแปลเถื่อนให้หยุดแปลก็ไม่ช้าเลยว่ะ สเต็ปปกติลองเทียบดิ ส่วนเรื่องที่ไม่เคยมีกระแสมาก่อนออกเดือนสองเดือนเล่มสนพ.อาจแปลตุนไว้ก่อนแล้วแล้วออกติดๆกันว่ะ หนังสือเล่มนึงมันต้องใช้เวลาเหมือนกันนะ

ปกติถ้าสำนวนความหมายเดียวกันหรือใกล้เคียงกันเขาจะใช้สำนวนไทยก่อนนิ มันแปลกหรอ

>>663 มึงอ่านนิยายจากไหนบ้างวะถึงไม่เจอแปลสำนวนจีนเป็นไทย แทนที่จะว่าเขาคลังศัพท์น้อย มึงคลังศัพท์น้อยความรู้แคบกว่าอีก
>>665 มึงไปเรียนมาจากไหน ถ้ามาเรียนกับอาจารย์กูตอบงี้ได้เอฟกันบ้าง5555

ความจริงเคยอ่านหลักการแปลสำหรับคนที่เรียนมาโดยตรงนะ เขาบอกว่าประมาณการแปลที่ดี ถ้าสามารถหาความไทยได้ต้องแปลให้เป็นภาษาไทยที่สุด ถ้าแปลแล้วทับศัพท์อีกมันไม่เรียกว่าแปลเพราะยังใช้ภาษาอื่นอยู่ ปัจจุบันคนติดทับศัพท์เยอะเพราะแปลเถื่อน นักแปลสมัครเล่นกัน

>>675 +1 ตอนเรียนกูเคยคุยกับอาจารย์เรื่องการแปล อาจารย์บอกว่าเวลาแปลต้องแปลออกมาให้เข้ากับบริบทของปลายทางด้วย ไม่ใช่สักแต่จะแปลอย่างเดียว ไม่งั้นคนอ่านที่ไม่มีความรู้ด้านภาษา/วัฒนธรรมของต้นทางอ่านไปยังไงก็ไม่เข้าใจ เพราะความต่างทางด้านวัฒนธรรม
ก็นะ นิยายแปลตรงไหนแปลได้ก็ควรแปล ไม่งั้นจะเรียกว่านิยายแปลเหรอ

>>665 ข้องใจคำว่าเคร่งของมึงแฮะ เคร่งนี่คือยึดหลักการไหน ทฤษฎีการแปลอะไร หนังสือเล่มไหนสอนเรื่องแบบนี้มา ถ้าคิดแบบนี้คำว่ากลับตาลปัตรก็ใช้ไม่ได้หรือเปล่าเพราะจีนไม่มีตาลปัตร กูไม่ได้ถามกวนตีนนะแต่สงสัยจริงๆว่ามึงเอาแนวความคิดนี้มาจากไหน อ่านหนังสือเกี่ยวกับการแปลมาหลายเล่มไม่เคยพบเจอคนคิดแบบนี้มาก่อน แปลกใหม่มาก

>>674 ใช่ๆ ถ้ากูเก่งกว่าเขาคงไม่ต้องซื้อเขาอ่านหรอก
>>672 เพิ่งรู้ว่าสนพต้องไปขอร้องให้พวกแปลเถื่อนหยุดแปลด้วย อันนี้ไม่รู้จริงๆ
สรุปผีซ้ำด้ำพลอยใช้ได้ ? ถ้ายิ่งแปลได้ใกล้เคียงกับไทยมากเท่าไหร่ให้เลือกไทย?

>>678 ก่อนจะถามว่าสรุปผีซ้ำด้ำพลอยใช้ได้หรือไม่ได้ มึงอธิบายก่อนได้มั้ยว่าอะไรทำให้มึงบ่นแบบใน >>663 ออกมา มึงบ่นด้วยหลักการไหน มึงคิดว่ามันผิดด้วยหลักการอะไร มันไม่ถูกต้อง หรือแค่ไม่ถูกใจมึงเฉยๆ แยกสองอย่างนี้ให้ได้ก่อน

>>679 บ่นตามความรู้สึกเฉยๆว่างานยังปรับปรุงได้อีก ถ้าบอกว่าควรใช้สำนวนให้ใกล้เคียงไทยทั้งหมด ทำไมสำนวนเล่มสองมาจีนจ๋าจนมีเชิงอรรถห้อยท้ายไว้เต็มทาง

ทับศัพท์ถ้าจำไม่ผิด เดี๋ยวทับเดี๋ยวถอด

‘ลูกคณิกา ‘ คำนี้ล่ะ ‘ลูกโสเภณี’ ไม่เข้ากับไทยมากกว่าหรอ อ่านแล้วรู้สึกว่าแรงกว่าด้วย
ไม่มีปัญหาว่าจะทับพ์หรือจะถอด อยากได้ความคงเส้นคงวา

>>680 เห็นด้วยเรื่องความคงเส้นคงวา แต่เรื่องคณิกา-โสเภณีนี่เป็นความรู้สึกเฉพาะบุคคลล้วนๆแล้วว่ะ มันก็คำไทยทั้งคู่นะ ยังไงก็ต้องเลือกคำใดคำนึง แล้วก็จะมีคนที่ไม่ชอบคำที่ใช้โผล่มาอีกอยู่ดี

>>680 " บ่นตามความรู้สึกเฉยๆ" โถ 555555555555 ไม่มีหลักการอะไรเลยนี่หว่า หลักกูล้วนๆ พุทโธ่พุทถัง

>>680 คณิกาหรือโสเภณีก็คำไทยเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เอาไรมาตัดสินว่าเข้ากับไทยมากกว่าวะ

โทษทีลืมไปว่าคณิกาก็คำไทย
>>682 ก็บ่นตามความรู้สึกสิ ถ้าเป็นคนมีหลักการ ทำงานแปลมืออาชีพจะยังต้องมาพึ่งหนังสือแปลอ่านหรอ

>>684 เอิบ ถ้าคนอ่านหนังสือทุกคนบนโลกนี้วิจารณ์การแปลโดยใช้ความรู้สึกของตัวเองเป็นที่ตั้ง มันก็ไม่มีหนังสือแปลเล่มไหนเป็นหนังสือแปลที่ดีหรอกมึง มันต้องมีอะไรบางอย่างขัดใจความรู้สึกคนอ่านสักคนเข้าจนได้แหละ เพราะงั้นถ้าคิดจะวิจารณ์ว่า "แปลไม่ดี" "ควรดีได้มากกว่านี้" มึงก็ควรวิจารณ์บนพื้นฐานหลักการอะไรสักอย่างนะ

>>684 ที่คนอื่นถามหาทฤษฎีกับหลักการกันเป็นเพราะมึงใช้คำว่า เคร่ง ไง มันฟังดูเหมือนมึงยึดหลักการบางอย่างแล้วคิดว่าปรมจแปลออกมาขัดกับหลักนั้นเลยเป็นการแปลที่ไม่ดี แต่สุดท้ายมึงออกมาบอกว่าใช้ความรู้สึก กลายเป็นว่าคำว่าเคร่งของมึงมันหมดความหมายไปเลยนะทีนี้

>>684 มึ้งงง ไม่ว่ามึงจะบ่นในสายงานไหน มึงก็ต้องมีเหตุผลไม่ใช่ความรู้สึก ความรู้สึกที่เปลี่ยนได้ทุกชั่วโมงอ่ะ ของที่รู้สึกถูกใจตอนเช้าตอนเย็นอาจไม่ถูกใจก็ได้ แล้วมันจะปรับปรุงให้ดีในความรู้สึกอันไม่แน่นอนได้ยังไง

>>684 คิดว่าเป็นคำจีนเหรอวะ

อิเวน >>663 ง้างมาเหมือนความรู้แน่นมาก พอโดนจี้เยอะๆดันบอกไม่มีความรู้เลยใช้ความรู้สึก กูเวท 55555555555555555

>>684 มึงวิจารณ์นักแปลว่าแปลไม่ดี ใช้สำนวนไม่ถูก ถอดเสียงก็ผิด พอคนออกมาแย้งถามหาหลักการที่ใช้อ้างอิงในการวิจารณ์ของมึง มึงดันมาบอกว่าไม่มี เพราะมึงใช้ความรู้สึก แถมมึงยังใช้ความรู้สึกของมึงในการตัดสินว่านักแปลคลังศัพท์น้อยเลยแปลออกมาลิเก กูไม่รู้จะพูดยังไงต่อดี ถามว่านักแปลแปลออกมาดีไม่มีข้อติเลยเหรอ ก็เปล่า มันยังมีจุดที่ให้ติ แต่มันก็ต้องอยู่ในขอบเขตของการวิจารณ์มีหลักการมารองรับ ไม่ใช่ใช้ความรู้สึกแค่อย่างเดียว ปล.ทำงานแปลมืออาชีพก็ยังอ่านหนังสือแปลจ้า ใครไม่อ่านไม่รู้ แต่คนที่กูรู้จักยังอ่านหนังสือแปลอยู่จ้า

>>663 ถอดเสียงผิดตรงไหนวะ

ขอยกเรื่องการแปลได้ไหมเอาจริงวงการแปลญป.ก็มีพูดถึงนะว่า บางครั้งการแปลควรเอาเชิงอรรถรสด้วย แล้วค่อยเสริมไว้ท้ายเล่มว่ามันหมายถึงอะไร ส่วนตัวกูชอบการแปลแบบนี้ ยิ่งคนที่ถอดคำมาใช้คำไทยได้สวยและเกือบจะคงสำนวนเดิมไว้กูจะทึ่งกับความสามารถคนแปลตรงนี้ได้เก่งๆ

ส่วนตัวยกง่ายๆอย่างเกมไฟนอล7บทญปมาบทอังกฤษก็ไม่เหมือนเดิมนะ เพราะเค้าเน้นให้คนปลายทางเก๊ตก่อน ดังนั้นการแปลเราต้องให้ความสำคัญกับคนรับสารปลายทาง แล้วค่อยเสริมเกร็ดวัฒนธรรมอีกที

ขอโทษที่ไม่เกี่ยวกับมู้โม่โดยตรง พอดีเห็นถกเรื่องการแปลกูเลยอยากมาเสริมให้ในอีกมุมนึง

กูว่าการแปลนี่ปัญหาโลกแตกจริงๆ ต่อให้มีทฤษฎี-หลักการ-งานวิจัยเกี่ยวกับการแปลออกมามากแค่ไหน คนอ่านก็ไม่ใช่ว่าจะรับรู้ของพวกนั้นกันทุกคน วันดีคืนดีมันก็จะมีคนอ่านมางอแงหาว่าแปลห่วยๆๆๆๆเพราะใช้ความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้งโผล่มาอยู่ดีแหละ เป็นกันทุกวงการ ไม่ใช่แค่แปลจีนหรอก

บางทีกูก็สงสารปรมจนะ เป็นเรื่องที่โดนบ่นว่าแปลไม่ดีบ๊อยบ่อย แต่คนยกตัวอย่างตรงที่แปลไม่ดีมาแต่ละทีนี่เป็นจุดที่คลุมเครือทั้งนั้น อย่างเรื่องการแปลชื่อกระบี่งี้ จะแปลหรือไม่แปลมันก็ต้องมีคนไม่ชอบอยู่ดี คราวนี้มาโดนบ่นว่าแปลไม่ดีเพราะใช้สำนวนไทยเกินไปอีก โอ้ย แต่ละอย่าง 555555555

>>690 งั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว เพราะหาหลักการอะไรมาแย้งไม่ได้ ต่อให้อ่านแล้วคิดว่ามันทำได้ดีกว่านี้ก็ทำได้แค่บ่น เพราะงั้น ปรมจของเบอเกอรี่นั้นแปลดีแล้ว นักแปล(คนเดียวไม่ใช้หลายไม้ใช่ไหม) แปลดีแล้ว หน้าปกสวยดีแล้ว ไม่มีไรให้ติแล้ว การออกหนังสือนั้นไม่ช้าเลยดูสิ พรีต้นเดือน6เดือน7จะได้อ่านแล้ว

>>695 55555555555 มีการประชดอี๊กกกกกก

>>695 กูเอ็นดูมึงแทนละว่ะ555555 โอ๋ๆนะมึง 55555555555

>>695 ถ้ามึงคิดว่ามันไม่ดี มึงบ่นได้ วิจารณ์ได้อยู่แล้ว ไม่มีใครห้ามมึงเลย แต่ถ้าจะวิจารณ์ก็ควรจะมีเหตุผลที่เข้าท่าด้วยอ่ะ เคสนี้มึงยกตัวอย่างมาแล้วคนอื่นเห็นว่ามันไม่ค่อยเข้าท่า ไม่มีน้ำหนักพอที่จะชี้ชัดได้ว่าเป็นการแปลที่ไม่ดี คนอื่นๆก็เลยแย้งมึง เท่านั้นเอง

ส่วนตัวกูโอเคกับการแปลของปรมาจารย์นะ อ่านได้ลื่นไหลรู้เรื่องดี คำศัพท์ที่ใช้ถ้ากูอ่านแล้วเข้าใจก็ผ่าน ไม่ได้มีจุดที่นิ่งอึ้งไปชั่วขณะเพราะไม่เข้าใจทั้งประโยคเลยเหมือนเรื่อง....55555

อ้อ แต่กูขัดใจนิดหน่อยที่แปลชื่อพวกกระบี่ หรือชื่อเสี่ยวผิงกั่วงี้ คือกูชอบให้มันอยู่ในภาษาจีนมากกว่าน่ะ ดูเข้ากับเรื่องดี แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นรับไม่ได้

>>699 พูดออกมาค่ะ พูดออกมา!

>>699 ขอคำใบ้ค่ะ

>>699 มึงกลับม๊าาาาา

>>701 >>702 >>703 ขอเติมคำในช่องว่างแทน >>699 ว่า ลิ่วเหยา เจิ้นหุน this time (ไม่เกี่ยวกับมู้เลย 555)

>>704 มีการเติมคำให้ 555555555 แต่อ่าน >>699 ตอนแรกกูนึกถึงลิ่วเหยาก่อนเลย
พูดถึงเรื่องแปลชื่อนี่กูเฉยๆมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงเป็นประเด็นได้ขนาดนั้น หรือกูอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นจนชินไม่รู้ พวกชื่อดาบชื่อท่าไม้ตายแม่งแปลกันทุกเรื่องอ่ะ อย่างนารุโตะงี้คนอวยเรื่องแปลชื่อกันด้วยซ้ำ ไม่เคยเจอคนบ่นเลยว่ามันไทยเกินไป ทำไมไม่เก็บภาษาญี่ปุ่นไว้ แต่พอเป็นนิยายจีนคนกลับบ่นกันซะงั้น

ปรมจคนอ่านมันเยอะมากเพราะมันดังอ่ะ คนบ่นโน่นนี่ก็เลยเยอะตามไปด้วย กลุ่มที่บ่นก็อาจจะไม่ได้อ่านพวกการ์ตูนญี่ปุ่นกัน บางคนก็บ่นเหมือนไม่เคยอ่านนิยายจีนมาก่อน ของแบบนี้มันแล้วแต่ประสบการณ์ของแต่ละคนด้วยแหละ

>>705 บางคนดูจากซีรีส์ อนิเมะซึ่งแปลทับศัพท์ เลยไม่ค่อยชอบกัน

กู >>699 เองนะ ขอโทดที่หายไป 5555
>>704 >>705 พวกมึงเก่งมาก กูหมายถึงลิ่วเหยานั่นแหล่ะ กูพยายามอ่านจนตาลายก็ยังไม่เข้าใจซักที เนื้อเรื่องน่าสนใจมากแต่กูไม่ไหวกับการแปลจริงๆ เสียด๊ายเสียดาย

เออกูกลับมาคิด ตอนดูนารูโตะกูก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไรกับชื่อท่าที่ถูกแปลมาอย่างกระสุนวงจักรเงี้ย เพน 6 วิถี รู้สึกแม่งโคตรเท่ด้วย 5555
แต่กลายเป็นว่าพอเป็นนิยายจีนกลับไม่อยากให้แปลชื่อซะงั้น บางทีก็งงๆตัวเองเหมือนกัน

>>695 กูเก็ตมึงนิดๆ มึงต้องการจะสื่อว่าผีซ้ำด้ำพลอย มันมีคำว่าด้ำที่เป็นภาษาถิ่นของอีสานใช่ป้ะ พอคนมาอ่านแล้วมีความรู้ตรงนี้จะนึกถึงภาคอีสานซึ่งไม่ลิ้งกับความเป็นจีนไรงี้ใช่มะ แต่ตอนกูอ่านไม่ได้สะดุด 555 อาจเพราะกูไม่รู้ มันเป็นสำนวนปกติไปแล้วแหละ แต่ทุกคนน่าจะจบหัวข้อนี้แล้วล่ะ 555 กูยังมาขุด

เรื่องชื่อนี่กูยังไงก็ได้ว่ะ ทับหรือแปลก็โอเคหมด แต่ก็เข้าใจ>>708 นะว่าในนารุโตะโอเค ในนิยายจีนดันไม่โอเค มันคนละแบบกันอ่ะ กูเองก็อธิบายไม่ถูก 5555555 แต่กูว่ามันได้ทั้งสองแบบแหละ ไม่ใช่ว่าคนแปลเลือกที่จะแปลชื่อ=ผิดอ่ะ มันเป็นแค่กลวิธีการแปลอย่างนึง จะถูกใจคนอ่านมากน้อยแค่ไหนก็อีกเรื่อง

กูอ่านแปลจีนมากกว่ารักของแจ่มใสมันแปลหมดเลยว่ะ ทั้งฉายา ชื่อสมุนไพรเฉพาะ ชื่อกระบี่ จนมาคัลเจอร์ช็อคกับวาย เพราะฝั่งชายหญิงการแปลเป็นเรื่องธรรมดามาก

คนแปลจีนกลภนเก่าก็น่าจะงงเหมือนกัน กิมย้งงี้ สิมแปดฝ่ามือพิชิตมังกร ถ้าไม่แปลน่าจะอ่านแล้วตาลายไปเลย กูคิดว่าคนบ่นก็มีแต่พวกเคยอ่านอิ้ง อ่านแปลเถื่อนอะไรแล้วพอแปลไทยมันก็งงๆจับไม่ถูกปะวะ

>>712 เห็นคนชอบอ้างลวด.บ่อยๆนี่ สายแปลเถื่อนแหละที่บ่น

>>712 อิ้งนี่ตัวแปลเลยนะมึง แปลยันชื่อตัวละครถถถถ ถ้าพวกนิยมทับศัพท์ยุคแรกๆก็ป้าหลินปะวะ(หรือมีใครก่อน?) นิยายครึ่งนึงเชิงอรรถครึ่งนึง

>>714 ฉีเตี้ยนอินเตอร์นี่บางเรื่อง แปลชื่อตัวละครด้วยซ้ำ

Venerable White ลอยมา

>>715 กูนึกถึง Lord Grim ,One Autumn Leaf ,Soft Mist เว็บออฟฟิเชียลด้วย

>>714 ป้าหลอนเคยโดนด่าตอนแปลราชาแห่งราชันไง ชื่อไหนแปลไทยแล้วเท่ก็แปล ชื่อไหนไม่มีไรก็ไม่แปล แต่เสียงส่วนใหญ่คือไม่ต้องแปลแล้วใส่ฟุตโน๊ตเอา เลยได้ฟุ้ตโน๊ตสมใจ

>>717 *หลินสิวะ

>>717 อย่าแกงป้า5555555 เออ ราชาแห่งราชันนี่กูลืมเนื้อเรื่องเกลี้ยงแล้ว คุ้นแค่เป็นจุดกำเนิดยุคนิยายเกมส์ออนไลน์ในไทยแค่นั้น

>>717 ป้าหลอน 5555555555555 มึงตั้งใจใช่มั้ยสารภาพมา!!!

my บกร. เพิ่งประกาศว่า ปรมจ.เล่ม 4 จะส่งไปร้านหนังสือไม่ครบ รู้งี้สั่งกับร้านพรีดีกว่าว่ะ พลาดมาก

กูพรีกับ บกร ยังไม่ได้ของเลย
เซ็ง

ยังไม่ได้อีเมล์เหมือนกัน แต่กูจ่ายเงินวันท้ายๆ ก่อนหมดเขตหนึ่งวัน 😂 เข้าใจว่าตามลำดับ ช้าชัวร์ 555

กุจ่ายวันสุดท้าย หนังสือพึ่งมาส่งตอนเที่ยงนี้แบบงงๆ

>>724 โหยยยย ทำไมโชคดีแบบนี้

ใครอ่านเล่ม 4 แล้วบ้าง
ฉากจบเล่ม 4 จบที่ตอนไหนวะ อยากรู้

>>726 จบฉากถังน้ำโรงเตี๊ยม แล้วออกไปเจอเวินหนิงข้างนอก คุยไปคุยมาชวนอาหนิง "ไปก่อเรื่องกัน"

สมเป็นเว่ยอิงจริงๆ อยู่เงียบๆ ไม่ก่อเรื่องไม่ได้ กินข้าวไม่อร่อย 555

กูเพิ่งได้หนังสือ 320 หน้า โคตรบาง
ยิ่งทำยิ่งบาง ถ้าลดขนาดตัวอักษรลงนะ
4 เล่มจบ สบายๆอะ

อ่านจบแล้ว

สปอย
เล่มนี้อย่างเศร้า
ในที่สุดก็ได้อ่านเวอร์ชั่นออริจินอล
เว่ยอิงแม่ง หนุ่มน้อยโลกสวย
อยากจะช่วยคนบริสุทธิ์ทุกคนที่โดนรังแก
สุดท้ายโชคชะตาก็เล่นตลก ทุกครั้งที่ช่วยคน จะต้องมีใครอีกคนที่โดนฆ่าไปเพราะความพยายามเป็นฮีโร่ของตัวเอง
อ่านแล้วไม่โทษจินกวงเหยาเลยนะ
โทษโชคชะตามากกว่า ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะกลับตัว เดินไปในวิถีเซียนที่ดีนะ แต่มันไปทางนั้นไม่ได้ต่างหาก รู้ว่าวิชามารมันไม่ดี แต่มันไม่มีทางเลือกนี่นา
เศร้าอ้ะ อุตส่าห์ช่วยคน สุดท้ายวาระสุดท้ายของชีวิต มีแต่คนตราหน้าว่าเป็นมารร้าย

นอกจากดราม่าเล่มนี้แล้ว
กูชอบความแอบกินเต้าหู้ของหลานจ้านว่ะ
เอะอะก็โอบเอว สวมกอด กุมมือ พอเค้าสลบ ก็จับเค้ามานอนซบ อก โอ้วมายก็อดดดด
ผู้ชายธรรมดาเค้าไม่มาโอบเอวเธอหรอกนะ
ทำไมเธอไม่รู้ตัวล่ะเว่ยอิงงงง สาวน้อยไร้เดียงสาจริงๆ หนุ่มหล่อเค้าแอบแต๊ะอั๋งเธอตั้งหลายรอบ เธอก็ยังสาวน้อย ไม่มั่นใจ เอ๊ะเค้าจะชอบเราเหมือนที่เราชอบเค้ารึเปล่านะ โถ่ๆๆๆๆๆๆๆ

>>729 เพราะเว่ยอิงเคยแต่เป็นฝ่ายเต๊าะสาว ไม่เคยโดน(หนุ่ม)เต๊าะไงตัวเธอว์
รอบนี้ได้หนังสือเร็วแฮะ โอนก่อนวันสุดท้ายนะเนี่ย วันนี้ได้ละ

>>730 กูชอบพัฒนาการหลานจ้านมาก
จำได้ เล่ม 1 จะช่วยเว่ยอิงขึ้นจากน้ำ ไม่ยอมแตะตัว ใช้วิธีดึงคอเสื้อเอา
พอมาเล่ม 4 อหหหห โอบเอวพาขึ้นกระบี่เลยจ้า อยากได้ตัวเค้าล่ะซี้ เผลอไม่ได้ เป็นต้องจับ ต้องกอด ผู้ชายปากหนัก ไม่ยอมพูด แต่ท่าทางนี่ออกหมด อีหนูเว่ยอิงก็ไม่คิดอะไรเลย คิดว่าเค้าบริสุทธิ์เหมือนพระสงฆ์ 55555
แต่ตอนอ่านนิยายนี่ อิมเมจเว่ยอิงในหัวกูคือเป็นผู้ชายตัวเล็กตะมุตะมิ โดนหลานจ้านหิ้วไปหิ้วมา

ตอนหลานจ้านไม่อยู่นี่แข็งแกร่งมาก โดนแทงไส้ทะลัก ก็ยัดไส้ตัวเองเข้าไปในพุง
พออยู่กับหลานจ้าน ตัวเซ เป็นลม กระอักเลือด อ่อนแอต้องซบ อก ผู้ชายหน้าหล่อขึ้นมาทันใด 5555

>>731 เจ้าแรด...เอ๊ย...ร้ายมากอิงอิง 555
ถ้าว่าตามจริงก็ไม่ตะมุตะมิเท่าไหร่นะ น้องโม่น่าจะสูง 180 ซม ถ้าจำไม่ผิด แค่เตี้ยกว่าร่างเดิม 8 ซม เอ๊ง (แค่?) แต่หลานจ้านสูงกว่าไง แรงก็เยอะกว่าด้วย พอน้องเตี้ยกว่า+หน้าตาน่ารัก มันเลยดูงุงิมุมิไปโดยปริยาย

ทำไมพวกมึงได้หนังสือกันแล้ว กูยังไม่ได้เลย อยากอ่านแล้วอ้ะ ฮือออออออ

>>733 ใจเย็นๆ นี่อาจเกี่ยวกับว่ากูอยู่ปริมณฑล เลือกส่งแบบอัลฟ่า (เคยลองมารอบนึง เออ เขาส่งเร็วดี รอบนี้ก็เร็วอีกนั่นแหละ) กูสั่งของส่วนใหญ่ได้ภายใน 2-3 วันตลอดไม่นับเสาร์อาทิตย์

>>733 ใจเย็นๆเราอยู่โคราชเพิ่งได้เมื่อวาน

เลือกรับกับนายอินทร์ เป็นไงหล่ะ กว่าจะเข้า รอต่อไป หึๆๆๆ
รู้งี้สั่งกับ สนพ ตรงเลยดีกว่าถ้าจะทำแบบนี้

โม่งสปอยกลับมาเร็วๆ

กุเขิลกับเล่มนี้มาก อุ๋งๆมาก เพราะเป็นหลานจ้านนี่แหละ แงงงง อ่านไปอุ๋งไป เขิน

>>736 กุสั่งกับนายอินทร์ ได้วันนี้บ่ายๆ เดี๋ยวก็มาละเมิง

อยากมีเงิน กุจะกวาดมาให้หมดเลย

>>738 เล่มนี้ หลานจ้านแสดงความเป็นเจ้าของสุดๆแล้ว น่าแปลกที่เว่ยอิงไม่มั่นใจ อารมณ์สาวน้อยมาก รักเค้าแต่กลัวเค้าไม่รักตอบ ทั้งๆที่เค้าแสดงออกแบบสุดๆ สมแล้วที่เล่มหน้าจะโดนพี่ซีเฉินวีนใส่ ข้อหามาอ่อยให้หลงรัก แล้วแกล้งทำเป็นไม่รู้ตัว 5555

ขอบคุณเชิงอรรถเล่มสี่ที่บอกว่าทำนิยายจีนมันชอบคูณเลขก่อนบอกจำนวน กูสงสัยมาตั้งนาน

แอบโผล่หน้ามาเงียบๆ บ่นว่ากูสั่งปรมาจารย์กับนายอินทร์ แต่ตอนนี้ยังมิได้ของเลย ว่าแล้วก็แปะ

สปอยเทียนกวานอาร์ค 5 ต่อจาก >>492 เทียนกวาน Part.151
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนถูกไป๋อู๋เซียงจับใส่หน้ากากเข้าคู่กัน อีกฝ่ายยังพยายามพูดโน้มน้าวให้เขามาเป็นศิษย์ แต่เซี่ยเหลียนก็เมิน เปลี่ยนเรื่องถามว่าหลางอิ๋งคือองค์ชายรัชทายาทคนแรกของหย่งอันใช่หรือเปล่า ไป๋อู๋เซียงตอบว่าใช่ เพื่อป้องกันไม่ให้คนนอกรู้ว่าเชื้อเชื้อสายกษัตริย์ติดโรค พวกขุนนางจึงตั้งใจฆ่าหลางอิ๋ง แล้วหาคนมาสวมรอยแทน ทว่าหลางอิ๋งก็หนีออกมาได้และกลายเป็นผี เมื่อไป๋อู๋เซียงพบเด็กชายจึงเล่าความจริงว่าเซี่ยเหลียนเป็นคนก่อเหตุในวันนั้น หากให้ความร่วมมือเขาก็จะช่วยล้างแค้นให้ แต่ด้วยหน้าตาแบบนั้นจะเป็นคนหรือผีก็ย่อมไม่มีใครคิดทำดีด้วย ให้เขากินไปย่อมดีกว่ามีชีวิตต่อ ตอนนั้นจู่ๆ เซี่ยเหลียนก็เรียกคนตรงหน้าว่าฝ่าบาท พอเห็นไป๋อู๋เซียงทำท่าเหมือนจะเผลอตอบรับคำเรียก เซี่ยเหลียนก็จี้ถามต่อว่าแท้จริงแล้วอีกฝ่ายก็คือองค์ชายรัชทายาทแห่งอู๋หย่งใช่หรือไม่ เซี่ยเหลียนไม่คิดว่าเขาที่ทำให้เขาสามารถเข้าใจภาษาอู๋หย่งเป็นจวินอู๋ เพราะตามประวัติ มหาเทพเกิดหลังจากอู๋หย่งล่มสลายไปแล้ว เพราะฉะนั้นจึงเหลือแค่ราชครูกับไป๋อู๋เซียงเท่านั้น อีกทั้งอีกฝ่ายยังทำให้เตาดีดฮวาเฉิงออกไป คนที่จะออกคำสั่งกับเตาใจกลางอาณาจักรอู๋หย่งได้จะเป็นใครได้นอกจากองค์ชายรัชทายาทคนนั้น

เศวตไร้หน้าโจมตีใส่เซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนเลยเรียกอีกฝ่ายว่าองค์ชายรัชทายาทรัวๆ เห็นเซี่ยเหลียนยังใช้กระบี่ฟางซิ่นเป็นอาวุธ ไป๋อู๋เซียงก็บอกว่าความจริงแล้วกระบี่เล่มนี้มีชื่อว่าจื่อซิ่น (หทัยสังหาร) แล้วจู่ๆ เซี่ยเหลียนก็ร้องว่ามีใครอีกคนอยู่ที่นี่ด้วย เศวตไร้หน้าบอกว่าตนไม่หลงกลลวงของเซี่ยเหลียน ทว่าเซี่ยเหลียนเห็นใบหน้าใหญ่ยักษ์สะท้อนในกระบี่จริงๆ พออีกฝ่ายย้ำว่าที่นี่มีแค่หินกับลาวา เซี่ยเหลียนก็นึกบางอย่างออก ไม่นานนักก็มีร่างใหญ่ยักษ์พุ่งโจมตีใส่ไป๋อู๋เซียง มันคือรูปปั้นหินยักษ์ขององค์ชายรัชทายาทผู้เป็นที่รักของพระเจ้าที่ฮวาเฉิงปั้นไว้และบอกว่าเป็นงานปั้นที่ดีที่สุดของตนนั่นเอง

เซี่ยเหลียนอาศัยจังหวะขึ้นไปเกาะบนรูปปั้นก่อนใช้พลังสั่งให้มันกระโดดหนีออกไปจากเตาได้สำเร็จ พอร้องเรียกหาฮวาเฉิง อ๋องผีก็รีบขึ้นมาอยู่บนรูปปั้นด้วยสีหน้าร้อนใจเพราะก่อนหน้านี้ไม่อาจเข้าไปในเตาช่วยเซี่ยเหลียนได้ ไม่นานนักภูเขาก็เริ่มสั่น ตอนที่เซี่ยเหลียนขับกันดั้มหนีภูเขาก็ระเบิดควันสีดำออกมา เมื่อมองดีๆ ก็เห็นว่ากลุ่มควันนั้นคือคำสาปหน้าคน ฮวาเฉิงที่เห็นไป๋อู๋เซียงรีบบอกตำแหน่งให้เซี่ยเหลียนใช้กันดั้มต่อยวันพันช์ใส่เป้าหมาย ทว่าเศวตไร้หน้าก็หลบได้อย่างรวดเร็วแล้วใช้พลังเดอะเฟลชเขามาโจมตีใส่เข่าของกันดั้มจนล้มคุกเข่า ตอนนั้นเซี่ยเหลียนก็หันไปเห็นว่าเตาระเบิดลาวาออกมาด้วยจึงรีบขับกันดั้มหนี ส่วนไป๋อู๋เซียงก็อาศัยจังหวะนั้นหลบไปเช่นกัน

กลุ่มควันกับลาวาไล่ตามพวกเซี่ยเหลียนมาติดๆ แต่จู่ๆ กันดั้มก็ล้มลงเพราะพลังของเซี่ยเหลียนหมด ฮวาเฉิงเลยดึงเซี่ยเหลียนมาม๊วฟส่งพลังให้ขับกันดั้มได้ต่อ แล้วเซี่ยเหลียนก็นึกได้ว่าเผยหมิงกับเทพแห่งฝนยังอยู่ที่นี่จึงตั้งใจกลับไปรับ แต่พอหันไปก็สะดุดกับภูเขาผี 3 ลูก เขาขับกันดั้มวิ่งหนีทำเอาบ้านเมืองโบราณสถานเสียหายยับๆ แต่สุดท้ายก็ถูกภูขาทั้งสามล้อมไว้ ด้วยพลังแห่งรักและการให้กำลังใจจากอ๋องผี เซี่ยเหลียนจึงบังเกิดพลังดันพวกมันออกไปได้ ก่อนชักกระบี่ออกมา อนิจจากระบี่ถูกปั้นไว้แต่ด้ามจับ มิได้ปั้นใบดาบไว้ในฝักแต่อย่างใดจนฮวาเฉิงต้องขอโทษขอโพยบอกว่าคราวหน้าจะกลับไปปั้นให้ เซี่ยเหลียนเลยรีบปลอบก่อนโยนด้ามกระบี่ทิ้งแล้วโกยต่อ

ฮวาเฉิงใช้ผีเสื้อเป็นโทรศัพท์ให้เซี่ยเหลียนคุยกับเผยหมิง มู่ฉิงกับเฟิงซิ่น ดูเหมือนทุกคนรวมทั้งพวกเผยซู่จะไปรวมตัวกันที่แม่น้ำอู๋หย่งเรียบร้อยแล้ว เซี่ยเหลียนเลยบอกให้ทุกคนรอตรงนั้นเขาจะไปรับ พอเห็นกันดั้มทุกคนก็ถึงกับติดสตั๊นเพราะไม่เคยเห็นรูปปั้นเทพองค์ใดใหญ่โตขนาดนี้มาก่อน และในตอนที่ทุกคนขึ้นมาอยู่บนกันดั้มแล้ว พวกเขาก็เห็นคำสาปพยายามจะออกจากออกไปสู่โลกภายนอก ขณะที่เซี่ยเหลียนบอกว่าโชคดีที่เขาตงลู่มีบาเรียกั้นไว้ ฮวาเฉิงก็แย้งขึ้นมาว่าตอนนี้ไป๋อู๋เซียงได้ใช้พลังเปิดบาเรียของเขาตงลู่ออกแล้ว

Note : เผื่อลืมไปแล้ว องค์ชายรัชทายาทของอู๋หย่งคือคนที่ประวัติคล้ายๆ เซี่ยเหลียน เคยเป็นเทพที่รักของทุกคน สุดท้ายก็ถูกผู้คนทำลายอารามเหมือนกัน ภาพวาดสุดท้ายที่เซี่ยเหลียนเห็นคือองค์ชายติดโรคหน้าคน
.
.
.
.
.

>>743 กรี๊ด​ โม่งสปอยกลับมาแล้ว Welcome Back! ยังนอนดึกเหมือนเดิมเลยนะเพื่อนโม่ง
ขอบคุณ​ที่กลับมา รักษาสุขภาพด้วย

>>743 กูคิดถึงโม่งสปอยมากเลย ดูแลสุขภาพด้วยนะ
ปล.ตอนนึ้กูดูหนังซุปเปอร์ฮีโร่อยู่เหรอ55555

>>743 สั่งกับนายอินทร์เมื่อไหร่จะได้ว่ะ เพนท้อ
ขอบคุณเพื่อนโม่งที่กลับมาสปอย รออยู่เสมอ

>>746 กูสั่งนายอินทร์วันแรก ได้หนังสือเมื่อสามวันก่อน แบบรับที่ร้าน

>>743 ด้วยรักและคิดถึงมึง โม่งสปอย

ไอ้ห่า ตอนจบอาร์ค3 ที่จับใส่หน้ากากกูก็นึว่าจะโดนควบคุมมายเบรคอะไรงี้ สรุปเปล่า ทำกูใจเสียรอไปอาร์คนึงเต็มๆ

ก็หละชอบความขับกันดั้มจริงๆ บอกเลยเป็นกูเห็นกูก็ติดสตั้น

แอบมาสปอยสั้นๆ ต่อนิดหนึ่ง

สปอยเทียนกวานอาร์ค 5 ต่อจาก >>743 เทียนกวาน Part.151.5 (เป็นจุดละกัน เพราะมันสั้นนิดเดียว 5555)
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนพยายามขับกันดั้มต่อยควันคำสาปหน้าคนแต่ก็ไร้ผล ขณะที่กำลังบ่นว่าถ้ามีกระบี่ก็ดี ฮวาเฉิงเลยปิ๊งไอเดียให้เทพสงครามฟิวชันจำแลงร่างเป็นอาวุธเทพ GN Sword ให้กันดั้มเซี่ยเหลียน Exia ใช้ ทว่าเทพสงครามที่อยู่ที่นี่มีเพียงเผยหมิง เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงเท่านั้น ยังขาดอีกคน ตอนนั้นเองแม่ทัพเผยก็นึกได้ว่าเฉวียนอี้เจินก็อยู่ด้วย อวิ๋นอวี้เลยหยิบตุ๊กตาล้มลุกศิษย์น้องออกมาให้อ๋องผีคลายคำสาป พอกลับร่างได้ก็รีบจะเข้าไปเกาะหนึบอวิ๋นอวี้ที่ปวดเศียรเวียนเกล้าขึ้นมาทันที แต่ด้วยคำขอร้องของเซี่ยเหลียน เฉวียนอี้เจินเลยยอมให้ความร่วมมือโดยง่าย เมื่อทั้ง 4 โอเวอร์โซลเป็นกระบี่ เซี่ยเหลียนก็ขับกันดั้มเอากระบี่เข้าไปฟันกลุ่มควันคำสาปทันที ขณะที่กำลังไล่ตีอย่างเมามันส์ เซี่ยเหลียนที่รู้สึกว่าพลังทิพย์กำลังจะหมดเลยหันไปจับฮวาเฉิงมาม๊วฟยืมพลังโดยลืมว่าเหล่าประชาชีก็อยู่ด้วย

เฟิงซิ่น : …
มู่ฉิง : …
เฉวียนอี้เจิน : ?
เผยหมิง : โฮะๆ
เฟิงซิ่น : นี่มันอะไร พวกท่านสองคนทำอะไรกันฝ่าบาท

เซี่ยเหลียนเพิ่งสำนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปรีบเด้งออกห่างจากฮวาเฉิง แล้วตะโกนแถ แหงนหน้ามองฟ้าเพราะไม่กล้าสบตาใคร

เซี่ยเหลียน : ย่ะ ยืมพลังทิพย์ยังไงล่ะ ข้าก็แค่ยืมพลังทิพย์มาเท่านั้นเอง!
มู่ฉิง : ท่านไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นเพื่อยืมพลังทิพย์ไม่ใช่เหรอะ! จะตบหรือชกหรืออะไรอย่างอื่นก็ได้นี่!
เซี่ยเหลียน : ฮ่าๆๆๆ นั่นสินะ ไม่ใช่ยืมพลังทิพย์สินะ ฮ่าๆๆๆ

เห็นเซี่ยเหลียนสติกระเจิง ฮวาเฉิงเลยจับเซี่ยเหลียนมาจุ๊บหน้าผากบอกให้สงบสติอารมณ์ เซี่ยเหลียนเลยใจเย็นลง ทำหูทวนลมเสียงของเฟิงซิ่นกับมู่ฉิง แล้วหันไปมุ่งมันขับกันดั้มต่อ พอเห็นกันดั้มกลับมามีพลังเต็มที่ เฉวียนอี้เจินก็ร้องออกมาว่าแสดงว่านั่นคือการยืมพลังทิพย์จริงๆ สินะ มู่ฉิงเลยจะหันไปด่าให้ยับ แต่พอนึกถึงความเด็กน้อยของเฉวียนอี้เจินเลยเปลี่ยนน้ำเสียงไปบอกแทนว่า ใช่แล้ว ด.ช. ฉีอิง นั่นคือการยืมพลังทิพย์ยังไงล่ะ เผยหมิงได้ที รีบเสริมว่า ใช่แล้ว แต่ ด.ช. ฉีอิงอย่าได้ไปทำอย่างนั้นกับใครซี้ซัวะนะจ้ะ ทำเอาเฟิงซิ่นกรีดร้องว่าพวกมรึงพูดเรื่องเหี้ยอะไรกันเนี่ย

ถึงแม้จะจะมีพลังเต็มเปี่ยม แต่จู่ๆ กันดั้มก็ล้ม ที่ขามีรูโหว่อยู่ พอมองไปเห็นว่าไป๋อู๋เซียงแอบมาโจมตีด้วยมือเปล่า ก่อนหายไปอย่างเนียนๆ พอเฉวียนอี้เจินเสนอให้ยืมพลังทิพย์อีก แม่ทัพเผยก็บอกให้ ด.ช. ฉีอิงลบความทรงจำที่เห็นก่อนหน้านี้ไปซะ เห็นกันดั้มใช้งานไม่ได้แล้ว เซี่ยเหลียนก็อดรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ฮวาเฉิงตั้งใจปั้นเพื่อเขา อีกทั้งคำสาปพวกนั้นก็ทำท่าจะหนีออกไปจากเขาตงลู่ได้แล้ว ไม่นานนักจู่ๆ ก็มีแสงสว่างส่องออกมาจากท้องฟ้า แล้วจวินอู๋ก็ปรากฏตัวขึ้น

Note : เพราะอย่างนี้พวกสื่อต่างๆ ถึงต้องมีการแบ่งเรทไงล่ะ!! ไม่งั้นเด็กเห็นแล้วจะไม่เข้าใจ อาจทำตาม ตอนอ่านครั้งแรกกูห่วงสวัสดิภาพอวิ๋นอวี้ต่อจากนี้มาก
.
.
.
.
.

กุงงอย่างนึงคือทำไมในปรมจ.เจียงเฉิงถึงไม่ถูกบรรยายด้วยชื่อรองคนเดียววะ

>>750 ไม่มีใครสนิทด้วยถึงขั้นกล้าเรียกป่ะ?

>>751 คือกุเริ่มสับสนว่าตกลงถ้าไม่สนิทต้องเรียกนามรองหรือตรงข้ามกัน แบบอย่างทีาเว่ยอิงเรียกหลานจ้านตอนแรกๆแล้วหลานจ้านไม่พอใจอ่ะ

>>752 ถ้ากุจำไม่ผิดถ้าคนไม่สนิทกันมาเรียกชื่อจริง เจตนามันจะออกมาแนวไม่ให้ความเครพ อย่างเวินเฉามันก็ชื่อเว่ยอิงตรงๆ ไม่เรียกชื่อรอง

>>752 ถ้าเอาจริงๆไม่สนิทคือไม่เรียกชื่อเลยนะ จะเรียกแค่ฉายาไม่ก็ตำแหน่งตามด้วยสกุล เช่นคุณชายรองสกุลหลาน คุณชายเว่ย คุณหนูเจียงหลี ประมุขจิน แนะนำลองพิมพ์หาในกูเกิ้ลว่า การเรียกชื่อในปรมาจารย์ลัทธิมาร มีกระทู้พันติ๊บอันนึงตอบไว้เคลียร์อยู่ การเรียกชื่อมันค่อนข้างละเอียดอ่อน บางทีก็แล้วแต่ความสัมพันธ์ความพอใจของแต่ละบุคคล แต่หลักโดยทั่วไปคือไม่เรียกชื่อกันเดี่ยวๆต้องมียศมีคำเรียกนำหน้าหรือเป็นสร้อยตามไปด้วย การเรียกชื่อเดี่ยวๆถ้าไม่สนิทถือว่าเรียกแบบหยาม ชื่อรองบางทีก็ใช้เรียกกันเพื่อแสดงความเคารพให้เกียรติแนวๆนี้ก็มี

>>743 กรี๊ดดดดดด โม่งสปอยมาแล้วคิดถึงมาก

ขอบคุณโม่งสปอยย รอมานานนัก กุล่ะเอ็นดู ด.ช ฉีอิง

Ky เคยมีใครสปอยปรมาจารย์หลังจากเล่มสี่ไว้บ้างมั้ย บอกบุญที อ่านแล้วอารมณ์ค้างมาก

>>749 ตอนอ่านพาร์ทนี้กุขำชิบหาย ไม่เข้ากับบรรยากาศเลยโว้ย เซี่ยเหลียนโดนฮวาเฉิงต้มมานาน 55555555555 พอพวกมู่ฉิงบอกยืมพลังด้วยวิธีอื่นก็ได้โว้ยนางก็ไม่รู้ไม่ชี้ บอกรักกันตัังแต่เล่ม3แล้วจะทำอะไรก็ได้ 55555555555555555

>>758 ตอนแรกๆ อย่างตอนไปลุยเกาะน้ำดำขอยืมพลังก็แค่แตะตัวเฉยๆ นะ แต่หลังๆ มาใช้วิธีนี้ตลอดจนเซี่ยเหลียนคงลืมไปแล้วอะว่ามันไม่ใช่วิธีปรกติ 5555

ขอบคุณโม่งสปอย กุแฮปปี้มากตอนนี้

โม่งเมื่อไหร่จะมาาาาาา

ดันนนน

ky เห็นมีประเด็นดราม่าเรื่องการแปลชื่อกระบี่ต่างๆในเรื่องปรมาจารย์ กูเพิ่งไปอ่านเรื่องรัชศกมา ในนั้นก็มีแปลชื่อกระบี่นะ ทำไมไม่เห็นมีใครบ่น หรือเขาบ่นวะ

>>763 คนบ่นเรื่องแปลชื่อกระบี่ส่วนใหญ่น่าจะตามจากซีรีส์ปะ ไม่ใช่กลุ่มที่อ่านนิยายเยอะอยู่แล้วอะ คนอ่านนิยายเยอะๆเจอแปลชื่อพวกนี้กันเป็นปกติ ไม่น่าบ่นเรื่องนี้กันนะ

>>763 ทไำไมชอบบ่นอะไรไ้ร้สาระกันวะ

มึง ที่จีนตอนนี้ฝ่าบาทกลายเป็นพรีเซนเตอร์กำจัดขยะไปแล้ว 5555 แถมสี่ภัยพิบัติก็กลายเป็นสี่ถังขยะด้วย
https://twitter.com/jenengkufeli/status/1283362504333123584?s=09

สวยง่ะ แต่ไม่กล้าออกจากบ้านสภาพนี้ https://twitter.com/LeBearPolarr/status/1283383904301232129?s=19
ดูเป็นคนรักโลกเนอะ พกถังขยะติดตัว 😂😂😂

ดันจ้า

มาดันด้วยคนนน

ทำไมเทียนกวานไปโคกับอะไรเยอะจัง 55555

>>770 คงเพราะโม่เซียงดังช่วงนี้จากปรจ แล้วเทียนกวานมันเป็นผลงานล่าสุดพอดีน่ะ เรื่องนี้เลยได้อานิสงฆ์เต็มๆ

ว่าแต่สรุปแม่โม่ยังรีไรท์เทียนกวานอยู่มั้ยวะ เมื่อไหร่จะได้อ่านเรื่องใหม่