เมกาโลมา เห็นติดท็อปดดเลยลองอ่านดู วายนักเลงมหาลัยสุดคลิเช่ วิดวะxถาปัด แมนๆต่อยตีเลือดอาบจนน่าสงสัยว่าซูซูรันตั้งสาขามหาลัยเมื่อไหร่ เขียนโดยใช้มุมมองพระเจ้าบ้าง บุคคลที่หนึ่ง(นายเอก)บ้าง บุคคลที่หนึ่ง(พระเอก)บ้าง บุคคลที่หนึ่ง(เพื่อนพระเอก)บ้าง บุคคลที่หนึ่ง(เพื่อนนายเอก)บ้าง สลับกันไปโดยไม่มีจังหวะคั่น ให้มึงต้องคิดเองว่าอันนี้ใครบรรยายวะ เดินเรื่องไวมาก เหมือนให้วินดีเซลมาดำเนินเรื่องให้ ข้อดีคือไม่มีน้ำ ข้อเสียคือไม่ทันซึมซับอะไรทั้งนั้น
เรื่องย่อ: นายเอก “แคมป์” เมาหาเรื่องเดอะแก๊งนักเลงอันธพาลอันดับหนึ่งในใต้หล้าผู้ครองคณะวิศวะ เดอะแก๊งแค้นใจเลยมาดักกระทืบนายเอก ณ โรงอาหารในถิ่นตอนพักเที่ยงกลางวันแสกๆ แต่นายเอกก็กระทืบกลับไปสวยๆ (ทั้งหมดเกิดขึ้นโดยไม่มีนศษ พ่อครัว แม่บ้าน ยาม อาจารย์ลุกมาห้ามเลย ไม่มีกระทั่งเสียงวี้ดว้ายตกใจแตกตื่น เหมือนทุกคนชินแล้ว) พอพระเอก “สิงห์ใหญ่” รู้ว่าลูกๆของตัวเองโดนกระทืบ (ในแก๊งเรียกพระเอกว่าพ่อ) ก็ไปดักตีนายเอกยับ พอนายเอกไปเอาคืนก็แพ้หลุดลุ่ย พระเอกจะเอาประแจอันใหญ่ฟาด โชคดีได้เจ้าของอู่มาห้ามไว้ นายเอกเลยไม่ตายห่าไปซะก่อน (ปกติพระเอกลงมือแล้วปางตายแน่ๆ และพระเอกตั้งใจเอาประแจฟาดจริงๆไม่ได้แค่ขู่) เอ๊ะ แล้วเรื่องราวความรักจะเกิดขึ้นได้ยังไง
สปอยล์เลยนะ: ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น ฝนตก บังเอิ๊ญ คู่อริหลบฝนในป้ายรถเมล์เดียวกัน ด้วยคนแน่นขนัดเลยไม่สามารถตีกันแบบเมื่อกี้ นายเอกกลัวเสียงฟ้าผ่า พระเอกสงสารปนสมเพชเลยเอาช็อปคลุมให้หล่อๆก่อนจากไป ทิ้งให้คนอ่านงงว่า เดี๋ยวนะ เมื่อกี้มึงพึ่งพยายามฆ่าเค้า อะ แต่คนเขียนได้ให้ทางออกไว้ว่าพระเอกโกรธง่ายหายไว ก็ไวจริง บอกแล้ววินดีเซล 555 ต่อมานายเอกตกหลุมรักเจน เพื่อนคนสวยในคณะที่คอยมาทักทายนั่งเรียนด้วยอย่างสนิทสนม (ทั้งที่พึ่งบรรยายไปว่านายเอกมีเรื่องบ่อยจนไม่มีใครกล้าเป็นเพื่อน) แต่พล็อตน้ำเน่า แน่นอน พอนายเอกบอกชอบ เจนก็ปฏิเสธเพราะมีคนที่ชอบอยู่แล้วคือพระเอกนั่นเอง นายเอกช้ำรักก็เศร้าเมาจะมีเรื่อง พระเอกช่วยนายเอกไว้เลยตกลงว่าจะเลิกตีกัน ซึ่งนอ.ที่เป็นชายแท้ก็โดคิๆเป็นระยะๆ แบบลืมไปเลยว่าเคยเกือบตายมาก่อน มิตรภาพลูกผู้ชายสุดยอดจริงๆ! ทางพระเอกจู่ๆก็หวั่นไหว จู่ๆก็หึง จู่ๆก็ให้ความสำคัญกับนายเอกมากกว่าพี่น้องร่วมสาบานในแก๊ง จู่ๆก็ไม่อยากเป็นพี่น้องกับเธอแล้ว ทั้งหมดนี่ดำเนินเรื่องในสองตอน หลังจากนี้ก็หวานฉ่ำยาวๆ มีดราม่าจิ๊บจ๊อยประปราย ตอนแรกนึกว่า mpreg เพราะเรื่องย่อใช้คำว่าพ่อรักแม่ จริงๆคือตอนเป็นแฟนกันแล้ว พระเอกเรียกตัวเองว่าพ่อ เรียกเมียว่าแม่...
สรุป: ข้อดี คือnon-con! หาได้ยากในแนวจากศัตรูมาเป็นคู่รัก ต่างคนต่างรักกัน รอจนนายเอกพร้อม ฉากอัศจรรย์ก็ไม่เลว, พระนายเป็นแนวที่คนชอบง่าย ไทป์ผัวแมส เมียแมส, เล่าเรื่องไม่เยิ่นเย้อ ภาษาโอเค อ่านง่าย ข้อเสียคือ เซ็ตติ้งกลวง world build ไม่เห็นภาพ tell me not show me ตลอดเรื่อง นอกจากใช้วิดวะ/ถาปัดเป็นคณะคู่อริ ถ้าไม่บอกว่าเรียนอะไรก็ไม่รู้เพราะไม่ได้ใช้เลย, การสลับมุมมองบุคคลแบบกะทันหันทำให้สับสนง่าย, ตัวละครสุดจะสเตอริโอไทป์แล้ว แต่ก็ยัง OOC ไปเรื่อยๆ แบบที่มึงจะอยากรู้ว่าสรุปตัวละครจะไปจบที่คาแร็กเตอร์ไหน, ไม่มีปมปัญหาให้ติดตาม นอกจากรออ่านความหวานฉ่ำไปเรื่อยๆ ถ้าเป็นกราฟก็คือไม่มีเคิร์ฟ, เหมาะกับคนชอบอ่านแนวมหาลัยโซตัส อินนักเลงจูนิเบียว ไดกักขุเบียว ผัวเมียรักเดียวใจเดียวแบบไม่คิดมาก