>>769 กูไม่ได้ยกว่าการกักขังคือการแสดงความรัก กูพูดถึงเหตุผลที่ว่าถึงพ่อพี่วั่งจะกักบริเวณแม่พี่วั่งก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่ได้รัก ในเมื่อคนเขียนมันเขียนว่ารัก(แฟคของคนเขียน)ก็ต้องมาวิเคราะห์กันว่าในเมื่อเขารักแล้วทำไมเขาเลือกทำแบบนี้ การตัดสินด้วยความคิดของตัวเองบนพื้นฐานสังคมที่แตกต่างจากโลกในนิยายด้วยการตั้งเหตุผลแค่เรื่องขังไม่ขัง มันดูตัดสินเร็วไป กูว่ามันเพี้ยนตั้งกะตั้งประเด็นว่าว่าขังไม่ขังเป็นการแสดงความรักแล้วว่ะ
ส่วนการยกตัวอย่างเรื่องการตัดนิ้วกูยกเพื่อพูดถึงเรื่องแฟคไม่ใช่พูดถึงเรื่องการแสดงความรักของพ่อพี่วั่ง มึงจะแย้งด้วยความรู้สึกส่วนตัวมึงทำได้ แต่การตัดสินว่ามันจะเป็นไปตามที่มึงคิดมั้ยมันเป็นไปไม่ได้ไง เพราะนิยายเรื่องนั้นมันก็คือสิทธิ์ของนักเขียนคนนั้นปะ ถ้าคนเขียนเขียนว่าตัวเอกชอบสีฟ้า แต่มึงไปแย้งคนเขียนว่าไม่จริงๆตัวเอกชอบสีชมพูเพราะนางเอกผมสีชมพู นั่นแหละแฟคที่กูพูดถึง มึงจะแย้งด้วยเหตุผลอะไรก็เรื่องของมึง แต่แฟคหรือสิ่งที่คนเขียนสร้างมา มึงเปลี่ยนมันไม่ได้ ยกเว้นเขาจะไม่ได้เขียนอย่างชัดเจน ปล่อยให้มึงคิดเอง หรือต่อให้แฟคนั้นมึงไม่ยอมรับมันก็เรื่องของมึงนั่นแหละ ถ้ามึงยืนยันว่าพ่อพี่วั่งไม่ได้รักแม่พี่วั่งเพราะบลาๆๆๆ มันก็ความคิดมึงไง แต่แฟคที่คนเขียนเขียนไว้ก็คือเขารักไง มันก็แค่นั้นแหละ