>>580 กูว่านางโลมทุกคนใช่ว่าจะเข้มแข็งได้หมด บางคนก็มีมุมมองซื่อๆ อย่างการโดนหลอกให้เชื่อว่าเขาจะมาไถ่ตัวอะไรแบบนั้น คนแบบเตี่ยจินคือเจ้าชู้ปากหวานให้ความหวังคนอื่นไปทั่วแต่ไร้ความรับผิดชอบเบื่อง่ายหน่ายเร็ว ตอนที่รักที่หลงก็คือรักหลงจริงๆไงแต่พอเบื่อก็ตัดทิ้งไปง่ายๆเลย
ส่วนตัวกูมองว่าเมิ่งเหยาตายไปจริงๆตอนที่พี่หมิงด่านางว่าเป็นลูกโสเภณี คนที่นางเชื่อใจที่สุดยังไงก็คือพี่หมิงกับพี่ซี กูเข้าใจว่าพี่หมิงต้องการปลุกสตินางนะ แต่วิธีพี่กับคนที่มันไม่มีภูมิคุ้มกันและอ่อนไหวกับการโดนเหยียดหยามมาทั้งชีวิตจะให้เอาอะไรไปฮึดสู้สำนึกได้คงไม่มี
อาเหยาเลือกเกิดไม่ได้ อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี แต่ก็ยังโดนพร่ำสอนให้เป็นเป็นคนหมั่นเพียร กูว่าแม่อาเหยาเป็นคนซื่อโดนหลอกง่าย เลยโดนแม้แต่นางโลมด้วยกันเหยียดหยาม แล้วทั้งที่ไม่เคยไปวอแวกับบ้านหลักแต่แม่ก็ยังโดนเมียเตี่ยจินรุมทำร้ายแถมยังจับเปลือยประจานต่อหน้าฝูงชนอีก กูว่าตอนนั้นน้องน่าจะเริ่มมีปมในใจแล้วทั้งเรื่องที่เป็นคนอ่อนแอตะโดนรังแกทั้งเรื่องหวาดกลัวการโดนเหยียดหยาม จนแม่ตายมาหาพ่อหวังว่าจะทำตามที่แม่สอนอย่างน้อยเป็นลูกประมุขก็น่าจะได้เรียนดีๆ อย่างน้อยเป็นลูกประมุขคงไม่มีใครมารังแกทำร้าย สุดท้ายเลือกพลาดโดนพ่อแท้ๆถีบลงจินหลินไถ ตอนนั้นน้องคงรู้สึกตัวขึ้นมาว่าการเป็นคนมองโลกในแง่ดีเป็นคนไม่สู้คน เอาชีวิตรอดไม่ได้...
พอมาอยู่กับพี่หมิง ตัวเองก็ใช่ว่าจะเก่งบู๊ตัวก็เล็กชาติกำเนิดก็ด้อยยังโดนคนรังเกียจนินทา พยายามทำผลงานมากมายแต่โดนเอาความดีความชอบไปหมด สุดท้ายเลยเลือกพลาดพลั้งมือฆ่าคนอันนี้น่าจะเป็นจุดหักมุมที่สองเพราะทำให้พี่หมิงก็เริ่มไม่ไว้ใจน้อง ถึงน้องมาอยู่กับพี่หมิงก็ไม่ใช่ว่าอยู่ในสถานะเท่าเทียมนะก็ยังเป็นคนใช้เขา เพราะงั้นตอนมาเจอพี่ซีน้องเลยเหมือนได้ยารักษาใจเล็กๆเพราะพี่ซีปฏิบัติกับอาเหยาเหมือนคนที่เท่าเทียมกันเสมอ
พออาเหยาทำภารกิจฆ่าเตี่ยเวินสำเร็จ เหมือนนางได้เรียนรู้ผิดๆว่าการเป็นคนหน้าไว้หลังหลอก = ความแข็งแกร่ง ตระกูลยอมรับ คนทั่วหล้าแซ่ซ้อง จนเมินคำพูดพี่หมิง พอพี่หมิงสุดจะทนอยากปลุกสตินาง แต่กลายเป็นการฆ่าเมิ่งเหยาคนอ่อนแอคนนั้นให้ตายสนิทไปมากกว่า สุดท้ายนางเลยกลายเป็นจินกวงเหยา คนหน้าไว้หลังหลอกที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรอด อำนาจบารมีคือสิ่งเดียวที่จะทำให้ไม่มีใครมารังแกนางเหยียดหยามนางได้ แล้วก็บ่มเพาะความหวาดกลัว ความชิงชังในตัวพี่หมิง ความอิจฉาในตัวพี่เว่ยที่มีชื่อเสียงกว่านางที่เป็นคนฆ่าเตี่ยเวิน(นางคงรู้สึกว่าพี่เว่ยขโมยความดีความชอบนางเหมือนคนที่นางฆ่าไปตอนแรก) และเลือกหนทางผิดแบบเต็มรูปแบบที่ทำให้นางเดินมาถึงจุดที่ตายด้วยน้ำมือพี่ซีจากแผนของน้องเนี่ย(กูว่าน้องเนี่ยจงใจให้เป็นพี่ซีด้วยที่ฆ่าอาเหยา ให้เหมือนกับที่พี่หมิงตายเพราะเชื่อใจอาเหยา)
แต่จริงๆนางก็ยังมีจิตใจด้านดีบ้างนะ อย่างพ่อของจินหลิงนางก็ไม่ได้ตั้งใจฆ่าอันนี้พี่เว่ยพลาดจริงๆ น้องโม่นางก็ไม่ได้คิดกำจัด ยิ่งกับหลานนี่น้องนางฟ้านางก็เป็นคนหามาให้จินหลิงเลี้ยงนะ(ใช่ปะวะกูลืมๆแล้ว)
อันนี้กูสับสนอย่างนึง พ่อนางตายก่อนได้เมียหรือหลังได้เมียวะ จำไม่ได้ด้วยว่าเมียนี่พ่อแนะนำมาให้หรือเปล่า ถ้าใช่ยิ่งโคตรเหี้ยรู้ทั้งรู้ว่านั่นลูกสาวตัวเอง สมแล้วที่ตายเพราะแบบนั้น คืออาเหยาจริงๆนางก็ชอบพอเมียตัวเองนะ แต่เหมือนยิ่งตอกย้ำชีวิตบัดซบเพราะสุดท้ายเมียก็ดันเป็นน้องสาวตัวเอง ถ้าคนในยุทธภพรู้ก็ต้องโดนประจานตกเป็นขี้ปากชาวบ้านอีก ลูกก็เกิดมาบกพร่องเหมือนเป็นหลักฐานว่าเกิดจากพ่อแม่ที่เป็นพี่น้อง สุดท้ายพ่อก็ฆ่า เมียก็ฆ่า ลูกก็ฆ่า พี่น้องแท้ๆก็ตายทางอ้อมเพราะแผนตัวเอง พี่ที่เชื่อใจก็ฆ่าเองกับมือ
ฉากสุดท้ายที่บอกว่าพี่ซีคือคนเดียวที่นางไม่อยากทำร้ายก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆ ในความตั้งใจแรกนางอาจจะอยากให้พี่ซีไปอยู่ด้วยจริงๆ ก็ได้นะ แค่อยากให้ไปอยู่ด้วยกันกับพี่หมิงสามคนเหมือนที่เคยไว้เนื้อเชื่อใจกันในอดีต แต่นาทีสุดท้ายกูว่านางคงต้องการแค่นั้นแค่พี่ซียอมตกลงแต่ไม่ได้อยากได้ชีวิตเขาจริงๆ ที่นางเลือกลงโลงไปกับพี่หมิงอาจจะเป็นการชดใช้ให้กับความเชื่อใจของพี่หมิง คือการไปอยู่เป็นเพื่อนพี่หมิงในโลงนั่น
จินกวงเหยาคือตัวละครถูกสร้างมาให้โดนเกลียดจริงๆ เกลียดให้กับความเห็นแก่ตัวของนาง เกลียดให้กับความมืดบอดของนาง และสุดท้ายเกลียดให้กับชีวิตบัดซบของนาง
กูก็ได้แต่หวังว่าจะมีคนมองมุมมองใหม่ๆเพิ่มขึ้น ไม่จำเป็นต้องชอบอาเหยาไม่จำเป็นต้องเข้าใจจินกวงเหยาแต่อยากให้เรียนรู้อ่ะว่าทำไมคนๆนึงถึงเลวได้ขนาดนั้น ทุกความเลวล้วนมีเหตุและผลของมันมากกว่าจะมองแค่ว่า อ้อ อินี่ตัวร้ายเลว สันดานเลว ทำร้ายพระเอกกู ตายๆไปซะ แล้วจบๆกันไปอ่ะ
