Last posted
Total of 1000 posts
กูไม่ซื้อแปลจีนของมีดีส์มาพักนึงแล้ว เรื่องไม่ถูกจริตว่ะ ข่มขืน ใช้อำนาจ ตรรกะพัง ไว้รอมีคนมารีวิวก่อนว่ามันดีจริงค่อยไปหามาอ่าน
Ky กูยังไม่อยากเสี่ยงกับพฤติการณ์ที่ตายเลยไปอ่านในเด็กดวยก่อน แบบรูปเล่มมีปรับปรุงอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างรึเปล่าวะ? อ่านตอน1จบกูรู้สึกหมอบรรณปักธงฆาตกรเร็วไปแบบผิวมากๆแค่สีหน้าก็ตัดสินละ ทำอาชีพนี้น่าจะเข้าถึงความซับซ้อนของคดีฆาตกรรมมากกว่าคนอื่นนะ +กูไม่แน่ใจว่าหมอนิติเวชหรือสายอาชีพนี้ต้องไม่มีอารมณ์เล่นเกมหาฆาตกรแบบนี้รึเปล่า แต่มันดูไม่เป็นกลางหรือทิ้งน้ำหนักแปลกๆยังไงไม่รู้ กูไปลองอ่านต่อก่อนชะแว๊บบ
พอพูดถึงพฤติการณ์ที่ตายแล้วจะมีอีกเรื่องที่คล้ายๆกัน คือเล่น ซ่อน รัก เพื่อนโม่งยังไม่อ่านกันเหรอ เข้าไปดูในหิ้งแล้วไม่มีรีวิวอ่ะ
เพื่อนโม่ง ไม่มีใครมาสายแนววายเเฟนตาซีบ้างเหรอ, นี่ล่าสุดมีผู้เชี่ยวชาญแนะนำให้ไปอ่านนิยายEngในคินเดิ้ลดูนะลูกนะถ้าในไทยไม่มีคนแต่งเเล้ว //กดส่งเรื่องwolfsongให้ไปซื้อมาอ่าน
ถึงกับตะลึง เชี่ย พล๊อตนิยายของแนวสายตะวันตกมันสนุก มันดีงามขนาดนี้เลยรึนี่ ขนาดว่าโง่อิ้งขนาดหนักต้องอ่านไปเปิดดิกไป ยังรู้สึกว่ามันสนุกเลย ย้อนกลับมามองของไทย...ฮือๆทำไมมันมีแต่สายมหาลัย เด็กน้อยอายุไม่เกินยี่สิบห้าสักคน แถมช่วงนี้ก็มีแต่สายเกิดใหม่ แต่ไม่เหนจะมีวี่เเววคนเเต่งจบเป็นชิ้นเป็นอันเลย, อยากคุกเข่าอ้อนวอนขอร้องสำนักพิมพ์ว่าซื้อลิขสิทฝั่งตะวันตกมาบ้างได้ไหมเตง นิยายเค้ามีหลายแนวอ้ะ แฟนตาซีก็เยอะ แบบจบเเล้วก็เเยะ เลือกเรื่องดีๆมาสักเรื่องยอดขายอาจจะถล่มทลายก็ได้ //ล้องห้ายยยยย
เห็นเพื่อนโม่งแนะนำหนึ่งใจ ของอยุทธ์ มาก่อนหน้านี้
กูอ่านจบทั้งเล่มหลักและเล่มพิเศษแล้วนะ
กูชอบมากกกกกก ถึงมันจะมีปมในวัยเด็กก็เถอะ แต่การค่อยๆปรับตัวเผชิญปัญหา เค้าแก้ปมได้ดีมาก
ที่สำคัญกูชอบความหึงหวงแบบผู้ใหญ่ในเรื่องมาก ชอบที่ไม่งอแงคิดไปเอง
กูถูกจริตกับภาษาเค้าด้วย อ่านแล้วกูไม่ขัดอะไร
>>434 มีคุณTatianeเคยแปลเรื่องย่อไว้ เเปะๆ เรื่องนี้เห็นว่าติด Best novel of all timeนะ เป็นแนวโอเมก้าเวิลส์
เรื่องย่อ
อ็อกซ์อายุ 12 ตอนที่พ่อของเขาสอนบทเรียนชีวิตราคาแพงให้ เขาทิ้งคำพูดไว้ว่าอ็อกซ์เป็นคนไร้ค่า ไม่มีใครเข้าใจเขา ก่อนที่พ่อจะทิ้งเขาไป
อ็อกซ์อายุ 16 เขาได้พบเด็กชายคนหนึ่งบนถนน เด็กคนนั้นพูด พูด พูดแล้วก็พูด อ็อกซ์มารู้ทีหลังว่าเด็กคนนั้นไม่พูดมาสองปีกว่า และเด็กคนนั้นเป็นสมาชิกของครอบครัวที่ย้ายมาที่บ้านหลังสุดปลายถนน
อ็อกซ์อายุ 17 ตอนที่เขาได้รู้ความลับของเด้กชาย และแต่งแต้มโลกของเขาด้วยสี แดง ส้ม และม่วง ของ อัลฟ่า เบต้า โอเมก้า
อ็อกซ์อายุ 23 ตอนที่เกิดเหตุฆาตกรรมในเมือง และทิ้งบาดแผลไว้ใจความคิดและจิตใจของเขา เด็กชายวิ่งไล่ตามปีศาจร้ายเพื่อล้างแค้นด้วยดวงตาสีเลือด ทิ้งอ็อกไว้ข้างหลังให้เก็บชิ้นส่วนที่แหลกสลาย
สามปีหลังจากเหตุการณ์เลวร้าย เด็กคนนั้นกลับมา แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว แต่ณ ตอนนั้น อ็อกซ์ไม่ได้ยินเสียงเพลงที่กู่ก้องสื่อสารระหว่างกันอีกต่อไปแล้ว
เป็นเรื่องย่อที่ร้ายกาจมาก บอกเรื่องหมดทั้งเรื่อง แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่ได้บอกอะไรเราเลย
สปอย
เป็นเรื่องของเด็กผู้ชายที่ชื่ออ๊อกซ์(OX) โดนพ่อทิ้งตั้งกะต้นเรื่อง ด่าส่งท้ายอีกว่าเเกเป็นคนไร้ค่า ต้องเจอกับอะไรที่ไร้ค่าด้วย แถมแม่ยังเป็นหนี้ท่วมหัว จดหมายจากเเบงค์มารัวๆ ด้วยความที่เป็นเด็กตัวโตกว่าคนในรุ่นด้วยแต่สมองช้า เป็นคนคิดช้า อ๊อกซ์เลยตัดสินใจขอเข้าทำงานที่อู่ของกอร์โดทั้งๆที่ยังอายุไม่ถึง แต่พออยู่มาวันนึงมีครอบครัวย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ๆ ในครอบครัวมีลูกคนเล็กชื่อโจเด็กสิบขวบที่กระโดดใส่ พูดๆๆไม่หยุดเหมือนทอร์นาโด ซึ่งมารู้ว่าเด็กคนนี้ไม่พูดมาสองปีเเล้วแต่ดันพูดกับอ๊อกซ์เป็นครั้งเเรก บอกกับคนในครอบครัวว่าจองเเล้วนะ ขอคนนี้ (ซึ่งในคำว่าจองเเล้วเนี่ยมารู้ที่หลังว่าจองเป็นเมทของอัลฟ่า เพราะโจต้องเป็นผู้สืบทอดอัลฟ่าต่อจากพ่อในอนาคต ) ซึ่งอ๊อกซ์ก็คิดกับไอ้หนูนี่แค่น้องชายน่ะเเหละ แต่จะมาโป๊ะชอบจริงๆตอนที่ตัวเองอายุ23เเล้ว ซึ่งเจ้าตัวเขินมาก ไม่ยอมเเตะหรือจีบอีกฝ่ายด้วยด้วยเพราะอีกฝ่ายแค่17 แต่โจไม่ให้ความร่วมมือเลยจ้า555
อันนี้เป็นครึ่งเล่มเเรก แต่ครึ่งเล่มหลังเหมือนหนังคนละม้วน ฉากบู๊มากเต็ม การจากลา สูญเสีย ลุกขึ้นสู้ มิตรภาพ ครอบครัว มีครบ มาหมด ส่วนฉากncมีประมาณ3%ของทั้งเรื่อง..... T_T อยากให้นิยายไทยมีเรื่องดีๆแบบนี้บ้างอ้ะ ฮือๆ
ยาวไปมั้ยนิ๊
ในนี้มีเม้ามอยเรื่องมหกรรมนิยายวายแห่งชาติไปยังวะ มีคนพอชี้เป้าหน่อยไหม กูสาวฟุแต่ไม่ค่อยเข้าห้องฟุเลยไม่รู้เรื่องง่ะ
กูงงที่คนฮือฮากันมาก ทั้งที่มันแค่ชื่องานฟังดูใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้ต่างจากงานอื่นๆ ที่เขาจัดกันนี่หว่า
พูดถึงนิยายแปลตะวันตก มีใครอ่าน shifting sands บ้างยังอ่ะ รออ่านรีวิวว่าจะไปสอยดีไม่สอยดี
Wolfsong มีเห็นคุยกันไปก่อนหน้านี้แล้วในหิ้งก็มีคนรีวิวไว้นะ เรื่องย่อก็มี วิเคราะห์ก็มี มีเสนอโรสให้พิจารณาแอลซีอยู่ถ้าเค้าไม่เมินเฉยเค้าก็จะได้นิยายอีกเรื่องที่สนุกมาทำ
แต่ไม่ใช่ว่าบทเพลงหมาป่าจะสนุกสำหรับทุกคนนะ เนื้อเรื่องช้าถึงช้ามาก เหมือนเราค่อยๆดูชีวิตของเด็กคนนึงค่อยๆเติบโตขึ้นมาผ่านเรื่องราวอะไรต่างๆมามากมายพร้อมกับความสัมพันธ์กับคนที่เค้านับว่าเป็นคนครอบครัวค่อยๆแน่นแฟ้นมากขึ้น
สำหรับเราเองอ่านแล้วรู้สึกเหมือนค่อยๆตกหลุมรักรู้ตัวอีกทีเราชอบตัวละครเจ้าวัวน้อยนี้มาก มีช่วงที่เราโกรธเจ้าวัวเหมือนที่โจโกรธ น้อยใจโจเหมือนที่เจ้าวัวน้อยใจ รู้สึกเหมือนถูกทิ้งไว้แบบที่เจ้าวัวรู้สึกกับการตัดสินใจของโจ แล้วฉากที่ทั้งสองคนเจอกันเราประทับใจมากคนอื่นไม่รู้แต่ฉากนั้นอิมแพ็คกับเราแบบโหยยยยยยย ยิ่งใกล้ๆจบย้อนนึกไปดูนี่มันฉากเจอกันระหว่างเนื้อคู่นี่หว่า แล้วเราชอบประเด็นหลักบทเพลงหมาป่า ความสำคัญของครอบครัว จุดนี้เราซึ้งมากเลย
แต่ช่วงที่เราไม่ชอบมากก็มี คนเขียนใช้ปย.เยิ้นเย้อ เน้นย้ำหลายๆสิ่งมากเกินไปจนน่ารำคาญบางปย.ถึงกับหงุดหงิด ช่วงที่เจ้าวัวต้องดูแลลูกฝูงที่เหลือช่วงโจไม่อยู่ในความรู้สึกคิดว่านานมากเกินไปจนไร้ความจำเป็นกับบางฉาก (แต่เข้าใจได้ว่าคนเขียนต้องการชี้ให้เห็นความพิเศษของเจ้าวัว) ช่วงเนือยๆเลยก็มีตลอดทั้งเรื่องคนที่ชอบอะไรแบบเดินเรื่องรวดเร็วปุ๊บปั๊บอาจจะไม่ชอบเรื่องนี้ เจ้าวัวเองมีการกระทำบางอย่างที่เรา WTF!?! อยู่2-3ครั้ง ครั้งใหญ่สุดก็ตอนไคลแม็กซ์จะจบเรื่องรู้สึกว่าปญอ.นิดหน่อย
และเรากรี๊ดที่โจเก็บตัวเองไว้ให้เจ้าวัวคนเดียว ถึงจะเคยเสียจูบแรกกับคนนึงแต่รู้สึกเหมือนโจประชดเจ้าวัวนิดหน่อย
>>433 มึง อ่าน lighting-stuck harth อีกเรื่องของ tj klune หรือยัง เป็น high fantasy มี พ่อมด เจ้าชาย อัศวิน มังกร โทรล ที่โคตรฮา
นายเอกเป็นพ่อมดฝึกหัดที่เป็นตำนาน อนาคตไกล แต่เป็นตัวดึงดูดปัญหา ออกไปปฏิบัติภารกิจที่ไรเจอเรื่องซวยทุกที แกงค์นายเอกมียูนิคอร์นที่เขาถูกขโมย เป็นเกย์สาว ปากดี แล้วก็ลูกครึ่งยักษ์โง่ๆ สามคนไปไหนให้อารมณ์แบบไดอารี่ตุ๊ดซี่
พ่อมด หลงรักอัศวิน แต่อัศวินเป็นแฟนเจ้าชาย วันหนึ่งเจ้าชายถูกมังกรลักพาไป พ่อมดเลยต้องออกเดินทางไปกับอัศวินเพื่อช่วยเจ้าชาย
เรื่องพาโรดี้ไฮแฟนตาซี มีทกอย่างที่แฟรี่เทลมี แต่ตลกโปกฮาและ so gay
กูพยายามอ่าน wolfsong อยู่ ชอบโมเม้นท์ อ๊อกซ์/โจ อยู่ด้วยกันนะ แต่นิยายแม่งเนิบมาก กูอ่านแล้วแอบเบื่อบางจังหวะ ข้ามๆไปก็หลายหน้า
กูเองแหละที่รีวิวไว้พาร์ท 1 แล้วหาย พาร์ท2ไม่ได้เอามาแปะคิดว่าทีเหลือก็แบบที่คุยๆกันเลยไม่อยากเอามาแปะให้รกทู้ เพราะเวลากูเล่านี่เรียกว่าย่อเรื่องให้ฟังดีกว่า ก็กลัวจะมีคนไม่ชอบ เลยจบแค่นั้น
อีกอย่างทู้งานหนังสือมากันคึกคักกูเลยปล่อยเลยตามเลย
wolfsong นี่มีริบะป่ะสไตล์ฝรั่ง?
อ้าวwolfsongเคยมีคนรีวิวละหลา เขินเบย แต่ดูกระเเสช่วงนี้สนพ.ยังเหนียวเเน่นกับแปลจีนอยู่เลยเเฮะ ออกกันมารัวๆดูจากงานหนังสือ สงสัยยอดขายแปลตะวันตกไม่ค่อยดี หรือว่าค่าลิขสิทธิ์ต่อเรื่องจากฝั่งจีนมันถูกกว่าหว่า
ky กูอ่านพฤติการณ์ที่ตายจบแล้ว เชี่ยกูชอบเคะแบบนี้!! เบลอความทะเล่อทะล่าแลไม่ฉลาดของนางไปตอนแรกกูชอบเคะควีนแมนๆที่รุกก่อนในบางครั้งแบบนี้มากกกกกกกกก คือแม่งมีมารยาสาไถแบบที่หมอบรรณพูด กูว่ากูจะซื้อเก็บเบลอต้นเรื่องไป กูใจอ่อนกับเคะแก่กว่า เคะควีนง่ายมาก555555
กูอ่านwwb indulgence แล้วมาเรื่องนี้ต่อไปอ่านktl แม่งมีความสุขกับเคะแก่ที่เรียงกันมามากส๊าสสสส มีเรื่องไหนกูพลาดอีกมั๊ยแนะนำที
นี่เพิ่งรีบตามไปอ่าน "ม้าเลวต้องให้คนเลวขี่" มา (ที่คนแปลกำลังจะลบ 17 เม.ย.นี้แล้ว ใครจะตามไปรีบไปด่วนๆ)
สปอยอย่างมาก ขอเตือน ถ้าไม่อยากรู้เลื่อนผ่านจ้า
ตอนแรกๆไม่ชอบพระเอกเลย คือก็เข้าใจล่ะว่าเป็นโครงเรื่องเลยนะ นายเอกเลวต้องเจอพระเอกเลวกว่าจะได้คุมอยู่ แต่พระเอกช่วงแรกก็เลวจริงๆอ่ะ ชอบไปลวนลามนายเอกตลอด แถมดอดไปลวนลามถึงในบ้านเค้า จนตอนหลังหาโอกาสจับกดจนสำเร็จอีก (สปอยเลยละกัน เผื่ออยากรู้เพราะนิยายกำลังจะโดนลบแล้ว คือนายเอกดันโดนคนอื่นวางยาบนเรือสำราญกลางแม่น้ำ นายเอกหนีจากคนวางยามาได้แต่พระเอกตามมาเนียนๆแล้วได้โอกาสมาจับกดแทนซะงั้น แต่ไม่เชิงว่า rape โดยตรง คือนายเอกก็ไม่อยากทำแต่สักพักก็มีอารมณ์เพราะยาปลุกเหมือนกัน) อ่านแล้วแบบตอนแรกสงสารนายเอกจริงๆ ยิ่งตอนที่กลับมาร้องไห้ฟ้องพี่ที่บ้านนี่สงสารมาก แถมดันมาเจออิพี่ใหญ่แทบเลี้ยงดูปูเสื่อโปรยทางขายน้อง(นายเอก)ให้พระเอกอีก ถึงขั้นแบบเออ พี่ใหญ่นี่ขายน้องจริงๆ
แต่พอได้กันไปแล้วสักพักก็อ่านได้เรื่อยๆนะ (ประมาณ 1/3 แรกถึงได้กัน) คือเหมือนพอพระเอกจับกดเสร็จเพิ่งรู้สึกว่า เอ้อ นี่มันก็คือความรักเนอะไม่ใช่ความใคร่ อยากอยู่ด้วยกันอีก พอเริ่มชอบนายเอกแล้วช่วงหลังถึงเพิ่งเริ่มทำดีกับนายเอกมากขึ้น(หมายถึงให้คนอ่านเห็นมากขึ้น) จนหลังๆนายเอกเริ่มชอบกลับแต่ยังซึนอยู่ มีช่วงที่ฮามาก คือตอนที่สองคนนี้ไปพักโรงเตี๊ยมแล้วเจอเถ้าแก่เนี้ย ××× จนเหตุการณ์พลิกผันเป็นตอนออกจากโรงเตี๊ยมสองคนนี้กลางเป็นผู้ชี้ทางสว่างให้เถ้าแก่เนี๊ยไปซะงั้น คือนี่ฮามากๆ (ส่วนนี้ขอไม่สปอย ฮามาก ลองไปอ่านเอง) แถมเป็นตอนที่ทำให้คนอ่านเริ่มมั่นใจว่านี่นายเอกเริ่มรักพระเอกแล้วอีกด้วย
ตอนหลังที่พระเอกหลอกให้นายเอกเข้าพิธีแต่งงาน ก็รู้แหล่ะว่าเดี๋ยวแม่งความแตกละดราม่าแน่ ซึ่งก็ดราม่าจริง (ว่าแต่อินายเอก มึงจะโง่ไปหน่อยมั้ย เข้าพิธีจนจะเสร็จสมบูรณ์ละ คือพิธีสองวันนี่ผ่านไป 1 วันกว่าๆถึงความแตก) สงสารที่นายเอกแม่งโดนทุกคนรวมทั้งญาติตัวเองรวมหัวกันหลอกให้เข้าพิธี จนแอบสะใจที่หวงตี้พูดทำนองด่าว่าพี่น้องนายเอกรักพระเอกมากกว่าคนในตระกูลรึไงถึงไม่ช่วยนายเอก แถมพีคมากตอนที่พระเอกถามว่าเจ้าเต็มใจจะอยู่กับข้ามั้ย แต่นายเอกไม่ตอบแล้วกลับบอกว่าสิ่งที่รับไม่ได้มากที่สุดคือการที่เข้าหลอกข้า คือแบบ อิน พีค ใช่ (บทมันยาวและสละสลวยกว่านี้นะ แต่ใจความประมาณนี้)
จากนั้นนิยายก็มีความหน่วงพักใหญ่ รอนายเอกรู้ใจตัวเองแล้วก็จบ Happy ending
สรุปคือชอบนิยายนะ คือเขียนดี ถ้ามีสำนักพิมพ์ซื้อไปทำนี่โอเคเลย อ่านแล้วให้ฟีลนิยายเล่มๆมาก ส่วนตัวให้ 7/10 หักคะแนนช่วงแรกที่รู้สึกพระเอกเลวไปหน่อย (แต่ก็นะ มันแก่นเรื่องเค้านี่หว่า), หักคะแนนนายเอกที่บางทีก็ฉลาดไปแต่บางทีก็โง่เหลือเกิน ดูมีความขัดแย้งกันของการเขียนตัวละคร
ป.ล. เสียดายตามไปอ่านลิขิตรักบุปผาสวรรค์ไม่ทัน (คนแปลลบไปแล้ว 3 ตอน ซึ่งแอบไปงม Eng แทนแล้วศัพท์ยากชิบหาย แถมคนเขียนแม่งชอบเขียนความเห็นตัวเองไปอีก รึมันเป็นความเห็นคนแปลวะ กุชักงง เสียสมาธิในการอ่านมาก สรุปคือรีวิวไม่ได้ว่าเป็นยังไง)
>>402 สุดทางหัวใจ Bacteria
เคะลูกคุณหนู เอาแต่ใจเลือดร้อนไม่ยอมคน ฝีปากแสบทรวง กับเมะสุดเพอร์เฟคประธานบริษัทอสังหาฯยักษ์ใหญ่ควบมาเฟีย
อ่านแล้วมึงจะรำคาญความเลือดร้อน ปากเก่ง ยุอารมณ์ขึ้นโคตรง่ายของนายเอก พระเอกก็รู้ทางไงว่าต้องพูดแบบไหนให้ตกหลุมพราง ตอนแรกพระเอกเข้าหาเพราะต้องการที่ดินทำเลดีที่นายเอกได้รับมรดกตกทอดมา+ถูกใจความช่างเถียงต่อปากต่อคำ นายเอกก็รู้นะว่าเขามาไม่ดีแต่อวดดีไงกระโจนลงไปเล่นเกมประสาทด้วย อนิจจากระดูกคนล่ะเบอร์พ่ายแพ้เสน่ห์เขาแถมหวุดหวิดจะโดนงาบหลายรอบ
ความสัมพันธ์แนบแน่นขึ้นตอนที่พระเอกโดนบรรดาญาติมาเฟียส่งคนมาตามฆ่า นายเอกก็โดนลูกหลงต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปด้วย ต้องช่วยเหลือกันแทบเอาชีวิตไม่รอดทั้งคู่ ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้ทำให้เริ่มเปิดใจมีโมเม้นท์หวานน้ำตาลท่วม
ดราม่ามีนิดนึงตอนพระเอกโดนเรียกตัวกลับไปรับตำแหน่งผู้นำตระกูล แต่กลัวนายเอกได้รับอันตรายไปด้วยเลยพูดกึ่งๆตัดความสัมพันธ์ ห่างกันไปพักนึงแต่พอจัดการทุกอย่างเข้าที่ก็กลับมาเคลียร์
มีความน้ำเน่าละครหลังข่าว นายเอกน่ารำคาญหลายส่วน พล๊อตอ่านง่าย ครึ่งหลังกูว่าอืดเกิน อ่านข้ามๆ ส่วนตัวคิดว่านิทานพันดาวกลมกล่อมกว่า
>>460 ตอนที่พระเอกกลับไปรับตำแหน่ง นางมาหานายเอกที่บริษัทบอกว่ามาดูหน้าคนที่ถูกเขี่ยทิ้งเหมือนกัน นายเอกขอโทษที่สมัยมัธยมเคยแกล้งสารพัดโดยเฉพาะเรื่องที่ป่าวประกาศเรื่องรสนิยมทางเพศของเพื่อน แล้วเสนอว่าถ้าไม่ได้เป็นโฮสต์แล้วจะหางานใหม่ให้เพราะรู้สึกติดค้าง เพื่อนไม่ยอมรับความช่วยเหลือ ตั้งใจมาเยาะเย้ย ด่านายเอกโดยเพาะแล้วก็กลับไป กูเบื่อสองคนนี้เวลาเจอกัน พูดแซะเกทับกันไปมา โคตรสาว
มา+1ให้ >>458 อ่านแล้วตามนั้นเลย เป็นคนอ่านน้ำเน่าได้ อ่านพล็อตคลิเช่ได้ นายเอกแมนไม่แมน ออกสาว ตัวนิ่มก็อ่านได้ เรื่องอื่นของคนเขียนคนนี้ก็อ่านค่อนข้างรอด นิทานพันดาวตัดความawkwardบางอย่างออกก็อ่านได้โอเค แต่สุดทางหัวใจรู้สึกมีแต่ความขาดกับความเกิน หยิบมาเพราะปก อ่านจบได้น่าจะเพราะภาษามันอ่านได้เรื่อยๆ แต่อ่านจบปุ๊บขายปั๊บ
ขอคำแนะนำหน่อย อยากได้ปกผ้าไว้ใช้เวลาพกหนังสือออกนอกบ้านว่ะ มีเจ้าไหนแนะนำบ้างเพื่อน
น่ารักดีออก กูว่ามันเป็นเอกลักษณ์งานเขียนเค้า ออกแนวยัยป้าขี้เม้า เล่าๆอยู่ตัดมานินทาตัวละครตัวเองเฉยเลย ดูสิคะคุณผู้อ่านๆๆๆ เห็นไหมคะๆๆ เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค๊า
mo flower เป็นรูปแบบของเรื่องมันเลยเล่าอดีตครึ่งตอน เล่าปัจจุบันครึ่งตอน ย้อนไปให้รู้ว่ารักกันได้ยังไง ปัจจุบันเกิดอะไรขึ้น ไม่งงนะแตต่ขัดใจมากกว่าอยากอ่านยาวๆโดนตัดช้าบบบตลอด
ม้าเลวถึงจะครั้งแรกนอจะโดนกดตอนอ่านดันรู้สึกออกขำๆสงสารๆมากกว่า ขนาดดราม่ายังฮาเลย
ละมุนมากกก อ่านเพลินๆ
>>469 หวังว่าคงพอช่วยได้
https://twitter.com/ohx3ohx3/status/850299885266096130
เห็นมาม่อนพูดถึงความหวานของลิลิธกับลูซิเฟอร์แล้วเจ็บหัวใจนิดๆ แต่กูว่าจริงๆแล้วคงมีอะไรสักอย่างเพราะมีปมที่ลิลิธหน้าเหมือนมิคาเอล ฮืออ กูโลภมากอยากให้คนแปลอัพทุกวันเลย กูชอบความดราม่าสะเทือนซางน้ำเน่าแบบนี้
กูดันเริ่มชิบมาม่อนแล้วว่ะ ทำไงดี 555
กูเพิ่งอ่าน KTL จบ ตามความเห็นบนๆเลยว่าชอบมาก กูชอบแม่งทุกตัวละครเลยแท้กระทั่งตัวร้าย(เว้นอิอารอนถึงเรื่องจะเกิดขึ้นได้เพราะมันฆ่าเมสันก็เถอะ) ยกให้ขึ้นหิ้งได้เลยสำหรับกู ถึงจะสับสนในการเรียงประโยคคำพูดไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วถือว่าอ่านซ้ำได้ไม่รู้สึกเสียดายที่ซื้อมา แต่กูว่าบทโนอาห์นี่ไม่ได้ด้อยไปกว่าเมสันเลยนะ คนเขียนดูอวยนางมากในความรู้สึกกู
อ่อ ลืมบอกไปว่าคำว่า ฮิก แม่งติดหูติดตากูมากค่ะ5555555
แต่ฟังที่มาม่อนพูดไปก็ปวดใจไป หวังว่าเจอพอเจอหน้ากันลูจะไปทำอะไรมิคนะ
ณ วันนี้ Nez เล่มจบที่ร้านบุ๊คเซนเตอร์ข้างโอไฮโยเดอะมอลล์งามฯยังมีอยู่นะมึง กูแวะมาแจ้งเผื่อใครยังขาดเล่มจบ
nightmare อยากให้คืนนี้ไม่ต้องฝันร้าย ที่จะทำซีรี่ส์นี่เนื้อเรื่องเป็นไงวะ หาในหิ้งล่ะไม่มี
ถามหน่อยจ้า งานคุณรัมโปนี่เค้าวาย หรือมันแค่มีฉากที่เกี่ยวกับรักร่วมเพศอ่ะ แล้วน่ากลัวมากมั้ย อยากอ่านแต่ก็กลัวผี
เพิ่งว่างอ่าน คู่ตรงข้าม ของ everY
สปอยเยอะนะ ขอเตือน
สอง (นอ.)เป็นลูกเจ้าของบริษัทรับจ้างทำความสะอาด จริงๆตัวเองไม่ได้ชอบการใช้ชีวิตแบบนี้ชอบเล่นดนตรีมากกว่าแต่พอพี่ชายที่เป็นความหวังสืบทอดกิจการตายไป ตัวเองเลยต้องมารับหน้าที่สืบทอดบริษัทต่อแทนโดนเริ่มจากการไปรับจ้างเป็นพ่อบ้านทำความสะอาด 6 เดือนก่อนเพื่อเรียนรู้งาน (นับนที)พอ.เป็นหนึ่งในบ้านที่นอ.ไปรับจ๊อบ
พอ.เป็นจิตรกรที่เอาแต่ใจตัวเอง พูดแทบทุกอย่างที่คิด ทำทุกอย่างที่ทำ แล้วนอ.แม่งก็เสือกบ้าจี้ยอมทำตามด้วย ทั้งๆที่ตอนแรกไม่ได้รักเค้าเลย เช่น วันแรกๆที่ไปบ้านพอ.ชอบที่นอ.ทำอาหารอร่อย จู่ๆก็โทรไปหานอ.บอกว่าหิว ให้มาทำอาหารให้ทั้งๆที่เป็นวันพักของนอ. แต่นอ.ก็ดันทำตาม (อันนี้ล่ะที่ทำให้เราหักคะแนนในช่วงแรก คือจะยอมอะไรนักหนาวะ) จนหลังๆพอ.ลามมาจุ๊บ นอ.โมโหไป 2 วีคแล้วก็กลับมาเหมือนเดิม ยอมให้จุ๊บเหมือนเดิมแค่ไม่ให้ทำนอกบ้าน (คือตอนนั้นก็เริ่มๆชอบพอ.แล้ว)
ก็อยู่ๆกันไปแบบคู่ตรงข้าม คนนึงพูดและทำทุกอย่างที่คิด (แต่ก็ไม่ได้บังคับนะ) อีกคนแม่งก็ไม่พูดห่ารัยเลย แล้วนอ.ชอบกดดันตัวเองให้อยู่ในกรอบอ่ะ เป็นคนแบบรักพ่อ ไม่อยากให้พ่อผิดหวัง อยากให้ทุกอย่างถูกต้องแต่งงานมีลูกอะไรทำนองนั้น อีกอย่างคือทำเพื่อให้พ่อปล่อยสามไปด้วย จนสุดท้ายพอรู้ตัวว่ารักพอ.เข้าแล้วก็เลยรับไม่ได้เลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับพอ. ก็ห่างกันไปสองปี พ่อนอ.ตายแล้วนอ.มีคู่หมั้นแต่ไม่ได้รักกัน ปิดบริษัทรับจ้างทำความสะอาดมาเปิดเป็นบริษัทออแกไนซ์เซอร์แทน สุดท้ายก็มาเจอพอ.เป็นจิตรกรโด่งดังกลับมาจ้างบริษํทนอ.ให้จัดนิทรรศการให้ สุดท้ายก็เข้าใจกันและนายเอกก็หลุดจากกรอบที่ตัวเองขีดไว้ได้สักที Happy ending
ให้คะแนน 7/10 คืออ่านได้เรื่อยๆนะเรื่องนี้ ไม่หวือหวา ไม่มีจุดพีคสำหรับเรา แต่คงไม่ได้กลับมาอ่านซ้ำ
จริงๆนข.สามารถขยี้ปมพี่หนึ่ง (พี่ชายนอ.) ได้มากกว่านี้อีกแต่กลับลงรายละเอียดแค่ไม่ถึงหน้า ถ้าลงดีๆจะสามารถทำให้เห็นได้ชัดกว่านี้อีกว่าเป็นจุดที่เริ่มทำให้นอ.ขีดกรอบตัวเองเอาไว้ เรื่องที่แปลกใจคือถ้านอ.ชอบเล่นกีต้าร์มาก ทำไมตอนหลังที่พ่อตายแล้วไม่กลับไปทำงานหรือกลับไปเล่นกีต้าร์อีกในเมื่อไม่ได้มีใครวางกรอบให้ขนาดนั้นแล้ว
รีวิว/เล่าเรื่องนี้แบ่งเป็นหลายพาร์ทเพราะยาวมากถ้าขี้เกียจอ่านขอให้ข้ามไปหลายๆรีพลาย
องค์ชายอัปลักษณ์ by อี้เหรินเป่ย (พิมพ์ครั้งที่ 3)
***รีวิวนี้มีสปอยเยอะมากหากไม่อยากถูกสปอยขอให้ข้ามรีวิวไปได้เลย และรีวิวนี้เป็นความเห็นส่วนตัวเสพกันแบบมีสตินะ***
เรื่องย่อๆ: เป็นเรื่องของเด็กชายที่เกิดมาเป็นลูกจักรพรรดิแต่หน้าตาดัน(คนเขาว่ากันว่า)อัปลักษณ์มีปาน(?!?) สีแดงจากหว่างคิ้วจรดปลายหูมองคล้ายปีกกา และเพราะหน้าตาผิดแผกพี่น้องก็เลยทำให้เป็นที่รังเกียจจากพ่อ แม่ พี่น้อง ข้ารับใช้ว่าง่ายๆก็ทุกคนเกลียดพระเอก ชีวิตวัยเด็กจึงเต็มไปด้วยความคับแค้น ถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม กินไม่อิ่มนอนไม่หลับ พ่อไม่รักแม่ก็เกลียด แต่แล้ววันนึง...ขันทีน้อยคนใหม่ที่เข้ามารับใช้ก็เปลี่ยนขีวิตเขาไปตลอดกาล.....
คำวิจารณ์: หนังสือทั้งชุดมี 4 เล่ม แบ่งเป็น เล่มต้น เล่มกลาง เล่มจบ และเล่มพิเศษ จะว่าแต่ละเล่มเป็นเรื่องของช่วงชีวิตพระเอกก็ได้ เล่มต้นเป็นช่วงวัยเด็ก เล่มกลางช่วงวัยรุ่นและวางแผนซ่องซุมกำลัง สร้างตัว สร้างชื่อ เล่มจบก็บทสรุปของสิ่งที่ทำๆมาทั้งหมด เล่มพิเศษ.....ชีวิตผัว-เมียปญอ. บ้าบอ.....
ความรู้สึกส่วนตัวถ้าให้พูดถึงเรื่องนี้สั้นๆก็ "ยำรวมมิตรพล๊อตจีนพีเรียดยอดนิยมที่พระเอกเป็น psychopath และนายเอกหลงผัวจนปญอ." และถ้าเอาปมที่น่าสนใจทั้งหมดที่คนเขียนเขียนมาขายให้คนอ่านแล้วทิ้งไปอย่างน่าเสียดายมารวมๆกันสามารถเอาไปเขียนนิยายเรื่องใหม่ได้ 2-3 เรื่องเลย (น่าเสียดาย) ไปไม่สุดสักทาง
ออกตัวก่อนว่าค่อนข้างตั้งความหวังกับเรื่องนี้มากเพราะแรงอวย...ไม่ใช่สิแรงเชียร์ของหลายๆคนว่าเรื่องนี้ดี ไม่เน่า สนุกมาก โหดเว่อร์.... (ซึ่งจริงๆไม่ควรทำเพราะเมื่อตั้งความหวังมักผิดหวังเสมอ เรื่องนี้ก็เช่นกัน) ไหนจะปรากฏการณ์แย่งซื้อกันดุเดือด "มันคือสงคราม" ความรู้สึกประทับใจเริ่มแรกของเรื่องเลยค่อยๆโดนตัดจนเกือบๆจะติดลบ เริ่มบทแรกก็ได้เรื่องเลย อ่านไปเรื่อยๆเกิดคำถามในหัวตลอดและ WTF!?! ตลอดเวลาที่อ่านเรื่องนี้จนจบ
จุดแรกเลยคือพ่อพระเอก การที่จับเด็กแรกเกิดขึ้นมาจะทุ่มลงพื้นแต่เห็นหน้าตกใจมืออ่อนทำหลุดมือแล้วค่อยๆร่อนลงเบาะนุ่มๆเด็กเลยไม่ตาย!?!!!!!!! คือต่อให้เบาะนุ่มแค่ไหนโดนแบบนั้นโอกาสตายจริงๆมีสูง สมองกระทบกระเทือนอวัยวะภายในของเด็ก โอเค...ถ้าตายเรื่องก็ไม่เกิดเบลอได้ ทีนี้นังแม่ ผิดหวังมากเพราะตั้งความหวังไว้ว่าลูกจะทำให้ตัวเองยิ่งใหญ่ ผิดหวังก็ไม่ไยดีอยากจะฆ่าให้ตายแต่ก็ไม่กล้า คือมึงคะถ้าไม่อยากจะเลี้ยงแนะนำเอาจี้เถ้ายัดปากมห้ตานโบ้ยความผิดให้นางกำนัลสักคนให้มันตายแทนแล้วมึงก็บำรุงตัวเองให้สวยกลับไปยั่วผัวใหม่เพื่อลูกคนต่อไป แค่นี้เอ๊งไหนว่าแกโหดเหี้ยม อำมหิตนัก (กุมหัว)
พอไม่ไยดีลูกตัวก็ทิ้งๆขว้างๆพร้อมๆกับที่ถูกถีบกระเด็นตกจากตำแหน่งสนมโปรด ใช้ชีวิตแบบเคียดแค้นทุกคนบนโลกและทุ่มความผิดทั้งหมดมาที่ลูกชายตัวเอง(ที่กูสงสัยมากว่าหน้าตามันอัปลักษณ์ตรงไหนวะ จะจบเรื่องกูยังไม่เห็นว่ามันจะอัปลักษณ์เลย โหนกคิ้วสูงเบ้าตาลึก จมูกเป็นสันคม ปากบาง>>> เฟรี้ยนี่มันเบ้าหน้าฝรั่งชัดๆ ที่บรรยายมานี่หล่อเลยนะเว้ย แม่มันมีชู้เป็นฝรั่งแน่ๆ🤣 กูรึก็คิดว่าหน้าตาต้องแบบท้าวแสนปม...) พระเอกเติบโตมาแบบไม่มีใครรัก โดนรังแก ไม่รู้จักคำว่าศักดิ์ศรี หิวอยู่ตลอด พอโตรู้ความขึ้นมาหน่อยเวลาโดนแกล้งมากๆเข้าก็ค้นพบวิธีคลายเครียดที่กูอ่านแล้ว อุ๊ย...นี่มันเหมือนจุดกำเนิดฆาตกรโลกจิตชื่อดังในโลกเลยนี่หว่า...มันอาจจะกลายเป็นนิยายฆาตกรต่อเนื่องโรคจิตฆ่าล้างโคตรก็ได้ถ้าพระเอกไม่เจอนายเอกซะก่อน แต่ก่อนจะไปถึงนอ. ขออธิบายเพิ่มถึงครอบครัวพอ.เล็กน้อย พอ.เป็นองค์ชาย 4 ทีพี่น้องผู้ชายรวม 5 คน (โตเป็นวัยรุ่นก็มีเพิ่มอีกคนเป็น6) พี่คนโต คนรอง (2 คนนี้ขับเคี่ยวกับเพื่อตำแหน่งรัชทายาท และสิ่งที่เหมือนกันคือมีคนสนิทชายเป็นเพื่อนเล่น/คู่คิดตั้งแต่เด็กๆ) คนที่ 3 พอ. คนที่ 5 และคนที่6 ที่หน้าตาน่ารัก (ดูเหมือน)พ่อจะรักและเอ็นดูมากที่สุด ทั้ง 5 คนรวมหัวกันทำให้ชีวิตพอ.มีสีสันแดงฉาน เป็นที่จดจำในใจพอ.จนต้องกระหน่ำแก้แค้นเมื่อโตขึ้น
Part.2
นายเอกสมัครใจขายตัวเองเป็นขันทีเพื่อช่วยเหลือครอบครัวตัวเองที่กำลังจะอดตาย ตัวนายเอกพิเศษตรงที่เป็นวรยุทธ์และมีความฝันน่ารักๆ(ที่ตัวเองคิดว่า)แมนๆว่าจะเป็นหนึ่งในยุทธภพ มีพี่น้องดื่มเลือดร่วมสาบาน ท่องไปทั่วยุทธภพ ความฝันพวกนั้นมันดับไปเพราะการขายตัวเองของนอ. ช่วงเจอกันตอนนี้เป็นช่วงที่ชอบมากที่สุดในเรื่อง นอ.มาเขย่าโลกใบเล็กๆมืดมนพอ.ที่ไม่รู้จักความอ่อนโยน ไม่เคยได้รับความรักจากใคร ไม่เคยมีใครเป็นห่วงตัวเองอย่างจริงจังซะสะเทือนไปแตะใจเบี้ยวๆของพอ. แต่พอ.ก็ยังคงเป็นพอ.ที่มืดมน ไร้อำนาจและอ่อนแอ จนเกิดเหตุการณ์ "อบรมให้เชื่อฟัง" กับนอ.ขึ้นจากการกระทำของตัวเอง หลังจากนั้นพอ.และนอ.ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนพร้อมเป้าหมายชีวิตใหม่ จากอ่อนแอก็ซุ่มฝึกตัว วางแผนการเงียบๆ แกล้งทำตัวโง่งม ปญอ. เข้าไปขอร้องแม่ ซึ่งอิแม่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมา10ปี เพิ่งมาคิดได้ว่าถึงจะอปล.แต่ฝึกให้เก่งด้านทหารเพื่ออำนาจทางกองทัพในมือ ถ้ามีกองทัพก็มีอำนาจต่อรองว่าแล้วไปคุยกับตาพอ.ลองสอนๆมันดู (กู//เอ่อ......)
อ้อจะไม่พูดถึงนางกำนัล หงซิ่ว คนสนิทของแม่พอ.เลยคงไม่ได้ นังนี่จริงๆพอ.ควรจะแค้นรองๆมาจากพี่น้องเลยก็ว่าได้และควรได้รับการเอาคืนอย่างสาสม ถึงจะถูกพอ.หลอกเพื่อ"ร้อยไว้ใช้" แต่เป็นการหลอกที่ WTF!?!??? มาก พีคสุดคือมีคสพ.กับพอ.ด้วย พอ.ไปให้ความหวังแล้วเอามาคุมสาวๆในตำหนักที่ได้รับมาก่อนที่พอใช้จนพอใจถึงได้ถีบหัวส่งเบาๆพร้อมแม่ตัวเอง สำหรับกู กูว่านางโดนน้อยไป ไม่สาสมเท่าไหร่ และใครที่บอกพระเอกมีสนมมั้ย ถูกพระเอกตอนเป็นจักรพรรดิไม่มีเว้ย(ไม่นับเมียในนาม1คน) แต่ตอนเป็นอ๋องก็มีนะ อ่านดีๆมีแต่พอ.ป่าเถื่อนมากจนสาวๆกลัว(ไม่นับสายลับที่ถูกฆ่าตายหมกสวน) นอ.ก็รู้ว่าจำต้องมีและพอ.เอาหงซิ่วมาเข้าตำหนักเพื่อดูแลสาวๆพวกนี้แหละ
นอ.รู้มาตลอดว่าพอ.วิปริต พอ.มีอารมณ์เมื่อเครียดและกดดัน ถ้าโดนดูถูกมาก็ไปจับหมา แมว มาหักแข้งหักขา ถลกหนังทั้งเป็นพร้อมความฟินขั้นสุด กูแอบลุ้นว่าผู้แต่งจะเล่นปมนี้ให้สุด ปรากฏก็เปิดมาซะน่าสนใจแต่ก็ทิ้งข้างไว้ลอยเติ่งแบบนั้น เหมือนๆกับที่ทิ้งปมพ่อนอ. แบบไรว้าาากูก็นึกว่าจะมาแบบพ่อนายเอกเป็นอดีตลูกศิษย์อ.(คนที่ตาพอ.ส่งมาให้ฝึกพอ.) แต่ทำเรื่องเสื่อมเสียเลยถูกตามฆ่าเลยต้องออกจากยุทธภพแล้วหลบซ่อนกลายเป็นคนธรรมดาเกี่ยวพันไปถึงในวังนั่นนี่>>> นี่อาร้ายยยไม่มี พูดไว้ครึ่งๆกลางๆแล้วจบ พูดถึงยุทธภพแม่งอยู่นั่นนึกว่าจะสำคัญดันไม่เล่นให้สุด ไม่จริงจังปล่อยให้คนอ่านงงว่าแล้วงั้นจะย้ำทำไมให้อยากรู้
ไม่ชอบที่สุดคืออยากจะได้นอ.จนหงี่มากถึงขนาดเปลืองสมองคิดวิธีบังคับอ้อมๆ ให้แม่หาคนมาฝึกนอ.แล้วทำครั้งแรกแม่งต่อหน้าคนฝึกนั่นแหละ มีหน้าไปกระซิบใส่หูว่าข้าจะล้างแค้นความอับอายครั้งนี้ของเจ้าให้อย่างสาสม เดี๋ยวนะพ่อคุณ...เรื่องทั้งหมดนี่เพราะความอยากจะได้ของมึงไม่ใช่เหรอ ไม่นับไปทำสายตาหื่นกามใส่หงซิ่ว(กูรับนังนี่ไม่ได้มาก) ระหว่างที่นอ.เตรียมตัวนอนกับมัน กูแม่งกรอกตาเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี้ เพลียชห.
Part.3
ตัวละครก็ตายกันง๊ายง่าย อิองค์ชาย 6 นี่คือบับไรวะอยู่ดีๆตายเฉ๊ยยยย เปิดตัวซะกูนึกว่ามันจะรอดไปยันโต อิองค์ชาย 3 ก็มาแบบรวบรัดตัดตอน บทคนเขียนจะให้ตายก็หาทางลงให้ตายแบบง่ายๆเหมือนปลอกกล้วย แถมมาแบบไม่ลงรายละเอียด ดันเอาหน้ากระดาษไปเขียนบทเยกันของพระ-นายที่กูไม่ปลื้มเลยสักฉาก แถมยี้บางอันด้วย อ้อ.หลังๆกูนึกไม่ออกว่าตลค.หลายๆตัวคือใคร โผล่มาจากไหนวะ งงงวย....
แต่บทสรุปของตลค.ที่พีคที่สุดคงหนีไม่พ้นอี 5 กับพ่อแม่มัน กูเข้าใจที่ไม่ฆ่าอี5 นะ แต่อะไรคือการที่พ่อ-แม่มึงรอดด้วยคะ แม่ไม่เท่าไหร่แต่พ่อ?! WTF!?! ชีวิตมึงดีเกินไปมั้ยวะ ตบตาทั้งแผ่นดินว่าตายพร้อมเมียรัก แต่ไปใช้ชีวิตบั้นปลายกับเมีย/ลูกชายที่รักที่สุดพร้อมเงินทองมากมาย อู้ฟู้ หะ...เหี้ยมากค่ะ orz ขอโทษลูกสักคำไม่มี สำนึกมั้ยกูก็ว่าไม่ มึงเลยค่ะตัวต้นเหตุของความวิปริตของพอ. จุดนี้กูไม่โอเคแรง นอ.มึงแสดงความใจดีผิดเวลานะคะ ฉากแปะกระดาษใส่หน้า กูงี้เชียร์ให้แม่งตายๆไปเลย orz มึงเว้นพ่อมึงแต่มึงไม่เว้นแม่มึง!?!!! ให้แม่ไปบวชตลอดชีวิต แต่พอพ้นไป3ปีแม่ที่บวชก็ป่วยตาย(เหรอ?!?) กู//......ดอ.วอ.กอ.....
แล้วตอนเฉลยปมกูก็เฉยๆ ถ้าอ่านสมัยที่มันออกมาครั้งแรกกูอาจจะวี๊ดว๊ายนิดหน่อยมั้ง แต่อ่านแปลจีนมาพอควรมันคุ้นๆไปหมด ตอนเฉลยปมก็คล้ายๆคุ้นๆผลาญ(หรือผลาญจะคล้ายอชอปล.?) มุกวางแผนซ้อนแผนมันช้ำเหมือนกัน มีผ่านตาจากพีเรียดจีนเรื่องอื่น
เนื้อเรื่องยังมีอีกหลายจุดที่กูอยากจะพูดถึงแต่ถ้าให้เขียนอีกน่าจะไม่จบไม่สิ้น กูขอพอแค่นี้ก่อนแล้วกัน สำหรับกูกูว่าหนังสือแพง เล่มละ 270 บ. เล่มละ 210 หน้า +/- คำผิด คำสลับตำแหน่งมีประปราย(พิมพ์ครั้งที่ 3) เทียบกับกล้วย ที่เล่มใหญ่กว่าหน่อยนึง 187 น.ราคา 185บ. (มีลดราคาอีกตะหาก) คำผิดไม่มีเลยและพิมพ์ครั้งแรก ก็ไม่รู้สินะ....พิจารณาดูกัน อ้อ..เมื่อไหร่จะขอเลข ISBN สักทีอันนี้อยากรู้ ของ่ายจะตายสมัยนี้ขอออนไลน์แป็บนึงจนท.ก็อนุมัติเลขให้แล้ว (วดว.ก็เช่นกันแอลซีก็ซื้อมาแต่ดันไม่ขอเลขซะงั้น)
ไม่เชิงไม่ชอบแค่ไม่ปลื้มแต่ก็ไม่แย่เพียงแต่ไม่สนุกขนาดนั้น.....คะแนนให้ 4.9/10 สารภาพว่าหลังๆกูทนอ่านแรง เพราะไม่สนุก ภูตสวาทสนุกกว่าความเห็นส่วนตัว 😑
>>501 หงซิ่วไม่ได้กับพระเอกนะมึง อ่านดีๆ พระเอกเคยคุยกับนายเอกว่าไม่จำเป็นต้องลดตัวเองไปยุ่งกับนาง พระเอกแค่อ่อยให้นางคิดว่าชอบ จะได้มาจัดการกับแม่พระเอก สำหรับกูที่อ่านเรื่องนี้ตอนพิมพ์ครั้งแรก(หลายปีก่อน) และไม่เคยอ่านนิยายจีนนอร์มอล สมัยนั้นนิยายจีนโดยเฉพาะวายไม่ได้บูมเหมือนตอนนี้ กูเลยชอบอชอปลมาก หยิบมาอ่านหลายรอบแล้ว กูติดแค่ช่วงสะสมอำนาจ ไปใช้ชีวิตในกองทัพ+ชิงบัลลังก์ น่าจะเขียนได้รายละเอียดกว่านี้ หนังสือเหมือนรวบรัดจบไปหน่อย กูให้เรื่องนี้8.5/10 ในแง่ของความพล็อตแหวก พระเอกไม่หล่อ นายเอกไม่สวย หน้าธรรมดา โม่งที่เพิ่งมาอ่านเห็นคนอวยเรื่องนี่เยอะเลยคาดหวังสูง แต่ก็คงแล้วแต่รสนิยมด้วย
กูอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่สมัยพิมพ์แรก กูเลยว่ามันก็โอเคในราคานี้ในเวลานั้น ที่น่าเบื่อคือพวกไปปั่นราคา ไปทำให้คนคาดหวังเรื่องนี้เยอะว่ะ
บางอย่างที่มึงบอกทำไมไม่อย่างนั้นอย่างนี้ เช่น เรื่องแม่มันทำไมเพิ่งคิดได้เอาไปฝึกงั้น เอ่อ... กูว่าก็จับผิดไปหน่อยนะ ส่วนพระเอกตอนอ่านเข้าใจว่าที่บอกน่าเกลียดเพราะมีปานพาดที่หน้าน่ะแหละ แต่ยังไงคงต้องให้เท่ แหม่ นี่นิยายวายพาฝันอยู่ดีแหละ แต่เห็นด้วยว่าช่วงหลังมีจุดรวบรัดเยอะไป
>>504 ตอนแรกกูอ่านกูก็คิดว่าไม่ได้ได้กัน แต่มีอยู่ย่อหน้านึงทำให้กูคิดว่ามันได้กันครั้งนึง กูจะลองไปอ่านแล้วตีความใหม่ดูแต่คงอีกสักพักเพราะกูเอียนเรื่องนิดๆ
ถ้ามีปัญญาได้อ่านตั้งแต่ออกครั้งแรก คะแนนอาจจะได้เยอะมากกว่าที่ให้หน่อยนึง และกูยังคงคิดว่าพอ.ไม่ได้อปล. มีแค่ไอ้เส้นๆสีแดง(ที่เรียกว่าปาน)ขีดวาดจากหว่างคิ้วจรดหูเท่านั้นแต่คำบรรยายนี่ไม่ได้ขี้ริ้วถึงขนาดทำเด็กร้องไห้เลยนะ พล๊อตความว้าวก็ส่วนนึงแต่ความอ่อนในเรื่องหลายๆจุดเป็นประเด็นหลักที่กูกดคะแนนนะ เปิดปมแต่ไม่คลายปมให้คนอ่านแบบนี้ไม่ดี สู้อย่าใส่มาเลยจะดีกว่า ทั้งนี้ทั้งนั้นกูเข้าใจคนที่ชอบเหมือนกันถึงได้บอกว่าที่เขียนเป็นความเห็นส่วนตัวเท่านั้น
เห็นมีคนว่าภูติสวาทสนุกกว่าหลายทีเหมือนกันนะในโม่ง กูอ่านตัวอย่างภูติสวาทคือไม่โดนเท่าไร แต่อ่านตัวอย่างอชอปลแล้วอยากอ่านต่อมาก แต่จนป่านนนี้ก็กูยังไม่ได้อ่านเพราะหาอ่านยากเหลือเกิน รอพรีไปเดือนหน้าคงได้อ่านสักที แต่ก็เจอหลายที่หลายคนบอกว่าอชอปลหลังๆไม่ค่อยสนุกละ มั่วซั่ว ไม่ก็เปลี่ยนแนวไปจากช่วงต้นเรื่อง จนกูเสียวใจตัวเองจริงๆ ว่าจะกลายเป็นไม่อยากอ่านไปเสียก่อนจะได้หนังสือมา
>>507 มึงอาจจะชอบ อชอปล. นะเว้ยถ้าอ่านตัวอย่างแล้วชอบ แต่ละคนรสนิยมมันไม่เหมือนกัน รีวิวเอาไว้ประกอบการตัดสินใจในการเลือกซื้อเรื่องมาอ่าน
ส่วนตัวกูเอง สนุกกับภูติสวาทมากกว่าเรื่องนี้ลึกซึ้งมากสำหรับกู แนวอชอปล.มีจุดอ่อนหลายจุดและเป็นจุดที่กูไม่ปลื้มมันก็ไม่ค่อยโอในความคิดกูน่ะนะ เสียดายปมน่าสนใจที่เปิดๆไว้แต่ไม่แก้ให้เรียบร้อยมากที่สุด
ถ้ามึงอ่านจบมาคุยให้ฟังนะแลกเปลี่ยนความเห็นกัน
อชอปล หนังสือแพงมากมึง ความสนุกกูอ่านแล้วไม่คุ้มราคา ทั้งจำนวนหน้า ขนาดหนังสือเล็กกว่าปกติ ตัวอักษรที่ใหญ่กว่า? ไหนจะเรื่อง isbn อีก หนังสือสนุกแบบอ่านรอบเดียวด้วย สักแต่จะเปิดปมขึ้นมาใหม่เรื่อยๆ แต่ไม่เคลียร์ปม เสียดายตังชิบ //ใครแฟนฝูซื้อฝูมานาน มาตอบกูหน่อยทำไมหนังสือแปลไม่มีisbn ทั้งที่ซื้อlc ถูกต้อง กูขอเบี่ยงประเด็นเรื่องความสนุก อชอปล นิดนึง พวกมึงไม่รู้สึกว่าแปลกบ้างหรอ เออวันเดอร์วายอีกอัน
อชอปล นี่คนจีนสมัยก่อนถ้ามีปานบนหน้าเขาถือว่าเป็นเหมือนตราบาปจากชาติก่อนว่ะ ประมาณคนชั่วมาเกิดน่ะ เลยรังเกียจ กูเลยไม่ติดเรื่องปาน หรือเรื่องที่นอ.ใจดีช่วยชีวิตคนที่พอ.จะฆ่า นี่กูก็มองว่าความจริงก็ไม่ใช่นอ.ใจดีหรอก แต่แค่ไม่อยากให้มือพอ.เปื้อนเลือดมากกว่า คืออย่างน้อยก็ไม่ให้ลงมือฆ่าด้วยตัวเอง
กูนี่แหละซื้อมาเพราะอ่านตัวอย่างแล้วชอบ มันดาร์ค มันน่าสนใจ แต่พออ่านแล้วโทนเรื่องเปลี่ยนกูเลยไม่ชอบ แถมเหมือนโม่งข้างบนบอก เปิดมาหลายปมแต่ไม่ใส่รายละเอียด บางปมเปิดมางั้นๆ แล้วก็ทิ้งไป กูว่าไปไม่สุดซักทาง คือเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องไม่ดี แต่แค่มันยังไม่ดีพอขนาดที่อวยกันขนาดนั้น
ถามโง่ๆ หน่อย isbn มันต้องมีเพื่อไรเหรอวะ อันนี้ไม่รู้จริงๆ
วางได้มึง แต่พวกร้านใหญ่ๆ ต้องมาทำบาโค้ดเอง ไม่งั้นพวกตูนโซนก็รับวางพวกคัทหรือนักเขียนทำมือไม่ได้สิ
เข้าใจละ ขอบคุณมาก แต่งั้นถ้าไม่คิดจะวางตามร้านหนังสือชั้นนำมันไม่มีแล้วแย่เหรอวะ คือกูว่าถ้าไม่คิดจะวางก็ไม่ต้องมีก็ได้นี่นา
พวกร้านใหญ่ๆ อาจจะไม่อยากวุ่นวายทำบาโค้ดก็ได้มั้ง แล้วจำนวนที่จะวางรานใหญ่ๆ ได้ก็ต้องเยอะด้วยหรือเปล่า อย่างนักเขียนทำมือจะพิมพ์เยอะๆ ไปวางก็ใช่ที่นะ ขายเองชิวๆ
ไม่เกี่ยวกับบาร์โคดมึง isbnต้องขอหอสมุดแห่งชาติ ตูนโซน ไม่ใช่ร้านใหญ่ค่ะ
ร้านใหญ่ๆระดับประเทศถ้าไม่มีเลขไม่รับวางนะ มันไม่เป็นระบบระเบียบ สืบค้นยากและเสี่ยงในการเช็คว่าหนังสือละเมิดอะไรมา/มีปัญหาหรือเปล่า
กูติงเรื่องเลขขึ้นมาเพราะสงสัยเท่านั้นเพราะตะหงิดใจกับหนังสือของฝ.และวดว.ทุกครั้งที่หยิบมาอ่าน ไม่มีผลกับคะแนนที่ให้กับเรื่อง เท่านี้แหละเผื่อมีเพื่อนโม่งที่ให้คำตอบได้มาตอบ ความสงสัยส่วนตัว
สำหรับ ISBN คือเลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ (the International Standard Book Number) บ้างก็เรียกว่า "อีส-เบ็น" เป็นรหัสที่กำหนดขึ้นให้ใช้กับสิ่งพิมพ์ประเภทหนังสือทั่วไป มีจุดมุ่งหมายให้เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของหนังสือแต่ละเรื่อง เพื่ออำนวยความสะดวกในการควบคุมข้อมูลสิ่งพิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์ ในด้านการสั่งซื้อ การขาย การบริการ การเงิน และการนำสินค้าออกจำหน่ายไปยังสำนักพิมพ์ในประเทศต่างๆ
และตอนนี้ isbn กับบาโค้ดใช้เลขเดียวกัน ไม่เชื่อมึงไปพลิกดูหนังสือเองแล้วกัน ที่กูจะบอกก็คือถ้ากูเป็นร้านที่รับฝาก กูคงขี้เกียจมาวุ่นวายทำเลขรหัสเพื่อทำบาโค้ดให้หนังสือเจ้าเล็กๆ ไงมึง นึกออกมะ
หนังสือต้นฉบับเขามีisbnไงคะมึงงงง มึงขอlc มาทำไมไม่ขอisbn ไทยด้วยคะ
สรุปหนังสือไม่มี isbn ทั้งที่มีลิขสิทธิ์มันผิดป่ะวะ แต่ที่บ่นๆ ถามว่า พวกมึงไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ บอกตรงๆ ไม่ได้ติดใจ isbn เลย เพราะถ้าไม่ได้คิดจะเอาไปวางขายตามร้านใหญ่ๆ ก็ไม่ต้องทำก็ได้นี่หว่า หรือหนังสือไม่มี isbn จะผิดกฏหมายอ่ะ
เรื่อง Isbn กูเห็นกรณีจงหยวน แล้วความเชื่อมั่นกูสั่นคลอนหวะ ฝู จะมีไม่มีสำหรับกูไม่ซีเรียส เพราะหน้าลิขสิทธิ์ชัดเจนพอ
พวกมึงก็คิดเยอะไป isbn ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลิขสิทธิ์เลย ต้นฉบับมีหรือไม่มีก็ช่าง สนพ. จะขอหรือไม่ขอก็ได้ มันไม่ผิดกฎหมาย ก็แค่ใช้เป็นเครื่องอำนวยความสะดวกเวลาขาย ยิงบาร์มันคิดเงินง่ายดีไง แต่เขาไม่ได้วางร้านใหญ่ จะขอ isbn ไปทำไม ส่วนเรื่องเอาไว้ใช้สืบค้นข้อมูลนี่ ถ้าเป็นพวกตำราวิชาการที่ควรมีก็ว่าไปอย่าง แต่วายใครจะเอาไว้ค้นข้อมูลวะ
Isbn ขอกับสำนักหอสมุดแห่งชาติ ไม่รู้นิยายแนวชช.จะผ่านง่ายรึเปล่านะ ถ้าชญ.อาจของ่ายแต่ชช.ไม่รู้สิ บางทีพวกผู้ใหญ่บ้านเราก็ไม่ยอมรับนะ
isbn ไม่ได้วางร้านใหญ่ไม่จำเป็นต้องมี แค่รหัสสืบค้นหนังสือ
ร้านใหญ่ๆกินเปอร์เซนเยอะไม่ใช่เหรอ เคยอ่านผ่านตาตอนดราม่าซอ.แต่จำได้ไม่แม่นว่าเท่าไหร่
ที่จริงมันไม่เกี่ยวหรอกว่าหนังสือที่จะวางร้านใหญ่ ถึงจะขอisbn แต่มันเป็นกฎหมาย หนังสือที่พิมพ์ในประเทศไทยทุกเล่มต้องขอisbn แต่ก็มีทำมือบางส่วนที่เขาปล่อยผ่านเพราะยอดน้อย แต่ฝูพิมพ์หลักพัน คนซื้อรายได้เหยียบล้าน ไม่ขอเลขisbn ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ ทำไมถึงไม่ขอล่ะ เรื่องจดแจ้งพิมพ์อีก
กูไม่ได้อะไรนะแต่แต่ก่อนฝูก็ไม่ได้พิมพ์ถึงหลักพันรึเปล่า?(คือกูไม่แน่ใจ) แต่ทีมเค้ามีแค่3คนทำออกมาทีละไม่เยอะด้วยกำลังคนและทุนพึ่งมาพิมพ์เยอะช่วงๆหลังกันแม่ค้าโก่งราคาและก็ยังคงวางแบบจำกัดร้านเลยไม่ได้ไปขอisbnกูคิดว่าแบบนี้ แต่ถ้ามึงสงสัยจริงๆไปถามเค้าก็ให้คำตอบชัดๆได้นะกูว่า ทำไมตอนนี้มันดูโจมตีเหมือนชี้ว่าฝูมีอะไรจังวะหรือกูคิดไปเองก็ขอโทษด้วย
>>500 องค์ชายอักปลักษณ์กูว่าอัปลักษณ์ตอนเด็กๆว่ะ ตอนพึ่งเกิดกูอ่านแล้วจินตนาการว่าตัวยับย่นเหมือนทารกตัวตุ่นพวกนี้ แล้วพอแม่โดนเด้งจากตำแหน่งคนโปรดเลยแค้นให้กินอยู่แบบอดๆอยากๆตัวผอมลีบโตไม่สมส่วนเหมือนเด็กขาดสารอาหารงี้ ผมเผ้าน้ำท่าก็ไม่ได้อาบ แล้วหลังนายเอกมาเลี้ยงดูอิ่มหนำสำราญหน้าตาเลยปกติ+หล่อตามเชื้อแต่คนยังเรียกว่าอัปลักษณ์เพราะอคติแต่เด็กอ่ะ และปานสีแดงสำหรับจีนสมัยนั้นคงมองว่าเป็นลางไม่ดีด้วยเลยไม่ชอบกัน(แต่พอพระเอกเป็นใหญ่คนก็เลยตีความเข้าข้างพระเอกทองว่าเป็นของดีไป)
เรื่องหงซิ่ว พระเอกไม่เคยมีคสพ.ด้วย จริงๆพระเอกไม่มีอะไรกับใครเลยนอกจากพระเอกตามที่ความเห็นบนๆกล่าวไว้(พวกสาวที่พระเอกทำจนกลัวน่าจะทำร้ายในฐานะสายลับมากกว่าทางเพศ) ส่วนเรื่องแค้นกูว่าแค้นตามอำนาจว่ะ หงซิ่วเป็นคนรับใช้ก็เห็นดีเห็นงามตามที่แม่พระเอกว่าไป การที่พระเอกแค้นไม่ใช่เพราะถูกแกล้งอย่างเดียวแต่เพร่ะพระเอกคาดหวังว่าจะช่วย มีอำนาจจะช่วยตนแต่กลับเมินเฉยหรือเผลอๆจะสนับสนุนให้ตัวเองถูกรังแก คนที่เจ้าตัวแค้นเลยเป็นแม่ พ่อ พี่น้องมากกว่า
พ่อรอดเพราะเคะขอไว้ไม่อยากให้เมะดำมืดไปกว่านี้ และมาถึงจุดนี้เมะคงไม่ต้องการคำขอโทษจากพ่อหรอก ถึงขอโทษก็ไม่ให้อภัย และพ่อทำถึงขนาดนี้ถ้าจะอยู่ๆดวงตาเห็นธรรมสำนึกหลังผ่านมาเป็นสิบๆปีกูนี่แหละจะด่าความโลกสวยให้ องค์ชายห้ากับแม่รอดเพราะเมะไม่ได้แค้น อันนี้ให้คะแนนตรงที่องค์ชายห้าแสดงตัวเร็วว่าตัวเองทำร้ายพระเอกเพราะความจำเป็นเลยไม่แค้นมาก
มึงเป็นบ้าอะไรกับผลาญ...(กูไม่รู้ว่าเรื่องไหนเขียนก่อน จำได้แต่ผลาญก็ลอกนิยายอีกเรื่องจนทำซีรีส์ ถ้ามันมีส่วนเหมือนจริงก็คงเป็นพล็อตตลาดแบบนิยายจีนเรื่องไหนก็มี)
องค์ชายหกตายเพื่อแสดงความโหดของพระเอกว่าพระเอกกะเอาตายจริงไม่ได้เล่นๆนะ และเปิดปมเรื่ององค์ชายห้า ถ้าอ่านเรื่อยๆจะเห็นว่าเรื่องหยอดปมเรื่ององค์ชายห้าเรื่อยๆ องค์ชายสามบทตายพอๆกับองค์ชายหนึ่งแหละ.. เรื่องนี้มันเน้นความสัมพันธ์พระเอกนายเอกตามประสานิยายวายแถมต้องกระจายบทด้านการวางแผนเพื่อชิงบัลลังค์อีก จะไปลงลึกมากจำนวนหน้าก็ไม่พอ(พระเอกไปอยู่ทัพทหารสามปียังถูกตัดตอนไม่มีชิ้นดีเลย อันนี้กูแอบแค้น แต่ถ้ามองตามเรื่องพระเอกนายเอกไม่มีความคืบหน้าทางความสัมพันธ์มากเพราะพระเอกกีดกันนายเอกออกจากคนอื่นหมดดังนั้นในมุมนิยายวายตัดไปก็ดูดีกว่า)
แค่นี้ล่ะ กูว่าคห.นี้จับผิดไปหน่อย ใครสนใจก็ลองหาตัวอย่างอ่านก่อนอย่าพึ่งดรอปเพราะแค่เห็นอันนี้ล่ะกัน
เก็บความอิจฉา ความจับผิดไว้บ้างก็ได้ กูสังเกตุมาสักพักแล้ว กลุ่มโม่งที่ทำหิ้งดูจ้องจะจับผิดฝูเหลือเกิน แปลกๆนะ...
กูว่า แผนกวุ่นชวนคุณมารักกัน ก็ดีนะ คู่พี่ก็ดี(แสนดี) แต่กูชอบคู่น้องมากกว่า(แสนรัก) กูว่าคู่น้องเขียนกระชับกว่า (ยกเว้นช่วงหลังๆที่เริ่ม...) ไม่รู้กูรู้สึกไปคนเดียวไหม แต่กูอ่านตอนพิเศษไม่จบอ่ะ รู้สึกว่ามัน melodramatic ไป ละครช่องมากสี น้อยสี มาเต็มมาก กูทนอ่านตอนพิเศษไม่จบจริงๆ T_T
อชอปล กูมโนว่าพระเอกหน้าตาประมาณ รัสปูติน อ่ะไม่ได้จี้เหร่แต่ก็ไม่หลีอ แล้วสมัยก่อนฝรั่งยังไม่เข้า เลยอาจจะน่ากลัวละมั๊ง
อชอปล. มันมีจุดอ่อนด้อยให้ว่าจริงนะจุดที่ดีก็มี ถามว่าจับผิดมั้ยคิดว่าคงมีอยู่บ้างหละ แต่จุดที่เค้าว่าเหตุผลรองรับมันอ่อนมากอยู่และเห็นด้วยเรื่องจุดใหญ่ที่สุดที่ทำให้เรื่องนี้คะแนนต่ำคือปมที่ไม่แก้ให้หมดทำให้มันไม่สุด นิยายที่เปิดปมแล้วไม่แก้กูก็ไม่ปลื้มเหมือนกัน โม่งที่รีวิวก็ไม่ได้บอกว่าคนอื่นไม่ต้องหามาอ่านนี่นา ออกตัวต้นรีวิวว่าความเห็นส่วนตัวกับเพราะกระแสที่ว่าสนุกทำให้คาดหวังสูง
>>549 กูอยากอ่านเรื่องนี้แต่ไม่มั่นใจตอนไปงานจับๆวางๆอยู่หลายรอบเลยกูชอบพล๊อตเล่ม 1 อ่านแยกแค่เล่มเดียวได้มั้ย
อนธการจิ้งจอก ของ LLwnda
นิยายแฟนตาซี feel good 2 เล่มจบที่กูอ่านสนุก เพลินๆและน่ารัก จิ้งจอกดำที่เหมือนหมาปอมและห่วงว่าขนตัวเองจะไม่นุ่มฟู พระเอกที่เป็นม้านอกสายตาจากคนในตระกูลกับจิ้งจอกดำที่เห็นแก่อาหารอร่อย พรมนุ่มๆ และครีมบำรุงขนสุดแพงมาจับคู่กัน พระเอกนี่ทาสหมาเลยตามอกตามใจสัตว์วิเศษของตัวเองเต็มที่ นายเอกอดีตชาติเป็นอดีตทหารอากาศในกองทัพไทยที่เกษียรตัวเองมาเป็นกัปตันเอื้องหลวง ถูกคนรักนอกใจ ก่อนตายอธิษฐานไว้ว่าเกิดเป็นสัตว์อาจจะดีไม่ต้องเจ็บปวด(จำได้ค่าวๆ)แล้วตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นจิ้งจอกดำเด็กน้อย จิ้งจอกดำเป็นสัตว์วิเศษระดับบรรพกาลที่ไม่มีใครเห็นมานานมากแล้ว มีแต่คนอยากได้ไปเป็นสัตว์คู่กาย
นายเอกเคยช่วยชีวิตเด็กคนนึงไว้และคนนี้ก็นับถือกันเป็นพี่น้องตั้งแต่นั้น(แต่นายเอกเห็นว่าคือทาส+เบ๊ส่วนตัว)
ใครสนใจหามาอ่านดู อ่านได้เพลินๆอยู่ เนือยบ้างแต่จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดี
เพื่อนโม่งฟฟฟฟฟฟฟ อหตอนล่าสุดม้าาาาา กุจะไม่ทน! กุจะพายเรือผีตงหยินแล้วโว้ยยยยย ต่อให้ชั่วยามนี้ชายสี่มาขายหมี่เกี๊ยวก็ไม่ทันแล้วอีเหี้ยยยย!!!! า_สดกนไหปสนกฟฟกด่สวพวอสกนว กูตายยยยยยยย
>>547 เดี๋ยวมึงก็โดนด่าว่าเป็นองครักษ์พิทักษ์ ฝ หรอก 555
>>543 กูถามแบบหนังสือทั่วไปเลยว่ะ คือเขาบอกจะหนังสือประเภทไหน จะไม่มี isbn ก็ได้ ก็แค่หนังสือไม่ได้ถูกเข้าระบบ อันนี้เวบอธิบายไว้ ไม่ได้บอกว่าเป็นข้อกฏหมายน่ะ
เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ ISBN
เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ คือเลขรหัสสากลที่กำหนดขึ้นใช้สำหรับสิ่งพิมพ์ประเภทหนังสือทั่ว ๆ ไป มีความมุ่งหมายเพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของหนังสือแต่ละชื่อเรื่อง เพื่อความสะดวก ถูกต้องในการควบคุมข้อมูลสิ่งพิมพ์ในด้านการสั่งซื้อ การแลกเปลี่ยน การบริการ เมื่อกำหนดให้หนังสือไปแล้ว ห้ามนำกลับมาใช้ซ้ำอีกโดยเด็ดขาด
ถ้ามันเป็นข้อกฏหมายดังที่ >>544 กล่าวก็อยากขอข้อกฏหมายที่ว่ามาดูหน่อย แต่ที่พูดกูก็คิดว่าแปลกนะ ถ้าบอกเป็นหนังสือทำมือ งั้นกฏหมายจะต้องมีต่อสิว่า พิมพ์จำนวนเท่าไรจึงจะเข้าเกณฑ์ต้องมี isbn ล่ะ? มีข้อแบบถ้าหนังสือทำมือปล่อยผ่าน แล้วนิยามหนังสือทำมือตามข้อกฏหมายเขากล่าวไว้ยังไง คือกูไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาก่อนจริง
ทั้งนี้ถ้าต้องมี (โดยมีข้อกฏหมายมาอ้าง) กูก็คิดว่าควรแจ้งไปยัง สนพ ว่าทำไมไม่ทำ คุณควรไปทำนะ แต่อันนี้กูมองนะว่า ฝูมันเป็น สนพ ทำมือมาแต่เดิม เพิ่งพิมพ์เยอะขึ้นเพื่อแก้ปัญหาการปั่นราคาก็ช่วงปีกว่าๆ มานี้ด้วยซ้ำ และ สนพ ก็ดูไม่มีแนวโน้มจะวางตามร้านใหญ่ๆ ด้วย (เขาเป็น สนพ มาตั้งแต่ยุคหลุมดำ อยู่ปิดบอร์ด thaimisc หนีมาบอร์ดปิด กูว่าเขาไม่กล้าเอาวายไปวางที่เสี่ยงๆ ร๊อก) ทีมงานก็แม่งน้อยสัสๆ กูว่าเขาคงไม่ได้คิดถึงขั้นต้องไปจด isbn ก็เข้าใจแหละ
สรุปแบบสั้นๆ ที่กูเข้าใจ
isbn ไม่ใช่ข้อกฏหมาย เป็นแค่การจัดหนังสือเข้าระบบเพื่อเอกลักษณ์ในหนังสือแต่ละเล่ม ซึ่งถ้าจะวางตามร้านหนังสือใหญ่ๆ ที่มีสาขาทั่วประเทศจำเป็นต้องมี ซึ่งถ้ามึงทำหนังสือไม่คิดจะวางขายทั่วประเทศ จะไม่ทำก็ได้ และถ้า ฝู จะไม่วางทั่วประเทศด้วยทีมงานดูแล ไม่พอ ขายแค่นี้ก็ตึงมือแล้ว กูก็เห็นด้วยว่าไม่เห็นจำเป็นต้องทำ isbn ว่ะ
ส่วนตัวกูแคร์ สนพ (ทุกค่ายเลยนะ) แค่หนังสือเขาไปขอลิขสิทธิ์มามั้ย และไปจ่ายภาษีกันหรือเปล่า แค่นั้นว่ะสำหรับตอนนี้
Direction of Love + Melancholy of two love birds by Yakou Hana
เคะเป็นพวกมองเห็นวิญญาณ ไม่มีอะไรโดดเด่น เชยเฉิ่มหัวช้าเอ๋อๆไม่ทันคน มีดีอย่างเดียวคือร่าเริงสดใส ส่วนเมะเนื่องจากบรรพบุรุษก่อกรรมไว้มากจึงมีวิญญาณอาฆาตตามรังควาญ ผู้ชายในตระกูลนี้มักอายุสั้น เมะมนุษย์สัมพันธ์ติดลบ เย็นชาไม่แคร์ใคร เกลียดเรื่องวิญญาณสิ่งลี้ลับ
ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมต้น โคจรมาเจอกันอีกครั้งเนื่องจากห้องพักอยู่ติดกัน เคะมองเห็นวิญญาณอาฆาตตามติดเมะเป็นเงาดำใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ต้องการหาทางช่วย พยายามเข้าหาตีสนิท เมะติดใจเสน่ห์ปลายจวักและความร่าเริงสดใสของเคะ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไปๆมาๆก็เริ่มมีความสัมพันธ์กัน
เมะเป็นพวกเสน่ห์แรงมักจะดึงดูดสาวๆให้เข้ามา แต่เจ้าตัวไม่เคยจริงจังกับใครแถมยังปากคอเราะร้ายทำให้บางคนผูกใจเจ็บอาฆาต เคะเห็นเค้าลางความตายมาเยือนเมะทำให้ต้องขอความช่วยเหลือจากพ่อตัวเองที่เป็นหมอผีช่วยปัดเป่า
เล่มสอง อยู่ด้วยกันแล้วแบบคู่รัก เมะไม่แคร์เรื่องเปิดเผยความสัมพันธ์ แต่เคะกังวลไปเรื่อยกลัวสังคมจะมองเมะไม่ดี ผู้หญิงที่เคยมีความสัมพันธ์กับเมะปรากฎตัวขึ้นพร้อมทารก แถมเพื่อนสาวสมัยมัธยมยังมาขอให้เคะเป็นพ่อสื่อจีบเมะอีก เคะก็ไม่กล้าบอกเพื่อนว่าตัวเองเป็นแฟนเมะปล่อยให้เมะไปเดทกับเพื่อน เล่มนี้อ่านแล้วรำคาญเคะมาาาาาาก ไม่กล้าไม่มั่นใจอะไรซักอย่าง จิตใจดีไม่เข้าเรื่อง พอบาดหมางกับเมะจิตเริ่มขุ่นมัวก็ดึงดูดวิญญาณพลังงานด้านลบเข้ามาหาตัวเอง กลายเป็นคนอารมณ์ร้าย สุดท้ายใช้ความรักความมั่นคงของเมะมาเติมเต็มให้กลับมาเข้มแข็งเชื่อมั่นไล่พลังงานด้านลบออกไปได้
อ่านได้เรื่อยๆแต่แอบเนือย รำคาญความไม่มั่นใจของเคะ ปมเรื่องบรรพบุรุษบ้านเมะน่าจะขยายได้มากกว่านี้ ส่วนเคะมองเห็นวิญญาณอย่างเดียวแต่ขับไล่อะไรไม่ได้น่าจะไปฝึกกับพ่อให้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อย
อันนี้กูก็สงสัย
กูไม่รู้หรอกนะ ว่าโม่งไหนจ้องจะจับผิดใคร ถ้ามึงมีปัญหามาก มึงไปถามสนพ ค่ะ มาทำเป็นชี้ช่องกันในนี้มีแต่จะโดนข้อหาดิสเครดิต กล้าพิมพ์มาซะยาว มึงก็ต้องกล้าไปถามค่ะ
Ky ใครมีพิกัดโรงน้ำชาเล่ม1 บ้างชี้ทางกูด้วยไปเดินหาเจอแต่ 2-3 มีคนขายกูก็แย่งไม่ทัน พลีสสสส
ด่าใครไว้บนเน็ตบ้างก็ใช่ว่าจะหาไม่ได้นะว่ากลุ่มไหนด่า กูเห็นจากไหนก็แถวๆนี้แหละ ถึงได้รู้ว่าเป็นกลุ่มทำหิ้ง
>>561 น่าจะไปเห็นอย่างเดียวกันมา...ตอนแรกก็สงสัยว่าทำไมถึงระบุได้ขนาดนั้นว่าเป็นโม่งกลุ่มทำหิ้ง แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว...
การวิพากษ์หรือวิจารณ์ ความสนุกแต่ละคนแตกต่างกันไป แต่การที่ไม่สนุกสำหรับตัวเองแล้วไปหาว่าคนอื่นที่บอกว่าสนุกอวยเกินจริงไปทั้งหมดนี่ก็ไม่ใช่รึเปล่า อ่านแล้วเสียดายตังค์ก็เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัว คนอื่นไม่เห็นด้วยก็ไม่ใช่ว่าเขาอวยเกินจริงไปซะทั้งหมดหรอก
ส่วนเรื่องออกISBNเป็นสิ่งที่กฎหมายบังคับใช้ให้ต้องมีรึเปล่าจะรอคนมาให้ความกระจ่างนะ ส่วนฝ.ถ้าใครคาใจระดับเขาเสียภาษีเงินได้ไหม ก็ลองไปถามหลังไมค์ ถ้าถามแล้วไม่ตอบก็ลองถามหน้าไมค์ดูแล้วกัน
ไปคุยกันในห้องเมาท์กันดีกว่า ทู้หิ้งไหลเร็วแต่มันนอกประเด็นกันเยอะ
ตบกลับทู้ ใครเคยอ่านตำนานหมู่บ้านลับแลบ้าง จำเป็นต้องอ่านให้ครบมั้ย
>>563 กูไม่ใช่ 544 นะ แต่กูอ่านพวกมึงคุยกันแล้วสงสัยเลยไปหาดู มี พรบ.จดแจ้งการพิมพ์ พศ 2550
http://www.e-service.nlt.go.th/upload/news/พรบ-จดแจ้งการพิมพ์-2550.pdf
หมวดที่ 1 สิ่งพิมพ์ มาตรา 8
สิ่งพิมพ์ที่ไม่ใช่หนังสือพิมพ์ และพิมพ์ขึ้นในราชอาณาจักร ต้องแสดงข้อความต่อไปนี้
ข้อ 3 เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือที่หอสมุดแห่งชาติได้ออกให้
ส่วนเรื่องการกล่าวโทษใครกูไม่เกี่ยว แต่กูขอเตือนว่า จะชี้กล่าวโทษใครมึงจะว่าลอยๆไม่ได้ เวลาชี้นิ้วอีกสี่นิ้วชี้เข้าตัวมึง กูเองไม่รู้ว่าคนทำหิ้งคือใคร เท่าที่กูเข้าใจคือหลายๆคนมาช่วยกัน มีคนใหม่มาเรื่อยๆ เขาก็ก็อปที่คนมาพิมพ์กันในนี้ไปรวม ทำไมมึงถึงได้มั่นใจแบบนี้ว่าเขาเป็นแอนตี้ฝู กูรอมึงมาชี้แจงนะ
กูไม่รู้ว่าทำไมบางคนถึงบอกว่าเป็นการจับผิดนะ แต่กูคือหนึ่งในโม่งที่วิจารณ์องค์ชายอัปลักษณ์ กูชอบแค่เล่มแรก และไม่ชอบที่เปลี่ยนโทนเรื่อง กับรายละเอียดที่เล่าข้ามๆ แต่กูไม่ใช่คนทำหิ้ง ไม่เคยเติมหิ้งอะไรทั้งนั้น นานๆ เข้ามาเพื่อส่องหาข้อมูลแต่ละเรื่อง
ง่ะ มีมาม่าอะไรกันเหรอเราตามไม่ทัน
หลงใหลคู่รองแม่งน่ารัก มาสั้นๆแต่กูกรี๊ดมากอยากให้คนเขียนเอามาเขียนขยายต่อมาก เมะมาเฟียเงียบขรึมกับเคะที่มีรสนิยมชอบแต่งหญิง กูชอบมาก
ส่วนเรื่องโดยรวมของหลงใหลกูชอบเหมือนกัน มันเป็นเรื่องความรักธรรมดาๆของคู่เกย์คู่นึงที่เป็นเพื่อนกันในโลกอินเตอร์เน็ตมาก่อน 5 ปี ก่อนที่จะเจอกัน คบกัน เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ความรักไม่หวานชวนอ้วกแต่เรียล มั่นคงมากและดูจับต้องได้ในชีวิตจริง การตัดสินใจต่างๆก็ค่อนข้างสมจริงมาก
สรุปอ่านแล้วกูรู้สึกดีแฮปปี้มาก เรื่องดำเนินไปเรียบๆเรื่อยๆจนจบเรื่อง คำผิดมีอยู่หน่อยนึง ถือว่าน้อยมากทีเดียวแต่เทียบเรื่องอื่นที่ผ่านตามาแล้วยังไม่เคยเจอคำผิดเลยถือว่าน่าแปลกใจ คะแนนให้ 6.7/10 คู่รองมาแรงแซงโค้งเพิ่มคะแนนให้คู่รองกับความเรียลของนิยายทั้งเรื่อง
กูเริ่มสนใจงานของคนเขียนคนนี้ อ่านมา 2 เรื่องถูกจริตกูทั้งสองเรื่อง อยากให้เอาเรื่องอื่นมาทำขายอีกจัง
ขอถามคนมีเทียนซือในมือหน่อย กูลืมตัวประกอบชื่อจงขุย โผล่มาตอนไหนเหรอกูจำไม่ได้ว่าเคยอ่านเจอตัวนี้ในเรื่องหรือยังแปลไม่ถึงตอนนั้น หนังสือกูทิ้งไว้ที่ออฟฟิศเลยเปิดดูไม่ได้ กูกำลังอ่านอริรักอยู่แล้วเปิดไปหน้าคุยกับคนเขียน คุณฝานลั่วมีเอ่ยถึงตัวละครตัวนี้ว่ามีโผล่ไปเทียนซือแต่กูนึกไม่ออก ใครจำได้มาบอกกูที กูคาใจ
ไม่เถียงเรื่องisbnว่าไม่จำเป็นต้องมีต่อแล้วหรอ กูกำลังรอเสือกอย่างเมามัน
เรื่องวิจารณ์หนังสือกับการจับผิดกูว่าคนละเรื่องกันนะ วิจารณ์หนังสือก็ปกติในห้องนี้อยู่แล้ว แต่ isbn นี่สิ เหมือนจับผิดนิดๆนะ ในความคิดกูนะ
ปล.เบื่อสามจีของดี ว่ะ ขึ้นแบนตลอดเลยกูเซงจริง
ky ปีนี้รู้สึกแฮปปี้มากที่ได้อ่านนิยาย BL ที่อุเคะแมนๆ หลังจากจัดktlไปก็ต่อด้วยnez พึ่งรู้ตัวว่าชอบอุเคะที่ไม่ได้เป็นเกย์มาก่อน เพราะเวลาโดนผู้ชายด้วยกันเองกอดมันช่างก๊าวเหลือเกิน มีนิยายแนวๆนี้แนะนำให้อีกจะเป็นพระคุณสูง
เท่าที่กูอ่านดู พรบ มาตราแปด เขาให้มี ชื่อนามสกุลชัดเจน ห้ามย่อ ห้ามนามแฝง ชื่อโรงพิมพ์ พร้อม isbn แต่ไม่ได้มีโทษอะไรถ้าไม่มี
แต่ในมาตราสิบ ถ้าละเมิดข้อกำหนดในข้อนั้นซึ่งเท่าที่กูอ่านดูมีข้อเดียวที่เกี่ยวคือ ผิดศีลธรรมอันดี เขามอบอำนาจให้ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ มีอำนาจริบและทำลาย
ซึ่งถ้าจะมีการริบทำลาย ก็คงต้องมีคนไปแจ้งความก่อนปะ กูว่ามันก็จะเหมือนยุคหลุมดำอะมึง ที่มีตำรวจมาเดินในงานหนังสือแล้วยึดไปทำลาย
กูก็ไม่ได้เรียนกฏหมายมาอาจจะตีความไม่ถูกนะมึง กูไม่รู้ว่าการริบทำลายที่พูดในมาตรา 10 มันรวมไปถึงการไม่มี isbn ของมาตรา 8 หรือเปล่า
อ่อ อีกอย่าง ค่าจดมันเสีย 5000 บาท การไม่จดคือการลดต้นทุนปะ
>>581 เท่าที่อ่านมานะ สิ่งพิมพ์ทั้งหมดรวมถึงสิ่งพิมพ์อิเล็กทอรนิกส์ หนังสือเสียง ต้องทำ
ที่ยกเว้นคือ วารสาร นิตยสาร หนังสือพิมพ์(ไปออกเลขISSN แทน) เนื้อเพลง งานศิลปะ สิ่งพ์อายุการใช้งานสั้น เช่น ปฏิทิน โฆษณา รายการสินค้า ข้อมูลส่วนบุคคล เช่น CV แผ่นซีดีเพลง กระดานข่าวอีเล็กทรอนิกส์ สมุดระบายสี หลักสูตรการสอน ผลงานวิชาการ และ สิ่งพิมพ์สำเนา
ไม่ได้มีข้อกำหนดจำนวนพิมพ์ขั้นต่ำ
โทษของมต.8 คือปรับไม่เกิน 10000 บาท ถ้ามีคนเป็นเจ้าทุกข์ไปร้อง มึงจะป็นเจ้าทุกข์ไปร้องให้ปรับมั้ย? และโทษไม่เกี่ยวกับ มต.10 ซึ่งกูไม่เข้าใจว่าจะจับผิดเพื่อ? ไม่แปลกที่คนจะคิดว่าจับผิด เพราะกูไปตามอ่านตามโม่งบนบอก โอ้โห มันเกินรีวิวนักอ่านไปโขแล้วล่ะ นี่เล่นจ้องจะกระทืบมาตั้งนานแล้วนี่ อ่านแล้วอึ้งที่พวกมึงคุยกันมาก ถามจริงว่าแค้นอะไรสนพ.รึเปล่า?
อ้อ เพิ่มเติมจากที่กูอ่าน ที่ว่าต้องจดแจ้งพิมพ์ พิมพ์หนังสือไม่ต้องจด เว้นแต่จะพิมพ์หนังสือพิมพ์ วารสาร ที่มีโฆษณาพวกนี้ต้องไปจด นั่นแหละ จุดประสงค์ของการแหกคือไร กูว่าพวกมึงรู้แก่ใจนะ จนกูชักตะหงิดว่า เป็นนักอ่านหวังดีรีวิวจริงรึเปล่า?
ไปคุยกันห้องเมาท์นะพวกมึง
>>590 คิดว่าไม่นะตามนี้ http://bit.ly/2itKgYk ชี้ไปที่หมอผีว่า usually uke ประธาน usually seme
เอ่อ ทู้หนังสือกลายเป็นทู้กฎหมายกันไปแล้วรึพวกมึง
Ky แปป ไม่รู้ว่ามีใครพูดถึงนิยายเรื่องนี้ไปยัง แต่กูชอบมาก นิยายชื่อgrey อยู่ในเล้าเป็ด เหมาะสำหรับทาสแมวและคนที่ชอบนิยายแนวslice of lifeมากกกก(แต่นี่ว่าบางช่วงก็แอบเนือยๆ) คือพี่ครามแม่งน่ารักชิบหายกูแบบกูโอเค กูอ่านครบ16ตอนละ รอคนแต่งมาอัพต่อ
ขออีกเรื่อง จะบอกว่ากูพึ่งได้อ่านตอนพิเศษวันสงกรานต์ของรักอิสระแล้วก็บูรพากับองศาเหนือ รักอิสระพี่อิสแม่งลุงเหมือนเดิมเลยไอสัส555555 ถ้าไม่ใช่นิยายวาย รักอิสระอาจไปอยู่ในหมวดนิยายครอบครัว ความผูกพันระหว่างพ่อลูกหรือลุงหลานไรงี้ จนจบต่อพิเศษแล้วพี่อิสก็ยังไม่ได้แอ้มปิง5555555 ส่วนบูรพากับองศาเหนือนี่กูแอบรำคาญองศาเหนือ รู้สึกว่าสาวไปหน่อย55555 ส่วนบูรพานี่คีพคาแรกเตอร์ผัวทาสมาก กูรักเค้า
เพื่อนโม่ง ทำไมกุเข้าหิ้งไม่ได้อ่ะมันขึ้นว่า ขออภัย ระบบลบไฟล์ที่ขอออกไปแล้ว
กูเข้าได้นะมึง
เข้าไม่ได้แล้วว่ะ โดนลบไปแล้ว
ใครมีแหล่งขุดหิ้งที่พวกมึงเจอวานใบ้กูที นี่กูคุ้ยไปเจอแต่ด่าคนแต่งes กูอยากเสือกมาก
ขอ ky มึงพี่ม้าาาาาา โว้ยยยยยย ชายเจ็ดพี่ม้าอร่อยเหลือเกิน ทำใจกุหวั่นไหว แต่ชายสี่ตบหน้าแย่งบัลลังก์คืนด้วยหมี่เกี๊ยว!! เหี้ยไม่ไหวแล้ว!! รวมมิตรมา!!!
อยากได้นิยายที่อุเคะแมนๆ มีริบะ ww
ลิงค์หิ้งพังและข้อมูลเละนะมีคนป่วน รอกู้ไฟล์ที่แบ๊คอัพไว้กับจัดการกู้ข้อมูลที่เสียๆไปอยู่ เรียบร้อยจะมาใส่ลิงค์ใหม่ให้
ถ้าจะทำหิ้งแล้วอคติกับสนพ.ไหนเป็นพิเศษก็อย่าทำเลยว่ะ
อย่าเพิ่งเบื่อรีวิวนะ กูพยายามเคลียร์กองดองอยู่
A lot unlike love by Akira
พระนายเป็นพนง.ฝ่ายขายที่แข่งทำยอดกันมาตลอด ทั้งคู่ไปเจอกันโดยบังเอิญในเกย์คลับแถมพระเอกยังเข้าใจผิดเกี่ยวกับสเป็คว่านายเอกชอบคนน่ารักเหมือนกับตัวเอง เลยท้าแข่งจีบรุ่นน้องในบริษัทที่มีบุคลิกแบบนี้ แต่กลายเป็นว่ารุ่นน้องคนนั้นคบอยู่กับรุ่นพี่ในแผนกเดียวกัน ทั้งสองนัดไปดื่มคุยไปเมาไปจบลงที่เตียงแถมเข้ากันได้ดีเลยตกลงเป็นเซ็กซ์เฟรนด์กัน
นายเอกเป็นคนเงียบๆไม่ได้นึกอยากแข่งอะไรกับพระเอกเลย เรื่องสเป็คนั่นก็เข้าใจผิดพระเอกสรุปไปเอง จริงๆนายเอกแอบชอบพระเอกอยู่ต่างหากหลังๆจึงเริ่มทนไม่ไหวกับคสพ.นี้แต่ก็ไม่กล้าบอกความรู้สึกที่แท้จริงออกไป ช่วงที่ห่างๆกับพระเอกก็มีหนุ่มใจดีอบอุ่นเข้าหานายเอกคอยรับฟังปัญหา ให้ความเข้าใจผิดขี้มโนของพระเอกเตลิดไปอีก สุดท้ายพอพระเอกไล่ต้อนนายเอกมากๆนางเลยสติแตกหลุดปากพูดว่าชอบออกไป นายเอกได้ต่อยหน้าไปทีนึงปรับความเข้าใจกัน จบแฮปปี้
ใจจริงชอบพระรองที่เข้ามารับฟังช่วงนายเอกมีปัญหามากกว่า ดูเป็นผู้ใหญ่สุขุมเป็นที่พึ่งพิงได้มากกว่าอิพระเอกคิดเองเออเอง แถมปากไม่ดีไปพูดจี้จุดให้นายเอกคิดมากอีก
>>609 เท่าที่กูอ่านหิ้งมาก็ไม่เห็นจะดูอคติกับใครมากมายนะ เนื้อหาส่วนใหญ่ก็รวบรวมมาจากบรรดาโม่งในมู้ทั้งนั้น ส่วนที่คนทำหิ้งเติมเองนี่มีเท่าหอยมด
อีกอย่างคนอ่านหิ้ง (หรือรีวิวที่อื่น) ก็ต้องมีวิจารณญานในระดับนึงมั้ยวะ ไม่ใช่เจอใครอวยเว่อร์ๆ หรือด่าเว่อร์ๆ ก็เชื่อเค้าไปหมด ของแบบนี้มันก็เป็นเรื่องของรสนิยมส่วนตัวด้วย ใครจะบอกว่าเรื่องไหนเหี้ยยังไง แต่ถ้ากูอ่านแล้วชอบก็คือชอบ ไม่เห็นต้องหวั่นไหวกับอะไร ยิ่งเป็นสนพ.ดังๆ นักเขียนมีชื่อ คนก็รอซื้อเยอะแยะอยู่แล้ว เสียงวิจารณ์ไม่กี่จุดทำไรไม่ได้หรอก
กูหิ้งเองและกูขอบ่น
.
.
พวกมึงจะดรามาอะไรกันกูไม่รู้นะ แต่ถ้ามึงมาป่วนด้วยการเดารหัสกูแล้วลบไฟล์ทิ้งนี่กูไม่โอเค มึงจะด่าก็มาด่าตรงๆข้างนอก ถ้าอยากให้กูเลิกทำหิ้งก็บอกมาตรงๆเลยอย่ามาทำให้พวกกูเสียเวลาด้วยวิธีแบบนี่ดิวะ กูไม่โอเค ไม่โอเคมากๆด้วย
ปล.ถ้ากูไม่ได้แบคอัพไว้จะโกรธกว่านี้อีก
ปลล.ถวงกูแบคอัพไว้กูก็จำไม่ได้ว่าอัพเดทถึงไหนโว้ยยย
ปลลล.ถ้ารหัสกูเดาง่ายไป ได้ เดี๋ยวรอบหน้ากูจะใส่เป็นเบอร์กู ถ้ามึงเดาได้ก็โทรมาคุยมาด่ากูได้เลยตรงๆเดี๋ยวกูว่างจะคุยเป็นเพื่อนให้
By หิ้งหัวร้อนที่จำไม่ได้ว่าแบคอัพอัพเดทถึงไหนแล้ว
มีหิ้งดีกว่าไม่มีนะ ถึงกูจะเป็นพวกชอบมาหย่อนรีวิว แต่ถ้าถามซ้ำๆก็น่าเบื่อว่ะ ก่อนถามมันก็ควรอ่านพยายามหาข้อมูลเองซักหน่อยก่อนไหม
กูว่าที่เขาบอกคนทำหิ้งจ้องจับผิดหมายถึงทวิตหิ้งละมั้ง กูเข้าไปอ่านแล้วล่ะ ก็เจอที่แซะๆ บ่นๆ ฝ แหละ ขนาดเรื่องคนบอกมือคุณ ฟ นิ่ม ยังเอามาเม้าเลย 55555 กูไปนั่งไล่อ่านแล้วบันเทิงดี
คหสต คนทำหิ้งมันจะเม้าไรก็ปล่อยแม่งไปเหอะ เขาจะไม่ชอบ ฝ คิดว่า ฝ ขายแพง อชปล ไม่ได้สนุกอย่างที่ไฮป์กันชิบหาย มันก็ความเห็นเขาว่ะ เขาเม้าที่ทวิตเขาเองด้วย ช่างแม่งเหอะ กูอยากให้มีหิ้งเพราะกูเบื่อเวลาคนมาถามเรื่องนั้นเรื่องนี้เป็นไง มานั่งขุดเม้น นั่งหาซ้ำๆ ซากๆ มันน่าเบื่อ บทสนทนาไม่เกินหน้าน่ะ
ออกตัวเลยกูเป็นแฟนงานคุณ ฟ (แต่ไม่เคยจับมือเขานะว่านิ่มจริงเหรอ ก้ากกกกก) แต่กูเฉยๆ ถ้าใครจะไม่ชอบ จะแซะ ฝ ส่วนตัวอยากให้คนเอาเขาลงหิ้งอวยๆ ด้วยว่ะ สงสารเวลาเห็นงาน overrated ไปมากแล้วพอคนไปอ่านไม่ได้ดั่งใจก็บ่น แซะ สนพ รัวๆ 55555 คือกูชอบฝูในฐานะนิยายวายพาฝัน แต่เอาฐานะนิยายทั่วไปก็นะ มีจุดรั่วๆ เยอะ แต่ไม่เป็นไรกูชอบ กูปิดตาข้างนึงอ่านได้น่ะนะ
หัวใจหลังเลนส์ everY
สปอยนิดหน่อย
ปอม (นอ) ปลิ้มผลงานกวิน (พอ) เนื่องจากเป็นช่างภาพชื่อดัง แต่วันแรกที่เจอกันพอ.ดันทำกาแฟหกรดนอ.แล้วรีบชิ่งไปทำงานต่อ พอเจอกันอีกทีที่บริษัท(เนื่องจากนอ.แข่งชนะเลยต้องมาทำโปรเจคร่วมกัน) นอ.ก็ต่อว่าไปเต็มที่ก่อนมารู้ทีหลังว่าที่ว่าไปจัดเต็มอ่ะ ไอดอลมันเอง สุดท้ายปรับความเข้าใจกันได้
เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆนะ คู่นี้ค่อยๆรู้สึกตัวว่าชอบนะ ค่อยๆแอบเนียนจีบไปเรื่อยๆ ค่อยๆทำให้รู้ตัวแล้วสุดท้ายก็ใจตรงกัน นอ.ไม่สาว
สิ่งที่ทำให้ต้องหักลบคะแนนจากเรื่องนี้คือ เหตุผลของตัวร้ายที่เข้ามาพยายามให้พอ.กับนอ.เลิกกันนี่มันงี่เง่าสิ้นดี คือปลอมเอกสารว่าพอ.โกงภาษีนะ นอ.ต้องแยกจากพอ.ไม่งั้นจะเอาเอกสารนี้ยื่นให้กรมสรรพากรและตำรวจดู คือเหตุผลงี่เง่าแล้ว ประเด็นงี่เง่ากว่าคือนอ.เสือกออกห่างพอ.จริงเว่ย โดยไม่ไปถามพอ.ด้วยซ้ำว่าจริงรึป่าว แม้ว่าช่วงนี้ใช้เวลาจะไม่นานก่อนจะปรับความเข้าใจกันแต่ก็นั่นล่ะเหตุผลมันงี่เง่าเกินจนต้องหักลบกับความชอบที่อ่านมาทั้งเรื่องเลย
สรุปให้คะแนน 6.5/10 พอ (ถ้าตัดอิช่วงไร้เหตุผลนั้นออกจะได้คะแนนอีกมาก)
จริงๆ กูก็มีความเห็นบางอย่างตรงกับพวกที่แซะ ฝ นะ เพียงแต่กูไม่ได้ไปบ่นที่ไหนให้สาวถึงตัวตนได้แค่นั้น
แล้วไอ้คนที่ไปป่วนหิ้งแล้วลบนะ ตัวเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกที่ทำหิ้งหรอกนะ นั่นเขาก็บ่นในทวิตตัวเองไหม เนื้อหาในหิ้งมันก็รวมๆมาจากหลายโม่งที่มารีวิว แต่นี่ลบของที่หลายๆคนเข้าไปหาข้อมูลใช้ประโยชน์ได้
>>619 เทียบกับราคาฝัน เรื่องไหนไม่เมคเซ้นส์กว่าวะ
กุว่ามีหิ้งดีกว่าไม่มีนะ ส่วนเรื่องที่มาถามกุก็ไม่ได้รำคาญอะไรคือคนไทยมันชอบถามก่อนอ่านอยู่แล้วอะต่อให้มึงเขียนดียังไงมันก็มีคนถามอย่าคิดมากเลย
มีหิ้งดีกว่ามั้ยวะพวกมึง ไม่งั้นทู้แม่งก็มาถามหาเเต่เรื่องเดิมๆน่ะสิ เรื่องคนทำหิ้งคุยกันกูว่าคนละส่วนกับรีวิวนะ รีวิวก็มาจากโม่งเองมั้ยวะ
ไม่นะ!! ชายเจ็ดแม่งทรยศกู แม่งงงงง กูอุตส่าห์เชียร์เจ็ดสี่ คนเขียนอย่าล่มเรือกู เรือนี้มันจะล่มหลายรอบแล้วอย่าให้กูเจ็บปวดอีกกกก
>>620 สำหรับกู กูให้ราคาฝันโครตไม่เมคเซนส์กว่า พอดีทำงานในแวดวงนี้อะนะ เลยรู้ว่าที่นายเอกทำมันโครตเพ้อเจ้อ เวลามันเป็นเงินเป็นทอง ไม่มีใครลางานเพื่อไปนั่งสเก็ตช์รูปดูสถานที่ในโปรเจคที่บริษัทตัวเองไม่ได้งานหรอก เข้าใจว่าอยากให้พระเอกเห็นความทุ่มเทนายเอก แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นบริษัทนายเอกได้งาน แบบนี้จะโอเคกว่าอีก ได้เจอหน้ากันบ่อย ได้เห็นความเป็นมืออาชีพ ทุ่มเทกับผลงานของนายเอกไม่ดีกว่าเหรอ อีกอย่าง พระเอกมันตกลงเซ็นสัญญากับอีกที่ แล้วมายกเลิกเอาดื้อๆเนี่ย มันไม่มีใครเขาทำกันนะ เป็นบริษัทจริงโดนฟ้องตูดบานแน่ๆ ทำตัวเป็นพวกเล่นขายของไปได้ พระเอกนายเอกเรื่องนี้ไม่มีความเป็นมืออาชีพอย่างแรงจนกูหงุดหงิด เห็นคนอวยว่าดีนักหนา มันก็ไม่ได้ดีอะไรเลยนะ
มึงคะ การไปป่วนหิ้งมันเป็นการกระทำที่แย่มาก
หิ้งมันเกิดจากการรวมคอมเมนต์ของคนหลายๆคนให้อ่านง่ายไม่ต้องมาถามซ้ำๆ
ส่วนความเห็นของคนทำหิ้ง มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา กูยังไม่เห็นเขาเอาไปรวมกับการทำหิ้งสักหน่อย
แยกส่วนตัวกะส่วนกลางหน่อยนะมึง
>>626 ไม่มีอะ เว้นแต่มึงจะไปทำอะไรร้ายแรงมาก หรือสร้างความเสียหายมากเป็นวงกว้าง เขาถึงจะถอนใบประกอบอาชีพ กรณีนายเอกไปแย่งงานบริษัทคนอื่นมันคือ เสียมารยาทสัสๆ อาจจะโดนเพ่งเล็งจากที่อื่นว่าไอ้นี่ไม่น่าร่วมงานด้วยเพราะนิสัยแทงข้างหลัง วงการนี้เหมือนจะกว้าง แต่จริงๆมันแคบนะ แถมโครงการใหญ่ๆแบบนี้ ทำอะไรไว้เขาก็รู้กันนั่นล่ะ แสดงออกถึงความไม่เป็นมืออาชีพสุดๆ กูแปลกใจมากที่บริษัทพระเอกไม่โดนฟ้องเพราะผิดสัญญาเอง สัญญาที่เซ็นมันไม่ได้คิดจะฉีกก็ฉีกได้นะเว้ย คิดว่าเพราะพลังแห่งรักแถมมีผัวเป็นผู้บริหาร แค่นี้ก็รอดทุกอย่างแล้วงั้นเหรอ โครตเพ้อเจ้อ
เป็นกู เขียนให้บริษัทนายเอกได้งานแล้วไปเจอปัญหาหน้างานที่ต้องร่วมแรงกันแก้ไขยังจะโอเคกว่าให้นายเอกมันไปตื๊อๆขอทำงานซะอีก แล้วบริษัทใหญ่ๆอะไรวะ เข้าถึงตัวผู้บริหารง่ายจัง รปภ.ไปไหนหมด มาโวยวายตื๊อๆขอพบแบบนี้ไม่โดนยามจับออกไปทิ้งหน้าบริษัทก็บุญแล้ว
กูเพิ่งอ่าน public school นี่นิยายขึ้นท็อปได้ไงเนี่ย ว้อททท 5555 เนื้อหาไม่มีไรเลย วนๆย้อนๆอดีต คำตกก็เยอะด้วย
ถึงเหล่าสหายพี่ม้า กุขี้เกียจไล่จิ้มใครบ้าง555555 โอ้ยกุจะบ้าาาาา กุมั่นคงกับชายสี่ แต่ชายเจ็ดไม่ไหวแล้ว แซ่บเกินไป ทำไงดีกุหลายใจกุเลือกไม่ได้ 3pได้มั้ย แซนวิชเนื้อม้าอร่อยนะมึง!!
นิสัยไม่ดีเลยวะคนทำหิ้งเค้าตั้งใจทำ อย่าทำลายความตั้งใจของคนอื่นสิวะ แล้วเรื่องทำหิ้งกับความชอบส่วนตัวช่วยแยกแยะด้วย เรื่องชอบไม่ชอบใครมันเกี่ยวอะไรกับทำหิ้งวะ หิ้งก็เอาความเห็นคนในห้องนี้ไปใส่นั่นล่ะ อีกอย่างถ้าว่าคนทำหิ้งอคติ คนพูดมึงเองนั่นแหละที่อคติกับคนทำหิ้ง
กูไม่ลืมเรือเก่ากู พี่ม้ากับเว่ยตาตี่ ลุงก็แซ่บนะโว้ย
มีคนป่วนหิ้งเพราะคิดว่าโม่งกลุ่มที่ทำหิ้งอคติกับสนพ? ถ้าเป็นเรื่องจริงกูอยากรู้ว่าคนทำอายุเท่าไหร่วะเนี่ย มึงบ้าเปล่า มันเป็นพฤติกรรมที่ไร้สาระมากนะมึง มึงทำไปไม่อายตัวเองเหรอถามจริง ถ้าจะบอกว่าเป็นพวกแอนตี้สนพ.ฉวยโอกาสสร้างสถานการณ์ก็ดูไร้สาระพอกัน ไม่ว่าคนทำจะมีจปส.อะไร กูขอประณามมึงด้วยอีกคนว่าการกระทำมึงมันน่ารังเกียจฉิบหายเลยว่ะ จากใจโม่งคนนึงที่เป็นแฟนนิยายสนพ.นี้มาตั้งแต่ผูกคอซอง
เพิ่งอ่านน้องม้าตอนล่าสุด บอกเลยว่าคะแนนชายเจ็ดนำโด่งละค่าาาา ชายสี่หายหัวไปนานเกิน กลับมาก็จบค้างๆคาๆ ยกน้องม้าให้ชายเจ็ดผู้ไวไฟดีกว่า ทั้งจูบแรก ทั้งเกือบจับกด ไวไฟดี ชอบๆ 555
ปกติอ่านแต่แนวแฟนตาซี คอนเทม สืบสวน ดีต่อใจ ไม่ก็หื่นไปเลย นี่เผลอไปอ่านเรื่องแนวย้อนยุค เรียลๆ ดราม่าสัด หน่วงเลยกู จริงๆกูอ่านดราม่าได้ แต่ต้องพวก hurt and comfort คือปลายทางมึงมีแสงสว่างให้กู ไม่ก็จบค้างๆ HFN ให้เอาไปคิดต่อเอง นี่จบแบด ทำเอาไปต่อไม่ถูกเลยตอนนี้ อยากสลัดความรู้สึกหลังอ่านจบทิ้งไป แต่มันก็คาใจ ค้างในอารมณ์ บอกไม่ถูก แง่งงงงงง
ขอเสริมเรื่องราคาฝันนี่ จะบอกว่าความเป็นจริงทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ คอนเฟิม วงการสถาปนิกแต่ละบริษัทมันจะมีวงในของมันอยู่ ข่าวมันรู้ถึงกันหมดเเหละ บริษัทไหนมันไปปาดหน้าใคร บอสัดไหนโกง หรือใครมันเรื่องมาก ยิ่งไปปาดหน้าสถาปนิกระดับประเทศขนาดนี้เพราะตัวเองเป็นเเฟนหมาดๆของเจ้าของออฟฟิศ ถึงกับร้องโอ้โห้เเน่นอน55555 ( สถาปนิกระดับเทพในเรื่องนี่ดูจากรูปลักษณ์ ไม่แน่ใจใช่ดวงฤ_ธิ์ บุ_นา_ค รึเปล่า //เเซวๆ) เราว่าเรื่องยาว เป็นข่าวฉาวแน่นวล ต่อให้งานมันออกมาดีแค่ไหนก็ไม่มีใครแลหรอก ทุกคนจะมองว่า อ๋อ ก็ผัวเป็นเจ้าของนิ..... และส่วนมากคนทำงานออกแบบรับไม่ได้หรอกกับคำพูดแบบนี้ เหมือนงานมึงคือขยะเลย ไม่สนใจ เค้าจะสนใจแค่ อ๋อแย่งเค้ามาหลา
ส่วนเรื่องสัญญา ถ้าเป็นอยู่ในแบบร่างขั้นต้น ร่างแบบร๊างร่างนะ น่าจะยังหยุดได้ ยังไม่ใช่สัญญาเต็ม แต่ต้องจ่ายตังงวดนั้นนะ5555 แต่จากที่ดูในเรื่อง เหมือนจะถึงขึ้นภาพตีฟหลัก แล้วก็โมเดลหลักแล้วรึเปล่า อันนี้จำเนื้อเรื่องไม่ได้เเละ ถ้าถึงขั้นนั้นคือเค้าเซ็นสัญญากันเเล้วนะ ปาดหน้าไม่ได้แล้ว หรือถ้าปาดได้เพราะเส้นสายในเรื่อง แม่งต้องกล้ามาก (หมายถึงลูกค้าด้วยนะ55555555 เพราะต้องจ่ายค่าแบบพรีเซ้นต์ให้ทีมแรกด้วยนะ ซึ่งก็เเพงหน่าจา) นี่ยังไม่นับรวมความเป็นจริงที่เค้ามีผลประโยชน์ระหว่างบริษัทกันอีก ซับซ้อนน ครุ่นคริ้สสสส
จุดที่ทำเราขำมากคือตั้งแต่ที่นายเอกดึงดันจะไปเสนออีกรอบเเล้ว สถาปนิกอะไรว่างขนาดนี้วะ ชีวิตจริงถ้าเป็นโฮมออฟฟิสสถาปนิกส่วนมากจะถือกันหลายโครงการมาก ไม่ว่างมาทำห่าอะไรแบบนี้หรอก, งานปกติก็กลับบ้านดึกจะตายอยู่แล้ว เอาเวลาเพ้อฝันอยากได้โครงการนี้ไปรับงานนอกเถอะนะลูกนะ ฝากบอกคนที่ปลื้มการเป็นสนาปนิกไฟแรงในเรื่องนี้ คือ เอาสนุกๆได้นะเพราะมันเป็นนิยาย แต่ในความเป็นจริงอย่าไปทำแบบนี้นะเฮ้ย คนนอกสายอาชีพอ่านเเล้วน่าจะชอบเรื่องนี้ ซึ่งถ้าตัดความสมจริงออกก็สนุกอยู่นะ, แต่พอได้เห็นคนมาบอกมากๆเข้าว่าเรื่องนี้หาข้อมูลเยอะมาก สมจริงอยู่ เราเชื่อว่าคนวงในอ่านเเล้วจักจี้ทุกคน คล้ายๆกับหมอมาอ่านนิยายหมอว่างงานน่ะเเหละ
อ่านเคสแบบนี้แล้วยิ่งรุสึกก่อนเขียน นักเขียนเคยลองไปสัมภาษณ์หาเพื่อนทำงานวงการนี้แล้วถามบ้างมั้ยนะ แต่งเอามโนล้วนๆ แบบนี้ กูเป็นคนเขียนโดนแหกแบบนี้กูอายตายเลย...
ky แบบหลังเขา กุเพิ่งได้อ่านNezจบทำไมมันดีเว่อร์ๆๆๆๆแบบนี้วะ กุชอบคสพ.ตลค.มาก ktlว่าดีแล้วนะแต่พอมาเจอคู่นี้มันเหมือนได้อ่านคนที่เขารักกันจริงๆเลยอะ อ่านไปบิดหมอนขาด ภาษาของอาจารย์ยูริเอดะสวยมาก เสียดายอยากให้กลับมาเขียนซีรีย์นี้อีก
ว่าแต่ซีรี่ย์ the negiator ของcbนี่แปลดีป่ะ เห็นอาจารย์ยูริเขียนเหมือนกัน
เจ้าสาวมายา by Zi yue
เรื่องย่อ: นายเอกจำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณคุณหนูผู้มีพระคุณโดยการเปลี่ยนตัวเป็นคุณหนูไปแต่งงานกับคู่หมั้นที่อยู่นอกด่าน(แนวๆพื้นที่ไม่เจริญ บ้านป่าเมืองเถื่อน) พระเอกไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคุณหนูจากเมืองหลวงเพราะอดีตฝังใจจากแม่ที่ทนใช้ชีวิตนอกด่านที่มีแต่ไร่ และความเวิ้งว้างไม่ไหวหนีตามผู้ชายคนอื่นไป ทำให้พระเอกอคติกับผู้หญิงหยิบโหย่งทั้งหลาย เฮียแกก็เลยวางแผนต้อนรับเจ้าสาวแสนสวยจากเมืองหลวงไว้เต็มที่ แต่เจ้าสาวที่เจอดันเป็นอะไรที่ทำให้เค้าคาดไม่ถึงจากที่จะแกล้งให้ลำบากก็ค่อยๆเปลี่ยนไป.......
หลังอ่าน: อาแฮ่ม....ก่อนอื่นต้องขอบคุณเพื่อนโม่งที่น่ารัก(รู้เนาะ)ที่พูดถึงเรื่องนี้และทำให้สนใจแล้วนึกได้ว่าในกองตัวเองมีก็แทรกคิวหยิบมาอ่านเมื่อคืน เล่มบางๆอ่านจบในเวลารวดเร็วและพบว่าทำไมฉันปล่อยให้แกนอนในกองไว้นานขนาดนี้วะ พล๊อตน้ำเน่ายุงชุมแบบนี้นี่ของชอบ บ่นๆด่าๆแต่ก็อ่านตลอด และเพราะความน้ำเน่าเราก็อย่าหาเหตุผลรองรับอะไรให้มากมายเน้นอ่านสนุกและเรื่องนี้ตอบโจทย์ ตอนแรกคิดว่าเป็นนิยายแต่งโดยคนไทยด้วยเพราะพล๊อตมันเหมื๊อนเหมือนพล๊อตนิยายไทย
พระเอกนี่ลมเพลมพัดคาเรคเตอร์ไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่ ก่อนเจอนายเอกนี่ก็มีความสัมพันธ์ไปเรื่อยแนวๆพ่อพวงมาลัย(ขอให้นึกภาพพระเอกนิยายแบบเจ้าของไร่ เจ้าของฟาร์ม) ไม่ได้อยากจะแต่งงานเฮียก็ไปคิดวิธีกลั่นแกล้งว่าที่เจ้าสาวเมืองหลวงของตัวให้เผ่นกระเจิง ปรากฏนายเอกดันทำได้ทุกอย่าง(แน่สิก็น้องเป็นคนรับใช้มาก่อน) สมถะ เรียบง่าย ติดดิน น่ารักและไม่ดูถูกความฝันของพระเอก(ที่คนส่วนใหญ่บอกว่าพระเอกเพ้อเจ้อ) แล้วพระเอกก็แพ้ความน่ารักของนายเอกตกหลุมจังเบ้อเร่อ นายเอกนี่ก็แนวต่ำต้อยสู้ชีวิต(ขอให้นึกถึงแนวปดิวรัดา จำเลยรัก)โลกสวยซะจนกูด่าไม่ลง
มีดราม่าเล็กๆพอให้เนื้อเรื่องมีความตื่นเต้นนิดหน่อย ความไม่สมเหตุสมผลของเรื่องก็มีตลอดทั้งเรื่อง แต่เนื่องจากมันไม่ยาวเน้นเหตุการณ์พระ-นายพิสูจน์ใจก็เลยเบลอหลายๆจุดไปได้ ใครไม่ชอบนายเอกบอบบาง น่ารัก ขอให้ข้ามโลด เพราะว่าตามตรงมันคือนิยายนอร์มอลที่ตัวเอกมีดุ้นถ้าให้พูดตรงๆ
คะแนนให้ 5/10 บวกเพิ่มคะแนนพิศวาสเพราะความน่ารักของนายเอกอีก 2 สรุปกูอ่านเพลินและชอบนะ
>>648 ขอให้ความเห็นอีกทางละกัน เรื่อง nez กูเฉยๆว่ะ เทียบกันแล้ว ktl สนุกกว่า
ไม่รู้เพราะปกติกูไม่ค่อยอ่านแปลยุ่นรึเปล่า (แปลฝรั่งก็ไม่ค่อยนะ มีแต่ไทยกับจีน)
คือตอนนี้อ่าน nez ได้แค่ถึงเล่มสองแล้วก็ยังไม่ได้อ่านต่ออ่ะ มันไม่ได้รู้สึกน่าติดตามจนอยากหยิบมาอ่านเลย สำหรับกูคืออ่านฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ ตอนว่างมากจริงๆ
มันมีบางอย่างที่รู้สึก WTF จริงๆแหละ คาแรกเตอร์ค่อนข้างสุดโต่ง พระเอกนายเอกเป็นคนแปลกๆ ทั้งคู่ คนรอบตัวก็แปลก เรื่องสืบคดีก็ไม่ได้ลุ้นระทึกขนาดนั้น บางเรื่องก็เดาได้
>>653 ยังไม่ได้อ่าน KTL แต่ตอนอ่าน Nez สองเล่มแรกกูก็เฉยๆ นะ นั่นเป็นเหตุผลที่กูเลยไม่ได้ซื้อของ CB ต่อ จนเห็น BLY ได้ไป ราคาถูก (ซื้อในงานหนังสือ) เลยได้อ่านสามเล่มรวด พอมาเล่มสามเลยเริ่มดีขึ้น แล้วมาเล่ม 4 คือโอเคเลย ฉากตอนไคลแมกซ์ก็บิ้วได้ดี พีคเป็นพีค กดดันได้อยู่ และเรื่องนี้พระเอกโมเอะกว่านายเอกว่ะ (กลับกันกับนักเจรจา)
แต่ต้องออกตัวเช่นกัน ดีในที่นี้คือ มาตรฐาน BL ของญี่ปุ่นว่ะ นิยาย BL ญี่ปุ่นเนี่ยมันมีจุดแฟนตาซีเยอะเหี้ยๆ 555+ แต่งาน อจ เอดะ กูถูกจริตการบรรยาย การดำเนินเรื่องเขาด้วย ฉะนั้นความเห็นกูจะเอียงๆ หน่อย ฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบนิยาย BL ฝั่งญี่ปุ่น อ่านไปอาจไม่ปลื้มเท่าไร ส่วนแง่สืบสวนถ้าอ่านนิยายสืบสวนมาเยอะๆ (เช่นกู) การสืบสวนไม่ค่อยว้าวหรอก แต่จะสนุกตรง profiling การตัดสินใจตัวละครที่ยังให้ความรู้สึกว่าไม่โง่ ฉลาดอยู่ (อย่างน้อยก็ฉลาดกว่ากู 55)
ทั้งนี้ Nez กูซื้อด้วยราคาร้อยนิดๆ ด้วยอ่ะ เลยแบบโอ้ยยย reasonable price ไม่รู้สึกเสียดายเงินเมื่อเทียบกับนิยายหลายเรื่อง แพงหูฉี่ 3-400 บาทเสือกมีแต่น้ำไม่มีเนื้อน่ะนะ
อยากแสดงความเห็นบ้าง เห็นต่างอย่าตีหนู 5555
nez นี่อ่านแล้วชอบ มันมีความเวอร์บ้าง สุดโต่งบ้าง แต่บทพูดหรือบทบรรยายไรงี้ ตอนอ่านรู้สึกมันทำให้อินดี ยิ่งเล่ม4คืออ่านแล้วรู้สึกเขินอะ ปกติอ่านนิยายไรแล้วไม่ค่อยได้เขินแบบนี้ 55
ส่วนktlอ่านแล้ว รู้สึกมันก็มีจุดที่เวอร์ แล้วมันก็มีจุดที่น่าสนใจ แต่อ่านแล้วเรื่อยๆ ยังไงไม่รู้ ประทับใจพวกมุกยิบย่อยในเรื่อง มากกว่าเรื่องหลักรวมๆ บอกไม่ถูก
>>650 the negotiator ของcb เรื่องแปลถ้าแค่อ่านภาษาไทย มันก็มาตรฐานcbอะ คืออ่านได้ สำนวนลื่น แต่ถ้าเทียบญี่ปุ่นคือมีดำน้ำอะ หายไปเป็นย่อหน้างี้ แต่หายไปเยอะแค่ไหนนี่ไม่รู้ ไม่เคยเทียบทั้งเล่ม จุดที่รู้เพราะจำได้ว่าตอนเพื่อนที่อ่านญี่ปุ่นมาเล่าให้ฟังมันมีแต่ทำไมเล่มไทยมันไม่มี
ทำไมอนธการจิ้งจอกต้องเอาชื่อเกาหลีมาปนด้วยวะแม่ง ถ้าเป็นชื่อแมนจูกูคงอินกว่านี้
นิยายญี่ปุ่นหลายๆเรื่อง เนื้อหาแทบไม่มี ฉากเยเยอะแยะ อย่างnez นี่กูจัดอยู่ในหมวดมีเนื้อหา
อันที่จริงมันอาจจะขึ้นกับค่ายที่เอามาแปลด้วย ชอบเอาพวกหน้าปกแรงๆมาแปลดึงดูดคนซื้อ บางค่ายมีนโยบายไม่แปลแนว slice of life เลยนะ
หน้าปกอล่างฉ่างมากๆแบบคะไซกูโคตรไม่ชอบ
>>656 เห็นให้เหตุผลว่าเป็นฉากในโลกสมมุติอ่ะ ไม่ได้บอกว่าเป็นประเทศอะไร เท่าที่อ่านดูนอกจากชื่อจีน-เกาหลีแล้ว เหมือนจะมีเวียดนามด้วยมึง 555 กูก็รู้สึกแปลกนิดนึง แต่อ่านไปแบบปล่อยเบลอ
เออ แต่พูดถึงเรื่องนี้ มีใครซื้อแบบเป็นเล่มบ้างวะ รู้สึกเหมือนกูมั้ยว่าตอนพิเศษมันน้อยมาก แค่ตอนเดียวสั้นๆๆๆๆ เล่มเล็กที่โปรโมตนักหนาว่าเป็นของแถมรอบพรีก็แทบไม่มีไรเลย มีอยู่ 4 แผ่นมั้ง ทำเป็นแผ่นพับมาก็ได้ =_=
มึงงง กูพึ่งได้อ่านKTLจบ กูชอบมาก ชอบความซื่อๆของเมสัน ชอบความโรคจิตของโนอาห์ แม้จะขัดใจกับสำนวนการแปลนิดหน่อยแต่เนื้อเรื่องสนุกเลยให้อภัย
เวลาเจอชื่อแบบนั้นนะกูติดเบลอ อ่านแล้วไม่จำชื่อตัดปัญหาขัดใจตัวเอง
Ky พอดีกูเพิ่งได้อ่านเล่มแถทของ vy black dining table ก็ dark สมกับที่ค่ายเคยโฆษณาไว้อะนะ แต่กูชอบจุดที่บอกว่าเพราะเป็นฝาแฝดเลยมีความรู้สึกร่วม คูณเป็น 2 เท่า มีนิยายเรื่องไหนที่เล่นจุดนี้บ้างมั้ย (ถ้าdark น้อยกว่าเรื่องนี้จะดีมาก)
แล้วมีจุดสงสัยนิดนึงตอนท้ายเรื่อง ใครอ่านแล้วมาช่วยconfirmทีสิ ว่ากูไม่ได้คิดไปเอง
.
.
.
.
.
แกงกะหรี่หมูป่าที่น้องมันทำนี่คือ เอาเนื้ออามาทำใช่มั้ย?
หิ้งโม่งเข้าไม่ได้
มีคนแฮ็กแอ็คเคาท์หิ้งแล้วเข้าไปป่วนข้อมูลเละ หายหมด รอหิ้งโม่งมากู้กลับ ตามไปอ่านความเห็นข้างบนนะ
มึง กูขอถามหน่อย nez นี้ใครเคะใครเมะวะ? หรือตรงตัวตามหน้าปกเลย(จิริเคะทาคาเมะเมะ?) คือกูกำลังจะเริ่มอ่านเล่มแรกหลังจากได้เล่มจบมาครบ อ่านๆไปเกิดมีความรู้สึกว่าอยากให้ทาคาเมะเคะว่ะ กูชอบเคะอุปนิสัยแนวๆนี้ไม่ใช่ไร5555555
ky กูอ่านktlจบแล้ว ชอบเมสันว่ะชอบความยันและโหมดหยาบโลนของโนอาร์ด้วย ฉากเซ็กซี่โคตรฮอทดิบๆดี กูชอบเคะแบบเมสัน หมอบรรณในmanner of deathจัง มีนิยายแนวสืบสวนหรือบรรยากาศทึมๆที่เคะแมนๆห่ามๆแบบนี้อีกมั๊ยแนะนำที
ky พวกมึงง ใครอ่านสปอยพี่ม้าที่นักเขียนลงในทวิสมั่ง บอกกูทีว่าไอ้ตลค.ที่นขพูดถึงมันใครวะ กูอ่านเกือบจะครบรอบอยู่แล้วก็ยังหามันไม่เจอ นี่กูตกหล่นตรงไหนไปหรือเปล่า
สปอย
.
.
.
ถ้าลองเรียงลำดับคือ เลี่ยงจินหวงเจอยากับวิชาต้องห้ามที่ทำให้เป็นอมตะ แต่ธาตุไฟเข้าแทรกระหว่างนั้นเพราะยาลูกกลอนหมดอายุ แล้วก็เลยต้องการดอกมู่ตันพันปี วางแผนนานมากเพื่อบีบให้ทั้งอาณาจักรต้องพยายามตามหาดอกมู่ตัน แต่หยินขัดขวางแล้วชายสี่หมี่เกี๊ยวได้ไป เอาไปรักษารัชทายาท พอมีดอกมู่ตันในร่าง เลี่ยงจินหวงก็เลยต้องพยายามเอาตัวมา ฮ่องเต้ให้รัชทายาทไปซ่อนตัวที่สำนักไป๋โดยไม่ติดต่อไปหา แต่เลี่ยงจินหวงรู้ในหลายปีต่อมา เรียกแก๊งคลั่งยก(กุฮา555)ไปบุกสำนักไป๋ สู้กันกับเจ้าสำนักไป๋แล้วบาดเจ็บ(ตามที่คนเขียนบอกในนั้น)ชิบหายที่ไม่เจอรัชทายาท เลยใช้แก๊งเดิมสร้างยาเพิ่มพลังปราณที่ใช้ชีวิตคนจำนวนมากขึ้นมารักษาตัวเอง(มั้ง) แต่ชายเจ็ดมาจิ๊กไปให้ม้าแดกตอนอยู่ทางใต้ คือถ้าสรุปจากเรื่องต่างๆที่พี่ม้าเจออย่างตอนช่วยฮูหยินโหลว>เจอเจ็ด>สู้กับแก๊งคลั่งหยก>เจอซากสำนักไป๋ที่ดูเหมือนพังมาหลายปี น่าจะทำนองนี้นะกูว่า
มึงงงปมรักจอมมารหนุกป่าววะะ
กุเพิ่งไปอ่าน nightmare อยากให้เรื่องนี้ไม่มีฝันร้ายของ everY จบ
*ไม่สปอย*
คือแม่งงานดีมากจนกุงงว่าทำไมกุเพิ่งได้อ่าน อ่านรวดเดียวจนจบตะกี้สดๆร้อนๆ คือหยุดอ่านไม่ได้เลย เหนือความคาดหมายมากเนื้อเรื่องแบบนี้ในนิยายวายไทย ขอบคุณโม่งที่มาโพสว่าเค้าจะเอาไปทำซีรีย์ทำให้กุตามไปหาอ่าน
คือกุอ่านแบบตอนแรกไปแบบ blankๆ มาก (นักเขียนจั่วหัว psycho-drama) คิดว่าเป็นเรื่องของชายหนุ่มผู้มีปมในใจเฉยๆ พออ่านไปๆ เฮ้ยมันมีอะไรมากกว่านั้นว่ะ เรื่องมันลึกลับซับซ้อนพลิกปมไปมา มีแต่อะไรที่คาดเดาไม่ได้ตลอดเรื่อง คือกุไม่สามารถหาคำนิยามของนิยายเรื่องนี้ได้เลยว่ะ มันมีทุกรสชาติทั้งหวาน เศร้า หน่วง ดราม่า โรคจิต สืบสวน สยองขวัญ หักมุม อ่านๆไปเหมือนตัวเองเป็นคนบ้า เดี๋ยวร้องเดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวนั่งลุ้นตัวเกร็งเดาอะไรไม่ถูกเลย
อยากให้ไปลองอ่านกันดู คนเขียนยังลงในเน็ตให้อ่านอยู่เรื่องนี้กุให้ 10/10 ไปเลยอ่ะ สุดๆจริงๆ พล๊อตดีงามมากกกก มุมมองและการกระทำของตัวละครแต่ละตัวมีการเอาเหตุผลต่างๆมารองรับแบบอ่านแล้วไม่ขัดใจไม่งี่เง่า ภาษาก็ดีอยู่อ่านแล้วไม่ขัดอารมณ์ กุขออวยไส้แตกเหอะ
สปอยตอนจบว่า happy ending ให้หน่อยละกัน เผื่อใครกลัว
ป.ล.ใครมีนิยายแนวนี้อีกแนะนำกุที กุชอบมากกกก #น้ำตาไหลพราก
เหี้ยย โพสข้างบนกุตื่นเต้นจนพิมพ์ชื่อเรื่องผิดว่ะ ชื่อที่ถูกคือ Nightmare อยากให้คืนนี้ไม่ต้องฝันร้าย
#ปิดหน้าอับอาย
อนธการจิ้งจอกนี่กูติดใจเรื่อง ดวงตาสีแอมเบอร์ อินเตอร์สุดๆอะ
Ky เพื่อนโม่ง พึ่งเห็นว่านบ.แจ้งเรื่องโซตัสได้ตีพิมพ์เป็นภาษาจีน โอออออ ทางสนพ.เค้าจะเเจ้งเรื่องนข.ด้วยมั้ยว่ามีคดีอะไรมา คงไม่สินะ(กูลังเลว่าจะลงห้องนี้หรือไปห้องเม้าท์ดี)
>>693 nightmare อยากให้คืนนี้ไม่ต้องฝันร้าย
คือเรื่องมันพลิกไปมาหลายตลบจนกุสปอยไม่ค่อยถูกเลย เอาเท่าที่ได้ละกันนะ จะพยายามไม่สปอยจุดพีคกับปมหลักของเรื่อง
*version สปอยนิดๆพอเป็นกระสัย*
เปิดเรื่องมาจะเจอกับรัตติกาล (นอ.) เลี้ยงเด็ก (รพี) อยู่คนนึง แต่น่าแปลกที่เค้าเกลียดเด็กนี่มาก เพราะว่าจริงๆแล้วนั้นเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกเค้าแต่กลับเป็นลูกของคนที่เค้าทั้งรักและเกลียดคือ พะแพง(พี่รหัส)และนที(แฟนพี่รหัสและคนรักของเค้า) ในวันที่เค้าจับได้ว่าทั้งสองคนนี้ยังไม่เลิกกัน เสือกเป็นวันที่เค้าขับรถตามไปเจอจนเห็นสองคนนี้เกิดอุบัติเหตุต่อหน้า แถมพะแพงดันท้องแก่ซะอีก สองคนนั้นตายหมอต้องทำคลอดฉุกเฉินทำให้เด็กรอดมาแล้วรพีรับดูต่อ มันเหมือนกับโลกของกาลล่มสลายคือแบบทั้งรักทั้งเกลียดแต่ยังไม่ทันแก้แค้นต่อว่าอะไรทั้งคู่เสือกตายก่อนก็เลยมีปมอยู่ข้างใน กาลไม่รู้จะทำยังไงก็เลยลงกับเด็ก เกลียดเด็ก ทั้งๆที่เด็กก็โหยหาความรักตามวัยปกติ
จนถึงวันนึงเด็กหนีออกจากบ้าน เพราะจะไปตามหากาลที่รร. คิดว่ากาลไปรอรับตัวเอง แต่โดนคนร้ายจับตัวไว้ โชคดีที่ อารัณย์ (พอ.) มาช่วยไว้ได้ จากนั้นรัณย์ก็เริ่มเข้ามาทีบทบาทในชีวิตของกาลและรพี รัณย์เป็นครูผู้ช่วยคอยช่วยดูแลพีที่รร. แล้วก็ชอบมีปัญหาทะเลาะกับกาลที่เป็นผู้ปกครอง กาลคิดแผนหลอกล่อให้รพีตายใจโดยการแกล้งแสดงความรักแบบพ่อลูกปลอมๆ ซึ่งแน่นอนว่าเด็กอย่างรพีดูไม่ออก แต่รัณย์ดูออกเลยต้องเอาตัวเองมาอยู่ใกล้รพี
อ่านๆไปเราจะเริ่มรับรู้ว่ามีบางครั้งที่กาลไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ถ้ากาลจมอยู่ในอดีต จุดนี้ล่ะที่ทำให้เรา(คนอ่าน) เริ่มรู้สึกว่า เฮ้ย มันมีอะไรกว่าที่นข.บอกเราป่าววะ
เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ จนบริษัทกาลมีคนในทรยศแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร แถมได้รู้ว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับนทีและพะแพงในวันนั้นก็ไม่ใช่อุบัติเหตุ กลับเป็นการจัดฉากของใครบางคน กาลต้องตามหาความจริงและตัวคนร้ายไปพร้อมๆกับเราที่เป็นผู้อ่าน อดีตเป็นยังไง ปัจจุบันเกิดอะไรขึ้น ใครกันแน่ที่เป็นตัวร้ายที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด แน่ใจหรือว่าคนที่ตายไปแล้วนั้นตายจริงๆ ใครที่โกหก สุดท้ายแล้วกาลจะก้าวผ่านฝันร้ายของตัวเองได้หรือไม่ อยากให้ลองไปอ่านติดตามดู
กุขออนุญาตไม่สปอยตอนหลังเพราะพลิกไปมาหลายตลบจนคาดไม่ถึง แต่รับรองว่ามึงจะต้องสนุกไปกับการอ่านแน่นอน ตอนแรกอาจเนือยไปนิดแต่อ่านไปเรื่องๆเหอะ เชื่อกุ
หิ้งหายย กูไม่เคยอ่านนิยายแต่งอยากหาอ่านไม่มีที่หาข้อมูลเลยกู orz
ปกติกูอ่านแต่แปลอ่ะ มีนิยายแต่งเรื่องไหนสนุกเคะไม่วอแวแมนๆแนวสืบสวนไม่ก็อะไรทึมๆที่ไม่เน้นแต่เรื่อกรักๆมั่ง
รอยรัก จำหลักใจ เรื่องนี้น่าทำเป็นหนังสือนะ เขียนดี พล็อตดีใช้ได้เลย สนุก เสียดายๆ ไม่ค่อยมีแนวนี้ในตลาดด้วย แต่คงเพราะเหตุนี้แหละบางที เสียดายๆ
มึง กูกำลังอ่านอนธการจิ้งจอกใหม่ตั้งแต่แรกหลังจากได้เล่มมา แต่อ่านทีไรกูก็อดขำกับชื่อเซกัลเชบีไม่ได้จริงๆว่ะ คือทั้งจี้ ทั้งรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยังคงอ่านต่อไปเพราะชอบสัตว์หน้าขน เอ็นดูจิ้งจอก55555555
>>704 กูจำได้ว่านักเขียนเคยแต่งฟิคมาก่อนหน้านี้นะมึง เพราะฉะนั้นไม่น่าจะเป็นเรื่องแรกของเขานา แต่เรื่องนี้สนุกจริงสำหรับกูเป็นอะไรที่ตามอ่านตั้งแต่แรกยันจบ นายเอกแบบพี่กาลนี่ถือว่าถูกจริตกูมาก แม้ในช่วงแรกๆจะน่ารำคาญไปหน่อยก็เถอะ สงสารน้องรพีถูกเกลียดโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
มีใครอ่านสัญญารักพันธนาการหัวใจของ meedee บ้างยังอ่ะ รีวิวให้หน่อยสิ หิ้งหายไม่รู้ไปดูตรงไหนดี
กุขอบ่นนิยายเรื่อง หึงโหดโครตแฟนหน่อย ลำไยพระเอกมากถึงมากที่สุด สงสารนายเอก โดนแต่เขาหลอกก็เสือกไปใจเต้นกับเขาห่า ถึงพระเอกจะมีเหตุผลที่หลอก แต่แมร่งไม่สมเหตุสมผลเลยว่ะ ถึงตอนล่าสุดกุเลิกตามเลย ลำไยชิบหาย
กุตามไปอ่าน Mr. Grey มา น้องแมวน่ารักมากกกก เห็นแล้วอยากฟัดพุงนายท่านบ้าง (แต่ส่วนของคนนี่เฉยๆมากอ่ะ ไม่ค่อยถูกจริตกับเคะแนวนี้)
Ky กูมีโหลดไฟล์หิ้งเป็น excel ไว้อ่านตอนไม่มีเนต โหลดมาเมื่อช่วงต้นเดือนอะ ถ้าจะเอาบอกได้นะเดี๋ยวกูส่งให้
Beau and the Beast by Kay Simone
***คำเตือนรีวิวนี้มีสปอยและรีวิวนี้เป็นความเห็นและความชอบไม่ชอบส่วนตัวคุณอาจเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย ขอให้อ่านแบบมีสติ***
เรื่องย่อ: Beau ไม่คาดคิดว่าน้องชายตัวเองจะทำเรื่องเสี่ยงคุกกล้าไปแบล๊คเมล์มหาเศรษฐีเรียกร้องเงินจำนวน $50,000 แลกกับภาพสัตว์ประหลาดสูง 7 ฟุต และที่น่าตกใจกว่าคือโบต้องเป็นคนไปทำการยื่นหมูยื่นแมวในครั้งนี้ที่เพนท์เฮาส์สุดหรูใจกลางเมือง เรื่องมันคนจะไม่ยุ่งถ้าไม่บังเอิญโบจะถูกมัดมือชกให้เขียนหนังสือเกี่ยวกับเจ้าของเพนส์เฮาส์อดีตดาวรุ่งผู้โด่งดังแห่งวงการการเงิน Wolfram.....ที่ปจบ.กลายเป็นสัตว์ประหลาดสูง 7 ฟุต มีเขายาว เขี้ยวคมและดวงตา(เกือบ)จะดุร้าย....แลกกับค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลโดยที่ห้ามติดต่อกับน้องชายและโลกภายนอกจนกว่าจะเขียนหนังสือจบ...แม่มด คำสาป บุคคลที่เกี่ยวข้อง และเวลาที่เหลือน้อยนิด...กับโบที่นับวันจะยิ่งหลงเสน่ห์ของวูลฟ์แรมจนถอนตัวไม่ขึ้น....
หลังอ่าน: หากชอบ Beauty and the Beast และชอบเรื่องแนวๆ Happily Ever After เรื่องนี้ตอบโจทย์ มันคือนิยายพาฝันที่ดำเนินเรื่องตามแบบนิยายดั่งเดิมเป๊ะ ปราสาทร้างก็เปลี่ยนเป็นเพนส์เฮาส์สุดหรู จากกุหลาบก็เป็นนาฬิกาข้อมือเรือนทอง เหล่าบรรดาคนรับใช้ก็กลายเป็นพนักงานระดับสูงในบริษัท คนเขียนมีอารมณ์ขันเข้าใจตั้งชื่อนอ. Beau นอกจากแปลว่าโฉมงาม/สวย/งดงาม แล้วมันยังเป็นแสลงแปลว่าที่รักได้อีกด้วย ไหนจะชื่อพอ.ที่แบบแกเกิดมาเพื่อเป็นสิ่งนี้เว้ย สนิทกันไปพักนึงนอ.เรียกพอ.เล่นว่า Wolf (เอ็นดู๊ววววว์) ตอนอ่านฉากที่เจอกันครั้งแรกของทั้งคู่จั๊กจี้มาก พอ."ได้กลิ่น" นอ. ที่อ่านยังง๊ายมันก็คือกลิ่นของความรัก นอ.ที่อยากจะลองเอื้อมมือไปลูบๆจับๆขนพอ.ดูว่านิ่มแค่ไหน(เราก็เช่นกัน) นอ.มันไม่ตกใจเลยตอนเจอพอ.ครั้งแรกเหมือนลึกๆก็รู้อยู่แล้วว่าน่าจะเจออะไรแบบนี้แล้วนอ.ก็รอมาตลอดชีวิตที่จะเจออะไรที่อธิบายด้วยเหตุผลไม่ได้ ครึ่งเรื่องแรกอ่านสนุกมาก พล๊อตเดิมๆเดาได้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรต่อไปแต่ยังอ่านสนุกเพราะตัวโบเองกับวูลฟ์แรม แต่ครึ่งเรื่องหลังก่อนถึงช่วงโนอาห์(น้องชายนอ.)กับลินคอล์น(แฟนเก่านอ.) ตัดสินใจเข้าไปช่วยนอ. ค่อนข้างน่าเบื่อเพราะดันไปเน้นฉากเรต ความรู้สึกของพอ.ที่จะนอนหรือไม่นอนกับนอ. นอ.ที่อย๊ากอยากจะทำเรื่องแบบนั้น ซึ่งอ่านข้ามไปและไม่จำเป็นต้องใส่เข้ามาเยอะแยะขนาดนั้น(แอบเบื่ออันที่จริง) ไม่มีผลกับเนื้อเรื่องเลย มาเริ่มสนุกอีกทีก็โนอาห์กับลินคอล์นตัดสินใจจะเข้ามาช่วยนอ.(เพราะเข้าใจว่าถูกจับเป็นตัวประกัน)จนจบเรื่อง ซึ่งก็จบแบบที่คาดถึงและคาดไม่ถึงในหลายๆความหมาย (แต่ชอบจบแบบนี้)
และคู่รองเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมาย เดาได้อยู่ว่าน่าจะลงเอยกันแต่ไม่คิดว่าตัวเองอ่านแล้วจะชอบตาลินคอล์นได้เพราะตอนแรกคิดว่าจะเหมือนแกสตอล โนอาห์และลินคอล์นเวลาอยู่ด้วยกันแล้วลงตัวอย่างประหลาดเข้ากันได้ดีมาก ตอนแรก2คนนี้ต่างคนต่างไม่ชอบกัน โนอาห์เกลียดขี้หน้าลินคอล์นและลินคอล์นไม่ปลื้มรูปลักษณ์โนอาห์
โบมีอาการ PTSD อ่อนๆจากเหตุการณ์สูญเสียรุนแรงในอดีต ฝันร้ายจากเหตุการณ์นี้จนปัจจุบัน ไม่ชอบอยู่คนเดียวและติดน้อง(เล็กๆ) โบรับมือกับความประหลาดของวูลฟ์แรมได้ดีเพราะโบ(และโนอาห์)เข้าใจความประหลาดได้ดีมากกว่าใครมันก็ดึงดูดพอ.ให้หลงเสน่ห์และตกหลุมรักโบได้ไม่ยาก
เรื่องนี้เคะ-เมะไม่มีสลับนาจา ใครบทไหนก็บทนั้น และเวลาเค้าหวานกันก็วี๊ดวิ้วมากจนท้ายๆแอบเอียน(หวานเลี่ยนเกินจนจะอ้วกเอา)
คะแนนให้ 6.8/10 คำผิด คำสลับตกหล่นมีนิดๆหน่อยๆ หักคะแนนฉากเรตพร่ำเพรื่อ(ที่น่าจะเอามาบรรยายถึงเหล่าเพื่อนร่วมงานดีกว่า)กับคาแรคเตอร์มีความหลุดเล็กๆนิดหน่อย
ปล.เรื่องนี้มีตอนพิเศษแต่ต้องไปลงชื่อกับคนเขียนถึงได้ไฟล์มาอ่าน(ไม่มีอะไรเป็นฉากหวานๆเรตๆฟินๆซึ่งไม่น้องไปขอก็ได้ย้อนกลับไปอ่านฉากในข่วงกลางๆเรืองก็เหมือนกัน -___-")
เพื่อนโม่งช่วยแนะนำนิยายวายอิ้งให้หน่อยกุอยากอ่านละฝึกภาษาไปด้วย เอาแบบที่สนุกแล้วศัพท์ไม่ยากมาอ่ะ
>>719 กูว่ายาวนะมึง เห็นจำนวนหน้า
แล้วถ้าอ่านฝึกภาษากูไม่แนะนำนิยายแปลที่แปลมาจากภาษาอื่น ศัพท์อาจจะไม่ยาก อ่านจับใจความรู้เรื่อง คนอื่นว่าไงไม่รู้นะ แต่กูว่ามันมีความแปร่ง ไหนๆจะอ่านก็อ่านที่ต้นฉบับเขียนมาเป็นภาษาอังกฤษแต่แรกดีกว่า ยิ่ง ktl อิงที่แปลลงในเนต(ใช่ไหม หรือมีฉบับLC) กูว่าอ่านเอาเนื้อเรื่องน่ะได้ แต่เอาภาษา ไม่เหมาะมั้ง
ส่วนเรื่องอ่านแนวที่ชอบน่ะสำคัญ จะได้มีกำลังใจอ่าน
กูเป็นสายแฟนฟิคชั่น ไม่ถนัดนิยาย
แต่ถ้าเผื่อเพื่อนโม่งอยากอ่านแฟนฟิคชั่นคู่ชิปเป็นภาษาอังกฤษก็แนะนำที่ ao3 ระบบมันง่ายต่อการเสิร์ชดี อยากได้แฟนด้อมไหน คู่อะไร เรียงตามอะไรก็หาได้หมด ง่ายดี
เรื่องฝึกภาษากูไม่ค่อยแน่ใจความเป๊ะ(เพราะนักเขียนบางคนก็ไม่ใช่ native english แต่แนะนำให้ดูฟิคที่ได้ kudo หรือ hit หรือ comment หรือ bookmark เยอะๆ ฟิคพวกนั้นส่วนใหญ่สนุกจริงจังและภาษาอ่านรู้เรื่อง บางคนก็ภาษาดีเลยแหละ)
จริงๆฝึกภาษาอยากให้ไปอ่านนิยายคลาสสิคที่เป็นแบบฝึกตามระดับภาษาของเรา ยกตัวอย่าง pride & prejudice (อ่านสนุก พาฝันและเป็นวันออฟเดอะเบสนิยายแนวเกลียดขี้หน้ากันเมื่อแรกเจอ พ่อแง่แม่งอน แล้วก็รักกัน) ที่มีหลากหลายเลเวลให้เลือกอ่าน เพราะว่าถ้าเริ่มนิยายวายภาษาอังกฤษเลยสำนวนแล้วแต่คนเขียนและมีสแลงเยอะ มีความไม่ถูกของไวยากรณ์ก็มากเดี๋ยวจำมาใช้ผิดๆ เริ่มอ่านพวกคลาสสิคแบบค่อยเป็นค่อยไปแล้วค่อยๆเพิ่มระดับความยากจะดีกว่า ไม่งั้นนิยายสนุกแค่ไหนถ้าอ่านไม่เข้าใจอ่านให้ตายก็ไม่สนุกนะ อ่านๆไปมีเวลาหาแบบออดิโอมาฟังด้วย(ถือเป็นการฝึกฟังอีกทางนึง จะได้ออกเสียง intonation ได้ถูกต้อง)
ลิงค์ใหม่หิ้ง>>>>>> https://goo.gl/68KyQb
ถึงคนที่ป่วน ขอความกรุณานะคะ คราวหน้าไม่ทำแบบนี้อีก ไม่พอใจขอให้ไปด่าเราข้างนอกโอเคมั้ย(รู้ว่าเป็นเราที่ทำหิ้งมารีวิวแปลว่าคุณแอบอ่านเราอยู่ข้างนอกเพราะงั้นตามตัวเราไม่ยากอยู่แล้ว) อย่าป่วนทำให้ส่วนรวมเสียหายอีกมันไม่น่ารักและไร้มารยาท
และขอความกรุณาไม่เหมารวมกลุ่มหิ้ง พวกเราไม่รู้จักกันมาก่อน มารู้จักกันตอนทำหิ้งคุยกันถูกคอกันก็เฮฮากันไป และเราไม่ได้เลือกรักหรือไม่รักใครเป็นพิเศษ ถ้าแอบตามอ่านจะรู้ว่าสนพ.บางสนพ.โดนเราด่าหนักกว่านี้อีก เพราะแบบนั้นใจร่มๆนะไม่พอใจเราไปด่าเราตรงนั้นดีกว่าเราไม่โกรธหรอก (ยิ้ม)
สมัยก่อนกูฝึกอ่าน eng จาก fanfiction.net....เลือกนิยายเป็นเล่มๆฝั่งตวต.มันยากอ่ะ ไม่ค่อยถูกจริตนิยายแนวนั้นด้วย กดซื้อมาอ่านไม่จบเยอะแยะ
ชอบแฟนฟิคจากเกมส์ อนิเม มากกว่า ที่เว็บนี้มันเลือก pairing, genre อะไรต่างๆได้ด้วย ง่ายดี แต่กูไม่ได้อ่านเน้นเอาจะฝึกภาษาความถูกต้องอะไรนักนะ เอาอารมณ์ เนื้อเรื่อง จับใจความซะมากกว่า
อ่อ ถ้าย่อAoOOก็กระไรอยู่เนอะ 555
>>726 เมื่อก่อนกูก็อ่านใน fanfiction.net แต่ตอนนี้ย้ายมา ao3 ละ😂 แบบเดี๋ยวนี้ด้อมนิยมลงแฟนฟิคใน ao3 แทน
เห็นด้วยกับ >>725 ว่าถ้าต้องการฝึกภาษาแบบเข้มข้นจริงๆก็แนะนำอ่านนิยายตามระดับภาษา(อย่าง Se-ed young reader ก็ดีนะ มีแบ่งเป็น level ตามความยากง่าย+มีแปลศัพท์+แปลไทยให้) หรือไม่มึงก็หานิยาย/แฟนฟิคที่มึงชอบมาอ่านเลย คือเอาที่มึงอ่านแล้วมีความสุขไว้ก่อน แล้วเดี๋ยวภาษามันจะค่อยๆซึมซับไปเอง เลือกเล่มที่ไม่ต้องหนามากก็ได้จะได้มีกำลังใจ
อย่างกูตอนแรกไม่คิดว่าจะอ่านหนังสือ eng จบเล่มได้ แต่ต้องอ่านเจ้าชายน้อยเพราะต้องเรียนอะ แต่พออ่านจบมันก็ภูมิใจว่าอย่างน้อยเราก็อ่านหนังสือจบเล่ม+อ่านภาษาอังกฤษออกนะ😂😂
กุขอชื่นชมหิ้ง ver ใหม่ แยกประเภทตามสัญชาตินิยาย หานิยายง่ายขึ้นเยอะ
ถึงใครก็ตามที่จะตั้งกระทู้ใหม่ LV18 ขอให้แก้ตรงจุดสาระแบบนี้และใส่คำว่าลิงค์หิ้งโม่งอยู่ที่ความเห็น 1 หลังเลข LV คนใหม่ๆมาจะได้รู้ เพิ่มอธิบายขยาย omergaverse เข้ามาอีกหน่อย
สาระ :
Omergaverse คืออะไร : >>>/801/1995/930
อธิบายที่มาเพิ่มเติมของ Omegaverse : >>>/801/3493/982-1000
หิ้งโม่ง ver. ล่าสุด : https://goo.gl/68KyQb
พึ่งรู้ว่ากลุ่มทำหิ้งยังเรียนกันอยู่เลย
รีวิว Zombie hunter จะรักไหมถ้าผมเป็นซอมบี้ Hermit
*สปอยแหลกลาญ*
เมื่อโลกถูกไวรัสระบาดทำให้คนเป็นซอมบี้ ริชชี (พอ.) ชายหนุ่มผู้ดันไปเผลอกลืนน้ำลายซอมบี้ที่ย้อยใส่หน้าเข้ากลายเป็น rare zombie คือมีเชื้อแต่ไม่ได้ขาดสติ ควบคุมตัวเองได้แต่ไม่สามารถกินหรือนอนตามปกติได้ ริชชีหนีทุกคนมาหมกตัวอยู่ในโกดังแห่งหนึ่งจนกระทั่งกลุ่ม zombie hunter ที่มีนาวี (นอ.) มาเจอเข้าและโดนบังคับพากลับมาในค่ายเพราะดันไปหลอกว่าเป็น zombie hunter เหมือนกัน ริชชีทั้งกลัวทั้งเสียวว่าจะโดนจับได้จนโดนเป่าสมองกระจุยคาค่าย แถมยังโดนนาวีเล่นงานซะสะบักสะบอมทุกทีเวลาเข้าฝึกด้วยกัน จนริชชีคิดจะอ่อยนาวีเพราะคิดว่านาวีเป็นเกย์ที่ชอบร๊อบ (พี่บุญธรรม) เผื่อว่านาวีจะใจอ่อนไม่ค่อยทำร้ายเค้า แต่นั่นไม่ใช่เลย เขาโดนอัดมากขึ้นแถมสุดท้ายริชชีก็โดนนาวีจับได้อีกต่างหากว่าติดเชื้อ แต่กลายเป็นนาวีพาเค้าไปหาหมอเพื่อหาทางรักษาซะนี่
พอเริ่มเข้าใกล้และมีใจให้นาวีแล้ว ก็กลายเป็นว่าแอนนาเบลแฟนของร๊อบถูกซอมบี้รุมแดกซะงั้น ร๊อบสติแตก นาวีเข้าไปปลอบจนร๊อบขอให้คบกันเป็นตัวแทนแฟนเก่าที่ตายไป (เลวเนอะ) นาวีก็เสือกโอเคแล้วก็จูบกันต่อหน้าป้ายหลุมศพแฟนร๊อบเลยจ้า ริชชีมาเห็นเลยช๊อค โมโหแล้วสุดท้ายก็บอกว่าต่อไปจะไม่รักแล้ว จะเกลียดแทน จากนั้นริชชีก็คั่วสาวไม่เลือกถึงขั้นเกือบมีอะไรกันต่อหน้านาวี (จุดนี้หงุดหงิดนิดนึงว่าจริงๆนาวีควรระวังตัวเองมากกว่ารี้ทั้งๆที่รู้ว่าเชื้อมันแพร่ได้) หนักกว่านั้นคือแอนนาเบลแฟนร๊อบเสือกรอดจากซอมบี้กลับมาได้ อีตาร๊อบทำไงล่ะคะ ก็หันกลับไปหาแฟนเก่าทันที สักพักนาวีเริ่มรู้ใจตัวเองจนโมโหหึงประกาศบอกรักริชชีและจูบกันต่อหน้าคนในกองร้อยทั้งกองเลยจ้า 555
คงสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมอีแอนนาเบลนี่รอดจากวงซอมบี้มาได้ คือนางไม่รอดไง นางกลายเป็น rare zombie เหมือนกัน กว่าจะรู้เรื่องราวมันก็เลยเถิดไปไกลแล้ว สุดท้ายเลยจะพาแอนนาเบลไปปล่อยทิ้งไว้ไกลๆเพราะนางกำลังจะกลายร่างเป็น complete zombie แล้วค่อยทดลองฉีดวัคซีนดู แต่ในช่วงชุลมุนฝูงซอมบี้ก็โผล่มารุมกัดให้ลุ้นกันเล่นๆ สุดท้ายหมอก็มาช่วยทัน ฉีดวัคซีนจนทุกคนที่โดนกัดรักษาหายหมด
Happy ending
ส่วนตัวให้ 7.5/10 อ่านได้เรื่อยๆ พล๊อตเรื่องไม่มีอะไรมาก ตามสไตล์หนีซอมบี้เพื่อเอาตัวรอดทั่วไป ก็เดาได้เกือบทั้งเรื่องนั่นล่ะ การใช้ภาษาโอเคอยู่ มีความฮาสอดแทรกในตัวละคร ช่วงแรกฮาในความกากของริชชี แล้วก็ชอบตรงที่เคะแมน (แมนจริง ไม่สาวแตกนอกจากหน้าแดงง่ายไปมั้ยช่วงหลังๆ ฮาตอนพอหื่นขึ้นมานางจะจับเมะกดเลยจ้า 555 ต้องให้เมะคอยปรามว่านี่ยังมีอะไรกันไม่ได้นะ เดี๋ยวติดเชื้อ)
อ่านๆไปแล้วเกลียดร๊อบ อีนี่ตอนแฟนตายจะโผมาหานาวีก็ไม่เท่าไหร่ อีตอนแฟนกลับมาแล้วยังมาเสือกมาบอกนาวีว่าถ้าแฟนหายไปอีกจะให้นาวีอยู่เป็นตัวแทนนะ ไม่ไหวๆ
แล้วก็ขอหักคะแนนความแหกกฏระเบียบทหารอย่างสิ้นเชิงโดยกลุ่มร๊อบที่เป็นลูกนายพล ก็เข้าใจนะว่าเวลามีนิยายหรือหนังพล๊อตแบบนี้จะต้องมีความขัดคำสั่งเพื่อให้เกิดคนตายขึ้นจะได้ดึงดราม่าต่อ มันอาจมีแค่ไม่กี่ฉากแต่ก็หงุดหงิดอ่ะ รู้ทั้งรู้ว่ามันห้ามทำยังจะแอบทำอีก จนบางทีก็รู้สึกว่าเออ มึงตายๆไปเหอะ ทำแบบนี้ คือไม่คิดถึงส่วนรวมกันเล้ยย (คหสต.มากๆจุดนี้ บางคนอ่านอาจเฉยๆก็ได้นะ)
หิ้งใหม่คราวนี้ดาวน์โหลดไม่ได้หรอ หรือกูเป็นอยู่คนเดียว
>>494 กุเพิ่งตามไปอ่านเทวทูตปีกขวาภาคแรกจบ ช่วงแรกๆแม่งอ่านหลายวันมาก ไม่รู้ภาษาต้นฉบับเค้าเขียนงงหรือว่าเป็นการแปลที่งงๆใช้คำแล้วมันแปลกๆอ่ะ ตัดไปมาอดีต อนาคต ปัจจุบัน งงไปหมด หลังๆค่อยเข้าที่อ่านแล้วเข้าใจมากขึ้น
ว่าแต่ทำไมชีวิตรักอิสเรียลมันบัดซบอย่างนี้วะ กุอ่านจนปวดหัวเลย ตอนโดนข่มขืนก็ตอนนึง กุช้อคหนักอิตอนเฉลยว่าเป็นมิคาเอล แบบ เหี้ยยย ไม่มีทางจบ happy ได้เลยแต่กุอ่านมาไกลเกินกว่าจะหยุดแล้ว เดาได้เลยว่าลูซิเฟอร์แม่งท้องแน่ๆ ทำไมตอนรักกันดีๆไม่รีบบอกว้าา มารู้ทีหลังให้มันหน่วงไปอีก
ภาคสองนี่ขอเวลาทำใจ รออ่านรวดเดียวจบภาคเลยดีกว่า ยิ่งต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ ลูกใหม่ โอย แค่คิดก็เครียดตั้งแต่ยังไม่อ่านแล้ว
ระหว่าง69กับkill the light เพื่อนโม่งว่าควรซื้ออันไหนดี อยากได้ที่แบบคุ้มค่าเงินไม่เสียดายตังค์ทีหลัง555 (แต่69เล่มดูบางๆ..)
ส่วนตัวเลือก69ในแง่เนื้อเรื่องความตรงจริตกว่า กับเผื่อหมดจะรีไหม รอนานไหมไม่รู้ กับในแง่ตอนซื้อเผื่อมือ1หมดไปkill the lightดูหาง่ายกว่าในตอนนี้
สงสัยเทวทูตปีกขวาอีกเรื่องนึง มาม่อนน่าจะลูกลูซิเฟอร์กับมิคาเอลอยู่แล้ว แต่ฮานิเอลล่ะ ใช่ลูกเมตาทรอนจริงหรอ ทำไมหน้าเหมือนลูซิเฟอร์ล่ะ
แล้วอิงานเลี้ยงที่ให้มิคาเอลแต่งชุดผู้หญิงเนี่ย อย่าบอกนะว่าเดี๋ยวจะไปเจอกับลูซิเฟอร์ที่ตามหาลิลิธอยู่พอดีจนโดนคิดว่าเป็นลิลิธ โอย มันต้องหน่วงใจมากแน่ๆ มาม่อนก็จะงาบมิคาเอลอีก ว่าแต่ลิลิธที่หายตัวบ่อยๆเนี่ยเกี่ยวกับมิคาเอลและความทรงจำที่หายไปหรือเปล่านะ (แต่ถ้าลูซิเฟอร์ไม่รักลิลิธเลย มองเป็นตัวแทนอย่างเดียวก็สงสารลิลิธนะ)
ตกลงมิคาเอลเป็นฝ่ายเสียบเมตาตรอนหรอวะ
>>746 น่าจะสลับกันนะ แต่มีตอนที่มิคาเอลเสียบเมตาตรอนแน่ เพราะว่าช่วงที่มิคาเอลเศร้าเรื่องลูซิเฟอร์แต่งงานกับลิลิธมีมาม่อน มีตอนนี้
"ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหน แต่ไม่ใช่เพราะเมาเหล้าหรอกนะ ผมกับเมตาตรอนนอนด้วยกันหลายครั้ง เขาถึงขั้นยินดีให้ผมอยู่ข้างบน ผมในตอนนั้นไม่ต่างไปจากไอ้ขี้ขลาด เอาแล้วก็วิ่งหนี"
แล้วจากนั้นสักพักก็มีคนบอกมิคาเอลว่าเมตาตรอนท้อง
มึง เรื่องKTL จะมีเล่มพิเศษมั้ยวะ กูชอบมากไม่อยากให้จบเลย เห็นตรงหน้า320เล่ม2 อะเหมือนนขยังอยากเขียนอยู่ เรื่องนี้เขียนประมาณ2012มันจะมีเล่มพิเศษมั้ยอะ
กูอ่าน Manner of death จบแล้ว
พล็อตเรื่องหลวมมาก แต่ข้อมูลทางการแพทย์ดี
กูรำคาญที่พระเอกนายเอกแทนตัวเองด้วยชื่อเล่มมาก คือกูเหลือบมองหน้าปกไป คิดภาพไป มันไม่ใช่มากๆ
เรื่องรักในเรื่อง ขอนิยามว่าเร็ว ง่าย
ส่วนเรื่องผมคดีในเรื่องก็พลิกแบบงงๆ เหมือนอยากใส่ตรงนี้ตรงนั้นเติมแต่งไป
หมอในเรื่องฉลาดสมเป็นนิยายหมอ
แต่ตำรวจในเรื่องโง่มาก เชื่อคนง่ายไปหมด
กูรีวิวไม่เป็นอ่ะ สำหรับกูอ่านแล้วไม่เพลินเลย ติดขัดตรงพระ-นายคุยกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ และปมของเรื่องก็ไม่ได้ชวนให้ติดตามขนาดนั้น
2017 เปิดมา 4 เดือนและกำลังจะหมดเดือน 4 นิยายที่ชอบที่สุดที่ออกปีนี้จนถึงปัจจุบันขอยกให้ เงาใจในกิ่งท้อ และ Kill the lights ที่อ่านสนุก คุ้มเงิน หยิบมาอ่านอีกทีก็ยังสนุก ส่วนเรื่องอื่นๆเฉยๆก็มี พอไหวก็เยอะ ห่วยก็มาก คละๆกันไป
True starเนีายกลางปีใช่ไหม ราคาจะประมาณเม่าไหร่วะ
True star กูลุ้นคนแปลอย่างเดียวเลย เท่าที่อ่านงานทซมากูเสียวมาก หลายเรื่องยังงงๆ สำนวนยังไม่ดีเท่าไหร่ กลัวเสียดายของว่ะ เรื่องนี้ยืดมาหลายเดือนแล้วด้วย ดีๆนะเมิ๊งงงง /พนมมือ
true star กุรอจนเซ็งละ จากตอนแรกตื่นเต้นดีใจ
ถ้าแปลห่วยอีก กุจะสาปส่ง
True star กุจะด่ามากถ้าแปลแย่อย่าทพำถังเฟิงกุเสีย
มีใครเคยอ่าน Pink Triangle วิกฤติรักสมรภูมิรบ ของเด็กชายทุเรียนบ้างป่ะ ทำไมหาอ่านไม่เจอ
ทรูสตาร์กูลุ้นคนแปลโครตๆๆๆๆ เรื่องนี้รอมานานมาก ถ้าเขาแปลห่วยจริงกูซื้อพจนานุกรมภาษาจีนซักสิบเล่มส่งไปให้นักแปลเลย ไว้ใจไม่ได้โครตๆๆ หนี้รักร้ายงี้ดับอนาถ กระบี่ทองคำยังพอไปวัดไปวาแต่ไมไ่ด้ดี
เพิ่งตามไปอ่าน advance bravely ทำไมหยวนจ้งช่างดีอย่างงี้ ชอบจัง ช่งงแรกที่จีบนะ อื้อหือ ใจอ่อนแทนเลย
ป.ล.คู่รองนี่ต้องดราม่าแหงๆ
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1293518867422369&id=134310463343221
อรรถ บุญนาค ยืนยัน ความวายคือความวิตถาร ผิดแผกจากสังคม
ความ “วาย” ในผลงานของ เอโดะงาวะ รัมโป
อรรถ: เรื่องนี้ถือว่ารวมอยู่ใน ‘ความวิตถาร’ หรือสิ่งที่อยู่นอก ‘นอร์ม’ ในยุคสมัยนั้น ความวายหรือเกย์สำหรับยุคนั้นคือหนึ่งในเรื่องผิดแปลกไปจากกรอบของสังคม
กู >>773 >>775 กูไม่ได้หมายถึงประโยคที่โควตอะ แต่ลงไปอีกนิด กูคงคิดมากไปเองมั้ง
สำหรับกูเรื่องที่จิ้นได้ไม่นับเป็นวายอะ กูเข้าใจว่างานรัมโปมันแค่จิ้นได้แต่ไม่ใช่นิยายวาย แต่อันนี้คือเอาไปรวมกันเฉย
แล้วคือกูมาไม่ทันช่วงดราม่าเรื่องประโยคในหนังสือนะ พอดีแม่กูชอบอ่านนิยายสืบสวน กูเลยเอาไปให้แม่อ่านก่อนเพราะกูยังไม่มีเวลาอ่าน แม่อ่านถึงแค่หน้าที่ดราม่าก็วางเพราะนึกว่านิยายเกย์ กูต้องอธิบายให้ฟังว่าไม่ใช่......
คือไม่รู้จะย้ำคำว่าวายอะไรนักหนา ข้างในมันก็ไม่วายอะ คนที่เขาไม่อ่านวายเข้าใจผิดหมด แล้วอันนี้ก็เหมือนเขียนเพื่อบอกว่า "ตรูข้าไม่ผิดนะเหวยที่เย้วๆว่าหนังสือมันวาย 55555" แล้วเห็นเขียนเรื่องเขากลุ่มเป้าหมายว่าเป็นเด็กรุ่นใหม่อ่านการ์ตูนก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวายอยู่ดีปะวะ กูเลยไม่เข้าใจว่าจะย้ำอะไรนักหนาว่าวายอะ กลัวไม่วายแล้วขายไม่ออกหรอ..... ขนาดกูอ่านนิยายวายยังรู้สึกรำคาญเลย
แต่จริงๆมันก็แค่ส่วนนั้นส่วนเดียวอะที่กูรู้สึกอนาถใจ ส่วนอื่นโอเคหมด
ป.ล.แม่กูไม่ได้เหยียดเกย์ แค่คิดว่าไม่ตรงแนวเลยไม่อ่าน
ป.ล.2 แม่กูไม่รู้ว่ากูเป็นสาววาย
อ่าน ktl จบแล้วว โนอาห์แซ่บแบบจิตๆ ส่วนเมสันก็หลงผัวเด็ก ตลกคำว่า ฮิก อารมณ์กูสะดุดเลย
>>777 ขอแก้ว่ะ เกาะปีศาจ ไม่ใช่งานจิ้นได้นะ เพราะตัวละครหลักในเรื่องน่ะเป็นเกย์แล้วรักพระเอกจริงๆ ในเรื่องมันพูดชัดเจนเลย แต่กูว่ารัมโปเขียนถ่ายทอดออกมาดีนะ คือรักร่วมเพศในยุคนั้นก็ต้องจบแบบในเรื่องแหละ อารมณ์เหมือนมึงดูโบรคแบคไรเงี้ย ที่น่าสนใจคืองานเมื่อเกือบร้อยปีก่อนกล้าเขียนไรตรงๆ มากกว่า
ส่วนบทความนั่นไม่ได้เข้าไปอ่าน แต่ส่วนที่โควทมาก็ถือว่าก็ความเห็นเขาอ่ะนะ แล้วแต่คนจะตีความ
อ้อ เสริมอีกนิด เดี๋ยวคนไปนึกว่า เกาะปีศาจ เป็นนิยายวายซะฉิบ คือมันเป็นนิยายสืบสวนกึ่งสยองขวัญนะในความคิดกู ซึ่งสืบสวนมาอ่านในยุคนี้ค่อนข้างเชยแล้ว แต่จินตนาการความวิปริตของคนยังถือว่าสนุกอยู่ เรื่องนี้เลยจะจัดเป็นนิยายวายก็คงไม่ได้ พูดได้แค่ว่ามีตัวละครหลักในเรื่องที่เขียนชัดเจนว่าเป็นเกย์แล้วหลงรักพระเอกน่ะ ซึ่งพระเอกเป็น straight มันก็ต้องจบแบบนั้น (ซึ่งกูชอบมากกกกกก ในแง่ความรัก รัมโปคิดไงไม่รู้แต่เขียนโคตรดีประทับใจกูสัส ส่วนแง่สยองขวัญกูโปรดปรานอยู่ละอ่ะนะ)
>>782 มีแค่เล่มนี้ที่วายชัดเจน เล่มอื่นเท่าที่กูอ่านไม่มีหรอก (กูเหลือแค่เล่มดวงดาวในเงามืดที่ดองไว้) งานรัมโปก็เน้นความจิตวิปริตของคน (แต่ไม่แหยะ แหวะนะ) ถ้าแนะนำให้อ่านก็แนะนำสยองขวัญของ สนพ ผีเสื้อ เพราะรวมเรื่องสั้นอ่านง่าย ปกมันเห้มาก แต่เนื้อในไม่น่ากลัวแบบหน้าปกอ่ะ
ขอกูบ่นหน่อยค่ะ กูอ่านอนธการจิ้งจอกไม่จบสักทีว่ะ นี่หยุดอ่านตั้งแต่ตอนแรกๆของเล่มสอง ซึ่งกูจำได้ว่าใกล้ๆกันกับตอนที่กูหยุดอ่านในเว็บพอดี กูไม่แน่ใจว่ากูเป็นคนเดียวเปล่านะ บางฉากกูก็อ่านแล้วไม่เข้าใจว่ะ เหมือนคนแต่งเขียนออกมางงๆอ่ะ กูก็อธิบายไม่ถูก บางประโยคของฉากมันก็ย้อนแย้งกันเองเลยทำให้สงสัยว่า อ้าว สรุปแล้วตลคทำหรือไม่ทำกันแน่ และอีกเรื่องที่กูอ่านไปแล้วหงุดหงิดคือคำผิด มันไม่ได้มีแบบประปรายที่พออภัยให้ได้อะมึง นี่คือเจอมาตั้งแต่เล่มแรกยันเล่มสอง อย่างบางคำที่ไม่ควรผิดเช่น เลยทีเดียว ก็เป็น เลยที่เดียว(ไม่แน่ใจในรูปประโยคแต่อารมณ์ประมาณนี้) ละเป็นหลายจุด คือมันมีการพิสูจน์อักษรก่อนแล้วไม่ใช่อ่อวะ? อะไรมันจะผิดซ้ำๆกันงี้ตลอด ตอนแรกกูก็ไม่อะไรเพราะพอเข้าใจได้ว่าอาจมีที่พลาดไปบ้าง แต่พอเจอซ้ำๆกันกูก็เริ่มจับผิดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ จนตอนนี้กูต้องหยุดอ่านก่อนละ รู้สึกหัวร้อนชห.
วดวพิสูจน์อักษรดีนะ กูว่าดีกว่าหลายเจ้ามากกกก มด.ฮม.นี่ผิดเยอะมากกกก ไม่รู้เรื่องอนธการผิดเยอะแค่ไหนเพราะไม่ได้ซื้อ แต่รวมๆกูว่าเป็นค่ายที่ไม่ค่อยหลุด หรือหลุดก็น้อย เท่าที่กูซื้อมา
ว่าแต่ทรูสตาร์นี่แปลนานจัง ปกติเเล้วเค้าแปลกันต่อเรื่องนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย หรือเพราะจำนวนเล่มมันเยอะตั้งสี่เล่ม //อันนี้สงสัยจริงๆ
>>786 เมิงมีกูเป็นเพื่อน 55
จริงๆกูรู้สึกว่ามันแปลกตั้งแต่อ่านในเว็บแล้ว เลยไม่ได้ตามต่อ จนโดนปกล่อลวงเลยกลับไปลองอ่านใหม่อีกครั้ง แต่ก็ไม่รอด สะดุดตั้งแต่ชื่อตัวละคร ตั้งได้ป่วงมาก ฉากก็บรรยายเหมือนไม่ได้ตั้งสติก่อนแต่ง แค่มโนว่าอยากได้ฉากแบบไหนก็สาธยายออกมาให้พ้นไปจนกว่าจะถึงจุดที่วาดไว้
อ่านแล้วก็งงๆว่าอะไรยังไง
>>791 นี่ป่วงแล้วเหรอวะ กูว่ายังไม่ได้ครึ่งพวก ลี้มกโชว เจี๊ยะพั่วเทียนเลย หรือภูมิคุ้มกันกูแข็งแรง555555555
หรือพวกมึงหวังให้มันชื่อสวยอย่างเทียนหลง เหมยฮวา กูว่านิยายมันคนละแนวว่ะ (ส่วนชื่อเกาหลีมันมีอยู่จริงนะมึง มันก็มาจากพวกตระกูลใหญ่ เก้าธรรมะ พวกมึงลองเซิทกูเกิ้ลดู)
>>793 กูไม่ชอบชื่ออย่างที่มีว่ามานะ แม่งโหล ริจะแต่งนิยายจีนควรคิดซื่อสร้างสรรค์หน่อย กูเจอชื่อดอกไม้มังกรบ่อยมาก ส่วนชื่อเกาหลี ทุ่งหญ้าตะวันออกไรนั่น ดูตามแผนที่แล้วไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าจะมีมาเกาหลีมาเอี่ยว จากจงหยวนกูเข้าใจว่าเจอพวกเอ้อร์น่าลา(ชื่อสมมติน่าจะแนวๆ นี้)ที่เป็นพวกขี่ม้าล่าสัตว์มากกว่าซะอีก
กูถึงบอกว่าน่าจะใช้ชื่อแมนจูมากกว่าไง เกาหลีบ้านมึงขี่ม้ายิงธนูล่าสัตว์ กูอ่านยังไงก็แปลกอยู่ดี
>>795 โครยอกูก็เห็นโผล่มามีบทบ่อยในนิยายกำลังภายในนะ แต่อย่างกวอไคต้องเรือมา จริงๆ เซตติ้งพรมแดนติดกันก็น่าจะควรเป็นพวกข่าน สำหรับกูชื่อมันไม่แปลกไงเพราะมันมีตามสมัย แต่ที่แปลกคือทำไมใช้โครยอไม่ใช้พวกข่านมากกว่า
แต่กูจำได้ว่าถกเรื่องนี้บ่อยชิบหาย เรื่องชื่อของอนธการยังไม่จบอีกเรอะ555555
Ky ขอตามหานิยายหน่อย
กูเปิดหิ้งโม่ง ver. ล่าสุดไม่ได้ว่ะ กราบเรียนเพื่อนๆช่วยนึกหน่อย
คือเป็นนิยายวาย น่าจะแปลจีน เกี่ยวกับ เคะ เป็นนักแสดงรุ่นเดอะฝีมือฉมัง ตายหรืออะไรซักอย่างแล้วกลายมาเป็นนักแสดงวัยละอ่อน ก็เลยเก่งเทพ! จำได้แค่นี้แหละ เฮลป์มีพลีส ;((
ปล.ไม่ใช่ KTL นะ อิอิ
มีใครเคยอ่าน alien เกาะตุ๊กตา ป่ะเพื่อนโม่ง กูคิดไปคนเดียวหรือมันคล้ายลักพาจริงๆ
กู798นะ เรื่องอุบัติรักนอกจอนี่แหละ
ขอบคุณมากกกก
และ ขอบคุณที่ทิ้งลิงค์โม้งให้ด้วย จุ้บๆๆ
กูเห็นในกรุ๊ปขายของมีการพูดถึงนิยายหายาก
ซึ่งมีเรื่องหนึ่งที่กูเพิ่งเคยเห็น คือ บันทึกเฉาเหม่ย มีใครในนี้เคยอ่านมั่งป่ะ กูเจอเรื่องย่อแล้วอยากรู้ว่าสนุกไหม
แต่คิดว่าหาอ่านลำบาก เพราะ กูไม่เคยเห็นใครขายเลย
หิ้งอันใหม่นี่ล็อกไว้ไม่ให้โหลดหรอ พอดีกูชอบโหลดมาเก็บไว้ดูในเครื่อง
มีใครซื้อเรื่องรัก/คิด/ลึกบ้าง กูอยากเม้าท์มอย
กูเพิ่งอ่านในตัวอย่างในmebจบ อยากรู้ดีพอจะซื้อไหมวะ คืออ่านแล้วกูขำว่ะ แต่กลัวไปเจอตอนกลางเรื่องแบบเหี้ย เลยมาถามก่อน
วันนี้อ่านเงาใจในกิ่งท้อแล้ว
เสียจัยอ่ะ สำหรับกูไม่เด็ดขนาดนั้น...
ฉากเรทแอบบรรยายตลก แต่เอาเถอะฆ่าเวลา
เพื่อนโม่งช่วยแนะนำนิยายวายที่มี e-book เรื่องอื่นด้วยได้มั้ย กูสาย e-book พวกเล่มๆ ไม่มีปัญญาเก็บละ เรื่องที่อ่านๆมาแล้วประทับใจคือ สไตล์กลกุณฑี ภูตสวาท ครือนี้ ส่วนตัวชอบแบบดราม่าหน่วงๆ
>>816 จากกู 817 กูไม่เคยอ่านภูตสวาทกะกลกุณฑีว่ะ แต่ถ้าเรื่องหน่วงๆแบบไม่ใช่อีบุ๊ค กูแนะนำให้ไปหาเล้าเป็ดแม่งมีเยอะหลายเรื่อง แต่เรื่องที่กูอ่านล่าสุดโคตรปวดตับ คือกูแม่งไม่ใช่สายดราม่าไง พอไปเจอเรื่องนี้ตับกูพังเลย เรื่องเขาน้ำใส ผมน้ำข้น อะไรสักอย่างว่ะ แล้วก็my neighbor is spy ( อันนี้มีe-book)กูรู้สึกหน่วงๆ แล้วก็ sins:greed ในเด็กดีกูรู้สึกตับพังแต่ไม่เท่าเรื่องแรก แล้วก็อีกเรื่องเกาะตุ๊กตา กูอ่านงงๆแต่แม่งหน่วงแบบแปลกๆ กูอ่านจบได้ไงยังไม่รู้เลย แล้วก็อีกเรื่องกูก็จำชื่อไม่ได้ลองไปหาเอา กูจำได้แต่ว่าที่คนเขียนเขียนเรื่องหนอนไม่อ่อนอะไรสักอย่าง เป็นคนเขียน เรื่องแนวๆพระเอกอ่านใจได้แล้วนายเอกก็อย่างฆ่าตัวตายทำตัวมั่วsexเพื่อลืมคนรักเก่า
Tournament if Losers by Megan Derr
***คำเตือน: เรื่องนี้มี reverse / รีบะ อธิบายแบบให้คนอ่านไปจินตนาการเอง // คำเตือน 2 เรื่องนี้ตัวเองสู้ชีวิตและหนึ่งในวิธีการสู้ชีวิตคือการขายตัวเอง... และ last but not least รีวิวเล่าเรื่องนี้มีสปอย หากไม่อยากอ่านขอให้ข้ามไปเม้นถัดไป***
เรื่องย่อ: Rath (ราธ) ไม่เคยต้องการอะไรในชีวิตมากไปกว่าการใช้ชีวิตแบบราบรื่นปราศจากความยุ่งเหยิง วุ่นวาย ราธคงจะสมหวังถ้าไม่ดันมีพ่อที่ไม่เอาถ่านและขยันหาเรื่องมาให้ราธและแม่ไปตามแก้ได้ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ความยุ่งเหยิงล่าสุดที่พ่อของราธก่อมันมากเกินกว่าที่ราธจะรับมือได้ หนี้ก้อนใหญ่ที่ต่อให้ทำงานที่ท่าเรือให้ตายหรือแม้แต่ต้องกลับไปทำงานขายตัวให้ชนชั้นสูงก็อาจจะไม่มีทางหามาใช้คืนมันได้หมดในระยะเวลาที่กำหนด แต่ระหว่างที่ทำงานหาเงินตัวเป็นเกลียวพร้อมกับคิดวิธีเอาชีวิตรอดเพื่อนของราธก็แนะนำให้ราธลองสมัครเข้าร่วมแข่งขัน tournament of losers ที่ถ้าทำได้ดีก็จะปลดหนี้ได้ในเวลาที่กำหนด ถึงแม้ราธจะคิดว่าความคิดนี้มันบ้าบอมสกแค่ไหน แต่ความจำเป็นบังคับก็เลยร่วมสมัครเข้าแข่งแบบเสียไม่ได้ ใครจะรู้เล่าว่าการแข่งขันนี้มันยิ่งทำให้ราธห่างไกลชีวิตที่สงบสุขแบบที่ฝันไว้ไปอีกไกลและทำให้ชีวิตราธเปลี่ยนไปตลอดกาล....
เล่าเรื่องหลังอ่าน: หากใครชอบตัวเอกสู้ชีวิต ปากกัดตีนถีบ เจียมเนื้อเจียมตัว ใจสู้และไม่ยอมแพ้อะไรง่าย แมนๆ อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ อ้อ.และอายุมากกว่าเมะ(?!?) ด้วยนะ จะรักราธได้ไม่ยาก เรื่องนี้มีความพาฝันอยู่มาก รักต่างชนชั้น แถมตัวเอกดันเคยทำอาชีพที่มีแต่คนดูถูกเพื่อเลี้ยงแม่กับตัวเอกไม่ให้อดตายข้างถนน การแข่งขันของพวกขี้แพ้ที่จัดขึ้นทุกๆ 75 ปีเนี่ยเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่สืบต่อกันมาของพวกราชวงศ์และชนชั้นสูง เฟ้นหาพวกชนชั้นกลางถึงชนชั้นล่างมาเป็นคู่แต่งงานกับเหล่าตระกูลชั้นสูงและราชวงศ์ เป็นการรักษาสมดุลทางนึงไม่ให้เกิดการ "เลือดใกล้" และอ่อนแอในหมู่ชนชั้นสูง
ราธตั้งใจว่าลองสมัครไปจนผ่านด่านที่ได้รับเงิน(เพื่อไปใช้หนี้ที่พ่อตัวเองไปทำกริฟฟินของเจ้าหนี้หน้าเลือดตาย)แล้วก็จะทำให้ตัวเองแพ้เพราะไม่ได้อยากจะไปร่วมวงศ์วานว่านเครือกับพวกขุนนางนัก (ทั้งๆที่จริงๆราธรู้ตัวเองดีว่าราธ "ดีไม่พอ" และไม่มีใครอยากจะแต่งงานกับผู้ชายหากินให้อับอายหรอก) ปากพูดไปอย่างแต่ใจคิดอีกอย่างมันเป็นกลไกปกป้องตัวเอง/ใจไม่ให้เจ็บปวดรูปแบบนึงของราธ(ซึ่งเราสะเทือนไปกับราธมาก) เราค่อยๆได้รู้จักนิสัยของราธผ่านการแข่งขันแต่ละด่านและได้รู้ว่าลึกๆราธสนุกไปการแข่งขันมาก เพราะจริงๆแล้วตอนราธยังเด็ก ราธฝันว่าอยากผจญภัยหรือทำอะไรที่ยิ่งใหญ่แต่เพราะความยากลำบากในชีวิตมันค่อยๆพรากของฝันพวกนี้หายไป จนราธทำเป็นลืมไปว่าครั้งนึงตัวเองเคยมีฝันแบบนั้น ช่วงแรกของการประลองไม่ลงรายละเอียดมากนัก (ซึ่งน่าเสียดายมาก คนเขียนคนนี้สังเกตุดูแล้วมักเขียนแต่เรื่องสั้นๆไม่ยาวมาก) มาเริ่มละเอียดเอาการแข่งรอบพรีลิม และรอบสุดท้าย (โจทย์แต่ละอย่างนี่แบบอุทานเหมือนราธอะตอนอ่าน โจทย์ไรแบบนี้วะเนี่ย)
ความรักระหว่างตัวเอกนะ บทหวานนะก็จั๊กจี้มาก อ่านแล้วมันคันๆในใจอมยิ้ม มันไม่ได้หวานเลี่ยนแต่มันน่ารัก ภาษากายที่แสดงกัน บทสนทนา น่ารักมาก จุดที่อยากให้เพิ่มคือ ตัวเทรซ ตัวเอกอีกหนึ่งคนที่บทน้อยกว่าราธเยอะมากทั้งๆที่ถ้าเขียนขยายเพิ่มอีกนิดจะดีมาก และอาจจะไม่รู้สึกแหม่งๆช่วงจบก็ได้ เทรซเป็นคนสนใจราธก่อนที่ทั้งสองจะเจอกัน แอบมองและสืบอยู่นานกว่าจะพาตัวเองไปรู้จักราธ ราธน่ารักกับทุกๆคนแม้กระทั่งคนที่ดูถูกหรือเหยียดเขาออกนอกหน้า
จุดที่ถูกหั่นคะแนนมีหลายจุด พรู๊ฟแย่ คำผิด คำตก ใช้ he / she สับสนบ้างประปราย (สำหรับนิยายสองร้อยกว่าหน้าจัดว่าไม่อยู่ในระดับที่จะยอมรับได้) จบรวบรัดมากเราอยากให้เขียนต่ออีกนิ๊ดนึง ช่วงท้ายๆดูเร่งๆลวกๆรีบเร่งให้จบมันเลยเสียอรรถรสพอสมควร
คะแนน: 7/10 ให้เยอะเพราะราธและโมเม้นที่ราธและเทรซอยู่ด้วยกัน อ่านสนุกและเพลินมากติดใจจนไปซื้องานอื่นของคนเขียนมาอ่านเพิ่มหนึ่งในนั้นคือตัวเอกมีร่างแปลงเป็นงู(น่าสนใจแค่ไหนคิดดู shapeshifter งู) อยากจะเล่าเรื่องเพิ่มอีกแต่ว่ารีวิวยาวมากแล้วเลยจบดีกว่า ใครสนใจหามาอ่านนะสนุกดี
โอย กุชอบเรื่องใหม่ของวดว. มาแนวเดียวกับหนุ่มดอกไม้เลย นายเอกสายฮานี่แม่งดีต่อใจจริงๆ
>>832 ยังไม่มีแปลเราไปเสนอโรสให้ซื้อแอลซีอยู่ ถ้าเค้ารับพิจารณานะ
ราธเป็นเด็กดีนะ(อายุตอนเริ่มเรื่องคือ 33 เทรซ 28) อ่านไปแล้วซึ้งมากหลายตอน ตอนที่ได้รางวัลพิเศษจากราชาก็ซึ้งมาก รางวัลพิเศษจะเป็นอะไรก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ของ/สิ่งที่จะทำประโยชน์ให้ราธต่อการแข่งขันในอนาคต หรือไปทำให้ประชาชนคนอื่นเดือดร้อน เงิน บ้าน ราธเจียมตัวและถามด้วยความไม่มั่นใจว่าขอบ้านได้เหรอ งั้นขอบ้านให้แม่ได้มั้ย แม่แก่แล้วแถมเจ็บมือทำให้ทำงานหนักๆไม่ถนัด เรา 2 คนไม่เคยมีที่ที่เป็นของตัวเองมาก่อนในชีวิตมันคงจะดีถ้ามีที่ให้กลับไปและเป็นของเราจริงๆโดยที่ไม่ต้องกังวลว่าต้องออกไปนอนข้างถนนอีก และถ้าเขาเป็นอะไรไปก็จะได้ไม่กังวลว่าต้องทิ้งแม่ให้ลำบากคนเดียวอย่างน้อยๆแม่ก็มีหลักประกันในชีวิต (อ่านนี่น้ำตาไหลซึ้งกับคำตอบ)
หลังๆพอแข่งไปมีคนวางพนันข้างราธกันเยอะ อยากให้ชนะเพราะเก่งและมากับดวง ถ่อมตัว ติดดิน และหน้าตาหล่อ(>v<) ชอบการแข่ง "พ่อค้า 7 คน" มาก ตอนนาธท่องลิสต์ยาวเป็นห่วงว่าว + ราคาซื้อ พร้อมราคาทั้งหมดที่ต้องจ่ายสำหรับของทั้งหมด(มีเงินทอนด้วย) โดยไม่ได้ออกไปสิ่งหาซื้อของพวกนั้นเลย ซีนนั้นตลกและน่ารักแถมดันชนะแบบฟลุ๊คๆ เพราะราธคิดว่ามันบ้ามากที่การแข่งแย่งตำแหน่งแต่งงานกับเจ้าชายคือใช้ให้ไปซื้อของ ก็เม้งแตกใส่ผุ้คุมการแข่งแล้วชนะแบบงงๆในเวลาอันรวดเร็ว...
ใครพออ่านอิงค์ได้ลองโหลดมาอ่านดู สนุกแบบพาฝันดี แถมไม่มีพิษมีภัย
อาชาศึกตอนใหม่มาแล้วนะเว้ย เรือองค์ชายสี่ตอนนี้โคตรแล่นเลยเค้าแยกจากกันไม่ไดัแล้วนะ
สรุปคือพี่ม้าเมะสินะ สินะ สินะ สินะะมฮือออออออ
พี่ม้าเคะดิ คนเขียนเคยบอกไว้ตอนไหนสักตอน
กำลังสนุกเลยกว่าจะกลับมาเจอกัน ;_;
สถานการ์ณตอนนี้มองไม่เห็นเลยว่าพี่ม้าจะเมะอย่างไร..
พี่ม้าเป็นเมะนะคนเขียนเฉลยแล้ว
แต่ก็มีแต่คนบอกพี่ม้าเคะๆๆ 5555 วงวาร
เมะทาสกับเคะราชินีสายยัน
เห็นพวกมึงพูดถึงพี่ม้า พี่ม้า นี่อยากอ่านเลยแต่เดี๋ยวลงแดง ใกล้จะจบยังอ่ะ กูรอมานานตั้งแต่มึงเพิ่งจะพูดถึงกันละเนี่ย
กุชอบเรื่องพี่ม้าชอบเคะแบบชายสี่น่ะแต่ตอนนี้หัวกุรับแต่พี่ม้าเคะมากจะอ่านต่อแล้วดมกาวไปความมโนของกุ ขากุนี่เกี่ยวเรือตงตงกับเรือชายสี่จง3pให้ตงตงเมะแก่พี่ม้าไป5555
กูก็พยายามมากที่จะมองให้พี่ม้าเมะตามที่นข.บอก....
แต่ก็นข.อีกแหละที่เขียนจนกูใส่ฟิลเตอร์ยังไงม้ามันก็เมะไม่ออกจริงๆ ไม่ว่าจะ เรือตงตง หรือชาย4
กูชอบเคะแบบชายสี่กร๊าวใจกูมากซึ่งเมะแบบพี่ม้า มันจะกำลังพอดีเลยสำหรับกู
สมมติเป็นเมะแบบชายเจ็ด ความราชินีและยันของชายสี่แม่งจะมลายหายไปเพราะโดนปราบพยศ....orz
ตอนพี่ม้าเป็นร่างม้ากูเชียร์เมะนะเพราะรู้สึกแบบอาชาศึกมัน....แข็งแกร่ง! ตอนเป็นคนก็ตามนั้น
ว่าแต่พวกมึงไม่มีใครคิดว่าชายเจ็ดจะมีคู่เป็นของตัวเองบ้างเหรอว่ะ ท
>>854 กุเข้าใจจจให้พี่ม้าอยู่ตรงกลางตงตงอยู่บนชายสี่อยู่ช่างอยากเปลี่ยนท่าก็ผลัดกันไป...
>>855 อ่านแรกๆกุก้สับสนอ่ะใครจะเมะเคะอ่านมาเรื่อยๆกุก้ปักธงม้าเคะนขบอกไม่ใช่กุก้ยังทำใจได้อยู่แต่กุเจอตงตงแล้วกุนี่ให้พี่ม้าเคะต่อไปละรู้สึกชายสี่ดาร์กขึ้นอ่ะมันควรsm55555ฉันจะกักขังเธอไว้---ผิด พี่ม้าเมะคงลืมความรุ้นึกเมื่อชาติที่แล้วเป็นหญิงไปหมดละ55555
กูทีมชายสี่เคะตั้งแต่เด็ก จนตอนโตกูก็ยังตั้งมั่นจิตใจมิเคยเปลี่ยน และกูเรือชายเจ็ดสี่ หรือไม่ก็ตัวละครใหม่ กูอยากให้คนอื่นที่ไม่ใช่พี่ม้าคู่ชายสี่อ่ะ ฮืออ กูอยากให้ชายสี่ถูกปราบต้องก๊าวมากแน่ๆ เคะแมนๆสายยันของกูวววววที่ใฝ่ฝัน อย่ามาเอาความเมะมาให้น้องสี่นะเว้ย
ไนท์แมร์เกมนี่ยิ่งอ่านกูยิ่งหงุดหงิดมิวว่ะ แม่ง... แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น 55555555
Nightmare game ทำไมกุกลัวว่าตอนจบภพจะหักหลังมิววะ คืออ่านแล้วมันมีลางสังหรณ์แปลกๆ หรือกุคิดไปเอง
คิดถึงน้องยีนส์จนไปอ่านน้องปอ เศร้าชิบ เวลาเซ็งๆอ่านของคนนี้แล้วหายเซ็งเลย หงุดหงิดแทน
>>865 ม่ายยยยยย มึงอย่ามาทำให้กูคิดไปด้วย กูภาวนาไม่ให้คนเขียนหักมุม กูเคยไปอ่านตอนพิเศษวาเลนไทน์ในทวิตคนแต่งมันเป็นชีวิตหลังจากภพกับมิวรอดจากเรื่องบ้าๆพวกนี้แล้วมุ้งมิ้งกัน ถึงแม้คนแต่งจะบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องหลักแต่อย่างใดแต่ก็กูมโนไปแล้วเรียบร้อยว่าต้องใช่ ขอให้ชีวิตแม่งแฮปปี้บ้างเถอะ พลีสสสส
มีใครเคยอ่าน อาจารย์ใหญ่ ไหม นักเขียนหายไปอีกสองเดือนจะครบปีอยู่แล้วทำกูสงสัยมากว่าใครพระเอก - นายเอก
ไม่น่าหลงไปอ่านเทียนซือเลย จบ 40 เล่ม กูคงเป็นอีป้าไปแล้ว 5555
มีใครอ่านsin: greed บ้างวะ คือกูอ่านตอนต้นๆแล้วไม่กล้าอ่านต่อ คือกลิ่นดราม่าแม่งโชยมา จนกูรีบออกมาหาหลุมหลบภัย ตอนแรกกูโคตรอยากอ่านเพราะแม่งเคะแก่ตรงเสป็คกูแต่เหมือนแม่งเลี้ยงต้อยใช่ป่ะวะ ที่แม่งมีกฎห้ามนอกใจ นอกใจก็เลิก คือกูอ่นถึงที่พี่แกเลิกกะเด็กเลี้ยงคนที่1 แล้วกูไม่กล้าอ่านต่อเลย
>>874 นักเขียนเคยโพสต์พล็อตของเรื่องนี้ไว้นะ ถ้าคงพล็อตเดิม หลังจากนี้ดราม่าจ้ะ กูรออยู่ เพราะกูชอบดราม่า อิอิ
.
.
.
สปอย
.
.
.
ดราม่าที่ว่าคือ หลังจากนี้พี่กุนต์จะเลิกกับโอ๊ต แต่ยังส่งเสียให้เงินอยู่ แบบเลิกด้วยดีอ่ะ เพราะคิดว่าตัวเองพรากชีวิตวัยรุ่นของอีกฝ่ายไป แล้วโอ๊ตก็ไม่บอกว่ารักซักทีไง พี่กุนต์เลยจะไปเริ่มใหม่กับเจ้าของไร่อะไรซักอย่าง ทีนี้โอ๊ตเลยเพิ่งรู้ตัวว่าขากพี่กุนต์ไม่ได้ เลยไปตามกลับมา
แต่นี่คนเขียนโพสต์นานละ ไม่รู้จะเปลี่ยนป่าว
>>880 รอด้วยคน ชอบคุณไผ่มาตั้งแต่เรื่อง ดินหมู แล้วทีนี้ ตอนแรกคิดว่าคุณผไทนี่ ออกแนวบอบบางเลยนะ ในมโน แต่พอ นข แปะอิมเมจเท่านั้นแหละ ช็อกไปสามวัน แต่ตอนนี้ทำใจได้และ รอคู่นี้มานานมากกกกกก
ว่าแล้วก็ขอบ่นหน่อยเถอะ งงกับลำดับการเขียนของนางมาก มีที่ไหนวะ เอา สปินออฟมาเขียนก่อนคู่หลัก ตอนแรกก็ดราม่ามาดีๆ พอปรับเข้า ฟีลกู๊ด แล้วเจอกระแสคนอวยว่าชอบอ่าน นขมออกทะเลเลยว่ะ เหนเคยโพสต์แบบอยากให้นิยายตัวเองมีประโยชน์ต่อสังคมบ้าง ไม่อยากกลับไปเขียนแนวดินหมูแล้ว บร๊ะเจ้า! สตั๊นสามวิ รู้สึกเหมือนโดนถีบลงจากเรือสายดราม่าของนาง
ที่ลำไยสุด ติ่งที่อวยนางไม่ว่านางจะทำไรเนี่ยแหละ เบรกๆกันบ้าง มีจุดยืนนิดนึง ...อิสปินออฟ หนูกุนต์เนี่ย นางบอกอีกไม่เกิน 20 ตอนจบ ใครอยากรอจบแล้วค่อยอ่าน แนะนำว่าปลายปีเลยแล้วกัน
แปลกดีว่ะ ช่วงก่อนหน้านี้เรื่องดินหมู กับเซ็ตนี้ของนาง โดนโม่งสับเละเป็นโจ๊ก ไหงอยู่ดีๆมีแต่คนชมเรื่องนี้วะ เรื่องนี้เปลี่ยนแนวการแต่งใหม่?เจ๊นกรบรรลุสัจธรรมการแต่งนิยาย?
>>830 เมาท์ด้วยเรื่องนี้ อ่านจบนานละ อาจจะลืมๆไปบ้าง กูว่าเรื่องนี้อ่านแบบเป็นนิทานเลย ยิ่งตอนแข่งเดินทางไปโบสถ์??นี่กูเดจาวูนิทานอะไรสักอย่างเลย ตัวละครก็เหมือนจะแบนๆไปบ้าง เนื้อเรื่องก็ตรงไปตรงมา ไอ้พวกการแข่งทั้งหลายโดยเฉพาะช่วงท้ายๆก็ดูราบรื่นไปหน่อยสำหรับตัวเอก ตัดสินผลได้แบบ แบบนี้ก็ได้เหรอ เอื้อต่อตัวเอกมากๆ แต่ถือว่าอ่านเพลิน ไม่มีความดราม่าให้ระทมใจ เวลามีอะไรเป็นอุปสรรคก็ให้ความรู้สึกว่ามันจะผ่านไปด้วยดีตามแบบฉบับนิทาน และอาจจะเพราะคนอ่านรู้อะไรก่อนตัวเอกด้วยแหละ
ส่วนเวลาเข้าฉากกุนี่ขัดใจนิดๆ เพราะมันเฟดเอาท์ตลอด มีรีบะไหมกูเลยไม่ค่อยแน่ใจ เพราะมันไม่บอกชัดๆ แต่กูคิดว่าราธรับ และมีความเชี่ยวมาก ก็ลูกค้าติดใจอะนะ
คนเขียนเรื่องนี้เขาชอบแนวแฟนตาซี แล้วก็ไม่ชอบการที่เกย์เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะงั้นเรื่องที่เขาเขียนเลยเป็นแนวที่ ชช ญญ เป็นเรื่องธรรมดาสามัญโลก ไม่ต้องมีดราม่าเรื่องการยอมรับทางสังคม สำหรับเรื่องนี้กูเลยงงว่าตกลงแต่งงานไป พวกมึงจะมีลูกกันได้ไหม ไม่รู้มีอธิบายไว้หรือเปล่า
เสียดายไม่มีเนื้อเรื่องเล่าต่อหลังจบ เน้นแต่การแข่งตามชื่อเรื่องล้วนๆ
เรื่องอื่นของคนเขียนกูไม่เคยอ่าน เห็นเรื่องสั้นเยอะจนขี้เกียจเลือก กูเป็นพวกไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องสั้น ส่วนเรื่องยาว High king ก็คิดจะอ่านอยู่ แต่ยังขี้เกียจอยู่เลบ ถ้ามึงได้อ่านมาเล่าด้วย
>>886 เราแม่งก็ชอบดราม่าส่ะ แต่เรื่องหนูกุนต์นี่ขอผ่าน มีความลำใย มีความเยิ่นเย้อ บางทีรู้สึกแบบ ที่นางเขียนๆอยุ่เนี่ย ค่อดไม่มีผลต่อพล็อตเลย ตัดไปเปนสเปยังได้ เช่น ไปงานพบผู้ปกครองของน้องชายพระเอก ไปวัดทำบุญ บลาบลา คือบั่บ...หายไปจากเรื่องหลัก ยังไม่มีใครว่าเลย ให้ตาย แต่เด่วจะมีคนมาบอก ก็เป็นการเล่าเรื่องเส้นทางความรักของพระนายไง
>>887 ถ้ามองด้านโลจิค ก็ไม่เมคเซนส์อ่ะ แต่ท่ามกลางคนที่อยากอ่านดราม่า และภาษาดีหน่อย นางก็เป็นตัวเลือกท่ามกลางความแรร์ ที่สำคัญ มันไม่เอมเพรกว่ะ ดราม่าเด่วนี้ชอบพ่วงเอมเพรก ขายเป็นแพกเกจ -,-
วันนี้โม่งคึกช่วงกลางวันว่ะะะะ แถมชมนิยายเจ๊ซูชิด้วยยย ชมยันเฮียหมูที่เคยด่าแทบเผาบ้านไป ตื่นเต้นสัสสส อะไรสิงโม่งวันนี้วะฟฟฟฟฟฟ
ปล.แถมโพสต์เวลาติดๆกันด้วย คึกกันดีชิบหาย
>>888 กูกำลังเริ่มจะ high king เพราะกูกำลังจะจบ shifter งู cottonmouthแล้วสั้นมาก แต่กูไม่มีสมาธิอ่านเท่าไหร่ อ่านจบกูจะมาเล่านะทั้งสองเรื่อง อันที่จริงกูซื้องานของนักเขียนคนนี้ไว้เกือบครบจะทยอยรีวิวไปเรื่อยๆ
เรื่องนี้รีบะมึง ตอนแรกราธเมะใส่เทรซ แล้วพองานเลี้ยงหน้ากากเทรซเมะใส่ราธ และกูเห็นด้วยว่าเหมือนอ่านนิทาน ช่วงโบสถ์นี่กูนึกถึงนิทานนักเดินทางที่โง่ที่สุดในโลก(อะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้แม่นๆ) ตัวละครแบ๊นแบนเห็นด้วยแต่กูอ่านเพลินนะมึง เห็นจำนวนหน้าและอ่านไป 1 บท กูไม่คิดอะไรทั้งสิ้น รู้เลยว่าคนเขียนไม่ลงรายละเอียดหรือลงลึกอะไรมากแน่นอน คือถ้าเค้าไม่ขีเกียจจะรีบจบนะเขียนขยายให้เป็น 7-800 หน้าอาจจะได้อรรถรสมากกว่านี้ ไม่ดูรวบรัดตัดความมากนัก
ก็ตอนเมิงด่ากันหนักๆกูไม่กล้าสวนกระแสไงงงงง ;_;
แต่ก็ยอมรับแหละว่าพล็อตมันดาษสวรรค์เบี่ยงจริงๆ(แต่กูชอบมากก) กูอ่านหลายปีก่อนตั้งแต่สมัยเค้าเขียนเป็นตอนสั้นๆก่อนที่จะเอามาเขียนใหม่ ตอนไปเจอคอมเม้นในหิ้งโม่งกูยังเคยคิดจะกลับไปอ่านซ้ำอีกรอบเลย อยากรู้ว่าจะคิดยังไง
กูว่าชอบไม่ชอบมันอยู่ที่ปกติเมิงอ่านอะไรกัน ถ้ามาตรฐานสูงก็ไม่แปลกที่จะด่ากันเละ สำหรับกูมันดีมากแล้วสำหรับช่วงนั้น สมัยนั้นที่กูอ่านก็นขที่เมิงด่าๆกันข้างบนนั่นแหละ 555
กูคนเดียวกับ 876 881 นะ
มันก็แต่คนชอบเนอะมึง เมื่อก่อนกุเคยร้องไห้เพราะ missing love ขอเจ้แกเหมือนกัน แต่แนวนิยายของกุตอนนี้จูนกับคนเขียนไม่ติดละ กุเจ็บกับพี่หมูมาก นิสัยพี่หมูเปลี่ยนจนกุเหนื่อยใจ แต่กุชอบ 2dad นะ
ปล เรื่องที่โดนด่าในนี้มันมีเรื่องเดียวป่าววะ คือน้องแยมไม่เคยแดกแปปซี่
ส่วนใหญ่คนในโม่งชอบ 2dad แต่กูไม่ชอบเลยอะ รำคาญมากมากกว่า lust อีก แกเขียนนิยายเวิ่นทุกเรื่องเลย
พูดถึงเรื่องนี้กุสงสัยมานานละ ทำไมด่าที่อิแยมไม่เคยกินเป๊ปซี่ แบบก็นางจนนางอาจจะไม่เคยกินจริงๆ ประหยัดงี้55555555555
>>902 อันนี้กูไม่เคยอ่านนะ แต่อยากแสดงความเห็นว่าสมัยกูอยู่ประถมน้ำเปล่าแม่งแพงกว่าเป๊ปซี่ใส่น้ำแข็ง และเป๊ปซี่มันเป็นน้ำเจาะตลาดทุกชนชั้นป่ะ กูไปงานบวช งานศพ งานวัดแม่งก็มีเป๊ปซี่เนี่ยแจกกัน แม่งดูเป็นน้ำ default ที่เข้าถึงกันทั้งประเทศอ่ะ
...
แต่ถ้าน้องแยมเป็นเด็กที่โตมาในเกาะปิดหรือป่าสนธยากูก็ต้องขอโทษด้วย บางทีแถวนั้นอาจไม่ได้ดีลกับเสริมสุข
เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งสนยี่ห้อดิ 555 เอาเป็นว่าใครอ่านน้องแยมช่วยมายืนยันทีว่ามันจนขนาดไหนถึงซื้อน้ำอัดลมไม่ได้เนี่ย...
ถ้ามึงมองด้วยสมองว่างเปล่า นางเอกแจ่มใสยังเคยแดกถุงยางเพราะคิดว่าเป็นลูกอมเลยมึง.....//อมิตาพุทธค่ะ
น้องแยมนี่เรื่องไหนวะ
ทำไมหิ้งโม่งมันเข้าไม่ได้อ่ะ ไฟล์เสียเหรอ
กูลองใหม่เมื่อกี้มันบอกว่าไฟล์ถูกลบแล้ว หรือกูต้องเปิดในคอม
ลิงค์ใหม่ >>>> https://goo.gl/68KyQb
เข้าได้ละ กูเข้าผิดลิงค์นี่เอง5555555 ขอบคุณมากเพื่อนโม่ง
ตั้งทู้หิ้ง LV 18 ให้แล้วล่วงหน้า ทู้นี้ปิดก็ย้ายไปทู้โน่นนะ
กูหาหิ้งไม่เจอออ หาคอมเมนต์1ไม่เจอ กูโง่เองเพิ่งเล่นเว็บนี้ได้2อาทิตย์เองงง😭😭😭
อยากไปทู้หิ้ง lv.18 หาไม่เจออออ ใครก็ได้ช่วยกูด้วยย กูเล่นในมือถือ
>>920 มาเล่นใหม่ใช่มั้ย ใจเย็นๆไม่ต้องถามหลายกระทู้ แต่ละกระทู้ความเห็นจะรันถึงแค่ 1000 แล้วล๊อคก็ต้องขึ้นกระทู้ใหม่ ปกติพอใกล้ๆจะเต็มก็จะขึ้นกระทู้ใหม่ไว้ให้
เม้น 1 ความหมายตรงตัวว่าเม้น 1 เม้นแรกของกระทู้นั้นๆมักจะรวมพวกลิงค์หิ้งเก่าๆ เผื่อใครอยากย้อนไปอ่าน อ่านจ้อความในนั้นให้ครบ ลิงค์หิ้งคือลิงค์เปิดไปดูรีวิวที่เพื่อนโม่งทั้งหลายรีวิวกันไว้ มีกลุ่มที่เค้าช่วยกันรวบรวมรีวิวพวกนั้นใส่ชีททำขึ้นมาให้ว่ายต่อการหา และข้อมูลจะได้ไม่กระจาย (ถ้าว่างไปสมัครทำหิ้งก็ได้นะ)
ทู้นี้ยังไม่เต็มอย่าเพิ่งไปเม้นทู้ 18 ใจเย็นๆรอคนมาตอบก่อนไม่ต้องถามทู้นะมึง
กำลังอ่านเร้นใจใต้เงาจันทร์ หลังจากที่ทำเมินไม่หยิบมาอ่านหลายครั้งเพราะมีจุดที่กูไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ในเรื่อง แต่นี่เปิดไปบทแรกหน้าแรกสะพรึง และทำกูติดเลย กูชอบว่ะเรื่องการบำเพ็ญเพียร เต๋า หยินหยาง ที่สุดคือตัวเอกไม่สมบูรณ์ ดึงความสนใจกูได้ดีมากบทแรก อ่านจบจะมารีวิวเต็มๆ
โทษทีนะ แต่ว่าพวกคุณๆอย่าใช้ทู้มาเป็นห้องแชตได้มั้ยมันผิดจุดประสงค์กระทู้น่ะ นี่พยายามอดทนมาหลายวันแล้วขอนิดนึงเถอะ
มีใครอ่าน Shifting Sands มั่งยัง
ขอ ky ถามนิด หิ้งโม่งล่าสุดมีใครกดโหลดมาเป็นไฟล์ได้บ้างปะ หรือกูโหลดไม่ได้อยู่คนเดียว
>>628 พึ่งเห็นว่าพวกมึงเถียงกันไปแล้ว กูชอบหัวใจหลังเลนส์นะแต่ราคาฝันแม่งไม่ไหวจริงๆวะ นายเอกทำตัวเหี้ยมาก ตื๊อๆอยากได้ ประธานจริงๆที่ไหนแม่งจะมีเวลาว่างพานางไปนู้นนี่ แล้วยังเข้าถึงง่ายขนาดนั้น ไอ่คนได้งานคนแรกนี่เห็นว่าเป็นมือเก่านายเอกไม่โดนเขม่นในวงการแย่หรอ กุอ่านถึงแค่นายเอกเมาแล้วพระเอกมาส่งบ้าน แล้วก็เจอที่สเกตแล้วเหนถึงความทุ่มเทอีห่าไม่ได้อินไรเล้ย
เพื่อนโม่งปกติเข้าอ่านนิยายที่เวปไหนกันบ้างนิ... เด็กดีเหมือนจะลง Nc ไม่ได้ แล้วกูต้องไปหาอ่านที่ไหนวะคะ
ถามนิด กูอยากอ่าน incest แบบพี่น้องว่ะ มีใครพอแนะนำนิยายดีๆได้บ้าง กูพยายามหาอ่านของนักเขียนไทยหลายคนแล้ว กูไม่ไหนกับภาษาจริงๆ
กูไปอ่าน what lies at the end (เป็นwebcomic) ครต.พระเอกนี่โคตรเหมือนโนอาห์ใน KTL ส่วนนายเอกก็เหมือนเฮียเมสันนิดๆตรงที่ต้านทานพระเอกไม่ค่อยได้ พล๊อตโดยรวมก็คล้ายๆนะแต่เป็นเวอร์ชั่นเด็กมัธยมปลาย
เข้ามานั่งรอtwincestด้วย ปกติกูชอบแฝดแบบในโอรันโฮสคลับมีส่วนที่เหมือนกันชอบอะไรเหมือนกันแต่ก็มีนิสัยบางอย่างที่ต่างกัน คาดเดาอารมณ์อีกฝ่ายได้เร็วดูมีกันและกันในแบบที่คนอื่นแทรกไม่ได้ แต่twincestที่กูเจอชอบเป็นแบบที่นิสัยต่างกันสุดขั้ว เสียใจ
เร้นใจใต้เงาจันทร์ by เยวี่ยเพ่ยหวน
เรื่องย่อ : ชาติที่แล้วเคะระเบิดร่างตัวเองตายหลังจากถูกคนรักหักหลังอย่างเลือดเย็น และถูกกระทำย่ำยี หมิ่นเกียรติ หยามศักดิ์ ถูกกัดกินพลังหยางบริสุทธิ์จากเผ่าจิ้งจอกขาวของเมะอย่างตะกละตะกลาม หลังระเบิดร่างตัวเองจนย้อมสีท้องฟ้าให้กลายเป็นฝนเลือดแล้ว จิตเคะที่แตกซ่านกระเซ็น พลังหยางไม่หลงเหลือ ก็มาเกิดใหม่ด้วยรูปลักษณ์ที่แตกต่างจากชาติภพก่อนโดยสิ้นเชิงเพราะปราณที่ถูกทำลายแทบไม่เหลือ จากที่รูปร่างเลิศล้ำ สง่างาม ก็กลายเป็นธรรมดาๆพร้อมร่างกายพิกลพิการ ขาเป๋+อาการ PTSD ที่หวาดกลัวสัตว์หน้าขนสีขาว มาเกิดใหม่ทั้งทีก็วนเวียนอยู่ในสำนักเต๋าที่ในอดีต ตัวเองเป็นถึงเจ้าสำนัก เพียงแต่ชาตินี้ไร้ซึ่งคนกราบไหว้ เป็นศิษย์ขั้นต่ำที่สุดทำงานหนักใช้แรงงานขั้นเลว ฝึกวิชาไปก็ไปได้ไม่ไกลเพราะร่างกายพิการเป็นอุปสรรคในการรวมจิต เคะคิดว่าคงจะไม่ได้เจอเมะอีกแล้ว แต่อยู่ดีๆ สวรรค์ตั้งใจจะกลั่นแกล้ง วันนึงเคะกับเมะก็ได้เจอกันจนได้...ทั้งรัก ทั้งแค้น ทั้งเข้าใจ ทั้งโหยหา ทั้งคิดถึง...แต่เคะพยายามปฏิเสธและหนีเมะ เมะกำลังอยู่ในช่วงฝึกจั้นผจญเคราะห์กรรมเสน่หา รู้สึกว่าเคะชาตินี้เหมือนเคะชาติที่แล้วมาก ก็เลยเกาะติด เสนอให้มาร่วมอภิรมย์และช่วยให้เมะผ่านเคราะห์กรรมเสน่หาเพื่อบรรลุไปฝึกขั้นต่อไป เรื่องเป็นไงต่อต้องไปอ่านต่อในเล่ม
หลังอ่าน : เรื่องเล่าแบบตรงๆไม่ซับซ้อน มาในรูปPOVของเคะเป็นส่วนใหญ่ เราได้รู้เรื่องภายความคิดของเคะ บทแรก ย่อหน้าแรก นี่ดึงความสนใจได้ดีเพราะเปิดมาที่ฉากก่อนเคะระเบิดร่างตาย และทำให้รู้ว่าเคะมักฝันร้ายถึงเหตุการณ์นี้อยู่บ่อยๆอุตส่าห์ดีใจว่ายกเรื่องนี้มาพูด 3 - 4 ครั้ง ต้องจับมาเล่นในฉากดราม่าแน่นอน แต่! อยู่ๆก็ถูกทิ้งไว้กลางทาง ปมเคะฝันร้ายบ่อยๆก็หายไปเฉ๊ยย พร้อมกูที่ เฮ๊อออ เคะเรื่องนี้มีความย้อนแย้งในตัวสูงช่วงใกล้ๆจบ(จุดนี้กูอ่านผ่านๆด้วยความเซ็ง เสียดายช่วงแรกเปิดไว้ซะดีเลย) เคะปลงตกเรื่องบนโลกได้ดีนะ เหมือนพอมาเกิดใหม่พร้อมความทรงจำชาติที่แล้ว มองอะไร คิดอะไร ไตร่ตรองมากขึ้น มองด้วยความเป็นสัจธรรมมากขึ้น เคะรู้ว่าตัวเองเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเมะ เป็นเคราะห์เสน่หาที่เมะต้องเจอ แม้จะไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยอีกต่อไป แต่ลึกๆก็อยากจะเห็นเมะสำเร็จมรรคาไปเป็นเซียนตามที่หวัง
เมะเป็นราชาจิ้งจอกขาว ชาติที่แล้วตั้งใจหลอกเคะให้รักและไว้ใจเพื่อสูบปราณหยางบริสุทธิ์ ตอนแรกกูอ่านแล้วเข้าใจว่าเมะรู้ว่าจิ้งจอกในเผ่าทำอะไรกับเคะไว้ก่อนเคะตาย แต่ปรากฏว่าเมะไม่รู้(และไม่กล้าจะไปหาความจริง ลึกๆไม่ต้องการทรยศพวกพ้อง) ช่วงแรกๆที่เคะตาย เมะคิดว่าตัวเองคงไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรในตัวเคะมากนัก แต่ยิ่งนานวันเข้าดันยิ่งเจ็บปวดกับการไม่อยู่อีกต่อไปแล้วของเคะ ออกจากเผ่าจิ้งจอกขาวไม่กลับไปดูดำดูดี ออกท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ เพื่อตามหาจิตของเคะ เจอใครคล้ายๆ เคะก็มักจะหวั่นไหว จนมาเจอเคะนี่แหละ กูอ่านแล้วกูแปลกใจตอนที่เมะดูไร้สติ มองไม่ออกและจำไม่ได้ว่าคนนี้คือเคะ หรือดูไม่ฉลาดในเรื่องจับผิดเคะมากเท่าไหร่(แน่สิรู้เร็วเรื่องจบเร็ว ยิ่งไม่มีอะไรจะให้เขียนอยู่) ชอบตอนที่เมะรู้ความจริงว่าเพราะอะไรเคะถึงระเบิดฆ่าตัวเองตาย ชอบการตัดสินใจตัดขาดของเมะกับเผ่า
บอกตามตรงเรื่องนี้ไม่มีอะไรเลย แก่นเรื่องมีแค่เมะหลอกเคะ เคะตัดเมะ เมะกลับง้อสำนึกผิด บำเพ็ญตบะบนเขาอยู่ด้วย มีลูก จบแฮปปี้(พร้อมกูที่ค่อนข้างเงิบ) คนเขียนนึกจะยัดบทตัวเอกมีลูกก็ยัดเข้ามาแบบงงทั้งคนอ่าน งงทั้งตลค. งงทั้งคนเขียนด้วยแล้วกัน แนวเทพเซียน แฟนตาซี เพราะงั้นแค่กินยาเม็ดหายากตลค.ชายก็ท้องได้ กู//จ่ะ(คารวะ) เอาที่สบายใจเลย(ขนาดโอเคกับ Mpreg แต่เจอใส่มาแบบ WTF! กูไปไม่เป็นเหมือนกัน) เล่ม 1 พอใช้ได้ ชอบช่วงที่เคะยังขาเป๋ ชอบเคะพิการน่าสงสาร(อยากเอาใจช่วย) เล่ม 2 ขึ้นเรือออกทะเลจนจบเรื่องกูก็ยังไม่เห็นพวกมันขึ้นฝั่งกันนะ กูไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่า พวกมึงบำเพ็ญเพียร บำเพ็ญตบะ แต่! พวกมึงเย่กันรัวๆมัวเมาในกามารมณ์!?!? สรุปพวกมึงไม่อยากจะบรรลุมรรคาแล้วใช่มั้ย(แล้วต้นเรื่องคืออะไร ตอบฉันที~~~)
ฝากถึงสนพ: ขอติงถึงพิสูจน์อักษรของสนพ.สักนิด(ผิดเรื่องที่ไม่ควรผิดถือว่าแย่มาก)ใช้ "ละ" "ล่ะ" ผิดกระจายผิดเกือบทุกคำเลย อย่าเอาหลัก "คะ" "ค่ะ" มาใช้นะไม่เหมือนกัน มันจะต้องเป็น "เอาละ" "ไปไหนล่ะ" แบบนี้
"ละ" ย่อมาจาก "แหละ" บอกเล่าเช่น เอาละ พวกเจ้าเงียบๆก่อน
"ล่ะ" ย่อมาจาก "เล่า" คำถามเช่น ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นล่ะ
คะแนน: 4/10 เห็นแก่เคะน่าสงสารช่วงแรก จริง ๆ อยากให้เคะพิการจนจบเรื่อง สำหรับเราเล่ม 2 คืออ่านผ่านๆเกือบหลับพังพินาศมากเลย
เพื่อนโม่ง ช่วยแนะนำนิยาย โอเมก้าเวิร์ส หรือ ดิสโทเปียเจ๋งๆหน่อยสิ่ ถ้าออนไลน์จะดีมาก อยากลองอ่านแนวนี้ดู โอเมก้าเวิร์สเคยอ่านแค่ Omega's Instinct แล้วเฉยๆอ่ะ แต๊งกิ้วนะเพื่อนโม่ง
>>960 โอเมก้าเวิร์สที่ถามมาน่าจะมาแนวโอเมก้าเวิร์สญี่ปุ่นใช่มั้ย มันไม่เหมือนฝั่งตะวันตกนะ บทเพลงหมาป่าก็เช่นกัน แนวคิดอัลฟ่า บีต้า โอเมก้า มันมาจากตำแหน่งในฝูงของหมาป่า เรื่องนี้มีอัลฟ่า มีบีต้า มีโอเมก้า แต่โอเมก้าคือผู้ล่วงหล่น คือชิปเตอร์ที่ไม่สามารถกด/ควบคุมสัญชาตญาณหมาป่าของตัวเองได้ จนจิตใจบิดเบี้ยว ไปอ่านเพิ่มในหิ้งนะ รีวิวเรื่องนี้ยาวมาก
>>962 โอเมก้าเวิร์สญี่ปุ่นกับตะวันตกไม่เหมือนกันเหรอ กูว่ามันก็เหมือนกันเปล่า พวกแฟนฟิคด้อมซีรีส์ฝรั่งก็มีโอเมก้าเวิร์สเยอะแยะ ที่อัลฟ่าติดเป้งได้
>>960 ถ้าถามว่า wolfsong ใช่โอเมก้าเวิร์สไหม ความเห็นกูคือไม่ใช่ ถ้ามึงอ่านแล้วก็น่าจะคิดว่าไม่ใช่ โอเมก้ามันคนละคอนเซปต์กันชัดเจน ถ้ายังไม่อ่าน กูก็บอกได้แค่ว่า ไม่ใช่ทุกเรื่องที่มีอัลฟ่าโอเมก้าจะเป็นโอเมก้าเวิร์ส
มีใครพรีองค์ชายอัปลักษณ์บ้างวะ คือตอนแรกกูจะพรีแต่เปลี่ยนใจคือกูกลัวพรีแล้วพอมาส่งบ้าน
1)แม่หรือพ่อมารับแล้วจะเอ๊ะ
2)กูกลัวกล่องบ็อกเซตบุบว่ะ คือกูเป็นพวกถนอนนส.มากถึงมากที่สุดแบบขนาดอ่านยังกลัวยับกูต้องแอบไปห่อปก
กูไม่รู้จะซื้อที่ไหนแล้ว เรื่องนี้มันแรร์
มีใครอ่านคู่บุรุษกู้ใต้หล้า มีใครเคยอ่านบ้างวะ เป็นไงบ้าง กูเจอที่ซีเอ็ด 2เล่มจบใช่ป่ะ
กูอ่านwolfsong แล้ว
เรื่องมันมีการจัดชนชั้น อัลฟ่า เบต้า โอเมก้า แต่ไม่เป็นไปตามแนวว่า ต้องติดสัด ต้องมีมดลูกแฝง ต้องติดเป้ง ต้องท้อง ต้องเหยียดระหว่างชนชั้น
แบบนี้ต้องเรียก wolf song ว่า แฟนตาซี ที่มี Shifter สายพันธุ์หมาป่า ที่มีการจัดรูปแบบฝูงแบบ อัลฟ่า เบต้า โอเมก้า เฉยๆ ไม่ได้เป็น omegaverse ใช่ไหม
>>963 ถูกตะวันตกมันมีฟิกแบบโอฯญี่ปุ่น แต่กูเข้าใจว่าเม้น >>958 หมายถึงโอฯแนวญี่ปุ่น (กล่าวถึงญี่ปุ่นมันเห็นภาพกว่า) ซึ่งบทเพลงหมาป่ามันไม่ใช่และไม่เกี่ยวกับโอเมก้าแนวท้องได้หรือโอเมก้าถูกกดขี่เลย
ขอเตือนอีกครั้งบทเพลงหมาป่าดำเนินเรื่องแบบ SLOW PACED มันช้ามากถึงมากที่สุด ดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป ใครชอบแนวดำเนินเรื่องเร็ว กระชับ มาไว เคลมไว ขอให้ข้ามเรื่องนี้ไปได้เลย ไม่งั้นจะเบื่อแล้วอ่านไม่สนุกนะ
>>964 amazon ซื้ออีบุ๊คมาอ่าน แต่แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อน ไม่ใช่ทุกคนจะชอบเรื่องนี้
>>965 มันไม่แรร์นะ ถ้าลงชื่อสั่งกับฝู ยังไงก็ได้แน่ๆ อย่าไปซื้อแพงๆ ย้ำ! "มันไม่แรร์" ดว.ห่อของดีแต่ถ้าไม่ชัวร์ กลัวพังแนะนำไปเลือกเองที่ร้านที่รับนิยายฝูมาวางขาย หาชื่อได้จากเพจฝู แต่ถ้าอยู่ตจว. ปณ.ไปเถอะ
>>967 ดองอยู่อ่านนิยายไม่ทัน ไว้อ่านจะมาทิ้งรีวิวให้นะ
ลืมขยายเพิ่มว่าโอเมก้าเวิร์สเนี่ยมันเป็นจักรวาลแบบที่ผู้ชายก็ท้องได้ เพราะงั้นบทเพลงหมาป่าไม่ใช่แน่นอน
ถ้าสนใจอ่านประวัติความเป็นมา อธิบายจักรวาลนี้แบบละเอียดไปอ่านที่ >>>> https://goo.gl/nc05cG
มึงงง กูเพิ่งอ่าน "เงาใจในกิ่งท้อ" ของ BLY ตามที่อวยกันมา กูชอบพล๊อตเรื่องมากแบบให้ 10/10 คือดีงาม ชอบแนวยุทธภพ ชิงไหวพริบหักหลังกัน มีจุดให้อึ้งและคาดไม่ถึงในบางส่วน (จริงๆมีโมเม้นนี้น้อยเพราะทั้งพอ.และนอ.แม่งเก่งเมพแต่กุก็ชอบอยู่ดี) แต่ด้านการเขียนบรรยายใช้ศัพท์ซ้ำไปมา นิเสธซ้อนนิเสธ (อันนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นจากการแปลรึมาจากต้นฉบับ) แถมกระชับเรื่องจนเกินเหตุในบางจุด คือมันดึงซีนได้ ซีนตอนจากกัน ซีนตอนเจอกัน ซีนปวดใจอยู่แถวกิ่งท้ออะไรแบบนี้ คือสามารถบรรยายเพื่อให้ดึงอารมณ์ได้แต่นักเขียนตัดฉับจ้า แล้วเรื่องก็ดำเนินไปไวมากๆตามสไตล์นิยายจีน คืออารมณ์มันไม่สุดอ่ะ เสียดาย นานๆจะเจอพล๊อตดีๆแบบนี้ กุให้คะแนนการเขียนแค่ 5/10
ดังนั้นสำหรับกุให้คะแนนรวม 7.5/10 พอ
ป.ล. กุก็แนะนำเหมือนคนอื่นว่าให้ไปลองหามาอ่านนะ ชอบในระดับนึงแบบซื้อเก็บไม่เสียดายอ่ะ
>>976 นิยายจีนเจอปกตินะ ถ้าใช้ไม่พร่ำเพรื่อกูว่าโอเค ถ้าบ่อยๆก็น่ารำคาญ
>>971 กูไปอ่าน omegaverse ฝั่งตะวันตกมา การตีความก็ไม่เหมือนกัน ไอ้กดขี่แบ่งชนชั้นชัดเจนส่วนมากมาจากฝั่งญี่ปุ่น ของฝั่งตะวันตกถึงจะแบ่ง A/O แต่ก็ค่อนไปทาง dominent/submessive play+mpreg มากกว่า อ่านเพลินๆดราม่าไม่หนักหน่วงรันทดเท่า ไว้อ่านจบแล้วจะมารีวิว
กูว่าพวกโอเมก้าเวิร์สเนี่ยมันก็สมมติขึ้นมาทั้งนั้นมั้ย ก็ไม่ควรมีใครถูกใครผิดสิ นักเขียนคนไหนอยากได้แบบไหนก็เซ็ตติ้งเขียนขึ้นมาได้หมดอย่าย้อนแย้งกับเซ็ตติ้งโลกที่ตัวเองเซ็ตขึ้นมาก็พอ ส่วนนักอ่านที่ไปบ้าบอว่าที่เคยอ่านไม่ใช่อย่างงี้นี่แล้ววิจารณ์เสียๆหายๆ กูว่าประสาท
มางงด้วยว่ามีใครวิจารณ์ omegaverse เหรอ ในนี้ก็เห็นถามตอบกันดีๆ มึงไปเจอในไหนมาอะ
สำหรับของกู กูก็ชอบอ่าน omegaverse ของฝั่งตต. แต่กูอ่านแต่แฟนฟิค คือด้อมกูมันสาย ตต. ไง เอาตรงๆ เหตุผลหลักๆที่กูชอบเวิร์สนี้เพราะกูชอบ mpreg อะ แล้วก็ชอบความแฟนตาซีกลิ่นด้วย แค่นี้แหละ ส่วนใหญ่กูชอบอ่านแต่แนวครอบครัวสุขสันต์อะ แนวดราม่ามันเครียดไปสำหรับกู
เรื่องอื่นรายละเอียดปลีกย่อยของเวิร์สนี้ก็แล้วแต่คนเขียนกำหนดเลย เพราะอย่างที่รู้ว่าเวิร์สนี้มันยืดหยุ่นมากกกก อยากจะให้มีอะไรไม่มีอะไรมันก็ทำได้หมดเลย
แต่ความชอบในรายละเอียดของเวิร์สมันก็ต่างกันไปในแต่ละคนนะ อย่างกูชอบอ่านแต่ฟิคเรื่องที่ให้โอเมก้าท้องได้อย่างเดียว เบตากับอัลฟ่าท้องไม่ได้ แต่กูก็ไม่ได้ด่าคนชอบเรื่องที่ให้เบต้ากรืออัลฟ่าท้องได้หรอก ใครชอบแบบไหนก็อ่านไปโลดเลยจ้า แค่ไม่ก้าวก่ายความชอบของคนอื่นก็พอเนาะ
>>981 กู979 นะ ตอนนี้อ่าน falling in love with Christian Blake ใน wattpad อะ คนเขียนเค้าหยุดอัพมาพักใหญ่ๆละ(แม่งไปเขียนอีกเรื่องที่เรตติ้งดีกว่า;_;)โคตรค้างคาแต่เห็นบอกจะกลับมาอัพต่อเดือนหน้าแล้ว
ถือว่าไม่ได้ชอบมากนะ กูว่าก็มีจุดลำไยๆอยู่ อ่านได้เรื่อยๆ ศัพท์ไม่ยาก ถ้าอ่านพวก twilight, 50shades ได้ก็อ่านเรื่องนี้ได้
ชอบการอ่านใน wattpad ตรงที่คนอ่านคอมเม้นตรงย่อหน้านั้นๆได้เลย คนอ่านก็ออกแนวหื่นๆเกรียนๆ ตลกดี
ky แปป กูมาตามหานิยาย จำได้แค่ว่า มีฉากริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนพระอาทิตย์ตก? ตัวเอกซักคนมาแอบดู เหมือนเป็นแนวรักข้างเดียว ใครรู้จักเรื่องนี้ช่วยบอกกูหน่อย กูไม่มั่นใจเหมือนกัน
แนะนำนิยายแนวซาตาน เทพหรือปีศาจในศาสนาคริสต์หน่อยสิ แนวๆ Twins ของคุณ Violet Rain อ่ะ
เอาแนวกรีกได้มัยวะ เรื่องอื่นกูไม่เคยแนวนี้ เคยเจอแต่แนวเทพกรีก
โม่งที่แนะนำ omega3verse กูมากราบขอบพระคุณ
เป็นโอเมก้าที่แหกวงออกมาจริงๆ ถูกจริตกูมาก
กูชอบมุกหัวปลาจริงๆ กูขำทั้งๆที่เครียดเลยเนี่ย
>>991 ลองเข้าอ่านดูแล้ว ขอบคุณมากที่มาแนะนำนะจ๊ะ แทบไม่ได้เห็นนิยายใช้คำเรียกตำรวจ "สกอตแลนด์ยาร์ด" ว่า "ตำรวจนครบาล" แบบประเทศอื่นมานานมากจนแทบลืม ปกติจะเรียกทับชื่อไปเลยอ่านเจอแล้วถึงคิดเออใช่! สกอตแลนด์ยาร์ด = นครบาลอังกฤษนี่
ลองอ่านบทนำแล้วคิดว่าพวกคำที่ใช้เป็นภาษาอังกฤษและสามารถคำไทยได้ ควรจะทำนะอ่านแล้วมันโดดๆ
ปิดทู้ ตามไปที่
https://fanboi.ch/801/3814/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.