กูคิดว่าแงซายรักรพินทร์นะ คือจะบอกว่าเป็นเกย์แม่งก็ไม่ใช่เพราะกูมโนเอาเองว่าแงซายรักผู้กองแบบชีวิตก็ให้ได้
อยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะหน้าที่ค้ำคอ เช่น
ภาคแรก
"ผมรู้มานานแล้วว่าผู้กองรักผม ไม่มีวันที่จะปล่อยให้ผมเป็นอันตรายหรือเผชิญกับภัยพิบัติใดๆได้ตามลำพังหรอกตราบใดก็ตามที่ผู้กองยังมีลมหายใจอยู่"
โอเคไม่เกี่ยวอันนี้กูฟินเอง55555555555
เอาใหม่
"มี.. และมันเป็นเดิมพันที่จะทรงความหมายที่สุดในชีวิตเราทั้งสองฝ่าย"
"ถ้าผู้กองชนะผมอันหมายความว่า นายชดกับคนของเขาตายไปเสียแล้วกับอีกอย่างหนึ่งคือเราไปไม่ทันตามกำหนดเวลาที่เนินพระจันทร์
ผมจะลืมเรื่องราวและหน้าที่อื่นๆทั้งมวลเสียให้หมดสิ้นและจะเป็นแงซายคนเดิมติดตามผู้องไปทุกหนทุกแห่ง
ยอมเป็นทาสเป็นลูกงานผู้รับใช้ผู้กองตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ พูดง่ายๆก็คือผมกลับไปอยู่ร่วมกับผู้กองที่หนองน้ำแห้งตามเดิม
มีสภาพรับใช้ผู้กองอย่างบุญคำ เกิด เส่ยและจัน ขอฝากชีวิตไว้กับผู้กองตลอดไป"
ถ้าแพ้..
"ผู้กองสละโลกภายนอกและชีวิตเดิมๆของผู้กองมาอยู่ร่วมกับผมในมรกตนครตลอดไปเช่นกัน ตกลงไหม?"
"ผู้กองน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่า ไม่ว่าแงซายจะอยู่ที่ไหน ทุกข์สุขอย่างไรแงซายปรารถนาจะมีผู้กองรพินทร์เคียงข้างด้วยเสมอ
ตราบจนกว่าวันที่เราจะตายจากกันไป"
มาเรียถามเรื่องแต่งงานกับเมยานี
"...แต่ถึงอย่างไรผมก็ต้องรับเธอเป็นราชินีของผมแน่นอนอยู่แล้วตามเสียงเรียงร้องของมหาชนส่วนใหญ่"
มึงพูดถึงผู้หญิงที่ไปเกี้ยวมาว่าพี่นี้แสนรักเจ้างี้หรอวะะ
แล้วกับผู้กอง
จักราธิราชสืบพระบาทเข้าประชิดแล้วสวมกอดไว้แน่นอัสสุชลซึ่งทุกคนไม่เคยเห็นบัดนี้หลั่งรินเป็นทางอย่างไม่อาจสะกดกลั้นไว้ได้อีกต่อไป
"ผู้กองที่รัก"กระแสดำรัสนั้นสั่นเครือ
"ในชีวิตของจักราชจำได้ว่าเสียน้ำตาเพียงสองครั้งเท่านั้น ครั้งแรกเมื่อราชวงศ์เทพถูกโค่น พระบิดาถูกปลงพระชนม์ พระชนนีสวรรคตกลางป่า
ส่วนครั้งที่สอง คือครั้งที่คนชื่อรพินทร์ ไพรวัลย์จากไป.."
ภาคสอง สไกป์จีบ
"...ถ้าผู้กองไม่อยากได้ยินเสียงของผมก็เดินกลับเข้าไปรวมกลุ่มกับพรรคพวกเสีย แต่ถ้ายังนั่งซึมเงียบๆอยู่อย่างนี้ผมก็จะยังไม่ทิ้งผู้กองไปไหน
คอยแหย่คอยแซวผู้กองอยู่อย่างนี้แหละ"
"เอ้า! จะถามอะไร?"
"เธออยู่ไหน?"
"ฉันอยู่นี่ ที่รักจ๋า!"
"...ลาก่อน พี่ชายที่รักของข้า!!"
รพินทร์ยืนนิ่ง คอแข็ง น้ำตาซึม จักราธิราชเจ้าก็ทรงอยู่ในพระอาการเดียวกัน
"แงซาย ทำไมแกไม่เข้ามากอด'ผู้กอง'ของแกไว้"
แงซายปฎิเสธเสียงเครือไม่อยากเสียน้ำตาต่อหน้าทหารหลังจากนั้นก็พูดฝากรพินทร์กับคุณหญิง
"ขอฝากรพินทร์ ไพรวัลย์ ไว้กับพี่สาวด้วยครับผม.."
จากประโยคพี่ชายที่รักนี่ตัดทฤษฎีที่มีคนเคยว่าในพันทิปได้เลยว่ะว่ามาจากคำว่าmy dearเพราะแงซายจบนอก
คือนี่แม่งหมายถึงผู้ที่รักจริงๆในความรู้สึกกู
ภาคแรกแงซายอยากให้ผู้กองอยู่ด้วยแต่พอสุดท้ายต่างคนต่างมีหน้าที่ ผู้กองเลือกรักคุณหญิงแบบคนรัก
แงซายก็ทำทุกอย่างให้แน่ใจว่าผู้กองมีความสุขมีคนดูแล
หมั้นดารินไว้ภาคแรก ภาคสองจัดงานแต่งให้ ตามแรงกาวกูนี่คือ คงอยากให้ความสุขที่สุดกับคนที่เรารักที่สุดด้วยมือตัวเอง
พอจะจากกันไปก็ฝากฝังไว้กับคุณหญิงอีกรอบ
สัสสสสสสสสสสสสสสกับเรื่องเรียนกูขยันงี้มั๊ยย
เมยานี: องค์จักราชนี่มเหสีท่านไงจำไม่ได้หรือ