ของคุณเฟื่องกูชอบไม่เหมิอนชาวบ้านแน่เลย ชอบฝันใบไม้ผลิ 5555555555555
โอเคนังแอชลินอาจจะแรดเงียบและน่ารำคาญ คุณเหลียงกูก็คิดมากกลัวทำลายอนาคตเด็กแต่ก็รัก
แถมเรื่องยังปรับระดับความเป็นลูกครึ่งของนังแอชในสังคมให้กลายเป็นสิ่งน่ารังเกียจไปเลยทั้งๆที่จริงๆแล้วลูกครึ่งเป็นแค่ของแปลกในสมัยนั้นเฉยๆ
แต่กูชอบตรงที่นายเอกแบบเคยมีความรักแบบเด็กๆตกหลุมรักแล้วก็คบกันกับคนอื่น แล้วค่อยมาเกิดความรู้สึกดีๆมากขึ้นเรื่อยๆกับพระเอก
แล้วก็ต้องแยกจากกันตอนไปเรียนต่อเพราะพระเอกคิดถึงอนาคตนังแอช แล้วมาเจอกันอีกทีตอนเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีความสุขุม คิดอะไรเป็น
กูอ่านแล้วแบบเออถึงจะหงุดหงิดหลายๆจุด แต่พอดูแยกๆกันไปแล้วก็ค่อนข้างชอบ ค่อนข้างดี
ไม่ได้อารมณ์มาแบบต้องรักต้องได้กับพระเอกคนแรกคนเดียวอะไรแบบนี้ แล้วได้เห็นว่านังแอชโตขึ้นจากตอนเด็กจริงๆ มีพัฒนาการ
แต่น่ารำคาญตอนมันคร่ำครวญกันแต่ละคน ยิ่งคุณเหลียงกูแม่งคิดมากชิบหาย กดๆไปเหอะ กลัวเขาบอบช้ำอยู่ได้ 5555