รีวิว หวานใจในหนังสยองขวัญ
แม้ใครจะม่าเรื่องปกแต่กูยอมรับว่าเรื่องนี้กูโดนปกตก
โดยสรุปคือ มีความน่าสนใจ อ่านได้สนุกสำหรับกู ใครเบื่อๆเซ็งแนวทั่วไปไปตำได้ กูว่าความหลอนนิดๆผสมแนวตามล่าหาความจริงคือช่วยแก้เบื่อแนวพีเรียดหรือทั่วไปได้ดีเลย แต่มึงต้องเป็นคนใจกว้างกับความกาวหน่อยนะ ไม่งั้นกูว่าได้อาจมีร้องwf แล้วปาทิ้งได้
เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับระบบการดูหนังแบบเข้าไปในโลกเสมือนของหนังด้วยบทบาทตัวประกอบ โดยผู้ชมสามารถไปเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องในหนังได้ตามการเล่นบทบาทของตัวเอง พอจบก็จะมีการประเมินหนังและถ้าคะแนนสูงพอก็เอากลับมาฉายให้คนอื่นดูต่อ เนื้อเรื่องก็จะมีแค่นายเอกเข้าไปในหนังสยองขวัญเรื่องแล้วเรื่องเล่า เล่นจนจบ ได้ฉายใหม่ แล้วก็ไปดูเรื่องใหม่ต่อ และทุกครั้งที่เข้าไปก็จะเจอกับพระเอกที่โผล่มาเป็นผีโคตรเมพในเรื่องทุกครั้ง โดยที่นายเอกก็ไม่รู้ว่าพระเอกคือใคร เจอแต่ละทีก็พัฒนาคสพ.กันไปเรื่อย และจะค่อยๆเฉลยปมว่าพระเอกคือใคร ทำไมถึงมาโผล่ในหนังที่นายเอกเข้าดูทุกครั้งได้
แม้ปมหลักจะมีแค่นั้นแต่ความสนุกของเรื่องนี้มันอยู่ที่หนังแต่ละเรื่องที่นายเอกเข้าไปดูนี่แหละ นายเอกจะเข้าไปโดยไม่มีสปอย มีแค่พลอตคร่าวๆ แล้วจากนั้นก็ไปตามล่าหาความจริงในหนังเอาอีกที เราที่อ่านจากมุมมองนายเอกก็จะค่อยๆแกะปริศนาของหนังไปด้วยกัน จนคลี่คลายในตอนจบ บวกกับความหลอนแบบเลเวลพอดีๆ ไม่มากไม่น้อยไป เป็นฟีลค้นหาปริศนาที่ชวนให้ติดตามดี
จุดหนึ่งที่กูผู้ไม่ชอบระบบหลายโลกและอ่านไม่เคยรอดเลยชอบคือการที่คนแต่งเอาความที่เข้าไปในโลกสมมุติมาเป็นจุดอธิบายการกระทำที่ถ้าเป็นโลกจริงๆคนจะไม่ทำ เช่นไปบวกกะผีเลย หรือทำอะไรเสี่ยงๆเพราะคิดว่าถึงตายก็แค่ออกจากหนัง ระบบหลายโลกมักจะสร้างความเอ๊ะให้กูตรงจุดนี้ว่ามึงแค่มาอยู่ชั่วคราวเป็นอาร์คๆทำไมมึงถึงทำตัวยังกะมีชีวิตเดียวกันจังวะ ไปอาร์คหน้าแม่งก็รีเซทหมดแล้ว เลยทำให้ไม่อิน แต่เรื่องนี้คือตัวเอกมันก็สำเหนียกว่าตัวเองแค่เข้าไปในหนังเฉยๆเลยไม่ทำให้รู้สึกขัดๆตรงนั้น
ข้อเสียก็มีตรงหนังแต่ละเรื่องที่หลายจุดมึงน่าจะสงสัยในเหตุและผลแต่กลับอ่านไม่เจอคำตอบ หรือพฤติการผีบางตัวที่มึงอาจจะไม่เคลียร์ว่าทำไปทำไม หรือผีมันออกมาทำงั้นได้ไง สุดท้ายหลายฉากก็เหมือนใส่มาให้เป็นซีนสยองเฉยๆหาเหตุผลให้ไม่ได้ แต่คนเขียนก็ใส่บทบรรยายว่ามันคือธรรมชาติจองหนังสยองขวัญ...
บางจุดก็จะแหม่งๆเช่นเดินเข้าไปในกองซากศพที่เหม็นสัดๆ แต่ตลค.บ่นเหม็นซีนนึง ถัดจากนั้นพระนายก็ยืนจีบกันในความเหม็นเฉย หรือซีนที่มืดจนมองไม่เห็น นายเอกเสือกเรียกเพื่อนดูสิ นายเห็นมั้ย แล้วอีเพื่อนก็เหมือนจะเห็นในความมืดซะงั้น หรือวันเกิดนายเอกแม่งยาวสามวันติด
และหนังนาวาต้องสาปพอดูจบไปดูภาคออริ กลายเป็นเรื่องนาวาปีศาจไปเฉยแต่อันนี้อาจจะพิมพ์ผิด
คนรอบตัวและประชาชนทั่วไปคู่ชิปคู่มโนที่ประหนึ่งทั้งแผ่นดินจีนสีพูห์เป็นชาววายหมด ตรงนี้เยอะจนกูรู้สึกขัดๆปนรำคาญไม่ต้องอวยคู่เอกให้กูขนาดนั้นก็ได้นะ
รวมถึงความซูของพระเอกผีเมพในหนังสยองขวัญ คือเมพแบบกดสูตรโกง แรกๆจะยังไม่ชัดมากแต่ยิ่งอ่านไปเรื่อยอีพระเอกจะเมพหนักขึ้นจนกูไม่ตื่นเต้นเวลาอีนายเอกเจอเหตุจวนตัวแล้วเพราะรู้ว่ายังไงแม่งก็รอดชิลล์ๆ อภิสิทธิ์สัดๆ รอเฉลยปมเรื่องอย่างเดียว
ที่สำคัญตอนเฉลยความเป็นมาพระเอกคือออกแนวกาวสัดๆ กาวเวอร์วัง ถ้าจะบอกว่าทั้งหมดนายเอกแม่งเป็นแค่ตลคในหนังเรื่องนึงเหมือนกันกูก็คงคิดว่าเออ สมพอแล้วได้เลย
ส่วนการเล่าเรื่องมีทำนองที่บางคนอาจจะรู้สึกว่าสั้นๆห้วนๆ มีโทนเนือยๆได้มั้ง อ่านไปนานๆแม้แต่ซีนปกติกูก็ยังนึกว่าเป็นหนังสยองขวัญ
คสพ.คู่เอก พระเอกนี่เหมือนสโตกเกอร์มือปลาหมึก ฉวยโอกาสแม่งทุกทุกโอกาส หม้อชั้นคุณภาพ แถมขี้หึงขี้หวงหนักมาก สกิลอ้อยก็ทะลุฟ้าในขณะที่นายเอกแม่งก็นิ่งเกิ๊น ซึ่งโอเค กูชอบความอ้อยต้มในหม้อนี้นี่แหละ!