แทบไม่มีวงการไหนที่หนีนายทุนได้หรอก โลกไม่ได้อุดมคติในแบบนั้นเลย ไม่มีสักวงการ สักที่ในโลกหรอก ideal สุดๆอะ ค่ายนายทุนสายป่านยาว ในภาวะเศรษฐกิจย่ำแย่ถูไถไปมันก็อยู่รอด ค่ายเล็กโอกาสเฮงยาก แต่ถ้าเฮงแล้วก็พุ่งทะยานอะ ไม่ต้องดูจากที่ไหน ซบ มาในเวลาที่เหมาะ การตลาดของเจ้านี้ลงมาเล่นถูกจุด พอกำไรเยอะก็สามารถไฟต์ลขเรื่องเด่นเรื่องดังมาได้ ก่อนหน้านั้นเล่นแค่ปกสวยเนื้อในแดรกจุดแทบทั้งนั้น หัวเลี้ยวหัวตอก็ผ่านมาแล้ว /// อีกเจ้าบกร.ได้เรื่องดังขนาดไหน ไม่ถูกใจแฟนด้อม…ก็ยังผ่านไปได้สวยๆ ขอแค่มีทุนหมุนเวียนยังไงก็ยังรอด เคยคุยกับคนในบกร.เขาบอกวายจีนแปลยังไงก็ขายได้ ‘ด้วยตัวมันเอง’ อยู่แล้ว ที่ทุนจมคือพวกนิยายไทย ต้องยอมรับจริงๆ ว่าวายแปลมันฮิตมาก ออกมายังไง เนื้อเรื่องจะดีแย่ขนาดไหน เล่นการตลาดถูกก็ยังมีคนซื้ออยู่ดี ยิ่งทำดีถูกใจก็ยิ่งเพิ่มรอยัลให้แบรนด์ตัวเอง ตอนนี้กูสะท้อนใจตัวเองมากกว่า กูชอบจส โตมากับนิยายลูกกวาดเลยแหละ กับแปลจีนมกร นิยายปกขาวสมัยอชลกูก็ติ่ง 555 พอเจอเคสไม่เอาวายแล้วมากลับลำทีหลังกูก็รู้แล้วว่าเขาต้องเพิ่มทางหากำไรให้ธุรกิจเขา แต่แปลจีนของอววถือว่าน้อยมากถ้าเทียบกับค่ายอื่นไม่ว่าจะเล็กจะใหญ่ที่เปิดตัวมาอะ สัดส่วนอววถือว่าไม่เยอะเลยนะ จะบอกว่าอววมาตราฐานสูง คัดเรื่องพิถีพิถันก็แปลกๆ เงินทุนเจ้านี้ก็ไม่น้อยนะ แต่นิยายไม่ค่อยดังเปรี้ยง แต่กูยังซื้อแปลจีนอววทุกเรื่อง กูเดนตายโทนการแปล/พิสูจน์อักษรของเจ้านี้ทั้งชญ ชช แม้ อวว จะเจอปัญหายิบย่อยแทบทุกเรื่องก็เถอะ 5555 แต่หลุมดำอววคือการ์เดี้ยน จนบัดนี้กูยังกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่เลย
นายทุนก็ยังทำให้วงการรันได้ กูยอมรับว่ามันเอื้อประโยชน์ให้กับคนซื้อนิดๆด้วยซ้ำเพราะราคามันต่ำกว่าในการตีพิมพ์ 1 ครั้ง เจ้าเล็กพิมพ์น้อย 1 ผู้บริโภคต้องเอาเงินไปโปะให้สนพ.ก่อน 2 ต้องมาว้าวุ่นใจกับการจัดการ คนน้อย/เริ่มใหม่ ไม่ค่อยมีมาตราฐานการทำงาน การจัดการที่ดี ซื้อกับค่ายใหญ่ ค่ายนายทุนมันสบายใจกว่าในหลายจุดอะ ทั้งนี้กูไม่ชอบงานของอมร เลยทั้งแปลจีนชญ และวาย กูให้ผ่านแบบนับเรื่องได้อะ กูอ่านงานแปล กูอยากได้การแปลที่แปลรู้เรื่อง สละสลวย ค่ายเล็กเจ้าไหนแปลดีกูก็อุดหนุน ถ้าอยากให้ไปรอดจริงๆ อย่าทำอะไรฉาบฉวยเลย หลายเจ้าที่ไม่ได้ตายเพราะทุนน้อยค่ายเล็กหรอก แม่งตายเพราะปากต่อปากของนักอ่านด้วย แปลแย่ พิมพ์ผิด ยังเรียกตัวเองว่าทำงานเกี่ยวกับตัวอักษรได้อีกหรอวะ ต้องยอมรับอีกอย่างว่างานวายคุณภาพค่อนข้างสวนทางกับราคาอะ ไม่สมเหตุสมผลเท่าไร ไม่คุ้มค่ากับราคาที่จ่ายไป
สรุปพ้อยด์กูเลย กูซื้อตามเนื้อผ้า ไม่ได้ดูว่าเจ้าไหนนายทุน นายทุนทำไม่ดีกูก็ไม่ซื้อ ทำดีกูก็ซื้อ ค่ายเล็กก็เหมือนกัน มีนายทุนคนเจ็บหนักคือปลาตัวน้อยอย่างที่พวกโม่งว่ากันแหละ หืดขึ้นคอกว่าในหลายๆ ด้าน มันคือการได้เปรียบ/เสียเปรียบอะ กูไม่ได้
งไปคลุกคลีในวงการธุรกิจ กูมองจากมุมมองของนักอ่าน ผู้บริโภค ถ้าในอีกบริบทที่กูอยู่ในวงการธุรกิจ มุมมองกูต่อนายทุนก็เปลี่ยนแน่ๆ